p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Uitgever van deze bundel
http://www.desk-nijverdal.nl
bestellen van deze bundel bij:blauwhartje@gmail.com
HARTKRONKELS GEDICHTEN
27-02-2016
Een blauwe aalbes
Een paarse aalbes
Zit weer dromend in de lommer van een Waterwilg bij de Vliet. Voel langs mijn enkels mooie paarse Aalbessen even kriebelen. Zien van een mooie waterlelie bracht me weer bij mijn harde les. Piekerde over een hoge medicijnenrekening die de Post liet zien!
Mijn nachtmerrie in de vroege ochtend was wat de Post liet zien. Deze droom liet ik deze ochtend eerst over de Vliet heen waaien! Wilde dat ze niet mij, maar aan een ander adres gezonden waren. Nee de mooie bloemen van mijn lieve Vriendin had ik niet gezien.
Apotheek en verzekering lieten zien dat ik hun niet vergeten kon. De Post creëerde; nu heel verdrietige zware zwarte hoge wolken. Overvielen als heel donkere wolken, geladen met scherpe dolken. Ze vloerde me even, nu even met hun in het wild stekende dolken.
Nee ik wil nu andere gevoelen, kracht en weer een sterkere geest. Dit alles past niet meer bij mij, mijn ziekte geeft aan zwakker lijf, Nee mijn ziekte M.S. begon nu weer zo’n 45 jaar geleden bij mij; 45 jaar waarin mijn ziekte haar donkere kanten veel heeft beleden. auteur:Adrie van Gansen27.2.2016.@
Onze naasten gaan vandaag weer hun eigen daagse weeg; buiten wat studie en gedichtenbundels wel verdomd alleen Overhemden zweten middels hun lucht wat ik gisteren deed. De wind waait merk ik nu, wat zacht en zwoel over de deel.
Mijn dwalende blik van buurs drogende broeken tot het riet. Dan zoekt mijn blik verder over golvend riet langs de Vliet. Ook het naderende vissersbootje ontging mijn ogen nu niet. Zie dat hij zijn vele palingfuiken komt legen achter het riet.
Staat nu ook al klaar; zwarte auto van het Uitvaartwezen! Aan lopende naaste Buren, betasten en voelen droef de kist! Kerel had aan je hart gedacht; roddelen enkele hun aandeel. Je wist het toch? Vroeg of laat kom je toch jezelf eens tegen!
Maar mijn hart zingt voor hem, maar ik wel zacht en zoetjes; een visje speels schuins over het water langs het donkere riet; een heel mooi natuur beeld met ogen die het nog willen zien! Keek naar het riet, waar een mooie libel over heen kwam zoeven.
Mijn Ziek lichaam zou eigenlijk veel meer moeten rusten; maar het Dichtershart ziet dan dingen wat het graag lusten, gaat de geest zoekend naar moois dichtend door het leven. Mijn jeugdig hart en ziel gaan als troubadour door 't leven.
Mijn nog speels en jong hart kiest voor het eeuwig Leven. Ook kijken de Artsen soms wat vermoeid naar mijn Leven! Of kijkt men wel wat verdrietig naar dit onmogelijk streven; om dat ze mij toch het einde en rustig sterven willen geven.
Aan die mooie en knappe natuur, heb ik mijn hart verpand. Kijk naar de boer, makend met zijn zeis die mooie kloven. Door van de Herberg heeft me bij de warme Haard gezet. Kijk nog eens naar Tinus met zijn mooi gemaaide Kloven. Geniet van het vuur bij Doortje, zelf nu op een warme stoof.
Weet het; ben vaak ook dromend en misschien ook te rustig. Ook rijzen dan ineens wat weemoedige tranen in mijn ogen. Wordt tot in het diepst van mijn hart en ziel weer bewogen. Ga dan zitten dicht bij een kabbelend water heel erg rustig. auteur:Adrie.16.2.2016@
Schrijvend in gedachten zie twee mooie ogen achter me staan; foto,s waren duidelijk, zouden met drietjes door het leven gaan; het leven duidelijk, binnenkort zijn we niet langer met z'n twee! Nog steeds onbegrijpelijk, waarom gingen wij toch later uit een.
Zie bij het zien van onze foto,s, deed in mij gevoel een hele boel! Verhalen weer veel herkenbaars, maar niet duidelijk ons gevoel. Als ik je zie, wil ik nog altijd mijn armen warm om je heen slaan. Weet nog dat ik laatst voor je wilde staan, zodat je niet kon gaan Waarom lieverd? Scheiding; als ik dat wist, kon ik een heleboel!
Onze babyfoto,s geven nog een heerlijk warm gevoel van binnen. Mijn zoon zegt over het gezin bijna niets aan mooiste herinnering. Maar Meid ik huil nog tot diep in mijn hart als ik je weer eens zie! De jongste ervaring en herinnering geven nog een warm gevoel.
Leef nu voort met Francien, zoals we samen heel gezellig deden. Maar ik wordt steeds zieker, vermoeider en natuurlijk ook ouder. Maar de jaren laten hun sporen, en die zijn nog niet verflauwd. Het soms bijna fabelachtige verleden was mooi maar nu heden
Zie s'avonds oververmoeid mijn bed en slaapkamer hel verlichten Voel me dan oververmoeid, maar blijf dan nog wel onbaatzuchtig.
Kronkelende wegen door mijn wijk smalle wegen zonder verlichtig. Ze rijden dan, al waren ze allen wel voor Justitia alle voortvluchtig.
Kamers lijken wel, of ik de Hel zijn lichten al voor me laat branden. Wordt soms wakker, raak dan door het hel licht meteen verblind. Door hel licht zie je het wakker wordend de hel al voor je branden, wakker wordend in droom zie je, jezelf zweven in het hemels licht.
Dit felle licht verhelderd maakt droom en soms nare schilderstukken. Zelfs je paarden en veulens op je doek breken de lijsten bijna stuk. Rustig roep ik soms zacht de paarden lief bij het licht van de naam. Bij het vertrek naar werk begroet ik mensen bij het licht van de maan
Het is nu duidelijk, ik zal zoor mijn ziekte eerder dood gaan dan zij! Snack hier dan ook vaak naar verse wat frisse lucht op mijn kamer. Daar waar is de benzine lucht door de ramen, mij de adem vaak brak.. Snack dan naar het helder licht, schone lucht die ik in Delfsland zag.
Je zag nu de mooiste en de merkwaardigste taferelen; de mooiste en vreemdste bedenksels die ogen streelde. Carnaval waar we ook veel drank goten in vele kelen! Burgervader, Pastoor, Notaris, zotheid klonk uit kelen.
Dagen dat je ieder weer eens ziet en ook hoort denken; veel plezier en zotheid kan en mag niemand nu krenken; ook al heb jij nu even weinig of heel veel van die centen; heb je handicap zo je zelfs geen Kameel meer kunt kopen. Krijg je van de Gemeente een rolstoel of een scootmobiel.
Even toen ons land zonder de asielzoekers, het onze was; kon je niemand krenken ook al had je veel of geen centen; toen de storm op de Oceaan asielzoekers kwamen krenken; met de gammele schuitjes en veel mensen geen spelevaren; zag ouders en kinderen worstelen onder de zon zijn stralen!
Hoe drama's te zien; verdrinking; kinderen,nu man en vrouw! Geen Land of Eiland waar men vaak elkander nog vinden zou! Ze zeilde met vele op hun gammele schuitjes nog voor de wind; maar later zag je ze zinken en verdrinken man, vrouw en kind.
