Een Sinterklaasverhaal (4)
Hulpje1

Opeens weet hij het. Hij gaat achter de stoomboot aan! Hij vaart gewoon de zee op, net zolang tot hij de stoomboot heeft ingehaald. Dapper koerst Hulpje1 de zee op. Heel ver weg ziet hij de stoomboot. Ach, die heeft hij zo ingehaald...
Een paar uur later vaart Hulpje1 helemaal alleen op de grote zee. De stoomboot is allang verdwenen, die gaat veel te hard voor zo'n klein bootje. Omhoog, omlaag, daar gaat Hulpje1, over de golven. En hij vaart door. Hij zal dat pakje brengen. Dat arme meisje, als ze toch geen cadeau krijgt. Terwijl hij doorvaart kijkt Hulpje1 naar zijn dek. Best een groot pakje, zijn dek is bijna helemaal vol.
Als het donker wordt zet Hulpje1 zijn lampen aan. En hij vaart door. Ook als het weer licht wordt, eindeloos over de hoge golven van de grote zee.

Het is druk op de kade, allemaal kinderen wachten op de stoomboot. Gelukkig komt de stoomboot mooi op tijd aan, alle kinderen zijn blij. Sinterklaas gaat aan land, iedereen zingt Sinterklaasliedjes.
Als het weer donker wordt zijn alle kinderen weer naar huis. De grote stoomboot licht aan de kade, te wachten tot alle cadeaus uitgeladen worden. Een paar pieten zijn aan boord gebleven om op de cadeaus te passen.

Het is 5 december, het is pakjesavond en het is heel stil in de haven waar de stoomboot ligt als er ver aan de horizon een heel klein stipje zichtbaar wordt.. Na een tijdje wordt het wat groter, en even later vaart Hulpje1 de haven in, recht op de stoomboot af. Daar is het stil."Toet," doet de toeter van Hulpje1.Het blijft stil."Ik heb dat hele eind toch niet voor niets gevaren," denkt Hulpje1eenbeetjeboos."TOOOEEEEEETT!!!!,TOETERDETOETEDERDETOOOEEET!!!!" Keihard gaat de toeter. (wordt vervolgd)
uit: Sinterklaasverhalen