Maaike Neuville

 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik ken je niet, tot ik je het artikel las in “ De Standaard, Nee, Vlaanderen, je kunt het niet alleen”. Het is best mogelijk dat je gelijk hebt, maar ik heb tevergeefs gezocht naar argumenten, zodat je evengoed ongelijk kunt hebben. Als mijn ogen verder door het artikel gaan, besef ik dat het vooral om jou gaat. Dat je het Waalse land zo mooi vindt, daar ben ik het ontroerend mee eens, echt een land om te veroveren en waarom niet, er onze cultuur uit te dragen. Veel kunstenaars vragen wat soort cultuur dat dan eigenlijk is…die Vlaamse cultuur. Moeten we onze taal uitdragen…of is dat te Vlaams? Mooi, en heb je het al aan de Walen gevraagd, of we het onontgonnen gebied mogen binnendringen? Misschien ben je vergeten dat uit pure schrik voor die Vlaamse cultuur Franstalig België geen tweetalig land wou..en de taalgrens toejuichte?

Ik begrijp heel dat gedoe niet tegen de regeringsvorming en staatshervorming. Moeten we een   mars  houden op Brussel…iets zoals destijds “ Colard buiten”, en moeten we nu dan “De Wever buiten” roepen of “Di Rupo dehors”? Of naar analogie met  de Tea Party, zinloze kreten roepen  “België terug aan de Belgen”, met de (door de Franstaligen)  verkozen Belg van het jaar voorop?

Blij dat je tenminste ook vindt dat er een “goed akkoord” moet komen. Goed voor wie…voor de Franstalige of voor de Vlaming? Voor de twee gaat niet. De koning en Di Rupo, stellen wel dat niemand mag verarmen, maar daar bedoelen ze zichzelf mee en bij uitbreiding de Franstaligen….de Vlamingen mogen best wat verarmen, als dat zo uitkomt.

De struikelblok om tot een akkoord te komen, zit niet in Vlaanderen, dat eigenlijk de sleutel vraagt van de eigen woning. De meeste mensen hebben daar een verkeerde kijk op en komen al snel tot de conclusie dat de Vlamingen te veel vragen. Vragen in een gezin kinderen te veel, als ze zelfstandig willen zijn? Franstalig België heeft zich altijd dat voogdijschap toegeëigend, maar je bent waarschijnlijk te jong om dat te weten. Ook is Franstalig België  nooit solidair geweest met Vlaanderen, een solidariteit waarom ze  schreeuwen. Waarom zouden Vlamingen  dan geloven dat het ooit anders zou zijn, mocht de balans ooit omslaan? Ja, dame daar komen die gefrustreerde Calimero-Vlamingen weer, maar de geschiedenis is wat het is, en kan moeilijk ontkent  worden, ook niet door een jongere generatie.

Wat Vlamingen wel aanvoelen, is dat de Franstaligen het moeilijk hebben. Terwijl Vlamingen die sleutel van het eigen huis in handen willen krijgen, moeten de Franstaligen hem dus afgeven, en dat doet zeer, daar schreeuwen ze moord en brand voor. Ze komt het ook bij veel mensen over, waarom zijn we zo hartvochtig tegenover dat arme, mooie Waalse land, kan het in godsnaam niet wat minder. Ja het kan minder, we kunnen rap een regering vormen en dan staan we weer in het jaar 2007, met als toekomstbeeld, België het land van het compromis, corrupt, met een uitwas van vriendenpostjes,  hangend aan de tepel van Europa, waar mensen leven in apathie, en zonder visie.

Michel Stallaert 15-1-2011