Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Niesje's dagboek
mijn ervaringen
08-02-2013
vrijdagavond 08.02.2013
Dag 3 v 1ste kuur Eerst over m'n zoetie : die heeft deze namiddag zijn laatste baxter gaan halen en is dan afgekoppeld van zijn pompje na een dik uurtje naar huis mogen gaan. Ikzelf (met nog steeds ziekenhuisverbod) ben hem tegen 14u aan t'ziekenhuis gaan afzetten om nadien met een grote lijst boodschappen de apotheek wat rijker te gaan maken en daarna de grote huishoudboodschappen te gaan doen ; tja....ondanks dat ik me ellendig voel gaat t'leven gewoon voort en zijn er nu eenmaal dingen die moeten gebeuren wil er eten op de plank komen. Onze dochter, die vrijdag's maar tot 15.30 werkt is dan papa gaan halen, zodat we practisch samen terug thuis waren ; ik v d boodschappen en dochter met papa van t'ziekenhuis. De 1ste kuur zit dus nu in z'n body en doet daar hopelijk al het nuttige wat er moet gedaan worden. Hij heeft er wel wat last van (wat normaal is - dit zijn nevenwerkingen) : eerst TE veel naar toilet moeten zodat hij Immodium inneemt en nadien niet meer kunnen gaan wat dan ook weer de nodige buikpijn met zich mee brengt. Dan daarvoor de nodige medicatie beginnen in te nemen en die twee medicamenten bij elkaar, tja......daar krijg je dan de nodige krampen van hé. Gelukkig was dit later op de avond toch al ietskes aan t'beteren, dus hopelijk is hij van die problemen morgen verlost. Zijn eten smaakte ook niet zoals het zou moeten, maar k'had er lekker voor gekookt en er op toe gezien dat hij toch van alles iets gegeten heeft. t'Is nu spannend afwachten of er nog andere nevenwerkingen gaan bij komen ; t'is te hopen van niet zodat we deze weekend alle2 toch een beetje kunnen recuperen. Alle2 ja want ook met mij gaat het de laatste dagen niet zo best ; die vervelende keel- en hoofdpijn die me bijna een ganse week vervelen is nu verder helemaal uitgebroken tot NOG meer keelpijn, NOG meer hoofdpijn en niet 1 ontstekend oog maar ondertussen zelfs ook het andere ! Dus....vanmorgend dan toch maar uiteindelijk de dokter laten komen want met het weekend in t'vooruitzicht beter toch maar geen risico's nemen, nu zeker niet want mijn zoetie's immuungestel is nihil momenteel. Dokter heeft toch eerst eens naar men zoetie gekeken : bloeddruk genomen : die was ok en toen was het mijn beurt. Diagnose : virale infectie op de luchtwegen waaraan eigenlijk niet veel kan aan gebeuren ; dwz gewoon uitzieken met ja fles hoestsiroop, zuigtabletjes voor de keel en oogzalf voor m'n oogjes (sinds vanavond dus alle 2!) k'Begrijp er nieks van dat nu ook dat tweede oog ontstoken is ; en dat allemaal op tijdstip daarnet van een goed uur. Ik voelde bij tv-kijken dat dat andere oog ook begon te tranen maar had nu niet gedacht dat dit ook ging uitdraaien op net hetzelfde, dus gegarandeerd kleven morgenvroeg m'n beide oogjes toe......en tja wat dan....... Enfin.....de zalf ligt klaar dus sebiet moet ik dat zien klaar te krijgen om beide oogjes deftig te verzorgen. Normaal ging men zoetie me daarin helpen maar k'heb hem dat toch maar afgeraden want dan zouden we véél te dicht tegenover mekaar moeten gaan staan wat dus ook nu ten strengste verboden is - toch wreed hé ! En dat met Valentijn in t'vooruitzicht ! Lieve deugd.....ik hoop dat al die kwaaltjes na een rustig weekend gelijk sneeuw voor de zon verdwijnen hoor, want k'ben het stilletjes aan beu aan t'worden. Der is er hier tenslotte maar 1 iemand hé die ziek 'mag/kan' zijn en ik moet ten volle paraat zijn om die te verzorgen en niet omgekeerd ! Dus......de theezakjes en citroenen worden hier massaal verorbert en de fruitmand ligt boordevol vitamientjes klaar om ook voor t'nodige herstel te zorgen ! Kamperen doe ik momenteel uit veiligheidsoverwegingen nog maar eens in de zetel vandaag, alwaar onze dochter me vaak gezelschap houdt en uiteraard onze viervoeter - die wijkt niet van m'n zijde. Dus alleen ben ik niet. Ach ja.......hop naar betere tijden zekers ???? k'Hoop het althans ! Fijn weekend iedereen
Dagje 2 van 1ste kuur : Om 13.30 moest men zoetie terug in t'ziekenhuis zijn voor z'n 2de dagje chemo en daar ik dus niet mee binnen mag daar (wegens snipverkoudheid!) heb ik hem met gemengde gevoelens voor de deur van het voor ons ondertussen zeer bekende plekje afgezet ; zelfs geen kusje mocht ik hem geven ; heb dan toch maar even z'n hand vastgenomen en gezegd dat hij t'goed moest doen en dat ik zeer trots op hem ben.... en zo hebben we afscheid genomen en ben ik naar een vriendin gereden die met haar dochter en kleindochtertje ergens een koffietje zaten te drinken en mij de ganse voormiddag gevraagd hadden om toch ff langs te komen, kwestie van men zinnen wat te verzetten. k'Ben blij dat ik dat gedaan heb want ik word beetje crazy thuis zo alleen ; ik kan me zeer goed bezig houden met ditjes en datjes, daar nie van, maar alleen t'schuldgevoel dat ik heb bij t'alleen moeten laten van men zoetie, daar heb ik het zo moeilijk mee ! Dus de namiddag is voor mij vrij gezellig verloopen ; wel constant m'n gsm in de aanslag om zo af en toe toch nieuws van t'verloop van de chemo kuur te kunnen volgen. Tegen vier uur was ik alweer thuis om nog wat voor onze viervoeter te zorgen (wandelingske én eten geven) en dan was het 'joepie' tijd om men zoetie terug te gaan halen ; hij had me verwittigd dat hij rond half 6 ongeveer zou klaar zijn. Tegen dat we dan terug thuis waren was onze dochter er ook en tijdens t'avondeten hebben we dan beiden naar papa's verhalen geluisterd : over wat hij met de verschillende verpleegsters gepraat heeft ; over nieuwe mensen - lotgenoten de hij ontmoet heeft (nieks dan miserie natuurlijk) en dan na de vaat, samen gezellig in de zetel. Maar daar bleek al vrij snel hoe moe hij is (1 vd nevenwerkingen) dus.....t'vergif is al goed z'n werk aan t'doen denk ik.... om 21.00 uur daarnet is hij gaan slapen, vroeg hé ; dus ik verwacht hem vannacht wel vroeg terug beneden. We herkennen deze symptomen van de vorige chemo - de 1ste drie dagen-nachten is dat allemaal normaal ; gelukkig ebt dat allemaal wel wat wet binnen paar dagen ; alleen de vermoeidheid die gaat blijven en misschien nog zelfs verergeren. Ikzelf sta momenteel op t'hoogtepunt van men verkoudheid denk ik - écht nie te doen!!! Nog steeds zelfs ergere keelpijn plus daarbij nu pijnlijke sinussen - hoofdpijn etc etc etc dus.......morgen word er dan toch maar de dokter bij gehaald.... Natuurlijk ben ik vreselijk bang voor men zoetie te besmetten ; t'is ook nie voor nieks dat ik al de ganse week in de zetel slaap want ik wil écht niet dat hij deze verkoudheid van mij zou overkrijgen - dat zou zelfs heel gevaarlijk kunnen zijn ! dus.....zal ik maar luisten en morgen de dokter me laten onderzoeken zodat ik deftige medicatie ga kunnen nemen. Maja.....ne mens hoopt altijd maar om zichzelf te kunnen genezen hé - toch zeker een stomme verkoudheid! maar deze is sterker dan ik verwacht had, dus t'wordt tijd dat er wordt ingegrepen ! Sinds vanavond zit ik ook met een tranen oog - ben beetje bang dat die morgenvroeg gaat toekleven - écht niet normaal ! Wat zal dat nu weer zijn ???? écht iets voor mij hé al die shit ! Maar genoeg gezeurd over mij ; t'allerbelangrijkste is dat men zoetie niet verkouden wordt en dat hij zich door deze 1ste kuur goed door krabbelt ; dat is het enige wat nu op de 1ste plaats komt! Morgen dus nog 1 kort namiddagje kliniek, dan wordt pompje afgekoppeld en is hij terug een vrij vogeltje dat naar huis mag om daar verder te rusten zodat de chemo die deze drie dagen in z'n lichaam is gevloeid al het nodige kan doen ! Voila.....zover zijn we ! greets v een snipverkouden Niesje
1000x dank aan al die superlieve hard duimende duimpjes !!!!! En ze hebben hun werk goed gedaan !!! t'Is te zeggen : Ikzelf ben dus niet mee naar t'ziekenhuis kunnen/mogen gaan, wegens zware verkoudheid dus onze zoon is vanmorgend met papa vertrokken om half 9, nadat ik zoonlief goed de les had gespeld om mij zo veel mogelijk op de hoogte te houden, want ik ging écht kapot van de zenuwkes ! Godzijdank heb ik zulk een kei lieve vriendin die me de ganse morgend is komen gezelschap houden om m'n zinnen toch enigszins wat te verzetten ! Nogmaals mijn dank lieve M xxx En dan rond 11 uur kwam het 'verlossende' telefoontje want toen pas was de oncologe geweest met de uitslag van de vorige week genomen pet-scan en daaruit bleek dat er Godzijdank toch geen andere organen mee in betrokken zijn geraakt en dat ze dus (zoals we wel gedacht hadden) met de 3 maanden durende chemo kuur kon starten. Wat wil zeggen : vandaag ganse dag chemo/spoelen/chemo ; sebiet naar huis met pompje zodat chemo blijft verder druppelen (geen probleem want ook dat kennen we) ; dan morgennamiddag terug voor enkele uurtjes alsook vrijdag nog even en dan zijn we gerust voor 2 of 3 weken (van die tussenperiode ben ik nog niet gans zeker, dat ga ik straks horen). Dus deze kuur moet drie maanden gevolgd worden ; dan zal er terug gewone scan genomen worden en naargelang die uitslag zullen er nog chemo kuren volgen OF (en hopelijk kan dit dan zo vlug mogelijk) kan er terug overgegaan worden naar de onderhoudsbeurten, dewelke hij dus nu toch al 7 maanden aan het nemen was met tot hiertoe goede resultaten. Dus oncologe was tevreden en vertelde ook dat vandaag zijn bloedwaarde prima was om dus met alles te starten. Het zou gaan om dezelfde chemo die hij dus al eens heeft gekregen, dus nu maar te hopen dat de nevenwerkingen gewoon dezelfde zijn, en t'allerliefst zelfs iets minder, maar dat is af te wachten natuurlijk. Ja raar maar waar maar al bij al toch een opluchting ! De ganse dag dus ben ik al via gsm in contact met men zoetie en voel ik me vreselijk schuldig om nu niet bij hem te kunnen zijn. Daarstraks had ik hem gevraagd om me te laten weten wanneer zijn kamer daar zo goed als patienten-vrij is, zodat dan de kust veilig zou zijn en dat ik wel al wat vroeger zou mogen komen maar hij vertelde me dat de verpleegsters me dan direct gaan 'dood schieten' bij manier van spreken natuurlijk en uiteraard begrijp ik hun reactie. Ik als hoestende, koortsige, zwaar verkouden persoon kan best zo veel mogelijk uit de buurt blijven van deze patienten. Als we de rollen omkeren zou ik ook niet graag hebben dat er nu een zwaar verkouden iemand in de buurt van m'n zoetie zou zitten. Ik wacht dus braaf thuis hier, klaar in m'n startblokken, op het sein dat ik hem mag gaan halen ! Hoe het morgen moet......tja.....ik vrees dat ik hem dan tegen 13.30 zal moeten gaan afzetten om hem nadien alweer te gaan halen en dit zo verder tot mijn bacterie-beestjes volledig verdwenen zijn...... Vind het zo erg voor hem......ik die met hem babbel tijdens die baxter-kuur, ik die voor hem de nodige koffie en thee ga halen ; ik die al eens wat voorlees pfffff en nu.......wie doet dit nu voor hem ???? écht shit ! Ik tel dus de minuten hier af om hem te mogen gaan halen.... Dit wou ik hier toch al even laten weten aan al m'n lieve blog-lezertjes die zo met ons meeleven - super - écht waar mercie !!!! Groetjes Niesje xxx
k'voel me verplicht hier vanavond toch iets te schrijven, ondanks dat het me nog steeds niet zo best gaat. Vandaag al wel eens even buiten geweest, samen met dochter die dagje vrij had, maar meer dan auto in en auto uit is het niet geworden en blij dat ik terug thuis was, alwaar een lekker thee-ke me weeral smaakte. Ikke en thee.....! normaal nooit - alleen bij ziekte en da's nu dus ! Nog steeds keelpijn en hoofdpijn en in de hoop dat het wel zal beteren er nog geen dokter bij gehaald ; zal nog ff afwachten, maar t'idee dat zij me dat voze stokje in mijn keel moet zien geeft me nachtmerries ! Ja......soms ben ik helemaal niet sterk hoor ..... momenteel beetje zwakkelingske Maar genoeg over mij.... da's t'minste M'n zoetie : die is gelukkiglijk veel beter, ttz wat z'n friet-curry worst miserie betreft. Eigenlijk zou ne mens zo'n frietkot moeten laten inspecteren want hij was heus niet de enigste : vriend van dochter is ziek geworden en vriendin van onze zoon ook, dus da's toch effe om bij stil te staan hé ! Neen......frietkoten gaan hier de eerste maanden misschien zelfs jaren niet meer op t'programma staan ; k'zal ze wel zelf maken - vééééééél beter ! Dus, dat hebben we dan ook alweer gehad - ocharme wat was hij toch ziekjes - k'mag er niet aan terugdenken ; maar t'is gelukkig dus over. Hij heeft daarstraks zelfs terug kunnen genieten van één v z'n lievelingspateekes : biscuit met méringue ! Neen, ikke niet.....mijn eetlust staat al drie dagen op een zeer laag pitje. Dus zo zijn we dan nu de vooravond van .....morgen, en ik kan/mag niet mee deze keer en daar voel ik me zeer schuldig over. ttz: als ik aan al die zieke mensen denk niet want dan weet ik dat het m'n plicht is om niet mee te gaan want wij weten hier maar al te goed hoe bacterien gevaarlijk kunnen zijn voor al die patienten, maar als ik a m'n zoetie denk.......is de 1ste keer dat ik dus niet kan/mag mee gaan. Gelukkig pakt zoon het van mij over, althans de voormiddag want hij staat met de late, dus......ofwel ga ik na de middag (al naargelang mijn ziektebeeld) of (en dat zal het waarschijnlijk wel worden) ga ik tegen dat men zoetie naar huis mag en dat zal eerder tegen de avond zijn. t'Wordt dus een échte kl**dag morgen ! t'énige wat ik nodig heb zijn duimpjes ! aub ! tot morgen
k'Ga t'hier kort houden want k'ben ziekjes ....... ja ikke !!! en da's ondertussen meer dan 2 jaar geleden, ma k'heb het goed zitten, ondanks griepspuit. Ma t'zal geen griep zijn denk ik pffff kweet het nie ; is gister in de namiddag begonnen : keelpijn - vreselijke onophoudelijke hoofdpijn - en koortsig ; met een brandende chauffage van 21° zit ik hier te rillen van de kou ; k'voel me miserable !! En alsof dat nog niet alles is !!! ........ Gister wordt er hier afgesproken om vanavond eens frietjes te eten van t'frituur....is écht een zeldzaamheid maar mijn zoetie had er zo'n zin in (van t'frituur is toch altijd net iets anders!) en de kids gingen dat halen en t'zou hier zeer gezellig worden aan de tafel. En dat was het ook, ondanks dat ik géén frietje heb aangeraakt ...bah! écht geen honger, al de ganse dag niet. Dus na lang aandringen van de kids, omdat ik er toch zo miserabel ziekjes uit zie, en dat ze zegden 'mama ga toch terug in de zetel liggen' zonder ik me terug wat af en zo na een uurtje vertrekt iedereen en komt men zoetie gezellig bij me zitten..... die gezelligheid heeft net een kwartierke geduurd ! Die is ziek geworden ! man man man !!! nie te doen ! ocharme toch ! een gans uur over de wc ! en pijn dat dat deed ! Kan je t'je voorstellen wat er hier aan de hand is !!! je zou voor minder gaan huilen ! enfin.....ondertussen is het bijna middernacht en heb ik men zoetie net boven geïnstalleerd mét emmer....in de hoop dat hij deze niet meer zal nodig hebben ! Dus de 2de opeenvolgende slapeloze nacht staat me hier te wachten ...... maar da's t'minste ; als men zoetie maar vlug beter wordt, want nu ook dit weer !!! En morgen.....m'n shoppingdagje waar ik zo naar uit keek !!! shit hé ! nog es sorry M.... ma we halen dat zo vlug mogelijk in hé ! afgesproken ? Ondertussen ga ik hier nog wat afleiding zoeken op opgenomen programma's want ons dochter is nog niet thuis en die moet van de stad komen, dus......tja beetje ongerust hé. Ma k'heb ze zo net een smsje gestuurd en ze heeft me geantwoord dat ze binnen kwartiertje gaat vertrekken. Die zal ook nogal schrikken als ze t'v papa hoort ! Laat het hier aub vlug keren please ????? groetjes zieke Niesje
En zo zijn we ....februari .... reeds de 2de maand dit jaar. Een leuke maand...normaal gezien toch : verjaardag broer - verjaardag zoetie - Valentijn ! Toch maar beter niet te ver voorop lopen....t'gaat al snel genoeg. Vandaag was t' Pet-scan-dag' voor m'n zoetie en alles is normaal verlopen ; tja.....al bij al is er daar niets speciaals aan, alleen t'rare gevoel, zo vertelde hij me, bij t'inspuiten van die vloeistof, voor de rest geduld....meer moet je niet hebben. Dat hebben we dan ook alweer gehad......nu is t'alleen nog bang afwachten tot woensdag...... klinkt momenteel nog 'ver weg' dus proberen we het gezegde 'carpe diem' toe te passen. Deze namiddag is de badkamer afgewerkt en t'resultaat is zeer mooi ! - k'Ben zo trots op de nieuwe lavabo én nog meer op de nieuwe retro-kraan ! en blinken dat ze doet Onze zoon heeft papa geholpen en tegelijkertijd natuurlijk weeral wat bijgeleerd van de nodige loodgieterij dat er bij zulke werkjes komt kijken. Voor hen 'normaal' voor mij 'één groot vraagteken' maar dat bewijst nog maar eens dat wij sterke vrouwen toch regelmatig nood hebben aan mannelijke bijstand Als dank had ik aan zoon én z'n vriendin gevraagd om vanavond te blijven eten ; k'had overheerlijke spagettig bolognaise gemaakt, iets wat iedereen hier kei graag lust. Dus t'was weer een gezellige volle avond tafel en daar geniet ik momenteel 'nog' meer van. Wat het weekend voorspelt weet ik nog niet. (eerlijk gezegd staat m'n hoofd naar niet veel) De weerberichten voorspellen niet veel droogs dus het gezellig binnen blijven zit er dik in. Fijn weekend beste lezertjes !
Vandaag en gister en eigenlijk al de ganse week heb ik mezelf er verschillende keren op betrapt, het gevoel te hebben of dat er hier eigenlijk niets aan de hand is ; maar....vrijwel direct na dat gevoel, kwam ik weer terug in die boze kwade verschrikkelijke nachtmerrie, die eigenlijk geen nachtmerrie is maar gewoon....werkelijkheid. Zo goed gaat het momenteel met men zoetie....ongelooflijk hé. Onder 'goed gaan' bedoel ik : hij lacht veel ; zijn humor is er terug zo vaak als vroeger ; hij stelt zelf voor om naar de winkel te gaan (winkels zoals Hubo,Gamma,Brico) dus allemaal klusjes-winkels ! Want hij heeft er een lang niet meer gekende moed op om aan die badkamer verder te werken ; iets wat wij hem ten strengste verboden hebben t'is te zeggen : op ons (kids) en mezelf's voorschrift moet hij wachten tot vrijdag omdat dan onze zoon een dag vrij is (om met papa s'morgens naar t'ziekenhuis te rijden voor die scan) en om dan nadien samen aan de badkamer te beginnen. Jaja.....samen daarstraks naar de Gamma.... Klinkt misschien idioot maar die momenten, die kleine stomme momenten van zo'n aankoopvoormiddag.....die heb ik zo gemist !!! En plots nu zijn ze daar weer want men zoetie heeft er écht zin in ! Zin om klusjes te doen ! Ongelooflijk ! En dit al de ganse week ! Samen naar Ikea ! Samen naar Makro ! t'klinkt haast te mooi om waar te zijn ! waar is de tijd dat we dit de doodnormaalste uitstapjes vonden ! Gister, bij t'bezoekje van z'n zus hier, zegde hij dat hij al die klusjes die voorlopig op de lange baan geschoven waren, nu wil doen om er dan met zijn nieuwe chemo volledig terug tegen aan te gaan ! Wat een prachtige moed toch hé dat hij heeft ! k'Ben er zo trots op ! Deze week voorlopig blijft het angstgevoel een beetje op de achtergrond hangen ; ik bedoel.....wég is het helemaal niet hoor, het knaagt en knaagt ....maar t'blijft nog een beetje weg want oke....scan wordt overmorgen genomen maar op uitslag moeten we sowieso toch wachten tot volgende week woensdag, dus......t'is momenteel beetje 'ver v m'n bed'...... al besef ik maar al te goed dat het 'nog' maar 7x slapen is.... Ondertussen probeer ik dus van die, voor 'normale' mensen stomme momenten, maar voor mij hier ongelooflijk leuke momenten, te genieten. Hij eet goed ; slaapt goed (als onze viervoeter hem niet wekt ) en zijn humor is deze week super ! Dus.....helemaal geen reden tot klagen of zagen ! Maar geloof me.......ik bid en smeek om gunstige uitslag de woensdag ! Slaapwel
Hey hier.... Vandaag was hier een zeer gunstig dagje waarin bepaalde reeds lange geplande taken zijn volbracht. Eerst bezoekje ziekenkas want die bonnetjes waren zich weer aan het opstapelen, ge kent dat hé ; dan naar de Telenet-shop om onze zoon zijn gehuurde digi-box terug binnen te leveren, want nu hij zo goed als voorgoed samen is gaan wonen met zijn vriendin, staat dat ding hier toch maar te nieksen en kost het ons alleen nog maandelijks de nodige bijdrage, dus da's nu ook alweer afgehandeld en dan richting Ikea. Daar moesten we naartoe voor allerlei zaken te gaan halen om hier in huis, op de lange baan geschoven klusjes, uiteindelijk te klaren : - een nieuw vuilbakje in het keukendeurtje bevestigen ; niet-werkende lichtspots in t'ganse huis vervangen ; een aantal nodige foto-kaders aanschaffen om prachtige Australische hand-geschilderde tekeningen in te kaderen en eindelijk een mooi plekje in huis te geven, want binnen 7 weken komt mijn zoetie zijn Australische nicht voor 6 weken naar hier op vakantie (logeert bij schoonzus) en die mooie schilderijen maakt zij zelf en heeft ze vorig jaar via de post naar hier opgestuurd, en eerlijk waar : ze zijn te mooi om in de kast te liggen. En dan uiteindelijk heeft m'n zoetie de knoop doorgehakt en heeft de langverwachte nieuwe grote lavabo voor in de badkamer, waar hij lang geleden al eens had voorgestaan, vandaag dan toch meegebracht en morgen gaat hij die plaatsen ! joepie ! mét schitterende mooie nieuwe retro-kraan! Je zou haast zeggen dat hij lentekriebels krijgt (was dit maar waar !!). Ben wel zeer blij dat dit, lang uitgestelde plan, nu toch gaat gebeuren en zo onze badkamer er door wordt opgefrist. k'Heb hier ooit eens geschreven dat ik een zeer handige harry in huis heb....wél.....da's vandaag nog maar eens dubbel en dik bewezen ! God wat is hij toch handig !!! ben zo fier op hem !!! Na de middag heb ik de benedenverdieping een goeie schuurbeurt gegeven, want met al die sneeuw en zout van de afgelopen dagen bahh! Dus dat kan er ook weeral tegen en t'ruikt lekker fris ! Morgenavond komen schoonzus en -broer op bezoek ; normaal was het onze beurt om naar hen te gaan, maar door al het voorgaande en ook door t'feit dat er bij hen thuis de griep de ronde deed, hebben we dat maar wijselijk uitgesteld. Maar toen ik eergister met de hond ging wandelen, kwam ik men schoonzus tegen en heb haar in grote lijnen verteld van m'n zoetie's (haar broer) z'n gezondheidstoestand en uiteraard schrok ze ook wel weer en zo beloofde ze me om zelf deze week eens tot hier te komen, zodoende morgen dus. Voor de rest geen nieuwtjes.......want als ik zeg dat het knagende angstige gevoel m'n dagen én nachten beheerst zoals eb en vloed, val ik toch maar in herhaling. Slaapwel.
Super hé die nieuwe sneeuw vandaag !!! (sorry voor al diegene die niet zo'n liefhebbers zijn van dit winterweertje) k'Ben deze namiddag dan toch nog maar een fixe sneeuwwandeling met onze viervoeter gaan maken en heb in alle stilte afscheid genomen van al dat moois......want als we de weergoden mogen geloven zou alles vanaf morgen beginnen smelten en verdwijnen Voor de rest een vrij rustige zaterdag - vanmorgend drie grote knolselders een kopje kleiner gemaakt en omgetoverd in overheerlijke soep, dewelke nu alweer afgekoeld mooi verdeeld in de diepvriezer is beland. Vanavond stonden er mosseltjes op t'menu ; dit was zo gepland omdat dit het lievelingseten van de dochter is, en wie was er vanavond niet thuis.....juist....de dochter dus morgen nog overheerlijk restje gebakken mosseltjes mmmnjammie ! Wat er voor morgen ook nog op mijn programma staat is een bezoekje aan het vakantiesalon in Antwerpen ; niet zozeer voor mij hoor, want reisjes maken staat momenteel helemaal niet op t'programma (( Maar de meisjes hier (dochter en vriendin zoon) stonden erop dat ik eens met hen mee ging ; ze weten ook hoe belangrijk het voor mij is om af en toe eens buiten te komen en onze zoon heeft zich vrijwillig kandidaat gesteld om bij papa te blijven en samen met hem gezellig wat tv te kijken, dus....overweeg ik om met de meisjes mee te gaan, maar zekerheid hierover zal morgen brengen. Nu is het tv-avondje.... Fijn weekend voor iedereen.
Hey hier, Berekoud maar toch, voor mij althans, nog eens (t'was lang geleden) ontspannen dagje. 'Ontspannen' t'is te zeggen: alvorens ik de deur uit ben gegaan, was het alweer half 11, maar.......AL de huishoudelijke taken waren volbracht, én zoon, die late shift moet werken deze week, was hier om papa gezelschap te houden en na de middag kwam er nog visite, dus deze dag is ook alweer voorbij gevlogen. Buiten t'feit dat 'het' angstige gevoel mij/ons hier niet los laat, heb ik geen nieuwtjes. Morgen, donderdag, gaat men zoetie naar de kinesist voor zijn 9beurt kuur af te werken, de laatste keer dus. Gelukkig gaat het met z'n rug wel beter, maar voorzichtig zijn blijft de boodschap! Waren we maar al 14dagen ouder...... Slaapwel
Maandagavond......de kop van de nieuwe week is er alweer af. t'Was hier een vrij gezellige maandag. Vanmorgend wel even spannend toen men zoetie om 8 u mocht bellen voor die afspraak van de pet-scan. Nu gingen we t'eindelijk weten wanneer die zou kunnen doorgaan.....hopelijk nog deze week???? Maar neen! helemaal niet ! Wéér gingen ze ons terugbellen als de nodige secretaresse er was.....dus wéér maar braaf afwachten.... Dan.....half 10 ...telefoon....yes! afspraak scan..... even opluchting! Nadien gevolgd door teleurstelling : scan kan maar pas genomen worden op vrijdag 01.02! Das gvd! pas volgende week !!! En wat dan met onderhoudskuur die de woensdag daarvoor normaal moet doorgaan???? Mag die dan wel doorgaan??? Allemaal vragen ! héél veel vragen !!! Na even met m'n zoetie aan tafel te gaan zitten, alles even 'rustig' op rijtje gezet....uiteraard met de nodige traantjes voor mij althans, want t'werd me effe allemaal te veel, hebben we dan besloten om na de middag tegen 2uur naar onze oncologe te bellen, om haar het 'probleem' effe uit te leggen en tegelijkertijd te vragen hoe het nu eigenlijk moet verlopen. Na een tasje koffie en voor men zoetie een tasje thee waren men gemoederen een beetje bedaart, zeker toen men zoetie voorstelde om eens effe in de buitenlucht te gaan. K'moest toch nog boodschappen doen en die waren hier in de buurt, dus te voet zou best leuk kunnen in dit mooie winterlandschap. Wél had hij beetje bang voor t'vallen maar mijn blijdschap met dit voorstel was zo groot, dat ik hem beloofde om goed vast te houden (elkaar dan hé) En die wandeling heeft deugd gedaan ; zoveel deugd dat we zelfs besloten om via men vriendin de terugweg te doen en even bij haar aan te bellen ; t'was alweer een week geleden dat ik haar gezien had. Met de belofte om er niet binnen te gaan, stuurde ik haar een smsje dat we op komst waren .........en nadat we er vijf minuten aan de voordeur stonden kon men zoetie niet meer aan de verleiding weerstaan van het door haar aangeboden kopje koffie. Een klein uurtje hebben we dan toch gezellig effe kunnen bijpraten en opwarmen. Zoals afgesproken heeft men zoetie dan om twee uur eindelijk de oncologe kunnen spreken en uiteraard moet die onderhoudsbeurt van volgende week niet doorgaan want dan zou andere chemo die toch wel op t'programma gaat staan, weer twee weken moeten uitgesteld worden. Neen dus! Vrijdag 1.02 scan en woensdag 06.02 start nieuwe chemo....... Van opluchting kan ik niet echt spreken ; t'had beter allemaal niet zo moeten lopen nu ; t'ging nu allemaal zo goed met die onderhoudskuren ! pffff dikke shit is't ! We hebben samen met ons tweetjes t'beste gemaakt van deze namiddag : even samen in de tuin voor de vogeltjes gezorgd - beetje sneeuw geruimd en nadien lekker warm binnen heb ik voor ons twee warme thee gezet en hebben we samen wat gecomputerd en voor ik het wist was het kwart voor zes en moest ik me haasten om t'avondeten op tafel te krijgen tegen dat dochter thuis kwam ; gelukkig had die gesmst dat ze wat later ging zijn Nu is het ..... aftellen .... aftellen naar de scan-dag.....aftellen naar de chemo dag......bang aftellen..... ....wordt vervolgd.....
Zaterdagavond....en k'heb beloofd om hier te komen bij schrijven zoveel als mogelijk. Vandaag na een toch vrij goeie rustige nacht, ook een vrij gezellige dagje. Vanmorgend m'n huishouden en nadien de grote boodschappen ; t'was heel erg druk in de winkel en dan denk ik vaak 'zo te zien is t'laatste waar de mensen in sparen is aan food'. Aan de winkel buitengekomen, en bij t'inladen van men aankopen in de auto, kreeg ik telefoon van men broer. Hij was in de buurt zegde hij en vroeg me of t'stoorde dat hij even binnenwippen zou. Uiteraard stoort me dat niet, neen integendeel zelfs, want toeval wil lukken dat ik s'morgens aan t'denken was van ook hem op de hoogte te brengen van de hedendaagse situatie ; hij zal ook wel wat schrikken denk ik want steeds als hij hier komt is er precies niets aan de hand, dus verwachten gaat hij dit ook niet. Samen zijn we dan thuisgekomen en zo heeft hij, samen met men zoetie, direct geholpen om de boodschappen naar binnen te brengen. Dan heb ik hem een lekker tasje koffie gemaakt en heel even over 'koetjes en kalfjes' gebabbeld tot er even een stilte viel die men zoetie direct gebruikte om hem t'minder goeie nieuws te melden. Héél wijselijk heb ik die twee eventjes alleen aan de tafel gelaten en terwijl men boodschappen op z'n plaats gezet, dus wel in de buurt, zodat ik t'gesprek wel kon volgen en wat me dan nog maar eens opvalt is de sterkte die men zoetie uitstraalt als ik hem voor de zoveelste keer hoor zeggen dat hij er terug met volle moed zal tegen aan gaan etc etc etc..... Ik bewonder zo zijn moed en strijdvaardigheid. Laat ons in Gods naam hopen dat het ook deze keer weer mag aanslaan! Nadien zijn de kids hier nog binnengevallen en zat de middagtafel alweer gezellig gevuld en dat zijn zo van die momenten dat je even niet aan al die narigheid moet denken, tot dan weer de rust weekeert en ieder zen gang gaat en doet wat hij gepland had te doen. Ik ben dan maar aan t'lekkere stoofpotje voor morgen begonnen want zo'n stoofpotje is altijd op z'n lekkerst als je het de dag voordien klaarmaakt en morgennamiddag is het veldrijden op tv en had zoonlief aan papa beloofd om mee te komen kijken (leuk voor m'n zoetie natuurlijk want wat kan ik nu van veldrijden??) ; toen ze dat eergister aan het afspreken waren heb ik ze dan ineens uitgenodigd om nadien hier te blijven eten - gezellig! Wat wij 3 vrouwen (dochter, vriendin zoon en ikzelf) morgennamiddag tijdens t'veldrijden gaan doen, is nog de vraag maar voor een leuke winterwandeling ben ik altijd wel te vinden. We zien wel.... En dat het dan maar snel maandagmorgend wordt ; dan kan men zoetie nogmaals telefoneren om te horen wanneer die pet-scan mag gebeuren. Ik haat de komende dagen!!! Slaapwel
Dat ik hier in de loop van de namiddag reeds iets kom posten is niet altijd een goed teken ..... t'Was hier weer kl__***spannend de laatste dagen, uren, minuten, seconden want we zaten hier al van gisternamiddag 14uur te wachten op de bloeduitslag van men zoetie, meer van de tumormerker - waarden dewelke ze nooit niet direct kunnen zien en waarvoor we dan de dag nadien mogen telefoneren. Dat heeft ook men zoetie sinds gisternamiddag twee uur gedaan : eerst kreeg hij onze oncologe niet te pakken ; dan, na 20 minuten op een muzieklijn te wachten kreeg hij te horen van haar dat die resultaten nog niet binnen waren en dat ze ons zou bellen héél misschien nog gister in de latere namiddag (wat dus niet gebeurd is) of vanmorgend (wat ook de ganse voormiddag niet gebeurdde) dus heeft men zoetie om 11uur zelf dan maar de telefoon genomen en wéér was ze niet te bereiken (alle respect uiteraard want wij zijn spijtig genoeg niet de énige patienten!) ; toen werd er ons,na herhaalde belpogingen gezegd om na de middag vanaf 2uur te bellen, dan zou ze op haar bureau zijn, en ja.....iets over twee had men zoetie ze dan aan de lijn, vrijwel met een iets wat minder goeie nieuws : de tumorwaarden waren gestegen (wat niet zo goed is) van 5 naar 9 (wat volgens haar nog niet alarmerend is, wetend dat er mensen met waarden van in de duizenden patienten van haar zijn. Dus : wat staat er te gebeuren : volgende week pet-scan omdat ze daarop nauwkeuriger zou kunnen zien waar ze juist het probleem dient aan te pakken ; dat wil dus zeggen : terug chemo! Niet zo best natuurlijk ; we hadden dit liever 'nog' niet gehoord ; maar men zoetie zelf, zo ongelooflijk sterk dat hij is (of hij zich althans voordoet) paniekeert ook 'nog' niet en hoopt er zo spoedig mogelijk terug ten volle te kunnen tegen aan vliegen !!!! (dat zijn zijn woorden), ondanks de misschien weer terugkomende vervelende nevenwerkingen (maar daar weten we nu nog niets over). Dat was dus, en nu spreek ik vooral in mijn eigen persoonlijke naam, wél effe serieus slikken pfffff ; ik zat weeral op men stoel genageld na dit nieuws pffffff ; de angst sloeg en slaat me weeral serieus toe ! Maar wat kan/kunnen je/we doen??? we staan verdomme zo machteloos !!!! en dat zegt ook men zoetie regelmatig ! je hebt dit écht niet in d'hand en dat is zo kl**** sorry !!! Onze kinderen waren beiden hier (dochter nog vakantie en zoon kwam effe binnengesprongen na zen werk) dus allemaal samen hebben we dit minder goeie nieuws weeral maar proberen een plaats te geven. Eerst lukt me dat totaal niet, maar t'vreemde is : je zit dan met z'n allen rond de tafel en de ene zegt dit, de ander dat maar t'allerbelangrijkste was de uitleg die men zoetie gaf over t'gesprek dat hij tenslotte zelf met de oncologe gehad had en waarvan hij nogmaals herhaaldde dat dokteres rustig sprak, niet paniekerig was en gewoon vindt (zoals altijd) aanvallen wanneer nodig!!! En dat is nu alweer zo'n moment hé! pfffff. toch een vreselijk monster hé !!! Hoe moet dit de komende dagen alweer verder .......tja......waarschijnlijk met goeie en minder goeie momenten en ik haat die minder goeie zo hard !!! Nét op het moment dat men zoetie aan t'bellen was met de dokteres was ik aan een lekkere voorbereiding bezig voor het avondeten......wel alles is in de ijskast gegaan en heb er momenteel nieks zin in ! That's me......zulk nieuws slaagt volledig op maag en gemoedstoestand ..... wreed hé ! Maar wat zit ik over mezelf te klagen en te zeuren ! Der is hier maar één iemand die t'Gvd! moeilijk moet hebben en op hem ben ik zo fier dat hij zo sterk is en blijft en zo positief 'probeert' te zijn. HIJ heeft pas reden tot klagen ! Dit wou ik hier ff neerschrijven ..... sorry dat het minder goed is maar we moeten blijven vechten en er blijven in geloven zoals we al anderhalf jaar bezig zijn.....k'weet het maar al te goed! Maar simpel is t'niet ! k'Ga nog héél véél dikke duimpjes nodig hebben vrees ik..... Groetjes Niesje
Eerst en vooral sorry dat ik hier gister nieks meer ben komen schrijven, maar eerlijk gezegd.....m'n moed was beetje ver te zoeken.... Nu vandaag gaat het alweer veel beter ; vooral sinds vanmiddag. t'Was vandaag weer 14daags ziekenhuis-kuur-dagje voor men zoetie en na een totaal slapeloze nacht voor mij althans, was ik blij dat we eindelijk in t'ziekenhuis waren. Dat gevoel, die angst pfffff man man man toch.....onbeschrijfelijk is dat voor mij !!! Maar.....k'heb het weeral overleefd en nu zo na een gesprek met onze oncologe, is dat angstgevoel toch weeral effe verdwenen pfffff. Volgens onze oncologe zouden m'n zoetie's klachten, welke ondertussen alweer 4dagen nihil zijn, gewoon te wijten zijn aan een reflux oesofagale .....Tja.....mooie naam voor dat probleem. Waar komt dat gevoel vandaan? Wel om dat te begrijpen volstaat het de weg te volgen van het voedsel dat we doorslikken ; dat gaat door de slokdarm naar de maag en aan die overgang tussen slokdarm & maag bevindt zich een barrière tegen oprispingen, in de vorm van een sluitspier en een klep. Het voedsel gaat de maag wel binnen maar kan niet meer terug naar de slokdarm.. Die barrière is echter nooit helemaal afgesloten en daar er bij mijn zoetie nét op die plek 'zijn probleem' nestelt, plus t'feit dat bij hem door 'dat probleem' die sluitspier nog minder goed werkt, heeft hij hier meer last van zéker bij bv : teveel aan koffie, chocolade etc.... En nét dat heeft hij de laatste weken iets meer genuttigd dan voorheen, vandaar dus dit probleem. Oncologe zegde dat er voor haar geen extra reden tot ongerustheid is dus probeer ik ook geruster te zijn, al moet ik toegeven dat ik toch nog een beetje spannend afwacht tot morgennamiddag als men zoetie haar mag bellen voor de tumormerker van zijn bloed wat vandaag, zoals altijd om de 14 dagen is getrokken. Maar volgens oncologe was die tumormerker vorige keer zeer goed, dus vandaar bij haar geen reden tot paniek. Enfin.......ik kijk enorm op naar deze dame en ik/wij hier trouwens allemaal hebben ontzettend veel vertrouwen in haar, en daar put ik dan ook de nodige steun uit, voor mij persoonlijk dan hé. Zoetie voelt zich prima zegt hij ; zelfs al enkele dagen ; natuurlijk zoveel te beter hé ! Dus....nog ffe duimpjes voor morgennamiddag dan hé en dan kunnen we er weer ff tegen aan. pfffff ...... het doet toch wat men ne mens hoor, geloof me ! We waren tegen de klok van 13u alweer terug thuis, iets later dan anders maar afspraak in ziekenhuis was ook later, vandaar hé. Maar na een klein uurtje wachtzaal verliep het eigenlijk allemaal vrij vlot. En t'zijn daar toch zo'n ongelooflijk vriendelijke mensen allemaal hé ! Ja sorry voor men herhaling telkens maar ook dat is zeer belangrijk voor ons en onze lotgenoten. Ook de soep was alweer kei lekker zelfs onze dochter heeft ervan genoten, want ja zij was er deze keer ook bij omdat ze de ganse week vakantie heeft. Na de middag is ze met broer & diens vriendin naar een gigantische sportwinkel gereden want blijkbaar kriebelt het bij haar ook om in de voetsporen van haar broer te gaan treden : de trekking-sport. En broer ging deze namiddag nog een vrij grote investering afhalen welke hij laten maken had op maat, namelijk zijn gigantische trekkings-rugzak! En dochter ging ook eens informeren voor de prijs enzo want broer heeft haar kunnen overhalen om in april met hen mee te gaan richting Corsica, alwaar ze een ganse week in de vrije natuur gaan trekken. .... Ik mama reeds in volle spanning ; kids daarentegen leven er in volle emotie naar toe ! K'Moet wel toegeven......moest ik 20 jaar jonger zijn......jaja! Dus de namiddag hier is rustig ; zoetie doet dutje en ik ben tussen twee wasmachines door effe op laptopje bezig en dus in zijn buurt. Morgen is het weer een dochter-mama'-s dagje want ze heeft me mee gevraagd naar enkele winkels voor advies - altijd leuk te horen natuurlijk dat mama's advies nog nuttig blijkt te zijn Alvorens hier men blogje v vandaag te beëindigen : een hartelijk dankwoordje aan al men lezertjes en duimertjes !!!!!!! xxxxxxxxxxxxxxxxx dankjewel !!!!
hey hier, Vandaag een zeer rustig dagje hier thuis, samen met m'n zoetie, waar het overduidelijk en raar maar waar terug veel beter mee gaat.... Tja....wat moet ik ervan denken, kweet het ook niet maar als ik hem zo bezig zie is er helemaal geen reden meer tot ongerustheid, alhoewel ik moet toegeven dat dit gevoel maar helemaal zal weg zijn als we woensdag de oncologe gesproken hebben. Toen ik vanmorgend hem eraan wou herinneren om niet te vergeten naar haar te bellen om ze op de hoogte te stellen van zijn probleem, vond hij dit helemaal niet meer nodig zegde hij omdat hij de voorbije twee dagen helemaal niets meer voelt, dus tja..... Na het nog eens goed gevraagd te hebben en na nogmaals een 'neen' te horen tja.....hijzelf zal het uiteindelijk wel t'beste voelen en weten hé. Automatisch hou ik hem constant in t'oog, vooral bij t'eten en ik moet toegeven dat er tot hiertoe geen problemen meer zijn, dus.....hopelijk kan ik nu vannacht eens terug wat doorslapen want pfffff de twee laatste nachten is er van slapen niet veel in huis gekomen ....draaien,keren,dubben en denken pffff en dat is helemaal niet mijn gewoonte want slapeloze nachten zijn gelukkig voor mij een zeldzaamheid. Tja.....wat moet ik er nu van denken hé....kweet het ook niet hoor ; hij eet uitstekend zowel s'morgens smiddags als s'avonds ; ik kijk er op toe dat hij fruit eet ; alleen t'snoepen dat doet hij nog amper , maja......moet ik me hier nu ongerust over maken? Enfin.....dat het maar snel woensdag is, en dan afwachten wat de oncologe gaat zeggen hé. Vandaag ben ik heel de dag gezellig bij hem gebleven ; de kids waren beiden op stap (fotografen hé) en de vrieskou buiten maakte het eens zo gezellig binnen. Wat hij al zolang van plan was, daar is hij vandaag mee gestart : namelijk de dia's van de voorbije 30 jaar op z'n computer in te scannen. Ik heb em daar vandaag een beetje mee geholpen en we hebben écht genoten van al dat nostalgie dat we te zien hebben gekregen........wij zo jong nog....onze kinderen nog zo klein.......de bomen in de tuin nog zo kort......ongelooflijk waar die jaren heen zijn ??? Allemaal mooie waardevolle schatten van herinneringen! Ik hoop dat hij er zich de komende winter weken nog goed kan aan werken want er staat nog een volle bananendoos dias te wachten om ingescand te worden ! Morgen, waarschijnlijk na het sneeuw ruimen (want t'is hier vollen bak aan t'sneeuwen dus dat beloofd voor de ochtend) was ik van plan om met dochterlief, die een weekje vakantie heeft, te gaan shoppen ; dat had ze me vorige week gevraagd en t'is effe geleden dat ik nog met haar op stap was, dus ik kijk er wel naar uit! Daar onze zoon met de vroege shift werken moet en hij me beloofd heeft om na 2 uur langs huis te komen, ben ik gerust dat men zoetie niet al te lang alleen moet blijven., niet dat dat een probleem is, maar toch......k'voel me beter als ik weet dat er iemand thuis is. Voila......tot zover dit beetje betere nieuws toch hé. Verder duimen blijft de booschap .....aub? Slaapwel
Omdat ik beloofd heb men blogje bij te houden en omdat ik dat ook een beetje verschuldigd ben aan men trouwe lezertjes, kom ik hier effe wat minder goeie nieuws schrijven.... Gisteravond bekende men zoetie dat hij sinds enkele dagen (dinsdag om juist te zijn) terug een beetje last ondervindt van zijn slokdarm-maagprobleem...... De schrik zit er hier bij mij, maar uiteraard ook bij hem en onze kinderen weer goed in. Aanstaande woensdag is zijn 14daagse kuurdag maar zolang willen we niet wachten ; maandagmorgend wordt er hier direct naar onze oncologe gebeld om haar reeds te informeren omtrent deze voor ons toch onrustwekkende toestand. Laat ons hopen dat ze vrij snel tot een oplossing kan komen ! We hebben volledig vertrouwen in haar dus...... Dit wou ik hier effe melden Voor de rest staat men hoofdje nu niet naar typen hier maar ik beloof wel om hier alle dagen toch bij te schrijven. Duimen jullie aub?????? (t'is lang geleden dat ik dit nog eens gevraagd heb)
yep! k'ben bevrijd van gips! Hij is er af ! tja......waarom wel.....omdat ik me véél veiliger voelde met dat spul er rond pffff ; k'weet ....k'moet nu wat geduld oefenen voor de verdere genezing maar ben zo angstig om me ergens te stoten of weet ik wat voor aanraking ! brrrrrrr....... Stipt een kwartier te vroeg waren we in t'ziekenhuis, aangemeld op de betreffende dienst met naam 'handkliniek' en reeds na enkele minuten zaten we daar in een volle wachtzaal, best gezellig tussen de gips en verband-patienten ; écht leuk om aanzien ; de éne de rechterhand-arm, de ander de linker.... grappig! om kwart over 2 werd m'n naam afgeroepen en werd ik vriendelijk onthaalt bij de chirurge die me heeft geopereerd. Na korte babbel die ging van 'hoe gaat het....hoe was het....we zullen eens kijken' werden de grote middelen erbij gehaald (althans voor mij, een leek op dit vlak, leek dat zo ; iets wat leek op een freecemachien (juiste schrijfwijze weet ik niet) bleek dus het niet-gevaarlijke apparaat te zijn dat de gips zou doorzagen. Nadat de dokter me feliciteerde met de mooie tekeningen die er op m'n gips staan en nadat ze me vroeg of ik van plan was om deze mee terug naar huis te nemen (waarom ik direct met een bevestigende 'ja' antwoordde) begon ze héél voorzichtig aan dit werkje wat al bij al goed is meegevallen. Toen ......werd de wonde zichtbaar.....volgens mij vrij groot (toch zo'n 4 cm) en volgens mij nog vele 'verteerbare' draadjes zichtbaar, waarop men zoetie direct zegde (effe in afwezigheid v de dokter) dat het een mooie kruisjessteek was geworden, waarop ik direct de link legde dat ik tijdens de operatie zoveel 'naai-bewegingen' had opgemerkt Toen de dokter terug binnenkwam wou ze starten met de zichtbare draadjes te verwijderen........ojee...nee! dat lukte helemaal niet ! en toen ze dat aan m'n pijnlijke reactie zag, bevestigde ze ook dat de draadjes nog veel te vast zaten en dat ze er beter maar kon afblijven - verteren doen ze na een tijdje wel uit zichzelf werd er gezegd. Ojee.....precies een rits in m'n hand ..... ja zo ziet het eruit.... ; en toen ik men vingers moest bewegen bemerkte ik het volgens haar doodnormale gevoel van : 'een tekort aan huid'..... brrrrrrrrr raar gevoel. Ze zag ook dat ik er toch wat onwennig bij zat zo zonder bescherming en stelde gelukkig zelf voor om er nog een mooie pleister op te doen.....voor mij toch al een ietsiepietsie bescherming maar toch pfffff k' voelde me helemaal niet zo gelukkig als dat ik gedacht had. Toen zegde ze dat er nog een brees wordt voorgeschreven welke ik de komende drie weken snachts moet dragen ; dit om te vermijden dat ik die pols in men slaap zou gebogen houden. We mochten haar voor t'aanpassen van die brees volgen naar een andere kamer, waar ik dan een brees moest aanpassen volgens de grote van m'n kleine handjes ..... Man man man wat was dat een zaaaaaaalig gevoel terug steun te voelen én vooral bescherming aan die hand,dus......bij t'afscheid nemen en nogmaals bedanken van de dokteres en na t'betalen van de nodige kosten bij haar secretaresse, kon ik niet vlug genoeg beneden in de grote hal van t'ziekenhuis zijn, alwaar vele stoelen staan en daaar ben ik gaan zitten, men zoetie niet wetend wat er scheelde tot ik hem vroeg : 'aub doe me die brees aan' ! Hij kent me.....moest es glimlachen......en deed wat ik vroeg ..... en toen konden we naar de auto wandelen.... Alvorens naar huis te gaan moesten we nog een boodschap doen.....wat was ik blij dat ik die brees aan had ! Thuisgekomen heeft men zoetie dan een lekker fris ruikend hand-badje voor me klaargemaakt en heb ik een klein half uurtje men hand in dat badje gehouden en zo voorzichtig die hand eindelijk kunnen wassen....ontsmetten.......al het rooie operatie-ontsmettingsmiddel kunnen verwijderen, alsook de grote zwarte pijl die die 2 weken onder die gips op men arm gestaan heeft. Dat deed deugd....maja....nadien handje goed afdrogen en best zo met rondlopen brrrrr M'n zoetie zag dat ik me er toch niet veilig bij voelde en heeft me dan toch geholpen om er terug een pleister op te doen, kwestie van te beschermen. De brees heb ik MOETEN uit laten weliswaar met tegenzin maar kweet ook wel dat dit zo t'beste voor die hand is. Maar geloof me...ze ligt hier klaar voor me om sebiet aan te doen voor t'slapen gaan hoor. Voila.....dat was men ziekenhuis-avontuur van vandaag ; weeral vele ervaringen rijker ! Ne mens is toch nooit te oud om bij te leren hé ! Ik ga t'hier bij laten met te tokkelen want......die wonde ligt op m'n klavier en daar ik met al men vingertjes typ, voel ik steeds ieder letterknopje (wordt vervolgd)
Joepie ! Morgen is het zo ver .......dan wordt mijn hand/arm bevrijd!!!!! Eindelijk!!! Om 14.00 rijdt men zoetie met mij naar t'hospitaal ; nu zijn de rollen eventjes omgekeerd Ondertussen is m'n gips wel 'nog' mooier geworden en staan er vier prachtige kunstwerkjes op van men zoetie & de kids, dus ik ga morgen toch vragen of ik dit harde stuk, dat veertien dagen m'n leven heeft bepaald, (1ste keer in m'n vele levensjaren ) als aandenken mee naar huis mag nemen. Wat ik er daar verder ga mee doen dat weet ik nog niet, alhoewel.......er groeit al een ideetje in dat creatieve kopje van mij, maar daarover later meer als ik dit ooit écht ga waarmaken Het typen gaat nog steeds vrij moeilijk - nieks maar dan ook nieks geeft dat ding a m'n hand mee, integendeel! Maar toch wou ik hier even wat komen bij schrijven want dat is weeral veel te lang geleden ! De voorbije dagen waren vrij rustig hier ; tja t'auto rijden lukt en mag ik niet en 1 v m'n 2 goeie vriendinnen is geveld door dat vieze beest dat 'griep' heet ! En zo te horen via smsjes heeft haar kleindochtertje, haar scvhoonzoon én nu haar man het ook goed te pakken, dus......ver uit haar buurt blijven momenteel is de boodschap ! Maar gelukkig heb ik NOG een kei lieve vriendin, die zo vriendelijk was om me vandaag te komen halen om vanmorgend naar de markt te rijden (nog es merciekes hé M voor de super toffe voormiddag) ; t'heeft me deugd gedaan, écht waar, ondanks de regen ! Tot gauw hé terug hé ! Na de middag ben ik met dochterlief (die nog thuis was vandaag) mee naar de fitness geweest ; voor alle duidelijkheid : neen uiteraard ben ik niet gaan fitnessen, spinnen, cardio of weet ik nog allemaal meer ; neen dus, zéker niet nu in mijn toestand. Wat de bedoeling wél was is dat ze (ons dochter dus) bij de start van t'nieuwe jaar, zoals zovelen onder ons, één goed voornemen wou waarmaken en dat is voor haar 'terug' iets aan de conditie gaan doen door terug te gaan fitnessen en te gaan spinnen. Ooit, nu bijna 2 jaar geleden zijn wij (ik met haar) daar mee gestart maar zij is er toen mee moeten stoppen door haar job die teveel tijd en energie in beslag nam. Ikzelf ben toenertijd wél ijverig héél sportief blijven verder sporten, toen ook gestimuleerd door men zus want met 2 is dat natuurlijk altijd leuker en na enkele maanden waren we met z'n drietjes want m'n zoetie ging toen ook met ons mee. En dat was toen ....écht waar ..... suuuuuuuuuuuuuper leuk !!! Maar.......toen.....iedereen die hier mee leest, weet dat nu anderhalf jaar geleden, de aarde hier onder onze voetjes serieus gebeefd heeft en daardoor zowel ik als m'n zoetie, als men zus.....iedereen dus, is gestopt met deze gezonde bezigheid. De uitbaatster van deze fitness-spinning, hetwelk hier vlak achter onze hoek gelegen is, herkende ons daarstraks direct, en dat deed zoveel deugd ! t'Is écht een superlieve persoon met een leuze van :: "alles mag en niets moet en we staan open voor alle vragen," en zo loopt haar zaak ook en dat is, denk ik toch, haar grote troef tot succes want haar zaak is op dat anderhalve jaar serieus uitgebreid. Goed geïnformeerd en tevreden door het vriendelijke onthaal zijn we daar buiten gekomen en voor de eerste keer in anderhalf jaar kriebelt het ook bij mij terug om de cardio-training te gaan doen, dewelke ik toenertijd zo graag deed. Mjn zoetie gaat dit nog niet aankunnen vrees ik, alhoewel hij me daarstraks zegde er toch eens met onze oncologe over te praten, maar ik overweeg het wel, maar niet alleen want mezelf kennende weet ik dat ik dat toch niet ga volhouden. Ik ga er eens een nachtje over slapen en dan zien we wel........ En ondertussen heb ik hier weeral veel te veel getokkeld en doet men handje weeral pijn (nee niet de wonde maar die verdomde stijve gips die zo snijdt a de zijkant). Dus k'ga t'hier voor vandaag bij laten. Morgen ben ik yes!!!!! gips-vrij !!!!!!! Joepie!
even proberen....want makkelijk is dit niet met die 'shit'-polyester-arm....(sorry voor uitdrukking!)K'Had gehoopt dat ik iets meer had kunnen 'doen' met deze gips,maar integendeel.... ; tja....normaal ergens hé, dit ding geeft nieks mee, integendeel, als ik écht iets wil zelf doen, bv een boterham smeren of iets doorsnijden, krijg ik binnen de kortste keren een soort van blijnvorming aan m'n duim en uit ondervinding weet ik dat, als ik hier teveel zit te typen, dat ik aan de zijkant v m'n hand ook zoiets ga krijgen pfffff.....dus sorry..... Pijn aan de wonde heb ik gelukkig niet, dus dat is dan toch iets positiefs. Ik tel de dagen af, écht waar.....dus na deze nacht nog 5 te gaan...... Aan solden 'jagen' doe ik sowieso niet, dus met de drukte die er nu overal heerst heb ik weinig te maken. k'Heb me vandaag bezig gehouden met het afmaken van de nieuwe jaar kalender ; die maak ik ieder jaar zelf en t'eindresultaat is toch alweer heel mooi, al zeg ik het zelf. K'heb er wel dubbel zo lang aan gewerkt deze keer want ook dit is computer werk en daarvoor heb ik alles met m'n linkerhandje gedaan....waar een wil is is een weg hé Griep epidemie op komst......dat beloofd ! K'ben er toch ook een beetje ongerust in hoor,ondanks dat we hier allemaal de 'prik' hebben gekregen. Toevallig had ik hier de ganse voormiddag hoofdpijn en beginnende keelpijn ; na enkele Dafalgans is dat nare gevoel in de loop v d namiddag dan toch gelukkig weggetrokken. Morgen zondag......en k'zou begot niet weten wat er te gebeuren staat ; met dit grijze weer.....de éne beste vriendin in Holland en de andere wél geplaagd door griepsymptomen, plus.........die 'shit-arm' in t'gips...... Misschien een wafel- of pannenkoeken namiddag .....alhoewel.....da's dan weer niet goed voor de lijn .. ach we zien wel . Met m'n ventje gaat het vrij goed, hiermee bedoel ik momenteel z'n hernia, want de rest is tot hiertoe goed onder controle. t'Is heel opvallend dat hij nu , door mijn 'handicap', écht meer in de weer is. Tja....na anderhalf jaar practisch non-actief valt dit nu wel op hoor en geloof me: dat is leuk om hem terug zo bezig te zien : hij doet de vaat, roert in de kookpotten, ruimt mee op en heeft zelfs gister in de garage een prachtig houten deksel gemaakt voor de rieten wasmand, welk deksel al enige tijd aan vervanging toe was en k'kan zeggen : t'nieuwe deksel is zelfs mooier dan het originele ! k'Heb écht wel een super handige zoetie !! Ondertussen merk ik weeral pijntjes a men hand door die gips, dus....k'ga t'hierbij laten. k'Ben wel tevreden dat ik eventjes heb kunnen bij schrijven. fijne zondag morgen !
Hier ben ik dan alweer ; ditmaal met nieuwe volledige gips ........ het typen is dus nu NOG moeilijker dan daarvoor pfffff, maar k'zal eventjes proberen. Vanavond om kwart voor 5 was ik, in gezelschap van m'n chauffeur-zoon op mijn afspraak in t'ziekenhuis. Ik schrok wel ff toen ik zag hoe overvol de wachtzaal wel zat ; gelukkig niet allemaal voor éénzelfde dokter en dankzij dat was het toch vrij snel en goed op tijd aan mijn beurt. Een lieve verpleegster verwijderde al vlug het vorige half gips/half verband ; wat een opluchting (maar dat was maar voor eventjes ) . Toen mocht ik reeds kleur kiezen (wat een moderne tijden hé - allemaal zo nieuw voor mij toch hé....ik die 'gelukkig' nog nooit van m'n leven in t'gips moest. Gedaan met het vieze witte gesmos wat vroeger gips met zich meebracht ; momenteel een zeer knap én vooral propere manier om dit te doen ; en kleurtjes kiezen ! Ongelooflijk hé : rood, zwart, geel, blauw, paars en groen!!!! Zoveel keuze!. Gisteravond had ik halvelings al over de kleur met m'n dochter overeen gekomen dat waarschijnlijk blauw t'beste bij mij zou passen ; dus t'is blauw geworden en sinds enkele uurtjes staan er reeds grote xxxjes op van dochterlief ; lief hé! t'Bewegen en de soepelheid is wel enorm minder dan met het vorige gips/verband ; gelukkig 'maar' nog 6 dagen te gaan..... Vanavond m'n eerste 'ziekenbezoekje' ontvangen van schoon -broer en -zus (da's het énige leuke aan zoiets) want bezoek ontvang ik altijd wel graag. Toch zal ik blij zijn dat ik weekje ouder ben want dit spul a m'n hand/arm is toch niet alles pffffff. Dus sorry dat ik hier nu alweer stop met typen maar t'lukt me niet zo goed. Ik kom gauw terug hoor. Slaapwel mijn arm....
Ik ben Niesje, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Niesje.
Ik ben een vrouw en woon in Provincie Antwerpen (Belgie) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 19/09/1956 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gezinnetje , werken met Pretex, fietsen, cinema, etentje, .
Ik ben zéér gelukkig getrouwd, al 33 jaar met een schat van een man, en dat mag iedereen weten ! Ons gezinnetje is verrijkt met 2 fantastische kinderen. En ik heb momenteel maar één wens: genezing voor mijn allerliefste !
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
wat dus ook nu ten strengste verboden is - toch wreed hé ! En dat met Valentijn in t'vooruitzicht !
mijn arm....
