Een Sinterklaasverhaal (1)
Hulpje1


Het is stil en donker in de Spaanse haven. De grote stoomboot van Sinterklaas ligt langs de kade.
Met dikke touwen is de stoomboot vastgemaakt. De stoomboot wiegt zacht op het water. Hij heeft al weer bijna een jaar kunnen uitrusten. De stoomboot heeft er weer zin in. Helemaal naar Nederland varen, met al de pieten en Sinterklaas. En alle cadeaus natuurlijk. Het hele ruim ligt dan vol met cadeaus, zakken en zakken vol. Ja, dat is altijd weer een leuke tijd, vindt de stoomboot.
Wat hoort hij nu? Daar komt een busje aangereden. Het zal toch niet? Het is..is het alweer zover? Ja, het is waar, daar komt een busje aangereden, vol met zwarte pieten. Vroeger moesten de pieten lopen, helemaal van het kasteel van Sinterklaas naar de haven. En dat was een heel eind hoor.
Gelukkig heeft Sinterklaas nu een busje voor de pieten gekocht. Dan zijn ze niet zo moe als ze bij de boot komen.

De pieten stappen uit en lopen de boot op. Ze gaan vuur maken, dan gaat de stoommachine aan. En dan kan de boot weer gaan varen. Straks, als de pakjes ingeladen zijn en alle pieten en natuurlijk Sint ook aan boord zijn. Het is nu al gezellig aan boord.

Achterin de haven, daar waar het water ondiep is, ligt het kleine stoombootje. "Hulpje1" staat er op zijn kleine boeg. Hij is nog maar klein, heel klein, er kan niet eens een piet op zijn dek staan. Nee, het zal nog heel lang duren voordat Hulpje1 net zo groot is als de stoomboot. En voordat Hulpje1 dan helemaal naar Nederland mag varen.... dat zal nog wel heel lang duren. Zacht trekt Hulpje1 aan de touwen, hij hoort het gejoel van de pieten aan dek van de stoomboot. Daar wil hij wel eens meer van zien. Het is al een beetje licht geworden, dat komt goed uit. (wordt vervolgd)
uit: Sinterklaasverhalen