p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Gedichtenblog
18-01-2009
Wat mijn verstand soms te boven gaat, is mijn moed, meestal geschreven een dicht met mooie woorden, waar de lezer dan bij huilen, schateren of lachen moet. Onsterfelijke gedichten, hebben verloren kinderen, waarbij de woorden je dan vurig naar de hemel voert. Het dichten is mij steeds goed vergaan, door niets; te schrijven, wat tot hoofdbrekens of geknars leidt. Kan niet tijdloos blijven dichten en schrijven, al heeft de poezie het schateren soms dood gemaakt, en leidt poezie tot de vraag; is het dicht wel van mij, als het dicht soms later; naar pijnstillers leidt.
18-01-2009 om 16:17
geschreven door Adrie van Gansen
15-01-2009
Trouwe keffende wakers De maan sluipt al zachtjes nader, terwijl de dag jammerlijk is vergaan, zo werd ik bij het te vroeg ontwaken, gewekt door twee keffende wakers. Maar lichaam en hart vlam niet zo op, jij die in weerwil van lichaam en tijd, moest weten dat dit niet ter einder leidt, nu zit de pijn jammerlijk zeurend in je kop. maar zijn zwarte keffende sprinkhanen, waren al aan het bezien hoe de volle maan, sluipend en zwijgend langs mijn venster gaat, bijna spottend, al gehuld in zijn nachtgewaad. Maar zij waken en keffen van avondglorie, tot avondglorie, of dat ze al graven, en waken over een voor mij gegraven graf. auteur:Adrie.14.01.09©
15-01-2009 om 20:59
geschreven door Adrie van Gansen
12-01-2009
Schaatspret
Wat baat het ons. Als ik hoor, dat het even een beetje dooit. Als Koningwinter dan wat later, weer opnieuw ons hart bekoord. Mijn hart is blij met elke winterdag, langs lippen speelt dan weer de lach. Ben altijd vrolijk en opgewekt geweest, vier nog steeds met jullie ons winterfeest. Het feest zal ooit pas ten einde zijn. Als languit met de handen gevouwen, mijn naam in een witte marmere steen , kunstig voor me wordt uitgehouwen, dan nog mogen gezichten niet verflauwen. Ik wil dat jullie me dan blijven zien, als nog een speels dwarrelend blaadje, verdroogd en vallend van een boom. Groen was dan het kleed, geel de zoom. Dus laat geen traan verloren gaan, of mijmerend en treurend neergezeten, ik heb van iedere dag genoten en gegeten. auteur:Adrie.©.12.01.09.
12-01-2009 om 00:00
geschreven door Adrie van Gansen
http://blog.seniorennet.be/brigitta_vanwassenhove/
Welkom op mijn blog!
Welkom op mijn Gedichtenlog Hartkronkels. Hoop dat u mijn Gedichten mooi vindt om te lezen, en zou het zeer waardevol vinden om daar feed-back op te krijgen, Groetjes
Welkom op mijn blog Hartkronkels. Zou het leuk en leerzaam vinden, om feed-back te krijgen op mijn Gedichten, Adrie.
Hoofdpunten blog Hartkronkels
