p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Uitgever van deze bundel
http://www.desk-nijverdal.nl
bestellen van deze bundel bij:blauwhartje@gmail.com
HARTKRONKELS GEDICHTEN
16-03-2014
Een Kroon met rode rozen gevuld
Kroon met rode rozen gevuld.
De mooiste dagen van mijn Huwelijk die mij staande blijven; gezamenlijke zorg voor ons kind, straalde van liefde en ijver! Zijn geboorte bond ons geluk, gaven elkaar het hoogste cijfer! We maakten in ijver en zorg geen dagdromen die vervliegen!
In mijn hart brandt nog steeds, een dankbaar goddelijk vuurtje; Als ik hem voor me zie, brand in mij nog dankbaar het vuurtje! We blijven nog steeds met die blijdschap en voldoening bezield. Met zijn geboorte, is veel van oude pijn en herinnering vernield!
Eerst kreeg onze liefdesband; een kroon met rode rozen gevuld; ruikt hij nu na onze scheiding, geef ik de schillenman de schuld. Je hoort denk ik wel; soms wat voet gebonk, dreunend als boor; rust dichter met die onrust; zo wordt je door iedereen gehoord!
Aks ik “Heen” ga; zullen er weinige van mijn verdriet af weten! En maar weinige hoeven van mij, er dan om te gaan wenen! Vraag me wel eens af; hoe snel ben ik bij een ieder vergeten! Bij verdriet laat ik zelf herinneringen even voor me spreken!
Ik voelde in mijn hart; nog steeds het warme en vertrouwde; vriendschap voor een dapper Vrouw, waar ik veel van houd! Weet het, volgens roddels zou ze mijn Moeder kunnen wezen; steunen elkaar in wat voor naam roddelaars het ook geven!
Lief maatje, welke ziekte je ook raakt; laat je kracht niet roven; we verzorgen elkaar als een kostbare door God gegeven plant! Vriendschap gegroeid in Delftsland 't mooie weidse waterland; Geboren als kind, leefde in vele fantasierijke mannen hoofden..
Op haar zorgend vrouwenhoofd; alleen een kroon klatergoud; Je ziet nog steeds; dat ze een ieder die liefde en zorg zou geven. Weet niet, welke naam ik die zorg voor medemens moet geven! Haar gelaat wordt nu wel oud; haar Hart steeds meer van goud!
Je ziet, krachten gaan henen; maar haar zorgen niet verdwenen; maar tijd schrijft wel bewust, en gaat met haar krachten henen., Lieverd ,je krachten gaan heen. wil je dat je leven nu verdween;
op verjaardagen, je Fam, Vrienden en dankbaarheid om je heen!
Leefde nog teveel met mijn verlies en ziekte samen; leefde te weinig met alles wat leefde om me heen! Dat verdriet vertroebelde al, en maakte mij alleen. Ontdekte weer dat mijn wereld nog andere diepte ha
Mijn wereld werd na de scheiding moeilijker en koud! Het leek dat ik vele jaren; voor verwerking nodig had! Zag niet, dat overal te vinden is nog een nieuwe schat! Zo ik eerst leefde, bleef mijn wereld erg kil stil en koud.
Toen inzicht eenzaamheid wat mijn wereld verkleinde. Door dat in mijn leven meer warmte dan kou ontstond; stond heel de wereld en alles weer in die warme zon! Wilde weer dansen en springen in die purperen Heide.
Eens las ik: schoonheid zelfs in het armoedigst kleine; alleen te zien als je ogen en hart geheel,ver open staan! Van mijn scheiding niet verwacht; dat het zo zou raken! Maar die Draak; kon meester van mijn Leven maken!
Ik wil weer schrijven; vrolijk en los; Als een kind,zoals het op de wereld komt! Hij huppelt nog vrij en bli, door het bos! Wil dat beiden de Wereld heerlijk vond.
Ook willen dromen; de wereld is van mij! Genieten als hij! Ook roepen; voel me vrij! Er op vertrouwen; alles komt weer goed; Stellen het zware wereld onrecht als doel; zoals de Politiek nu vond dat het moest!
Wat mijn omgeving zo in mij begeerde, zei al wat iemand me dat ooit leerde; kom bij mij, maak j/e hart weer warm; als het moet op je snoet weer een lach! <.br>
Vraag me soms af, God niet jammer die lege dagen; mijn praatje, oefeningen, mijn eten; niets te klagen! Doch soms weet Leven me geen moed meer te geven; dan Ad! wacht; God zal je nog wel een seintje geven!
Judas;, Zij die me vandaag ook weer gevoelig kwelde; nee, vergeef het je; wij storen kennelijk steeds elkaar! Wat? Kunnen we elkaar niet gewoon eerlijk vertellen; vergeef elkaar; we leven immers toch niet met elkaar!
Zie steeds het zand in de loper vallen met regelmaat! Stomme klok; je laat nu steeds mijn leven verglijden; laat zo ook steeds zien hoe lang ik nog heb te lijden! Dat ik in gedachten, mijn Leven toch om ringen laat!
Die domme klok blijft over zijn werk steeds voldaan! Ja, mijn bruidje was immers ook al een zwarte zwaan! Zie nu een zwarte kat; die aan mijn levenshengel zat! Ja, ik had in mijn leven zo nooit gekeken of gedacht!
Och dat ik vele tranen liet plenzen, is geen zonde; besefte immers extra hoe prachtig het leven was. Geen behoefte aan doodgravers aan mijn graf! Vecht nog liever door tot aan de volgende ronde!
Ach; alle die het diepst van mijn ziel en hart kent; weet dat ik nog niet door het leven ben verzadigd. Mijn ziekte is nu met Francien echt wel te dragen! De schrijverslust wordt door de ziekte niet ontzegt!
Waarom toch steeds de Dood die mijn leven vraagt; weet wel, dat ik eens door mijn ziekte bezwijken moet; merk ook steeds, dat mijn hart steeds weer opbloeit! Laat liever de Dood nog verveeld dwalen op straat!
Nu Dood; je krijgt beslist een kroon voor je geduld; je krijgt ook beslist daarna, een eeuwigheid van rust ! Hoop dat mijn dichten, later onder vele ogen glijden! Dan ook in de Poëzie minder gevleide en ingewijde! > auteur:Adrie.9.4.2014.
>
