uitleven in fantasie en verbeelding 'ad fundum' uitleven in fantasie en verbeelding 'ad fundum'
Nog rustiger, nog soberder dan alles wat voorafging. Ik wil vrolijkheid en ernst mengen tot een genietbaar geheel. De ernst wil ik bergen in de kern van elk bericht Maar wie het recentste bericht wil lezen klikken gewoon op het bovenste item van 'Inhoud blog' en het blog keert zich om.
21-01-2010
op ritme
Het vaste ritme is terug gekomen. De koude is een beetje geweken.Niet dat mist veel beter is voor mijn reumaknoken maar het gevoel is wat dragelijker.
Alle saladeplantjes zijn probleemloos verdeeld. 25 jaar geleden ben ik voor het eerst in Veldegem plantjes gaan halen.In het begin was dat altijd in de eerste helft van februari tenzij het die periode vroor maar dat gebeurde maar een paar keer.Stilaan is het weerpatroon gaan veranderen.De laatste jaren ging ik altijd rond half januari.Niet dat ik ze altijd direct plantte maar als de kweker plant kan je best dan gaan.Dan is er overvloed en ben je de eerste om af te halen.Ook zijn de plantjes dan op hun best. In de beginjaren haalde ik enkel voor mezelf maar gaandeweg zijn er kandidaten bijgekomen en dit jaar had ik 190 plantjes waarvan er een dertigtal voor mij zijn. Ze kunnen nu groeien tot volwaardige kroppen.
De onderhandelingen met de school over het schilderen van paneeltjes voor kleur in het dorp is rond. De subsidie van de gemeente is nu ook een zekerheid.Dat kreeg ik ook klaar na heel wat over en weer getelefoneer.Nu moeten de paneeltjes die nodig zijn een grondlaag krijgen en naar de school gebracht worden.Daarmee zou ik klaar moeten zijn tegen volgende vrijdag 29 januari. Op donderdag 28 januari krijg een dagje hulp. Er zijn reeds een tiental geleverd voor de kleuters.Die beginnen altijd in januari. De rest van de school begon vroeger pas in mei maar dat was te laat.In mei is er ook zoveel te doen.De eerste en plechtige communies zitten daar ook aan te komen.Daarom vroeg het comité om ze zo vroeg mogelijk te voorzien.Normaal kon ik maar bestellen na Nieuwjaar en kreeg ik ze tegen eind februari of zelfs begin maart maar dan wordt het druk in de tuin.Deze keer heb ik het geforceerd om ze nog vóór Nieuwjaar te krijgen.Het koste veel geloop en ik moest ze zelf gaan bestellen.
Vorig jaar waren er ongeveer 100 en dit jaar zal het een tiental minder zijn.De schoolbevolking is wat terug gelopen. We hopen op en even kleurrijk resultaat als vorig jaar.
De cursus Photoshop Elements loopt heel fijn.De trend van de eerste les zet zich door. In de tweede les hebben we ons volledig moeten concentreren op onze camera.Er zal nog een deel van een les volgen over het gebruik en we zullen de kans krijgen om enkele opdrachtfotos te nemen rond het begijnhof en het minnewater die grenzen ongeveer aan de school.Daarvoor wordtzo mogelijk een zonnige dag afgewacht. Er zijn zoveel verschillende merken als er leerlingen zijn. De meeste hebben een compact gekocht. Er zijn een drietal reflexcamera's en ik heb als enige een bridgetoestel. De vorige keer kon ik niet meer bij een 50 plus groep ingedeeld worden maardat vergemakkelijkt nu mijn taak en kan ik me toespitsen op de punten waar ik het moeilijk mee heb.
Na de les rij ik naar Aartrijke voor de Weight Watcherscontrole en dan naar huis. Ik doe er tussen een half uur en drie kwartier over om van SNT naar Aartrijke te rijden, omdaar in minder dan tien minuten buiten te zijn.Ik ga enkel omdat het de enige manier is om de brochures over de nieuwe methode in handen te krijgen.Ik zou kunnen blijven voor de uitleg van een half uur maar daar ben ik de plat voor.Vier uur SNT volstaat, zonder dat er nog WW uitleg moet bij komen.Het staat toch allemaal in de brochure van de week.
Het staat toch allemaal in de brochure van de week.
Beter is het heel druk dan dat je overschakelt op vervelving. Maar ja, verveling, wat is dat?
Wie Knack abonnee is kan elke week een boek uit hun collectie halen in de Standaard boekhandel en dat met grote vermindering.Als het om een naslagwerk gaat dan gebeurt het weleens dat wij het ons aanschaffen.
Vorige week werd het boek Spirituele Symbolen volkeren, religies, mysteries aangeboden voor 12,99 in de plaats van 19,99.
Voor mij was dit hier een echt buitenkansje om mijn documentatie uit te breiden of aan te vullen. De tekst is klaar en duidelijk en zeker niet langdradig. De vele illustraties zijn van grote betekenis voor mij . In mijn schilderijen gebruik ik ook regelmatig eigen symbolen die al dan niet zijn geïnspireerd op bestaande symboliek. dit boek kan voor mij een enorme bron worden van inspiratie.
De mandala, letterlijkcirkel, is een van de krachtigste symbolen die we kennen en heeft zijn oorsprong in de religies van India en Tibet.De ronde vorm en concentrische opbouw vormen een weergave van het volmaakte universum om ons heen.
De mandala kan een uitstekend hulpmiddel zijn bij meditatie of gebed; wie zich op de ronde vorm concentreert, kan uiteindelijk het gevoel krijgen één te zijn met de wereld. (spirituele symbolen p562- Mysteries)
De mandala kan heel eenvoudig zijn
Mandala en zijn betekenis
Mandala is een woord uit het Sanskriet en betekent Cirkel.
Symbolisch wordt hier de oneindigheid van het leven mee bedoeld.
Een Mandala geeft als het ware een blauwdruk van de oneindige kosmos weer.
In de oorspronkelijke vorm van de Mandala zoals toegepast in het Hindoeïsme en Boeddhisme bestaat de mandala uit magische diagrammen waar binnen afbeeldingen van Goden en symbolen voorkomen. Deze mandala's dienden (en dienen nog) als hulpmiddel om te mediteren. Hierdoor kon inzicht verkregen worden in bepaalde wijsheden. Zo droeg de Mandala bij tot de inwijding van de monnik.
De Mandala kwam niet alleen als afbeelding voor, maar werd ook als basis voor de architectuur gebruikt. Bijvoorbeeld voor de grondvorm van een Tibetaans klooster. Op deze wijze werd de geest via de afbeeldingen verbonden met kosmische inzichten en het lichaam door het binnengaan van de gebouwen. Elke vorm van de Mandala biedt via de symbolen zijn eigen inzicht aan en draagt zijn eigen energie uit.
Nog meer voorbeelden die zeer ingewikkeld kunnen zijn maar ook indrukwekkend mooi..
Wil je mandala's zien tot verzadiging bij jou intrede doet dan moet je gewoon gaan op google afbeeldingen en het woord mandala intikken. Je zal bedie,d worden op jouw wenken. Er aijn nog andere mogelijkheden maar dat kan je best zelf gaan uitzoeken , moest je geïnteresseerd zijn!
Nu ik toch de spirituele oosterse toer op zijn gegaan , kan ik het ook wel eens hebben over de Mantra. Ik ging ten rade bij wikipedia en vond er het volgende
Een mantra is een gedicht, woord, een uitspraak, of een lettergreep die het midden houdt tussen een spreuk met magisch effect en een gebed. In sommige gevallen wordt hij herhaald en is hij bedoeld als een continue recitatie (chant). Voor de herkomst van het woord mantra zijn er verschillende verklaringen. Volgens velen is het een combinatie van de Sanskriet woorden manasah (geest) en tra (bevrijding door beheersing van die geest). Zoals reeds boven verklaard is een mantra een reeks woorden, die samen een gedicht vormen. Deze mantra's worden veelal gezongen tijdens meditaties, offer-plechtigheden of trouwceremonies door de Pandits, Brahamana's en soortgelijke heiligen.
Yoga is niet ver uit de buurt maar is niet alleen hoor. Ontcijfer dan maar eens de oosterse tekens er zijn verschillende mantras
Yoga
OM, HUM, AH, AUM, Om Nahma Sivaya, HAR, SAAT, Ong Namo Guru Dev Namo, Sat Naam
TM
Ram (mannen), Shiriram (vrouwen)
Christelijk
AMEN, AVE MARIA
Boeddhisme
Om Shanti Shanti Shanti, AING NAMAH, Sabbe satta sukhi hontu, Gate gate paragate parasamgate bodhi svaha, Avalokitesvara, Manjughosa, Vajrapani, Green Tara, Amitabha, White Tara, Shakyamuni, Padmasambhava
Andere
Liefde, Geluk, Gezond, Rust, Vrede, Harmonie
Affirmaties
Ik ben Gezond, Fit en Vitaal
Ik leef in Vrede en Harmonie
Ik accepteer mezelf zoals ik ben
Ik vergeef mijzelf/iemand dat
Alles is goed
Het beste is dan ook om een mantra zelf te creëren in je eigen taal.
Het is nu het tiende jaar dat ik bezig ben met kleur in Stalhille dat eerst de naam Kleur in het dorp meekreeg .Dat vond ik te algemeen klinken maar ik had de leiding niet.Het eerste jaar waren we met zes of zeven artiestenmaat het tweede vielen er reeds twee weg en na enkelejaren bleven we met tweeen de school over en nam ik de leiding.Ik kreeg van een artiest in Jabbeke de raad om aan te sluiten bij de cultuurraad.Die stap werd gezet en van toen af werd alle materiële werk dat er komt bij kijken over genomen door de gemeente. De school was mijn enige hoop.Tot dan toe hadden ze maar sporadischmee gedaan met een paar leerjaren tot vorig jaar.Toen regelde ik eensamenkomst .Ik trok naar de school, samen met de voorzitter van de cultuurraad en we bekeken met de directrice de mogelijkheden.Het resultaat was dat alle klassen meewerkten, zelfs de peuterklas.Ze leverden 96 paneeltjes af en we hadden de mooiste schoolmuur sinds het begin van het project.We hebben nu ook wat financiële steun van de gemeente bekomen en dat zou wel eens voor de directrice het doorslaggevend argument kunnen zijn om de geestdrift bij de leerkrachten hoog te kunnen houden.
Gisterenkreeg ik hulp van diezelfde voorzitter van onze cultuurraad om de paneeltjes een grondlaag te gevenzodat de verf houdt. Ik had het nodige voorbereidend werk geleverd zodat we om negen uur konden starten. Rond drie uur in de namiddag waren we klaar met onze 100 waterproof plankjes. Die staan nu te wachten op vervoer naar de school.Dat stond gepland voor vrijdagmorgen.Ik kan dus zeggen dat ik op schema zit.
Rond drie uur in de namiddag waren we klaar met onze 100 waterproof plankjes.Die staan nu te wachten op vervoer naar de school.Dat stond gepland voor vrijdagmorgen.Ik kan dus zeggen dat ik op schema zit.
Het vervoer doe ik altijd met de kruiwagen. Zo kan ik rijden tot op de speelplaats en direct onder het afdak waar ze moeten staat. Het is een goede beweging- en evenwichtsoefening. Een paar honderd meter een bovenop geladen kruiwagen stabiel houden. Ik had één keer wat teveel geladen en de hele stapel lag in de goot. Toen moest ik er enkele terg meenemen naar mijn atelier om de hoeken wat te restaureren. Nu ga ik bij voorkeur een supplementaire keer over en weer. Je kent toch de spreuk van die ezel die zich geen tweede keer stoot aan dezelfde steen!
Als je KiS ziet staan dan mag je niet denken dat er een s ontbreekt. Er is een groot verschil tussen het project KiS en de Engelse kiss.Wie deze blog een beetje kent, is op de hoogte van het verschil.
De kleurpanelen in het landschap en de straten van Stalhille, gekend onder de naam 'Kleur in Stalhille' heeft als afkorting KiS. Deze afkorting wil ik nu ook duidelijker in het straatbeeld brengen. Het project is verder aan het evalueren.
De laatse jaren heb ik me toegespitst op de medewerking van de school. De afbeeldingen hierboven en onder zijn daar een bewijs van. Het resultaat mag echt gezien zijn.
Vooral de muur van de kleuters viel op door de eenvoud en fleurigheid van de werkjes. Als afsluiter van het geheel hebben we er een passend werk bij gehangen van een volwassen kunstenaar die het, samen met zijn oudste dochter, afwerkte in mijn atelier. Uit de werkjes die vorig jaar de muren van de school sierden, gaan we dit jaar een selectie maken. Die zullen lichtjes bijgewerkt worden en dit jaar het landschap van Stalhille meer kleur geven.
Als toemaatje krijg je van mij een voorbeeld van een Engelse 'kiss' Vrij vertaald zou ik zou zo zeggen; je moet je niet inhouden hoor 'Je kunt ze kussen' ... en hier nog een Vlaamse poging er boven op Ge kunt ze dus letterlijk kussen. Figuurlijk betekent dat natuurlijk heel iets anders.
Mijn dagen zijn druk gevuld. De tendens is om altijd maar vroeger op te staan.Deze week ben ik er drie keer om 2u30 fit en monter uitgewipt en aanstonds aan de slag gegaan. Als eerste werk ga ik in de keuken alles klaar zetten voor het ontbijt en daarna ga ik een half uurtje in de innerlijke stilte waar soms heel veel lawaai is bij de start.Meestal krijg ik alles op een rij tot rust in een planning voor de dag.
Bij mijn eerste pot drank van oplos cichorei bekijk ik de herhaling van het avondnieuws, soms gevolgd door een beginstukje van een film. Opgenomen films bekijk ik altijd in stukken en brokken.
Vooraleer ik op de PC ga moet ik eventjes naar buiten om de poes van de zolder te laten.Die gaat dan op jacht en regelmatig vind ik dan zijn buit aan de keukendeur op het terras. Na het verzorgen van mijn blogs is het verfrissingtijd met scheerbeurt een stortbadje.Dat is het echte begin van mijn dag.
Soms ligt het heel anders, vooral als ik vroeger of later opsta dan naar gewoonte.Mijn dag gaat verder tot rond 21u wanneer ik ga slapen.Meestal heb ik er dan reeds een tv tuk op zitten.
Gisteren ben ik veel bezig geweest in mijn atelier. De aankondigingpanelen voor KiS zijn na tien jaar, aan vernieuwing toe. In het beginwas dat een waterproof plaat op zijn korte kant. Om de haverklap moesten die opnieuw recht gezet worden.
Toen zaagde ik ze in vier stukken zodat er wind tussendoor kon. Nu komt de tekst op één paneel.Het is gewoon een waterproof in de lange richting midden door gezaagd. We hebben voor deze formule gekozen om in een kortere tijd te kunnen plaatsen op drie palen. Tussenin zijn Let en ik even gaan uitwaaien in de Schobiak (natuur gebied in Stalhille.Dit is voor ons hier, de enige wandeling van een half uur.
In Leuven liep het verblijf voor Leen Maarten teneinde. Alle meubelen en het huisgerief zijn in een bewaarcontainer geplaatst en in bewaren geplaatst bij een firma.Zij trekken voor onbepaalde tijd in bij de ouders van Maarten.Ik zal Leuven missen.Vanaf nu wordt het Mechelen. Normaal gezien beginnen ze morgen te vloeren in hun nieuw huis. Hopelijk is er niet opnieuw vorstverlet, maar het zit er dik in.Voor Maarten zal het fileleed enkel verlegd worden in de andere richting.Eens ze verhuisd zijn is hij binnen de vijf minuten per fiets op zijn werk. Figuurlijk gesproken gaat het die twee toch voor de wind. Ze vallen een beetje overal met hun gat in de boter maar ze knokken ervoor.
We kennen ze allemaal van zien maar vraag maar eens naar de ware naam.Ik denk dat alleen biologen en gevorderde amateuren natuurmensen de echte naam kennen.In de volksmond noemen deze langwerpige schelpen messen.
Je kan ze in de zomer in grote getale vinden aan onze kust. Gisteren waren ze met duizenden en duizendenaangespoeld aan onze kust.Voor één keer dat ik mijn foto apparaat niet mee had was er iets uitzonderlijks te zien.Ik heb er dan maar enkele exemplaren meegebracht naar huis.
Enkele van de duizenden kleintjes die over de hele kuststrook die wij bewandelden lagen aangespoeld.
Dit hier is een volwassen exemplaar, waarvan ik maar één enkel volledig exemplaar heb gevonden.
Opdat jullie goed het verschil zouden kunnen zien heb ik ze samengebracht op één foto.
Het volwassen exemplaar is dus leeg.
In de kleine schelpjes is het diertje nog aanwezig. Ik moest ze allemaal breken vooraleer ik een paar duidelijke exemplaren kon op de foto plaatsen.
Dit hier heeft nog een stuk schelp eraan dat ik niet los kreeg zonder ook het beestje te zullen schenden. Voortaan zal ik opnieuw mijn apparaat meezeulen. Zelfs als het onnodig is, kan het wel de moeite lonen voor die ene keer dat het wel raak is.
Ondertussen stuurden de kabouters een mailtje van een op dat vlak geïnteresseerde en vriendelijke mijnheer door en dat luidde als volgt: In mijn boek" "Wat vind ik op het strand" Staan er drie soorten omschreven.
-de zwaardschede die enigszins gebogen is.
-de messchede die totaal recht is en zeer zeldzaam is.
-de tafelmesheft,die meestal te vinden is op de wadden eilanden, deze schelp is ook recht en tot 20cm lang zijn. (Gentiel, bedankt hé)
De volwassen schelp die ik op het strand van De Haan heb gevonden is 12,5cm lang en heel lichtjes gebogen. Is het nu de zwaardschede of de tafelmesheft?
Op de kleintjes kan je beter die gebogenheid vaststellen.
Logischer wijze moet het dus de zwaardschede zijn want we zijn hier toch een eindje van de wadden eilanden af! Van de andere kant zou het toch hoog uitzonderlijk zijn moesten er hier duizenden en duizend zeldzame schelpdieren aanspoelen.
Er zijn mensen die af en toe eens wat sukkelen met hun gezondheid door verkoudheid of een andere leefbaar kwaaltje of tegenslag. Gegrepen worden door een virus, het overkomt allemaal wel eens. Een deuk rijden in een auto of tegen een boom lopen, is enkel voor de hele verstrooide. Ik ken mensen die een groot deel van hun leven van de ene kwaal in de andere sukkelen en toch heel gelukkig zijn. Bij ons noemen ze dat krakende wagens. Maar die zouden het de langste tijd uithouden. Voor hen komt het er op aan om nooit op te geven en telkens opnieuw er te vliegen op de ogenblikken dat hun uiterlijke of innerlijke toestand het toelaat. Je hebt mensen die dat begrijpen en er rekening mee houden en andere die dat lulkoek vinden. Om je niet te verwarren geef ik de betekenissen met de vele syniniemen er bij.
Het eerste paneel voor Kleur in Stalhille is bijna af.
Bij de presentatie in staande toestand ben ik van de K van kis niet tevreden.Het lijkt van ver, meer op een X dan op een K. Als ik er met mijn neus op sta zie ik dat niet.Dit is dus één van de nadelen van het plat leggen van het paneel om eraan te werken. Ik zal hem heel eenvoudig herwerken. Er zal schuurpapier aan te pas komen en een nieuwe grondlaag zal moeten worden gelegd.
Eén receptie kan voldoende zijn om een goed lopend ritme overhoop te sturen. Zoals zoveel gebeurt moest ik er alleen naartoe. We hadden het veel te laat vernomen zodat Let het op haar werk niet meer kon regelen om vrij te zijn. Ze was er op gebrand om te gaan. Een nieuwjaarsreceptie van velt is ook toch altijd iets apart. Tegenwoordig plaatsen ze elke keer in de flap enkele foto's van een voorbije activiteit. Deze keer was ik fotograaf van dienst. Op de blog van 'tuinclubveltjabbeke' op seniorennet het ik er een selectie van geplaatst. Hier wil ik mij beperken tot enkele sfeeropnamen.
De vier eerste foto's zijn genomen in de bereidingsfase, vooraleer er mensen kwamen opdagen.
De gulle, luidruchtige slappe lach die niet op de officiële blog staat. Dit meisje heeft van de hele avond enkel fruitsap gedronken.
en de innige stille 'smile' van een genietende jonge dame.
Deze kan je moeilijk bij het schoon volk rekenen maar dat is contrasterend met de voorgaande foto's, zodat die nog beter tot hun recht komen. Dit is de kelner van dienst die telkens boven mijn hoofd de bestellingen van mijn tafelgenoten kwam op nemen. Hij heeft een zeer drukke avond gehad.
Dit zijn de naarste handen van de vrouw die de hele avond achter het fornuis stond en voor ons een krans van lekkere 'bio-hapjes' heeft klaar gemaakt.
Deze foto is genomen helemaal bij het begin. Later op de avond was het er veel te druk om nog te kiekjes te kunnen nemen. Het was na twaalf toen ik thuis kwam. Het is tenslotte maar 100m van de zaal dat wij wonen.
Slapen overdagkan zo van die nare gevolgen hebben, toch voor mij.
Gisteren moest ik in de namiddag om 14u schilderles geven. Ik was s morgens, door een samenloop van omstandigheden, nog vroeger dan gewoonte opgestaan. In de voormiddag was ik druk bezig geweest en om 13u keek ik even naar het nieuws.Ik zeg wel duidelijk even de rest kan je gemakkelijk raden.Mijn cursist en Let hebben mij door hun gebabbel wakker gemaakt. Met een goede pot koffie kan je vlug weer op je positieven komen.Het probleem bij mij is dat ik reeds jaren geen koffie meer drink. Let had dus een ander middel Hier, ga even naar de kippen met het restenbakje en dat zal reeds een beetje helpen.
Inderdaad, het hielp een beetje de rest was geeuwen en gapen en op de tanden bijten.
Ik ben er toch in geslaagd om mijn pupil te leren geen fotos te copieren maar ze te interpreteren. Daarom is het voor een beginneling altijd nuttig om een situeringschets te maken op schaal vooraleer op doek of paneel te beginnen. IK heb de foto niet en ook de schets is niet te vinden. Daarom zie je hier enkel de aanzet van het werkje en hoop ik later de totale afwerking te kunnen tonen.Dit werkje wordt gemaakt op een paneel waar een lichte structuur op is aangebracht.
In een vorige les hebben we gewerkt op de impasto, wat wil zeggen, het aanbrengen van structuur op de ondergrond. We hadden met licht papier en verf gewerkt maar na een week was de verf nog niet droog en bij het rechtzetten gleed een deel van de structuur gewoon van het paneel af. Dit hebben we eerst verbeterd door nu donkere lijm op waterbasis te gebruiken. Waar het nogal dik ligt droogt het langzamer en dat kan je goed zien op de foto. Waar de glans is, moet het nog drogen. Deze keer zal het er niet afglijden. Het is goed dat dit voorvalt, dan weet een leerling dat hij niet moet panikeren. Het is altijd op te lossen.
Ik werk dan gewoonlijk aan eenzelfde onderwerp m.a.w., schilder ik hetzelfde onderwerp tezamen met de leerling.Omdat ik scheel zie van het werk, heb ik enkel mondelinge richtlijnen gegeven terwijl ik bezig was een eigen geknoei op te ruimen. Het embleem KiS mislukte op het grote paneel. Dit heb ik, in de tussenperioden dat de pupil aan het werk was, weg gewreven en een nieuwe ondergrond erop aangebracht. Nu ligt het kleinere, beter geslaagde voorbeeld erbij. En zeggen dat ik nog zo'n paneel moet maken.
Het is de tweede keer dat ik photoshop elements volg, deze keer bij de 50 plussers en het wil maar niet vlotten.
Gedurende het krokus verlof probeerde ik herhaalde malen te studeren maar het ging er niet in, beter gezegd wat ik gezien heb was er zo goed als allemaal uit zodat ik niet in staat was om thuis, ook maar 1 oefening tot een goed einde te brengen.
Het geweer van schouder veranderen en een andere manier van studeren toepassen was het enige dat ik nog kon doen.
In de plaats van de leerstof een beetje te laten rusten, vlieg ik er de volgende morgen direct in.Tussen 5 en 6u, deze morgen ben ik er voor de eerste keer in geslaagd om thuis twee oefeningen tot een goed einde te brengen.Ik ben er zelfs in gelukt, die feillos op te slaan in mijn eigen documenten.Wat ik voordien ook probeerde, ik vond de afbeelding nooit terug.
origineel
Skiën
bewerkte versie.....Skiën met kader.
Ik zal proberen om regelmatig een oefening hier te presenteren. De leraar heeft ons gisteren ook getoond hoe we met de theorie moeten omgaan. Op het eerste zicht lijkt het te lukken. Ik denk ook dat ik wat tijd nodig had om mij aan te passen aan het klassikale. Toen ik gisterenavond thuis kwam heb ik aan let gezegd -'Ik heb in de les afgezien als een paard en het wil maar niet lukken. Daarom ben ik er deze morgen vroeg ingevlogen. De tuinblog kan wachten. Die kan ik aanvullen tussen twee spitbeurten in, toch vandaag. Daarvoor al het toch droog moeten blijven.
De voorjaarsdrukte is begonnen. Een zonnige dag en dus spitten met de platte schop. Ik zit waarempel met de eerste lentekriebels.Ik moet zeer goed opletten want ik voel me in goed.Dan moet ik doseren. Ik spitte vier maal een kwartier, verspreid over de dag: 8u, 10u, 11u45 en 15u45.Tussenin hielp ik een beetje bij het op orde krijgen vóór het kuisen van de garage.Het bord de drie koningen hing nog op straat en werd binnen gehaald en verder werden latten en planken naar het houtkot gebracht waar ik bijna niet meer binnen kan (vanwege de wanordelijke opstapeling).Je kent dat misschien wel.Je stapelt en stapelt maar.Er zakt al eens iets scheef en je aanvankelijke orde is naar de wup. Zolang je binnen kan, laat je het zoals het is.
Er was ook tijd over om het reclamepaneel voor Kis verder af te werken.Het begint stilletjes aan te voldoen aan mijn verwachtingen.
Deze morgen ben ik verder gegaan met mijn Photoshop Elements. Ik maakte een oefening op canvas vergroten; dus één of meerdere kaderser rond plaatsen of de canvas verkleinen; de foto verkleinen. Deze oefeningen zijn in klas nog niet verbeterd . Het lukte en ging voldoende vlot.Ik ben ervan overtuigd dat het juist is omdat ik het eindelijk begin te snappen. Ik krijg controle over de zaak.
Van5 tot 6 werd vandaag van 5 tot 7 en ik kom er verdorie in hoor. Nadat ik meer dan een uur geblokt en 'gebeest' had, dat mijn hersenen ervan gloeiden, heb ik mij een beetje geamuseerd door te foefelen met een foto en wil jullie het resultaat tonen. Ik kom er in en hoop er niet in te blijven. Geen gevaar want daar zullen Let, de tuin en nog zoveel meer wel voor zorgen.
origineel
bijgesneden op zicht
afmetingen gebracht op +/- afdrukformaat
Dit veranderen van formaat noemt bijsnijden door een deel van de foto weg te snijden door middel van Photoshop Elements (PE). Van foefelen gesproken; dat is verantwoord bezig zijn.
Je kan bijsnijden met pixel verlies (densiteit van het aantal vierkantjes per vierkante inch) of zonder pixel verlies m.a.w. de verhoudingen blijven bestaan m.a.w. de resolutie blijft gelijk op alle fotos in kwestie .
Na de Jaarmis voorons Moeder, Vader en nonkel Charles Vercruyse kon ik niet veel napratenwant om 18 u was de seizoensopening van de Kunstkring Rodrigo Flamenco gestart.Ik had gemeld met zekerheid te laat te zullen komen.Ik moest ook zo nodig .je weet wel hé.Rond de kerk gaat dat nu echt niet en zo vertrok ik gehaast. Mijn rijallure was beetje te vlug, althans volgens de verkeerscode. Aan het hoogveld zag ik de eerste uitwijkmogelijkheid zich voordoen. Tijd om een gepaste boom te zoeken was er niet. Daarom liet ik mijn plas zo vlug mogelijk de vrije loop maar met de wind mee. Daar kon ik nog tijdig aan denken. Het was meer dan hoogtijd. De bevrijding was groot. Veel tijd voor preutsheid had ik niet en het was ook totaal overbodig. De omgeving was zo verlaten als een woestijn.
Mijn weg zette ik daarna verder, rustig en helemaal niet meer gehaast. Ik was toch reeds te laat. De vergadering was zelfs bijna afgelopen. Helemaal op het einde van de tafel plaatste ik mijn bijgehaalde stoel en zat toevallig bij Mia Moreau, Cyrille Declerck en zijn vriendin. Wie Mia niet kent moet maar eens op het net gaan surfen en zo zal je worden verwelkomt.
Zij werkt als beroeps beeldhouwer - schilder en stelde zich ook zo voor en ik naast haar zei prompt Daniël...schilder - beeldhouwer. Wat ik er niet bij voegde was...amateur. De daaropvolgende receptie bleef ze verder babbelen over haar namiddag op een vernissage en een flauw eerbetoon aan een kunstenaar die aan de stad Oostende een belangrijk beeld geschonken had.
Toen werden we in de grote zaal uitgenodigd voor het souper. Omdat Let niet mee was liep ik er een beetje verloren bij en plaatste mij halfweg, luchtraak op een plaats, helemaal vrij, zowel links of rechts van mij. Zo liet ik het toeval bepalen wie er naast mij zou komen te zitten en wie werd het? Mia links en Rosette, de vriendin van Cyrille, rechts. Hij zelf zat nu niet voor maar naast zijn vriendin. Rechtover mij zat de man van Christelle Devriendt, de juwelenmaker in zilver. Zij zat recht tegenover Mia. Beiden zijn afkomstig uit Oostende. Mia woont nu ik Oudenburg en Christel nog altijd in haar geboortestad.
Mia is iemand die bijna constant vertelt en de ene belevenis is al straffer dan de andere. Hoeveel ze aandikt kon ik nog niet achterhalen maar volgens ik het kunstenaarsmidden een beetje ken moet het ongeveer bij de waarheid aanleunen. Haar man was niet mee wegens ik weet niet meer wat, al vertelde ze het in geuren kleuren in haar eigen sappige stijl. Ik was toen even in gesprek met de overburen van Cyrille en zijn vriendin. Dit was een Limburgs koppel dat in Roksem is beland.Hij maakt heel mooie Keramiek.Het was een avond om van te snoepen, zowel van het eten als van de sfeer en de gezelligheid.Ik ken het werk van Mia reeds zon dertig jaar toen ze enkel op zijde schilderde. Het is wel de eerste keer dat ik echt met haar sprak en wat nader leerde kennen.
Wie met het werk van Mia eens kennis wil maken, surft maar op haar site. Het volstaat om op WELKOM te klikken naast haar foto, en je bent er. En maak je geen illusies, Mia is nu zeker 15 jaar ouder dan op de foto. Dat is nu eenmaal zo met vrouwen; vanaf een zekere leeftijd verouderen ze niet meer.
Het is balen bij Leen en Maarten.Gisteren kregen wij het bericht dat ze niet eerder dan begin mei in hun huis zullen kunnen. Over het waarom hebben wij geen precieze gegevens.Het zou over de verwarming gaan.Kaspertje verjaart op zaterdag 6 maart en wordt... Ze hadden het zo graag in Ons nieuw huisje gevierd maar bij oma Lientje zal het ook wel leuk zijn.
Wanneer de babyborrel nu zal plaatsvinden is nog niet bepaald. Alles doet denken aan koers met hindernissen. Maar uiteindelijk komt toch alles in orde.Wij hebben in de tijd ook gebouwd en je moet in niets verschieten. Het venijn zit altijd in de staart.
De trap staat er en dan zou alles heel vlug gaan maar.... ...dat feest gaat dus niet door. Dan krijg je natuurlijk gevolgen die niet zo plezant zijn. Wat enkele weken zou duren zal nu uitlopen op enkele maanden. Het ergste gevolg is iedere morgen en avond, met de twee spruiten in de auto, de file van 1u van Antwerpen naar Mechelen, moeten doorstaan. Dat is elke dag twee uur. Zo te zien is er nog heel wat werk aan de winkel. Maarten heeft om de kruiwagen gevraagd die ik hem beloofde. Het ziet er dus naar uit dat hij er in de tuin gaat invliegen.
Ik kan alleen maar bevestigen dat ik nu eindelijk inzicht heb en moeiteloos meekan in het lessenritme van SNT. Zes maanden zweten en afzien en niet opgeven. Het was dan ook meer dan 40 jaar geleden dat ik niet op de schoolbanken had gezeten voor een zeer lange periode. Al die tijd studeerde en leerde ik bij op mezelf, druppelgewijs. Bij het maken van de oefeningen loopt het niet altijd vlekkeloos maar met een beetje zoeken weet ik er door te spartelen en het tot een goed einde te brengen. Vroeger zocht ik tevergeefs tot ik er scheel bij zag.
Bij onderstaande oefening waar je een foto moet uitsnijden in een bepaalde vorm en op een achtergrond plakken lukte ik maar niet om die op de achtergrond te plakken.
Na eventjes zoeken en herzoeken kwam ik tot de vaststelling dat ik de uitgesneden vorm niet had geselecteerd en toen was het nog even zoeken bij het opslaan. Dat moet een routine zijn. Maar het lukte toch. De moeilijkheden bij het opslaan op SNT zijn er omdat het totaal anders is dan Thuis, waar het veel eenvoudiger gaat en waar je het dagelijks toepast tegenover één keer per week op school. Het duurt dan ook langer eer het daar een gewoonte wordt die je dan als het ware met de ogen toe gebruikt. De eindfoto moest niet op afdrukgrootte gebracht worden. Leuk resultaat is het wel. Of je het mooi vindt is een persoonlijke zaak.
in een hoekje van mijn atelier ben ik weggekropen in een zelfportret van toen ik nog een relatief jong broekje was. Ik zit verscholen achter slaapkoppen.
Of verkies je dit soort zelfportret van hoe ik mij somtijds voel als een buitenaards wezen in eigen familie en wereld.
Heb ik slecht geslapen? Vraag ik me af, elke morgen als ik nog niet helemaal wakker ben. Het antwoord is zelden neen want, ik ben een uiterst gemakkelijke en goede slaper. De enige voorwaarde die moet vervuld zijn is dat ik moe ben. Ik zet me 's avonds bij de televisie voor het nieuws en ...ja goed geraden! Nadien moet je me zelfs niet vragen wie het heeft gepresenteerd. Als ik iets doe dan doe ik dat gewoonlijk goed. Altijd (druk) bezig zijn en je slaapt vanzelf.
Eet veel fruit!
Moeder was een blij mens. Bijna altijd kon er een gulle lach af. Zelfs met nieuwjaar, juist een maand vóór voor haar dood kon ze nog lachen maar toen voelde ze reeds dat ze zou sterven.
WELKOM hoor. Om eerlijk te zijn, wil ik er op een leuke manier , er lichtjes tegenaan gaan. Ik wil hier rustig wandelen en zo, overdreven ernst en angst, van mij afschudden. Deze blog draag ik op aan een heel speciale meid die me na aan het hart ligt. Haar naam niet vernoemen zal wel het beste zijn !
Ons moeder is gestorven. Het is nog heel recent nu terwijl ik dit schrijf. Het was op één februari om dertien uur dertien van het jaar twee duizend en acht. Ik denk dat diegene die de aangifte deed een beetje bijgelovig was want op de papieren staat dertien uur vijftien. Nochthans had ons moeder iets met het cijfer dertien. Ze is geboren op een dertiende december van het jaar elf. Ze verbleef op kamer dertien en was halfweg haar dertiende jaar in het rust en verzorgings tehuis. En toen we alles regelden met de begrafenisondernemer, waren we met dertien aan tafel.
Ik hou van alle vrouwen en toch ben ik er maar eentje trouw.
Toen ik daar, bij het afscheid van moeder, in mijn tranen, bijna stond te vergaan, kreeg ik zoveeel knuffels dat ik er een beetje bang van werd. Zijn er dan zoveel vrouwen die mij graag hebben ok al heb je toch zo nu en dan een man om je hals. Wat zijn de tijden toch veranderd. Toen ons vaders stierf kregen we hooguit een hand terwijl er veel mensens ons, de kinderen gewoon over sloegen en alleen aan moeder een hand gingen geven. Toen in die tijd ging het er allemaal heel wat koeler aan toe.
Mijn atelier, dat rommelkot wordt als ik niet aan het werk ben. Beelden en beeldjes langs alle kanten, op de piano, op de rekken en kasten en aan de muren rondom rond waar geen vensters zijn, schilderijen.
Haar laatste woorden: 'Ik voel dat ik doodga en doodgaan is zo moeilijk' Dank je moeder, voor alles.
Deze uitzonderlijke bloem zie ik nog in het vaasje staan toen moeder de laatste keer werd opgenomen in het ziekenhuis. Moeder hield van bloemen.
Vrij vertaald zou ik zou zo zeggen; je moet je niet inhouden hoor 'Je kunt ze kussen' 
en hier nog een Vlaamse poging er boven op Ge kunt ze dus letterlijk kussen. Figuurlijk betekent dat natuurlijk heel iets anders.
.jpg&imgrefurl=http://www.youropi.com/nl/leuven-21/activiteiten&usg=__k-laFnn3yvG6j1WaBSEaCVcvr-s=&h=522&w=700&sz=218&hl=nl&start=15&um=1&tbnid=Ej71Ftlo64zUzM:&tbnh=104&tbnw=140&prev=/images%3Fq%3Dbegijnhofkerk%2Blzeuven%26hl%3Dnl%26sa%3DN%26um%3D1)
origineel
bewerkte versie.....Skiën met kader. 
lentekriebels.
naar de wup.
