p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
De donkere enge nacht is bijna gekomen, de angstige uurtjes van de kinderdromen. Zat in het park op mijn bankie te denken, dat Reintje de vos ons nooit kon krenken.
Het wuivende riet was zelfs al bijna stil. Jufrouw ooievaar wilde niet meer komen, nu ze het voor de kinderen bedtijd vindt!
Aan de horizon zag je ze als kabouterhuisjes, allemaal rooddakig, wit met wat duffig groen, lijken dan door kinderoogjes; kabouterhuisjes, op wacht kabouter pim in zijn rode boezeroen!
In onze kinderhartjes kraakte er traptreden, en de heks Eucalipta vloog hard in het rond, we lagen dan bibberend te loeren op de grond!
Het word donker in mijn leven, mijn ziekte vecht in eenzaamheid, nader het punt om op te geven, het witte doek komt dichterbij!
Was me al bedacht dat alles brak, zodra mijn hand in liefde uitstak! Tranen en lachen vullen nu mijn tijd, vallen meedogenloos neer en ontwijd!
Houdt bij het schrijven van iedere zin, voortaan eerst angstig mijn adem in. Dichten een zoektocht van woorden jagen, miste niets aan moois wat mijn ogen zagen!
Maar nu schrijf ik woorden in stil geheim, aan God in gedicht en op klinkklare rijm. Op zoek naar nog een zinvol leven, schrijf en zie ik geen mooie woorden meer, die nog baslseming van de ziel kunnen geven!
We zaten gezellig samen rond de tafel, kijkend door zich herinerende ramen. Moeder schudde en deelde de kaarten, zorgde voor traan en schuldloos amen.
Weet niet waarom nu dit vredig beeld, nu mijn wonden; zo likt, kust en heelt? Steeds meer vergevingsgezinder speelt; wie de opvoedingslessen heeft gedeeld!
Wij werden door het Onderwijs verstrooid, als door een dobbelsteen voort gedreven, maar niemand weet waar de vrede van ooit, geluk, warmte en tevredenheid zijn gebleven!
Koel en grijs; het huis waar hij in woont, verborgen in een vergeten grijze Laan, waarnaar hij bijna vluchtend was gegaan, maar zijn gevoel, hart en ziel verharde zo!
Verstopt in een van hun grijze grotten, vol met grijze muizen en dodende monden, alleen geopend voor roddels en spotten, uit de geestdodende gezichten en motten!
Maar de Maan en een mooie regenboog, schiepen duizende lichtjes voor zijn oog, en beschilderde zo de sombere plekken, die zijn hart weer omhoog deed trekken!
Och God kijk eens wat een sterrenpracht, vertoond zich hier nu in deze zomernacht! Aan die mooie heldere onbewolkte hemel, ziet hij duizende mooie lichtpuntjes staan, en wordt nu stil onder het sterrengewemel, besefte dat dit God zijn boodschappen waren, dat hij hier levend op de aarde lag begraven!
