p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Uitgever van deze bundel
http://www.desk-nijverdal.nl
bestellen van deze bundel bij:blauwhartje@gmail.com
HARTKRONKELS GEDICHTEN
30-08-2014
Amor het liefdesengeltje
Amor het Liefdesengeltje
Was op Amor kleine liefdes Engeltje niet meer bedacht; toch had ik het kunnen weten, toen ik hem gisteren sprak! Hij wilde meer Liefde in mijn lieve huisje gaan brengen; Na mijn gedicht, kreeg Amor mij ook weer in zijn Macht!
Was vannacht even na 12, toen Amor mij een pijl bracht! Nooit gedacht dat Amor zijn pijl mij zo hard zou raken; mij het schild om mijn hart, nu zo hard zou gaan kraken! Nooit gedacht dat hij zou raken met een pijl met kracht!
Amor brak mijn pantser, nu geworden zo hard als steen! Merkte dat ik met pijn, liefdeloos uit het leven verdween! Werd nu zo stil en zwijgzaam als een donkere ijzige rots! Ja probeerde in de harde politiek te behouden min trots!
Probeerde te leven met alles wat het leven nog kon geven! En wat ik aan liefde kreeg, nog wat liefde terug te geven! Amor zag; dat ik bezig was nu uit het leven te verdwijnen! Nee, dacht Amor; probeer je nu als dood te verschijnen!
Weer een ochtend, dat mijn lichaam het af weten liet. Ook een dag dat de zon liet zien haar mooiste stralen! Haar heerlijke stralen wisten me ook heerlijk te raken! Mijn Lief die uit deernis weer wat tranen voor me liet!
Wilde niet dat ze mijn zonnige gevoelens van me stalen. Hield Amor tegen, toen ze ons hart bijna weer stil verliet! Eerst bij mijn lief vol zonnige blijdschap; nu wilde ze niet! Wil niet dat zo'n zonnige dag zou gaan eindige in verdriet!
Wilde niet dat mijn ziekte nu deze de dag zou gaan bepalen; Verrassend bood ik het Liefdesengeltje zeker geen verdriet; maar liet Amor nu zeker zingen zijn mooie blije liefdes lied! Zijn pijl wist toen toch mijn strijdbaar verliefd hart te raken!
Ik gunde mijn ziekte, op deze mooie zonnige dag geen eer! De weg naar mijn lief bleef voor haar nu heerlijk ontsloten. Schat denk nu eens, aan de ons nog komende zonnige dagen! Het is juist zo'n dag, dat je je liefste ten Huwelijk zou vragen!
De zon stond vanmorgen weer eens heel uitlokkend op; om even te krijgen, toch eens, nu behoorlijk op zijn kop! Had iin mijn jeugd ook geleerd, vergeving schept deugd; onze lieve grootouders, zieden dat ook al, in mijn Jeugd!
Alles aan liefde uit het hart aan je naasten echt gegeven; kan ons brengen een gezamenlijk spoor, wat liefde heet; daar maakt liefde,in warmte en echte vergeving alles heel. Geef vergeving nu; anders blijft het echt in het verschiet!
Geef naasten echt de hand; en de liefde krijgt de overhand; vaak maakt in liefde gegeven hand een echte liefdesband! Een leven wat moet missen; liefde warmte, en; wat respijt; kijkt luisterend het leven in, naar het verlopen van de tijd!
In je leven zijn er tijden, dat het heel hard regent in je Hart. Maar wacht dan niet, tot je verdere leven dan raakt verward. Ga ook niet in vermolmde en vergeten liefdiesboeken duiken; kijk weer na echte warmte, en alles komt in kannen en kruiken!
Och Dichter, wat zwoegt en slooft gij nog zo laat in de avond; ziet gij niet dat het Daglicht valt bij de naderende avond-pond; en een donker avondkleed nu neervalt voor de voeten van God! Ja je hart maakt natuurlijk nog snel een dicht vol vrolijke trots!
En ik weet ook; dat je de zandloper des levens voor wil blijven; daar je ook weet dat de loper zich vult met gestage regelmaat! Je ziet zo het leven door de loper, heel langzaam voorbij gaan; natuurlijk heel dom zou zijn als je het leven vroeg afnemen laat!
Mijn armspieren zijn nog licht in beide weer zwoegende armen; terwijl ik met de loper mee, langzaam mijn leven zie verglijden! Als oefening, laat ik soms hangen, beide armen naast me wijd; zo laat ik moeheid in de armen, steeds weer ontspannen vallen.
Zo gaat de Nacht me vaak de armen ontspannen heffend voorbij. Terwijl de nacht van me afduwend, komt de dageraad naderbij! Bij daglicht, zie ik dan weer het kabbelende water van de Vliet; wat dan aanhoort als heel liefelijk een van Mozart zijn melodie.
Lieverd; jou liefde het beste wat in mijn leven kon overkomen; ook al vonden buren; dat onze liefde niet verder mocht gaan! Alleen de gedachten van afscheid; doet me al ontzettend pijn! Heb jullie agressieve daden ook zeker niet serieus genomen!
Moment van scheiden, zal alleen maar door de dood komen! Wie is zij; dat Buren de zoete vruchten, weg willen plukken? Wie is zij dat zoveel kwaad in ons leven lijkt te gaan komen? Een doelloos kwaad, waar men van hoopt dat het zal lukken!
Voor het kwaad lijkt het nog steeds op een doelloos streven; van een positief einde voor jullie; kan men nog niet spreken! Steeds eerlijk en trots zo zijn steeds onze woorden en daden! Zelfs felle donder, regen, bliksem en vele felle hagelvlagen; veranderde alleen onze weg met veel bloemen van volmaking!
Van alle vrouwen; heb ik jou steeds het meest heb lief gehad; nee Lieverd; wij kennen en deppen nog het meest onze smart! Jij was het die ziekte leerde te maken tot deel van mijn hart; accepteren ziekte; tot deel van in mijn hart aanwezige smart!
Ik voelde en zag zijn zanglust al uit zijn gevoel op komen; en trilde al genietend vaak met mijn handen in de schoot! Als hij niet kan zingen worden zijn gevoelens rusteloos! Dan zag je zijn onrust bijna trillend door de aders stromen!
Ik ben anders dan mijn zoon, laat liever het gevoel spreken! Je ziet mij dan meer verf, penseel of de dichter pen hanteren! Mijn ogen zien meer rupsen of spinnen hun huisjes weven! Ja maar we dragen beiden bij, aan de kunsten van het leven!
Zie en hoor vaak mooie woorden tot de gedichten schieten! Tochten met mooie woorden vaak gemaakt door de vlinders.
Merk; dat mijn Zoon nog niet door wichten wordt bewogen. Ook houden de wichten hem nog geen strooppot voor ogen!
Met recht mag je zeggen; mij dagdromer gelijk te vinden! maar zie mij ook niet vaak met bootje bij realiteit liggen? Schoonheid op het land, waar zal ik snel de zeilen strijken; Zie ik op Aarde niets, dan zweeft mijn geest door paradijzen!
Ze gaf het gevoel van een teer bloemetje in ruig gras; Je kan ook merken, dat haar Leven altijd vrolijk was! Nee, maar nu zo ruig! Hij wist van geen Kerk of kruis! Maar bij haar zingt, hij steeds woorden van Gods huis.
Zij huppelt dan steeds heel licht en frivool bij hem rond! En zei tegen hem ,dat ze zijn luide stem zo heerlijk vond. Heel verliefd, zwerven ze in h't zonnetje over veilig aard! Waar planten en bloemen nu bloeien als in Gods gaard.!
Heel mooi hoe hij met zijn hoofd tegen haar schouder liep. Zijn verliefde ogen droomde dan heel blij, vrolijk en diep. Ooit dacht men, dat hij kwam uit een erg triest tranendal Maar hij is lief, maar zijn leven geeft hij niet aan ieder af!
Maar eens kijken ze verdrietig en stilzwijgend elkaar aan, Tinus zei ze dan, verdrietig; voel dat ik naar huis moet gaan. Ze trad dan eens heel verstandig en verdrietig met lefde op; hij luisterde dan wel wat ;met verdriet en verlegen rode kop!
Vraag het zonnetje; laat me bij u warmte inslapen; nachts laten mijn spieren me niet meer met rust! Hoop dat God en Klaas Vaak hier van zijn bewust; lig niet te klagen, geniet van al die mooie dagen!
Probeer met Klaas Vaak en Maan slapen te gaan! Mensen zien mijn slaapogen vaak verwijtend aan! Maar ik probeer al jaren te leven met die m.s.-pijn; heb ik al 35 jaar gedaan, maar mag het eens uit zijn?
Vraag vaak; 'O God kom me eens met engelen halen! Nu wordt het, leven met medicijnen en pijnlijke dagen. Wil dat mijn kind later denkt;wat een grappige gedichten Mijn kind mag niet gaan denken; mijn geboorte een gril?
