p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Uitgever van deze bundel
http://www.desk-nijverdal.nl
bestellen van deze bundel bij:blauwhartje@gmail.com
HARTKRONKELS GEDICHTEN
29-05-2014
De mij steunende lichtjes
Steunende lichtjes
Ik voel me nu soms het Dichterke; door God geholpen; en nu soms door mijn levenservaringen, voort gedreven! Soms als door een Beul aan de schandpaal opgeheven! De Dood die voor mij nu vaak mijn maten laat meten! Of het Graf juist was, wat ze voor me hadden gedolven!
Krijg dit gevoel, als Artsen zich op mijn Ziekte werpen; ik niet mijn mening over mijn leven kan laten gelden! Zijn wel wijze mensen hoor; die zich nu komen melden! Maar bij al wat ik hoor; gaan mijn ogen niet glanzen; ook geen meningen; die me in het rond laten dansen!
Verdrietig, als mijn Engel voor mij een strookje raapt; voor mij, zeer ongunstige strookje's bijeen vergaard! Hoor en zie even niets meer, het is of mijn ziel slaapt. Zie nu ook dat naasten nergens naast me gaan staan!
Maar Lieverds;ik ben nog niet te koop; ben erg duur! Zie jullie ook bij al die vele gebeden niet al te secuur; zie rode wangetjes vangen, als bij een brandend vuur! Och gij allen, die zeiden te zijn; mijn steunende lichtjes; pas jullie nu op, anders komen jullie toch nog te dichtjes!
Hoor weer het nachtegaaltje, fluiten in de bomen; net als ik de gordijnen; voor de ramen schuif. Krijg tranen in mijn ogen als ik naar hem wuif! Steeds iedere avond hoor ik zijn mooie tonen!
De Maan heeft de ogen op het zonnetje gericht; Nachtegaaltje, fluit voor vrienden van het licht. Hoe het vandaag was; het zonnetje toch zo schoon; hoop dat het zonnetje zich morgen weer ontbloot!
Hoor nu alleen de Uilen en Kraaien in de nacht! Mooi hoe het Nachtegaaltje, de berichtjes nu zend; in mooie tonen is steeds te horen, wat hij verteld; wat ik steeds graag hoor zijn mooie Lenteverhaal!
Blauw en wolkeloos schept morgen weer de Hemel; boven huizen, akkers en weer boven de blauwe zee! En gij mijn ziekte, omgeving die me steeds zo kwelt; wordt me echt wel gewaar; wat ze me willen vertellen!
Gisteren een dag om weer snel te vergeten; de dag dat mijn huissleutel vergeten waren; buiten door het raam zag ik ze zegen pralen! Mijn Fam., niet thuis, overleden of vergeten!
Sleutels keken nu met antwoord omgeven; heb even radeloos aan mijn raam gezeten; of ik wachttte op wat hulp, steun een geluid; maar wist het; de kabouters waren niet thuis!
Maar raad kwam, toen ik stil even neer zat; Toen mijn geest bracht; raad in lege handen; komen vreemde handen, tot Broederschap! Wist, rust roest, en niets zekerder dan dit!
Dromen vandaag moet ik even wat bewaren; Ook dromen die door de zon beschenen waren; Genoot wel van de avond die al beneveld was! Waren herinneringen van vervlogen dagen!
Denkend deze morgen weer aan jou; elkaar beminnend;
ontluiken bij mij nog steeds de mooiste herinneringen; zo het geboren worden van ons liefdescadeau, ons kind! Liefde nu bezegeld, met geboren worden van ons kind!
Onze liefde stroomde nu naar hem als een zachte wind; onze liefde en zorg die zo zacht en lief bij ons ontsloot! Stralende ogen toen bij de eerdere bruidegom en bruid! zo kust nu nog elk woord elkaar in dat geboorte gedicht!
Zo gaat het nog steeds als die deoom bij mij ontgloeit! In die droom gaan onze lippen dan nog naar elkander! Het was denk ik Gods wil, die het me steeds laat weten; dat we ons geluk toen in die onmetelijke diepte smeten!
Menselijke gevoelens laten het verlies nog steeds weten; dat we geluk, toen heel woest, zo van een hebben gereten! Gevoel dat me heel vaak als strontvliegen komt kwellen; en mij nog heel vaak schuldig en verdrietig vergezellen!
