Mijn kleine kornuiten.

Kijk door beregende kamerraam nieuwsgierig naar beneden,
zie bedeesd zonnetje achter wolken huilen tranen met tuiten.
Zie ook weer twee kleine, verlegen ogende kleine kornuiten;
Wilde nu bij me komen verdienen, wat van mijn Euro duitjes.
Nee, jongens; door de regen kun je nu beter niet komen vegen.

Door regen en natte bladeren, kun je beter geen nat pak halen!
Maar misschien bij Buur Guus; wil je het hem nu even vragen.
Nee hij was laatst boos toen we hem met wat vuurwerk plaagde!

Vraag eens aan overbuur Truus; zijwaarts van die twee wegen;
zie daar bij die oude huisjes; bij wat rommelige tuintjes gelegen.
Wat verborgen achter tuintjes; daar woont de lieve Tante Truus;
een mooi plekje, waar je mij ook heel vaak al schrijvend vindt.

Huisjes; naakt, schraal, en wat verborgen rommelig omgeven;
een woonomgeving waarbij veel van anderen dan gaat zwijgen!
Waar het “fatsoen” wat schuchter terug getrokken gaat nijgen!
Denk dan; wie zijt gij wel, wie meent gij dan wel niet te wezen!

Maar zie de kleine Kornuiten aan: die verlegen nu voor me staan;
kijk naar het loerende zonnetje; die lacht en knipoogt mij al weer.
Hij lacht daar hij achter de wolken bijna in ‘n slaap had geweend;
komt nu ook heel stiekem lachend, en zacht en stil ging hij staan.

Auteur:Adrie van Gansen.@.6-11-2016