Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Niesje's dagboek
mijn ervaringen
10-10-2011
10.10.11...nog anderhalve dagje te gaan !!
Goeiennacht lieve dagboek.
Ik heb je spijtig genoeg weer enkele dagen in de steek 'moeten' laten, sorry. Maar zoals je ziet....ik kom terug....misschien spijtig genoeg dat ik hier moet komen, maar anderzijds... al die lieve mensen die op mijn blogje reageren zijn zo'n ongelooflijke steun voor me. Ik zou ze allemaal, één voor één willen een woordje schrijven, maar ben hier precies te dom voor.... Ik weet niet hoe ik dat moet doen maar ik weet wel dat ze dit misschien lezen dus bij deze nogmaals llieve mensen die hoe dan ook reageren op mijn bijna dagdagelijkse verwoordingen......1000x dank !!! Ondertussen zijn we nu maandagmorgend....voor mijn allerliefst wil dat zeggen nog anderhalve dag pillen nemen en dan....eindelijk!.....zijn weekje van 'rust' komt er dan aan. Dit allereerste rustweekje is ook weeral nieuw voor ons, maar we kijken er zo naar uit, en als we de weer goden mogen geloven zou het meer naar het einde van deze week terug een beetje gaan nazomeren, dus misschien hebben we een beetje geluk en kunnen we dan toch eens buiten iets gezelligs ondernemen. Dus....ja dinsdagmorgend moet hij zijn laatste pilletje nog innemen en dan ....yes!!! zeven dagjes zonder pillen!!! man man man.....!!! En dan op 19 oktober....volgende week dus....begint zijn tweede chemo-kuur. Please please God laat ze verlopen zoals deze eerste maar meer nog....laat aub de chemo zijn werking doen !?? De voorbije dagen zijn vrij rustig hier verlopen. Mijn schattie rust veel en wordt op allerlei manieren door iedereen van ons gezinnetje verwend tot in de puntjes. De twee voorbije dagen kampte ik wel met angstaangjagende keelpijn!.....Dus ben dan maar wijselijk twee nachten op de zetel blijven slapen want ik zou niet willen dat mijn allerliefste NOG zieker zou worden !!! Dus oppassen is de boodschap en daar zijn we streng in. Ook qua hygiëne gaat het hier allemaal super - handen worden héél vaak gewassen en de wasmachine draait nog meer op volle toeren. Ondertussen is mijn zusje goed verhuist en godzijdankt hebben we nog een broer die zich helemaal inzet nu om het gemis van hulp van mijn man te vervangen. Komende vrijdag is onze allerliefste dochter jarig - 26 wordt ze! Gelukkig in papa zijn 'goede' week! Dus vrijdagavond worden er hier verse brusselse wafels gebakken en zaterdag (als alles goed blijft) gaan we nog eens lekker met z'n allen uit eten ! God wat kijk ik er naar uit !!! Maar nu is het slaap tijd.... Dankjewel lieve mensen voor de super lieve steunende woordjes. En moest er eens iemand zijn die mij kan uitleggen hoe je zulke lieve mensen persoonlijk kan bedanken - alle hulp is welkom. good night xxx
hey dagboekje, Alweer enkele dagjes ertussen, sorry, maar iedere dag is voor mij ook niet zo makkelijk om hier altijd alles neer te schrijven. Tot heden toe gaat alles hier, naar omstandigheden, vrij goed. Mijn allerliefste heeft weinig of geen nevenverschijnselen ; we zijn nu aan dag 7 - binnen enkele uren begint voor hem dagje 8. t'Is ongelooflijk hoe punktueel hij zijn 'huiswerk' iedere vaste uren van de dag maakt. Hiermee wil ik zeggen dat hij alles goed noteert via zijn laptop. Mijn man is altijd een krak geweest (en nog) op t'gebied van computer en nu heeft hij via een programma zijn eigen schema (dagboek) opgesteld waarin hij smorgens en savonds noteert welke pillen hij wanneer genomen heeft, welke zijn lichaamstemperatuur is en welk zijn possitieve en eventueel negatieve ervaringen of nevenverschijnselen zijn. Ongelooflijk knap doet hij dat ! De dokter zal tevreden zijn (hoop ik) als zij dit binnen twee weken voor geschoteld krijgt. Dus....nevenverschijnselen zijn er gelukkig 'nog' steeds niet ; althans geen om te panikeren. Wat er wél gebeurd is dat mijn allerliefste meer vermoeiend kan zijn (normaal hé) en zijn smaakpupillen werken op t'gebied van kruiden toch wel iets anders maar dat heb ik nu opgelost door niets meer in mijn kookpotjes te kruiden ; iedereen hier moet dat dan maar naar eigen believen doen aan tafel zelf. Zo ook is dit 'probleempje' nu opgelost. Ik bid iedere avond dat het zo mag/kan verder gaan maar ik bid nog meer op aub aub aub goeie eindresultaten binnen zeven weken!!! Hier in onze gemeente is een klein bedevaartsoord en gister(zondag) was het toch prachtig na zomers weertje. Mijn schattie ging na de middag wat rusten voor de televisie en ik vroeg hem of het stoorde dat ik eens een fietstochtje ging maken (uiteraard stoorde dat niet!). Hij weet hoe graag ik fiets en vorig jaar heb ik van hem nog een prachtige nieuwe fiets gekregen dus t'fietsen is er voor mij nog mooier en leuker op geworden ! Maja....alleen is maar alleen hé (ben ik niet gewoon) dus je fiets je neusje maar achterna maar pffff kwas al vrij snel op terugweg maar...toch heb ik even pauze gemaakt bij die bedevaartsoord om daar een grote kaars aan te steken in naam van mezelf en men twee schatten van kinderen........baat het niet dan schaadt het ook niet....juist hé? Dus als ik het mag geloven zou deze kaars toch zeven dagen blijven branden.... Voila.....tot zover meldingen tot op heden. Slaapwel iedereen grtjs Niesje
Hey dagboek! Vandaag weer een subtropische nazomers dagje - 28° - zalig ! Met mijn allerliefste gaat het nog steeds zeer goed eigenlijk - ondanks de chemo-behandeling- raar hé... Maar de dokter heeft ons gerustgesteld dat er niet altijd nevenverschijnselen MOETEN zijn dus..... Maar eerlijk gezegd sta ik toch iedere morgend met een kloppend hartje op hoor maar als ik dan mijn schattebout daar met een stralende lach aan de ontbijttafel zie zitten - werkend aan zijn laptopje om zijn 'huiswerk' te maken (dagdagelijkse notities voor de dokter) - dat is dan zo een opluchting hé ...onbeschrijfelijk. Wat er wél veranderd ondertussen dat zijn zijn smaakpupillen - zo bv eet hij dolgraag gezoïden worstjes en ik doe er alles aan om zijn lievelingsgerechtjes op tafel te zetten, zo ook vandaag dus die worstjes en al bij al proefden die toch maar raar zo zegde hij ....meer naar de groentenkruiden die er in verwerkt zijn dan naar vlees en ook zijn super lekkere chateau briand vanavond proefde extreem hard gekruid ondanks dat hij zelf peper en zout had aangebracht zoals anders. Dus.....toch beetje verandering - maar.....als het hier bij blijft dank ik God op mijn blote kniekes ! Dus rustige dagje weeral voor men schattebout. Ikzelf vanmorgend bedden verschoond - wasmachine draaide op volle toeren - boodschappen gedaan en na de middag genoten van de rust in huis in bijzijn van mijn slapende ventje (hij staat de laatste dagen altijd vrij vroeg op, dus een namiddag siesta is meer dan welkom) Morgen gaan we dus naar dagje 5.....altijd nog even spannend. Morgen is de verhuis van men zusje en ga ik morgenvroeg samen met de kids een handje helpen. Dus dagboekje, ik ga hier niet te lang meer blijven tokkelen want om zeven uur loopt men wekkertje af. Lieve God.....laat alles aub zo blijven zoals nu, wetende dat de chemo toch zijn nuttige werking doet ... aub ???!! Slaapwel
Vandaag dagje 2 van de chemo behandeling. Eindelijk kan ik er nu over mee praten ! Gister was het dus 'd-day' - om half tien moesten we in t'ziekenhuis zijn - om 09.15u hebben we ons aangemeld en werden we naar de wachtzaal begeleid.....daar eerste confrontatie met......zielsgenoten....wat een vreselijke wereld....een wachtzaal vol en daar zaten wij tussen, ik, mijn lieve man en mijn twee schatten van kinderen..... Woorden waren onderling niet nodig, onze blikken naar mekaar toe zegden meer dan woorden nodig waren. Wachten was dus de boodschap en algauw hadden we door dat mensen werden opgeroepen en binnen de tien minuten weer terug kwamen - dat was voor het bloedprikken. Zodoende was het na een dik uur eindelijk aan mijn ventje. Ook hij was binnen de tien minuten terug met goeie nieuws dat zijn bloedspiegel prima is! Ongelooflijk hé.... Dus weer afwachten tot plots na nog eens dik half uur onze specialiste verscheen die we direct mochten volgen tot op haar bureau. Daar werd ons vriendelijk uitgelegd wat er nog ging gebeuren - bereiden van de zo mooi genoemde 'chemo-coctail' en uitleg van thuisbehandeling door inname van pillen. Djiezus wat kwam er gister toch heel veel van uitleg op ons toe - gelukkig waren er meer dan vier oren om mee te luisteren ! Wat de ene nie goe had gehoord had de ander dan wel weer opgevangen. Toen werden we naar ons kamer(tje) begeleid ; mijn man had een zetel gevraagd ipv een bed en raar maar waar : t'was er pas gezellig. Al gauw kwam de eerste verpleegster reeds met de nodige 'baxters' - spoelingen en chemo coctails en werd er ons bijgebracht dat we hier de eerste vier a vijf uur niet zouden buiten zijn! Toen heb ik met mijn lieve dochter besloten om toch maar eventjes over huis te rijden - kwestie van onze superlieve hond even in de tuin te kunnen laten en ook toch iets in ons mondje te steken, en nadien nog wat boodschappen te doen voor het avondeten. Mijn lieve zoon is dan zo goed geweest om bij zijn papa te blijven en hem te voorzien van een broodje en wat lektuur. Op die moment kwam er ook een superlieve omaatje in onze kamer met de lieve vraag of we zin hadden in een bordje tomatensoep. Aan vriendelijkheid en attentie écht geen gebrek in het ziekenhuis ! Proficiat aan al die superlieve mensen die daar met hart en ziel hun werk doen ! Dus alles bij mekaar heeft ons dagje daar geduurd van kwart over negen s'morgens tot zes uur s'avonds. Maar het bijzonderste was dat mijn lieve schat zich nog steeds vrij goed voelde - wel eindelijk héél veel plassen moest (kan ook nie anders met al dat vocht in zijn lichaam) en thuisgekomen heeft hij genoten van al dat lekkers dat op de tafel stond - écht een zaligheid om hem bezig te zien. Vol spanning zaten we dan allemaal af te wachten naar enig teken van nevenverschijnselen maar tot de dag van vandaag (dagje 2) nog steeds gelukkig geen opmerkingen. Hij doet zijn 'huiswerk' prima - noteert het innemen van zijn pillen correct - neemt zijn koorts 2x per dag en noteert alles zeer duidelijk.
Rond elf uur kwam dan zijn nicht (thuisverpleegster) een spuit in zijn buikje duwen met een middel om de goede witte bloedlichaampjes te stimuleren om toch nog goed hun werk te blijven doen.
Deze namiddag hebben we een uurtje in de tuin in t'zonnetje gezeten - heerlijk zalig genieten van het vochtige frisse gras onder onze voetjes en de zonnestralen op onze snoet - man man man wat kan het leven toch zelfs in deze situatie nog zo heerlijk aanvoelen - die kleine dingen waar weinig mensen nog bij stil staan - die prachtige natuur! In de laten namiddag is dan zijn schoonzus nog op bezoek geweest en toen was het alweer tijd voor het klaarmaken van het avondeten, alwaar hij toch weer zeer goed van genoten heeft ! Dan was het eindelijk zetel televisie tijd en toen duurde het niet lang of zijn oogjes vielen toe......zalig om hem zo te zien slapen (alsof er niets aan de hand is) - weer dat ongeloof ! En nu een klein half uurtje geleden is hij dan gaan slapen en hopelijk wordt zijn nacht zo goed als de voorgaande! Morgen komt dan dagje 3 eraan.....hopelijk even 'goed' als nu. Slaapwel dagboek - ik ga nu stilletjes naast mijn lieve schat kruipen.
Eindelijk was het zo ver ! Vandaag HET begin van de chemo behandelingen. Een totaal onbekende wereld is vandaag voor ons allemaal hier open gegaan. Vanmorgend om half tien moesten we ons reeds aanbieden op de dienst 'oncologie' van st Augustinus - de pas nieuwe blok 'Oosterveld'.....ons totaal onbekend tot op heden Daar is dus vanmorgend verandering in gekomen en hebben we de hartelijkheid, de vriendelijkheid en de ongelooflijk familiale sfeer mogen ontdekken van deze gloednieuwe afdeling. Eén ding moet je hier wel hebben.....en dat is geduld ; maar geloof me.....als je al die 'zieke' mensen rondom jou ziet zitten vriendelijk mekaar begroeten, soms zelfs lachen....dan heb je geduld ! Na een dik uur was het dan eindelijk mijn lieve schat zijn beurt voor bloedafname - want dat dient eerst te gebeuren voor de samenstelling van zijn Chemo-coctail (mooie naam die ze hier aan geven!) Daar kreeg hij reeds te horen dat zijn bloed prima is ! ongelooflijk hé ! maar zoveel te beter want alle possitief nieuws is momenteel méér dan welkom ! Nadien terug naar de wachtzaal in afwachting op Dr specialiste. Toen zij arriveerde mochten we direct mee naar haar bureau alwaar ons in geuren en kleuren de verdere verloop van de dag en komende weken werd uitgelegd. Man man man wat heb ik toch een bewondering voor die mensen ! Toen zij klaar was mochten we eindelijk naar 'ons' kamertje - mijn man had voorkeur gegeven voor een zetel ipv een bed en al bij al was t'best gezellig op dat kamer(tje). Vrij vlug kwam er reeds een eerste verpleegster nog maar eens herhalen wat er ging gebeuren en dan het aansluiten van de zakken - baxter's met spoelmiddel, met chemo pfffff op een gegeven moment hingen er wel vier zakken aan die staander - raar zicht maar mijn man bleef ongelooflijk possitief. Toen werd er ook melding gemaakt van het fenomeen : bevriezen van de vingertoppen - om te vermijden dat de nagels zouden zwart worden en uitvallen. Dit was minder aangenaam toen mijn allerliefste schat zijn handen in een soort van ijs-sloefjes moest steken brrrrrrrrrrr zo vreselijk ijskoud !!! De goeie raad werd ons gegeven om volgende keer wollen handschoenen mee te brengen zonder vingertopjes.....hadden we dit vandaag maar al geweten ! Maja.....flink dat mijn schattie altijd is heeft hij ook dit weer doorstaan - ocharme toch ! Oja wat ik hier nog vergat te schrijven : gans de dag zijn mijn twee schatten van kinderen ook bij ons gebleven - ongelooflijk toch hé wat voor steun ik/wij aan hen hebben !! Gans de chemo behandeling heeft geduurd van half 1 middag tot.......ja je leest goed 18.00 uur!.... Gelukkig kregen we te horen dat de volgende behandeling reeds start om 08.10 en er werd ons ook de goeie raad gegeven om de dag voordien reeds bloed te laten trekken - dat zou dan onnodige wachttijden voorkomen zodat we dan toch wat vroeger zouden kunnen klaar zijn. Zo zie je maar.......ook in deze wereld leer je al doende..... Maar geloof me....wat waren we blij dat we eindelijk terug naar huis mochten ! Ik had daar gezorgd voor een héél lekker avondeten - verse pistolekes met hele lekkere slaatjes ! Mijn man heeft enorm genoten van deze avondmaaltijd ! Nadien hebben we hier alles in gereedheid gebracht om morgen met volle moed aan de thuis - chemo - behandeling te kunnen starten Die bestaat uit pillen s'morgens en pillen s'avonds Nevenwerkingen zouden best meevallen (zegt men) : géén haaruitvaal (godzijdank!) - miniemie misselijkheid de eerste dagen maar goed verdraagzaam door meegegeven pillen - wel goeie mondverzorging toedienen om aften te voorkomen en ook zijn handen moet hij goed verzorgen met mee bezorgde uiercreme met camille. Proficiat aan de goede zorgen van deze kliniek ! Een heuse toiletkoffer hebben we mee gekregen met als inhoud : koortsthermometer - tandenborstel - tandpasta - pillenboxdoos - dagboek - uiercreme - mondspoelmiddel - écht prachtig ! Al bij al.....een begonnen beangstigende maar uiteindelijk leerrijke possitieve dagje (om nooit te vergeten!) Mijn lieve schat is net gaan slapen.......voelt zich vrij goed (alleen de koffie smaakt hem toch nét iets anders) da's waarschijnlijk een begin van wie weet nog welke andere kwaaltjes.... afwachten ! Kids slapen en ik ga dat nu ook proberen. Ik hoop dat de komende 3 weken possitief mogen verlopen Ik zal proberen hier toch alles een beetje bij te houden en neer te schrijven. slaapwel
maandagnacht 26/27.09.2011/nacht voor de 1ste chemo
maadagnacht 26/27.09.2011
Hey dagboek....morgen is het zo ver ! Moeten we nu blij zijn of..... Ik weet het niet - wél weet ik dat ik bang ben - ontzettend bang ! Om half tien morgenvroeg moeten we in t'ziekenhuis zijn voor dus de 1ste chemokuur. We hebben ons laten wijsmaken (door verschillende mensen met ondervinding) dat dit enkele uren in beslag kan nemen - meer weten we niet. Onze lieve kinderen zijn beiden thuis morgen om ons te steunen - daar ben ik zo blij voor ! Dus we hebben besloten daarnet dat de dochter gaat rijden om dan na enkele uren met mij eens overhuis te komen voor de hond eens buiten te laten en de de nodige boodschappen te doen. Ondertussen zou onze zoon bij zijn papa blijven. Was het maar al morgenamiddag... Neen waren we maar al een half jaar verder !... Ik ben kei moe - viel daarnet verschillende keren in slaap in de zetel bij t' tv kijken maar weet dat ik sebiet weer alle uren van de nacht ga tellen - wreed ! Toch ga ik t'hierbij laten want ben veel te nerveus. Misschien nog klein uurtje tv kijken, kwestie van zinnen proberen te verzetten. Slaapwel
zaterdagnacht 24.09.2011 Hey dagboek! Hier ben ik weer...midden in de nacht. Heb het weer moeilijk maar k'moet zo dadelijk toch maar naar men bedje want t'is ondertussen al na één uur. Die dinsdag (begin chemo) nadert nu met rasse schreden..... Soms wou ik dat ik die dinsdag héél erg ver weg zou kunnen duwen maar langs de andere kant moet die héél snel dichterbij komen, want dan zou eindelijk de bestrijding kunnen beginnen van die vreselijke beestjes in mijn schattie zijn lichaam. Maar k'ben er zo bang voor ! Bang voor wat er komen gaat !! t'Is allemaal zo angstaanjagend - zoveel vragen ! Hoe gaat dit allemaal verlopen ??? Vandaag zijn we toch enkele uurtjes buiten geweest - op aandringen van mezelf en de kids want met dit prachtige zomerweer kan je toch niet binnen blijven. Maar t'was niet makkelijk. Mijn man lust zo graag bxl wafels en had hem beloofd om er te trakteren - uiteraard zijn de zelfgebakken thuis nog altijd de lekkerste ! Maar t'was zalig in t'zonnetje.....proberend alles effe weg te denken - maar dat lukt helemaal niet ! Daar zit je dan met twee....over elkaar..gelijk twee hopeloos verliefde pubers - hand op hand - mensen die ons passeren kijkend alsof het aanhouderij zou zijn, want op onze leeftijd zie je dit niet zo vaak meer. Maar daar ben ik zo trots op want geloof me dagboekje, na al die jaren ben ik nog steeds zo verliefd op mijn schattie........vandaar dat ik zo'n verdriet heb, verdriet om dit wat er ons hier nu allemaal overvalt. Nog steeds betrap ik me er op na die twee weken dat ik blijf hopen dat het een vreselijke nachtmerrie is waar ik alle momenten ga van wakker worden - maar....t'is niet zo ! ik word nie wakker want ik ben wakker ! Morgen (nu reeds) is het zondag.....en volgens de weerberichten wordt het zomer's...... Mijn schattie wil morgennamiddag op tv naar het veldrijden kijken - dat ziet hij graag dus waarschijnlijk ga ik iets met met lieve dochter ondernemen en als die reeds andere plannen heeft ga ik eens naar m'n zusje kijken want door al die miserie ben ik nu niet in de mogelijkheid om haar te helpen. Tegelijkertijd met de diagnose van mijn man kwam hier het nieuws dat men zusje gaat scheiden ; die is nu volop aan t'inpakken en verhuizen en ik had zulke grootse plannen om haar hier mee te helpen maar........mijn gezin heeft me nu meer nodig dan wat ook en dat begrijpt men zusje wel. Slaapwel dagboek en dank alle dagen aan de lieve mensen die hier een steunend woordje schrijven. Ik kan nog steeds die mensen niet persoonlijk danken maar ik hoop dat ze weten dat ik ook meeleef met één ieder zijn ellende. slaapwel
Hey dagboek. Vandaag, juist één weekje geleden......k'mag er niet aan terugdenken......DE dag dat gans ons leven door mekaar geshokt werd !..... Enfin.....zucht......ondertussen weet ik al dat 'bij de pakken blijfen zitten' en 'gans de dag huilen' ook geen oplossing is, zéker niet ten overstaan van mijn allerliefste. Dus ik probeer.....alsook mijn twee schatten van kinderen....'de draad van t'normale leven' een beetje zo af en toe terug op te pakken, maar geloof me....t'is verdomd moeilijk ! Ondertussen zijn we gistermorgend naar t'ziekenhuis geweest, alwaar dat rare apparaatje waar ik de naam maar niet van kon onthouden, is ingeplaatst. En de naam van dit ding vergeet ik vanaf nu nooit meer.....de poort-catheter..... Iedereen die dit leest en spijtig genoeg ook de 'ervaring' van deze vreselijke ziekte kent, weet direct waarover ik het nu heb. Op zich, een ingreep van geen betekenis eigenlijk, maar geloof me......wat voelde ik me toch weer zo machteloos gistermorgend in dat grote vreselijke ziekenhuis. Gelukkig bijgestaan door m'n twee schatten van kinderen - ik kan niet verwoorden wat zij voor mij momenteel betekenen (en ik waarschijnlijk ook voor hen hoop ik). Mijn man....optimistisch zoals altijd, heeft deze ingreep ondergaan met de glimlach op zijn lieve snoet - ik begrijp er niets van dat een mens zo moedig kan zijn - wat ben ik toch trots op hem en ondertussen heb ik ook geleerd dat ikzelf mij ook zeer sterk moet houden onder zijn ogen - want volgens onze huisarts zou een possitief ingesteld iemand meer kans op genezing hebben dan iemand die bij de pakken blijft zitten. Allemaal natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, maar gelukkiglijk! behoort mijn man tot de possitief ingestelden en daar moeten we ons ook aan optrekken. Om half acht dus gistermorgend moesten we daar zijn en iets over tien was alles reeds achter de rug. Tijdens die kleine ingreep ben ik met mijn kinderen een beetje gaan 'wandelen'....op verkenning naar the place to be waar vanaf volgende week dinsdag alles gaat beginnen.....de chemo..... Man man man wat voelde ik me raar om dit gebouw te betreden........wat een stilte heerstte er daar....en wat een vriendelijke mensen lopen er daar rond..... Maar we zijn nu 'nog maar' donderdagavond(nacht), dus ik probeer nog een beetje te genieten van deze welbeloofde nazomerse dagen..... Gisternamiddag werd de wonde van t'plaatsen van die poort-catheter wakker en toen heeft hij wel een pijnstiller gevraagd maar tegen de avond waren ook die ongemakjes totaal verdwenen en vanmorgend zag mijn allerliefste schat er weer stralend uit --- ongelooflijk ! Deze namiddag is den de huisarts op bezoek geweest - ik had haar opgebeld omdat we toch met zo veel vragen zitten en ook omdat we allemaal hier een voorschrift nodig hebben voor de griep-spuit. Wat ben ik toch blij dat we zo'n toffe huisartse hebben ! - meer dan een uur heeft ze hier mee rond de tafel gezeten en ons nog eens allemaal nauwkeurig uitgelegd wat er ons allemaal te gebeuren staat. En mijn man zijn woorden van 'IK wil er voor gaan! ' klonken heel possitief in haar oren en dat vond ze zeer goed dat zijn ingesteldheid zo is. Raar dat een mens zijn leven zo plots drastisch kan veranderen dat er maar één ding belangrijk is en dat is hoop op genezing ! DAT besef je pas als je zoiets overkomt.....en zolang je in de stressy carrousel van deze wrede drukke wereld meedraait hé sta je bij de belangrijkste mooiste dingen van t'leven helemaal niet stil - en dat is zo jammer. Zelfs mijn kinderen beseffen dat nu maar al te goed ! Vanavond ga ik proberen te gaan slapen zonder slaappilletje - dit op aanraden van de huisarts, want, ook al is het één van de minst zware pilletjes die er tussen de slaappillen bestaan, toch vond ze het beter om er alléén van te nemen als het écht nodig is - dus......zal dan maar eens proberen zonder - op hoop van zegen ! Slaapwel dagboek En dank aan de lieve steunende woorden van onbekenden die hierop reageren.
Lieve dagboek.....de voorbije dagen ging het me weer niet goed om hier iets neer te schrijven, sorry. Vandaag.....is het mijn verjaardag... een verjaardag die ik waarschijnlijk nooit meer zal vergeten. Vanmorgend vroeg werd ik reeds vroeg in de ochtend geknuffeld door mijn allerliefste en beneden gekomen lag er al een prachtige grote verjaardagskaart klaar van m'n twee schatten van kinderen. Mijn dochterlief had er dan ook nog een prachtig briefje bij gedaan. Wat heb ik toch een prachtig gezin ! ...... en daar ben ik héél fier op ! Voor de rest is het hier aftellen naar woensdag, de dag dat we om half acht s'morgens in t'ziekenhuis moeten zijn voor het plaatsen van....de -catheter - ik vergeet verdorie iedere keer dat woord, maar is dat niet een beetje normaal in deze voor ons zo onbekende beangstigende wereld ? Na woensdag ga ik die naam waarschijnlijk nooit meer vergeten. Mijn verjaardag-dagje verliep vrij rustig hier ; graag had ik met mijn ventje naar de cinema geweest, want ooit vele maanden geleden had ik hiervoor mee gedaan via internet en een vrijkaart voor vandaag gewonnen - deze zal waarschijnlijk in mijn prullenmand verdwijnen want veel zin voor de cinema heef mijn lieve schat momenteel niet (en ik eerlijk gezegd ook niet) - maar acht zegt hij....er komen nog dagen.... Vanmiddag ben ik dan wel eventjes tot bij mijn lieve dochter gereden ; zij heeft middagpauze van twaalf tot een en samen zijn we dan een croqueje gaan eten (weer met de nodige traantjes....) en t'zullen de laatste nog nie zijn zekers?? Ook de ganse dag overdonderd met de allerliefste verjaardagswensen van héél veel mensen die nog niets afwisten van deze trieste periode hier. Vanavond heb ik me dan eindelijk eens bezig gehouden met toch iedereen een beetje op de hoogte te stellen met als resultaat nog meerdere mails en smsjes. Naja.....mensen zijn bezorgd en doen om goed te doen en eerlijk gezegd is alle steun en lieve woordjes meer dan welkom ! écht gefeest hebben we vandaag niet - en eigenlijk wou ik helemaal niets doen maar kids en schattie willen dat er gedaan wordt zoals alle voorgaande jaren en dat is : lekker gezellig koffie en stukje taart met de naaste familie en dat zal dan zo gebeuren maar niet vandaag maar wel morgen. Dat kwam beter uit voor de werkende mensen hier en daar wil ik ook wel rekening mee houden. Dus morgenavond zal er hier, zoals alle andere jaren, tien lieve mensen rond de tafel zitten en zal de aroma van versgemaakte koffie ook aanwezig zijn, alsook de niet te missen verjaardagstaart en hopelijk wordt er dan rond die tafel ook nog wel eens over iets anders gepraat dan over dat éne afschuwelijke thema dat mijn gezinnetje hier heeft door mekaar geschud ! Lieve dagboek, en lieve mensen die dit lezen en mij ook een hart onder de riem steken, bedankt (want ik weet nog steeds niet hoe ik berichtjes hier moet persoonlijk beantwoorden). t'is nu bijna middernacht - mijn zoetie is juist gaan slapen en heeft zoals de laatste vier dagen, in de keuken ook mijn slaaptabletje klaargelegd........ongelooflijk....want nooit van mijn ganse leven heb me aan zo'n pilletje gehouden... ma tja....nodige slaap is ook wel belangrijk denk ik. slaapwel iedereen....slaapwel dagboekje x
Vrijdag 16.09.2011 Sorry dagboek dat ik er gister niet kon zijn. t'Verdict deed véél te veel pijn ! Gans ons gezinnetje moet dit verwerken, maar hoe?? Hoe moet je zoiets vatten ?? Hoe moet je zoiets een plaats geven in je leven ?? Hoe ??? Wie kan me antwoorden op deze vraag?? Vol spanning zaten we hier thuis te wachten tot het tijd was om door te rijden - om 15.00 uur moesten we bij de specialiste zijn. Daar uiteindelijk op tijd aangekomen moesten we nog practisch een uur in de wachtzaal zitten......vreselijk. We waren met z'n allen, zelfs de lieve vriending van onze zoon heeft ons gesteund door mee te gaan. Dan was het zover....allen werden we begeleid tot haar bureel. En toen kwamen haar woorden : 't'spijt me zo....ik heb niet zo'n goed nieuws voor jullie...' écht....dan voel je de grond zo onder je voeten wegzakken. Echt opgeven doet ze mijn man niet maar of hij genezen kan......dat kan niemand op deze moment zeggen. Er zijn uitzaaiingen gevonden naar het buikvlies toe.....vreselijk! Als je mijn man ziet.....hij bruist van gezondheid - hij voelt niets - hij eet alles met smaak en dan dit te horen krijgen .......!!! Na de lieve dokteres haar vriendelijke verdere uitleg over hoe en wat er ons nu te gebeuren staat zijn we naar buiten gegaan. Ik met mijn dochter en schoondochter eerst - mijn man en onze zoon bleven nog even wachten op verdere papieren en op datum eerste afspraak ziekenhuis - alwaar ze zo'n apparaatje gaan plaatsen om de chemo te kunnen krijgen. t'Plaatsen van dit apparaatje gaat nu aanstaande woensdag gebeuren. Allemaal chinees voor ons - allemaal nog steeds een zeer boze nachtmerrie alwaar we à la minute willen uit ontwaken - wij allemaal hier ! Maar dat gebeurd niet ! waarom toch niet ???!!! Buiten op straat zijn we, nadat manlief en zoon ook beneden waren nog maar eens huilend in mekaar's armen gevallen. Toen zijn we naar huis gereden.....koffie gemaakt.....en proberen te verwerken maar het lukt ons niet.....écht niet ! Toen heb ik zijn zus gebeld - die woont hier vlakbij en is dan ook vrij direct gekomen - weer tranen... Mijn zoon heeft de moed gehad om de rest van de familie in te lichten....mijn zus-mijn broer-collega's van t'werk - vrienden..... allemaal ongeloof ... Mijn man belooft er voor te gaan ! Hier houden we ons aan vast ! Hij belooft ons om die sessie van 3 chemo periodes (zijnde negen weken) te doorstaan - allemaal hopende dat de chemo zijn werk zal doen en dat er toch nog hoop is op een beetje genezing... Hopen - hopen en nog eens hopen ...dat is het énigste wat we momenteel kunnen doen. Toen iedereen terug weg was - schoonzus naar huis en kids naar hun bedje heb ik nog even met mijn man proberen tv te kijken, dicht bij hem - in zijn armen - af en toe wenend, troostend.... proberen wat afleiding te zoeken op het grote scherm - niet makkelijk. Dan zo iets over middernacht hebben we beiden een slaappilletje genomen - dit hebben we geen van beiden in die bijna 34 jaar huwelijk nog nooit moeten doen - en toen zijn we gaan slapen. .....
Vanmorgend om tien voor zes zaten we beiden terug beneden... Heb koffie gemaakt en heb tv opgezet en heb me onder een dekentje naast mijn man gevleid - in de hoop toch nog een beetje te kunnen slapen - maar neen.....dit is me niet gelukt. Zo tegen acht uur kwamen ons kids één voor één te voor schijn en begon stilletjes ook de dag wakker te worden. Raar maar plots zat ik gewoon voor me uit te staren en voelde ik een vrij hevige drang naar 'hoop' - ik kan dit moeilijk verwoorden maar ik probeer te hopen dat die negen weken die er aan staan te komen hoopvol maar ook zéér beangstigend toe te kijken - hoopvol in de zin van hopelijk toch een beetje resultaat qua chemo (dus vele dode kankerbeestjes!) en beangstigend omdat we hier over chemo niets weten maar wel van horen zeggen : ziek,misselijk,overgeven, etc etc - man daar ben ik toch zo bang voor ! Maar hier moeten we door, er is niets aan te doen.....dus aub God.....laat dit zijn nut hebben ??!!! please please please !
t'is hier nu zaterdagmorgend bijna half 1 en ik ga terug een slaappilletje nemen en men bedje opzoeken. Maar eerst wil ik aan iedereen (wat ik écht niet verwachtte) die hier reeds op zo'n korte tijd reeds gereageerd heeft op mijn vreselijk verhaal, héél oprecht danken. Ik weet alleen nniet hoe ik dat iets persoonlijker kan doen, vandaar dat ik het hier maar neerschrijf. Dankjewel lieve mensen om te reageren en voor de moedgevende woorden !
10.09 t.e.m. 14.09...samenvatting v deze dagen....
Zaterdag 10.09.2011 s'Morgens is iedereen hier al vroeg wakker. Er wordt koffie gemaakt en rond de tafel gezeten. Er wordt gehuild en geknuffeld en getroost Vragen worden gesteld - diagnoses worden herhaald - voorgaande weken worden met veel ongeloof afgetast Tegen s'middags is iedereen gedoucht - en wordt er met z'n alleen toch maar een kleinigheidje gegeten. Nadien afgeruimd en mijn zoet wordt aangemoedigd om zich een beetje in de zetel te nestelen en zijn zinnen wat te verzetten door het kijken van tv. Bepaalde afspraken die gemaakt werden voor dat deze 'hel' hier los is gebarsten moeten dan vandaag toch maar worden nageleefd. Kids proberen hun 'ding' te doen en ikzelf had met m'n zus afgesproken om naar meubeltjes te gaan kijken - eerst wou ik dit afbellen maar ook zij heeft me een beetje nodig in 'haar moeilijke periode v echtscheiding' die nu ook nét valt. Ik ga dus met haar mee maar na een half uur beklaag ik me dit al want het is toch moeilijker dan ik had verwacht. Ik zie daar 'oudere' koppels voor me lopen - hand in hand - zoals ik ook steeds met mijn geliefde winkelen gaat - en de gedachten spoken door mijn hoofd dat dit misschien voor mij niet meer is weg gelegd.... ik wil naar huis ! Naar mijn zoet ! Om kwart over vijf kom ik thuis en hij staat, alsof er nieks a de hand is, aan de kookpot.... ongeloof ! De sfeer aan de avond tafel is iets gezelliger.....maar de avond valt.... Het tv kijken lukt ook nog een beetje Maar dan komt er weer een nacht....weer een slapeloze nacht...
Zondag 11.09.2011
toch allemaal 'iets' beter geslapen..... Maar één onderwerp aan tafel herhaaldelijk terug wenen - knuffelen - mekaar troosten... Er worden plannen gemaakt om morgen (maandag) afspraak te maken met de huisarts want die moet ons meer duidelijkheid gaan geven hieromtrent - want wij worden hier allemaal een beetje gek v angst !
Maandag 12.09.2011
s'Morgens afspraak met huisarts gemaakt - om 13.10uur mogen we komen. Ondertussen houden we ons met zen twee een beetje bezig met : - uitleg over ziekenkas - uitleg over verzekering - uilteg over betalingen die er zullen moeten gebeuren via laptop - nakijken van brandkoffer - verzamelen van documenten om toch eens tot bij een notaris te gaan voor eventueel toch bepaalde maatregelen te treffen die, eigenlijk al eerder zouden moeten getroffen zijn.
Rond half twaalf ga ik nog snel tot bij de Ziekenkas Dan vlug hapje eten En dan naar de dokter - spannend !
Nog wachten in de wachtzaal tot kwart voor twee !
Dan ongelooflijk goede uitleg gekregen over wat er ons waarschijnlijk allemaal te wachten staat en wat er nu eigenlijk aan de gang is bij mijn zoetje.
Als ik haar de vraag stel 'mogen we er dan van uit gaan dat we er misschien toch op tijd bij zijn' en zij geeft me hierop toch een vrij bevestigend antwoord - dan pas begint er bij ons twee een klein beetje 'opluchting' te voelen, ondanks al wat er zal moeten gebeuren.
Dus aan deze strohalm proberen we ons vast te houden tot aanstaande donderdag 15.00 uur - de dag waarop uitslag van scanner zal bekend gemaakt worden ! ........... bidden - duimen - hopen - brrrrrrrr nie te doen !
Dit 'goeie' nieuws wordt thuisgekomen direct aan zoon- en dochterlief gemeldt en ook s'avonds aan schoonzus- en broer.
Dinsdag 13.09.11 Vrij 'rustige' dag - ons vasthoudend aan die strohalm....en vol spanning toelevend naar woensdag - dag dat de scanner moet genomen worden. Toch nog om kwart voor vier S van t'school kunnen gaan halen. s'avonds met zen allen proberen zinnen te verzetten voor tv.
Woensdag 14.09.11
Iedereen hier héél vroeg wakker want om 07.00 uur vertrekken vader & kids richting ziekenhuis. (kids hadden beiden verlof genomen om hun papa te steunen - ongelooflijk super lief van hen hé !!) Ik blijf (na lang discussie daags tevoren) dan toch maar thuis bij vriendin van zoon, waarmee ik gepland heb om naar ziekenkas te gaan en nodige boodschappen te doen (het gewone leven draait immers ook nog door waarin er moet geleefd en gegeten worden...) Iedereen is s'morgens enorm zenuwachtig - mijn man moet nuchter blijven - dus langer onder de welruikende geur van koffie blijven ze hier niet aan de tafel zitten en om zeven uur vertrekken ze reeds richting st Augustinus. Ik wuif hen uit met een klein hartje en tranen in de ogen en ontsteek direct nadien een kaarsje (het zoveelste in de voorbije dagen)
Rond negen uur vertrek ik met schoondochter voor de nodige boodschappen - gsm in de hand - wachtend op nieuws uit t'ziekenhuis En dat nieuws komt er al vrij vlug - en t'is possitief !! - Scanner is zeer goed verlopen - mijn zoet is niet misselijk of zo - personeel super vriendelijk Dus tegen tien uur zijn ze alweer thuis. Er wordt 'gezellig' middag-ontbeten en de sfeer is ondanks alles .....hoopvol....tja wat moeten we anders - alhoewel de spanning begint te stijgen naar donderdag toe. In de namiddag heb ik nog vrij veel huishoudelijk werk en tegen half vijf dan toch maar geplande bezoekje afgelegd aan WW, alwaar ik te horen kreeg dat er 2kg af was !!! Man man man ! twee kg om twee weken ...........Leuk om horen uiteraard maar op deze manier hoeft het ook iet voor mij. Enfin.....dan toch maar genoten van de frietjes op tafel en dan na het avondeten dan keimoe in de zetel te kunnen. Beetje tv kijken maar bang voor de nacht die komen gaat.....ga ik kunnen slapen ??
Dus.....lieve dagboek....ondertussen is het woensdagnacht en heb ik hier aan mijn laptopje besloten om te starten met dit dagboek..... Of ik het ga volhouden dat weet ik nog niet, maar momenteel voelt het een beetje als steun om mijn ervaringen en gevoelens van de voorbije uren, dagen, weken, maanden neer te tikken. Ik hoop dat dit me gaat helpen - ondanks de enorme steun die ik momenteel krijg van mijn twee schatten van kinderen ! Slaapwel dagboek, tot morgen - duim aub hé - om drie uur moeten we bij Dr DeRoo zijn.....
De reden dat ik dit dagboek begin is helemaal niet zo leuk, maar ik denk, en hoop, dat dit mij een beetje gaat helpen om door deze voor mij vreselijk onbekende en beangstigende periode te geraken. Vorige week vrijdag, 09.09.11 is gans mijn gezinnetje door mekaar gerammeld door het vreselijke nieuws te moeten te horen krijgen dat mijn allerliefste man, mijn rots in de branding, getroffen is door 'DE' vreselijkste ziekte allertijde : k a n k e r...... (slokdarm). Wat er aan voorafging : Sinds 07.07.11 gaat hij heel onschuldig naar de huisarts met klachten aan zijn maag - niets vreselijks - gewoon heel onwennig. Deze laatste aarzelt niet en stuurt hem direct door naar specialist in St. Augustinusziekenhuis alwaar ze direct overgaan tot het maken van een echo en waar te zien is dat er waarschijnlijk een maagzweer aanwezig is (op zich toch niets om je erg bang van te maken) dus verdere behandeling door medicatie en volgende afspraak voor nog dieper nazicht van dit probleem. Bij die volgende afspraak komt er volledige verdoving bij te pas en ook dan blijkt alles 'vrij normaal' te zijn, zelfs maag is reeds goed herstelt door t'nemen van die medicatie, MAAR slokdarm blijft vrij erg geïrriteerd (ontstoken) - deze woorden wijzen voor ons toch nog niet écht op iets zeer ernstigs. Moet opgevolgd worden zegt de specialist dus : hij mag alles eten maar wel goed zijn medicatie verder nemen en in augustus toch nog een keer goed laten nakijken door Dokter De Roo. Zo gezegd zo gedaan en bij dit nazicht blijkt alles er vrij goed genezen uit te zien, dat is de diagnose die deze dokter stelt, MAAR......voor alle veiligheid heeft ze voor de 2de keer toch nog maar enkele puncties genomen van de slokdarm - waarschijnlijk niets aan de hand zegt ze maar toch, voor alle zekerheid. Ze vertrekt hierna voor twee weken op vakantie en wij trakteren ons zelf bij het horen van dit toch goeie nieuws, op een koffie met een bxl wafel in park De Nachtegaal aan t'Middelheim te A'pen. Nu....drie weken later, krijgt mijn man een vreselijke verkoudheid - zware hoest en lopende neus - nieks ergs toch ? Voor alle zekerheid toch maar naar de huisarts - en dan toch maar ineens ne keer horen naar eventuele uitslag van die laatste puncties want ondertussen is die dokteres ook terug uit vakantie. Onze huisarts bekijkt het op de pc en meldt aan mijn man dat zo te zien 'dit' probleem toch niet écht te genezen valt met maag medicatie - dus besluit ze om direct naar Dr Deroo te bellen. Deze wil mijn man zien s'anderendaags - dus vorige vrijdag 09.09 om 15.00u. Thuisgekomen zegt hij me dit nieuws maar denkt dat hij naar die dokteres moet voor nieuwe medicatie dus.....door omstandigheden kan ik niet mee en hoef ik volgens hem hier ook niets aan te veranderen - dus s'anderendaags zet ik hem iets voor drie uur namiddag af aan het st Augustinus ziekenhuis alwaar ik hem een uurtje later weer ga ophalen. ............ Diagnose daar gemeldt : slokdarm heeft kwaadaardige beestjes....... Totaal overstuur zijn er maar enkele dingen die hij door dit akelige gesprek heeft meegekregen : scanner - week chemo - 14 dagen bestralen - week chemo - 14 dagen bestralen - terug scanner en ten slotte : vrij zware operatie : gedeeltelijk stukje verwijderen v sloksdarm en stukje of volledige maag !
Hoe moet hij dit aan zijn vrouwtje en twee kids gaan vertellen ???!!
Bij ons allemaal wordt in één seconde de grond van onder onze voeten weggerukt !
Hoe moet je dit verwerken ? Hoe moet je dit verwoorden ? Hoe moet je hiermee omgaan ?? Wat staat er ons allemaal te wachten ?? Wat zijn de overlevingskansen ??? etc etc etc.....
Een ware hel !
In de wagen wordt niet veel gezegd.....en thuisgekomen is de eerste die het te horen krijgt onze allerliefste dochter v 25 - tranen van verdriet - vreselijk. Familie wordt ingelicht......de deurbel staat niet stil.... Onze zoon v 29 (op vakantie in NL) wordt verwittigd en aarzelt niet om direct zijn valiezen te pakken en drie uur auto te rijden om zich tot bij ons te voegen, want hij weet dat we hem nodig hebben ! - ook bij hem tranen - ongeloof - verdriet - wanhoop - en vele vragen !
Een klein uurtje later zit mijn schoonzus en -broer hier reeds mee rond de tafel ...... tranen !
Ook mijn zus die haar dochtertje komt halen staat aan de grond genageld bij het vernemen van dit vreselijke nieuws !
En dan s'avonds iets voor negen is eindelijk ons gezinnetje herrenigd : onze zoon met zijn vriendin zijn aangekomen en bij het betreden van de woonkamer valt zoonlief in papa's armen - tranen !
VRESELIJK !
De nacht komt er aan ; ik ga NOOIT meer eerst of laatst slapen maar wel SAMEN met mijn zoet ...
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://blog.SeniorenNet.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING?? De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst. - Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht. - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers. - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen. - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug. - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag. - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers. - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen. - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"? Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"? Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het SeniorenNet-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
Ik ben Niesje, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Niesje.
Ik ben een vrouw en woon in Provincie Antwerpen (Belgie) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 19/09/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gezinnetje , werken met Pretex, fietsen, cinema, etentje, .
Ik ben zéér gelukkig getrouwd, al 33 jaar met een schat van een man, en dat mag iedereen weten ! Ons gezinnetje is verrijkt met 2 fantastische kinderen. En ik heb momenteel maar één wens: genezing voor mijn allerliefste !
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
....meer naar de groentenkruiden die er in verwerkt zijn dan naar vlees en ook zijn super lekkere chateau briand vanavond proefde extreem hard gekruid ondanks dat hij zelf peper en zout had aangebracht zoals anders.
