p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Gedichtenblog
07-06-2009
Op mijn oude bankie, zat zwaar beschonken, een ziek voor zich uitlallend dronken kind. Al peizend, zag ik haar verloren in levensleed, stinkend naar alcohol en vuil in bladbruin kleed. Op het lange sluike haar, een band van klatergoud, of wat er ooit voor door heeft moeten gaan, de bladeren ruischen dicht, waar ik door ben gegaan. Voel me door dit beeld wat verdrietig en aangeslagen. Als u dit leed niet ziet, hernieuw het licht dan in je ogen, na met haar te hebben gesproken, ik zou anders haar verdriet hebben meegenomen. 07-06-2009 om 00:00
geschreven door Adrie van Gansen
05-06-2009
Rood met witten stippen Toen in de herfst de natuur weer heel bladstil was, ik graaf dan nu diep in mijn geheugen en verleden, is ze geboren, die rode met wit bevlekte paddenstoel, ze stond daar toen wat verlegen, tussen de gele kleden. Werd somber bekeken door donkere wolken om haar heen. Ze werd wat verlegen van al die donkere somberheid, haar mooie witte stippen, het rood daar omheen gespreid, zag op mijn hand, wat traantjes verdrietig verspreid, net als een klein verdrietig meisje, wat ook wat lijdt. Berg weer op in mijn herinnering haar mooi kleuren, je bloedrood met witte stippen, kom je ook weer terug, om met je mooie kleuren, ons dan weer wat op te beuren? 05-06-2009 om 22:08
geschreven door Adrie van Gansen
03-06-2009
Soms rijst er in Broeder Jacob zijn gevoel, van een heel wonderlijk brandende grot. Zij is dan de schrik van zijn ondeugd en ziet het dan als de straffe Gods. Eens dwaalde er daar een jonge maagd, en dacht als jongeling aan geen gevaar, tot ze zijn gestalte zag; zwaar en grof, en als een Beer zag naderen tot haar. Zijn brede baard en bruine rok, verwarde toen haar mensenschijn, zij meende een bruine beer te zien; maar het was Broeder Jacob de Capucijn. In haar schrik nam ze toen de vlucht, maar zij wordt door Jacob nagesneld, die voelt aan zijn Capucijnerhart, dat hij voelt; verkeerd en bekneld. Ach Vrouwe van mooie eenvoudigheid, verlaat toch u onnodige dwaze schrik; ik ben gewoon broeder Jacob de Capucijn; verban toch de voor mij onnodige schrik. 03-06-2009 om 10:44
geschreven door Adrie van Gansen
02-06-2009
Buiten waait het al wat zomerkoelte, zit vandaag wat verdrietig in de put, tot mijn buurjongetje wat lachend valt, op zijn ondeugende en olijke smoeltje, voorkomt dat ik verdrietig raak ingedut. Ja de tijd vliegt snel, vooral wanneer, liefdesverdriet mijn leven verzuren doet, ja het vieren van de Gouden bruiloft, hadden we toch al nooit meer vermoed. Slechts eenmaal heb ik haar nog eens gezien, als gezeten in een sneltrein in volle vaart, haar ogen nog steeds open en zonneklaar, maar had mijn hart die ogen maar nooit gezien, mijn verdriet zal langszamer slijten dan wat, aan herinneringen in mijn hart geschreven staat! 02-06-2009 om 09:30
geschreven door Adrie van Gansen
http://blog.seniorennet.be/brigitta_vanwassenhove/
Welkom op mijn blog!
Welkom op mijn Gedichtenlog Hartkronkels. Hoop dat u mijn Gedichten mooi vindt om te lezen, en zou het zeer waardevol vinden om daar feed-back op te krijgen, Groetjes
Welkom op mijn blog Hartkronkels. Zou het leuk en leerzaam vinden, om feed-back te krijgen op mijn Gedichten, Adrie.
Hoofdpunten blog Hartkronkels
