Maaike Neuville

Ik ken je niet, tot ik je het artikel las in “ De Standaard, Nee, Vlaanderen, je kunt het niet alleen”. Het is best mogelijk dat je gelijk hebt, maar ik heb tevergeefs gezocht naar argumenten, zodat je evengoed ongelijk kunt hebben. Als mijn ogen verder door het artikel gaan, besef ik dat het vooral om jou gaat. Dat je het Waalse land zo mooi vindt, daar ben ik het ontroerend mee eens, echt een land om te veroveren en waarom niet, er onze cultuur uit te dragen. Veel kunstenaars vragen wat soort cultuur dat dan eigenlijk is…die Vlaamse cultuur. Moeten we onze taal uitdragen…of is dat te Vlaams? Mooi, en heb je het al aan de Walen gevraagd, of we het onontgonnen gebied mogen binnendringen? Misschien ben je vergeten dat uit pure schrik voor die Vlaamse cultuur Franstalig België geen tweetalig land wou..en de taalgrens toejuichte?

Ik begrijp heel dat gedoe niet tegen de regeringsvorming en staatshervorming. Moeten we een   mars  houden op Brussel…iets zoals destijds “ Colard buiten”, en moeten we nu dan “De Wever buiten” roepen of “Di Rupo dehors”? Of naar analogie met  de Tea Party, zinloze kreten roepen  “België terug aan de Belgen”, met de (door de Franstaligen)  verkozen Belg van het jaar voorop?

Blij dat je tenminste ook vindt dat er een “goed akkoord” moet komen. Goed voor wie…voor de Franstalige of voor de Vlaming? Voor de twee gaat niet. De koning en Di Rupo, stellen wel dat niemand mag verarmen, maar daar bedoelen ze zichzelf mee en bij uitbreiding de Franstaligen….de Vlamingen mogen best wat verarmen, als dat zo uitkomt.

De struikelblok om tot een akkoord te komen, zit niet in Vlaanderen, dat eigenlijk de sleutel vraagt van de eigen woning. De meeste mensen hebben daar een verkeerde kijk op en komen al snel tot de conclusie dat de Vlamingen te veel vragen. Vragen in een gezin kinderen te veel, als ze zelfstandig willen zijn? Franstalig België heeft zich altijd dat voogdijschap toegeëigend, maar je bent waarschijnlijk te jong om dat te weten. Ook is Franstalig België  nooit solidair geweest met Vlaanderen, een solidariteit waarom ze  schreeuwen. Waarom zouden Vlamingen  dan geloven dat het ooit anders zou zijn, mocht de balans ooit omslaan? Ja, dame daar komen die gefrustreerde Calimero-Vlamingen weer, maar de geschiedenis is wat het is, en kan moeilijk ontkent  worden, ook niet door een jongere generatie.

Wat Vlamingen wel aanvoelen, is dat de Franstaligen het moeilijk hebben. Terwijl Vlamingen die sleutel van het eigen huis in handen willen krijgen, moeten de Franstaligen hem dus afgeven, en dat doet zeer, daar schreeuwen ze moord en brand voor. Ze komt het ook bij veel mensen over, waarom zijn we zo hartvochtig tegenover dat arme, mooie Waalse land, kan het in godsnaam niet wat minder. Ja het kan minder, we kunnen rap een regering vormen en dan staan we weer in het jaar 2007, met als toekomstbeeld, België het land van het compromis, corrupt, met een uitwas van vriendenpostjes,  hangend aan de tepel van Europa, waar mensen leven in apathie, en zonder visie.

Michel Stallaert 15-1-2011

15-01-2011, 00:00 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

 Liefde

Vanavond zag ik op Canvas een film over liefde, de tere liefde waar oude mensen recht op hebben juist voor het slapengaan.

Nog niet voor mij, denk je dan, maar je zou wel willen op die manier oud te worden. Het geluk te leren kennen van wat echt belangrijk is, de liefde in zijn puurste vorm.

Als we jonger zijn, zijn er zoveel dingen, die belangrijk zijn. We kiezen niet altijd voor wat ons gelukkig maakt, hoewel we denken van wel. We kiezen voor een mooie vrouw of een mysterieuze man, omdat passie ons terug brengt naar onze jeugd. We kiezen voor kinderen omdat we naar invulling zoeken van ons zijn. We kiezen voor mooie meubels, kleren omdat stijl belangrijk is. We gaan naar het buitenland op avontuur omdat we ervaringen zoeken. We rennen voor ons werk, en doen zo veel mogelijk, omdat mensen zouden zien hoe belangrijk we zijn. Maar eigenlijk zoeken we het geluk en hopen dat te vinden in de voldoening van al die dingen die we belangrijk vinden, terwijl het mogelijk is dat we het geluk vinden door gewoon te luisteren en te kijken.

Vandaag was ik in de bib. en de bibliothecaris vertelde mij, hoe zijn beroep miskend werd in zijn familie, waar zakenlui het hoge woord voeren over de beurs, de aandelen en de winst, geld en macht. Hoe het voor hen onbegrijpelijk is, hoe hij, tussen een verzameling van boeken die dan nog gratis worden uitgeleend wat wel zeer onbelangrijk is, voldoening kan vinden, en hoe het voor hem onmogelijk is om hen het belang van cultuur te laten inzien. Ik kon hem slechts vertellen, dat ik het wel belangrijk vind, maar eigenlijk kan hij zelf in zijn werk het geluk vinden als hij er liefde voor heeft. Hij zou medelijden kunnen krijgen met hen, die geen schoonheid kennen en bij wie alle romantiek zoek is.

Een bloem die weggegooid, op het water voorbijdrijft, is het geluk niet, maar het kan een moment van geluk worden als twee mensen er samen naar kijken. Is het je nooit gebeurt dat je samen met iemand naar muziek luistert en dat je wel zou kunnen huilen en het dan ook doet omdat je ziet dat ook de ander ontroerd is. De muziek is niet het geluk, maar het kunnen beleven met iemand anders, een gelijkgestemde ziel, kan dat wel zijn.

Schrijven vind ik belangrijk, en als ik het juiste woord, de juiste zin vind, dan ben ik tevreden en dan kan ik daar van genieten, herlees ik het steeds weer. Ik word er pas gelukkig van als ook iemand anders het goed vindt, ook ziet hoe vlot het leest en hoe simpel de woorden zijn.

Als je zintuigen op ontvangen staan, dan kun je indrukken opdoen die gelukkig maken vooral als ze met iemand kunnen gedeeld worden. Als eens nagedacht hoe niet alleen het zien en het luisteren kunnen gelukkig maken, maar ook het voelen. Wat een geluk dat  twee mensen elkaar kunnen voelen. Strelende vingers die je huid verkennen, is het geen genot voor huid en vingers, raakt het je niet zo diep, dat een schreeuw van geluk je ontsnapt, of een zucht die verdwijnt in de zalige warmte van elkaar.

Maar alles verdwijnt in het niets, als ik zie hoe liefde tussen oudjes, zo groot kan zijn, dat er niets anders overblijft, dan ervoor te sterven.

Michel Stallaert 14/07/2004

20-12-2010, 12:27 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

De gedoogjournalistiek,

Het verbaast mij altijd weer, hoe verschillend de problemen worden ingepakt, in het Zuiden en bij ons in het Noorden van het land. Dat “inpakken” daar bedoel ik mee, hoe journalisten bij ons elke belediging, ondergaan door de Franstaligen, als belediging oppikken en , waarschijnlijk door een ingeboren anti- flaminganten reflex, de schuld steevast bij Vlaanderen legt. Bart de Wever heeft weer eens de waarheid gesproken, en hij wordt versleten voor dom. Wie wil nu het zuiden van het land beledigen, welke domme kloot wil het land lamleggen, hoort men ze denken. De Vlamingen moeten leren voorzichtig te zijn met het Zuiden, en uit die optiek ontstaat een soortement gedoogjournalistiek, die zich niet bezigheid met de inhoud maar wel met de “beleefdheidvorm”.

De Franstalige journalisten hebben hetzelfde probleem, ook zij gaan nooit in op de inhoud, waarom zouden ze,  maar op de vorm. Aldus moet niemand  iets zeggen, over de geldstromen van Brussel naar Wallonië  en zeker niets over de geldstromen van Vlaanderen naar Wallonië.  Man en paard noemen en vragen aan Franstalige journalisten en  politici, of ze die geldstromen normaal vinden, dat mogen de journalisten blijkbaar niet. De vergelijking maken met de deelstaten in Duitsland, waar ook een beperkte solidariteit wordt onderhouden, mits controle..het zou een belediging kunnen zijn. Eens vragen waarom  de splitsing BHV gevraagd door het grondwettelijk hof, door de Vlaming nog eens vet moet betaald worden, behoort tot de onmogelijkheid van de Vlaamse journalist. Hij zou er de vrede van het land, het Koninklijk hof en bij uitbreiding zijn eigen job mee kunnen verstoren. Ik geloof niet dat de Franstalige pers, enig probleem heeft, om jarenlang de Vlamingen af te schilderen als egoïsten, racisten, pestkoppen, en slechte Belgen, die het Belgisch Huis in gevaar brengen. Ik heb nog nooit ergens gelezen dat Franstalige Belgen, enige dankbaarheid kunnen opbrengen voor de 1000,-eu die elke Vlaming jaarlijks overschrijft, naar de Federale staat, geadresseerd “De Franstalige gemeenschap”. De Koning heeft wel eens in een van zijn schaarse toespraken gealludeerd naar de noodzakelijke solidariteit tussen de gemeenschappen, maar dat het geen eenrichtsverkeer mag zijn, heb ik hem nooit horen zeggen. De Walen hebben in de voorbije jaren alle Vlaamse eisen geblokkeerd met grendels en andere trucs, maar het Vlaamse geld hebben ze ondertussen ontvangen,  en zo hoort het ook...niet dan?. Misschien moet er eens een Vlaming opstaan die het geld terugvraagt..

Laatst hoorde ik een verontwaardigde Vlaming in Reyers Laat, alsof hij de wijsheid in pacht had, afgeven op die onnoemelijk vele domme Vlamingen die durven nadenken over een onafhankelijk Vlaanderen. Je gooit ook geen gehandicapt kind in de goot, vanwege zijn handicap, neen, je gaat het kind de beste zorgen geven, betoogde hij. Hopelijk hebben de Walen het niet gehoord, want hen zien als een gehandicapt kind, zou wel eens gezichtsverlies kunnen zijn. Dat iemand dat op de Vlaamse TV zegt, met de bedoeling de Vlamingen zogezegd de ogen te openen, daar is niets verkeerd mee, alleen de journalist, die zulks interview  leidt en  er met een vriendelijk glimlach, nietszeggend bijzit, die is blind en stom en doof. Gedoogjournalistiek, geen vragen.

15-12-2010, 15:29 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Meningen

Blijkbaar zijn onze middelbare-school-studenten goed bezig, in taal in rekenen niet zo slecht, en eigenlijk mogen we er fier op zijn dat dit zo is. Ja en dan is er stilte, want ze scoren ondermaats waar het betreft politieke en gemeenschapskennis. Ze zijn ook niet zo opgezet met de allochtonen.

Er gaan stemmen op om onze lerarenopleidingen, die kort zijn in vergelijking met de ons omringende landen, te verbeteren. Hier steekt de gedachte achter, dat alle kennis van de school moet komen. Misschien is dat wel zo, want ouders hebben wel wat anders te doen, dan aan tafel het debat aan te gaan over politiek, godsdienst, gemeenschap en migranten…spijtig.

Niet dat wij er geen mening over hebben, maar we hebben  geleerd de controverse uit de weg te gaan. Politiek en Godsdienst, het zijn onderwerpen die taboe zijn. We willen niet dat er iets verandert, terwijl de wereld rondom ons in snel tempo aan het veranderen is. Verandering daar zijn we juist bang zo voor. Waar staan we morgen, zal de euro het overleven,  en wat met de aarde, en wat dan?

Op canvas was er een programma van De Vadder, over België, het zogenaamd plan B, omdat iedereen aanvoelt dat de staatshervorming, het zogenoemde plan A waarschijnlijk ten dode is opgeschreven. Gooi het eens op tafel, vraag eens aan je kinderen wat ze begrijpen van de huidige politiek, hoe het ons leven kan veranderen. Wat weet je er zelf van, is natuurlijk ook belangrijk. Heb je er al eens open kunnen over spreken met vrienden op het werk? Niet, spijtig, want door discutie met anderen leer je veel. Niemand kent het volledige plaatje, en waarschijnlijk blijf je steken bij een of andere overtuiging, zonder te weten waarop die gestoeld is. Maar toch is het belangrijk, en goed om van mening te verschillen.

Mijn kinderen hebben absoluut niet dezelfde mening als ik, (het zijn ook geen kinderen meer) maar ze hebben geleerd over hun mening na te denken, en komen met argumenten, die ik tracht te weerleggen, of tenminste open te trekken tot een groter geheel, of zelfs te vernauwen tot een concreet geval om het beter te begrijpen.

Kinderen zoeken naar een identiteit, willen er bij horen, zeker bij de eigen groep. Wij volwassen die vinden dat je niet te veel moet uitkomen voor je Vlaming zijn, of erkennen dat we ook kinderen zijn van een katholieke beschaving, duwen die identiteit weg. Aan België of Vlaanderen, we kunnen er niets aan veranderen (denken we) en Godsdienst, och laat de kinderen toch zelf kiezen. We gaan alles uit de weg, omdat we politiek correct willen zijn. Niet alleen wij trouwens,  maar ook de media (hoewel een lichte verandering merkbaar is) met als resultaat, dat we ons niet moeten verwonderen dat onze kinderen van toeten of blazen weten, er zelfs niet voor geïnteresseerd zijn.

In de  uitzending van De Vadder, over plan B, kwamen alleen politiekers aan het woord, en De Vadder zelf.. Het is mijn droom om eens gewone mensen uit Vlaanderen en Wallonië, goed ook uit Brussel, de discutie te horen voeren. Juist, daar komt niets van want Vlamingen weten van niets, en kunnen het slecht gezegd krijgen, dus dat wordt een trieste afspiegeling van beleefdheid. Maar, misschien als leraren,  nu eens het debat aangingen over Plan B bijgewoond door hun leerlingen, dat zou toch wel de moeite zijn om mee te maken. Niet dat het tot een oplossing moet komen, maar om leerlingen te laten zien, dat discutie en verschil van mening “gezond” is. De vraag is…durven de leraren een politieke mening hebben?

24-11-2010, 00:00 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

De dwazen van België

We haasten ons naar het werk, ik niet, ik ben op rust. Maar ik ben  wel een jachtige mens geweest. Werkvee, omdat het moet, met een auto omdat het moet. Wat is er verkeerd, met werken en sparen. Met man, vrouw en kinderen en de hond. Niets. Er is niets mis met ons, we leven het leven wat we kunnen, maar ondertussen weten we dat de dingen grondig mis gaan. De crisis weet je nog. Neen, ik hoor het ook niet graag. 

Vorige week hoorde ik dat het goed gaat in België volgens Reynders. We zijn niet zoals Griekenland of Ierland, die aan de Europese uier moeten. Dat de Grieken potverteerders zijn stelde ons gerust, wij zijn zo niet. Maar Ierland, een spaarzaam en hard werkend volk met een regering die ze niet over de balk gooit, ook in de problemen, omdat de banken het land hebben leeggezogen, verdienen beter. Het kan dus ook met ons.

Ik schrok toen ik Reynders hoorde zeggen, dat het voor België, wel snor zit, omdat wij zulke goede spaarders zijn. Hoe, dacht ik, die spaarders dat zijn toch de mensen, en dat geld op die spaarrekeningen, die zijn toch niet van de staat. Ik erger mij er soms over die dwaze journalisten die dat niet durven vragen. Had  Mr. Reynders gedacht dat spaargeld op te vorderen om de staatsschuld te betalen soms? De staat, kan dat spaargeld dus afknabbelen, voor het welzijn van ons allen. Juist, griezelig.

Daarbij gaat het door mijn hoofd, dat “onze staat” absoluut niet spaarzaam is. Ik noem maar wat, 51 ministers met hun aanhang, terwijl dat in onze buurlanden, wel anders is. Ruime pensioenen voor de overheid. Gemiddeld, hoor mij goed, gemiddeld ligt het overheidspensioen op meer dan 2200  per maand. Er zijn een hoop werkende mensen in de privé en als zelfstandige, dus de mensen die zorgen voor de meerwaarde in België, die geen 2200 ( zelf bruto) krijgen. De overheid is niet zelfbedruipend, en zou dus best wat spaarzamer mogen worden, in loon en in aantal.

De Belgisch politiek heeft altijd al veel geld gekost, om de vrede te bewaren, weet je wel. Ik wil hier niet herhalen hoeveel miljarden onze Vlaamse eerste ministers aan Wallonië, hebben toegekend, met dank aan Martens, De Haene , Verhofstad, Leterme, ik zou er miljoenen kunnen naast zitten. Dank zij hen zitten de onderhandelingen in het slop, want zij hebben niet voorzien dat de koek ooit eens op zou geraken.. Die prachtige staatshervormingen, genoemd naar beroemde kastelen, hebben de Walen vastgezet in hun zetel om nooit meer te bewegen. Waarom zouden ze ook, bij elke toegeving krijgt de Franstalige minder geld. Stel u in hun plaats.

Dat is wat we ook altijd doen, ons in hun plaats stellen, zo zijn we wel. Het klinkt  ons logisch in de oren dat niemand, van de staatshervorming, armer mag worden. Alleen we vergeten dat de Vlamingen er al jaren en jaren armer van geworden zijn. Dat is geen slogan uit Flamingantisme.

Ik hoop dat de dwazen uit het verleden, onze ex-eerste ministers, en hun linkse aanhang, niet weer de slaaf worden van hun zogenaamd staatsmanschap, waarvan de huidige puinhoop het resultaat is.

Ik acht “links” met hun zogenaamde bekwame ministers, die steeds mee hebben geregeerd,  mee schuldig aan het lege zilverfonds, de lage pensioenen (voor de gewone mens), de verhoogde ziekte kosten voor de mensen, de onhoudbare instroom van migranten, de wachtlijsten, de niet onderhouden wegen, de verlieslatende spoorwegen en het opgeblazen overheidsapparaat. Die leiders, “voor het volk” behoren mee tot de dwazen van België, maar zeg het aan niemand.

24-11-2010, 00:00 Geschreven door Michel  
Reageren (1)

 Er is eigenlijk, voor wie er wil over nadenken, niets zo fascinerend als de natuur, bij uitbreiding het universum, waar we in leven. We staan er niet bij stil, we kunnen zelf niet stilstaan, want we staan op de aarde die op 24 uren tijd volledig om zijn as draait. De snelheid die elke mens in stilstand heeft, is zowat 1666km/u. Gelukkig draait de lucht mee, anders zouden we niet overeind blijven, zou er niets overeind blijven. Iedereen zal wel eens gevlogen hebben, dus kunnen we  ons nog wel het dubbele van die snelheid voorstellen.. door de geluidsmuur dan wel.

We kunnen ons echt niets meer voorstellen bij snelheid  waarmee de aarde rond de zon draait. (volgens Wikipedia is dat 29,783 km/s, of 108000km/u).

Het is eigenlijk verbazingwekkend, behalve enkele techneuten, dat geen de mens daarmee bezig is. We zijn bezig in ons microwereldje te leven omdat al wat daarbuiten valt, in tijd en plaats toch niet te bevatten is, dan in nietszeggende cijfers. We worden er omzeggens niet gelukkiger van want het heeft niets te maken met de zekerheden, die we zo graag willen vasthouden.

Nochtans is de vraag naar de natuur en zijn wetten, boeiend. Er is niets dat naar boven valt, en er zijn dus wetenschappers die de zwaartekracht hebben ontdekt. We vinden het niets bijzonder dat we op de grond blijven, maar dat is dus dank zij een natuurwet.

Vroeger werd alles toegeschreven aan de Goden, de donder, de regen, de bliksem, een gelukte of mislukte oogst, het botten van de takken en bomen.

Al die verschillende Goden, niet gemakkelijk, kon dat niet beter? Het zal wel zoiets geweest zijn als met de eenmaking van Europa, laten we één enkele munt nemen, dan kunnen we  samen handel drijven. Laten we één enkele God nemen dat maakt het verklaren van de natuurverschijnselen, wat eenvoudiger. We bidden dan naar het Oosten, waar de zon opkomt. Nu ja, waarom niet. Een Godsdienst met één God kan gemakkelijk geleid worden en dus ook de mensen die er in geloven. Een geordende maatschappij met een God als vader en beschermer, meer vraagt een mens niet.

Wetenschappers ontdekken meer en meer, vraag het maar de jongens en meisjes die boekdikke cursussen te verwerken krijgen, over fysica (zo heet de natuurkunde tegenwoordig), en worden vele natuurverschijnselen ontgoddelijkt en in formules vervat.

.Een van die meest gecontesteerde Goddelijke verhalen is natuurlijk het ontstaan van de mens. Darwin heeft voor de controverse gezorgd. Zijn we nu geschapen of komen we uit een oersoep…en wie heeft die oersoep dan gemaakt, en wie de aarde, en wie de zon, en wie de melkweg, en wie het heelal en wie de oerknal. Kortom wie heeft de moeite gedaan om uit de miljarden, miljarden en miljarden…(een 1 met 500 nullekes) universums, ons heelal eruit te kiezen, onze melkweg en ons zonnetje en onze planeet,  waarop leven mogelijk is, om uiteindelijk tot de schepping van een mens te komen of een oersoep.

De essentiële vraag is dus, wie heeft die natuurwet geschapen, waardoor dat allemaal is kunnen ontstaan.

Stel dat ik God was, ik zou de mens gemaakt hebben ,zoals het in de bijbel staat. De mens scheppen naar mijn beeld en gelijkenis en de vrouw uit de rib van die mens. Kan het simpeler, menselijker? Neen, wat mij doet vermoeden dat het verhaal moet ontsproten zijn uit een welwillend menselijk brein na nachtelijk overleg met de sterren.

De God die via een omweg, van miljarden en miljarden universums, galacies, zonnen, planeten en natuurwetten, de mens heeft doen ontstaan,…ik geloof niet dat die ons weet wonen.

 
Michel Stallaert 18/11/2010

18-11-2010, 17:33 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Dromen,

Ik vergeet wat ik gedroomd heb, als ik gedroomd heb. Of ik veel droom weet ik niet echt, maar ik voel het. Soms sta ik lustig op, soms trek ik het deken wat dichter naar mijn schouder, omdat ik vergat te dromen hoe mijn dag zou worden.

Als ik gretig ben om op te staan, en de energie voel stromen, dan heb ik het licht gezien. Dan weet ik hoe mijn dag er moet uitzien, wat ik aan een schilderij wil doen, wat ik wil klaarmaken, wie ik zal zien.

Natuurlijk heb ik mijn dagelijkse dipjes, loop ik van ut naar aar en vergeet ik op de plaats waar ik haastig naartoe liep, wat ik daar moest. Mijn planning van de morgen loopt dan wel aardig in het honderd. Een van de vragen die ik mij dikwijls stel is, kan ik het werk niet uitstellen. Is het zo nodig dat ik de strijk nu doe, of de was. Kan ik die boodschappen ook morgen nog doen. Ik wordt een meester in het uitstellen.

Maar de dagen dat ik in gang schiet, soms gebeurt het toch, dan doe ik op korte tijd zoveel, dat mijn arm of mijn rug zeer doen, en dan vraag ik mij af waarom ik het werk , een fluitje van niets heb uitgesteld. Dan vind ik mezelf een hele man die nog handig energiek en snel is .

Het weer is ook een van de belangrijkste dingen om werk uit te stellen.

Schijnbaar is het noodzakelijk om een uurtje per dag te gaan wandelen, om de tweede hartpomp, de kuiten, te blijven oefenen. Maar wat als het nat en koud is, dan pak je toch beter een boek.

Lezen is ook niet altijd vanzelfsprekend, ik moet nog zoveel boeken lezen, maar eens in de zetel gezeten met een zwaar boek op schoot, omringd door de stilte, of zachte achtergrondmuziek vallen mijn ogen toe. Mijn eerste reflex is om te vechten tegen dat zalige gevoel van  slaap  en mijn aandacht te laten zweven. Ik probeer dan het boek interessant te vinden, het heeft een goede kritiek gekregen, dus moet ik het effe volhouden, het zal seffens wel boeiend worden. Maar het zalige gevoel van je weg te laten drijven blijft komen, en per slot mag ik toch zelf beslissen wat ik doe zeker…, een kwartiertje maar…en ik leg het boek open, rug naar boven weg, zodat ik straks weet waar ik gebleven ben.

Dan droom ik wel, van het werk dat ik moet doen. Eigenlijk zou ik de struiken in de tuin moeten snoeien, want maandag is het groenafval. Maar dan denk ik aan de biodiversiteit, en hoe wilde tuintjes een bron van leven zijn voor insecten en vogels. Mijn tuin is een aantrekkelijk oord voor slakken, mieren en de katten van de buren. Ik weet niet hoe druk het is onder al het wilde kruid dat de plaats inneemt van de gecultiveerde plantjes en struiken.

Soms straalt de zon en dan is het echt wel tijd om in de tuin te werken. Wat zal ik eerst doen, en terwijl ik naar het werk zit te kijken vanuit het grote raam in de living, zie ik de pracht van kleuren, de goudvissen in de vijver, het fluorescerende groen van het mos op het grasplekje voor het raam, en ik geniet. En is niemand die mij wakker maakt om aan het werk te gaan.

 Toch, er is een stem vanbinnen die mij vraagt, of ik thuis ga blijven met dit prachtig weer. De duinen zullen uitnodigen en de zee zal spiegelen van plezier met hier en daar een zeiltje om jaloers op te zijn. Zeebrugge is maar 15 km ver, en ik kan er wandelen, mijn kuitspieren laten werken en mijn levensverwachting verbeteren en last buth not least, ik zal er mensen zien. Dat snoeien kan morgen nog als het wat minder mooi weer is.

Mijn slaperigheid is weg, ik vergeet boek en tuin en grabbel het schetsboek en een potlood en maak een reis naar zee.

Ik trek door de duinen op zoek naar niets, ik snuif de zee, en kijk naar het strand met kleine mensen en hondje beneden mij. Ik verplicht mezelf op zoek te gaan naar iets om te tekenen, om toch iets te doen, en teken een grashalm. Op papier komen een paar zwarte strepen van het potlood terwijl ik naar de kronkels kijk van het levend gras, dat zich uit het vloeibare zand heeft gewurmd, hier en daar geknakt door de wind of een wandelaar. De donkere schaduw ervan op het witte zand, is nog werkelijker dan de frêle helm zelf. Mijn potlood probeert het na te doen,…nu ja het heeft iets. Ik zeg een goede dag aan de miljoenen grashalmpjes rondom mij en doe het boekje dicht. Ik laat de zee aan de laaghangende meeuwen.

De zon staat al laag als ik terugkeer en ik vraag mij af of ik mijn droom vandaag, heb waargemaakt.

Stallaert Michel©23-10-2010

26-10-2010, 16:01 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Een kleine stap,

Vorige week was ik in Rotterdam. Ik nam er de waterbus, die met de snelheid van een taxi door de haven joeg. Op de Ijzel en de Nieuw Maas is het een komen en gaan van waterbussen en taxis . Ik heb er ook gefietst door het land van beekjes en kanalen naar Kinderdijk, kop in de wind om er naar de 18 windmolens te kijken die in de 18^de eeuw en waarschijnlijk later nog, dienden om het sompige land droog te houden. De windmolens pompten het water naar de kanalen, waarin het water hoger staat dan het land. Zowel het moderne Rotterdam met zijn wolkenkrabbers als het natte landschap verraden  noeste arbeid, moderniteit ,orde en respect voor het landschap.Hoeveel weten we eigenlijk van onze Noorderburen, en hun gevecht met het water, waarin ze uiteindelijk meesters zijn geworden. Mijn respect hebben ze.

Het verbaast jullie waarschijnlijk niet dat ik naar onze natuurlijke buren kijk, nu het bij ons zo moeilijk blijkt om uit de greep te komen van de Francofonie, van de gijzelingen uit het Zuiden, die de uier niet kunnen loslaten.

Moeten we blij zijn met het België van vandaag, dat ons Brussel de oude Prinselijke hoofdstad der zuidelijke Nederlanden sinds 1531, ontfutselt. Natuurlijk is Brussel vroeger nooit een Vlaamse hoofdstad geweest, maar ze was wel volledig Nederlandstalig, met Brabantse dialecten. De verfransing is er begonnen sinds 1880, toen Brussel, het machtscentrum werd, door inwijkelingen uit Wallonië en Frankrijk. Het Vlaams stond toen niet in hoog aanzien en zo lieten de  Brabanders zich gemakkelijk verfransen.

Ik weet niet hoe het overleg met onze Francofone politiekers, zal verlopen  bij het verschijnen van dit artikel. Zal er een akkoord zijn dat te kort schiet voor een dynamisch Vlaanderen, zodat er weeral moet worden aangemodderd, of  zal er geen akkoord zijn. Hoe dan ook we moeten in Vlaanderen zelf vooruit, er is geen andere weg, en diegene die heimwee hebben naar het oude  België zal ik een zakdoek geven. De strijd voor een Vlaamse taal en zelfbeschikking is legitiem, maar is het geen schande, dat we altijd moeten vragen?

Als ik naar Nederland kijk, dat een welvarend en goed georganiseerd land is, ook met zijn problemen, maar met een vaste bedoeling om die op te lossen, dan hoop ik dat wij Vlamingen, stilaan zullen begrijpen, dat het met het Zuiden van “ons?” land, hoe mooi het ook is, nooit meer goed zal komen. Nederland staat decennia voorop, omdat zij nooit een culturele strijd, met veel tijd en energieverlies,  hebben moeten voeren. Zij konden zich bezig houden met de ontwikkeling van hun land, en het klaarmaken voor de toekomst. Wij moeten af van dat excuus, waarbij onze politiekers hun schouders ophalen “omdat er niets beters inzat”.

Wij, Vlamingen moeten het oude loslaten, en eveneens werken aan de toekomst met een Noordzee die ons rijkdom biedt, waar we windenergie in overvloed hebben, waar we havens bezitten, die onze link met de wereld is. Wie “la Belgique” wil redden verdoet zijn tijd.

En Brussel dan? Het is verloren voor Vlaanderen, en  Vlaanderen moet daar ook niet voor blijven opdraaien. Vlaanderen moet zijn machtscentrum  naar zee brengen, daar ligt haar toekomst. De Brusselse Gids zal dan zeggen “ Ooit was Brussel de hoofdstad der Nederlanden, nu is het hoofdstad van Europa”

 .

Laten wij die “kleine stap” naar zelfbeschikking nu maar nemen, zodat  we niet het Nederlandstalige achterblijvertje blijven.

Michel Stallaert ©3-9-2010

26-10-2010, 15:54 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Roepen

Soms hoor ik, in mijn omzwervingen, ouders roepen tegen hun kinderen en dan denk ik….heb ik dat ook gedaan? Is roepen eigenlijk nodig en waarom doen we dat. Het doet me denken aan de mensaap die zich daarbij nog op de borst slaat om te tonen wie er baas is en in zijn territorium. De vogels doen hetzelfde maar geef toe, dat klinkt in elke geval mooier dan de vrouw die haar kinderen bekijft, of de man die denkt dat hij gelijk heeft omdat hij harder kan roepen. Maar al bij al schijnt het een sociale gedrag te zijn.

Ik ben in het leger geweest. Hierbij ben ik geen uitzondering, alle mannen van mijn generatie ook, maar daar werd roepen verheven tot de krijgskunst van het commanderen. De soldaten miliciens natuurlijk niet, alleen de oversten, sergeanten en officieren behoefenden de kunst van het roepen. De soldaten moesten ondergaan. Toen noemden ze dat discipline aanleren. Mocht iemand van onze generatie dat thuis hebben gemist, dan waren er geen potten gebroken, iedereen (behalve de meisjes) moesten immers in het leger, dus voordat wij werden losgelaten op de maatschappij, kregen we discipline mee, onder de vorm van roepen en straffen. Diegenen die met een roepende vader en of moeder waren opgegroeid kregen een déja vue en wisten wat hen te doen stond, zoals de opgroeiende hond die zich de tanden van zijn moeder in zijn nek herinnert als hij bij zijn nekvel gegrepen wordt. De anderen leerden het snel bij.

Die verplichtte legerdienst bestaat niet meer, zodat er nu grote verschillen zijn bij de opgroeiende kinderen. Die met  en die zonder roepende ouders. Er zijn natuurlijk nog wat nuances, papa roep en mama sust, mama roept en papa sust. Het resultaat van dit sociaal gedrag is nogal verschillend. Kinderen nemen vlug de gedragingen over van hun ouders  en dat kun je zien in hun spel met elkaar.  Wie het hardste roept om zijn wil op te dringen in de groep, daar kun je van op aan dat die het thuis al zwaar te verduren heeft gekregen. Hij of zij denkt dat het de normale gang van zaken is, en dat je moet roepen om gelijk te krijgen. Assertiviteit noemt men dat vandaag, voor jezelf opkomen. Ik heb daar mijn twijfels bij. Beheersing en kalmte zijn volgens mij  grotere talenten dan roepen, maar dan moeten je ouders dat ook kunnen, om het je aan te leren.

De aap die roept in de jungle leert zijn  nakomelingen ook roepen. De ouders die roepen tegen hun kinderen, zullen zich  er op een dag over verbazen, dat hun kinderen, als ze groot zijn, tegen hen roepen. Het is dan waarschijnlijk te laat om respect of te dwingen voor “vader” en “moeder”, die het eigen roepen vergeten zijn. Ze hebben hun spruiten in alle liefde opgevoed en hun best gedaan om ze al roepend  “braaf” en “gehoorzaam” te krijgen, en een sociaal gedrag aangeleerd, wat de volgende generatie doorgegeven krijgt.

Of het nodig is, al dat roepen? Op mijn jaren vind ik dat niet meer nodig, het is een soort sociaal gedrag, dat niet aangenaam is waar mensen dicht op elkaar zitten.

Ik was vandaag naar de kerk gegaan, het gebouw waar  behalve andere dingen, de stilte wordt aanbeden. Gek genoeg zat de kerk stampvol, wat deze dagen toch een uitzondering is. Er heerste een ontspannen sfeer, en de mensen waren  met elkaar aan het babbelen, in afwachting van de intrede van de nieuwe pastoor. Het geroezemoes van die honderden mensen vulde de kerk zo sterk dat ik niet kon verstaan wat mijn buurvrouw zei. Ze boog zich dichter naar mijn hoofd en fluisterde,

“Moesten die mensen hier allemaal roepen, we zouden elkaar niet verstaan”. Een wijze dame.

Michel Stallaert 25-7-2010

25-07-2010, 22:03 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Alles op een rijtje

Waar spreken de mensen eigenlijk over als ze samen zijn? Hoe was het weekend, wat heb je gedaan, wat ga je doen, amai ik ben wat tegekomen, ik reed 39 km/u in een zone 30, en de bon op. Je ziet geen politie op straat, ze zouden eens moe kunnen worden van het staan en het gaan, maar ze zitten in hun autooke boetes te schrijven voor de wegpiraten die meer dan 30 rijden. Als ze op de autobaan, in je kont rijden als je het durft 120km/u aan te houden, dan zie je ze niet en ook niet als ze tegen 160km voorbijvlammen, om te tonen hoe snel ze wel zijn. En moto’s, zwijg daar van, schijnbaar hebben die het veld vrij.

Ja, we zagen een stukje af, en als je hen vraagt of ze België graag gesplitst zien dan begint de koffiemolen te draaien.

“Nee, natuurlijk niet”

“Zou je graag in Vlaanderen de economie zien groeien?”

“jep”

“Stel je nu eens voor, dat we de belastingen die we betalen, ook mogen gebruiken om de economie te laten groeien en dat we onze sociale zekerheid ook gebruiken om de ziekteverzekering en de pensioenen veilig te stellen, zou je dat willen”

“Daar gaan de Walen nooit mee akkoord gaan”

“Juist en waarom denk je dat”

“Hoe zou je zelf zijn, als ze je geld willen afpakken”

“Wiens geld?”

“Nu, ja ge moet solidair zijn en daarbij dat zal altijd njet zijn”

“We zouden toch ook solidair kunnen zijn als we zelf het beheer hebben over belastingen”

“Ja, misschien, ge ziet de politiekers al bezig met tellen, hoeveel ze daarmee hun eigen loon kunnen opvijzelen en wat ze kunnen afromen voor de eigen partij of vriendjes kunnen benoemen. Het zal in Vlaanderen niet beter zijn dan in België, de Belgische ziekte zit ook in Vlaanderen, ons kent ons, daar zijn we niet vies van”

“Misschien heb je gelijk, we moeten een mentaliteit veranderen, die de Belgisch ziekte heet, maar zullen we die mentaliteit beter  kunnen ombuigen met de Walen of zonder de Walen.

“Ja, met de Walen kan er niets he ze zijn geen vragende partij, maar als de Vlamingen niet toegeven, ligt België op zijn gat….toch”

“Misschien, het zou ook kunnen dat we samen met de Walen kunnen onderhandelen, over de dingen die we nog samen willen doen, en als ze onderhandelen kunnen we misschien spreken over de solidariteit, dat ze daar dan tenminste gerust over zijn.”

“Daar gaan ze nooit met akkoord gaan, nu hebben ze meer. Waarom iets in de weegschaal leggen, met het risico met een aalmoes te blijven zitten. Ze zouden gek zijn.”

“Dus er kan eigenlijk nooit een akkoord komen?”

“Ik denk het niet”

“Moeten we dan blijven babbelen, we doen dat al jaren met de Walen en het heeft ons , de Vlamingen, altijd gekost”

“Ja, we moeten blijven proberen”

“Moeten we dan niet eens een datum stellen, wanneer er een akkoord moet zijn en over wat er een akkoord moet zijn”

“Daar gaan ze ook niet mee akkoord gaan”

“Dus?”

“Ja, het ziet er naar uit dat we schaakmat staan…”

“En”

“Er zal niets anders opzitten, dan te splitsen, maar dat zal Vlaanderen in Europa in het verdomhoekje brengen. Ze zullen zeggen, dat we de Walen uithongeren en Frankrijk zal moord en brand schreeuwen, en Engeland, en je vergeet de Vlamingen dan nog, die zullen onderling vechten voor de koek., ze hebben ook  lang genoeg bewezen niet overeen te kunnen komen en dat is nu niet anders; Kijk maar wat de politieke partijen aan het beloven zijn, terwijl ze heel goed weten dat er met de Walen nooit een akkoord zal komen, willen ze blijven overleggen. Hoe langer het duurt hoe beter, hun dik loon zit elke maand in de pocket, en daar zijn Vlamingen en Walen het over eens. Geen loon tot er een akkoord is, dat zou nog eens politieke moed zijn.

“Juist en dan nog, het zal voor de Walen nooit genoeg zijn en als ze voelen dat we zwichten zullen ze nog meer vragen, we hebben ze immers Vlaanderen afgepakt.

“Wat zegt ge nu, ze hebben die taalgrens toch zelf gewild?”

“Juist, maar dat zijn ze al lang vergeten en wij ook”

“Geloof jij in een goed functionerende Vlaamse staat? Nu hebben ze de Walen nog om over te kankeren, dus alle slechte dingen worden naar ginder geschoven, dat is gemakkelijk; Wie gaat het gedaan hebben, als ze onderling ruzie maken? Nu zeggen ze dat het de Walen zijn die het overheidsgeld misbruiken, maar ondertussen doen we wel hetzelfde”

“ja, dat zullen we moeten leren, en hopelijk blijven we kritisch tegenover alle politiekers en hopelijk beseffen we dat Europa ook niet zaligmakend is, want alle Europese landen, leven momenteel boven hun stand.”

“Ja wie gaat ooit die schuld aflossen? We komen op vele vlakken met ons kont bloot te staan, bergen schuld, graaipolitiek in de bedrijven en banken , overbetaalde overheid met vette pensioenen, een milieu dat kapotgaat in naam van de winst, zie maar in de golf van Mexico. Daar proberen ze olie te redden inplaats van dat gat definitie te dichten. En gij vraagt mij naar België,  is dat geen luxeprobleem? Weet ge wat we vergeten, dat ook België een grote schuld heeft, en als we niet oppassen krijgt Vlaanderen die schuld in zijn nek, de Walen kunnen dat immers niet. Ik denk niet dat Peeters de borst vooruit gaat steken als hij moet aankondigen dat Vlaanderen tot over zijn oren in dat shit steekt.

“op wie gaat ge stemmen….op de NVA?

“Ik weet het niet…die Vlaams Belangers zijn ook een zootje die er niets van bakken….er is niets beters dan de NVA zeker"
"jep"

Stallaert Michel 20-05-2010

20-05-2010, 17:01 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Mohammed leeft, God is dood.

Als ik zoiets schrijf weet iedereen wat ik bedoel. We leven in een tijd dat God niet meer zo belangrijk is. Sterker nog, als je met mensen samen bent, bij een samenkomst met een glaasje in de hand, je afvraagt waarover je zou kunnen spreken, dan is God wel het laatste onderwerp om aan te snijden. Bij vrienden durf ik dat nog wel eens, en dan ondervind ik dat de meesten wel in “iets” geloven. Er zijn er wel bij die beweren, dat er “niets” is en dat het na dit leven echt wel gedaan is. Dat klinkt heel moedig, maar eigenlijk is dat helemaal niet leuk, om te beseffen dat het ook werkelijk gedaan is, dat we leven om te sterven zeg maar. We zouden het liefst naar de hemel gaan, rijstpap met gouden lepels weet je nog wel. Of voor de mannelijke mohammedanen in de hemel komen waar er 70 maagden klaarstaan om…ja wat doe je ermee.

De rijstpap is waarschijnlijk uitgevonden in een tijd, van Breughel en die maagden…dat weet ik niet, misschien zou het lekkers vandaag een huis zijn of een Mercedes Benz. En zo begraaft men eigenlijk het streven om als “goed” mens in de hemel te komen. Toch, zomaar geloven, dat onze geest mee onder de zoden komt, het is moeilijk, dus misschien komen we toch terug, in een ander lichaam, in een poes of een hond. Alles is beter dan te geloven dat we verder leven in de maag van wormpje, of  in de patatten op het veld.

De filosofie “leef vandaag en niet morgen” is dan ook niet verwonderlijk, alleen ik geloof daar niet in. Ik denk altijd aan mijn kinderen en zou graag hebben, dat hen verdriet, tegenslag of ziekte bespaard blijven en dan heb ik het over gisteren vandaag en morgen. En als ik mij zorgen maak, over de snelle veranderingen in onze maatschappij heb ik het ook al over morgen, dus dat blijft toch belangrijk, als is het leven gelijk een hemdje, veel te kort.

Er komt veel af op de jongeren van vandaag en ik vraag me af hoe ze het bolwerken. Onze planeet warmt op, er zal een gebrek komen aan water, aan voedsel, de steden  verislamiseren, zal er nog een pensioen zijn, zal er nog werk zijn nu alles in het Oosten wordt gemaakt, en dan is God nog dood ook. Wie zal in het Gat springen met een positieve boodschap, wie zal onze jongeren verlossen van de ondragelijke neerdrukkende tijdsgeest.

Moet het allemaal zo negatief? Wij hebben een koude oorlog gehad, met in onze rugzak de atoombom, en toen de opluchting “de Bom valt niet”….hoewel er eigenlijk nog bommen genoeg zijn om iedereen te vernietigen. Maar wat een opluchting toen, om van die donkere schaduw verlost te worden.

We dragen een grote schuld. We zijn de individuen, die niet meer met elkaar spreken, die ons inkapselen, liefst niet te veel gestoord, in ons  huisje,  met vrouwtje, kinderen en het hondje. We hebben de aarde verkwist om rijk te worden. En wat nu? Als er iemand een positieve boodschap naar de jongeren moet uitsturen dan zijn wij als de vervuilers wel heel slecht geplaatst. We kunnen alleen maar zeggen, wees niet zo kortzichtig en dom als wij waren, en  vooral neem ons niet tot voorbeeld.

Laat de jongeren het tegengestelde zijn van de ingekapselde individuen die wij zijn, laat ze gemeenschappen vormen, die met elkaar durven spreken, als is het over God. Laat bezit geen maatstaf zijn, “je bent niet wat je hebt, maar wat je doet”. Vooral, leef, studeer, werk en vooral wees open voor meningen van anderen, en als je iets zoekt, zoekt dan het geluk van de mens. Deze aarde is te belangrijk om hem te verdelen in naam van Mohammed, God of Boeddha.

Michel Stallaert© 01/04/2010 

01-04-2010, 15:58 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Copyright

Is het beschermen van ideeën , uitvindingen, muziek, boeken, kunst en anderen nu een zegen of een vloek.

De uitzending op Canvas, gisterenavond laat, deed mij de onzin van die bescherming inzien.

Toen ik het hierover had met een goede kennis, vertelde die mij dat er in zijn familie iemand een licht had uitgevonden, dat openging als een bloem, ze hadden er een patent op genomen, ter bescherming van dat idee. Er zou nu niemand nog een licht kunnen maken dat opengaat als een bloem. ‘Over de gehele wereld niet’, vroeg ik. Hij keek mij nadenkend aan.

Ik behoor nog tot die generatie die zich herinnert, dat Japan voordat het een economische wereldleider werd, alles namaakte. Made in Japan was toen geen bewijs van kwaliteit, omdat het haast zeker een kopie was van wat in “Het Westen” was uitgevonden. Japan liet zich niet afschrikken, maar bouwde juist verder op ideeën en  ze werden, een  wereldproducent van kwaliteit en innovatie.

De oorspronkelijke  bedoeling van copyright  is het individu en zijn ideeën te beschermen. In werkelijkheid is het zelden de uitvinder die de vruchten plukt van zijn werk, maar een multinational die het patent koopt (voor een prijsje) en zo macht verwerft over de markt.

Er zit duidelijk een stinkend geurtje aan copyright. In het westen probeert men monopolies te voorkomen, maar copyright ondersteunt eigenlijk het monopoly.

Stel ik laat een uurwerk maken van het merk Phara, (hopelijk breng ik niemand op ideeën) en koop van onze verstandig en lieve Phara voor een verleidelijk bedrag het gebruik van haar naam. Natuurlijk moet dat uurwerk verkocht worden aan het veelvoud van de werkelijk waarde, waarom geen 10 keer. Eigelijk maakt ik gebruik van het snobisme van de mensen om de bekende naam van Phara op hun pols te hebben. Dat het veel kost, maakt het des te waardevoller. Door het copyright, verwerf ik dus een monopoly op de productie van het polshorloge Phara, voor een prijs die niets meer te maken heeft met de eigenlijke productiekost. Wil  iemand er kopieën van maken, dan staat het ganse juridisch apparaat ter mijner beschikking, betaald door de gemeenschap, om mijn recht af te dwingen…over heel de wereld. De douane staat paraat aan de grenzen, om gewone mensen te betrappen op het kopen van kopieën, met zware boetes. Pervers, dat is het

We spreken in Vlaanderen dat we onze economie moet vernieuwen, dat we onze know how  moeten aanspreken…hoe kan dat als we meedoen aan een systeem dat creativiteit keldert. We kunnen geen vierwieler maken, zonder op een af andere patent te botsen. Duizenden uitvindingen liggen in de schuif te verkommeren, alleen omdat iemand er eigenaar van geworden is, maar er economische voordeel in ziet het in de schuif te laten.

Is copyright ons wapen tegen  economieën uit het Oosten? Ik vrees dat die landen, en gelijk hebben ze, zich niet laten ringeloren door een recht dat in wezen neerkomt op het uitbuiten van de wereld, en het neerslaan van creativiteit. Laat het ons een voorbeeld zijn.

Weg met die handel, beperk copyright in tijd.. ,om de ontwikkelingskosten, in gebied,… ten behoeve van ontwikkelingslanden. Ontneem copyrights, aan wie het niet gebruikt. Als perverse geldstromen gaan naar  multinationals, in naam van het recht, stel ik mij vragen bij dit recht.

Michel Stallaert © 3/02/2010

03-02-2010, 17:23 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Politieke onmacht.

Er is maar één woord voor Kafka. Niet dat ik het boek heb uitgelezen, ik haakte af toen ik getroffen werd door het onzinnige ervan. Ik stond er toen zoveel jaren geleden niet bij stil dat dat juist de bedoeling was. Hoe een man zich onderwerpt aan onzinnige administratie en hoe die administratie zelfs niet stilstaat waarom de man wordt ingerekend, maar slechts doet wat  een administratie doet…regels volgen, en wat een individu moet doen….gehoorzamen.

Vandaag mislukt een wereldconferentie voor het redden van alles wat op aarde leeft, omdat iedereen vastzit aan zijn administratieve regels…er moet kunnen gecontroleerd worden is het excuus.. De vergelijking met Kafka, is frappant. Iedereen aanvaart de mislukking, omdat we vinden dat zonder administratie de wereld de afgrond induikt. We willen niet als de andere ook niet wil.Dat we ondertussen zelf voor die afgrond staan, ..dat geloven we niet echt.

Deze namiddag moet ik naar de Colruyt, boodschappen doen en het regent, dus ik zal die km wel met de auto doen, waarvoor heb ik hem anders, maar blijf effe bij de les.

Het is niet dat ik het niet weet, reeds tientallen jaren zie ik tv beelden van een aangroeiend verkeer. Ik vroeg mij toen al af, waar die verbrandings- en ontploffingsmotoren, de zuurstof blijven halen om te kunnen werken. Waar die benzine en diesel vandaan blijft komen, sla me dood. In vragen stellen ben ik goed, maar antwoorden heb ik daarom niet. Nu, ja ik kijk rond en zeg tegen iedereen behalve mezelf, “ik heb het altijd al gezegd…Neen ik heb het niet gezegd, ja misschien in een of ander artikeltje zoals dit…maar verder…neen.

Soms vraag ik mij af, wat er zou gebeuren als het gebruik van de fossiele brandstof  in de weekends alleen al verboden zou worden. De hoeveelheid CO2-uitstoot  moet dan wel verminderen. Fabrieken zouden zoeken naar alternatieven, mensen zouden snel overschakelen naar elektrische, gas of waterstof gestuurde wagens. Aai, dat gaat de politieker, die daaraan meehelpt stemmen kosten.

Als politiekers enkel gedreven worden door stemmenwinst, en spijtig genoeg is dat zo, dan kunnen we die best missen. Gaan we staan wachten op een wet met achterpoortjes, om het establishment, de lobbyers  en de politiekers uit de wind te zetten, of gaan we er zelf wat doen.

Telkens we de auto nemen, zouden we ons tegenover onze buren moeten verontschuldigen. Die glimlach van chauffeurs die in  dure (lees grote en energieverslindende) wagens rijden, als blijkt van hun status, zou mogen veranderen in schaamrood. We moeten beseffen dat onze individuele vrijheid, stopt waar we andere mensen, zeg maar alles wat op aarde leeft, in gevaar brengen, erger nog, waarmee we onszelf en onze kinderen in gevaar brengen.

Dacht u nu echt dat de komende generatie de rekening niet zal voorleggen aan de volwassenen van vandaag? De politiekers van vandaag zullen al lang vergeten zijn, maar de generatie van morgens zal ons met de vinger wijzen. Zullen ze zich niet verzetten om bij te dragen voor  gepensioneerden  de aarde naar de kloten hielpen?

Als regeringen het niet doen, omdat ze niet durven, laat ons dan durven.

Michel Stallaert© 19/12/2009

19-12-2009, 14:09 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Belgische Spoorwegen

Gisteren ging ik met de trein naar Antwerpen. Kaartje gekocht, het kan tegenwoordig ook al met de automaat, zodat je ontsnapt aan de man of vrouw aan het loket, die  je soms te traag vindt als je in de rij staat te wachten. Maar de automaat is dan weer te stom voor elke communicatie, die niets te maken heeft met het produceren van het treinkaartje, zoals daar zijn “moet ik overstappen in St Pieters en welke trein neem ik daarvoor het beste?”

Op die automaten moet je via een touchscreen, (aanraakscherm), al je gegevens intoetsen. Het zou aangenaam zijn als er tezamen met je ticket al de info van je verdere treinreis uitkomt. Bijvoorbeeld na het produceren van je ticket, zou  je op het scherm lezen.

“Het is nu 12u15, u hebt 5 minuten om de trein te nemen naar Brussel die vertrekt om 12u20.op spoor 8,  u moet uitstappen in Gent St.Pieters, en daar de trein nemen op spoor 2, die vertrekt om 12u50 naar Antwerpen. U hebt 7 minuten om over te stappen, goede reis.”

De enige gegevens die zo’n computer moet hebben om dat werk te doen zijn, zijn die gegevens die nu al beschikbaar zijn op de gele affiches aan de wand, de huidige tijd en je bestemming. Fluitje van een cent voor een half geschoolde programmator.

Hiermee weet je nog niets over je terugreis, maar die automaten, zouden ook kunnen uitgerust  met een kaarlezer, zodat hij de boodschap kan geven. 

“Het is nu 17u30, u hebt nog 20 minuten om de trein te nemen naar Oostende die vertrekt om 17u50 op spoor 12, u komt aan in Brugge om 18u40, goede terugreis..

In trein-, busstations en luchthavens worden we met zoveel “algemene” informatie bestormd dat het soms zoeken is naar die ene informatie , waar je al 5 keer hebt overgelezen voordat  ze tot je hersens doordringt. Persoonsgerichte info, waarom kan het (nog) niet? In het buitenland is het op dat vlak niet beter…hoewel soms toch heel wat efficiënter.

Nog niet zo lang geleden, had ik om Londen nog eens te bezoeken, geboekt in een schappelijk hotelletje, aan de Theems, in Purfleet, een eindje  buiten Londen. Op 5 minuten lopen van het hotelletje was het station waar ik de trein kon nemen, die me in een fractie van tijd naar het centrum van Londen bracht. In het station kon je ook via een automaat een ticket nemen. OP de trein, was geen conducteur, om op zijn fluitje te blazen,  tickets te verkopen met boetes, of kaartjes te knippen. Overbodig.

Voor elke halte zei een lieve stem,

“we komen aan in upperdepup, de volgende halte is upperdepap”

De stem was, gedurende mijn 3 daags verblijf, steeds dezelfde, dus niet afhankelijk van de goesting of taalvaardigheid van een conducteur, zoals bij ons. Dezelfde info kwam nog eens op een scherm voor de slechthorenden,  duidelijker kon niet.  Trouwens hetzelfde scenario voor de ondergrondse, geen conducteur om de kaartjes te knippen, maar wel een lieve stem die de haltes afriep en er aan toevoegde bij elke halte.

“opgepast voor de spleet”

Of je een kaartje hebt wordt gecontroleerd aan de stations, waar je zonder kaartje de “gate” niet kunt openen om binnen of buiten te gaan, simpel.  Toegegeven de persoonlijk info zoals ik mij die wens, vind je er ook niet, tenzij bij je vriendelijk medepassagiers.

Toen ik op de trein naar Antwerpen mijn ticket bovenhaalde voor de lieve conductrice, dacht ik, we zullen je missen.

Michel Stallaert 04/08/2009

04-09-2009, 13:29 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Beste Semira Bendadi,

Uw column, die eerst gericht is aan de moslimvrouw en wat later gericht is aan de directrice van atheneum, getuigt van een incoherentie die ik nog als eens hoor bij Moslims.

Jullie onmacht om godsdienst en wetenschap, maatschappij, onderwijs, staat en kunst te scheiden is nu wel stilaan bekend. Misschien beseffen jullie dit niet, maar dit maakt de westerse gemeenschap zenuwachtig, omdat onze gemeenschap juist geëvolueerd is naar die scheiding. We willen dat  de staat, maatschappij, wetenschap en kunst zich vrijelijk kunnen ontwikkelen, onafhankelijk van het Christendom, de Islam, het Prostestantisme, het Jodendom, het Boedisme, de Bramanen….en zovele andere godsdiensten of overtuigingen.

Hopelijk komt de dag, dat moslims zichzelf kunnen zien als mensen die alles doen om zich te integreren in het land waarin ze willen leven. Jullie zien die aanpassing blijkbaar als een verlies van de eigenheid, maar als jullie die aanpassing niet wensen, dan is het logisch dat westerse mensen, waartussen jullie komen leven, zich afvragen wat dan jullie bedoeling is. Het zou verhelderend zijn als je op die vraag eens openlijk zou willen ingaan. Waarom moeten jullie kinderen Arabisch leren, terwijl in heel europa die taal niet voorkomt? Waarom blijft jullie taalkennis van het Nederlands erbarmelijk slecht, terwijl we reeds bij de derde generatie moslims zitten. U zult toch moeten erkennen dat dit geen goed teken is van integratie.

De westerse vrouwen, laten zich niet meer knechten, en gelijk hebben ze, ze vinden hun beroepsleven belangrijk en doen er alles aan om hun steentje bij te dragen in de maatschappij. We zijn al lang de tijd ontgroeid dat de vrouw alleen goed is om kinderen te baren, en de huishouding te doen. Vrouwen met talent worden in onze maatschappij naar waarde geschat, niet omdat ze “geen” hoofddoek dragen maar omdat ze talent hebben.

Het dragen van een hoofddoek van jonge moslimas, draagt niet bij tot hun individuele ontwikkeling of hun persoonlijkheid, dat doet het onderwijs wel. Kleding kan een statement zijn, en dat is ze gewoonlijk bij de jeugd, die zich wil afzetten tegen een “volwassen” maatschappij. Daarom mogen scholen zekere normen hanteren, je kunt bvb niet in je blote kont naar school, of met een masker op waarbij alleen je ogen te zien zijn.

Ik zou het persoonlijk verschrikkelijk vinden als hier islamitisch onderwijs zou worden geïnstalleerd, die voldoet aan wat jullie je eigenheid noemen, met als enig doel de zogenaamde bescherming tegen het “decadente” westen. Ik vrees en velen met mij, dat  wetenschap, maatschappij, kunst en cultuur in zulks onderwijs niet onafhankelijk zou staan. Ik vermoed zelf dat de scheiding van kerk en staat in vraag zou komen en ook de scheiding van mannen en vrouwen zou verkozen worden,  niet alleen in de moskees.

U durft te vragen aan de geachte directrice om te bewijzen dat jullie aan bekeringsijver doen, en beseft niet dat het hoofddoek er  een levend bewijs van is. Het ontgaat u dat dit een omgekeerde redenering is. Het is aan u om te  bewijzen dat het  dragen van een hoofddoek, geen onderdrukking is, en dat de moslima die geen hoofddoek draagt, niet beoordeeld wordt als een “slechte” moslimvrouw. Waar blijft de Imaan, die durft af te kondigen dat de moslima volledig vrij is al of niet een hoofddoek te dragen, en dat mannen zich daarbij niet te moeien hebben? U weet toch ook dat in Turkije een verbod is op het dragen van een hoofddoek in de scholen, omdat dat in een seculiere staat logisch is.

Begrijp ik u goed, als de directrice door haar hoofddoekenverbod, het de meisjes moeilijk maakt bij de mannelijk moslims? Uw redenering dat de directrice haar houding moet veranderen en niet de moslimmannen, is toch intellectuele onzin. De directrice wijst er op dat de hoofdoekenijver, het moeilijk maakt om later werk te vinden. U vindt dat zij de jonge meisjes niet moet “opzadelen” met dit maatschappelijk probleem, en dat het moslimas hindert in hun individuele ontwikkeling. De westerse meisje, schijnen in hun ontwikkeling niet gehinderd te worden door het ontbreken ervan.

Eigenlijk zit in heel die redenering een miskenning van de westerse cultuur en eigenheid. Met het hoofddoek willen jullie je juist onderscheiden van een westerse cultuur waartegen gepredikt wordt. De westerse cultuur heeft zijn gebreken, maar erop neerkijken gebeurt vanuit een bekrompen visie, en gebrek aan zelfkritiek. Ik heb gezien dat je redactrice bent van Mo, je zou beter moeten weten.

06-07-2009, 18:34 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Vrouwen hebben het moeilijk.

Mijn zoon was deze week op bezoek. Als ik het zo zeg klinkt er al een zekere afstand, ik bedoel mijn zoon woont zover van mij, dat ik niet kan verwachten dat hij eens langs loopt, hij komt dus op bezoek.

Er zijn ouders, die zich gelukkig prijzen als hun kinderen nog regelmatige over de vloer komen. Hun gezin is een klein beetje verstrooid, maar eigenlijk is het een gezin gebleven en is men nog steeds bezig met de kleine gebeurtenissen van alle dag. Mooi is dat. Maar onze  medemens , hier en daar, is gescheiden, of leeft alleen en dan is de band met de kinderen iets losser.

Met mijn zoon is dat ook zo. Als hij komt vraag ik natuurlijk hoe het met hem gaat en hij vraagt hetzelfde, het gaat natuurlijk altijd goed, tenminste daar begin je mee. Eigenlijk is het vragen naar elkaar’s welzijn niet meer dan een beleefdheidgroet en men zou behalve naar de gezondheid nog moeten vragen naar het have en goed, zoals het was, toen we nog van het land leefden. En hoe gaat het met de varkens, de koeien en met de oogst, het land de vrouw en de kinderen. Bij de Afrikaanse en Oosterse volkeren is het trouwens nog de gewoonte.

Ja, ik vraag ook hoe het op zijn werk gaat, maar terwijl iedereen zich nog wel iets kan voorstellen bij wat er op het land gaande was, is het niet altijd eenvoudig zich een beeld te vormen van het werk van je zoon of dochter. De meeste zitten waarschijnlijk een stuk van hun leven achter de computer, gegevens te verwerken, simulaties, organisatie of systemen op te bouwen, ik zeg zo maar wat, waarover eigenlijk weinig te vertellen valt. Nu heb ik het geluk een zoon te hebben, die graag filosofeert, van wie zou hij dat hebben, dus het duurt nooit lang of we stappen over de koetjes en kalfjes naar hogere regionen, zoals daar zijn “de vrouwen”.

In ons geval ligt dat voor de hand, we zitten beiden zonder. Ook dat is niet helemaal naar waarheid want, na enig onderzoek blijkt dat er, gewenst of niet, toch wat vrouwen ronddolen in ons leven. Het zou mij niet verbazen als dat ook bij de meeste alleenstaande vrouwen het geval is.

Als ik zo filosofeert roept mijn zoon mij een halt toe. Niet omdat er ook wel mannen en vrouwen zijn, die echt eenzaam zijn en om de een of andere reden arm zijn aan sociale contacten, maar vooral het generaliseren over “vrouwen” vindt hij niet kunnen. Hij heeft natuurlijk gelijk, een mens heeft zelden  contact met “vrouwen” maar gewoonlijk met een vrouw, die hij mooi kan vinden, zacht, interessant, mysterieus, maar het gaat telkens om een specifieke mens. Hij heeft dus overschot van gelijk, in ons leven kunnen we iets weten over de enkele vrouwen die we gekend hebben, maar daar is geen lijn op te trekken.

Daarbij, oreert hij, toch generaliserend,  vrouwen hebben het best moeilijk. Ze loopt bijna altijd in de kijker, en ze mag niet laten merken dat ze zich daarbij best onzeker voelt. Ze zou ook wel eens op reis willen gaan zonder de aandacht te trekken. Ik begreep dat hij het had over de mooie vrouwen, en het was een gezichtspunt dat mij verraste. Mijn zoon had natuurlijk gelijk, en waarom was ik dat beeld, de vrouw als kwetsbaar wezen, samen met het land, het have en goed kwijtgeraakt?

Voor de vrouw, filosofeerde hij verder, is de man haar beschermer maar ook het gevaar. Zij is dus verplicht, op het scherp van de snede haar leven te leiden. Ze wil vrijheid, maar is daar ook bang voor, ze wil bescherming maar wil niet geknecht worden. Simpel eigenlijk, hoewel ook dat op de achtergrond was geraakt.

Zonder te willen generaliseren, mannen vergeet het niet…. vrouwen, hoe lief ze ook zijn  hebben het best moeilijk.

Michel Stallaert ©24/05/2009

24-05-2009, 14:28 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Politieke aasgieren

Phara vertelde dat een kamerlid een netto salaris heeft van 5000,-eu per maand. We verwaarlozen eventjes de massa watten waarmee zo’n een verkozen lid wordt omringt, om de zware job uit te kunnen oefenen:  de mogelijkheid tot sporten in verloren uurtjes, een parkeerplaats in Brussel, de gsm of Blackbary die aan het oor wordt gekleefd om tijdens de uitgebreide maaltijden en kamerzittingen te voorkomen dat de slaap intreed. Natuurlijk de beschikking over uitgebreide kranten en lectuur, en een uitgebreid kader om eventuele brieven en gedachtespinsels op papier te krijgen, bij een onverwachte aandrang tot werken, iets wat niet wordt aangemoedigd. Men moet natuurlijk enige aanleg hebben om te socialiseren in de wandelgangen, waar de echte afspraken worden gemaakt. Ik weet niet hoeveel uren zo’n kamerlid aanwezig moet zijn, maar ik geloof niet dat daar een verplichting op staat, zodat het niet in conflict kan komen met belangrijke persoonlijke bezigheden, zoals het runnen van een gemeente, een bedrijfje,  een advocaten- of ander kantoor. Voor sommigen is 5000,-eu  een verwaarloosbaar extraatje, kamerlid is immers geen vaste job, en een vaste job, daar heeft toch iedereen recht op?

Ik weet het, het klinkt nogal negatief voor onze politiekers, die voor het publiek alleen bezig zijn met de ideale samenleving, en niet met de postjes. Nu, iedereen weet wel beter, en wie zelf goed in de slappe was zit, ligt niet wakker, van enkele 100.000 (honderd……duizend) mensen die hun job verliezen, of met de geldontwaarding. Echte verontwaardiging of schaamrood,  heb ik bij de politiekers in de voordagen van deze Vlaamse en Europese verkiezing nog niet gezien. Wat ik wel zie, is dat de oude krokodillen hun zonen en dochters uitsturen naar de politiek  om een graantje of duizend mee te pikken uit de overdadig gespijsde ruif. Allemaal uit puur idealisme natuurlijk en niet voor de graanschuur, want we onderschatten het allemaal, je moet rap zijn in het land van de aasgieren, een braaf kippetje wordt er opgevreten met huid en haar, en dat allemaal voor och arme 5000,-eu per maand. Bij een goede pikorde, kan er ook nog wel een ministerpostje af, met ernstige uitbreidingsmogelijkheden van het persoonlijk patrimonium, dit ter zijde.

Waarschijnlijk is er sinds de Romeinen in het politiek toneel, niets veranderd, de senatoren liepen toen ook met messen rond, in naam van  de Goden en het recht. Messen, dat mag niet meer, maar de streken zijn er niet mooier op geworden. De verkondigde fair play  is voor de anderen, in de politiek geld het eigenbelang, en het getuigt van talent om het te verkopen als algemeen belang. Eens dat begrepen, is enige moraliteit hinderlijk.

In naam dan maar van de democratie. Ik weet het niet, wat we ook stemmen, dezelfde aasgieren blijven bij het lijk “België” zitten om de beste brokjes eruit te halen, dat is nu al een tiental jaren zo. België is zowat uitverkocht, op enkele ingewanden na. De Vlaming schud het hoofd, wat kan hij anders. We zeggen ja tegen familiedynastieën en hopen dat de democratie  nog ademt.

Willen we geregeerd worden door machtsblokken als de partijen en het establishment?

Moet de macht van de partijen niet worden teruggeschroefd?

Moeten kamerleden alleen maar de stem van hun partij verkondigen?

Moeten kamerleden aangesteld worden door een partij of door de kiezer?

Is referenda voor belangrijke items zoals in Zwitserland niet te verkiezen?

Hoe kunnen we het volk inspraak geven bij de hervorming van België?

Moeten die politiekers echt 6 jaar “gerust” in het zadel blijven?

Waarom gaan we eigenlijk stemmen, voor die 5000,-eu?

Michel Stallaert©6/05/2009

06-05-2009, 16:54 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Porno

Wees gerust, ik ga  geen losgeslagen, konten, borsten of piemels uit de doeken doen, daarvoor kunnen we overdadig voor terecht op internet. Niet dat ik de weg wil tonen naar lage lusten, maar geef toe iemand moet zich daar toch vragen bij stellen, dus waarom ik niet.

In mijn verre jonge jaren, zouden we, bij wijze van spreken een moord hebben begaan, om ergens een blote tiet te kunnen zien, en we keken met gulzige schroom naar de dames die het gemoed hoog droegen. Als de dames dan nog voorzien waren van enige verluchting tussen de boezem, dan moesten we snel kijken om niet betrapt te worden. De zomers waren helemaal een feest, als je als attente jonge kerel een opwaaiende rok had gezien, met bijhorende blote bil, stond die bil voor een week gebrand op je netvlies. Er circuleerden voor de bevoorrechte vrienden, ook wat lingerie reclames rond, maar dat was levensgevaarlijk en je kon blind worden van je weet wel wat. Het was een frustrerende opgroeitijd, waar we de slechte manieren moesten biechten, zeker als we, of juist omdat we er van hadden genoten.

Sorry dames, ik weet echt niet hoe het er bij jullie aan toeging. Keken jullie stiekem naar het kruis van de jongens op zoek naar bobbels, of zette bij jullie de branie met brede schouders en lage stem de hormonen in werking.

Ja tegenwoordig heeft de jeugd last van hormonen, ze kunnen er echt niets aan doen. In mijn tijd bestonden hormonen niet, we deden aan vuile manieren, zo niet in de werkelijkheid dan toch in gedachten, biechten moest je zo wie zo.

Niet zo lang geleden, het zal wel op TV geweest zijn, hoorde ik hoe een vader zich afvroeg, wanneer hij de zoon, zijn eerste playboy cadeau moest doen. Misschien moesten we daar maar eens bij stil staan.

Gisteren keek ik naar een programma over Congolese soldaatverkrachters. De TV is een machtig medium, ik zag slachtoffers, jonge meisjes en oude vrouwen, verkracht, verwond, niet meer in staat om de plas op te houden, zelfs niet na de poging om de verminking te herstellen. Ze lachten omdat de dokter him self die,  onder het zicht van  de camera, de sonde eens kwam bekijken, die al een week weg is. Wat een grap, de zwarten lachen er voor een minuut hun ellende weg, en vergaten effe dat ze door hun eigen gemeenschap uitgestoten blijven.

Dan kwamen de soldaat-verkrachters, die ergens in de rimboe ook wel in beeld wilden. Ja waarom verkrachten ze eigenlijk, vernietigen ze het leven van vrouwen.

Ja dat kan niet anders, he, we zitten weken in de wildernis zonder onze vrouwen (?) en als we dan een vrouw zien die niet wil, kunnen we niet anders. Het gemiddelde van de mannen, lag op een tiental verkrachtingen. Begrijp je?

Ik gruwel met jou en met elk humaan mens over zoiets. Natuurlijk plukken we een momentopname uit een cultuur, het meest negatieve waarschijnlijk, zonder enig begrip te hebben van een zwarte samenleving. We moeten oppassen om een ganse cultuur te gaan oordelen, aan de hand van zijn excessen, maar de bescherming, de waardigheid van de mens zou universeel moeten zijn, toch?

Zijn wij ook schenders van mensenrechten, zijn we kritisch genoeg voor onszelf? Zijn alle mannen pornoverslaafd, is vrijheid belangrijker dan gezin, is seks een leuk speeltje, zijn taboes voor kinderen verkeerd. Laten we corrupte politicidynastieën  maar doen? Blijven we niet verantwoordelijk zelfs als we niet verantwoordelijk willen zijn?

We mogen echt niet vergeten wie we zijn, de bevoorrechten, niet vergeten waar we vandaan komen,  de gemeenschap met gebreken, vooral moeten we bewust kiezen waar we naartoe willen, want dan kiezen we voor onze kinderen, en eigenlijk ook voor die vrouwen in Afrika.

Stallaert Michel ©24/04/2009

24-04-2009, 00:00 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Dure energie

We hadden het al vermoed, we zijn bij de sukkelaars die in Europa voor hun energie het meeste moeten betalen. Moest dat alles zijn, en het geld ten goede komen aan ons eigen landje, of aan de Europese gemeenschap, je zou het ergens nog kunnen plaatsen, maar neen, de winsten worden afgeroomd door de Franse staat (Electrabel=Suez)……ja met dank aan vorige premiers die dat voor elkaar hebben gekregen, Guy Verhofstad en Yves Leterme, de populairste politiekers van Vlaanderen en omstreken.

Men moest de Vlamingen, wij dus, een nieuwe naam geven, de Lemmingen, of misschien gewoon de V van “Vrank” weglaten zodat het de Lamingen wordt.  Het is niet genoeg dat we de grootste staatsschuld hebben, met de laagste pensioenen zitten, het meest betalen voor communicatie, het lekkerste fijn stof hebben, in een land leven die het niet zo nauw neemt met democratie en rechtsgang, neen willen er ook niets aan veranderen, zolang er nog wat geld op onze spaarboek staat. We denken nog altijd dat we in het luilekkerland leven.  Lui ja en het wordt lekker duur. Ik geloof dat Phara nog een hoop werk heeft. Het is een schande dat die 2 geroemde figuren, nog worden opgevoerd op TV, zonder dat hen de rekening wordt gepresenteerd, door simpelweg te vragen hoe het zo ver is kunnen komen in België? Neen laat ons ons vooral geen zorgen maken.

Het antwoord is simpel, het is de schuld van de Franstalige Belgen, en in Wallonië en Bruxelles, is het de schuld van de Vlamingen, en alles is weer in evenwicht, de klucht van jaren. Alhoewel, dit kan niet, want alle Belgen zitten in hetzelfde dure schuitje. Wat hebben het Konijn en de Notaris  ermee gewonnen, om zulke slechte akkoorden voor België af te sluiten. Waarom zouden ze de Fransen rijker maken op de kap van de Belgen? Wie behalve de Fransen wordt daar beter van. Ik weet het niet, maar het moet aan een agenda beantwoorden dat we niet kennen. Hebben de Vlamingen daar baat bij…neen, wij zijn niet zo Frans-minnend, de Franstalige Belgen dan…? The French connection...Fortis...Dexia?

Ik vraag U af, dames en heren, waar moet dat naartoe. Gaan jullie echt stemmen op die malloten, voor wie zijzelf alleen belangrijk zijn, voor wie “ik” het belangrijkste in het leven is, voor wie verantwoordelijkheid en moraliteit, weinig te betekenen heeft. Stuur hen niet naar Europa, niet naar Vlaanderen, stuur hen naar nergens.

Pas op het zijn Vlaamse, en Europese  verkiezingen. Het rijke Vlaanderen  met zijn Lange Wapper, de schaduw en schrik van de dronkaards, wiens naam men heeft gegeven aan een gedrocht van een Brug, die er speels gaat uitziet vanuit de lucht, maar de lelijkheid zal hebben als die van Vilvoorde als men eronder loopt, wat de mensen die geen helikopter hebben zullen doen. Ja, ook een Vlaanderen dat geld wil stoppen in een wagenindustrie die al te veel produceert, en beter zou investeren in Vlaamse energiewinning. Wie is sterk genoeg om dit Vlaanderen te verenigen in een politiek voor de mensen met  beslissingen die zorgt voor een goed leven morgen. Wie kan zich losmaken van dit België waarin geen mens nog geloofd en Vlaanderen redden uit de wurging van Big spenders?

Ja het zijn ook Europese verkiezingen, een Europa dat eensgezind zou moeten zijn, om de crisis op te lossen, maar dat  ter plaatse trappelt, omdat…..het geen oppositie kent? Wie kan dit Europa verlossen van een verzameling van machthebbers, die alleen maar denken aan hebben. Wanneer hoor ik in Europa een stem, die verantwoordelijkheid eist van die hebbers, en dit Europa verenigt.

Michel Stallaert © 25/03/2009

25-03-2009, 16:10 Geschreven door Michel  
Reageren (1)