p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Uitgever van deze bundel
http://www.desk-nijverdal.nl
bestellen van deze bundel bij:blauwhartje@gmail.com
HARTKRONKELS GEDICHTEN
04-12-2016
Al die Ziektes is een gedoe!
Al die ziektes is toch zo’n gedoe.
Zit koesterend in het warme najaarszonnetje. Beschut merk ik niets van het waaien der wind; Weet, dat ik naast God, mijn Lief nu zo bemin. Je zorgzaam hart zo nodig, blij dat ik die vond.
Mijn Lichaam lijkt wel te prutsen en te pogen; of ze aan de Hemelpoort voor mij niet kan loten; zeker nu ouderdomssuiker, helpt me naar de kloten. Vandaag is de dag met zonnestralen door schoten.
Hadden maanden op deze Feestdagen gewacht; en al zo lang met honger naar elkaar uit gekeken. Droomde weer lang over de Delftse slingerwegen! Maar nu brengt krijgen van suiker alles in gedrang.
Ja weet het, eens zal mijn Aardse reis ten einde zijn; Dan zal na de Uitvaart zijn; een lekker glaasje wijn. Waarom trekt de Duivel nare Ziektes zo naar me toe? Geboden en verboden van die Ziektes is 'n heel gedoe!
Ouder geworden; ongewild een gehandicapte Kluizenaar. Men denkt dan; wat wonen zijn kinderen hier ver vandaan. Neem dan meestal pen of penseel; die de eenzaamheid keelt. Probeer dan meestal de verf maar wat eerder te laten drogen; dan voor een andere kleur, maar een ander penseel genomen. Als je ziek of ouder wordt, dan wordt je snel te duur; te veel!
Voor de politici worden we snel een ongewild kostenplaatje; en worden we al snel een eenzaam saai en zielig bestandtje. Seconden, minuten, uren als in een zandloper zijn regelmaat. Voel me gelukkig nog geen Kluizenaar met ‘n zielig bestaan. Het is zeker, het einde van mijn leven is mijn ziekte en dood; maar daar wil ik nu als kostenplaatje; liever niet over praten;
Maar het is wel zo; dat ik door het gangetje van Drees kroop. Ach fijn; wat wind, die de verf weer wat sneller drogen laat. Geduld iets; wat bij mijn levendige aard niet ontwringen laat. Met geduld; werden de laatste streken aan het doek gegeven. Natuurlijk was het nodig; dat ik mijn felheid heb bestreden. Maar niet vergeten; de koudste handen zijn die van de Dood.
