Sint te huur (2)

'Marie-Inge, zet je de televisie even uit? Peter wil liedjes gaan zingen bij de schoorsteen,' zei vader.
Kleine Peter zat op zijn knietjes voor de open haard en zong zijn hele repertoire aan sinterklaasliedjes.
'Sinterklaas kan mijn liedjes horen, hé vader?', zei Petertje.
'Natuurlijk, Peter, Sinterklaas is vast vlak in de buurt. Misschien komt hij wel even langs als hij tijd heeft. Je kunt nooit weten.' Moeder, die het gesprek hoorde, keek even met vraagtekens in haar ogen naar vader. Zou hij het toch weten dat ik een sinterklaas gehuurd heb? En meteen ging de bel.
'Wacht maar, blijf maar zitten, ik doe wel even open,' riep moeder, want ze dacht aan hààr Sinterklaas.
Inderdaad, daar stond Sinterklaas, met Zwarte Piet. Op fluistertoon gaf moeder nog een paar aanwijzigingen over kleine Peter. De kamerdeur zwaaide open en Peter begon te zingen: 'Sinterklaasje kom maar binnen...', direct bijgevallen door Marie-Inge. Een beetje aarzelend zong vader mee. Hij keek verbaasd naar moeder, want ze deed alsof het de gewoonste zaak van de wereld was dat de bisschop op bezoek kwam. Wist zij van zijn plan? Met z'n allen zongen ze ten slotte uit volle borst het welkomstlied. Het was een heel koor dat daar stond te zingen ter ere van de Sint.
Kleine Peter genoot zichtbaar. Hij toonde geen enkele angst en zong hardop mee.
Misschien kwam het door het krachtige gezang dat niemand hoorde dat er opnieuw gebeld werd. En nog een keer. (wordt vervolgd)

uit: Sinterklaas op school, Jos Beke, Peter van Hasselt