p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Jean en Maria Vriendschaps Award
Gedichtenblog
Uitgever van deze bundel
http://www.desk-nijverdal.nl
bestellen van deze bundel bij:blauwhartje@gmail.com
HARTKRONKELS GEDICHTEN
01-08-2010
De Pastorie tuin
De pastorietuin
Soms zoek ik naar mooie herinneringen,
om weer vreugd te geven aan het heden.
Mooi was het kinderspel wat wij deden,
dan geboren uit onze rijke kinderfantasie.
De rijk gevulde boomgaard van de Pastorie,
stevig ommuurd met dikke grijze stenen,
als omsluiting van het rijke roomsche leven,
een rijk wat alleen de Pastoor mocht betreden,
iets wat ik in mijn speelse kinderjaren niet zie.
Maar God zat 's avonds aan met ons gezin,
en achter elke deur kon de duivel komen,
die nam ons dan rücksichtslos de hel mee in,
ik weet niet hoe we dan konden ontkomen?
Ik weet niet of het kind zijn ons is ontnomen,
maar eens krijgt ieder einde een nieuw begin,
en steeds in onze herinnering weer opgenomen.
auteur:Adrie.1.8.2010.©
01-08-2010 om 12:08
geschreven door Adrie van Gansen
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
31-07-2010
zwevende vogels
Zwevende vogels
Loop drijfnat door de regen,
beelden voor U te vangen,
zoals mijn buur van negen,
haar nieuws verlangen.
Of vertel U dat ik gister,
weer liep vrolijk en blij,
mijn liefde aan mijn zij.
Ja het leven van een dichter,
gaat niet altijd over rozen.
maar lijk soms een werkloze.
Ik wil u ook laten zien hoe,
wreed soms het dichten is.
Laat zweven mijn gedachten,
als vogels naar hun aard,
drijvend op hun vleugels,
tot de thermiek rusten gaat.
auteur:Adrie.30.7.2010.
31-07-2010 om 15:18
geschreven door Adrie van Gansen
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
30-07-2010
Nachtegaaltje
Nachtegaaltje
De meeste van mijn Dicht en schilder jaren,
verstreken in een tijd van pijn en ziektedagen.
Schreef van het Nachtegaaltje in het lommer,
als het zonnetje weer zijn stralen had gespreid;
dan met pen en papier zonder echte kommer;
zwierf door bos en woud; door de heerlijkheid.
Als ik nu terugblik over mijn kunstverleden,
blijft er niet veel meer over wat me spijt,
al vroegen enkele levenslessen wel respijt.
Ook werd de tijd soms wat jammerlijk besteed.
Schilder en dichtte dan ook steeds over natuur,
dacht en vond steeds dat ze bij mij hoorde,
zoals de vele seizoenen ook verbonden zijn,
en zo zitten we al vele jaren in dezelfde trein.
Meer dan een halve Eeuw was ik mezelf trouw,
en keerde steeds het kwaad mijn rug ten goede,
ontweek, wat me voor heengaan zou behoeden.
auteur:Adrie.30.7.2010.©
30-07-2010 om 15:04
geschreven door Adrie van Gansen
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
28-07-2010
Het lieve kleine roosje
Het lieve kleine roosje
'O lief klein roosje hoe komt gij nu zo bleek,
jij die eerst zo mooi en uitbundig kon bloeien,
Ach, het was deze zeer warme zonneweek,
nu verwelkte er veel mooie rozen en bloemen.
De hele natuur hijgde en brandde van dorst,
zelfs het zand stoof nu van droogte in het rond,
spleet zich op, en scheurde zo zijn mooie korst,
maar naderende regenwolken, lestte de dorst.
Floot nog even een lief deuntje op mijn fluit,
het was het lieve roosje gegund de schavuit,
kuste haar lieve rozenmondje, piepte het uit,
was duidelijk niet voor andere; als haar beduidt.
De volgende dag, zo laat als ze had verwacht,
trof ik haar aan, drukkend het kopje naar voren,
was me door de drukte deze dag niet verloren,
ja, lief roosje; hoorde gefluister tot in de nacht.
auteur:Adrie.28.7.2010.©
28-07-2010 om 19:52
geschreven door Adrie van Gansen
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
26-07-2010
Tranenvloed
tranenvloed
Bedeesd begroette de morgenstond de wolkengordijnen,
verloren gegaan het zonnetje zijn mooie zegenstralen,
die van het doffe zwart, weer zacht licht ging maken.
Volgde haar zo lang haar heerlijkheid bleef schijnen.
Grauw is nu de Hemel en verlaten en stil het strand.
Volg de wolken die het zonnetje hebben verdreven,
het zonnetje, wiens zachte licht de mensen liet leven,
zijn stralen hebben we geproefd, de schaduw misprezen.
Nu de nacht reeds vroeg verschijnt door het lover,
en de dag van de avond kim ons al vroeg begroet,
zie ik vertederend verdwijnen het zonnetje zijn gloed,
wat vreemd bij me opriep, een verliefde tranenvloed.
auteur:Adrie.26.7.2010.©
26-07-2010 om 17:26
geschreven door Adrie van Gansen
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
-------------------------------
http://blog.seniorennet.be/brigitta_vanwassenhove/
Welkom op mijn blog!
Welkom op mijn Gedichtenlog Hartkronkels. Hoop dat u mijn Gedichten mooi vindt om te lezen, en zou het zeer waardevol vinden om daar feed-back op te krijgen, Groetjes
Welkom op mijn blog Hartkronkels. Zou het leuk en leerzaam vinden, om feed-back te krijgen op mijn Gedichten, Adrie.
Hoofdpunten blog Hartkronkels