Splitsen?

Ik beken, dat ik zoals zovele andere mensen het politieke spel soms niet begrijp. Wat is er eigenlijk gebeurd.

15 maanden, of is het ondertussen reeds langer, hebben alle partijen, geprobeerd het kartel CD&V-NVA uit elkaar te spelen.

Het is de politieke klasse, om geen namen te noemen, Reynders en Somers gelukt om dat te doen, dus om de meerderheid van de Vlamingen terug het gevoel te geven dat Vlaming zijn onzinnig is.

Men heeft met de goegemeente gespeeld en gewonnen. Alle postjes blijven bezet, met uitzondering van één eerlijke politieker die zijn ontslag indient, (Geert Bourgois).

Politiekers, met die ene uitzondering dan, verliezen nooit, hun salaris blijft rustig doorlopen. De crises is niet voor hen.

Ik geloof ook niet dat de dialoog tussen de gemeenschappen nu eindelijk kan beginnen. De Franstaligen hebben bereikt, wat ze altijd gewild hebben. De staatshervorming voor zich uitschuiven tot na de verkiezingen, en liefst tot oneindig veel verder, hebben ze ooit anders gedaan? O ze zullen hier en daar wel “wat” toegeven, om de Vlamingen zoet te houden, het bekende systeem van de voorbije maanden, jaren, decennia. De NVA heeft tenminste begrepen dat die hervormingen er niet komen, om de eenvoudige reden dat het nooit genoeg kan zijn, omdat Vlamingen iets vragen wat in België niet kan, baas te zijn in het eigen gewest

Het wordt tijd om een geloofwaardige boedelscheiding te organiseren, en daarvan de voorwaarden te onderhandelen. Een vlucht vooruit zeg maar. Die houding zou de echte dialoog op gang brengen. Dan moet er niet meer gediscuteerd worden over de responsabilisering van de gewesten, dan is iedereen gewoon verantwoordelijk over de eigen inkomsten en uitgaven, dan zullen “ze” zich wel haasten om de werkloosheid terug te dringen, overtredingen te penaliseren, de overheidsuitgaven in de hand te houden, hun bos ministers te reduceren en hopelijk respect krijgen voor hun naaste en beste buur. Het is het moment om te scheiden nu het hopelijk nog vreedzaam kan, morgen kan het misschien niet meer en komt Europa de regels bepalen.

Er zijn velen die denken dat “verder overeenkomen” nog het beste is, dan kunnen we zo snel mogelijk de financiële crisis oplossen…Zijn we echt zo naiëf nog te geloven in “de goede wil tot eer en glorie van België?”. Wie geloofd er, dat de eerste minister, ja Leterme er nodig is om het budgettair tekort op te lossen,…. was het 2 miljard, of 5 miljard…nee veel meer zegt hij  nu zelf, na verscheidene gedachtsveranderingen in een paar maanden. Niemand komt in opstand tegen de leugens van de slechtste minister van financiën die we de laatste 9 jaren gehad hebben…juist Reynders, de big spender. Hij zal het geld halen bij de sociale zekerheid en Bartje de Marionet zal voor het heil van het land overtuigd meedoen.

En Brussel dan, hoor ik U denken, waar Vlamingen (niet) thuis zijn. Wel als Brussel een gewest wil worden laat ze, als ze tenminste op eigen beentje kunnen. Brussel is een stad, waar op de Vlaamse taal al honderd jaar wordt neergekeken, en waar de Vlaamse Brusselaars wachten op de finale stoot tussen de benen. Laat ze doen, maar laat ze het dan alleen doen. De 150.000 Vlamingen die (verplicht Franssprekend) in Brussel werken moeten niets vrezen, Brussel heeft hen nodig, omdat ze talen spreken, omdat ze werkers zijn wat niet altijd van de Franstalige kan gezegd worden. Maar de Franstaligen zijn er gerust in, het knechtjesvolk keert zich immers niet tegen zijn meerdere.

Schijters van Vlaanderen verenig U, waarom zouden we belasting betalen voor de big spenders. Waarom zouden we nog belasting betalen, voor hen die ons vernederen. Waarom politici onderhouden die weigeren een eerlijke samenleving op te bouwen.

Laat de politiekers hun wedde halveren, laat de overbetaalde gepensioneerde uit de overheid hun pensioen halveren, trek het pensioen van de gewone mensen op tot het niveau van onze buurlanden. Stel farmaciebedrijven in concurrentie, zodat medicatie echt goedkoper wordt. Laat mensen die kotsveel geld verdienen op kosten van de gemeenschap, hun loon halveren.

Stop globalisatie zonder enige correctie, de vrije economie heeft bewezen dat ze een dief is, zie de ontwaarding van het geld.   Breng de banken voor de rechtbank, en laat ze de woekerwinsten die ze de voorbije jaren hebben gemaakt terugbetalen. Het is te gemakkelijk om met volle beursen failliet te gaan. Een hoge beschaving kent men aan de manier waarop ze de zwakken beschermt.

Herstel solidariteit,  en stop de afbouw van de wettelijke ziekteverzekering. Hier moet ik een woordje aan toevoegen, ik zou willen dat we ook solidair blijven met onze naaste buren, ja de Walen en Brusselaars, maar niet omdat we moeten, maar omdat we willen en waarneer die solidariteit en respect wederzijds is.

Het minste wat je kunt zeggen is dat het respect van de Franstalige politici onbestaand is, zelf nooit bestaan heeft. Vlaamsgezind zijn, is nog altijd een verwijt aan de Vlaming. Vlaanderen staat voor heel de wereld bekend als racisten en separatisten, met dank aan de publiek relations van onze Franstalige Belgen.

Er heb mij er altijd tegen verzet, maar schijnbaar is er maar één eerbare oplossing….SPLITSEN en dan hopen dat de Vlamingen zelf een sprong vooruit doen, naar een eerbare en milde maatschappij.

Michel Stallaert © 25/09/2008

25-09-2008, 00:00 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Oud worden,

Niet zo lang geleden was ik bij een vriendin, op het toilet. Terwijl ik zat te wachten  tot mijn lichaam wist wat de bedoeling was, nam ik een boekje ter hand, dat daar tot gerief van de wachtende mens, boven op een stapel lectuur naar mij keek, met de  titel “wat te doen als je oud wordt”. Ik heb ontdekt dat, voornamelijk bij vrouwelijke vrienden, het toilet veelal tot de kleinste bibliotheek is gemaakt. Eigelijk zouden mannen dat ook moeten doen, want ik heb mij laten vertellen dat het meestal de mannen zijn, in elke geval meer dan vrouwen, die daar nogal wat tijd op doorbrengen. Niet dat ik een toilettenonderzoek heb gedaan, maar bij mij thuis is het toilet een cleane plaats, waar je zo weinig mogelijk tijd wenst te verliezen. Misschien moest ik daar maar eens iets aan doen, en het kleinste kamertje zoals bij mijn vriendinnen tot een “place to relax” te maken, ter bevordering van een voor de mens belangrijke functie. De enige lectuur die bij mij in het toilet te vinden is, is de verjaardagskalender, die ik dan nog vergeet te bekijken.

 Ik geef toe dat de titel mij aansprak omdat ik op de helling naar beneden zit van de levensberg, als zoiets bestaat. Ik las in het kleine boekje, dat een van de hoofdopdrachten die ouder wordende mensen hebben, in hoofdletters geschreven, was ,“ARM STERVEN”

Ik kreeg een brede grijns over mijn gezicht, het beviel mij wel, het klonk als een oproep tot algehele opstand tegen het “RIJK STERVEN”.

Ik kon het niet laten om mijn gedachten daarover los te laten. Hoeveel oudjes leven niet in angst voor het geld, maken zich zorgen over de inflatie, ontzeggen zich alles, durven niet naar de dokter omdat het zoveel kost, kopen geen mooie kleren meer. Durven dat kalfsgebraadje, wat ze vroeger zo lekker vonden niet meer kopen, durven hun verwarming niet meer hoog te zetten. Durven nog amper de gezellige lampjes laten branden. Juist, durven niet meer leven en sterven ….rijk…ter ere van de angst. Neen, dat moet anders kunnen.

-         Het is onzin om geld te beleggen op lange termijn, onze termijn is immers niet lang meer en het is geld dat je niet kunt gebruiken, om die voeten eens te laten verzorgen, je eens lekker te laten masseren, die reis te maken van je dromen.

-         Verkoop die grote woning die je niet meer nodig heb, huur een appartement aan zee, , of een chique service flat in de stad van je dromen.

-         Maak je vooral geen zorgen om je nakomelingen, je hebt genoeg voor hen gezorgd toen ze kind waren, toen ze moesten studeren. Bedenk dat liefde die met geld moet gekocht worden, weinig waarde heeft.

-         Vergeet de angst voor de toekomst, want onze toekomst in nu. Met een klein rekensommetje weet je wel echt wel wat je nog nodig hebt, als je het toch niet kunt laten om voorzichtig te zijn, doe er  een schep zout bij  en maak dat het resultaat 0 is.

-         Ga naar dat concert, neem de trein en bezoek heel België, als het buitenland te ver is.

Hoe komt het dat juist ouderlingen bang zijn voor de toekomst? Het heeft niets te maken met het hebben van geld of niet. Armen sterven zo wie zo arm. Het is een troost, dat ze mogen proberen nog iets armer te sterven dan ze al zijn. Rijken hebben een probleem om de status van arm te kunnen bereiken, voor ze gaan. Er is een troost, na de dood is iedereen hoe mooi ook de kist of het kleed, even dood, even naakt, even arm en even rijk.

En ik, vraag ik mezelf af, durf ik het risico te nemen om te leven? Allemaal gemakkelijk gezegd, zucht ik, terwijl het toiletpapier met bloemetjes in mijn hand langzaam afrolt. Hoe lang gaat dit rolletje nog mee? Lang genoeg.

Michel Stallaert © 13/08/2008

14-08-2008, 13:10 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Reclame Slogans

Eigenlijk leven we in een consumerende  maatschappij, we hebben alles al en dus moet het vervangen worden door het laatste model. Laatst kom ik bij een vriendin en ze is zo vriendelijk mij een koffietje aan te bieden, gewoonlijk is het bij haar een wijntje, maar ze wilde wat milderen met de wijn. Ik spring  recht om haar te helpen, maar het gewone koffieapparaat had plaats gemaakt voor een gestileerd geval met een gebogen body waaruit twee mini-teutjes naar beneden wijzen, en een plateautje met plaats voor 2 tassen. Ik keek een beetje hulpeloos naar het robotachtig geval en ze kwam met een brede grijns naast me staan, zette twee tassen op de juiste plaats en vroeg welke koffiesmaak ik verkoos. Chocola, mild, vanille, en nog een paar smaken die ik vergeten ben. Ik wilde haar niet teleurstellen door gewoon om koffie te vragen, dus vroeg ik  koffie met chocolasmaak. Ze pikte uit een doosje wat schijfjes voorverpakt spul en legde die op de juiste plaats in het apparaat. Ze scheen de volledige procedure onder de knie te hebben, moest nog wachten tot het lichtje begon te pinken en dan hadden we een heerlijk tasje koffie. Ze keek met zoveel liefde naar haar laatste aanwinst  dat ik al op voorhand wist dat ik de koffie, die uit zo een stijlvol apparaat stroomde zou moeten prijzen, hoe die ook smaakte.

Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik normaal nogal lichte koffie drink, dus echte koffiedrinkers zullen met afgrijzen horen dat ik inplaats van één schep koffie per tas slechts een halve schep gebruikt, met een gewoon huis-en-tuin koffiezetapparaat. Niet dat ik te weinig cafeïne binnenkrijg, want mijn tasje koffie is eigenlijk meer een mok. Ik kijk dan ook altijd triest naar een tasje koffie dat je krijgt in café of restaurant. Het robotmachientje was bedoeld voor een restaurantkopje. Heel de procedure een 2de maal doorlopen, om de gewenste mokhoeveelheid te bekomen,  leek nogal omslachtig, dus de mok laten staan en nog een tweede maal op het knopje geduwd. Ik prees het afgietsel om een glimlacht te toveren op mijn vriendin haar gezicht, maar ik hoopte vurig dat ze haar gewoon koffiezetapparaat niet had weggegooid. De smaak was gewoon flets. Ik vraag me af of al die toevoegsels voor de smaakvariatie niet is ingegeven om meer winst te maken. De toevoegmiddelen zijn waarschijnlijk stukken goedkoper dan de koffie zelf. Het doet mij denken aan mijn jeugd toen koffie nog gezet werd met cichorei. Toen overtuigde moeder ons ervan dat zuivere koffie te sterk was, misschien dat daar mijn voorliefde voor lichte koffie komt. In elk geval weet ik dat het een tas koffie goedkoper maakte.

O ik begrijp het wel, zo’n mooi design koffieapparaat kan niet anders dan goede koffie geven denken we. Lijkt het niet een beetje op die professionele machines die espresso’s spuien met schuim op?. We laten ons zo snel verleiden, terwijl we toch weten dat de vorm van een apparaat, niets te maken heeft met wat het produceert. Of de koffie lekker is of niet hangt af van de kwaliteit van de koffie, en van de hoeveelheid die we er van gebruiken en van de smaak van het water. Het doet me denken aan een rijmpje uit mijn jeugd. T’is waar  t’is waar t’is wonderbaar een zwarte koe geeft witte melk.

We geloven slogans die bijna religieus klinken. HET IS JOUW ENERGIE. Wat een onzin, het is helemaal onze energie niet, die is van Suez en als we die willen gebruiken dan kan dat mits die duur te betalen. Wie gelooft zoiets, wel wij dus. UW AKTE VAN VERTROUWEN alsof ze met de koper begaan zijn. De firma moet winst maken dus kopen ze zo goedkoop mogelijk aan, liefst in de lage loonlanden. Kom maar eens met een klacht dat het apparaat niet voldoet aan je verwachtingen, dat je de koffie niet lekker vindt. Zijn we echt zo goedgelovig? Jawel. Als het maar mooi wordt verpakt.

Als je de auto-industrie zou geloven, dan zijn al de nieuwe auto’s die nu van de band rollen, groene auto’s en dat ze zelfs goed zijn voor het milieu. Sta daar eens bij stil. Zolang er verbrandingsgassen uit de uitlaat komen kan dat niet goed zijn voor het milieu, of word ik dement?

 Michel Stallaert © 24/06/2008

24-06-2008, 13:33 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

De Ieren hebben gelijk,

Een volk van een paar miljoen mensen kun je niet opzij zetten, omdat zij van mening verschillen met de rest van Europa. Het is zelfs twijfelachtig of zij verschillen met de rest van Europa, misschien zijn er in werkelijkheid meer dan 50% Europeanen, die ook al niet bijzonder hoog oplopen  met dit machtsgeile Europa. Men zou de Ieren, de enigen die eigenlijk hun stem hebben laten horen, best als een staalkaart zien voor de rest van Europa.

Niet dat ik er veel van begrijp, maar dan ben ik in goed gezelschap, wie begrijpt het wel, en kom mij niet zeggen dat de politiekers het begrijpen, want ze kunnen het zelfs tegenover elkaar niet uitgelegd krijgen.

O, ja de neveneffecten, een grote afzetmark, terwijl in werkelijkheid China de wereldmarkt inpalmt, zonder Euro, of Dollar tot de eigen munt te maken.

Het is natuurlijk gemakkelijk als je overal in Europa met dezelfde munt kunt betalen, maar de periode daarvoor, toen je nog op reis kon gaan, en massa’s lires nodig had, toen je het verschil moest kennen tussen oude en nieuwe Franse frank, toen de gulden en mark nog sterke munten waren, was niet onoverkomelijk en eerlijk gezegd, toen bestonden er nog landen waar je goedkoop met vakantie kon. Natuurlijk de Eurocraten hebben het daar niet over, het gaat over de markt, de grote winsten, de macht. Ondertussen doen ze wat aan de bescherming van de mensen, natuurlijk niet te veel, in elk geval niet zoveel, dat er een rem komt op grote winsten, want de economie die hebben we nodig. Niet de economie van de kruidenier, de boer, de kunstenaar, de leraar, de verpleger, neen maar  die van de gefuseerde banken, gefuseerde, transportbedrijven, bierbrouwers, farmacie, auto-industrie, energieproducenten, communicatiegiganten, hotelketens, voedselketens, onder het mom, wat goed is voor de rijke stinkers  is goed voor ons. Wie geloofd dat nog….ik niet. Maar het is er zo dikwijls ingestampt, dat we zelfs aanvaarden dat, in teken van de winst, de aarde naar de kloten mag.

De boeren komen op straat, niet omdat ze arm geworden zijn, maar ze kunnen het niet gewoon worden, dat ze zo weinig subsidies krijgen, hopelijk blijven ze boeren. Vroeger zei men “als den boer nie schijt heeft de burger gene frijt” nogal plastisch maar wel waar. Het is een goed principe als elke regio in zijn eigen voedsel kan voorzien, en we realiseren het ons misschien niet, maar als wij dat niet meer kunnen, terwijl we in een land leven, met goede grond, (bijna volgebouwd) goede temperaturen en voldoende water, (nu nog), wie kan het dan wel? In de Sahel kan het vandaag niet.

De globalisering, en vrijhandel heeft de wereld tot een communicerend vat gemaakt. Ik mag handel drijven en de enige regel die er is, want ik kan  aankopen en verkopen waar ik wil, is dat ik winst maak. Als ik goedkoper boontjes kan kopen, in Kenia dan bij Jef den boer van naast de deur, wie zal mij tegenhouden. Ik moet geen rekening houden, met de tonnen Kerosine, die transportvliegtuigen in de lucht verbranden, waarop vooral geen taks wordt geheven, die geen milieueffectenrapport moeten maken, om te mogen vliegen. Het enige wat ik moet doen, is winst maken, dus boer Jef moet met zijn prijs van zijn  boontjes naar beneden of hij blijft ermee zitten. Dat vinden die Eurocraten normaal, en als ze al voelen dat dat eigenlijk niet kan, dan zoeken ze zelfs niet naar een oplossing, want ergens anders in de wereld doet men hetzelfde…juist communicerende vaten.

China zuigt geld aan, ons geld, want ze produceren goedkoop, betalen de milieurekening niet. Beleggers gaan nog wat investeren in China want de groei is daar immers meer dan 10%, het kan niet stuk, stilaan loopt de rijkdom van het westen weg. Het groot verbruik van energie in China en India jaagt de energieprijzen in de hoogte en de olieproducerende landen zuigen eveneens geld aan en bouwen er luxe mastodonten mee, waarvan de laatste 1.6km hoog is. Ter ere van wie of wat, worden mensen daar beter van, of het milieu? Er staat geen rem op de winst die mag gemaakt worden, het is zaak de markt in handen te krijgen, en zelf de prijs te kunnen bepalen. De prijs wordt bepaald in het clubje van rijken.  De maffia heeft afgedaan, stropen kan nu wettelijk, op de vrije markt.

Het gaat mis, al een tijdje, armen worden armen, rijken fuseren om nog rijker te worden, mensen die honger hadden, die sterven nu, we leven alleen voor onszelf. We hebben het syndroom,  “leef nu,  want de wereld gaat naar de kloten”. Laat ons het laatste nieuw model auto maar kopen. Laat ons eens uitkijken naar een vers lief en zeur niet. 

Waarom zouden we leven voor elkaar, waarom zouden we stemmen voor een Europa, waar de mens niet belangrijk is, maar “de economie, de winst, de vrijheid”. Europa, al is het een clubje van 27, of 28, het clubje zit in Brussel, goed gespekt en weinig bezorgd om wat er echt gebeurt, behalve dan met hun onkostenrekening, hun taksvrij genereus salaris, hun kosteloze rijke keuken, hun wagen met gratis parkeerplaats, hun fitnesscentrum, de lobbyetentjes waar kan gefilosofeerd worden over “de mens” die zo moeilijk te overtuigen is terwijl Europa zo  goed ze voor hem is, de ondankbare Ieren. Ik vind het spijtig dat ik geen Ier ben, ik zou beter kunnen zingen en had ook nog mogen stemmen.

Michel Stallaert© 21/06/2008

21-06-2008, 11:32 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Geopereerd,

Eigenlijk iets van niets de dag van vandaag. Je gaat in slaap, er wordt verholpen wat er mis is met je en schijnbaar een fractie van een moment later, ben je weer wakker en het is achter de rug. Je sensoren gaan je lichaam af of je iets gewaarwordt en als dat meevalt,  dan  moet je nog wat bijkomen van de verwondering, wordt met zorgen omringt van een lieve verpleegster of verpleger, je krijgt nog wat bezoek van familie, want je bent plots een belangrijk iemand. Ze gunnen je wat belangstelling en knikken wat geïnteresseerd naar het nog levende lichaam dat onder de dekens ligt. Je verteld erbij dat je niets gevoeld hebt, en dat je morgen of iets later alweer naar huis kunt., want lang houden ze je niet meer in het hospitaal, de dag van vandaag.

Deze keer liep het anders, en ik weiger te geloven dat het iets te maken had met vrijdag de 13^de, hoewel ik nog dacht dat het toch geen goede periode was om in het ziekenhuis te vertoeven. De dag dat ik binnenging voor de operatie, was woensdag de 11^de, dus ik zat nog veilig, al moest ik ook nog de vrijdag zien te overleven, want ik zou tot zaterdag de 14^de blijven.

Een verpleegster had mij geholpen de naakte schaamlap voor te binden, de standaard kledij bij een operatie en stopte mij onder de katoenen sprei. Neen, ik zou niet lang moeten wachten want ik stond op transport. Ik vergat het ziekenhuis jargon, opgeraapt van de snelweg, toen een leuke verpleegster mij en het bed waarin ik lag met een zelftrekker ergens naartoe reed. Ze kende de weg dus hoefde ik mij geen zorgen te maken. Ik gaf haar een compliment over haar goed humeur en bedacht dat dit toch al een goed begin was van mijn rit naar een langdurige coma. Ik werd in een zaal gezet, naast  3 andere wachtende bedden met patiënten erin. Er liep een programma op twee schermen boven onze hoofden, waarbij ze lieten zien, hoe dode mensen werden onderzocht om te zien aan wat ze gestorven waren. Ik kon mijn ogen niet afhouden van de handen, die schenen te snijden en te wroeten, maar een mens is toch al wat gewoon op het scherm, dus erg verstoord was ik niet, hoewel ik voor de operatie toch liever een ander programma had gekregen, had ik mogen kiezen. Er liepen verpleegkundigen over en weer, die schijnbaar druk waren met niets te doen en een ervan vond het welletjes, en schakelde de twee schermen over naar Blokken en de flauwe grappen van Ben Crabbé. Achter een glazen wand, stonden een paar mensen te kijken door een andere glazen wand waar ik de operatiezaal vermoedde. Ik keek eens naar mijn collega patiënten, er waren nog 3 wachtende voor mij, dacht ik, maar ik kreeg een voorrangsbehandeling, want ik bleek de volgende om de operatiezaal te bezetten.

Ze vroegen mij of ik op de operatietafel wilde kruipen, en ik wilde niet dwars liggen, wat ook niet zou gekund hebben want daar was die operatietafel te smal voor. Mijn schaamlap ging weg, terwijl twee verpleegkundigen een man en een vrouw, mijn lichaam aansloten via plakkers een leidingen aan een rijdend monster met een hoop schermen. Ik had niets te doen dan kou te hebben en te kijken naar het plafond . Ik keek naar de wervelroosters, die de koude lucht moesten verdelen in de ruimte. Ik ben niet voor niets een specialist air-conditioning, en zag een paar openliggende plafondplaten, waarvoor de installatie  bij een oplevering zou zijn afgekeurd, openingen zijn stofnesten. Och, ja in het gebruik vergeet men hier en daar wel eens iets.

Ondertussen was de kou hinderlijk en ik vertelde dat ook aan de verpleegster, die een katoenen bruine lap over alle plakkers en draden legde. Nu was het wachten op de anesthesist,  de ingreep was met een uurtje vervroegd. Ik kon nergens naar toe dus probeerde ik mij te ontspannen, in afwachting van het shot naar de coma.

Toen de anesthesist en een verpleegster het nodige gedaan hadden en ik ze had verwittigd, dat ik nog voor 8 uur een licht ontbijt had genomen, ik denk dat het toen even na een was, en ik mijn gewicht van 68 kg had meegedeeld, vertelde hij mij dat ik binnen enkele ogenblikken zou weg zijn. De verpleegster had nog wat problemen met het zuurstofmasker zodat er nog enkele ogenblikken bijkwamen voordat de dokter het shot in mijn systeem spoot.

Ik stikte, mijn keel zat vol, en mijn longen probeerden lucht te krijgen. Verdomme zien ze dan niet dat ik niet kan ademen. Ik probeerde mijn armen of benen te bewegen, maar niets scheen te werken, en ik zag  iemand aan de rechterkant van het voeteinde staan, en naast mijn hoofd aan de linkerkant, hoorde ik, iets van” we gaan de sonde er zo uithalen”. Nu verdomme, zien jullie niet dat ik stik,  ik kon geen geluid uitbrengen en ook geen lucht krijgen. Ik sterf dacht ik en wilde mij in paniek van het bed gooien zodat ze tenminste zouden zien, dat ik geen lucht krijg, maar ik bleek verlamd. Ze waren allemaal bezig met iets, dacht ik, maar niet met mij, niemand zag dat ik in ademnood was. Onnozelaars, kijk dan naar mij, ik stik, iemand heeft de kraan van mijn luchtpijp dichtgedraaid…..tot de sonde uit mijn keel werd getrokken. God ik had eindelijk lucht. Ik kon terug spreken en hoorde mezelf zeggen” ik stikte bijna en niemand keek”.

Ik had het verschrikkelijk koud en er werd een dunne katoenen sprei over mij gelegd. Ik lag te bibberen en op weg naar mijn kamer, begon het bibberen ernstig vormen aan te nemen, heel mijn lichaam begon te schudden en te beven, zonder dat ik daar enige controle over had.

Een verpleegster meende mij te moeten aanmoedigen, “Ontspan u meneer,”. Maar ik had geen controle meer, hoe ik mezelf ook oplegde mij te ontspannen. Tussen het schudden en beven door dacht ik, dit is onderkoeling. Ik wist het ook te zeggen. “Ik weet waarover ik spreek, ik ben schipper”. Ik kreeg toch een paar van die dunne katoenen dekens erbij, maar het beven hield niet op. Na een tijdje kon ik door te ontspannen nu en dan, voor enkele seconden, mijn schouders stil houden, maar de rest van mijn lichaam, vooral mijn benen waren niet te houden. “Ik heb nog koude benen”. Er kwam nog een extra deken op mijn benen. Ik herhaalde “dit is onderkoeling, het was in de operatiezaal, misschien maar 18°” Maar meneer ge hebt niet in het water gelegen he. Mijn temperatuur werd genomen, 35°C.

Uiteindelijk belde men de dokter,” meneer denkt dat hij onderkoeling heeft en hij is schipper”. Ik had het gevoel dat ze me uitlachten, ondertussen voelde ik dat ik af en toe mijn lichaam kon stilhouden door te onspannen, maar mijn benen bleven trillen. Toen de dokter (een assistent), na een lange tijd, misschien wel een half uur langskwam, en mijn toestand inschatte, beloofde hij dat hij opdracht zou geven nog meer dekens te geven tot ik zou zweten, en hij schreef een medicatie voor.

De extra dekens zijn er nooit gekomen, ik had te maken met een verpleger die klagende patiënten zat was en mij dat duidelijk maakte, het was het einde van zijn dienst en hij had ook ergens anders een klacht gekregen. Ik was kwaad en verzocht hem mij niet in het schuifke te steken van klagende mensen, ik kloeg niet zonder reden, hij zelf vond dat hij dat niet had gedaan. Toen later een verpleegster binnenkwam, probeerde ik haar aandacht te krijgen, maar ze bleef bezig met de boekhouding en haar rug naar mij toe. Ook zij meende te moeten klagen dat ze naar de 7^de verdieping was geweest voor “mijn” medicatie. In al mijn ellende had ik nog te maken met gestresseerde verpleegkundigen, die bij problemen zich alleen kunnen wenden tot het “ dr.assistentje”, wiens raad blijkbaar van weinig tel is.

Toen de gestresseerde verpleegkundigen tegen de avond hun dienst erop zat, kwam er eindelijk een vriendelijk verpleger de nacht op.

De operatie had 6.5uur geduurd, daar had ik geen last van, maar ik begrijp niet dat een anesthesist een patiënt, die ontwaakt met duidelijk zichtbare problemen, niet verder volgt tot alle problemen zijn opgelost.

Opereren blijkt niet zo ongevaarlijk als ik dacht, zelfs ondanks bekwame chirurgen en cardiologen kan de anesthesie en de nazorg een mens in gevaar brengen.

De anesthesist heeft zich nog laten verontschuldigen, nu en dan komt mijn “geval” eens voor, maar zelf heb ik de man niet gezien of gesproken. Ik was op geen enkel moment in gevaar volgens hem, want ik leef immers nog,…. Ja ondanks hem, denk ik dan. 

15/06/2008 © Michel Stallaert 

17-06-2008, 17:10 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Beste Kristiene Hemmerechts

Ik had bijna “Lieve” geschreven omdat je een vrouw bent, maar misschien is dat seksistisch.

Door het artikel in Knack “Lees wat er staat”, kreeg ik de aandrang om je van antwoord te dienen. Ja, direct in de aanval met iets als “de gleuf van het geld” of “de lippen van de macht”.

Maar neen, dacht ik, dat kun je niet maken, daarvoor moet je eerst haar pamflet hebben gelezen. Ik heb dat geprobeerd. Ik ben niet geschoold in de literatuur, maar ik heb echt mijn best gedaan om het uit te lezen. Je zult begrijpen dat al die verwijzingen naar wie wat gezegd of geschreven heeft, mij de indruk gaven dat je eigen mening bijzonder goed is weggemoffeld. Ik had het evengoed niet kunnen lezen. De enige indruk die mij is bijgebleven is dat het je een ernstig werkstuk hebt gemaakt, zonder jezelf bloot te geven. Op het boekje dat ik kocht bij “de standaard” trouwens ook niet op het voorblad.

Je richt je in dit pamflet alleen tot die mensen die ten minste gelezen hebben wat jij daarover blijkt gelezen te hebben, dus eigenlijk niet tot mij, of tot de modale mens, waartoe ik mezelf reken.

Als ik, na lezing van het pamflet besluit, de het de zoveelste aanklacht is tegen de mannelijke goegemeente is zul je waarschijnlijk verontwaardigd zijn, want je bent o zo objectief geweest.

Het probleem van de penis ligt bij de man en het is niet de vrouw die zich daarnaar moet richten, is zo een beetje je conclusie.

De bedenking die ik mij maakte was dat je meehelpt aan de verpreutsing, die stilaan op gang komt. De versluiering van de vrouw, ons aangereikt door de islam, zou wel eens de oplossing kunnen zijn. Je stelt de vrouw voor als iemand die zich zo veel mogelijk ontbloot omdat de man dat vraagt, alsof de vrouw in onze cultuur geen vrije wil heeft.

Wat ik zie is anders, de vrouw loopt er zo bloot mogelijk bij, om zoveel mogelijk mannen aan te trekken…..om netjes in het huwelijk te treden? In Japan is er nu een nieuwe rage. De vrouwen dragen er rokken, met op de achterkant de afdruk van blote billen met een kanten slip. Grappig eigenlijk. Maar triestig ook…dat opgeilen van mannen. De man wordt getraind in zelfbeheersing. Na de minirok, de hotpants, de doorkijkspulletjes, de blote buik, de string, de pushups, nu de blote afdruk, worden de mannen misschien gevoelloos voor het vrouwelijk schoon en moeten de vrouwen nog verder gaan. Het afgeschoren onderbuikje mag nu ook al bloot.

Je pleit voor de erkenning van de eigen seksualiteit voor de vrouw. Ooit gehoord van tupperware party’s voor vrouwen waar ze de seksspeeltjes niet aan de man, maar aan de vrouw brengen? Moeten de man daar tegenin gaan? Mogen we dat wel.

Ben je ook niet een beetje achter, als je de man voorstelt als een “in en uit” machine, met maar één doel en dat is penetreren? Geloof je echt dat de vrouw van vandaag dat aanvaard? Ben je de bloemen vergeten die je ooit kreeg, het theater, het etentje, de zachte muziek, het knuffelen, de massage, het strelen, het proeven, de man die alles doet en op het einde bang is te falen?

Dat vrouwen in onze cultuur, reeds op jonge leefdheid ervaringen opdoen met mannen, is dat niet een beetje normaal? Soms vraag ik mij af welke vragen er aan meisjes, jongens, mannen en vrouwen gesteld worden, bij die enquêtes, die aantonen, hoe vrouwen in hun jonge jaren misbruikt werden.

We hebben in onze cultuur geen initiatieriten meer, die jongens en meisje moet voorbereiden op wat er komt. Onze katholieke roots hebben ons vervreemd van de seksuele ervaring op jonge leefdheid als voorbereiding op wat moet komen, destijds heette dat “slechte manieren”. We zijn allemaal als knoeiers begonnen. Dat nu voorstellen als verschrikkingen is toch al te gortig. Als misdienaar ben ik ook wel eens door een pater in mijn broekzak getast, maar ik heb daar verder geen trauma’s aan overgehouden. Ik heb het netjes bij diezelfde pater gebiecht. Voila eentje erbij op de statistiek. Misschien brengt het geloof de redding.

Natuurlijk ben je aan dat pamflet begonnen, voor de vrouwen die in de wereld  verkracht worden. Maar daarom alle mannen met hun penis als de messen voorstellen die de wonden maken?

Ik praat niets goed, maar we oordelen zo gemakkelijk over iets, waar wij vooral geen deel van uitmaken. Jij hebt geen penis, en ik maak geen deel uit van een leger die kinderen, meisje en vrouwen verkrachten en ja ik beken, ik ben ook geen vrouw.

Wat ik wel zie is dat de bevrijding van de vrouw, begonnen met de pil, het werken voor de luxe, het besef van zelfstandigheid, eigenwaarde, vrijheid, geleid heeft naar onze maatschappij van vandaag. Gelijkheid is noodzakelijk maar gaat onze maatschappij de goede weg op? Het resultaat is een , in mijn ogen funeste individualisering, uitzichtloze rijkdom en een hoop eenzame mensen. We zullen rijk leven, kinderen laten opvoeden door de gemeenschap, virtuele werelden scheppen waar we seks kunnen hebben met schoonheden die we zelf maken, oorlog voeren tegen imaginaire vijanden en altijd winnen, reizen kunnen maken naar werelden die voldoen aan onze dromen. Ondertussen kan de werkelijke wereld niet meer tippen aan het virtuele en gaan we ons aan alles ergeren, en vooral aan de werkelijke wereld, waar de vrouw, man, kinderen, familie en buren te dicht zitten op die ene aardkloot die ook al ver naar de kloten is. 

Michel Stallaert ©27/05/2008

27-05-2008, 23:24 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Die oude Skoone       

Het is beslist een ‘zij’, geen ‘het’ zoals een andere stad in Vlaanderen, ook met een roemrijk verleden. Zij ligt dus in Vlaanderen en dat ligt dan weer in België, een beetje tegen de Noordzee aan, wat belangrijk moet geweest zijn bij haar geboorte. Ik weet niet wie haar daar gelegd heeft, maar iedereen die er komt, en ze komen van einde en verre, vindt haar waar ze nu ligt, dus het heeft weinig zin om  daarover te mekkeren. Iedereen ziet meteen dat zij nergens anders zou kunnen liggen, de oude ouderdom is onmiskenbaar, en zij is er  als een oude vrouwtje die vergeten is dood te gaan, en wiens live-style nog moet dateren uit jezukes tijd, ver over de  houdbaarheidsdatum eigenlijk. De huizen blijven er stijf en stram tegen elkaar rechtop, zodat geen kat eraan denkt een steen, weg te nemen uit angst voor een instorting. Een verfje dat niet vloekt, hier en daar wat pleister aangemaakt uit een recept van de middeleeuwen kan nog net. In de straatjes blijft men de kasseien vruchteloos herstellen, goed voor houten klompen, dat wel, maar die heb ik, en ik ben ook al een ouwe pee, zelfs in mijn kinderjaren niet meer gedragen. Op de oude schilderijen zie je nochtans weinig mensen op klompen, het is ten slotte geen stad voor boerenpummels. Dikwijls kom ik naar het centrum op de fiets, vooral ’s zaterdags als er op de markt geroepen wordt boven de  groenten in bakjes en de kippen aan het spit, en dan moet ik mijn  tanden opeen houden of ze rammelen met mijn fiets mee uit elkaar. Regelmatig moet ik hier en daar een vijs vastzetten, van mijn fiets dan.

Iedereen, en dan bedoel ik niet alleen de mensen, die in Europa wonen, maar ook die van het Oostblok, waarvoor sinds het failliet van het Communisme, de grenzen opengingen, zijn hier geweest en hebben de paardenbroek bewonderd die achter de paarden over en weer zwiert, zonder een paardenkeutel  te missen. Nee, echt wie er niet geweest is, is niet meer van deze wereld, zelfs de Aziaten komen in zo grote getale, dat ze elkaar staan te fotograferen, omdat ze zelf een  attractie zijn geworden in dit middeleeuws kader. Kwatongen beweren dat er meer Aziaten zijn dan inwoners. Er is een sterk vermoeden, dat ze in de tijd van de middeleeuwen hier ook al rondliepen.

Wat zo enig is aan haar, is dat ze sinds eeuwen niets  veranderd is. Eigenlijk is dat de voornaamste bezienswaardigheid, want ze is uniek, in de huidige tijd van ongebreidelde vernieuwing, door op haar oude dag  skoon te wezen. Men kan er de dingen relatieveren, die oude gebouwen hebben zoveel generaties voorbij zien gaan, dat ze wel eeuwig lijken. De kijkende mensen zijn ook wel belangrijk, want oude gebouwen, waar niet naar gekeken wordt geraken in verval.

Ze heeft geen grote lanen, zoals andere steden, waar de rioleringen overdekt werden en de overkapping nu volgestouwd zit met files. Neen, de kanalen liggen er nog, zodat de open ruimtes een rust uitstralen die ze honderden jaren geleden, ten tijde van de gilden en neringdoende bootjes, zelfs niet hadden. De handel is nu verschoven naar straatjes en pleinen waar de toeristen de terrassen vullen en zich vergapen aan elkaar.  Oude kerken verzinken hier en daar een paar centimeter per eeuw, maar relatief gesproken verandert er zo weinig dat men gerust kan geloven in het eeuwig leven.  Het is  pure laster, dat ook de bewoners in de voorbij eeuwen niets verandert zijn. Toegegeven, ze worden aangemoedigd, om af en toe  eens in de kleren van hun bed-bedovergrootouders de straat op te komen, maar dat is voor de goede zaak, de handel, begrijp je. In de achterkamers van de bruine cafés, chocolaterieën, en restaurants met sterren, maken de computers de rekeningen, om maar te zeggen dat ook de computersnelweg er doorheen gaat, onzichtbaar, maar bij de tijd.  De bezoekers worden er graag gezien en men doet er alles aan om ze met attracties bezig te houden. Wie graag terugkomt, vindt de attracties qua tijd en ruimte nooit veel veranderd, want het is prettig, om bij zijn terugkeer, plaatsen en dingen terug te vinden zoals ze in de herinnering zijn blijven hangen. Zij is in, en Aziaten en anderen kopen er hun vakantiewoning met zicht op de eeuwigheid. Wie haar nog niet gezien heeft, is moet onze blinde medemens zijn.

Michel Stallaert  7-12-04

30-04-2008, 13:23 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Rik Torfs en de vrouw

Er zijn sommige artikelen die bij mij het verlangen oproepen om er deel van te zijn, niet persoonlijk, daar ben ik noch verstandig, noch mooi genoeg voor, maar ik zou zo graag dichterbij zitten als “de vrouw” en Rik Torfs, the comming star,  het over het maatschappijbeeld zouden hebben van de vrouw. Ik hoop namelijk, dat dat maatschappijbeeld wel bestaat, maar voor een simpele man onbegrijpelijk blijft.  Spijtig dat “de vrouw” zomin als “de man” bestaat, maar laat ons maar doen, alsof “de vrouw” toch bestaat.

Eigenlijk niet zoveel naast de waarheid, want het kan niet anders of ze ligt op tafel in de consumptie industrie als de te paaien klant. Als ik door de straten van Brugge loop, dan valt het mij op, dat alles wat te koop wordt aangeboden bijna uitsluitend voor de vrouw is. Ik ga geen opsomming doen, daarvoor moet je een vrouw zijn, om volledig te kunnen zijn, het prettig vinden te kunnen zwemmen in ditjes en datjes, die blijkbaar nodig voor het geluk. Hoewel ik geloof dat gelukkig zijn een beetje een simpele neerslag is van het doel dat de vrouw van vandaag zich stelt. Het maakte de man gelukkig om de sterkste te zijn te snelste, de slimste, de rijkste en vooral om de mooiste vrouw te hebben. Vandaag denk ik dat hij al gelukkig is als het vrouwtje hem wel wil hebben. Het is nu de vrouw die de mooiste wil zijn, de verstandigste, de intelligentste, de meest dynamisch die moet kunnen kiezen, wars van alle banden, tenzij die van kinderen, als er crèches zijn. Hier en daar zie je nog een verloren mannelijk aangeklede pop in de winkels, wat ik een goed beeld vind van het belang van de man, en niet alleen in de koopjestijd. Consumeren is schijnbaar het maatschappijbeeld dat aansluit bij het gedachtegoed van de vrouw.

Als Rik Torfs vindt dat de man in een dipje zit, dan lijkt mij dat een understatement, de professor eigen, die illustreert hoe erg het gesteld is met de man. Onderdrukking is de beste voedingsbodem voor humor, en nu wil ik niet zeggen, dat de man onderdrukt wordt, nee, het is erger. De vrouw maakt van de man een karikatuur, solt met hem, zodat hij niet meer weet wat hij moet doen om het vrouwtje, het uiteindelijk doel van alle macho’s, sportmannen, politiekers, allochtonen, intellectuelen, sloefliggers, watjes, en ikzelf,  te kunnen krijgen.

Een man is in wezen behoudsgezind. Hij wil zijn vrouwtje voor zich, zijn gezinnetje verdedigen tegen de boze wereld, en er voor werken zo goed hij kan. Dan komt dat vrouwtje doodleuk vertellen, dat het niet zo nodig is, ze kan het alleen ook wel aan, dat ze vrij wil  zijn, eens andere ervaringen kan opdoen dan de was en de plas. Er zijn zelf een hoop vrouwen die het gezin vaarwel zeggen zohaast ze kunnen, en wie houd haar tegen, de stalkers?

Daar sta je dan als man, bezig met de strijk en de kuis, terwijl vrouwtje lief naar de chippendales is, of naar de erotische tupperware, of naar het concert met een vriend die cultuur heeft, of een etentje heeft met een vriend waarmee ze echt kan babbelen, of naar de fitness moet, of naar de sauna of op reis gaat met vriendinnen om er eens uit te zijn.

Begrijpt een vrouw dan niet de betekenis van de rib. Terwijl een vrouw een volledig schepsel is, is de man zonder de vrouw onvolledig. Daarbij komt nog dat de man zijn mannelijkheid verliest, als hij geen vrouw meer heeft, dat hij zonder vrouw met zijn eigen nutteloosheid geconfronteerd wordt.

De vrouw is daar echter niet mee bezig, niet met het toekomstige maatschappijbeeld, noch hoe het verder moet met dat egoïstisch specimen dat een maatschappij beheerste van het benauwde gezinnetje, neen,  nu is het aan “haar”. Trouw lijkt gemaakt voor seuten aan de haard, leve de wet van de sterkste, eu…..de mooiste. De machogod is de limiet, in afwachting van iets nieuws…

Geschreven 15/12/2006 Michel Stallaert

11-04-2008, 15:48 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Kunst

Mogen we er vanuit gaan dat kunst een taal is? Als ze een taal is, dat moet ze kunnen communiceren met anderen. Als Jan Fabre het water uit een vrouwenlichaam laat stromen, in een theaterstuk of in een schilderij, dan shockeert hij. Hij hoeft die bedoeling niet te hebben, het kan voor hem, en dat zegt hij trouwens zelf, vertaling zijn van wat hij schoonheid vindt, maar niettemin shockeert hij, of geilt hij mensen op. Dus als kunst een taal is moet ze daarom niet universeel zijn, we moeten niet noodzakelijk dezelfde indruk ontvangen, maar het kunstwerk moet ons aanspreken, of rationeel of gevoelsmatig.

We kunnen ons ook afvragen of er kunst is die niet communiceert, waarschijnlijk niet, zelfs een steen die we op onze weg tegenkomen beoordelen we onbewust op zijn kleur, vorm , materie, en die steen hoeft geen kunst te zijn. De steen kan kunst worden, als we er iets mee doen. Misschien is het oprapen en het op een andere plaats leggen genoeg om het tot kunst te maken.

In Japan had de keizer een keiendichter in dienst om zijn tuin tot de mooiste te maken in het land. De keiendichter wijde gans zijn leven aan het zoeken van geschikte keien voor de tuin van de keizer. Als hij in gans zijn leven een volmaakte kei vond, dan was hij als keiendichter geslaagd. Als hij een kei vond om de 10 jaar, dan was hij een meesterdichter.

Wat kunst ook is, creativiteit ligt aan de basis en die creativiteit kan niet zonder ratio. Hoewel we waarnemen met onze zintuigen, krijgt het betekenis door herkenning, door associaties, door redenering. Ons lichaam reageert wel op hitte of koude of pijn zonder ratio, en ook de basisfuncties van  ons lichaam doen het zonder dat we daarbij moeten nadenken, maar onze waarneming van welke aard ook, kan niet zonder het leggen van verbanden, bewust of onbewust.

We kunnen kunst losmaken, van de regels van het ambacht, van de regels het establishment . Iedereen kan dus kunst voorbrengen, omdat elke mens, zelfs elk dier tot creativiteit in staat is. Ieder levend wezen kan iets toevoegen aan dode materie. Als een boom zich kromt op zoek naar licht, kunnen we ontroerd zijn door de grillige vorm en nadenken over de betekenis, het waarom van de quasi onnatuurlijke vergroeiing Hier is geen ratio aan te pas gekomen, hoewel er wel een bedoeling schuilgaat die terug te vinden is in de natuurwet.  Als kunst ook losgekoppeld wordt van de ratio, dan is alles kunst, wat wij kunst willen vinden.

Misschien wordt het tijd om kunst terug binnen regels te gieten, zodat kunst die kei kan zijn, waarover gedacht is, en die in de keizerlijke tuin zijn juiste plaats heeft gevonden, om er uniek te zijn en tot genoegen van de keizer.

Michel Stallaert 4/03/2008

04-03-2008, 00:00 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Ademen,

Zij die nog geen astma hebben, mogen zich gelukkig prijzen, en zij die kinderen hebben die daarmee nog niet geconfronteerd zijn, wees blij.

De raad om de wagen zo weinig mogelijk te gebruiken, en de lucht die we inademen zo weinig mogelijk te verontreinigen, moet ik waarschijnlijk niet meer geven. Ik geloof niet dat er nog mensen zijn die ernstig kunnen zeggen dat ze dat niet weten.

Met deze koude dagen zie ik toch weer gewoonten de kop opsteken, die helemaal uit de boze zijn, en van onnadenkendheid getuigen. Het laten warmdraaien van wagens, omdat men graag warm in zijn auto wil stappen getuigd daarvan. Gewoonlijk gebeurt zoiets dan nog in de eigen woonwijk, waar toch enige samenlevingsethiek, je weet wel “geen belasting zijn voor de ander” op zijn plaats is.

Iedereen weet dat het technische gesproken zelf niet goed is om de wagen stationair warm te laten draaien. Een wagen warm laten lopen kan best, rijdend, op lage snelheid, elke autokenner zal dat bevestigen. Voor bruggen en spoorwegovergangen en plaatsen waar lang wachten soms onvermijdelijk is duidt het plaatje, “motor stil aub” op de vraag om zuinig om te springen met ons milieu. Een doek en een kommetje warmwater kan het probleem van aandampen bij het vertrek met koude wagen oplossen.

Het is te betreuren, dat mensen denken dat ze onder het mom van de “vrijheid” denken dat met anderen geen rekening moet gehouden worden. Ze vergeten echter dat wanneer we wat zorgzamer zijn in onze woonwijken, dit ook voor henzelf en hun kinderen beter is.

Bij het stationair draaien van de wagen in een gesloten wijk, produceert men een bom aan slechte lucht en stofdeeltjes, die schadelijk zijn voor de luchtwegen, die lang blijft hangen als er geen wind is. Het is “onze” lucht, dus verpest die zo weinig mogelijk. Ja, en het is ook “jouw” lucht wat een extra motief zou moeten zijn om hem zuiver te houden. Dus hou het stationair draaien zo kort mogelijk….altijd.

Stallaert Michel 12/02/2008

12-02-2008, 12:33 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

31-01-2008, 00:00 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Kopieën

Er schijnt een wet te zijn die het maken van kopieën of namaak verbiedt. Is dat geen beperking van vrijheid? Waarom eigenlijk, waarom zouden we geen kopie mogen maken of kopen van een Rolex bvb, of een polo van Ralph Lauren, of een parfum van Chanel. Het voordeel van een kopie of namaak, is dat je er een pak minder voor betaalt dan voor het origineel.

Iemand die een uitvinding doet en een product of idee aflevert dat uniek is, die verdient erkenning en mag desnoods zijn naam aan een product geven. Een schrijver of schilder, of componist maakt iets dat uniek is en mag gerust zijn naam aan zijn werk verbinden, en als het goed is zal er een groot publiek zijn dat hem daarvoor huldigt. Maar waarom moeten grote merken beschermd worden alleen maar omdat ze hun naam aan een product geven, een product dat ze, in vele gevallen, niet eens zelf produceren. Waarom moet een Rolex 3500,-eu kosten als de productie ervan een 10^de van de prijs kost. Waarom moeten schoenen van Nike 10 keer meer kosten dan hun productieprijs? Het antwoord steekt in de vraagstelling. Om het geld en omdat er een markt voor is. De rijken, omdat die niet weten hoe hun geld op te maken, voor diegene die graag ook eens willen doen als de rijken, of de goed gelovigen die denken dat duur automatisch duurzaam is. Ik heb geen belangen bij testaankoop, en ik heb daar ook geen abonnement op, maar testaankoop heeft meermaals aangetoond dat het duurste niet altijd het beste is.

Grote publieke iconen, uit de modewereld, film, TV, sport, mensen die eigenlijk al te rijk zijn, geven hun namen aan producten. Waarom hebben die bescherming nodig…om nog meer te verdienen?  Valt dat onder de wet ter bescherming van ideeën, brengt dat iets bij aan onze maatschappij, verbetert dat de levensstandaard van de ontwikkelingslanden, voorkomt dat de opwarming van de aarde,  komt dat ten goede aan de emancipatie, aan de armen? Niet dus.

Als zoiets mag, waarom geven universiteitsprofessoren hun namen niet aan voedingsmiddelen, zodat we dure voedingsmiddelen kunnen kopen met de naam van een professor. Die zullen dan zeker academisch verantwoord zijn en omdat we die producten kopen behoren we dan misschien tot de klasse van de intellectuelen. Ik breng TV Ster Professor Torfs misschien op ideeën.

Moeten onze uitvinders, schrijvers, fabriekanten, componisten dan niet beschermd worden? Natuurlijk wel, we moeten mensen met ideeën blijven aanmoedigen maar iets duurder maken is voor mij geen goed idee. Ze moeten ook werkelijk iets maken, het moet meer zijn dan het geven van een naam, en het zou ook mogen beperkt zijn in de tijd, zoals dat is voor medicamenten. De prijs van een product moet ook in verhouding staan tot zijn productiekost. Het zou niet mogen, dat een boer te weinig betaald wordt zijn tomaten, of zijn varken, en evenzo moeten woekerwinsten ook “niet mogen”. Zingen zou ook best teruggebracht worden tot zijn ware dimensie en succesvolle zangers zouden zich best wegsteken achter hun geldberg als ze erover klagen dat ze gekopieerd worden, zeker als ze “gratis” meedoen aan “benefits” ter verbetering van de mensheid. Ik breek hier een lans voor bescheidenheid.

We staan er te weinig bij stil dat zonder het kopiëren de wereld zou stilstaan. Een kunstenaar haalt zijn ideeën van anderen, de Japanse en Chinese Industrie is gegroeid uit het kopiëren. Afrika zou ook maar beter beginnen kopiëren zodat het uit de ellende geraakt. Diegene die vandaag een chip kan maken die kleiner is dan zijn voorganger, heeft de chip niet uitgevonden.

Wanneer iemand valselijk zijn naam geeft aan een schilderij of boek of een kunstwerk, of een uniek product, ja die moet gestraft worden. Laat hem de winst terugbetalen die hij ten onrechte gemaakt heeft, en geef het aan de gedupeerde. Kom mij alleen niet vertellen dat een polo, een schoen, een horloge, een broek of een parfum originele producten zijn. De mensen straffen, die zulke gekopieerde producten kopen ….neen dat gaat te ver, het ontneemt de mens zijn recht op een “koopje”.

Michel Stallaert ©13/12/2007

13-12-2007, 00:00 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Aan de Walen en Fransgezinden van België

Wanneer gaat de chantage van de Franstalige Belgen, Vlamingen en Walen, op de meerderheid van het land nu eens eindelijk een einde nemen.

Beseffen jullie niet, Dames en Heren, dat de geschiedenis ons leert, dat de Vlamingen stap voor stap hebben moeten vechten en onderhandelen om dezelfde rechten te krijgen als jullie? Dat wanneer de Vlamingen naar de Walen, en naar Frankrijk moesten gaan werken omdat het land slechts investeerde in de zware Waalse industrie,  de Walen zich prima voelden toen ze die boerkens uit de Vlaanderen commandeerden, in het Frans. Een goede Vlaming was een brave en domme Vlaming. Niemand had last van de Vlamingen zolang ze maar geen Vlaams moesten  spreken. Alle officieren in het leger waren  Franstaligen,  hogere studies konden alleen in het Frans gebeuren, en er is nog zo een waslijst van de onderdrukking van de Vlamingen. Misschien moest er ook eens een excuus komen van het verleden. 

Wij moeten met lede ogen toezien hoe jullie die zelf de taalgrens gewild hebben, toch graag het recht van de minderheden opeisen, en daarmee meer voorrechten willen voor het “eigen volk”. Zolang het niet over Vlamingen gaat zijn jullie niet vies van de slogan “Eigen volk eerst”.

De eerste keer dat  de Vlamingen het democratische principe van “de meerderheid beslist” toepast, zijn jullie rechten geschaad, terwijl jullie dat democratisch principe inroepen om de Vlaamse gemeenten te verfransen, zijn de rechten van de Vlamingen dan niet geschaad?

We weten nu ook wel stilaan dat de solidariteit, die jullie niet kenden toen Vlaanderen arm was, steeds wordt ingeroepen wanneer jullie daar beter van worden. Kunnen jullie me eens zeggen wanneer de Vlamingen niet solidair zijn geweest? Wees voor de verandering eens dankbaar.

Wil de meerderheid van de Vlamingen nu een splitsing van België? Neen, ze willen een splitsing van BHV en het zijn de Franstalige die het verheffen tot een splitsing van België, door uit te dagen en te zien hoever de Vlamingen, die altijd verdeeld waren in het verleden durven gaan. Wel misschien winnen jullie dit spelletje, want meer is het voor jullie blijkbaar niet, en dat pokerspel moet nu maar eens een einde nemen. 

Heren Franstaligen, wordt het geen tijd dat jullie politieke onverantwoord jennen van Vlamingen stoppen. Het is bittere ernst en jullie kunnen de spitsvondigheden en het willen scoren best achterwege laten. Geef ons eens waar we recht op hebben. Splits BVH en laat de Franstalige die in Vlaanderen wonen, zich eens voegen naar de wetten van het land, onder het principe “iedereen gelijk voor de wet”. Vlamingen die in de Franse rand wonen of  inWallonië vragen toch ook niet om te kunnen stemmen op politieke kanonnen in Vlaanderen.

Bied voor de verandering jullie excuses eens aan voor het onrecht dat jullie Vlamingen hebben aangedaan in het verleden, en erken eens dat jullie blij zijn om van onze solidariteit te genieten. Het zal jullie niet kleiner maken, maar groter.

Erken de dynamiek van Vlaanderen en probeer ons niet af te remmen, maar doe er alles aan om niet alleen jullie regio maar ook de onze te optimaliseren, jullie varen er wel bij. Denk met ons mee om heel België te verbeteren en wees de open geesten die jullie willen zijn.

Maak van Brussel echt een Europese hoofdstad, en eis volledig tweetaligheid van alle diensten, laat Brussel ook een Vlaamse hoofdstad zijn en eis het respect op voor de Vlamingen in de hoofdstad. Waar was de Brusselse Burgenmeester en politie toen het Vlaamse parlement werd beklad. Kunt jullie je voorstellen wat een heibel het zou geweest zijn indien dit het gebouw zou zijn geweest van de Franse gemeenschap. De Burgemeester van Brussel zou niet alleen tweetalig moeten zijn maar zich gedragen als een staatsman die het respect uitdraagt naar beide taalgemeenschappen, of de eerste minister zou eveneens burgenmeester moeten zijn van Brussel.

Respect is het sleutelwoord, ook respect voor jullie, dat is vanzelfsprekend maar wat een verademing zou het zijn indien jullie in woord en daad,  laten zien dat ook de Vlamingen respect verdienen. Heb kritiek, ook op Vlaamse partijen,  die in jullie ogen verkeerd bezig zijn, maar argumenteer en vergeet het respect niet voor de mensen. Begin met kritiek op partijen in de eigen regio, en durf te zeggen wat fout loopt, het vergoelijken of verzwijgen, is een afbreuk aan de eerlijkheid waarnaar mensen verlangen.

Toenadering tot de Vlamingen is eenvoudig. Het vergt moed maar laat zien dat je van ons houdt en de extremistische partijen in Vlaanderen smelten als sneeuw voor de zon. Wat is belangrijker te scoren als dikke nekken, of samen ons land te verheffen?

Stallaert Michel 9/11/2007

09-11-2007, 15:37 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

    Beste Bart (De Wever)

Ik weet niet of goede raad op zijn plaats is, vooral nu iedereen aan het wachten is wie de stekker uit de onderhandelingen wil trekken.

Het wordt tijd dat Leterme verlost wordt  van een onmogelijke opdracht, waarin hij afhangt van de goedwil van de Franstaligen,een goedwil die er duidelijk niet is. Moeilijk voor hem om een stap terug te zetten en in het ijle te stappen, hij heeft immers zijn functie opgegeven, en die terug vragen zou wel eens het Vlaamse verband uiteen kunnen spelen.

Misschien was niemand in het begin bereid, en zeker  niet de oude belgen, om in een scenario te stappen, waarbij de 2 gemeenschappen elkaar alleen zouden ontmoeten om uit te maken, wat ze nog samen willen doen., (hoewel Martens dat toch dikwijls gezegd heeft) zonder daarom te lonken naar een premierschap dat enkel maar de bedoeling heeft om het land bijeen te houden.

Misschien kan Leterme daar gerecupereerd worden.

Stel nu eens voor dat er een akkoord zou zijn, om een lege regering te vormen, een soort regering van lopende zaken (ter vervanging van de  huidige ongeïnteresseerde mensen die einde carrière zijn), die telkens er een akkoord is over de functie van een ministerie, die verantwoordelijkheid opneemt. Stilaan zou een regering op poten staan, met een magere bevoegdheid. (Moet men niet af van die stelling “alles of niets”?)

 Men zou dus van een blanco blad moeten vertrekken, waarin alle partijen akkoord gaan dat alleen die bevoegdheden, naar de federale staat gaan, waarvoor een akkoord is. Komt er geen akkoord wel dan gaat die bevoegdheid of blijft , bij de gewesten.

Op het einde van die oefening, waar ministeries stilaan terug in functie komen, moet men de grondwet aanpassen aan die nieuwe realiteit.

Ik geloof niet dat de Franstaligen daarmee zullen akkoord gaan, maar dan moeten de onderhandelingen worden opgeschort, en kunnen de Vlamingen de federale staat droogzetten tot de Franstaligen  terug aan de tafel willen. 

Natuurlijk kun je denken aan een onafhankelijk Vlaanderen, maar dan neem je problemen mee die niet te overzien zijn, (de verfransing is niet tegengehouden en rukt zelfs op aan de kust) trouwens iemand heeft gezegd dan bij een onafhankelijk Vlaanderen België ook zal blijven bestaan, en ze heeft gelijk.

Ook is het waar dat  Vlaanderen zich een beetje heeft verenigd, omdat we een gemeenschappelijk doel hebben….meer macht voor Vlaanderen. Ik mag er niet aan denken wat we gaan doen, als we onder elkaar zijn…daar zullen lijken vallen, Vlaanderen is nooit een toonbeeld geweest van eensgezindheid; luister maar eens naar Somers en De Gucht.

Ik weet niet of mijn gedachten daarover helpen, maar we kunnen niet anders meer dan vooruit denken, hoe pijnlijk het ook zal zijn. Ondertussen vrees ik dat door de opwarming van de aarde Vlaanderen te laat zal zijn met zijn dijken bouwen en dat we niet zullen verzuipen in het Frans, maar in het water, als de lucht dan tenminste nog te ademen valt.

Groeten, Michel Stallaert

28-10-2007, 13:37 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Het verraad van links

We leven in een welvaartstaat, dus moeten we eigenlijk zwijgen, ik zeker,  want ik behoor tot de generatie, die van de krijg moeten leven, het heet nog wel pensioen, maar als je goed luistert ben ik en samen met mij alle ouderen, de doorn in het oog van de werkende generatie, en die doorn moet eruit.

De doorn in mijn oog is, dat sinds ik de eerste keer dat pensioen ontving, nu zowat een jaar geleden, het bedrag  om de 3 maanden verminderde…, waarom,…. daarom. Er is geen haan die daar over kraait, we zijn een stille generatie, die gemakkelijk de schouders ophaalt…je kunt er immers niets aan doen.

Ooit gehoord dat iets goedkoper werd? Heb je er al eens bij stilgestaan waarom al die fusies van banken, grootwarenhuizen, energieproducenten, telecoms en bierbrouwers nodig zijn? Ja, zij vertellen dat het is om efficiënter te werken, beter te kunnen concurreren, maar gek genoeg, worden de mensen die daar werken, of de consumenten, daar niet beter van. Natuurlijk niet, hoe groter je bent, hoe meer winst je kunt maken. Een sterk Europa zou ertegenin kunnen gaan, maar “sterk” is Europa niet. Er is schijnbaar nog maar één credo, winst maken, met dank aan de liberale gedachte, de vrijhandel. Alleen in de praktijk blijkt die vrijhandel te resulteren in machtseconomie, zij bepalen de prijs wel die jij en ik moeten betalen, en de schep erbovenop moet zo groot mogelijk zijn.

Is het gek, dat we meer moeten betalen voor TV kijken, voor ons brood en botterham, voor de telefoon, voor onze verwarming en verlichting, voor brandstof, voor onze voeding?  Het is niet meer  Ferrari’s verkopen, dat de economiebonzen rijk maakt, neen, want daar kunnen ze er maar een paar honderd van leveren. Ze moeten iedereen hebben, dat zijn er in België een 5 miljoen, die binnenkort, als aanloop tot een nog gulziger gedrag in de komende jaren, tot (mijn schatting) 400,- eu per jaar meer zullen moeten uitgeven voor die basisbehoeften. Dat is dus in zijn totaal toch zo’n 2 miljard eu, wat in de pocket gaat. Ja, betaald door arm en rijk, eerlijk verdeeld heet dat, en ze durven je daarbij onbeschaamd in de ogen kijken.

Links stond erbij en keek ernaar, links je weet wel, de socialisten wiens taak het in het verleden was om te vechten voor de gewone man in de straat. Hebben zij zich ergens verontschuldigd, omdat ze niets belet hebben, niets gedaan hebben tegen deze roof op de kleine portemonnee. Minister Van Den Broucke heeft de welvaartstaat geïntroduceerd, Frea Van de Bossche, heeft wat gesjoemeld met mazout, Van de Lanotte zich gewenteld in Oostende en het land in evenwicht gehouden met uitverkoop van wat het patrimonium heet te zijn,  en Groen?, och groen heeft ons geleerd om te recycleren. Toen ze dat allemaal gedaan hebben, en verzuimd hebben te doen wat ze behoorden te doen, toen kregen ze op hun donder bij de verkiezingen.

Waar zijn die stoeffers, die geloven in een maakbare maatschappij, en daarmee bedoelen ze een betere maatschappij, waarbij we oog hebben voor elkaar en waarin arbeid het hoogste goed is. Ze hebben de makers van onze maatschappij, zij die er rijker van worden, laten betijen, ze hadden geen antwoord. Het is natuurlijk niet gemakkelijk om vanuit de vette zetel, met oprukkende winsten, ook de oprukkende armoede te zien.

Michel Stallaert 18/10/2007

18-10-2007, 17:22 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

BHV

Ver van mijn bed dat BHV. Zeg nu zelf, wie weet eigenlijk waarover het gaat. Spitsing van het kiesarrondissement Brussel, Halle, Vilvoorde. Met de tamtam die er rond gemaakt wordt lijkt het wel of het gaat om de spitsing van België zelf, tenminste zo laten onze Franstalige landgenoten toch uitschijnen.

Een symbooldossier, zegt meneerke Reynders van de overkant. En voor dat dossier moeten de Vlamingen wat bloed laten, want voor de Franstaligen kost dat ook bloed, want die kunnen dan nog alleen stemmen in het Vlaamse streek waar ze wonen, en dat zou voor vele Franstalige tenoren stemmenverlies betekenen. De Franstaligen zijn bang dat ze Vlaams zullen moeten spreken met hun buren. Voor zover ik de Vlaming ken, zal hij wanneer hij een Franstalige buur heeft, zijn beste Frans bovenhalen. Ja, je moet niet naar Brussel gaan om dat te merken. Je hoort genoeg “Frans met haar” op spreken aan de kust door goedmenende Vlamingen, die het niet kunnen laten. Ik wil het niet alleen over Knokke hebben, waar dat Frans nog altijd het aureool draagt van “cultuur”, waarmee ze  volgens mij “geld” bedoelen, of “status” met een zucht van verlangen naar het “ancien regime” waar “les flamingants” toch maar “petits” waren. Vraag eens aan burgemeester Lippens wat zijn moedertaal is.

Eigenlijk weten we het wel. De verfransing van Vlaanderen is niet gestopt en zal ook niet gestopt worden door de politiekers, ook niet door zogenaamde grote Vlaamse politiekers die veelal zelf uit een Franstalig milieu komen.

De taalgrens een lachertje. Als ik goed ben ingelicht is die taalgrens er gekomen op vraag van Franstalig België, die geen tweetalig België wilde. Als je een grens maakt, dan kan je het niemand kwalijk nemen dat hij denkt dat achter die grens een ander land zit. Dat Vlaanderen al denkt een land te zijn, is dus niet te verwonderen.

Nu willen de Franstaligen in dezelfde richting denken, alleen ze willen Brussel erbij. Als je denkt dat “ze” dan tevreden zullen zijn, vergeet het maar, ze hebben bewezen dat “veel” nooit genoeg is, en afsplitsing van de Vlaamse vetpotten…vergeet het maar. Ze hebben reeds meermalen bewezen dat ze politiek slimmer zijn. Het zijn lastigaards, die Franssprekende Brusselaars, altijd geweest, ze hebben zelf de Hollanders buiten gekregen in 1830 en dat had ook te maken met “hun” taal (en een beetje met de gulzigheid van de Hollander).

Eigenlijk zit Vlaanderen met een hoofdstad in zijn maag die alleen maar oprispingen geeft. Brussel is belangrijk geworden in Europa, dus daar kan men niet naast, alleen het wordt slecht bestuurd, en Vlaanderen heeft niet veel in de pap te brokken in haar eigen hoofdstad. Ik zou er in elk geval, als ik politieker was, gek van worden. Daarbij is het de grootste hinderpaal om van Vlaanderen een staat te maken. Ik heb eens gezegd dat men met een compromis nog geen fiets in elkaar kan steken, en dat is juist waarom België nooit een land kan zijn, met een goed beleid, omdat elke oplossing een compromis moet zijn, dus een flauw afgietsel van wat eigenlijk zou moeten. Vlaanderen kan het blijkbaar ook niet, omdat het nooit zal loskomen van dat stuk België in zijn buik dat  “Brussel” is. Daarbij blijkt, dat de Vlaamse overheid  ook geen toonbeeld is van efficiëntie. 

Of België nu spitst of niet. Vlaanderen blijft een stuk België. Misschien moeten we maar verder werken om van België meer Vlaanderen te maken, zodat het beter gaat. Vraag me niet hoe, hoewel de splitsing  BHV zou een begin kunnen zijn.

Michel Stallaert  27/09/2007

27-09-2007, 14:32 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Kamperen op je 65

Vzw Creactief, nooit van gehoord, maar op seniorennet klonk het goed. Waarom eigenlijk zou je op je 65^ste niet kunnen kamperen? Daarbij had ik Corsica nooit bezocht, wist er eigenlijk niets van. Ik herinnerde mij uit de lessen geschiedenis, het zou mij niet verbazen dat het toen nog ging over Vaderlandsche Geschiedenis, dat Napoleon Benaparte er geboren was.

Een korting van 100,-eu op een prijs van 750,-eu moest de senioren uit de tent lokken, of beter gezegd in de tent.  14 dagen, vol pensioen, vliegtuigreis inbegrepen, wat kon er misgaan, in de maand augustus, op Corsica? Een heleboel, maar dat wist ik toen nog niet.

Toch nog weifelend heb ik nog gevraagd, voordat ik boekte of mijn ouderdom een probleem was. De verkeerde vraag natuurlijk, ik had moeten vragen of zij een probleem waren voor mijn ouderdom. Ik heb nog gevraagd of er ligzetels waren op de camping om na een intense dag vakantie vermoeid in neer te vallen, neen er waren alleen tuinstoelen. Nou ja, dacht ik,  ik ging immers kamperen, dus met die aspiraties maak je daar geen punt van.

Ik herinnerde mij mijn scoutstijd, in mijn jeugd, waarin ik cornedbeef leerde eten met stomp en erwtjes. Later heb ik om de smaak van toen niet te vergeten dat nog af en toe klaargemaakt voor mijn kinderen. Ik noemde het “vaderkes-kost” en ik moet zeggen dat mijn kinderen het lustten, misschien om mij een plezier te doen, dat weet ik niet meer. Ik heb ook nog gekampeerd met mijn kinderen, in het vroegere Joegoslavië en een paar keer naar Italië, met de beste herinneringen. Zelf toen 35 jaar geleden waren de campings voorzien van wat een mens mag verwachten, propere toiletten, douches, wasplaatsen enfin binnen Europa was het te doen, ik herinner mij dat het soms nog sober was destijds in de Walen, maar dat zou allemaal wel meevallen. Kamperen is iets als fietsen, dat verleer je niet, dus ik meende voorbereid te zijn. Daarbij, en de kampeerders zullen weten wat ik bedoel, als je zelf niet moet koken en voor het eten zorgen, is dat haast beter dan een hotel, waar je zo snel mogelijk buiten wil zijn om van de vakantie te genieten. Wel op een camping was je altijd buiten, neen ik keek uit naar die avontuurlijke vakantie.

Ik zal maar niet verder rond de pot draaien. De kampeervakantie was een verschrikking. Bij de aankomst, was er nog geen vuiltje aan de lucht. Het kampement stond onder de bomen, aaneengesloten tafels met tuinstoelen, omringt met een keukentent met gesjorde bar, en rondom de slaaptenten, gezellig leek het. Het zand, was ter verwelkoming geborsteld en toen ik de slaaptent opende waar ik de volgende 14 dagen zou slapen en mijn kleren moest opbergen wist ik het al. Er lagen nog een 3 tal luchtmatrassen in de weg van de vorige slapers. Ik begon aan de verhuis, en slikte bij het zien van het stof. De kamerjuffrouw was zeker nog niet langs geweest met de stofzuiger. Ik kreeg een luchtmatras ter mijner beschikking, met een laag woestijn erbovenop. Als verwelkoming kon dat tellen. Ik zat in een jeugdkamp voor 13-jarigen. Met mijn neus tegen de stoffige grondzeil slapen, zou mijn astma geen goed doen.

Ik besloot dan maar zelf kamermeisje te spelen. Als ik tenminste het grondzeil zandvrij maakte en de matras borstelde zou het wel meevallen

Gino, dat was de kampleider, was er van overtuigd dat er ergens een borstel en vuilblik te vinden moest zijn, maar hij wist niet meer waar. Ik zou ondervinden dat oplossen van problemen niet zijn eerste zorg was, het was zijn laatste kamp en na ons was het inpakken en wegwezen, dus rekken en bijblijven leek voor hem het credo.

De tent die ik toegewezen kreeg, met 2 aparte slaapplaatsen deelde ik met de kok, die wel als kok werd aangesteld, maar beweerde slechts het hulpje van de kok te zijn. Toen ik had ingeschreven had ik nog aan Gino gevraagd, of er een goede kok zou zijn. Hij had dit bevestigend geantwoord. Maar een loopje nemen met de waarheid, schijnt deel uit te maken van het kamperen. De zon schijnt immers, wie maalt er om wat aangebrande kost, ongewassen groenten, soep uit een blik van gedroogd spul. We leven op Corsica, het land van het stokbrood.

De beide eerste maaltijden van de dag, bestond uit stokbrood met meestal geen al te fris beleg. Voor de thuisblijvers kon daar ’s middags, soms wel een ongewassen slaatje bij, één ongewassen halve krop sla en wat versneden tomaatjes was dan de hoeveelheid die te verdelen was voor iedereen. Als je een uitstap deed, die ik altijd meedeed, dan nam je tijdens het ontbijt, maar een stuk brood mee met beleg en chloorwater van koeler.

Voorzichtig begon ik te vragen naar een “pain complet” inplaats van het stokbrood, dat de eerste dag wel  lekker was, maar uiteindelijk weinig smaak had en mij opzadelde met constipatie. Fruit had ik de eerste 3 dagen ook niet zien verschijnen. Een paar dagen had Gino de smoes klaar, dat het volkoren brood, ’s morgens niet te krijgen was. Toen ik de 3^de dag wees op het nogal sombere lunchpakket, schoot meneer in een Corsicaanse coleire.

Had ik maar voor een 5 sterren hotel moeten boeken. Als ik fruit wilde moest ik dat maar zelf kopen vond hij. Maar ik zou mijn brood krijgen riep hij , alsof hij  er een stuk van zijn ziel moest voor verkopen.

De volgende dagen kreeg, ik ‘smorgens mijn “pain complet”. En er verscheen, zij het in montjesmaat, fruit en yoghurt op tafel. De Corsicaanse coleire van Gino, hadden de anderen geleerd zich koest te houden, dus niemand, behalve ik en nog een brave ziel waagden zich aan het volkorenbrood. Goede voeding was niet iets wat op een camping mocht, zonder drama.

Wat mij zo ergerde aan die hele, campingvakantie, behalve het pover eten, was het compleet gebrek aan hygiëne en niet alleen op de sanitaire uitrusting van de camping. Die camping had één ster, en ik vraag mij nog altijd af waarvoor. In de rij toiletten was er geen enkel toilet echt afsluitbaar, en ze waren gewoon vies. Piscinen  voor de mannen waren er niet, zodat de enkele engelse toiletten en de Franse toiletten altijd volgepist stonden. Ook de douches waren nooit proper en ik heb gezien hoe de sanitair man, een beetje achterlijk figuur, die hart toe was aan een gewassen lichaam en kleding, met een overjaardse  vervuilde zwabber, de vloer veegde om die vuiler achter te laten dan het was. Warm water voor de afwas, was er niet, wie wast nu nog af met warm water, op een camping met 1 ster, in 2007?

Er waren op de camping een 4 tal monitoren, die eigenlijk niets te doen hadden, dan wat rond te lummelen en mee te helpen de groenten, als die er waren te snijden. Ik heb er nooit één, vóór het keukenwerk, zijn handen zien wassen. Wat ze daar deden behalve vakanties houden, wat intelligent grappig doen, en de mensen ‘s avonds uit hun slaap houden weet ik nog niet. De afwas doen hebben ze waarschijnlijk bij de monitoropleiding nooit geleerd. Eigenlijk ben ik niet zo voor regels, maar ik begon mij toch af te vragen, of  mensen die kampen inrichten, zoals dat “creactief” niet moeten gecontroleerd worden. Wat ze met ons “ouderen” deden was beneden elke standaard, maar wat die kerels doen bij jeugdkampen waar helemaal geen kritische noot hoort, vraag ik mij af. Die creactieven uit het onderwijs, zullen maar wakker worden als ze eens  actief een voedselvergiftiging creëren. 

Wat Gino met me deed, zij het verkapt, uitmaken voor een parvenu, (kies van een 5 sterrren hotel) omdat ik wat beter eten vroeg, is waarschijnlijk de stijl om iemand de mond te snoeren. Die kerels zijn gewoon vogelvrij en denken zich alles te kunnen permitteren, alsof vuil zijn en onhygiënisch deel uitmaakt van kamperen. Wel in mijn tijd bij de scouts, was hygiëne een van belangrijkste punten, en dronken leiders heb ik nooit gezien. Gezien mijn vraag om beter eten, meende de kok, die geen kok was, mij, om zijn baas bij te vallen, nog als mikpunt van zijn opmerkingen te moeten maken. Waarschijnlijk besefte Gino niet dat hij me tot  mikpunt gemaakt had bij zij chefkok. Een excuus van Gino zou iets hebben opgelost, maar och, mensen uit het onderwijs, hun wereldje is zo beperkt.

Daarbij ontbrak het in de camping aan enige leiding. Er werd lawaai gemaakt, tot een stuk in de nacht, ondanks dat er een papiertje hing, dat het om 10 uur stil moest zijn. Gino trok bij zoveel onbegrip, van mijn kant dan, zijn schouders op. Als je vermoeid, van een bergwandeling naar je vuile matras verlangd om in het stof te kunnen inslapen, dat moet je geen problemen maken over  nachtlawaai.

De laatste 3 dagen van de vakantie nam ik  3 dafalgan’s per dag, tegen gewrichts- en spierpijn, en dat ik onvermoeid van de reis ben thuis gekomen, zal jullie niet verbazen.

Ik heb het  niet gehad over het publiek, dat ik leerde kennen. De meeste kwamen uit het onderwijs, die hadden de wijsheid dus in pacht. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven, dat er één koppel bij was, ook uit het onderwijs, die waarlijk alles gedaan heeft om het voor anderen aangenaam te maken, maar die liepen verliefd, wat veel verklaart.  

Al met al vind ik dat de duurste reis, die ik ooit geboekt heb. Ik heb nog nooit zo weinig gekregen voor zoveel geld. Het eten dat op tafel kwam was geen 5,-eu per dag waard. Het enige goede wat ik er van overhoud, is dat Corsica een mooi land is om te bezoeken, als je tenminste houd van massatoerisme. Gelukkig waren er de bergwandelingen, die je een beetje in contact brengen met het land zelf. De Corsicaan heb ik er niet ontmoet.

Neen, senioren, niets voor ons, dat “Creactief” tenzij je:

-         graag kampeert in het stof, op een camping met vuile sanitair en privacy iets is om te lachen .

-         nooit reclameert, wat er ook op tafel komt, zelf enthousiast blijft bij verbrande worsten.

-         liever je fruit zelf koopt

-         niet van te veel van gezond voedsel noch groenten houdt.

-         houdt van lawaai ’s nachts

-         graag zelf kookt en afwast

-         niet van hygiëne houdt.

-         En vooral, je kop houdt

Michel Stallaert 26/08/2007

31-08-2007, 13:52 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

The day after,

In vorige verkiezingen had ik altijd al het gevoel dat Vlamingen niet eensgezind kunnen zijn, en nochtans is dat nodig, als we een einde willen maken aan het immobilisme en uitbreidingsdrang van de Franstaligen.

Wel, we zijn nog altijd bang om eensgezind te zijn, uit angst dat België uiteenvalt, uit angst dat we internationaal veroordeeld worden als nationalisten.

Het wordt stilaan tijd dat de Franstaligen, die claimen de enige Belgen te zijn, nu eindelijk eens zullen kiezen voor een beter België. Ze denken nog altijd betaald te moeten worden als Vlaanderen iets vraagt. Onze eigen schuld eigenlijk, want wij hebben hen dat zo gewoon gemaakt.We horen het niet graag, maar tot de Leeuw de moed heeft consequent door te gaan, iets waar de Franstaligen niet in geloven, want de Vlamingen azen evenals zij op de postjes en daar gaan veel principes aan ten onder, zullen de Frantaligen niet geloven dat het ernst is..

Eigenlijk kunnen de Vlamingen deze keer, veel sterker uit de hoek komen. Als er geen staathervorming komt, dan kunnen ze samengaan met het Vlaams Belang en Dedecker, en zo bijna 56% halen in het Parlement. Dit schrikbeeld, zou de Franstaligen moeten kunnen overhalen om te luisteren en mee te ijveren voor een 2/3^de meerderheid en een staatshervorming, die tot een eenvoudiger en duidelijker beleid zou moeten leiden, en respect zou moet afdwingen voor het Vlaamse grondgebied.

Natuurlijk gaat dat internationaal niet goed aankomen, het Vlaams Belang heeft zijn naam verpest in het buitenland, maar we mogen niet vergeten , dat het voornamelijk de Groenen waren die daarvoor hebben gezorgd door een cordon sanitaire te maken . Zeggen dat hun standpunten tegenover de allochtonen daar voornamelijk voor gezorgd heeft is niet helemaal onwaar, maar vergeet niet dat ook de andere Europese landen geen moslimlanden zijn. Het is aan de moslims zelf om hun slecht imago te verbeteren en zo denken vele Europeanen. Vergeet niet dat de mogelijke toetreding van Turkije ervoor gezorgd heeft dat Nederland en Frankrijk afhaakten en Europa naar het immobilisme heeft gebracht, dus eigelijk uit angst voor de moslimproblematiek. Ook een dynamische Verhofstad heeft daar niets aan veranderd.

Neen, laat de Europese opinie maar eventjes Boe roepen, zohaast het Vlaams Belang mee in het bad zit, schuiven ze noodzakelijkerwijze mee naar het centrum. Van mij moet dat niet, maar het zou een groot deel van de Vlamingen goed doen, en de leiding van het Vlaams Belang op termijn ontkronen.

De Franstaligen vergeten dat hun starre houding “we zijn geen vragende parij…..(en we houden ervan te krijgen van de Vlamingen)” de Vlamingen naar rechts heeft doen opschuiven, tezamen met de sussende “Snel Belg wet” politiek.

Spitsen we hiermee het land…wel dat hangt juist af van de starre houding van de Frantaligen. Ik geloof niet dat de Vlamingen dat echt willen,  men vergeet het graag maar is de taalgrens er niet gekomen omdat de Frantaligen geen tweetalig België wilden? Maar de Vlaming moet zich ook niet blijven vasthouden aan een landsdeel dat eigenlijk het liefst bij Frankrijk aan wil sluiten en weinig respect kan opbrengen (ook niet het Koningshuis) voor de Vlamingen.

Wat zou België een prachtig land zijn als, Vlamingen, Walen, Brusselaars, respect voor elkaar zouden kunnen opbrengen, kunnen luisteren naar elkaar, zichzelf willen aanpassen aan de ander….ja, ja?

De Koning zou in zijn volgende toespraak eens mogen zeggen.

“Wie ge ook zijt, respecteer de eigenheid van elk volk, leer de taal van het landsdeel waar ge woont, dring Uw symbolen niet op. Frantaligen het gaat beter in het Vlaamse land, leer van hen. Vlamingen de Walen leven in een mooi land, leer van hen, Allochtonen we zijn geen moslimland, pas U aan, en probeer ons niet te bekeren,  leer van de mensen waartussen ge woont, politiekers, prinsen en toekomstige koningen, leer alle talen van het volk spreken als ge hen toespreekt en leer ze goed spreken uit respect.

Respect, respect dat is het sleutelwoord.

Michel Stallaert 11/06/2007

11-06-2007, 00:00 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

“Hakima, Laila, Saïda” , zijn  geen namen wij kennen. Ze komen ergens vandaan, en hebben schijnbaar een leven opgebouwd in een Vlaamse maatschappij. Ze zijn Moslima, die hier graag wonen, en onze maatschappij willen “verrijken” met …ja met wat, met hoofdoeken dan maar, om te getuigen van hun geloof in….arrogantie? Zelfs de Vlaming die vergeten is dat zijn cultuur een katholieke is, weet stilaan meer van de Islam  dat wat hij vergeten is van zijn ouders en grootouders.

Er was een tijd, zeer lang geleden, dat vrouwen in onze kerken ook een hoofddoek moesten dragen, zowat om dezelfde reden, ze mochten de mannen het hoofd niet op hol brengen, onder het mom respectvol te zijn voor God. Buiten de kerk waren er nog wat oudjes en arme mensen die een hoofddoek droegen, mensen die niet naar de kapper konden, maar de andere vrouwen mochten  buiten de kerk, de mooie haren waarmee God, of de evolutie als je wilt,  ze geschapen had, vrijelijk tonen. Mooi om naar te lijken toch?

Eigenlijk is het verschrikkelijk arrogant om te denken, dat de allochtonen, als we ze nog zo mogen noemen, vermits ze hier zijn, ook hier zullen blijven en dat het maar beter is dat we aan de gedachte wennen, want vermenging van de volkeren is een goede zaak, we leven immers tezamen op moeder aarde. Hiermee stigmatiseren we iedereen die anders denkt. Zij die denken, dat het de allochtonen zich aan onze taal, aan onze cultuur moeten aanpassen, zijn echt geen minderheid, maar stilaan monddood gemaakt.

Hoe arrogant mag iemand zijn, die denkt dat in een land, dat in zijn oorsprong geen moslimland is, hij zijn gebruiken en godsdienst mag opdringen, tot in de openbare dienst, of tot op de werkvloer.

Wel, hij denkt dat, omdat hij weet, dat het land tolerant wil zijn. Hij heeft de arrogantie, zich op die tolerantie te beroepen, terwijl in zijn land van oorsprong, democratie en tolerantie soms ver te zoeken zijn

Hoe lang zal het duren denkt U, voordat delen van de Sjaira, binnendringen in onze wetgeving. Vermits we democratisch zijn is dat in theorie slechts een kwestie van genoeg vertegenwoordiging te hebben, in het overheidsapparaat.

Men vraagt  onze gemeenschap zich  aan te  passen aan hen. Dat zij zich moeten aanpassen aan het land en het volk waar ze hun leven willen doorbrengen is niet meer dan vanzelfsprekend, maar voor hen moeilijk aanvaardbaar, blijkbaar zelfs een belemmering van hun godsdienstbeleving.

Het is spijtig dat wij, onze kruisen uit scholen en officiële gebouwen hebben gehaald, in naam van een seculiere maatschappij. Wij hebben daarmee onze katholieke afkomst verloochend, onze kerken belachelijk gemaakt, zodat deze nu leeg zijn, want God, ach God bestond immers niet, zegden de intellectuelen. Nu durven diezelfde intellectuelen dat niet zeggen over  Allah, uit angst voor het fundamentalisme.

Angst is geen goede raadgever, en het zal niet lang duren voordat ook de intellectueel die gelooft in een maakbare maatschappij, zal inzien dat hij geen maatschappij kan maken waar we vreedzaam met moslims kunnen leven. Voor zover mij bekend is er geen enkel land dat daarin lukt, spijtig genoeg. Wij kunnen dit niet oplossen, dat is iets wat moslims zelf moeten doen. Aanvaarden dat onze gemeenschap nu eenmaal geen moslimgemeenschap is, zou voor de moslims  al een grote stap zijn in het vreedzaam samenleven, en als ze dit willen, en niet zagen over een hoofddoek die zogezegd niets betekent. Als ze zich willen aanpassen, laat ze dan naar onze vrouwen kijken, die fier met hun mooie haren mogen pronken, door God, of Allah geschapen.

Het erge is, dat onze “gewone” vrouwen nu geen hoofddoek meer kunnen dragen, als ze dat al zouden willen,  want dan denkt iedereen dat ze een moslima is.

7/06/2007 Michel Stallaert

09-06-2007, 18:11 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Onze Aarde warmt op

Niet dat ik er veel aan kan doen. Als de Amerikanen er niets aan willen doen, wat moet ik dan. Natuurlijk, het zijn niet  alle Amerikanen die zo denken, maar die Bush is toch een pijnlijke suppositoir, en die dingen hebben de neiging er met veel lawaai uit te komen, tezamen met een hoop shit.

Afwachten dan maar, wat wetenschappers aan ons kwijt willen. Niet dat ze zo eerlijk zijn, destijds, moest Armand Pien na de ramp van Tjernobyl, zwijgen over de fallout in België, om paniek te vermijden, terwijl niemand hem in staat achtte om te liegen zeker niet op de TV. We vergaven hem wel als hij er naast zat met de weersvoorspelling, maar waren er toch van overtuigd dat hij daar niets aan kon doen, dat was de schuld van de  straalstroom. De berichten die we krijgen weerspiegelen niet altijd de waarheid, dus we weten eigenlijk niet echt waar we aan toe zijn. Enkele weken geleden sprak Frank nog over het stof in de lucht, maar ik heb daar de laatste dagen niets meer over gehoord, terwijl ik de kleur van mijn wagen zag verdwijnen onder een vette laag. Hoe zouden mijn longen het doen?

Van die opwarming, bij een blonde Leffe,  in de zon met een temperatuur van 30 graden en zwijg ik, want het is toch al te laat. Trouwens wat kunnen wij als klein landje doen? Op de wereldbol die op mijn bureau staat, zijn we  zo klein als een speldenprik. Wat wij ook uitspoken, wij kunnen noch het klimaat, noch de aarde redden. Daarbij heeft die opwarming ook zo zijn voordelen, de verwarming zal ons minder kosten, en met de energieprijzen van vandaag is dat meegenomen. Neen, we geraken niet meer zo vlug in paniek.

Moest er vandaag iemand zeggen, dat morgen de euro niets meer waard zal zijn, ja dan zullen we niet weten wat doen. Ik geloof niet dat we nog van die Blonde Leffe zouden kunnen genieten, we zouden in paniek zijn, ineens beseffen, dat geld maar waarde heeft als je er iets mee kunt kopen, en nochtans is het dat wat staat te gebeuren. Als de aarde woestijn wordt en het water verzilt is, kan geen geld daar nog iets aan verhelpen. Hoewel…

Vandaag is er een overschot aan geld. Firma’s maken enorme winsten, mensen worden rijk en dan vraag ik mij af, wat doen ze met die overschot aan geld. Ge kunt maar op één pot zitten, met één auto rijden, in één bed slapen.  Met dat geld zou, nu het nog iets waard is, toch veel kunnen gebeuren.

Vandaag zag ik op TV  een gletser inpakken, ergens in de Alpen, om het smelten van het ijs tegen te gaan. Waarom dekt men de woestijn niet af met zonnepanelen. Het afdekken met zonnepanelen van de woestijn kan de aarde niet alleen afkoelen, maar genoeg energie leveren voor heel de aarde. Als we alleen nog werken met zonne-energie, is het zo gedaan met het broeikasprobleem.   In de schaduw van die zonnepanelen, zouden mensen kunnen leven, planten kunnen groeien. We hebben er het geld voor, en het wordt stilaan tijd om de handen uit de mouwen te steken. Er staan miljoenen mensen in de Sahel te wachten op werk, waar wachten we op? Tot het zeewater ons aan de lippen staat?

Michel Stallaer 7/05/2007

07-05-2007, 00:00 Geschreven door Michel  
Reageren (0)