Op de foto klikken

De heerlijkste 5 december in vijfhonderdvierenzeventig jaar (2)

De storm werd steeds erger en heviger en woester en wilder en vreselijker. Huizenhoge golven, torenhoge golven... de stoomboot leek wel een plastic speelgoedscheepje op de Westeinder Plas.
'Ik ben zo bang...' huilde Piet.
'Onzin!' riep Sinterklaas weer. En toen ineens...een ontzettende schok. Het schip was op een klip gevaren.
'Help...help...' schreeuwde Piet.
'Help, de boot zinkt!' Wat zei je zo-even, Piet?' vroeg Sinterklaas, terwijl hij probeerde te zwemmen met zijn mijter op en zijn staf in de hand.
'Ik zei: De boot zinkt...' kreunde Pieter, die naast hem zwom.
'O,' zei Sinterklaas.
'Wel je had gelijk. De boot is gezonken.'
'O, wat ben ik nat en koud en zielig. O, wat heb ik medelijden met mij!' 'Denk liever aan die arme kindertjes in Nederland,' zei Sinterklaas.
'Als de Sint verdrinkt zullen ze nooit meer lekkers en speelgoed krijgen op 5 december. Daar ga ik, Piet. IK ben te oud om in de Golf ven Biskaje te liggen. Vaarwel dan , Piet.'
'Nee,' riep Piet wanhopig, 'niet zinken, Sinterklaas. Daar drijft een grote balk! Misschien kunnen we erop klimmen.' (wordt vervolgd)
Annie M.G. Schmidt