Het is toch wel mooi om zien, die winterse wandelaars die, hand in hand, kijkend naar heen en weer rollende golven, langs de zee lopen. Ze passen wat op om er geen natte voeten te krijgen, en zijn zich niet bewust dat ze voor de eenzame wandelaar het toonbeeld zijn van geluk. Ik zou een hond kunnen nemen om niet alleen te moeten wandelen en er mijn geluk meedelen zeg maar, toch die handen in elkaar, het heeft iets wat de eenzame wandelaar mist.
Om me niet al te wreed misdeeld te voelen beeld ik mij in, hoe madam en meneer straks thuiskomenen meneer naar zijn gazet duikt, hij heeft zijn plicht gedaan en het vrouwke gelucht, het was verdomme koud en er was een veldrit op TV die hij gemist heeft en zijn zondag zit er weer bijna op. Het vrouwke staat dan in de keuken te dromen, achter het koffieapparaat, van een man die wat meer initiatief zou nemen om ergens naartoe te gaan, eens verwend te worden met een eetentje, met haar nieuwste schoenen en ensembelke uit de soldeneens te kunnen flaneren en zich af te vragen of de kinderen volgende week niet zullen komen. Koppels, ze hebben het ook niet gemakkelijk
Eigenlijk is de mens toch een raar wezen. We verlangen naar vrijheid terwijl we elkaar niet kunnen missen en/of niet kunnen luchten, behalve aan zee dan, in de wind, met aan en aflopende golven. De heen en weer beweging van het leven, ofhet op en neergaan zo je wilt, het staat nooit stil, het verlangen naar wat er niet is. Als we barsten van de vrijheid, komt de eenzaamheid loeren, als we hand in hand gaan, willen we loslaten op zoek naar onszelf en demeerwaarde.
Eigenlijk is het prachtig hoe al die verschillende mensen naar zee trekken, de stress eens laten uitwaaien in de winterkou. Het is de eerste keer dat ik zag hoe uitlopers vande golven vastvroren in een boord van ijs. De zee met een ijskraagje. Zou een ijstijd zo beginnen, met een stilaan groeiend kraag van ijs, die langzaam de zee intrekt, op zoek naar ijsberen en zeehonden, of zou het ijs eerst het land intrekken en greep krijgen op de appartementsblokken?
Lang geleden toen mijn kinderen nog kinderen waren, hadden we een hond die gek werd als het sneeuwde. Zijn lievelingsgerecht was ijs, resten die hij kreeg van de kinderen. Toen hij voor de eerste keer sneeuw zag in Zwitserlandhapte hij de enorme traktatie naar binnen alsof er niet genoeg van was. De bergen, ook al een plaats waar mensen komen om er de stress te verliezen of lucht op te doen. Daar gaat het ook al op en neer. Beneden kijk je naar die majestueuze toppen en maak je dagtochten om er te geraken en dan naar beneden te kijken, naar de groene valleien.
Eigenlijk zijn we altijd in beweging, eens een doel bereikt krijgen we een nieuw doel, om van het oude doel af te geraken. We verlangen naar een gezin en eens we het hebben zouden we ook wel terug vrij willen zijn. Als we volwassen zijn zouden we wel weer kind willen zijn, als we oud zijn weer jong, als we alleen zijn verlangen we naar twee. Het doel op zich is minder belangrijk dan de weg ernaar toe, we willen blijkbaar altijd onderweg zijn. Natuurlijk is de weg naar de valeigemakkelijker, maar dan kijk ik toch af en toe eens om naar de top en vraag mij af of het er niet beter was.
Een kijk op wat er gebeurt krijg je niet, maar ik heb stilaan de indruk dat er zwaar gepokerd wordt. Begrijpen wie kan. KBC vraagteen lening aan de staat van enkele miljarden. Ze belooft daarbij een rente te betalen van 8,5% als ze ook maar een euro dividend uitkeert aan haar aandeelhouders. Gemakkelijk dus, zolang ze geen dividend uitkeert, krijgt ze dus renteloos 2 miljard. Resultaat de aandelen stijgen. Waarom investeert een staat met geleend geld in een bedrijf om de aandelen te laten stijgen? Wie heeft daar voordeel bij?
Het mes staat op de keel van vele mensen, want als de banken failliet gaan, zijn alle mensen hun geld kwijt. De grote redder is dusde politiek die glundert en onder het mom van de mensen te redden, redden ze de banken. Nationaliseer die boel dan, dan zijn de mensen van de onrust vanaf. Na de stabilisatie, die er wel eens komt, komen de aandeelhouders dan wel aan de beurt. Wat belet hen om dat te doen haute finance die dan aan macht inboet?
Het onverantwoord gedrag van de banken is dus niet gestopt, de staat heeft nog altijd geen controleorgaan ingevoerd, om speculatie tegen te gaan. Ze stapt mee in het bootje van de speculatie ze leent geld aan een bank met geleend geld en verwacht dat de bank daarop interesten zal betalen en ook het geld wel teruggeeft. Spijkerharde garanties van een sector die de wereld in een economische crisis heeft gestort, hoe spijkerhard kun je zijn.
Er was een systeem ontstaan dat alle mensen hun spaar- en andere gelden quasi verplicht waren bij de bank te bewaren, die er op zijn beurt moest voor zorgen dat de economie draaide tot de banken zelf systemen vonden om meer geld te verdienen met speculatie. Ik heb mij meermalen verbaast over het lijdzaam toekijken van spaarders (en politiekers), die hoorden hoe banken, en haar managers jaarlijks miljarden winsten boekten zonder dat zeiets meer deden dan geld verschuiven van jut naar ar. Ik begrijp dit soort toegevoerde waarde niet, waarschijnlijk omdat ze er ook niet is .trouwens waar zijn al die winsten naartoe? Is er al iemand voor de rechtbank verschenen of is het bestelen van een volk geen misdaad?
Ik begin zo stilaan te denken, dat de grote kapitalen de beurs aan het manipuleren zijn. In de slechte toestand van vandaag kunnen beursgenoteerde bedrijven opgekocht worden voor minder dan hun eigenlijke waarde. Wie nu geld heeft, kan koopjes doen de crisis is voor die gasten een mogelijkheid om veel geld te verdienen. Goedkoop kopen mensen ontslaan .wachten duur verkopen .winst miljarden toegevoerde waarde noppes. Laat ze maar doen.
Wie wint bij dit spel van de banken? Ieder weldenkend mens weet toch ook dat wanneer een staatslening aan een bank gegeven wordt, de aandelen zullen stijgen, (behalve de politiekers die hun naam is haas). Stijgende aandelen betekent dat er veel kopers zijn. Dalende beurs, dat er veel verkopers zijn. Wie zijn de machten met zulke grote pakken aandelen, dat ze de markt kunnen sturen juist, de banken zelf en hun familie, de haute finance.
Ik kan mij zo voorstellen dat de managers van een bank strategieën uitbouwen. Laat ons eens een gesprek veronderstellen tussen die heren onderling.
Het is nu met de verkiezingen in het vooruitzicht, de moment om onze (de ingewijden) positie te versterken, we zouden een groot pak aandelen op de markt kunnen gooien zegt de Mr.Strateeg.
Maar dan zakken de aandelen zegt Mr. De Geldzak
Juist we moeten er zoveel van verkopen dat het aandeel keldert zegt Mr. De Gokker
Op het dieptepunt vragen we een lening aan de staat, uiteindelijk wil de politiek kunnen scoren, ze redden het geld van de mensen toch hahaha zegt Mr. De Politieker
en op het dieptepunt, kopen we voor dezelfde prijs 3 keer meer aandelen terug, en hebben we een hoop kleine aandeelhouders eruitgebonjourdzegt Mr. De Strateeg.
ik zal er wel voor zorgen dat we niet genationaliseerd worden, er mogen ook wel wat politiekers mee in het bad, die kunnen polilitiek scoren en in hun zakken . Zegt Mr. De politieker
Zou het kunnen dat de bank failliet gaat vraagt Mr De Voorzichtige
Dat zullen we niet toelaten, in het ergste geval zullen we de bank runnen voor de staat, zodat we toch alle macht behouden, op het einde van de rit, komt de bank toch terug in onze handen dus doen zegt Mr. De Direkteur.
Het vel van de brave burger, het is zoveel niet waard voor die geldheren. We blijven immers bang, halen onze schouders op..het is immers ieder voor zich .of niet? Welke politiekers waren er ook weer voor nationalisering misschien moesten we maar op hen stemmen wie weet yes we must.
De macht in België zit bij de politieke kaste, een kaste die maar één doel heeft en dat is mee aan de vleespotten zitten. Ons stemgedrag veroorzaakt soms een verschuiving bij de politieke kaste, maar voor de mensen veranderd er gewoonlijk niets, wij mogen in dit fijne democratisch spel alleen betalen. Wat men ook stemt, het zijn steeds dezelfde namen die verschijnen als politieke spelers. De kaste gaat over van familie naar familie, zodat goede ideeën dichtgeslibd geraken in de strijd om de vetbetaalde baantjes. Eens men onderdak heeft bij een politieke partij, die haar financiën betrekt uit de staatskas, zit men op rozen. Men kan zich wentelen in rijkdom, hetzij bij de federale, gewestelijke of Europese overheid. Iemand die uit ambitie toch iets wil veranderen aan die overvloed , wordt uitgespuwd door partijpolitieke machtscentra. Als er al een strijd is, is het de strijd om de postjes .zie maar het recente Bert Anciaux maneuver.
Ik begrijp dat dit een zeer moeilijk materie is. Hoe kan men een programma realiseren, als men nog niet in staat is een programma te maken. Hoe kan men politiek goed werk leveren als men de tijd niet krijgt om het te realiseren, of de tijd niet krijgt om het vak te leren. Maar machtshebbers, die te lang aanblijven beseffen snel dat het belangrijkste niet het algemeen belang is, maar de macht te behouden, of ten minste te verdelen over de vriendjes. Ik verkies, de mogelijke onkunde, of kunde, met frisse ideeën boven uitgeloogde machtsadel.
Van goede ideeën, blijft na 4 of 6 jaar niets meer over. Of ze zijn gerealiseerd, of ze zijn ondergesneeuwd dus andere en betere zou de slogan moeten zijn. Nu zou je denken dat dit nu al het geval is want na die regeerperiode zijn er weer verkiezingen ..juist. Neen, ik zou willen dat dezelfde mensen niet mogen terugkeren. Om de goeden te belonen, zou ik invoeren, dat een 2de ambstermijn in de politiek toegestaan is, maar dan niet in dezelfde federale, gewestelijke of Europese overheid. En wat met de uitgeloogde sukkelaars? Ik ben nog niet veel ex-politiekers tegengekomen, die na hun politiek mandaat, honger leiden. Geef hen een pensioen, overeenkomstig wat de mensen in de privé krijgen. Wie zal dan nog politieker willen worden zullen de politiekers schreeuwen, wel die roepers om het geld, die hebben we juist niet nodig, massas idealisten en intelligente mensen staan klaar, misschien geraken we dan eens af van de macht van de advocatuur en komt er een echte scheiding der machten.
Wat het kiezen voor steeds dezelfde politiekers in de hand werkt, is bij regeringsvorming, het initiatief van de Koning, die een filter heeft ingebouwd waardoor alleen de habitués van het establishment, overblijven, geadviseerddoor de heersende politieke macht. Iemand die echt tegen het systeem ingaat komt niet op het koninklijk paleis, hoewel hij democratisch dat recht zou moeten hebben. Eigenlijk moet ik hier niets meer over zeggen, ieder weldenkend mens begrijpt dat onze Koning niet meer mag gebruikt worden, als politieke hefboom, noch als pispaal.
Een president verkozen door het ganse land, zou voor mij welkom zijn, maar ook hij zou moeten beperkt worden in de tijd. Het kan in Amerika, waarom in ons klein landje dan niet. Hij zou bvb kunnen gekozen worden uit de ex-burgemeesters van onze steden,mensen die geleerd hebben te besturen, en zuinig zijn met geld. De Burgemeester-President, (de naam zou ons landje in het juiste perspectief zetten) krijgteen looptijd van 4 jaar en een mogelijk 2de mandaat, als hij het goed doet. Hetzelfde geldt natuurlijk voor Vlaanderen
Ik denk dat iedereen in Vlaanderen er nu stilaan van overtuigd is dat het in België niet de goede richting uitgaat, of je nu voor splitsing kiest of niet, bij splitsing zal het non nog erger klinken dan voorheen. We kunnen slechts iets aan het systeem veranderen door intelligente mensen te kiezen, om ons te vertegenwoordigen.
De goedmenende politiekers die kozen voor het compromis hebben ons in 60 jaar gebracht waar we nu zijn. Dit lijkt heel wat, maar die oude krokodillen die zich op de borst slaan, vergeten erbij te zeggen, hoeveel het gekost heeft en dat de staatskas erdoor dik in het rood zit. Dat Vlaanderen geen schulden meer heeft is een lachertje, Vlaanderen zal ook opdraaien voor de federale staatsschuld als het aan Franstalige Belgen ligt, iets waar de gevestigde politieke partijen liefst over zwijgen.Vlaanderen blijft een melkkoe en kan daar in het huidige systeem, waar een minderheid een land in zijn macht houdt, niets aan veranderen. Franstalige Belgen hebben zich altijd meer gevoeld dan Vlamingen, vanwege de taal, en nu hebben ze verlatingsangst, niet omdat ze Vlamingen nu plots zo lief vinden, maar omdat de drainage naar Wallonië zou kunnen opdrogen. De splitsing van België lijkt op het eigenbelang van Vlaanderen maar vraagt geen geld van Wallonië, het Belgicisme van de Walen is eigenbelang met het opeisen van geld waar Vlaamse mensen voor gewerkt hebben.
Het erge is, dat Vlaanderen inwendig verdeeld blijft. Dat is te begrijpen, omdatookVlaanderen Belgicisten heeft, die garen spinnen uit angst voor verandering. Het verbaast niemand meer dat het voornamelijk de gevestigde politieke partijen zijn, die leven van de staat België.
Obama heeft gelijk, het enige wat iets kan veranderen is Change. Ik geloof in een man als Bart de Wever, die eerlijk voor zijn mening uitkomt, maar die ook genuanceerd denkt, als hij al separatistisch is, is dat voor hem geschiedkundige logica, voor zover ik dat kan beoordelen . Het is voor hem geen Walen-Vlamingen match, waar alleen tegen de schenen wordt gestampt. België kan slechts bestaan, als ook de Walen verantwoordelijkheid nemen voor hetzelfde België. De Wever is consequent, de geschiedenis heeft al uit den treure bewezen, dat België niet gaat. Sociale zekerheid, (bvb)in handen laten heersende minderheid, kan die sociale zekerheid alleen maar uitputten.
CD§V-NVA, waren op de goede weg, maar de CD§V heeft de oude weg van het (kostelijke) compromis ingeslagen, waar de geschiedenis ons leert, dat elk compromis in België een monster baart. SPA en Open VLD, zijn altijd Belgicistisch geweest, en hebben zich altijd goed bediend, terwijl ze aan het volk wat anders verkochten. We betalen de hoogste belastingen in Europa op werkprestaties en hebben het laagste pensioen. Grote kapitalen en grote belastingsonduikers worden ongemoeid gelaten.
De Decker, een ultra liberaal, gaat voor het eigenbelang. Hij heeft de verdienste om parlementair werk ernstig te nemen, maar zijn credo is minder overheidscontrole en dat heeft in de wereld van vandaag geleid tot het economisch fiasco. Algemeen belang lijkt mij in tegenspraak voor een partij met een eigennaam. In België met zijn te zwaar en inefficiënt overheidsapparaat, kan hij goed werk verrichten, maar ik hoop niet dat Vlaanderen zou veranderen in een maatschappijwaarin alleen nog de wet van de sterkste geldt.
Als we echt tezamen iets willen veranderen, dan denk dat we allemaal moeten stemmen op Bart De Wever . Is de NVA dan het enige alternatief, ja, ik wil het niet hebben over het Vlaams belang, die Vlaandereneen racistische naam heeft gegeven. Ook groen is nodig, als ze hun angst voor Vlaanderen kwijtgeraken . Miekezit vast in de oude Belgische logica, terwijl zij een nieuwe economische logica voorstelt, waar ik in kan komen. Zij heeft de fout gemaakt om het migrantenprobleem in Vlaanderen onder de mat te willen vegen, tot eer en glorie van het Vlaams Belang,zodat het nooit tot een open debat is gekomen. Hopelijk maakt ze niet dezelfde fout met Vlaanderen. Vlamingen kunnen ook evengoed links zijn.
We moeten op Bart de Wever stemmen, het wordt tijd dat we terug intelligente mensen aan de top zien, die oplossingen kunnen verdedigen, die voor elke gemeenschap positief is, zonder halfbakken compromissen, maar met een logische strakke toekomstgerichte logica. Eerst de economische en sociale hefbomen in eigen handen en dan de CHANGE....YES WE CAN
Het klimaat, of de banken, de economie, België, Vlaanderen, Europa, neen op zoek naar Goed Nieuws wordt wel heel moeilijk de dag van vandaag.
Yes we can zei Obama en dat is beslist goed nieuws. Je hoeft zelfs nog niet te weten wat we kunnen maar alleen al het geloof dat we kunnen is toch al een zet in de goede richting. Nee, ernstig, ik bedoel ditniet ironisch, ik geloof de man ook op zijn woord. We kunnen ook echt heel wat, maar dan moeten we iemand hebben die kan bezielen en zo iemand lijkt Obama wel te zijn.
We kunnen de man spijtig genoeg niet naar Vlaanderen halen, om ons voor te gaan, om ons, en dan bedoel ik voornamelijk jullie, op te krikken uit je luie zetels en lichtvoetig te maken en je positieve gevoelens rond te strooien. Hoe lang is het geleden dat er een figuur opstond, die inspireert. Mensen hebben leiders nodig die zichzelf niet staan te verheerlijken, maar die schijnbaar begrepen hebben dat het zo niet verder kan. Ik weet het, change is niet altijd het beste, maar wie vandaag niet snakt naar verandering die slaapt, dus laat hem.
Het voordeel van in een put te zitten, wat de huidige plaats van de westerse wereldis, is dat er maar één weg meer is en dat is de weg naar boven, terug naar het licht.
Niet dat ik het allemaal begrijp, want er wordt nogal wat uit de nek gekletst tegenwoordig en door mensen die doen alsof ze het weten. Heel Europa, en Amerika nog meer, zit ver boven de nek in de schulden en dan ineens komen er miljarden te voorschijn om banken te steunen. Als je dan naar de lachende gezichten kijkt van regeringsleiders dan zou je denken dat ze de zaak van hun leven doen. Wat ik wel begrijp is dat iedereen ervan overtuigd is dat de economie wel weer zal aantrekken, zodat de staat er nog geld aan zal verdienen ook. Ondertussen zit het risico er dik in dat we onze kinderen en kleinkinderen opzadelen met een zak vol schuld.
Ik weet niet of je het gemerkt hebt, maar dat is allemaal gebeurt in een paar maanden tijd. Ineens ligt de economie op zijn gat, pats, niemand heeft het zien aankomen, behalve hier en daar een familielid van de high society, die gauw gauw nog wat winst geplukt heeft.
Nochtans, de gewone man in de straat, jij en ik dus, hebben dat al lang zien aankomen, toen de productie verhuisde naar goedkope loonlanden. Het kleinste kind kon zien aankomen, dat hierbij grote winsten zouden gemaakt worden, en de productie in het westen zou wegvallen. Nu komt de weerslag, we, het westen, doen de portemoné dicht, en het is gedaan met de grote winst. Dat hadden de grote winstpakkers niet zien aankomen., de managerikken.
Er zit maar een ding op, vermits we Obama niet tot hier krijgen. Laat ons leven als in Amerika, geef geld uit dat je niet hebt, leef op krediet, en geniet van het leven, onze regering geeft het goede voorbeeld.
Weet ge dat er mensen zijn die niet willen gaan werken omdat ze evenveel verdienen met stempelen zei ze.
Hoe dikwijls heb ik zoiets al niet gehoord. Ik beweer niet dat het niet waar is, maarals mensen zulke dingen poneren, dan is elke nuance zoek. Het is zo gemakkelijk om van alles te globaliseren.
Ik zeg dat niet he, maar de poetsvrouwen die bij ons werken, ze verdienen amper meer dan wanneer ze gaan stempelen sneerde de verpleegster.
Ja, en weet ge dat ik minder stempelgeld krijg als zij die een heel jaar stempelen beweerde een andere vrouw die 2 maanden op het jaar moet stempelen om haar jaar vol te maken en waskomen aanrijden met hare nieuwe BMW
Het doet mij denken aan de parabel, van een landheer, dies morgens werkvolk ronselt en nog eens s middags en hen s avonds na het werk, zowel die van s morgens en s middags, evenveel uitbetaalt. Die van s morgens protesteerden, zij hadden in de koude van de morgen op het land moeten werken en maar evenveel gekregen als de anderen. De heer zei, dat iedereen betaald was volgens wat was overeengekomen.
Maar waarom zou hij dat nu werkelijk gedaan hebben? Waarschijnlijk omdat hij vond dat voor alle mensen een minimum aan geld nodig is voor een menswaardig leven, ook voor wie maar een halve dag hebben kunnen werken. Die landheer was werkelijk een heer, die niet op zoek ging naar de grootste winst, iets wat vandaag, (globalisatie) het enige is wat telt.
Soms denk ik dat mensen blind en doof zijn, want met zulke opmerkingen stampt men eigenlijk naar beneden, stuurt men een verwijt naar dearmsten van onze maatschappij, ze zijn er immers zelf de schuld van, is de onderliggende gedachte. Natuurlijk zijn er profiteurs en zwartwerkers, maar dat zijn gewoonlijk niet de arme mensen iedereen kent ook de cliché verhalen van stempelende dochtervrouwen en misschien zijn er nog wel te vinden in die categorie die een zodanig hoog gezinsinkomen hebben, dat het eigenlijk niet zou mogen dat de gemeenschap hen nog wat stempelgeld toesteekt voor de luxe. Dat recht hebben ze, maar of het rechtvaardig is?
Er zijn, denk ik, velen, die verlaten zijn, alleen staan met kinderen, vervreemd zijn van de gemeenschap, van een ander ras zijn, die de vaardigheden niet meer bezitten om te kunnen werken. Moeten we het hennog wat moeilijker maken om dat brood, de huur, de verwarming of hun TV te betalen, en een sociale zekerheid afbreken, die we ook wel eens, God verhoede, nodig kunnen hebben?
Hebben we liever dat mensen uit pure miserie gaan stelen en inbreken? Ik denk het niet. Onze gevangenissen zitten al tjokvol, ja ook met mensen die uit landen komen, waar die sociale zekerheid niet bestaat. Het zou goed zijn ons oordeel wat te verzachten, we zijn allemaal mee verantwoordelijk voor de gemeenschap die we graag hebben. Een gelukkige gemeenschap kan niet anders dan een rechtvaardige, en ook een milde gemeenschap zijn.
Ik beken, dat ik zoals zovele andere mensen het politieke spel soms niet begrijp. Wat is er eigenlijk gebeurd.
15 maanden, of is het ondertussen reeds langer, hebben alle partijen, geprobeerd het kartel CD&V-NVA uit elkaar te spelen.
Het is de politieke klasse, om geen namen te noemen, Reynders en Somers gelukt om dat te doen, dus om de meerderheid van de Vlamingen terug het gevoel te geven dat Vlaming zijn onzinnig is.
Men heeft met de goegemeente gespeeld en gewonnen. Alle postjes blijven bezet, met uitzondering van één eerlijke politieker die zijn ontslag indient, (Geert Bourgois).
Politiekers, met die ene uitzondering dan, verliezen nooit, hun salaris blijft rustig doorlopen. De crises is niet voor hen.
Ik geloof ook niet dat de dialoog tussen de gemeenschappen nu eindelijk kan beginnen. De Franstaligen hebben bereikt, wat ze altijd gewild hebben. De staatshervorming voor zich uitschuiven tot na de verkiezingen, en liefst tot oneindig veel verder, hebben ze ooit anders gedaan? O ze zullen hier en daar wel wat toegeven, om de Vlamingen zoet te houden, het bekende systeem van de voorbije maanden, jaren, decennia. De NVA heeft tenminste begrepen dat die hervormingen er niet komen, om de eenvoudige reden dat het nooit genoeg kan zijn, omdat Vlamingen iets vragen wat in België niet kan, baas te zijn in het eigen gewest
Het wordt tijd om een geloofwaardige boedelscheiding te organiseren, en daarvan de voorwaarden te onderhandelen. Een vlucht vooruit zeg maar. Die houding zou de echte dialoog op gang brengen. Dan moet er niet meer gediscuteerd worden over de responsabilisering van de gewesten, dan is iedereen gewoon verantwoordelijk over de eigen inkomsten en uitgaven, dan zullen ze zich wel haasten om de werkloosheid terug te dringen, overtredingen te penaliseren, de overheidsuitgaven in de hand te houden, hun bos ministers te reduceren en hopelijk respect krijgen voor hun naaste en beste buur. Het is het moment om te scheiden nu het hopelijk nog vreedzaam kan, morgen kan het misschien niet meer en komt Europa de regels bepalen.
Er zijn velen die denken dat verder overeenkomen nog het beste is, dan kunnen we zo snel mogelijk de financiële crisis oplossen Zijn we echt zo naiëf nog te geloven in de goede wil tot eer en glorie van België?. Wie geloofd er, dat de eerste minister, ja Leterme er nodig is om het budgettair tekort op te lossen, . was het 2 miljard, of 5 miljard nee veel meer zegt hijnu zelf, na verscheidene gedachtsveranderingen in een paar maanden. Niemand komt in opstand tegen de leugens van de slechtste minister van financiën die we de laatste 9 jaren gehad hebben juist Reynders, de big spender. Hij zal het geld halen bij de sociale zekerheid en Bartje de Marionet zal voor het heil van het land overtuigd meedoen.
En Brussel dan, hoor ik U denken, waar Vlamingen (niet) thuis zijn. Wel als Brussel een gewest wil worden laat ze, als ze tenminste op eigen beentje kunnen. Brussel is een stad, waar op de Vlaamse taal al honderd jaar wordt neergekeken, en waar de Vlaamse Brusselaars wachten op de finale stoot tussen de benen. Laat ze doen, maar laat ze het dan alleen doen. De 150.000 Vlamingen die (verplicht Franssprekend) in Brussel werken moeten niets vrezen, Brussel heeft hen nodig, omdat ze talen spreken, omdat ze werkers zijn wat niet altijd van de Franstalige kan gezegd worden. Maar de Franstaligen zijn er gerust in, het knechtjesvolk keert zich immers niet tegen zijn meerdere.
Schijters van Vlaanderen verenig U, waarom zouden we belasting betalen voor de big spenders. Waarom zouden we nog belasting betalen, voor hen die ons vernederen. Waarom politici onderhouden die weigeren een eerlijke samenleving op te bouwen.
Laat de politiekers hun wedde halveren, laat de overbetaalde gepensioneerde uit de overheid hun pensioen halveren, trek het pensioen van de gewone mensen op tot het niveau van onze buurlanden. Stel farmaciebedrijven in concurrentie, zodat medicatie echt goedkoper wordt. Laat mensen die kotsveel geld verdienen op kosten van de gemeenschap, hun loon halveren.
Stop globalisatie zonder enige correctie, de vrije economie heeft bewezen dat ze een dief is, zie de ontwaarding van het geld.Breng de banken voor de rechtbank, en laat ze de woekerwinsten die ze de voorbije jaren hebben gemaakt terugbetalen. Het is te gemakkelijk om met volle beursen failliet te gaan. Een hoge beschaving kent men aan de manier waarop ze de zwakken beschermt.
Herstel solidariteit,en stop de afbouw van de wettelijke ziekteverzekering. Hier moet ik een woordje aan toevoegen, ik zou willen dat we ook solidair blijven met onze naaste buren, ja de Walen en Brusselaars, maar niet omdat we moeten, maar omdat we willen en waarneer die solidariteit en respect wederzijds is.
Het minste wat je kunt zeggen is dat het respect van de Franstalige politici onbestaand is, zelf nooit bestaan heeft. Vlaamsgezind zijn, is nog altijd een verwijt aan de Vlaming. Vlaanderen staat voor heel de wereld bekend als racisten en separatisten, met dank aan de publiek relations van onze Franstalige Belgen.
Er heb mij er altijd tegen verzet, maar schijnbaar is er maar één eerbare oplossing .SPLITSEN en dan hopen dat de Vlamingen zelf een sprong vooruit doen, naar een eerbare en milde maatschappij.
Niet zo lang geleden was ik bij een vriendin, op het toilet. Terwijl ik zat te wachtentot mijn lichaam wist wat de bedoeling was, nam ik een boekje ter hand, dat daar tot gerief van de wachtende mens, boven op een stapel lectuur naar mij keek, met detitel wat te doen als je oud wordt. Ik heb ontdekt dat, voornamelijk bij vrouwelijke vrienden, het toilet veelal tot de kleinste bibliotheek is gemaakt. Eigelijk zouden mannen dat ook moeten doen, want ik heb mij laten vertellen dat het meestal de mannen zijn, in elke geval meer dan vrouwen, die daar nogal wat tijd op doorbrengen. Niet dat ik een toilettenonderzoek heb gedaan, maar bij mij thuis is het toilet een cleane plaats, waar je zo weinig mogelijk tijd wenst te verliezen. Misschien moest ik daar maar eens iets aan doen, en het kleinste kamertje zoals bij mijn vriendinnen tot een place to relax te maken, ter bevordering van een voor de mens belangrijke functie. De enige lectuur die bij mij in het toilet te vinden is, is de verjaardagskalender, die ik dan nog vergeet te bekijken.
Ik geef toe dat de titel mij aansprak omdat ik op de helling naar beneden zit van de levensberg, als zoiets bestaat. Ik las in het kleine boekje, dat een van de hoofdopdrachten die ouder wordende mensen hebben, in hoofdletters geschreven, was ,ARM STERVEN
Ik kreeg een brede grijns over mijn gezicht, het beviel mij wel, het klonk als een oproep tot algehele opstand tegen het RIJK STERVEN.
Ik kon het niet laten om mijn gedachten daarover los te laten. Hoeveel oudjes leven niet in angst voor het geld, maken zich zorgen over de inflatie, ontzeggen zich alles, durven niet naar de dokter omdat het zoveel kost, kopen geen mooie kleren meer. Durven dat kalfsgebraadje, wat ze vroeger zo lekker vonden niet meer kopen, durven hun verwarming niet meer hoog te zetten. Durven nog amper de gezellige lampjes laten branden. Juist, durven niet meer leven en sterven .rijk ter ere van de angst. Neen, dat moet anders kunnen.
-Het is onzin om geld te beleggen op lange termijn, onze termijn is immers niet lang meer en het is geld dat je niet kunt gebruiken, om die voeten eens te laten verzorgen, je eens lekker te laten masseren, die reis te maken van je dromen.
-Verkoop die grote woning die je niet meer nodig heb, huur een appartement aan zee, , of een chique service flat in de stad van je dromen.
-Maak je vooral geen zorgen om je nakomelingen, je hebt genoeg voor hen gezorgd toen ze kind waren, toen ze moesten studeren. Bedenk dat liefde die met geld moet gekocht worden, weinig waarde heeft.
-Vergeet de angst voor de toekomst, want onze toekomst in nu. Met een klein rekensommetje weet je wel echt wel wat je nog nodig hebt, als je het toch niet kunt laten om voorzichtig te zijn, doe ereen schep zout bijen maak dat het resultaat 0 is.
-Ga naar dat concert, neem de trein en bezoek heel België, als het buitenland te ver is.
Hoe komt het dat juist ouderlingen bang zijn voor de toekomst? Het heeft niets te maken met het hebben van geld of niet. Armen sterven zo wie zo arm. Het is een troost, dat ze mogen proberen nog iets armer te sterven dan ze al zijn. Rijken hebben een probleem om de status van arm te kunnen bereiken, voor ze gaan. Er is een troost, na de dood is iedereen hoe mooi ook de kist of het kleed, even dood, even naakt, even arm en even rijk.
En ik, vraag ik mezelf af, durf ik het risico te nemen om te leven? Allemaal gemakkelijk gezegd, zucht ik, terwijl het toiletpapier met bloemetjes in mijn hand langzaam afrolt. Hoe lang gaat dit rolletje nog mee? Lang genoeg.
Eigenlijk leven we in een consumerendemaatschappij, we hebben alles al en dus moet het vervangen worden door het laatste model. Laatst kom ik bij een vriendin en ze is zo vriendelijk mij een koffietje aan te bieden, gewoonlijk is het bij haar een wijntje, maar ze wilde wat milderen met de wijn. Ik springrecht om haar te helpen, maar het gewone koffieapparaat had plaats gemaakt voor een gestileerd geval met een gebogen body waaruit twee mini-teutjes naar beneden wijzen, en een plateautje met plaats voor 2 tassen. Ik keek een beetje hulpeloos naar het robotachtig geval en ze kwam met een brede grijns naast me staan, zette twee tassen op de juiste plaats en vroeg welke koffiesmaak ik verkoos. Chocola, mild, vanille, en nog een paar smaken die ik vergeten ben. Ik wilde haar niet teleurstellen door gewoon om koffie te vragen, dus vroeg ikkoffie met chocolasmaak. Ze pikte uit een doosje wat schijfjes voorverpakt spul en legde die op de juiste plaats in het apparaat. Ze scheen de volledige procedure onder de knie te hebben, moest nog wachten tot het lichtje begon te pinken en dan hadden we een heerlijk tasje koffie. Ze keek met zoveel liefde naar haar laatste aanwinstdat ik al op voorhand wist dat ik de koffie, die uit zo een stijlvol apparaat stroomde zou moeten prijzen, hoe die ook smaakte.
Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik normaal nogal lichte koffie drink, dus echte koffiedrinkers zullen met afgrijzen horen dat ik inplaats van één schep koffie per tas slechts een halve schep gebruikt, met een gewoon huis-en-tuin koffiezetapparaat. Niet dat ik te weinig cafeïne binnenkrijg, want mijn tasje koffie is eigenlijk meer een mok. Ik kijk dan ook altijd triest naar een tasje koffie dat je krijgt in café of restaurant. Het robotmachientje was bedoeld voor een restaurantkopje. Heel de procedure een 2de maal doorlopen, om de gewenste mokhoeveelheid te bekomen,leek nogal omslachtig, dus de mok laten staan en nog een tweede maal op het knopje geduwd. Ik prees het afgietsel om een glimlacht te toveren op mijn vriendin haar gezicht, maar ik hoopte vurig dat ze haar gewoon koffiezetapparaat niet had weggegooid. De smaak was gewoon flets. Ik vraag me af of al die toevoegsels voor de smaakvariatie niet is ingegeven om meer winst te maken. De toevoegmiddelen zijn waarschijnlijk stukken goedkoper dan de koffie zelf. Het doet mij denken aan mijn jeugd toen koffie nog gezet werd met cichorei. Toen overtuigde moeder ons ervan dat zuivere koffie te sterk was, misschien dat daar mijn voorliefde voor lichte koffie komt. In elk geval weet ik dat het een tas koffie goedkoper maakte.
O ik begrijp het wel, zon mooi design koffieapparaat kan niet anders dan goede koffie geven denken we. Lijkt het niet een beetje op die professionele machines die espressos spuien met schuim op?. We laten ons zo snel verleiden, terwijl we toch weten dat de vorm van een apparaat, niets te maken heeft met wat het produceert. Of de koffie lekker is of niet hangt af van de kwaliteit van de koffie, en van de hoeveelheid die we er van gebruiken en van de smaak van het water. Het doet me denken aan een rijmpje uit mijn jeugd. Tis waartis waar tis wonderbaar een zwarte koe geeft witte melk.
We geloven slogans die bijna religieus klinken. HET IS JOUW ENERGIE. Wat een onzin, het is helemaal onze energie niet, die is van Suez en als we die willen gebruiken dan kan dat mits die duur te betalen. Wie gelooft zoiets, wel wij dus. UW AKTE VAN VERTROUWEN alsof ze met de koper begaan zijn. De firma moet winst maken dus kopen ze zo goedkoop mogelijk aan, liefst in de lage loonlanden. Kom maar eens met een klacht dat het apparaat niet voldoet aan je verwachtingen, dat je de koffie niet lekker vindt. Zijn we echt zo goedgelovig? Jawel. Als het maar mooi wordt verpakt.
Als je de auto-industrie zou geloven, dan zijn al de nieuwe autos die nu van de band rollen, groene autos en dat ze zelfs goed zijn voor het milieu. Sta daar eens bij stil. Zolang er verbrandingsgassen uit de uitlaat komen kan dat niet goed zijn voor het milieu, of word ik dement?
Een volk van een paar miljoen mensen kun je niet opzij zetten, omdat zij van mening verschillen met de rest van Europa. Het is zelfs twijfelachtig of zij verschillen met de rest van Europa, misschien zijn er in werkelijkheid meer dan 50% Europeanen, die ook al niet bijzonder hoog oplopenmet dit machtsgeile Europa. Men zou de Ieren, de enigen die eigenlijk hun stem hebben laten horen, best als een staalkaart zien voor de rest van Europa.
Niet dat ik er veel van begrijp, maar dan ben ik in goed gezelschap, wie begrijpt het wel, en kom mij niet zeggen dat de politiekers het begrijpen, want ze kunnen het zelfs tegenover elkaar niet uitgelegd krijgen.
O, ja de neveneffecten, een grote afzetmark, terwijl in werkelijkheid China de wereldmarkt inpalmt, zonder Euro, of Dollar tot de eigen munt te maken.
Het is natuurlijk gemakkelijk als je overal in Europa met dezelfde munt kunt betalen, maar de periode daarvoor, toen je nog op reis kon gaan, en massas lires nodig had, toen je het verschil moest kennen tussen oude en nieuwe Franse frank, toen de gulden en mark nog sterke munten waren, was niet onoverkomelijk en eerlijk gezegd, toen bestonden er nog landen waar je goedkoop met vakantie kon. Natuurlijk de Eurocraten hebben het daar niet over, het gaat over de markt, de grote winsten, de macht. Ondertussen doen ze wat aan de bescherming van de mensen, natuurlijk niet te veel, in elk geval niet zoveel, dat er een rem komt op grote winsten, want de economie die hebben we nodig. Niet de economie van de kruidenier, de boer, de kunstenaar, de leraar, de verpleger, neen maardie van de gefuseerde banken, gefuseerde, transportbedrijven, bierbrouwers, farmacie, auto-industrie, energieproducenten, communicatiegiganten, hotelketens, voedselketens, onder het mom, wat goed is voor de rijke stinkersis goed voor ons. Wie geloofd dat nog .ik niet. Maar het is er zo dikwijls ingestampt, dat we zelfs aanvaarden dat, in teken van de winst, de aarde naar de kloten mag.
De boeren komen op straat, niet omdat ze arm geworden zijn, maar ze kunnen het niet gewoon worden, dat ze zo weinig subsidies krijgen, hopelijk blijven ze boeren. Vroeger zei men als den boer nie schijt heeft de burger gene frijt nogal plastisch maar wel waar. Het is een goed principe als elke regio in zijn eigen voedsel kan voorzien, en we realiseren het ons misschien niet, maar als wij dat niet meer kunnen, terwijl we in een land leven, met goede grond, (bijna volgebouwd) goede temperaturen en voldoende water, (nu nog), wie kan het dan wel? In de Sahel kan het vandaag niet.
De globalisering, en vrijhandel heeft de wereld tot een communicerend vat gemaakt. Ik mag handel drijven en de enige regel die er is, want ik kan aankopen en verkopen waar ik wil, is dat ik winst maak. Als ik goedkoper boontjes kan kopen, in Kenia dan bij Jef den boer van naast de deur, wie zal mij tegenhouden. Ik moet geen rekening houden, met de tonnen Kerosine, die transportvliegtuigen in de lucht verbranden, waarop vooral geen taks wordt geheven, die geen milieueffectenrapport moeten maken, om te mogen vliegen. Het enige wat ik moet doen, is winst maken, dus boer Jef moet met zijn prijs van zijnboontjes naar beneden of hij blijft ermee zitten. Dat vinden die Eurocraten normaal, en als ze al voelen dat dat eigenlijk niet kan, dan zoeken ze zelfs niet naar een oplossing, want ergens anders in de wereld doet men hetzelfde juist communicerende vaten.
China zuigt geld aan, ons geld, want ze produceren goedkoop, betalen de milieurekening niet. Beleggers gaan nog wat investeren in China want de groei is daar immers meer dan 10%, het kan niet stuk, stilaan loopt de rijkdom van het westen weg. Het groot verbruik van energie in China en India jaagt de energieprijzen in de hoogte en de olieproducerende landen zuigen eveneens geld aan en bouwen er luxe mastodonten mee, waarvan de laatste 1.6km hoog is. Ter ere van wie of wat, worden mensen daar beter van, of het milieu? Er staat geen rem op de winst die mag gemaakt worden, het is zaak de markt in handen te krijgen, en zelf de prijs te kunnen bepalen. De prijs wordt bepaald in het clubje van rijken.De maffia heeft afgedaan, stropen kan nu wettelijk, op de vrije markt.
Het gaat mis, al een tijdje, armen worden armen, rijken fuseren om nog rijker te worden, mensen die honger hadden, die sterven nu, we leven alleen voor onszelf. We hebben het syndroom,leef nu,want de wereld gaat naar de kloten. Laat ons het laatste nieuw model auto maar kopen. Laat ons eens uitkijken naar een vers lief en zeur niet.
Waarom zouden we leven voor elkaar, waarom zouden we stemmen voor een Europa, waar de mens niet belangrijk is, maar de economie, de winst, de vrijheid. Europa, al is het een clubje van 27, of 28, het clubje zit in Brussel, goed gespekt en weinig bezorgd om wat er echt gebeurt, behalve dan met hun onkostenrekening, hun taksvrij genereus salaris, hun kosteloze rijke keuken, hun wagen met gratis parkeerplaats, hun fitnesscentrum, de lobbyetentjes waar kan gefilosofeerd worden over de mens die zo moeilijk te overtuigen is terwijl Europa zogoed ze voor hem is, de ondankbare Ieren. Ik vind het spijtig dat ik geen Ier ben, ik zou beter kunnen zingen en had ook nog mogen stemmen.
Eigenlijk iets van niets de dag van vandaag. Je gaat in slaap, er wordt verholpen wat er mis is met je en schijnbaar een fractie van een moment later, ben je weer wakker en het is achter de rug. Je sensoren gaan je lichaam af of je iets gewaarwordt en als dat meevalt,danmoet je nog wat bijkomen van de verwondering, wordt met zorgen omringt van een lieve verpleegster of verpleger, je krijgt nog wat bezoek van familie, want je bent plots een belangrijk iemand. Ze gunnen je wat belangstelling en knikken wat geïnteresseerd naar het nog levende lichaam dat onder de dekens ligt. Je verteld erbij dat je niets gevoeld hebt, en dat je morgen of iets later alweer naar huis kunt., want lang houden ze je niet meer in het hospitaal, de dag van vandaag.
Deze keer liep het anders, en ik weiger te geloven dat het iets te maken had met vrijdag de 13de, hoewel ik nog dacht dat het toch geen goede periode was om in het ziekenhuis te vertoeven. De dag dat ik binnenging voor de operatie, was woensdag de 11de, dus ik zat nog veilig, al moest ik ook nog de vrijdag zien te overleven, want ik zou tot zaterdag de 14de blijven.
Een verpleegster had mij geholpen de naakte schaamlap voor te binden, de standaard kledij bij een operatie en stopte mij onder de katoenen sprei. Neen, ik zou niet lang moeten wachten want ik stond op transport. Ik vergat het ziekenhuis jargon, opgeraapt van de snelweg, toen een leuke verpleegster mij en het bed waarin ik lag met een zelftrekker ergens naartoe reed. Ze kende de weg dus hoefde ik mij geen zorgen te maken. Ik gaf haar een compliment over haar goed humeur en bedacht dat dit toch al een goed begin was van mijn rit naar een langdurige coma. Ik werd in een zaal gezet, naast3 andere wachtende bedden met patiënten erin. Er liep een programma op twee schermen boven onze hoofden, waarbij ze lieten zien, hoe dode mensen werden onderzocht om te zien aan wat ze gestorven waren. Ik kon mijn ogen niet afhouden van de handen, die schenen te snijden en te wroeten, maar een mens is toch al wat gewoon op het scherm, dus erg verstoord was ik niet, hoewel ik voor de operatie toch liever een ander programma had gekregen, had ik mogen kiezen. Er liepen verpleegkundigen over en weer, die schijnbaar druk waren met niets te doen en een ervan vond het welletjes, en schakelde de twee schermen over naar Blokken en de flauwe grappen van Ben Crabbé. Achter een glazen wand, stonden een paar mensen te kijken door een andere glazen wand waar ik de operatiezaal vermoedde. Ik keek eens naar mijn collega patiënten, er waren nog 3 wachtende voor mij, dacht ik, maar ik kreeg een voorrangsbehandeling, want ik bleek de volgende om de operatiezaal te bezetten.
Ze vroegen mij of ik op de operatietafel wilde kruipen, en ik wilde niet dwars liggen, wat ook niet zou gekund hebben want daar was die operatietafel te smal voor. Mijn schaamlap ging weg, terwijl twee verpleegkundigen een man en een vrouw, mijn lichaam aansloten via plakkers een leidingen aan een rijdend monster met een hoop schermen. Ik had niets te doen dan kou te hebben en te kijken naar het plafond . Ik keek naar de wervelroosters, die de koude lucht moesten verdelen in de ruimte. Ik ben niet voor niets een specialist air-conditioning, en zag een paar openliggende plafondplaten, waarvoor de installatiebij een oplevering zou zijn afgekeurd, openingen zijn stofnesten. Och, ja in het gebruik vergeet men hier en daar wel eens iets.
Ondertussen was de kou hinderlijk en ik vertelde dat ook aan de verpleegster, die een katoenen bruine lap over alle plakkers en draden legde. Nu was het wachten op de anesthesist,de ingreep was met een uurtje vervroegd. Ik kon nergens naar toe dus probeerde ik mij te ontspannen, in afwachting van het shot naar de coma.
Toen de anesthesist en een verpleegster het nodige gedaan hadden en ik ze had verwittigd, dat ik nog voor 8 uur een licht ontbijt had genomen, ik denk dat het toen even na een was, en ik mijn gewicht van 68 kg had meegedeeld, vertelde hij mij dat ik binnen enkele ogenblikken zou weg zijn. De verpleegster had nog wat problemen met het zuurstofmasker zodat er nog enkele ogenblikken bijkwamen voordat de dokter het shot in mijn systeem spoot.
Ik stikte, mijn keel zat vol, en mijn longen probeerden lucht te krijgen. Verdomme zien ze dan niet dat ik niet kan ademen. Ik probeerde mijn armen of benen te bewegen, maar niets scheen te werken, en ik zagiemand aan de rechterkant van het voeteinde staan, en naast mijn hoofd aan de linkerkant, hoorde ik, iets van we gaan de sonde er zo uithalen. Nu verdomme, zien jullie niet dat ik stik,ik kon geen geluid uitbrengen en ook geen lucht krijgen. Ik sterf dacht ik en wilde mij in paniek van het bed gooien zodat ze tenminste zouden zien, dat ik geen lucht krijg, maar ik bleek verlamd. Ze waren allemaal bezig met iets, dacht ik, maar niet met mij, niemand zag dat ik in ademnood was. Onnozelaars, kijk dan naar mij, ik stik, iemand heeft de kraan van mijn luchtpijp dichtgedraaid ..tot de sonde uit mijn keel werd getrokken. God ik had eindelijk lucht. Ik kon terug spreken en hoorde mezelf zeggen ik stikte bijna en niemand keek.
Ik had het verschrikkelijk koud en er werd een dunne katoenen sprei over mij gelegd. Ik lag te bibberen en op weg naar mijn kamer, begon het bibberen ernstig vormen aan te nemen, heel mijn lichaam begon te schudden en te beven, zonder dat ik daar enige controle over had.
Een verpleegster meende mij te moeten aanmoedigen, Ontspan u meneer,. Maar ik had geen controle meer, hoe ik mezelf ook oplegde mij te ontspannen. Tussen het schudden en beven door dacht ik, dit is onderkoeling. Ik wist het ook te zeggen. Ik weet waarover ik spreek, ik ben schipper. Ik kreeg toch een paar van die dunne katoenen dekens erbij, maar het beven hield niet op. Na een tijdje kon ik door te ontspannen nu en dan, voor enkele seconden, mijn schouders stil houden, maar de rest van mijn lichaam, vooral mijn benen waren niet te houden. Ik heb nog koude benen. Er kwam nog een extra deken op mijn benen. Ik herhaalde dit is onderkoeling, het was in de operatiezaal, misschien maar 18° Maar meneer ge hebt niet in het water gelegen he. Mijn temperatuur werd genomen, 35°C.
Uiteindelijk belde men de dokter, meneer denkt dat hij onderkoeling heeft en hij is schipper. Ik had het gevoel dat ze me uitlachten, ondertussen voelde ik dat ik af en toe mijn lichaam kon stilhouden door te onspannen, maar mijn benen bleven trillen. Toen de dokter (een assistent), na een lange tijd, misschien wel een half uur langskwam, en mijn toestand inschatte, beloofde hij dat hij opdracht zou geven nog meer dekens te geven tot ik zou zweten, en hij schreef een medicatie voor.
De extra dekens zijn er nooit gekomen, ik had te maken met een verpleger die klagende patiënten zat was en mij dat duidelijk maakte, het was het einde van zijn dienst en hij had ook ergens anders een klacht gekregen. Ik was kwaad en verzocht hem mij niet in het schuifke te steken van klagende mensen, ik kloeg niet zonder reden, hij zelf vond dat hij dat niet had gedaan. Toen later een verpleegster binnenkwam, probeerde ik haar aandacht te krijgen, maar ze bleef bezig met de boekhouding en haar rug naar mij toe. Ook zij meende te moeten klagen dat ze naar de 7de verdieping was geweest voor mijn medicatie. In al mijn ellende had ik nog te maken met gestresseerde verpleegkundigen, die bij problemen zich alleen kunnen wenden tot het dr.assistentje, wiens raad blijkbaar van weinig tel is.
Toen de gestresseerde verpleegkundigen tegen de avond hun dienst erop zat, kwam er eindelijk een vriendelijk verpleger de nacht op.
De operatie had 6.5uur geduurd, daar had ik geen last van, maar ik begrijp niet dat een anesthesist een patiënt, die ontwaakt met duidelijk zichtbare problemen, niet verder volgt tot alle problemen zijn opgelost.
Opereren blijkt niet zo ongevaarlijk als ik dacht, zelfs ondanks bekwame chirurgen en cardiologen kan de anesthesie en de nazorg een mens in gevaar brengen.
De anesthesist heeft zich nog laten verontschuldigen, nu en dan komt mijn geval eens voor, maar zelf heb ik de man niet gezien of gesproken. Ik was op geen enkel moment in gevaar volgens hem, want ik leef immers nog, . Ja ondanks hem, denk ik dan.
Ik had bijna Lieve geschreven omdat je een vrouw bent, maar misschien is dat seksistisch.
Door het artikel in Knack Lees wat er staat, kreeg ik de aandrang om je van antwoord te dienen. Ja, direct in de aanval met iets als de gleuf van het geld of de lippen van de macht.
Maar neen, dacht ik, dat kun je niet maken, daarvoor moet je eerst haar pamflet hebben gelezen. Ik heb dat geprobeerd. Ik ben niet geschoold in de literatuur, maar ik heb echt mijn best gedaan om het uit te lezen. Je zult begrijpen dat al die verwijzingen naar wie wat gezegd of geschreven heeft, mij de indruk gaven dat je eigen mening bijzonder goed is weggemoffeld. Ik had het evengoed niet kunnen lezen. De enige indruk die mij is bijgebleven is dat het je een ernstig werkstuk hebt gemaakt, zonder jezelf bloot te geven. Op het boekje dat ik kocht bij de standaard trouwens ook niet op het voorblad.
Je richt je in dit pamflet alleen tot die mensen die ten minste gelezen hebben wat jij daarover blijkt gelezen te hebben, dus eigenlijk niet tot mij, of tot de modale mens, waartoe ik mezelf reken.
Als ik, na lezing van het pamflet besluit, de het de zoveelste aanklacht is tegen de mannelijke goegemeente is zul je waarschijnlijk verontwaardigd zijn, want je bent o zo objectief geweest.
Het probleem van de penis ligt bij de man en het is niet de vrouw die zich daarnaar moet richten, is zo een beetje je conclusie.
De bedenking die ik mij maakte was dat je meehelpt aan de verpreutsing, die stilaan op gang komt. De versluiering van de vrouw, ons aangereikt door de islam, zou wel eens de oplossing kunnen zijn. Je stelt de vrouw voor als iemand die zich zo veel mogelijk ontbloot omdat de man dat vraagt, alsof de vrouw in onze cultuur geen vrije wil heeft.
Wat ik zie is anders, de vrouw loopt er zo bloot mogelijk bij, om zoveel mogelijk mannen aan te trekken ..om netjes in het huwelijk te treden? In Japan is er nu een nieuwe rage. De vrouwen dragen er rokken, met op de achterkant de afdruk van blote billen met een kanten slip. Grappig eigenlijk. Maar triestig ook dat opgeilen van mannen. De man wordt getraind in zelfbeheersing. Na de minirok, de hotpants, de doorkijkspulletjes, de blote buik, de string, de pushups, nu de blote afdruk, worden de mannen misschien gevoelloos voor het vrouwelijk schoon en moeten de vrouwen nog verder gaan. Het afgeschoren onderbuikje mag nu ook al bloot.
Je pleit voor de erkenning van de eigen seksualiteit voor de vrouw. Ooit gehoord van tupperware partys voor vrouwen waar ze de seksspeeltjes niet aan de man, maar aan de vrouw brengen? Moeten de man daar tegenin gaan? Mogen we dat wel.
Ben je ook niet een beetje achter, als je de man voorstelt als een in en uit machine, met maar één doel en dat is penetreren? Geloof je echt dat de vrouw van vandaag dat aanvaard? Ben je de bloemen vergeten die je ooit kreeg, het theater, het etentje, de zachte muziek, het knuffelen, de massage, het strelen, het proeven, de man die alles doet en op het einde bang is te falen?
Dat vrouwen in onze cultuur, reeds op jonge leefdheid ervaringen opdoen met mannen, is dat niet een beetje normaal? Soms vraag ik mij af welke vragen er aan meisjes, jongens, mannen en vrouwen gesteld worden, bij die enquêtes, die aantonen, hoe vrouwen in hun jonge jaren misbruikt werden.
We hebben in onze cultuur geen initiatieriten meer, die jongens en meisje moet voorbereiden op wat er komt. Onze katholieke roots hebben ons vervreemd van de seksuele ervaring op jonge leefdheid als voorbereiding op wat moet komen, destijds heette dat slechte manieren. We zijn allemaal als knoeiers begonnen. Dat nu voorstellen als verschrikkingen is toch al te gortig. Als misdienaar ben ik ook wel eens door een pater in mijn broekzak getast, maar ik heb daar verder geen traumas aan overgehouden. Ik heb het netjes bij diezelfde pater gebiecht. Voila eentje erbij op de statistiek. Misschien brengt het geloof de redding.
Natuurlijk ben je aan dat pamflet begonnen, voor de vrouwen die in de wereldverkracht worden. Maar daarom alle mannen met hun penis als de messen voorstellen die de wonden maken?
Ik praat niets goed, maar we oordelen zo gemakkelijk over iets, waar wij vooral geen deel van uitmaken. Jij hebt geen penis, en ik maak geen deel uit van een leger die kinderen, meisje en vrouwen verkrachten en ja ik beken, ik ben ook geen vrouw.
Wat ik wel zie is dat de bevrijding van de vrouw, begonnen met de pil, het werken voor de luxe, het besef van zelfstandigheid, eigenwaarde, vrijheid, geleid heeft naar onze maatschappij van vandaag. Gelijkheid is noodzakelijk maar gaat onze maatschappij de goede weg op? Het resultaat is een , in mijn ogen funeste individualisering, uitzichtloze rijkdom en een hoop eenzame mensen. We zullen rijk leven, kinderen laten opvoeden door de gemeenschap, virtuele werelden scheppen waar we seks kunnen hebben met schoonheden die we zelf maken, oorlog voeren tegen imaginaire vijanden en altijd winnen, reizen kunnen maken naar werelden die voldoen aan onze dromen. Ondertussen kan de werkelijke wereld niet meer tippen aan het virtuele en gaan we ons aan alles ergeren, en vooral aan de werkelijke wereld, waar de vrouw, man, kinderen, familie en buren te dicht zitten op die ene aardkloot die ook al ver naar de kloten is.
Het is beslist een zij, geen het zoals een andere stad in Vlaanderen, ook met een roemrijk verleden. Zij ligt dus in Vlaanderen en dat ligt dan weer in België, een beetje tegen de Noordzee aan, wat belangrijk moet geweest zijn bij haar geboorte. Ik weet niet wie haar daar gelegd heeft, maar iedereen die er komt, en ze komen van einde en verre, vindt haar waar ze nu ligt, dus het heeft weinig zin omdaarover te mekkeren. Iedereen ziet meteen dat zij nergens anders zou kunnen liggen, de oude ouderdom is onmiskenbaar, en zij is erals een oude vrouwtje die vergeten is dood te gaan, en wiens live-style nog moet dateren uit jezukes tijd, ver over dehoudbaarheidsdatum eigenlijk. De huizen blijven er stijf en stram tegen elkaar rechtop, zodat geen kat eraan denkt een steen, weg te nemen uit angst voor een instorting. Een verfje dat niet vloekt, hier en daar wat pleister aangemaakt uit een recept van de middeleeuwen kan nog net. In de straatjes blijft men de kasseien vruchteloos herstellen, goed voor houten klompen, dat wel, maar die heb ik, en ik ben ook al een ouwe pee, zelfs in mijn kinderjaren niet meer gedragen. Op de oude schilderijen zie je nochtans weinig mensen op klompen, het is ten slotte geen stad voor boerenpummels. Dikwijls kom ik naar het centrum op de fiets, vooral s zaterdags als er op de markt geroepen wordt boven degroenten in bakjes en de kippen aan het spit, en dan moet ik mijn tanden opeen houden of ze rammelen met mijn fiets mee uit elkaar. Regelmatig moet ik hier en daar een vijs vastzetten, van mijn fiets dan.
Iedereen, en dan bedoel ik niet alleen de mensen, die in Europa wonen, maar ook die van het Oostblok, waarvoor sinds het failliet van het Communisme, de grenzen opengingen, zijn hier geweest en hebben de paardenbroek bewonderd die achter de paarden over en weer zwiert, zonder een paardenkeutelte missen. Nee, echt wie er niet geweest is, is niet meer van deze wereld, zelfs de Aziaten komen in zo grote getale, dat ze elkaar staan te fotograferen, omdat ze zelf eenattractie zijn geworden in dit middeleeuws kader. Kwatongen beweren dat er meer Aziaten zijn dan inwoners. Er is een sterk vermoeden, dat ze in de tijd van de middeleeuwen hier ook al rondliepen.
Wat zo enig is aan haar, is dat ze sinds eeuwen nietsveranderd is. Eigenlijk is dat de voornaamste bezienswaardigheid, want ze is uniek, in de huidige tijd van ongebreidelde vernieuwing, door op haar oude dagskoon te wezen. Men kan er de dingen relatieveren, die oude gebouwen hebben zoveel generaties voorbij zien gaan, dat ze wel eeuwig lijken. De kijkende mensen zijn ook wel belangrijk, want oude gebouwen, waar niet naar gekeken wordt geraken in verval.
Ze heeft geen grote lanen, zoals andere steden, waar de rioleringen overdekt werden en de overkapping nu volgestouwd zit met files. Neen, de kanalen liggen er nog, zodat de open ruimtes een rust uitstralen die ze honderden jaren geleden, ten tijde van de gilden en neringdoende bootjes, zelfs niet hadden. De handel is nu verschoven naar straatjes en pleinen waar de toeristen de terrassen vullen en zich vergapen aan elkaar.Oude kerken verzinken hier en daar een paar centimeter per eeuw, maar relatief gesproken verandert er zo weinig dat men gerust kan geloven in het eeuwig leven.Het ispure laster, dat ook de bewoners in de voorbij eeuwen niets verandert zijn. Toegegeven, ze worden aangemoedigd, om af en toeeens in de kleren van hun bed-bedovergrootouders de straat op te komen, maar dat is voor de goede zaak, de handel, begrijp je. In de achterkamers van de bruine cafés, chocolaterieën, en restaurants met sterren, maken de computers de rekeningen, om maar te zeggen dat ook de computersnelweg er doorheen gaat, onzichtbaar, maar bij de tijd.De bezoekers worden er graag gezien en men doet er alles aan om ze met attracties bezig te houden. Wie graag terugkomt, vindt de attracties qua tijd en ruimte nooit veel veranderd, want het is prettig, om bij zijn terugkeer, plaatsen en dingen terug te vinden zoals ze in de herinnering zijn blijven hangen. Zij is in, en Aziaten en anderen kopen er hun vakantiewoning met zicht op de eeuwigheid. Wie haar nog niet gezien heeft, is moet onze blinde medemens zijn.
Er zijn sommige artikelen die bij mij het verlangen oproepen om er deel van te zijn, niet persoonlijk, daar ben ik noch verstandig, noch mooi genoeg voor, maar ik zou zo graag dichterbij zitten als de vrouw en Rik Torfs, the comming star,het over het maatschappijbeeld zouden hebben van de vrouw. Ik hoop namelijk, dat dat maatschappijbeeld wel bestaat, maar voor een simpele man onbegrijpelijk blijft.Spijtig dat de vrouw zomin als de man bestaat, maar laat ons maar doen, alsof de vrouw toch bestaat.
Eigenlijk niet zoveel naast de waarheid, want het kan niet anders of ze ligt op tafel in de consumptie industrie als de te paaien klant. Als ik door de straten van Brugge loop, dan valt het mij op, dat alles wat te koop wordt aangeboden bijna uitsluitend voor de vrouw is. Ik ga geen opsomming doen, daarvoor moet je een vrouw zijn, om volledig te kunnen zijn, het prettig vinden te kunnen zwemmen in ditjes en datjes, die blijkbaar nodig voor het geluk. Hoewel ik geloof dat gelukkig zijn een beetje een simpele neerslag is van het doel dat de vrouw van vandaag zich stelt. Het maakte de man gelukkig om de sterkste te zijn te snelste, de slimste, de rijkste en vooral om de mooiste vrouw te hebben. Vandaag denk ik dat hij al gelukkig is als het vrouwtje hem wel wil hebben. Het is nu de vrouw die de mooiste wil zijn, de verstandigste, de intelligentste, de meest dynamisch die moet kunnen kiezen, wars van alle banden, tenzij die van kinderen, als er crèches zijn. Hier en daar zie je nog een verloren mannelijk aangeklede pop in de winkels, wat ik een goed beeld vind van het belang van de man, en niet alleen in de koopjestijd. Consumeren is schijnbaar het maatschappijbeeld dat aansluit bij het gedachtegoed van de vrouw.
Als Rik Torfs vindt dat de man in een dipje zit, dan lijkt mij dat een understatement, de professor eigen, die illustreert hoe erg het gesteld is met de man. Onderdrukking is de beste voedingsbodem voor humor, en nu wil ik niet zeggen, dat de man onderdrukt wordt, nee, het is erger. De vrouw maakt van de man een karikatuur, solt met hem, zodat hij niet meer weet wat hij moet doen om het vrouwtje, het uiteindelijk doel van alle machos, sportmannen, politiekers, allochtonen, intellectuelen, sloefliggers, watjes, en ikzelf,te kunnen krijgen.
Een man is in wezen behoudsgezind. Hij wil zijn vrouwtje voor zich, zijn gezinnetje verdedigen tegen de boze wereld, en er voor werken zo goed hij kan. Dan komt dat vrouwtje doodleuk vertellen, dat het niet zo nodig is, ze kan het alleen ook wel aan, dat ze vrij wilzijn, eens andere ervaringen kan opdoen dan de was en de plas. Er zijn zelf een hoop vrouwen die het gezin vaarwel zeggen zohaast ze kunnen, en wie houd haar tegen, de stalkers?
Daar sta je dan als man, bezig met de strijk en de kuis, terwijl vrouwtje lief naar de chippendales is, of naar de erotische tupperware, of naar het concert met een vriend die cultuur heeft, of een etentje heeft met een vriend waarmee ze echt kan babbelen, of naar de fitness moet, of naar de sauna of op reis gaat met vriendinnen om er eens uit te zijn.
Begrijpt een vrouw dan niet de betekenis van de rib. Terwijl een vrouw een volledig schepsel is, is de man zonder de vrouw onvolledig. Daarbij komt nog dat de man zijn mannelijkheid verliest, als hij geen vrouw meer heeft, dat hij zonder vrouw met zijn eigen nutteloosheid geconfronteerd wordt.
De vrouw is daar echter niet mee bezig, niet met het toekomstige maatschappijbeeld, noch hoe het verder moet met dat egoïstisch specimen dat een maatschappij beheerste van het benauwde gezinnetje, neen,nu is het aan haar. Trouw lijkt gemaakt voor seuten aan de haard, leve de wet van de sterkste, eu ..de mooiste. De machogod is de limiet, in afwachting van iets nieuws
Mogen we er vanuit gaan dat kunst een taal is? Als ze een taal is, dat moet ze kunnen communiceren met anderen. Als Jan Fabre het water uit een vrouwenlichaam laat stromen, in een theaterstuk of in een schilderij, dan shockeert hij. Hij hoeft die bedoeling niet te hebben, het kan voor hem, en dat zegt hij trouwens zelf, vertaling zijn van wat hij schoonheid vindt, maar niettemin shockeert hij, of geilt hij mensen op. Dus als kunst een taal is moet ze daarom niet universeel zijn, we moeten niet noodzakelijk dezelfde indruk ontvangen, maar het kunstwerk moet ons aanspreken, of rationeel of gevoelsmatig.
We kunnen ons ook afvragen of er kunst is die niet communiceert, waarschijnlijk niet, zelfs een steen die we op onze weg tegenkomen beoordelen we onbewust op zijn kleur, vorm , materie, en die steen hoeft geen kunst te zijn. De steen kan kunst worden, als we er iets mee doen. Misschien is het oprapen en het op een andere plaats leggen genoeg om het tot kunst te maken.
In Japan had de keizer een keiendichter in dienst om zijn tuin tot de mooiste te maken in het land. De keiendichter wijde gans zijn leven aan het zoeken van geschikte keien voor de tuin van de keizer. Als hij in gans zijn leven een volmaakte kei vond, dan was hij als keiendichter geslaagd. Als hij een kei vond om de 10 jaar, dan was hij een meesterdichter.
Wat kunst ook is, creativiteit ligt aan de basis en die creativiteit kan niet zonder ratio. Hoewel we waarnemen met onze zintuigen, krijgt het betekenis door herkenning, door associaties, door redenering. Ons lichaam reageert wel op hitte of koude of pijn zonder ratio, en ook de basisfuncties vanons lichaam doen het zonder dat we daarbij moeten nadenken, maar onze waarneming van welke aard ook, kan niet zonder het leggen van verbanden, bewust of onbewust.
We kunnen kunst losmaken, van de regels van het ambacht, van de regels het establishment . Iedereen kan dus kunst voorbrengen, omdat elke mens, zelfs elk dier tot creativiteit in staat is. Ieder levend wezen kan iets toevoegen aan dode materie. Als een boom zich kromt op zoek naar licht, kunnen we ontroerd zijn door de grillige vorm en nadenken over de betekenis, het waarom van de quasi onnatuurlijke vergroeiing Hier is geen ratio aan te pas gekomen, hoewel er wel een bedoeling schuilgaat die terug te vinden is in de natuurwet.Als kunst ook losgekoppeld wordt van de ratio, dan is alles kunst, wat wij kunst willen vinden.
Misschien wordt het tijd om kunst terug binnen regels te gieten, zodat kunst die kei kan zijn, waarover gedacht is, en die in de keizerlijke tuin zijn juiste plaats heeft gevonden, om er uniek te zijn en tot genoegen van de keizer.
Zij die nog geen astma hebben, mogen zich gelukkig prijzen, en zij die kinderen hebben die daarmee nog niet geconfronteerd zijn, wees blij.
De raad om de wagen zo weinig mogelijk te gebruiken, en de lucht die we inademen zo weinig mogelijk te verontreinigen, moet ik waarschijnlijk niet meer geven. Ik geloof niet dat er nog mensen zijn die ernstig kunnen zeggen dat ze dat niet weten.
Met deze koude dagen zie ik toch weer gewoonten de kop opsteken, die helemaal uit de boze zijn, en van onnadenkendheid getuigen. Het laten warmdraaien van wagens, omdat men graag warm in zijn auto wil stappen getuigd daarvan. Gewoonlijk gebeurt zoiets dan nog in de eigen woonwijk, waar toch enige samenlevingsethiek, je weet wel geen belasting zijn voor de ander op zijn plaats is.
Iedereen weet dat het technische gesproken zelf niet goed is om de wagen stationair warm te laten draaien. Een wagen warm laten lopen kan best, rijdend, op lage snelheid, elke autokenner zal dat bevestigen. Voor bruggen en spoorwegovergangen en plaatsen waar lang wachten soms onvermijdelijk is duidt het plaatje, motor stil aub op de vraag om zuinig om te springen met ons milieu. Een doek en een kommetje warmwater kan het probleem van aandampen bij het vertrek met koude wagen oplossen.
Het is te betreuren, dat mensen denken dat ze onder het mom van de vrijheid denken dat met anderen geen rekening moet gehouden worden. Ze vergeten echter dat wanneer we wat zorgzamer zijn in onze woonwijken, dit ook voor henzelf en hun kinderen beter is.
Bij het stationair draaien van de wagen in een gesloten wijk, produceert men een bom aan slechte lucht en stofdeeltjes, die schadelijk zijn voor de luchtwegen, die lang blijft hangen als er geen wind is. Het is onze lucht, dus verpest die zo weinig mogelijk. Ja, en het is ook jouw lucht wat een extra motief zou moeten zijn om hem zuiver te houden. Dus hou het stationair draaien zo kort mogelijk .altijd.
Eigenlijk zou ik er over moeten zwijgen en gewoon verder moeten boeren zonder na te denken gewoon gerust verder leven want ik heb wat spaargeld op de bank en we leven in een democratie. Ik kan naar de winkel gaan en alles halen en betalen wat ik nodig heb. Niet dat ik gek moet doen, zo groot is het bedrag niet dat op het einde van de maand op de rekening komt. Neen, ik ben best tevreden, uiteindelijk heb ik een dak boven mijn hoofd, een warm bed, genoeg te eten en als het wat meezit een goed programma op TV. Als ik me vergelijk met het gemiddelde van de 6 miljard mensen die op de wereld wonen, dan ben ik en jij zeker ook, goed af.
Drinkbaar water alleen al uit een kraantje is een luxe, en gezonde voeding is ook al niet zo vanzelfsprekend, zelf geen ongezonde hamburger. Een dak boven het hoofd is al helemaal een fata morgana voor sommige mensen, die het moeten doen met wat bijeengebonden doeken, als bescherming tegen de hitte en vrolijke insecten. Enfin ik strijk over mijn buikje, en bedenk wat erg voor die anderen.
Het is goed dat ik af en toe eens opstijg uit mijn zelfgenoegzaamheid om naar mezelf te kijken en naar dat wereldje van ons.
Die spaarcentjes van mij zijn eigenlijk maar een cijfer op een bladje papier van een bank waarvan ik eigenlijk niet weet wat ze met mijn centen doen. Ja ze maken er winst mee en maar goed ook, zolang ze er een beetje van aan mij geven. Die bank moet wel te vertrouwen zijn, zodat ik dat geld ook nog eens kan terugkrijgen als ik het nodig heb, maar, daar wring het schoentje. Die banken fuseren maar en kopen elkaar op om de grootste te worden. Het kleinste kind weet dat hoe groter de bende hoe slechter de controle. Miljarden van jou en mijn geld kunnen blijkbaar verloren gaan, zonder dat vetbetaalde managers dat weten. Dus hoe groter de bank hoe groter het risico. Niet onlogisch eigenlijk, ik ben blij dat mijn centjes op een kleine bank staat. Als ze dikwijls zeggen, dat er niets aan de hand is, dat we ons niet ongerust moeten maken, dan ben ik toch achterdochtig.
Wat een geluk dat we in een democratie leven. We kunnen gaan en staan waar we willen, ik kan zelfs schrijven wat ik wil, wat een vrijheid. Ja en dan gaan we stemmen op mensen die verstandig genoeg zouden moeten zijn om een land te leiden. Resultaat juist, noppes, nada. Ministers zijn bezig om haastig op reis te gaan en geld, ons geld, uit te geven. Een bende die wat aanklungelt lijkt het wel, zonder enige leiding, ze doen maar wat. De politiek smost ook al met geld. Zijn onze politiekers zoals de bankmanagers ook maar met zichzelf bezig?.
De benoeming van Het Konijn door de koning, heeft de democratie ook tot een aanfluiting gemaakt. Ja, ik weet het, bij gebrek aan beters, uiteindelijk moeten de Walen ook hun zegje hebben. Alsof dat zegje iets uithaalt. Ik ben blij in een democratie te leven, ik heb tenminste mogen gaan stemmen, alleen vraag ik mij af waarvoor?
Maar we moeten ons niet ongerust maken, niet over de honger in de wereld, het gebrek aan drinkwater voor onze donkere medemens, over de diefstal van de banken, de onmacht van de politiek, de vereenzaming van mensen, de onbekwame managers en politiekers, verstikkende lucht, wereldvreemde koningen, energiekosten, onbetaalde rekeningen, de babyboom, en ook niet over uw dienaar, die over zijn buikje wrijft.
Er schijnt een wet te zijn die het maken van kopieën of namaak verbiedt. Is dat geen beperking van vrijheid? Waarom eigenlijk, waarom zouden we geen kopie mogen maken of kopen van een Rolex bvb, of een polo van Ralph Lauren, of een parfum van Chanel. Het voordeel van een kopie of namaak, is dat je er een pak minder voor betaalt dan voor het origineel.
Iemand die een uitvinding doet en een product of idee aflevert dat uniek is, die verdient erkenning en mag desnoods zijn naam aan een product geven. Een schrijver of schilder, of componist maakt iets dat uniek is en mag gerust zijn naam aan zijn werk verbinden, en als het goed is zal er een groot publiek zijn dat hem daarvoor huldigt. Maar waarom moeten grote merken beschermd worden alleen maar omdat ze hun naam aan een product geven, een product dat ze, in vele gevallen, niet eens zelf produceren. Waarom moet een Rolex 3500,-eu kosten als de productie ervan een 10de van de prijs kost. Waarom moeten schoenen van Nike 10 keer meer kosten dan hun productieprijs? Het antwoord steekt in de vraagstelling. Om het geld en omdat er een markt voor is. De rijken, omdat die niet weten hoe hun geld op te maken, voor diegene die graag ook eens willen doen als de rijken, of de goed gelovigen die denken dat duur automatisch duurzaam is. Ik heb geen belangen bij testaankoop, en ik heb daar ook geen abonnement op, maar testaankoop heeft meermaals aangetoond dat het duurste niet altijd het beste is.
Grote publieke iconen, uit de modewereld, film, TV, sport, mensen die eigenlijk al te rijk zijn, geven hun namen aan producten. Waarom hebben die bescherming nodig om nog meer te verdienen?Valt dat onder de wet ter bescherming van ideeën, brengt dat iets bij aan onze maatschappij, verbetert dat de levensstandaard van de ontwikkelingslanden, voorkomt dat de opwarming van de aarde,komt dat ten goede aan de emancipatie, aan de armen? Niet dus.
Als zoiets mag, waarom geven universiteitsprofessoren hun namen niet aan voedingsmiddelen, zodat we dure voedingsmiddelen kunnen kopen met de naam van een professor. Die zullen dan zeker academisch verantwoord zijn en omdat we die producten kopen behoren we dan misschien tot de klasse van de intellectuelen. Ik breng TV Ster Professor Torfs misschien op ideeën.
Moeten onze uitvinders, schrijvers, fabriekanten, componisten dan niet beschermd worden? Natuurlijk wel, we moeten mensen met ideeën blijven aanmoedigen maar iets duurder maken is voor mij geen goed idee. Ze moeten ook werkelijk iets maken, het moet meer zijn dan het geven van een naam, en het zou ook mogen beperkt zijn in de tijd, zoals dat is voor medicamenten. De prijs van een product moet ook in verhouding staan tot zijn productiekost. Het zou niet mogen, dat een boer te weinig betaald wordt zijn tomaten, of zijn varken, en evenzo moeten woekerwinsten ook niet mogen. Zingen zou ook best teruggebracht worden tot zijn ware dimensie en succesvolle zangers zouden zich best wegsteken achter hun geldberg als ze erover klagen dat ze gekopieerd worden, zeker als ze gratis meedoen aan benefits ter verbetering van de mensheid. Ik breek hier een lans voor bescheidenheid.
We staan er te weinig bij stil dat zonder het kopiëren de wereld zou stilstaan. Een kunstenaar haalt zijn ideeën van anderen, de Japanse en Chinese Industrie is gegroeid uit het kopiëren. Afrika zou ook maar beter beginnen kopiëren zodat het uit de ellende geraakt. Diegene die vandaag een chip kan maken die kleiner is dan zijn voorganger, heeft de chip niet uitgevonden.
Wanneer iemand valselijk zijn naam geeft aan een schilderij of boek of een kunstwerk, of een uniek product, ja die moet gestraft worden. Laat hem de winst terugbetalen die hij ten onrechte gemaakt heeft, en geef het aan de gedupeerde. Kom mij alleen niet vertellen dat een polo, een schoen, een horloge, een broek of een parfum originele producten zijn. De mensen straffen, die zulke gekopieerde producten kopen .neen dat gaat te ver, het ontneemt de mens zijn recht op een koopje.
Wanneer gaat de chantage van de Franstalige Belgen, Vlamingen en Walen, op de meerderheid van het land nu eens eindelijk een einde nemen.
Beseffen jullie niet, Dames en Heren, dat de geschiedenis ons leert, dat de Vlamingen stap voor stap hebben moeten vechten en onderhandelen om dezelfde rechten te krijgen als jullie? Dat wanneer de Vlamingen naar de Walen, en naar Frankrijk moesten gaan werken omdat het land slechts investeerde in de zware Waalse industrie,de Walen zich prima voelden toen ze die boerkens uit de Vlaanderen commandeerden, in het Frans. Een goede Vlaming was een brave en domme Vlaming. Niemand had last van de Vlamingen zolang ze maar geen Vlaams moestenspreken. Alle officieren in het leger waren Franstaligen,hogere studies konden alleen in het Frans gebeuren, en er is nog zo een waslijst van de onderdrukking van de Vlamingen. Misschien moest er ook eens een excuus komen van het verleden.
Wij moeten met lede ogen toezien hoe jullie die zelf de taalgrens gewild hebben, toch graag het recht van de minderheden opeisen, en daarmee meer voorrechten willen voor het eigen volk. Zolang het niet over Vlamingen gaat zijn jullie niet vies van de slogan Eigen volk eerst.
De eerste keer datde Vlamingen het democratische principe van de meerderheid beslist toepast, zijn jullie rechten geschaad, terwijl jullie dat democratisch principe inroepen om de Vlaamse gemeenten te verfransen, zijn de rechten van de Vlamingen dan niet geschaad?
We weten nu ook wel stilaan dat de solidariteit, die jullie niet kenden toen Vlaanderen arm was, steeds wordt ingeroepen wanneer jullie daar beter van worden. Kunnen jullie me eens zeggen wanneer de Vlamingen niet solidair zijn geweest? Wees voor de verandering eens dankbaar.
Wil de meerderheid van de Vlamingen nu een splitsing van België? Neen, ze willen een splitsing van BHV en het zijn de Franstalige die het verheffen tot een splitsing van België, door uit te dagen en te zien hoever de Vlamingen, die altijd verdeeld waren in het verleden durven gaan. Wel misschien winnen jullie dit spelletje, want meer is het voor jullie blijkbaar niet, en dat pokerspel moet nu maar eens een einde nemen.
Heren Franstaligen, wordt het geen tijd dat jullie politieke onverantwoord jennen van Vlamingen stoppen. Het is bittere ernst en jullie kunnen de spitsvondigheden en het willen scoren best achterwege laten. Geef ons eens waar we recht op hebben. Splits BVH en laat de Franstalige die in Vlaanderen wonen, zich eens voegen naar de wetten van het land, onder het principe iedereen gelijk voor de wet. Vlamingen die in de Franse rand wonen of inWallonië vragen toch ook niet om te kunnen stemmen op politieke kanonnen in Vlaanderen.
Bied voor de verandering jullie excuses eens aan voor het onrecht dat jullie Vlamingen hebben aangedaan in het verleden, en erken eens dat jullie blij zijn om van onze solidariteit te genieten. Het zal jullie niet kleiner maken, maar groter.
Erken de dynamiek van Vlaanderen en probeer ons niet af te remmen, maar doe er alles aan om niet alleen jullie regio maar ook de onze te optimaliseren, jullie varen er wel bij. Denk met ons mee om heel België te verbeteren en wees de open geesten die jullie willen zijn.
Maak van Brussel echt een Europese hoofdstad, en eis volledig tweetaligheid van alle diensten, laat Brussel ook een Vlaamse hoofdstad zijn en eis het respect op voor de Vlamingen in de hoofdstad. Waar was de Brusselse Burgenmeester en politie toen het Vlaamse parlement werd beklad. Kunt jullie je voorstellen wat een heibel het zou geweest zijn indien dit het gebouw zou zijn geweest van de Franse gemeenschap. De Burgemeester van Brussel zou niet alleen tweetalig moeten zijn maar zich gedragen als een staatsman die het respect uitdraagt naar beide taalgemeenschappen, of de eerste minister zou eveneens burgenmeester moeten zijn van Brussel.
Respect is het sleutelwoord, ook respect voor jullie, dat is vanzelfsprekend maar wat een verademing zou het zijn indien jullie in woord en daad,laten zien dat ook de Vlamingen respect verdienen. Heb kritiek, ook op Vlaamse partijen,die in jullie ogen verkeerd bezig zijn, maar argumenteer en vergeet het respect niet voor de mensen. Begin met kritiek op partijen in de eigen regio, en durf te zeggen wat fout loopt, het vergoelijken of verzwijgen, is een afbreuk aan de eerlijkheid waarnaar mensen verlangen.
Toenadering tot de Vlamingen is eenvoudig. Het vergt moed maar laat zien dat je van ons houdt en de extremistische partijen in Vlaanderen smelten als sneeuw voor de zon. Wat is belangrijker te scoren als dikke nekken, of samen ons land te verheffen?
Ik weet niet of goede raad op zijn plaats is, vooral nu iedereen aan het wachten is wie de stekker uit de onderhandelingen wil trekken.
Het wordt tijd dat Leterme verlost wordt van een onmogelijke opdracht, waarin hij afhangt van de goedwil van de Franstaligen,een goedwil die er duidelijk niet is. Moeilijk voor hem om een stap terug te zetten en in het ijle te stappen, hij heeft immers zijn functie opgegeven, en die terug vragen zou wel eens het Vlaamse verband uiteen kunnen spelen.
Misschien was niemand in het begin bereid, en zeker niet de oude belgen, om in een scenario te stappen, waarbij de 2 gemeenschappen elkaar alleen zouden ontmoeten om uit te maken, wat ze nog samen willen doen., (hoewel Martens dat toch dikwijls gezegd heeft) zonder daarom te lonken naar een premierschap dat enkel maar de bedoeling heeft om het land bijeen te houden.
Misschien kan Leterme daar gerecupereerd worden.
Stel nu eens voor dat er een akkoord zou zijn, om een lege regering te vormen, een soort regering van lopende zaken (ter vervanging van de huidige ongeïnteresseerde mensen die einde carrière zijn), die telkens er een akkoord is over de functie van een ministerie, die verantwoordelijkheid opneemt. Stilaan zou een regering op poten staan, met een magere bevoegdheid. (Moet men niet af van die stelling alles of niets?)
Men zou dus van een blanco blad moeten vertrekken, waarin alle partijen akkoord gaan dat alleen die bevoegdheden, naar de federale staat gaan, waarvoor een akkoord is. Komt er geen akkoord wel dan gaat die bevoegdheid of blijft , bij de gewesten.
Op het einde van die oefening, waar ministeries stilaan terug in functie komen, moet men de grondwet aanpassen aan die nieuwe realiteit.
Ik geloof niet dat de Franstaligen daarmee zullen akkoord gaan, maar dan moeten de onderhandelingen worden opgeschort, en kunnen de Vlamingen de federale staat droogzetten tot de Franstaligen terug aan de tafel willen.
Natuurlijk kun je denken aan een onafhankelijk Vlaanderen, maar dan neem je problemen mee die niet te overzien zijn, (de verfransing is niet tegengehouden en rukt zelfs op aan de kust) trouwens iemand heeft gezegd dan bij een onafhankelijk Vlaanderen België ook zal blijven bestaan, en ze heeft gelijk.
Ook is het waar dat Vlaanderen zich een beetje heeft verenigd, omdat we een gemeenschappelijk doel hebben .meer macht voor Vlaanderen. Ik mag er niet aan denken wat we gaan doen, als we onder elkaar zijn daar zullen lijken vallen, Vlaanderen is nooit een toonbeeld geweest van eensgezindheid; luister maar eens naar Somers en De Gucht.
Ik weet niet of mijn gedachten daarover helpen, maar we kunnen niet anders meer dan vooruit denken, hoe pijnlijk het ook zal zijn. Ondertussen vrees ik dat door de opwarming van de aarde Vlaanderen te laat zal zijn met zijn dijken bouwen en dat we niet zullen verzuipen in het Frans, maar in het water, als de lucht dan tenminste nog te ademen valt.
