p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
KONING WINTER
Ik zie de Winter nu iedere dag al dichter bij komen,
leg dan weer behagelijk Frits de poes even op schoot.
En zachtjes over zijn harige dons gestreken,
word ik door hem met een kras terecht gewezen.
Maar wat een fraaie vertoning de laatste dagen,
het lijkt of het zonnetje met al zijn praal;
zijn macht nu aan Koning winter overdraagd!
Kijk hij reikt de winter zelfs even de hand.
'O zonnetje, die steeds las mijn zonnige verzen en taal,
gij die nu met Koning winter de handen in een slaat,
met Kerst, Sint en piet rijmelaars, wijst op mijn verzen.
Och Zonnetje, weg gij met uw slaafse onderdanige trekken.
De winter zijn doel is, dat in het zachte warme dons,
weer verwekt worden vele dochters en zonen
Dan kan je in de zomer weer horen vele baby-tonen,
en bij de doop, in kerken,weer hun roze muziek en noten.
auteur:Adrie.Ó
Mijn hart stond op, en voelde zich innig verliefd en blij De vlinders in mijn buik schoven alles vrolijk opzij Ik de slaaf van Poëzie en taal; Vergeleken met de knapste Nimf of schoonheidskoningin, vond de rijkst en best gevulde dis al schraal!
Een grote liefde bloeide op in beider leven. Een wil om onze liefde heel intens en onstuimig te beleven! Zonder angst voor Gezag, normen en vrezen! Niet voor iets wat bij ons zo eerlijk zuiver en onstuimig brandt
Mijn liefste ik wil alles in ons leven samen met je delen Veel Zon, zwier en liefde wil ik je geven! Pijn en verdriet zal ik met je delen zonder vrezen! Ik zal na praten veel van je streken kunnen vergeven
Het intense verlangen naar elkaar maakt ons, Tot een heel gelukkige Diamantenpaar!
Ieder mens draagt in zijn leven Een onzichtbaar rugzakje mee Bergt daarin zijn vreugde en zorgen Een verzameling met wel en wee
Ieder draagt zijn/haar eigen rugzak Niemand die hem van je overneemt En je hoeft ook niet te vrezen Dat een dief hem ooit ontvreemdt
Soms is de rugzak haast niet te dragen Maar soms ook vederlicht Dan blijft er wat ruimte over Maar dikwijls kan hij haast niet dicht.
Kijk je in een verloren uurtje heel de inhoud nog eens door laat vaker iets uit verdwijnen, wat zijn waarde reeds verloor.
En zo ga het door de jaren Je pakt iets op en gooit iets weg Soms gebeurt dit vanzelfsprekend Maar vaak ook na veel overleg.
Langzaam wordt de rugzak leger De levensmiddag gaat voobij En bij het vallen van de avond Werpt men het meest der last opzij
Maar er blijft nog wat van waarde wat je koestert en behoud! Al schijnen het soms kleinigheden met zijn herinneringen, meer waard dan goud. En als je je eigen rugzak met veel liefde weer laat vullen Valt het dragen je heel wat lichter Omdat de liefde je dan helpen gaat.
