p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Jean en Maria Vriendschaps Award
Gedichtenblog
Uitgever van deze bundel
http://www.desk-nijverdal.nl
bestellen van deze bundel bij:blauwhartje@gmail.com
HARTKRONKELS GEDICHTEN
12-09-2010
Perkamente doden
Perkamanente doden
Wie op deze vrome weg een liefdes-roos wil plukken,
zal door de vele geloven, eenzaam moeten bukken;
ze lezen en schrijven in vrome boeken; oud en Latijn:
zult dan door al die perkamenten, moeten wroeten.
dan kan het je na lang voorhoofd-fronzen, je gelukken,
om nog eens wat dichter bij je liefdesroos te zijn.
Want door die vergeelde te lezen perkamenten boeken,
is vrome oudheid moeilijk je brein in te stuwen.
Dan nog merk je, dat je na woorden slikken en duwen;
alles weet; maar nog niets van die vrome wereld kent.
Uit gelezen , in dit met vroomheid volgestouwd vertrek,
krijg ik steeds minder van die Liefdes-rozen ten node;
na alles te hebben gelezen, aan de dood ontstegen doden.
auteur:Adrie.12.9.2010.©
12-09-2010 om 15:37
geschreven door Adrie van Gansen
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
10-09-2010
Geest en gevoel
Geest en gevoel
Zag vannacht het teken van de kleine beer,
kreeg weer even dat enge krappe benauwde,
steeds komt alles weer bij het zelfde oude,
na de herfst komt daar koning winter weer.
En kijkt mijn engel weer meewarig neer.
Kent u ook dat verdeelde onzekere gevoel;
of je in je Geest en gevoel, gevangen bent,
net of je gedichten schrijft met grove pen,
uit dat gekrabbel geen dicht meer groeit?
'O, mijn dichtersleven; waar zult gij einde,
zult gij worden een lichaam of woorden lijk.
Blijf je net als de Politiek, er omheen draaien,
omdat uit de woorden geen zin valt te maken.
Als je met deze politiek leert; niet te hopen,
neemt de hoop op dicht en politiek de wijk,
en liggen gedicht en Politiek nog lang open,
denk je; het Leven nodigt niet uit tot blij zijn.
auteur:Adrie.10.2010.©
10-09-2010 om 17:19
geschreven door Adrie van Gansen
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
08-09-2010
Vochtige en Kille adem
Vochtige en Kille adem
Een grauwe mistige vochtige nevel dreef,
net als een koude en vochtige kille adem,
over Nieuw- Delfland weiden en waters .
De zon leek nu geheel te zijn verdwenen.
Wat sprak; is na-jaars koele vriendschap;
uit de grauwe koele blikken en natte mond,
het voelde of zijn hart, mij niet verstond,
op de zon zijn zoete gezicht, steeds een lach.
Mijn dromen in de vroege ochtend waren,
opeens weg, met de zon mee verdwenen.
Maar voel nu in mijn onlust weer lagen,
ver van het mistroostige weer op aarde,
kracht wat me door het na-jaar zal dragen.
auteur:Adrie.8.9.2010.©
08-09-2010 om 17:43
geschreven door Adrie van Gansen
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
07-09-2010
Bootje van verveling
Bootje van verveling
Stil in de verte hoor ik al een haantje kraaien,
,,ga dichter.Ga het is weer je tijd van dwalen.
Kom sta op, zet je benen weer naast de veren,
ja de regentijd mag U vandaag niet zoveel deren.
In de Kerk zat een bruid al bibberend te vrezen,
dat het huwelijk met Jacob wreed zal wezen.
En hoor; vanuit de diepte rijst haar diepe spijt,
zie hoe haar gelaat wit is, de doodskleur gelijk.
Voel me gelukkig al te weten; dat die enge dingen,
lief en zacht zullen zijn; als we klaarheid drinken,
niet vluchten; en samen gaan de roze wolken binnen.
Maar schudt me niet uit, bindt me niet, laat me gaan,
ik moet blijven, om Huwelijkse trouw, je onderdaan.
Ontneem me nooit het nodige sublieme vertrouwen,
dat mijn levenslijn, blijft liggen naast de jouwen,
en wij steeds op elkaar kunnen blijven bouwen.
En dat we nooit het bootje van verveling bouwen
auteur:Adrie.7.10.2010.©
07-09-2010 om 16:31
geschreven door Adrie van Gansen
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
06-09-2010
Schoonheid van een roos
Schoonheid van een Roos
Zie iedere dag weer zoals de schoonheid van een roos,
zo mooi en teder als iedere dag weer voor u mag zijn.
U zult de Roos iedere dag dan weer voor u horen zingen;
ik zing voor u van blijdschap, en een liedje van minnen.
De natuur schiep ons niet om zo zonder liefde te lijden,
maar gaf ons ook gevoel om het leven te verblijden.
Kijk je op tegen de grote verassende weg van het leven,
laat liefde, en gevoel je dan een leidende hand geven.
U zult zien dat er dan duizenden bloemen zich verheffen,
daar een ieder, je dan zal willen zien, voelen, en treffen..
Zie verzamelen die liefdes engelen, blazen hun bazuinen,
laten klinken hun versjes en liedjes tot diep in de kruinen.
auteur:Adrie.6.9.2010.©
06-09-2010 om 22:59
geschreven door Adrie van Gansen
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
-------------------------------
http://blog.seniorennet.be/brigitta_vanwassenhove/
Welkom op mijn blog!
Welkom op mijn Gedichtenlog Hartkronkels. Hoop dat u mijn Gedichten mooi vindt om te lezen, en zou het zeer waardevol vinden om daar feed-back op te krijgen, Groetjes
Welkom op mijn blog Hartkronkels. Zou het leuk en leerzaam vinden, om feed-back te krijgen op mijn Gedichten, Adrie.
Hoofdpunten blog Hartkronkels