Voor vandaag heb ik een ongewoon verhaal dat echt gebeurd is en verder gaat.

Op 22 december 2009 hoorde ik het  verhaal helemaal.  Stukken en brokken had ik er reeds  van opgevangen. 

Twee gescheiden mensen die mekaar gevonden hebben.  De vrouw had drie kinderen ten laste en de man vier, ook ten laste. Ondertussen is er nog eentje bijgekomen. Hoeveel jongens en meisjes er zijn weet ik echt niet.  Het enige wat ik weet is dat er 8 zijn en dat er één van de jongens gehuwd is en een vrouw en een kind heeft.  Dat van die vrouw, moet je er tegenwoordig bijvoegen.  Vroeger was dat vanzelfsprekend. Nu kan dat heel anders uitdraaien.

Tot nu toe niets ongewoons zou je zo denken en je hebt daarin gelijk. Het valt waarschijnlijk nog voor.  Daar kan ik akkoord mee gaan. Nieuw samengestelde gezinnen zijn tegenwoordig schering en inslag.  Er zijn toch wel meer huishoudens waar twee en drie soorten kinderen zijn.

Het ongewone in dit verhaal is, dat die twee vroeger mekaar  aanspraken met schoonbroer en schoonzus.

Haar man en zijn vrouw, waren broer en zus.

Op een goede keer is haar man er van onder gemuisd met een veel jonger popje en hij heeft nooit nog omgezien naar zijn kinderen.  Vier maanden na het voorval is ook zijn zus er onderuit getrokken en ook zij  heeft nooit meer uitgezien naar haar kinderen.  Geen van beiden heeft nooit meer contact opgenomen met de eigen kinderen en er is ook nooit onderhoudsgeld betaald.

Zij die achter bleven hebben respectievelijk drie en hij vier kinderen.  Ze kenden elkaar dus zeer goed als schoonbroer en schoonzus  en hebben zo vlug mogelijk de wettelijke scheiding doorgedreven en zijn daarna met elkaar getrouwd. 

Nu vormen ze een stralend koppel met acht kinderen.

De clou van het verhaal is dat haar kinderen hun nieuwe vader aanspreken met nonkel –papa  en zijn kinderen haar als tante- mama. De enige die hen enkel met papa en mama aan spreekt is hun eigen zoontje, het verwende kakkernestje van de jolige bende. De nieuwe pa en ma zijn nog muzikaal ook. Zij speelt saxofoon en hij alle koperinstrumenten. 

Van een sterk, echt gebeurde belevenis gesproken hé. Ik ontmoet die mensen zeer regelmatig en ken ze nu reeds ongeveer een jaar.  Pas nu, 22 december 2009,  hoorde ik hen samen het hele verhaal vertellen. Ik had tot noch toe zo nu en dan flarden opgevangen.  En, zoals ik reeds aanhaalde, vormen ze nu een stralend koppel.

23-12-2009 om 06:39 geschreven door art

Je zult het nooit anders zien.  De  komen eraan en ik loop krom van de rugpijn.  Dit gebeurt altijd gedurende een stille periode.   Ik de tuin kan ik niet klauwieren en in het atelier is het licht werk.  Ik hef een leeg licht karton  op en moet het laten vallen want er gaat een pijnscheut door merg en been.  Ik sta daar en weet direct hoe laat het is. Dit wordt een kersttijd in de ligzetel.  Een zalige kerst.

24-12-2009 om 08:56 geschreven door art

In de steden kan je het nog hebben.  In de buiten zijn ze er meestal mee gestopt.  Het gebeurde meer en meer dat het na de nachtmis steeds voor meer en meer mensen veranderde in een nachtmerrie.  Ze kwamen terug en vonden hun huis overhoop gehaald en de waardevolste zaken waren ‘riebedebie’.

Hier in Stalhille is de kerstviering om 17u.  Hier hebben ze er een kindermis van gemaakt.  Zo brengen ze ook heel wat volwassenen op de been.

Colette vond het best een saaie bedoeling maar ik vond het heel wat meer gemotiveerd dan vroeger.  je moet er ook rekening mee houden dat je met Stalhille te doen hebt en je zeker zoveel geen potentieel hebt zoals in een gemeente als Jabbeke bv.  Toch moet ik zeggen dat ze het zomer hebben gehouden en dat de kwaliteit van het voorlezen enorm is verbeterd tegenover vroeger.  Ze zijn erin geslaagd om de leerlingen traag te leren lezen.

De preek viel veel te lang uit.  De pastoor verviel teveel in herhalingen.  Hij verwarder blijkbaar twee begrippen.  Van de ene kan is opvoeden …herhalen maar van de andere kant is een preek met veel herhalingen een echte zaagpartij.

Voor Kasper was ter communie gaan het echte hoogtepunt van de veel te lange mis. De groten kregen een hostie maar de kindjes die mee gingen kregen allemaal een chocolademunt in een aluminiumfolie.   Zo kon het er nog mee door voor hem. Jolien heeft zo goed als de hele dienst geslapen.

25-12-2009 om 08:46 geschreven door art

Elke week een zondag blijkt me voldoende.  Deze week echter lijkt het erop alsof weer  drie  na mekaar te verwerken krijgen.  Kerstdag lijkt als hoogdag het best op een zondag en gisteren, tweede kerstdag kregen we bezoek op hun zondags  op de aperitief.  Jolientje was de directe reden  van die gasten om bij ons een glaasje te komen meedrinken en mee te genieten van de gedienstige vrijgevigheid van Kasper die maar hapjes ronddeelde alsof ze in de kortste keren van het tafeltje weg moesten zodat hij het opnieuw voor zich alleen zou hebben. 
Als hij hier is, gebruikt hij dat als zijn geliefd speelplekje waar al zijn boekjes op gestapeld liggen. Niet dat hij zich daar bij beperkt.  Nee hoor, want het hele vloeroppervlak van woonkamer en keuken neemt hij in. Als je hier komt als Kasper er is moet je goed uit je doppen kijken want hij zaait alles overal rond.  
In de lente en zomer verlegd hij dat naar het terras en de tuin. Dan moet ik regelmatig van zijn tuigjes uit de vijver vissen.  Die heeft hij dan over de vijverafsluiting, zeg maar het hekketje, gekieperd. Je moet hem voortdurend in het oog houden want hij zit meer dan boordevol kattenkwaad.  Hij kan zich ook zeer lang stil bezighouden met hetzelfde.

Leen en Maarten zijn vertrokken en Kasper blijft hier een klein weekje logeren tot 30 december.  Gisteren nadat ze vertrokken waren en Kasper zijn tuk had uitgeslapen zijn we met hem naar het speelplein gaan wandelen.  Veel verder kunnen we  niet gaan omdat er geen buggy achter is gebleven.  
Onze kapoen was daarna zeer moe want de 350m heen en terug stapte hij flink mee.  Tussen ons in moest er natuurlijk af en toe eens ...eeeen tweeeee drie...gesprongen worden ook.  Dat spreekt natuurlijk vanzelf.  Alles bereikbare kerstbollen moesten gekerud en betast worden.  Gelukkig zijn die nu allemaal in plastiek. Ook moest hij alle drempels beklimmen die hem de moeite van het beklimmen waard waren.  Gelukkig voor ons is hij eerder kieskeurig. 
Vroeg in bedje was dan ook de oplossing maar het gevolg is natuurlijk dat hij deze morgen opa naar beneden heeft horen gaan. Let heeft hem nog geen half uur later ook maar naar beneden gebracht.  Nu ligt hij hier in de zetel te slapen.  Als hij opa hoort of ziet wil hij erbij zijn  en om zijn honger te stillen weet hij oma te vinden.

Wanneer Letje terug beneden zal verschijnen zal ik wel zien.  Alles staat reeds klaar voor het ontbijt en rond zevenen maak ik de koffie klaar. Zeer vlug verwacht ik haar ook niet.  Ze was al moe van het kerstfeest en rekende erop, te kunnen uitslapen. Ik moet zeggen dat Kasper flink zijn best doet om daar een stokje voor te steken.  Gelukkig ben ik een heel vroege vogel.

27-12-2009 om 06:23 geschreven door art

Al dat ‘gelanterfanter’, niets doen en eten maakt me lusteloos.  De week is overhoop gehaald en maakt dat ik nu zeker niet weet welke dag het is.  Ik heb daar anders al moeite mee.  Nu is de verwarring compleet.  En Kasper dan, die hier enkele dagen blijft, die lieve jongen haalt compleet mijn dagritme overhoop.

Om zes uur iedere morgen is hij daar en vraagt de hele dag aandacht.  Enkel als hij zijn lange middagdut doet zijn we even vrij en dan vallen we ook in slaap. Dat het verlof maar vlug voorbij is maar de beproeving van oud en nieuw moeten we nog door.  Ik raak met mezelf overhoop.   Leve de zomer.

28-12-2009 om 07:47 geschreven door art

Vannacht om 0u zou je in Stalhille niet gezegd hebben dat we middenin de crisis zitten. 
Het knalde   langs alle kanten.  Het haalde natuurlijk niet het niveau van de grote wereldsteden.  Dat is vanzelfsprekend.  We zijn tenslotte maar een vergeten dorpje in de polder en relatief dicht bij de zee.  Als je de meeste mensen over Stalhille praat is het alsof ze het in Keulen horen donderen.

Wij zijn rustig thuis gebleven.  Reeds jaren eten wij dan meeneem chinees.  Sedert onze Chinees,  die we gewoon waren, zijn deuren definitief sloot gingen we elke jaar bij een andere de maaltijd halen.  Ook dit maal zijn we niet echt tevreden.  De smaak was raak maar de hoeveelheden waren aan de crisiskant.  Zo gierig zijn we bij een Chinees nog nooit bedeeld geweest.  Ik heb me nadien moeten vullen met
chocolade eieren  die nog op tafelstonden van ik weet niet welke gelegenheid.  Pasen ligt immers te ver af opdat ze van die tijd zouden zijn.  Daarvoor waren ze veel te vers.

We zitten goed en wel in het nieuwe jaar en we zullen er maar het beste van proberen te maken hé.

01-01-2010 om 09:13 geschreven door art

Ook op deze blog wil ik jullie een vredige kersttijd en een heel fijn 2010 toewensen

En als extra hulpmiddel en steun, het volgende  W. W. – recept voor 2010

-Neem 12 maanden en reinig ze goed van alle bitterheid, gierigheid, jaloersheid en angst.

-Snij elke maand in 28(29), 30 of 31 gelijke stukken zodat de voorraad voor een jaar toereikend is.

-Bereid elke dag 1 stuk met één deel arbeid en twee delen humor en vrolijkheid.

-Voeg er drie volle eetlepels optimisme aan toe, een portie vertrouwen, een koffielepel verdraagzaamheid, enkele snippertjes geduld en een snuifje voorkomendheid.

-Het geheel rijkelijk met liefde overgieten, en wanneer alles klaar is, op smaak brengen met een scheutje fijngevoeligheid.

-Versier het aldus bereide gerecht met een bosje kleine attenties en dien altijd op met een vriendelijk woord en een deugddoende lach.

02-01-2010 om 06:54 geschreven door art

We zijn deze morgen niet opgestaan onder de sneeuw.  Wel  mogen we minder goed nieuws verwerken. 

De vragen razen door ons hoofd.  Wat zal er gebeuren met de wielertoeristen,  het jaarlijkse voetbaltornooi en de wielerwedstrijd op de eerste zondag van oktober?  Zal die sluiting het bestaan van  de jaarlijkse rommelmarkt op de helling zetten?  Alles draaide immer rond ’t Hoekske.  Als er een vlugge overname gebeurd  door mensen die van wanten weten, dan is er geen vuiltje aan de lucht. MAAR het is crisis.

Ik zal zo vlug mogelijk eens gaan informeren bij de voorzitster van het feestcomité dat de rommelmarkt inricht.

Wat mij betreft blijft  ‘Kleur in Stalhille’ voorlopig bestaan.  De tijd zal alles wel uitwijzen en we leven toch maar één dag met een  keer.

In elk geval staat er veel op het spel.  Wordt Stalhille opnieuw het dooie dorp van toen we hier aankwamen.  Hier was toen letterlijk niets te doen.  Het kan die kant opgaan! Hopelijk wordt het niet de terugkeer naar het nulpunt.

03-01-2010 om 07:55 geschreven door art

Tot nu toe kwam ik altijd versteven van de kou naar huis, als ik in de winter op zondag mee ging naar de H. Mis in  Zevenkerken.

Onlangs ontdekte ik dat er op ons rek met schoenen ook nog een paar stevige wandelschoenen stonden.  Telkens ik die droeg bleven mijn tere voeten fijn warm.

Om naar de mis te gaan zou dat dus de oplossing zijn maar moeder de vrouw vond die niet passen bij mijn zondagse outfit, alsof ik die al heb.  Gisteren ben ik mee geweest naar de mis in mijn warme wekendaagse panen broek, mijn zeer warme vroegere , ook wekendaagse,  wintervest en met mijn met mijn ‘stiebels’ aan de voeten.  Ik zag Let haar wenkbrauwen fronsen en zo goed als ongemerkt haar hoofd schudden.  Ze heeft geen woord meer eraan vuil gemaakt.  Ze heeft graag dat ik mee ga en dus bracht ze een mentaal offertjes.  Ik zag dat ze er toch heel wat moeite mee had en dacht aan die spreuk, ooit door Pil in tekening gebracht..’Het gemak gaat voor de eer, zei de boerin en ze reed op haar zeug naar de mis’. 

Hoe koud de kerk ook was, ik  bibberde ditmaal niet.  Ik had helemaal geen kou en genoot van de zang.  De preek duurde wat lang en was daarbij nog langdradig ook.

Voor de ingang van de kerk was het spekglad en enkel op zijn  vrouwelijk Japans, met heel kleine vlugge pasjes,  kwam jetoch redelijk goed vooruit.  Bij het buiten komen voelde ik wat druk op mijn rechter oor. Ik nam er geen erg in omdat dit nog is voorgekomen.

In de namiddag gingen we dan een wandeling maken aan het strand. De dijk lag in de schaduw van de gebouwen en een licht,  zeer koud briesje, dreef de onaangenaamheid echt ten top.

Als je naar het   water toe wilt gaan moet je normaal eerst ploeterend door het mulle zeezand.  Het deed onverwacht raar aan.... en er kwam opnieuw mij een beeld voor ogen.  Ditmaal was het Jezus die over de golven liep terwijl wij over het anders zo mulle zand liepen alsof het kinderkopjes waren.  Maar bij ons was het helemaal geen mirakel want het zand was beenhard bevroren.  Wat anders een totale ploetertocht zou zijn geworden liep nog behoorlijk vlot. 
Het was hoogwater tot op het maximum. Zo moesten we het hele einde over de bobbels  recht blijven.
In tegenstelling tot op de dijk, was het aan de waterrand volle zond. Met de lage winterzon in de ogen is het normaal geen pretje maar nu moesten we zo goed kijken waar we onze voeten plaatsten dat het een noodzaak was om met ‘de kop in de grond’ vooruit te geraken.  De tegenvoeters die met de zon in de rug liepen gingen automatisch voor ons op zij. Sommige plaatsen ging het vlotter omdat het bovenste laagje ontdooid was en dus mul.  Zelfs als het vriest dat het kraakt voel je toch nog de weinige warmte van de zon, deugddoend op je gelaat.  

Wat ’s morgens na de mis druk op mijn rechter oor was geweest werd plots stekende pijn en op slag was ik op dat oor   ‘potte doof’.

Gelukkig had mijn engelbewaarder, toen we thuis kwamen, nog ergens een oplostapje in de 'medicamentenkast'  en een paar ‘panadolletjes’ die heel vlug  de pijn verminderden tot een draagbaar  niveau.  Het oplosdingetje deed ook zijn werk en ik voelde als het ware drie,  vier bellen die open sprongen in mijn oor. Waar ik voordien niets meer kon verstaan van wat Let zei, als ik mijn linkeroor dicht duwde, begon dat nu opnieuw er door te kunnen.  Ook  dat was dus gedeeltelijk verholpen.  

Toen ik zei aan Colette dat ik de volgende dag naar de dokter zou gaan zei ze heel  raar…’moet je gaan ‘nieuwjaren’ misschien?  Alsof ik daar mijn pijn stond te verbeelden.  Ze zegt altijd dat ze niet jaloers is maar telkens ik zeg dat ik naar de dokter ga krijg ik een dubbelzinnige opmerking.  Je moet immers weten dat onze huisarts  een heel knappe en vriendelijk luisterende vrouw is die voor elke consultant, haar tijd neemt .  Dat draait altijd rond het kwartier en anders zo lang als het nodig is waardoor ze altijd vertraging oploopt op haar afspraakschema.
Ze durft ook nogal eens uitdagend gekleed zijn met een in het oog springende   décolte.
Dan zegt Let altijd 'Je had ze weer eens moeten zien hoe ze was 'aangesjoefeld'. Zou de man waarmee ze leeft daarmee gediend zijn. 
Voor haar mannelijke patiënten is dat het 'toemaatje' bovenop de kwaliteiten van een zeer goede arts.
Natuurlijk, hebben wij mannen goed praten hé! 
Hoeveel vrouwen zouden dat geloven of aanvaarden. Let heeft er nogal wat moeite mee.

04-01-2010 om 07:34 geschreven door art

Wat ik juist heb gehad weet ik niet maar leuk was het niet.

Ik was opgestaan rond 4u als naar gewoonte .  toen ik de eerste keer mijn oordruppels has toegediend werd ik plots onwel  en moest gaan liggen.  Mijn rechter schouder deed enorm veel pijn en ook in de maagstreek kreeg ik hevige pijnscheuten.  Hoe ik in het toilet ban geraakt weet ik niet meer maar ik lag tegen de grond en ben voorzichtig recht gekrabbeld en ben tot in mijn zetel gesukkeld. Toen let op was kreeg ik braakneigingen maar tot overgeven is het niet gekomen.  Ik ben nog één keer flauw gevallen en toen tegen de middag de dokter kwam heeft ze niets speciaals gevonden.  Ik heb van de hele dag twee kommetjes soep naar binnen gekregen en ben deze morgen weer normaal te been.  De oorpijn is weg, en alle andere pijnen ook.  Ik heb goed geslapen  en ben enkel heel wat later opgestaan dan naar gewoonte.  Van de hele dag ben ik gisteren niet uit de zetel  geweeste en heb bij posen getukt en geslapen.  Toch kende ik een vaste en normale nachtrust.  Deze morgen sta ik wat slap op de benen maar ik kan opnieuw normaal eten.  Ik begrijp er niets van.  Wie of wat heeft mij die flauwe grap gelapt.

06-01-2010 om 07:56 geschreven door art

08-01-2010 om 09:25 geschreven door art

Alsje eens dutsen wilt zien dan moet je maar eens op de foto’s kijken hieronder en toch....  Op één zeldzame uitzondering na zien al deze suikertoppen er uit als 'stronten'...zo rot als een snot zeg maar, echte  'dutsen'. 

Toch is de werkelijkheid totaal anders.

Neem het bovenlaagje weg en je bekomt hetzelde resultaat als bij iemand wiens kwaaltje genezen is, opnieuw fris en monter.  Let kan er ook de draak me steken als ze suikertop op tafel wil als lekkere wintersla.  Je zou het van haar niet verwachten maar dan vraagt ze mij...Wil je een 'stront' uit de serre halen en fijn snijden? Ja zo gaat dat hier.  Ze staan daar als echte dutsen maar zijn het helemaal niet.

Het is ook niet omdat het bij iemand kraakt en piept  dat het om zeep is.  ‘Kriepende’  wagens lopen het langst.   
Er zijn natuurlijk ook altijd sukkelaars of harde tantes of gezonde bonken  die er niet tegen kunnen  dat iemand anders over zijn klein zeer spreekt.  Niet eidereen doet dat om te klagen.  Het lijkt er soms op dat je de realiteit moet verzwijgen.  Het grote zeer hang je niet aan de klok, je verbijt het het.  Maar over kwaaltjes en sputteringen daar kan je toch over pruttelen. De zon  schijnt ook niet altijd.  

Ik ben er goedkoop vanaf gekomen en moet nu oppassen voor ik weet niet wie of wat...   de boeman misschien. 

Zolang je beneden de zestig bent voel je jezelf als een reus met bont maar eens boven de zeventig  dan wordt je gemakkelijker een kneus.  En lach maar weer.  Toch blijft het leven de moeite waard geleefd te worden.  Ik geniet op mijn manier maar wat niet waard is
geleefd te worden hang ik aan de galg, een symbolische dan.

09-01-2010 om 17:33 geschreven door art

Vandaag wil ik eens denken aan de baklustige onder jullie.   

1. Advocaat-Charlotte in cakevorm

benodigdheden:- 100g mascarpone

                       - 1dl advocaat

                       - 250ml slagroom

                       - 1 pakje klop-fix

                       - 2 lepels suiker

                       - 200 g boudoirkoekjes

Mascarpone kloppen met de suiker.  Slagroom kloppen met de klop-fix.

Mascarpone+slagroom+advocaat mengen. De cakevorm bekleden met

aluminiumfolie en dan een laag koekjes erin leggen daarna een laagje crème,  

daarna terug een laagje koekjes,...Eindigen met een laag koekjes en afdekken

met aluminiumfolie. 

1 nacht laten trekken in de koelkast. Ontvormen en bestrooien met cacaopoeder.

2. Hagelandse kaastaart met appeltjes      

benodigdheden: 1 rol kruimeldeeg-500 g verse kaas-200 g suiker-4 eieren- 2 grote appels

100 g amandelpoeder-wat amandelextract- 2 eetlepels maïszetmeel

° bekleed het taartblik met het kruimeldeeg en bakpapier en druk de randen goed vast

° hier en daar met een vork gaatjes prikken om de lucht tussen blik en deeg te verwijderen

° schil de dikke appels, vierendelen, klokhuis verwijderen en de kwartjes vervolgens in kleine

  blokjes snijden

° de appeltjes op de bodem verdelen

° meng de verse kaas met de suiker, de eierdooiers, het amandelpoeder, het maïszetmeel

  en enkele druppels amandelextract

° klop de heel zuivere eiwitten tot sneeuw en spatel deze eiwitten onder het kaasmengsel

° stort het kaasmengsel in het taartblik over de appeltjes

° schuif de taart in een voorverwarmde oven van ruim 180°C. gedurende 45 à 60 minuten

° prik met een mes in de taart, deze moet er droog uitkomen

° laat de taart afkoelen en draai deze dan op een rooster, laat verder afkoelen.

Hopelijk lukt het best.  Dan rest mij enkel om jullie lustig snoepen toe te wensen.

11-01-2010 om 17:02 geschreven door art

Gisteren 12 januari 2010 ben ik opnieuw  van start gegaan met de cursus Photoshop  Elements (PE) deel 1.  Dit is voor mij een herkansing.  In de eerste trimester volgde ik het in een gewone groep. Ik miste enkele lessen en raakte de pedalen kwijt.  Deze basiscursus is zo belangrijk dat ik hem opnieuw volg maar deze keer in een 50+ groep.

De aanpak is anders.  Er wordt meer aandacht geschonken aan de uitleg waar je alles op de PC vind.  In een gewone, niet 50+ cursus word verondersteld dat je vlot met de PC om kunt gaan.

We zijn met 10 personen en er is iemand bij die op verre na geen 50 jaar is. Al de anderen  kunnen zo bij OKRA lid zijn. 

Nu moet ik elke dinsdagnamiddag optrekken en daarna steek ik door naar Aartrijke om me bij Weight Watchers te laten wegen. Twee vliegen in een dubbelslag.  Om 5u vertrok ik uit de parking van de Katelijnestraat en om 5u50 was ik op de parking in Jonkhove   Bij het wegen was ik nipt binnen de grenzen van de gewichtsmarge, net boven het minimum.  Dat had ik te danken aan een zwaardere broek en zwaardere schoenen.  

Gedurende het weekend komen Leen en Maarten en de kinderen en er zal taart zijn.  Ik zal niet moeten op een stukje kijken. Dus heb ik zoete vooruitzichten.

 Binnen een paar dagen haal ik saladeplantjes en hoop dat de dooi zich nog een tijdje doorzet.  Bij nieuwe koude perikelen is er wat meer werk methet afdekken van de jonge plantjes maar resultaat gaf het tot nu toe altijd, zelfs bij stevige vorst.
Het geeft het gevoel van de start van een vers seizoen.

13-01-2010 om 07:22 geschreven door art

De natuur is ijzig koud, met vervroren water, grond en gras.  Daar kunnen wij niets anders dan af te wachten tot de lente terug is in het land.

Binnen kunnen we wel een seizoenstart nemen, o.a. in de koude serre.   Daar is de grond mals en klaar voor vers groen.  


Dat breng ik dan ook aan met veel plezier.  Bij de kweker haalde ik mijn eerste saladeplanten op en ga ze nu planten ook. Nog vóór Pasen genieten wij dan van onze eerste teelt van het jaar.  al die tijd zal ik genieten van het nieuwe leven, het verse groen.

15-01-2010 om 11:05 geschreven door art

Ons absolute vertrouwen in het Chinees restaurant ‘Jade’ in Loppem is hersteld. 

 We hadden het Oudejaar -Nieuwjaar menu besteld en vonden het wat weinig maar wel uitstekend en raak van smaak.  Toen ik reeds een momentje thuis was en we alles aan het klaar zetten waren voor onze laatste maaltijd van het jaar, kreeg Let een telefoontje van uit ‘Jade’.  We hebben een vergissing begaan en vergaten één gerecht mee te geven.  We houden U € 15 te goed.

Ik was dat natuurlijk compleet vergeten maar Let niet.  Gisteren bestelde ze twee lunch menu’s: een dagsoep plus bami goreng (noedels met kip en groentjes) en een loempia plus rijst en babi pang gang ( varkensvlees in zoetzuur en weinig groenten),Omdat ik uit ondervinding wist dat er bij dit gerecht weinig groenten zijn, spaarde  ik de helft van de groenten van de grote loempia.  Alles samen was dat € 19 – 15.  Zo hadden wij een dubbellunchpakket voor €4 plus de verplaatsingskosten naar Loppem.

’s Middag aten wij elk ongeveer de helft  van onze lunch. Als Weight Watcher kan ik zeggen dat ik zonder honger van tafel ben gegaan.

 Drie vierden van de portie rijst werd opgeborgen in de diepvries en wat overschoot van de middag werd samen in één schotel bewaard in de koelkast.  ’s Avonds heeft Let dat opgewarmd en er nog een verloren gelopen courgette bij gestoofd.  Zo hadden wij twee warme maaltijden voor ongeveer € 4.  Het nipte van oudejaar was meteen dubbel en dik goed gemaakt.  Opnieuw moesten wij toegeven dat het zeer lekker en zorgvuldig bereid en verpakt was.  Ook zijn die mensen daar heel vriendelijk.

Jade benadert onze verdwenen Chinees van het Canada pleintje op de hoek van de Gistel steenweg en de Torhout steenweg te Sint -Andries.  Jade is wel duurder maar in minder dan een half uur ben ik over en weer waar ik vroeger naar Sint -Andries, toch moest rekenen op ongeveer een uur.

Bestellen bij Jade is voor herhaling vatbaar en we zullen er wel eens gaan eten ook, met ons tweetjes of in ruimer gezelschap. 

Heel graag geef ik hier de gegevens van Jade door. 

Tel. : 050.59.93.31 Fax : GSM:0486.41.46.76 Stationsstraat 28 8210 LOPPEM

Sluitingsdagen: Dinsdag, Woensdag, behalve op feestdagen Open : Maandag 11.30-14.30 & 17.30-22.30 Donderdag 11.30-14.30 & 17.30-22.30 Vrijdag 11.30-14.30 & 17.30-23.30 Zaterdag 11.30-14.30 & 17.30-23.30 Zondag 11.30-22.30

Keuken: Franse , Oosterse , Chinese

Zoals je dus kan zien is 'Jade' meer dan Chinees alleen.  Spijtig genoeg is er op de site nog geen menukaart voor handen.

16-01-2010 om 06:32 geschreven door art

Je hebt het er voor over dat als de kinderen en kleinkinderen geweest zijn dat je, eens ze terug weg zijn, werkelijk zit te puffen en te blazen en al lachen tegen elkaar zegt-‘jeutig maar jastig’.

Ik denk niet dat wij nog de lange adem hebben om achter die kleine mannetjes aan te zitten.  Je doet het onbewust en voelt zo af en toe een trekje maar het is zo leuk dat je maar doorgaat. Ook deze keer was het zeer goed geslaagd.  De kleinkinderen werden plots moe en dan kan het allemaal niet rap genoeg gaan. Zelfs in de winter moeten ze toch ook een beetje rekening houden met fileleed.  Het enige voordeel is , dat hun kindjes reeds liggen te slapen, nog vooraleer ze op de snelweg zijn en het is hier maar drie minuten ver. Ik was als om acht uur in ben en deze morgen heb ik er een extra eind aan gebreid.  Deugd heeft het gedaan.  Ik ben doorgaans geen slaper tenzij het echt nodig is.
toen ze weg waren hebben we er een pot op gedronken en nagenoten.

18-01-2010 om 12:55 geschreven door art

Het vaste ritme is terug gekomen. 
De koude is een beetje geweken.  Niet dat mist veel beter is voor mijn reumaknoken maar het gevoel is wat dragelijker.

Alle saladeplantjes zijn probleemloos verdeeld. 25 jaar geleden ben ik voor het eerst in Veldegem plantjes gaan halen.  In het begin was dat altijd in de eerste helft van februari tenzij het die periode vroor maar dat gebeurde maar een paar keer.  Stilaan is het weerpatroon gaan veranderen.  De laatste jaren ging ik altijd rond half januari.  Niet dat ik ze altijd direct plantte maar als de kweker plant kan je best dan gaan.  Dan is er overvloed en ben je de eerste om af te halen.  Ook zijn de plantjes dan op hun best. In de beginjaren haalde ik enkel voor mezelf maar gaandeweg zijn er kandidaten bijgekomen en dit jaar had ik 190 plantjes waarvan er een dertigtal voor mij zijn. Ze kunnen nu groeien tot volwaardige kroppen.

De onderhandelingen met de school over het schilderen van paneeltjes voor kleur in het dorp is rond. De subsidie van de gemeente is nu ook een zekerheid.  Dat kreeg ik ook klaar na heel wat over en weer getelefoneer.  Nu moeten de paneeltjes die nodig zijn een grondlaag krijgen en naar de school gebracht worden.  Daarmee zou ik klaar moeten zijn tegen volgende vrijdag 29 januari. Op donderdag 28 januari krijg een dagje hulp. 
Er zijn reeds een tiental geleverd voor de kleuters.  Die beginnen altijd in januari. De rest van de school begon vroeger pas in mei maar dat was te laat.  In mei is er ook zoveel te doen.  De eerste en plechtige communies zitten daar ook aan te komen.  Daarom vroeg het comité om ze zo vroeg mogelijk te voorzien.  Normaal kon ik maar bestellen na Nieuwjaar en kreeg ik ze tegen eind februari of zelfs begin maart maar dan wordt het druk in de tuin.  Deze keer heb ik het geforceerd om ze nog vóór Nieuwjaar te krijgen.  Het koste veel geloop en ik moest ze zelf gaan bestellen.

Vorig jaar waren er ongeveer 100 en dit jaar zal het een tiental minder zijn.  De schoolbevolking is wat terug gelopen. We hopen op en even kleurrijk resultaat als vorig jaar.

De cursus Photoshop Elements loopt heel fijn.  De trend van de eerste les zet zich door. In de tweede les hebben we ons volledig moeten concentreren op onze camera.  Er zal nog een deel van een les volgen over het gebruik en we zullen de kans krijgen om enkele opdrachtfoto’s te nemen rond het begijnhof en het minnewater  die grenzen ongeveer aan de school.  Daarvoor wordt  zo mogelijk een zonnige dag afgewacht. Er zijn zoveel verschillende merken als er leerlingen zijn.  De meeste hebben een compact gekocht. 
Er zijn een drietal reflexcamera's en ik heb als enige een bridgetoestel.
De vorige keer kon ik niet meer bij een 50 plus groep ingedeeld worden maar  dat vergemakkelijkt nu mijn taak en kan ik me toespitsen op de punten waar ik het moeilijk mee heb.

Na de les rij ik naar Aartrijke voor de Weight Watcherscontrole en dan naar huis. Ik doe er tussen een half uur en drie kwartier over om van SNT naar Aartrijke te rijden, om  daar in minder dan tien minuten buiten te zijn.  Ik ga enkel omdat het de enige manier is om de brochures over de nieuwe methode in handen te krijgen.  Ik zou kunnen blijven voor de uitleg van een half uur maar daar ben ik de ‘plat’ voor.  Vier uur SNT volstaat, zonder dat er nog WW uitleg moet bij komen.  Het staat toch allemaal in de brochure van de week.

Het staat toch allemaal in de brochure van de week.

Beter is het heel druk dan dat je overschakelt op vervelving.  Maar ja, verveling, wat is dat?

21-01-2010 om 06:52 geschreven door art

Wie Knack abonnee is kan elke week  een boek uit hun collectie halen in de Standaard boekhandel en dat met grote vermindering.  Als het om een naslagwerk gaat dan gebeurt het weleens dat wij het ons aanschaffen. 

23-01-2010 om 18:33 geschreven door art

De Mandala kwam niet alleen als afbeelding voor, maar werd ook als basis voor de architectuur gebruikt. Bijvoorbeeld voor de grondvorm van een Tibetaans klooster. Op deze wijze werd de geest via de afbeeldingen verbonden met kosmische inzichten en het lichaam door het binnengaan van de gebouwen. Elke vorm van de Mandala biedt via de symbolen zijn eigen inzicht aan en draagt zijn eigen energie uit.

Nog meer voorbeelden die zeer ingewikkeld kunnen zijn maar ook indrukwekkend mooi..


  

                                                    
                                                      




                                                      
Wil je mandala's zien tot verzadiging bij jou intrede doet dan moet je gewoon gaan op google afbeeldingen en het woord mandala intikken.
Je zal bedie,d worden op jouw wenken.  Er aijn nog andere mogelijkheden maar dat kan je best zelf gaan uitzoeken , moest je geïnteresseerd zijn!

25-01-2010 om 10:34 geschreven door art