Brussel zonder boetes

 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Eigenlijk ben ik niet zo blij met de strenge handhaving van de snelheid in de zones 30km/uur in en rond Brugge. Logisch ik ben reeds 2 maal geflitst, een keer op de Langerei, en een keer in de Pannebekestraat, tegen de snelheid van 40 km per uur. Mensen die graag met de vinger wijzen zullen zeggen, terecht, had ik maar met de fiets moeten rijden, dan kunt ge sneller dan 30 km per uur.

Als ik hoor dat de Vlamingen het gros van de Brusselse kas voor “directe inningen” spekt , zo’n 80%  van alle boetes in België…dan vraag ik mij toch af of we daar zo fier over moeten zijn. De zuiderlijke Belgen en  Brussel grinniken bij zoveel Vlaamse grondigheid. Ja, we doen het ons zelf aan, of moet ik zeggen de Vlaamse politie doet het ons aan.

Kijk, nu wil ik niet gezegd hebben, dat snelheid niet moet worden nageleefd, toch wel. Ik erger, mij met U, als ik op de autostrades, wordt opgejaagd door auto’s die mij in de kont rijden, als ik tegen 120 km per uur zelf iemand aan het voorbijsteken ben, en er dan met een rotvaart vandoorgaan, alsof er voor hen geen snelheidbeperking bestaat. Iedereen kent ze wel de luxemerken met power die een gevaar zijn voor de betere weggebruiker die toch ongeveer de opgelegde max. snelheid aanhoudt. En wie ziet er ooit nog een zwaantje op de autobaan, om die kerels of snelle dames aan te pakken. Ik denk dat zwaantjes niet meer bestaan, of stilaan uitsterven, of in de achterafstraatjes zitten.

Het probleem zit natuurlijk in ons rijgedrag. Iedereen wil zo snel mogelijk zijn, dus rijd iedereen aan de max. snelheid. Daar is natuurlijk nog een ruime marge naar beneden toe, maar wie trager rijdt, werkt danig op de zenuwen van de anderen. Naar boven toe is er geen marge, dus we rijden steeds op het randje van een boete….het is niet anders.

Als ik dus in een straat rij, met een snelheidbeperking van 30 km/u zijn er een paar mogelijkheden. Er zit iemand in mijn kont die ongeduldig wordt. Er zit niemand op de weg en mijn aandacht verslapt tegen die wandelsnelheid zodat de zwaarte van mijn voet het overneemt. In de Pannebekestraat, moet je goed opletten niet tegen een borduur te rijden, want de straat is voorzien van obstructies die het slalomrijden verplicht, zodat je weinig tijd hebt om voortdurend de snelheid te lezen en te corrigeren. Mijn snelheidmeter duidt de snelheid aan met sprongen van 20km/u, en verder verdelingen met streepjes van 5 km/u. Hoe kort het ook duurt, je moet goed kijken om op het juiste streepje te blijven.

Behalve dat gevoelsmatig het verschil tussen 30 en 40 km klein is, moet mij het toch van het hart dat ik bij 40km per uur nog altijd geen gevaar ben voor de zwakke weggebruiker, en als er kinderen of mensen op straat lopen, ga ik die niet omver rijden, ook niet tegen 30km/uur, de toegelaten snelheid.

Een bedenking die ik mij ook maak is hoe de politie dit kan meten. Ik geloof die meters niet. Als ik bvb. vanaf stilstand, met een Porsche (die heb ik niet voor alle duidelijkheid) optrek naar 30km per uur, hoe snel rijd ik dan eigenlijk. Meet het toestel van de politie, de versnelling of de snelheid? Zo’n toestel meet dus een moment, in een fractie van een seconde wordt je snelheid gemeten…hoe accuraat is dat eigenlijk? Een snelheid wordt uitgedrukt, in km/uur…men moet dus een afstand afleggen in een bepaalde tijdspanne. Wat kan zo’n flitser dan meten. In een halve seconden legt men tegen 30km/uur, 4,16m af, tegen 40km/uur 5,55m. Het wordt tijd dat men gaat meten, over een werkelijke afstand. Dat iedereen die metingen van een micrometer aanneemt voor een extrapolatie naar km/uur is toch  eigenaardig.

We mogen het best wat minder goed doen in Vlaanderen op dat vlak…mijn gedacht.

.