Interview met Omer Heusdens over pralinekes om het zoet gevoel van de parochie over te brengen
Miskom ligt met haar 600 inwoners midden in het Hageland. Het is één van de kleinste parochies in de federatie Bekkevoort. Tussen de bloesems tref ik er Omer Heusdens over zijn diaconaal werk. Het unieke van zijn werk ligt in de eenvoud en in de volgehouden aandacht voor elke parochiaan. Zo volhardt hij bijvoorbeeld in het huis-aan-huis aanbellen voor Broederlijk Delen en nodigt hij speciaal de 75stig jarigen van de parochie uit. Niets speciaals, of toch wel?
Dag Omer, dit is waarschijnlijk één van de kleinste parochies van het vicariaat?
Ja, dit is een kleine parochie. We hebben zon 600 inwoners. Met nog een kleine kern van oorspronkelijke bewoners en meer en meer inwijkelingen. Veel jonge gezinnen komen hier wonen omdat Miskom rustig is en midden de natuur ligt. We grenzen aan het Begijnenbos. Zij zijn dikwijls weinig geïntegreerd in het leven in hier maar we proberen hen wel bij de parochie te betrekken.
Dat lijkt me niet evident. Hoe slagen jullie erin om als kerkgemeenschap hier iets te betekenen voor alle inwoners van Miskom?
Dat is inderdaad niet evident. Ook omdat we hier geen school hebben. Maar we proberen hen wel te betrekken bij de parochie. We hechten bijvoorbeeld veel belang aan de lichtmisviering. Dat gebeurt in samenwerking met KVLV. We proberen daar echt een kindergebeuren van te maken samen met de jonge ouders. Normaal gezien worden enkel de pas gedoopte kinderen uitgenodigd maar wij nodigen alle kinderen tot 12 jaar uit. We doen daar ook een speciaal briefje bij voor de ouders en grootouders bij. Ook zij zijn welkom en met de grootouders hebben we ergens nog een stukje band. We hebben ieder jaar toch een honderd, honderd twintig mensen in de kerk. Achteraf is er warme chocomelk of fruitsap voor de kinderen en is er rozijnenbrood.
Sedert een paar jaar bellen we ook de nieuwe parochianen op. We vragen of ze eventjes tijd hebben en of we eens mogen langskomen. We geven dan een boekje af met de uren van de misvieringen en de openingstijden van het parochiesecretariaat en we vragen of ze geïnteresseerd zijn in een abonnement voor het parochieblad. We gaan ook altijd rond voor Broederlijk Delen bij hen. De wijk met nieuwe huizen en jonge gezinnen is één van de beste straten die er zijn, daar word je in geen enkel huis wandelen gestuurd. Dat is enorm. Ze zeggen dan: het instituut kerk zegt me niets maar ik sta wel open voor de noden en ik vind het positief dat jullie langskomen want het komt er maar niet van om een storting te doen.
Dat lijkt me nogal tijdsintensief?
Ja, dat is het ook. Maar als je ze niet persoonlijk opzoekt, kom je die jonge ouders niet tegen. Ofwel haal je dan je schouders op, ofwel probeer je ze op te zoeken. We proberen parochie te zijn voor de mensen die hier wonen. Vroeger had je allemaal verschillende en specifieke gebedenboekjes had: voor de jonge landbouwer, de jonge boerendochter, de getrouwde boerendochter, de jonge moeder, . Ieder had zijn specifiek boekje met speciale gebeden. Dat waren soms maar gebedjes van drie of vier regels maar heel de kerngedachte zat erin. Zo een betrokkenheid proberen we vandaag ook te bereiken door in te spelen op wat er leeft hier in Miskom.
Zo hebben we sinds een paar jaar een mis voor duivenmelkers omdat er hier veel duivenmelkers wonen. We hadden een beeld gekregen van één van de parochianen van Catharina Labouré. Dat is de patrones van de duivenmelkers. Wat hebben we onmiddellijk gedaan? De weekmis die het kortst bij haar feestdag valt, opgedragen aan de duivenmelkers. Dan krijg je in die mis 10 of 11 duivenmelkers die zondags praktisch nooit naar de mis komen.
Inspelen op de noden die er zijn?
Ja, we proberen zo ook op tweede kerstdag alle mensen bijeen te brengen die 75 geworden zijn, samen met hun echtgenoot of echtgenote. Tegelijkertijd nodigen we de +65-jarigen uit die alleenstaand zijn. Dat is een echt feest voor de mensen die 75 geworden zijn maar tegelijkertijd zien ze die 65-jarigen. We willen die verbondenheid wat laten voelen, zeker met kerst: Je wordt niet alleen gelaten. De meeste mensen gaan naar familie maar er zijn er ook die alleen zitten. Het zou mooi zijn, mochten we dat op kerstavond zelf kunnen doen maar we kunnen dat niet vragen aan onze vrijwilligers die zich al een heel jaar inzetten.
Of de eerste zondag van oktober bijvoorbeeld. Ik had in het parochieblad gelezen dat de echtgescheidenen een oproep deden om ergens gehoor te krijgen. We besteden daar nu aandacht aan in de liturgie en we geven dan iets kleins: dit jaar pralinekes om het zoet gevoel van de parochie over te brengen.
Jullie hebben een grote openheid naar alle mensen die hier wonen. Is het niet moeilijk om vanuit de parochie te komen? Parochie is niet zo populair
Het komt erop aan om dat beeld wat bij te stellen. De media spelen daar een grote rol in. Had je 10 pedofielen waarvan een priester, dan stond die priester op de voorpagina en over de 9 andere werd gezwegen. Maar dat is ook ergens logisch. Vroeger waren we een grote groep en nu zijn we een minderheid. Minderheden zijn kwetsbaar en mensen geven gemakkelijk kritiek op hen, dat is de gemakkelijkste weg. We willen ons met de parochie kenbaar maken: we laten ons zien, we zijn niet wereldvreemd en we komen met goede bedoelingen.
Jullie willen een tegengewicht bieden aan de media?
Ja, en die media komen ook altijd aan bod op de parochieploeg. Ik lees veel en hou alle krantenknipsels bij die over de kerk gaan. Al die krantenknipsels passeren daar: positief of negatief. Als ze negatief zijn dan is er voor ons werk aan de winkel. Als ze positief zijn dan is de boodschap: mee uitdragen, die boodschap, hé. We praten dan over de standpunten die de Paus inneemt bijvoorbeeld en we proberen die wat te kaderen. Soms hoor je harde standpunten over de Kerk of over het geloof. We proberen altijd het gesprek aan te gaan, we proberen uit te leggen hoe het eigenlijk in elkaar zit en vragen dan opnieuw naar hun mening. Als parochie moet je mee zijn. Vooral ook omdat veel mensen ons afschilderen als wereldvreemd.
Maar jij wil aantonen dat een parochie veel goede kanten heeft?
Ja, want per slot van rekening zou veel van wat er is, er niet geweest zijn als de parochie er niet mee begonnen was.
Klinkt allemaal positief maar
We weten dat we blijven bestaan dankzij de goodwill van de federatie. De liturgie in de federatie is hier één grote puzzel waar de federatiepastoor mee bezig is. Als er iemand wegvalt, moet hij herbeginnen. We zijn in die zin kwetsbaar.
We beseffen ook dat niet iedereen enthousiast is over die Kerk maar ik geloof dat het religieuze niet zal verdwijnen. Onlangs was er hier iemand overleden. Hij was bij de gepensioneerdenbond en daar hebben ze de gewoonte om hun vergadering altijd met een eucharistieviering te beginnen om 14u. Die man ging altijd tegen 14u30 zodat hij zeker niet op die mis moest zijn. Nu is hij overleden en wat die dochter hier aangebracht heeft van paternosters, medaillekes en gebedenboeken, Zon mensen beleven niet het grote kerkgebeuren maar inwendig zit daar veel in. Ze voelen zich niet altijd thuis in die grote kerk maar die directe lijn is er wel.
Een directe lijn met God?
Inderdaad. Ons leven is zo klein. Waarom zou ik me zorgen maken over geld of over mijn tuin. Het leven is veel meer dan eten en drinken. Als ik soms in de zomer aan onze vijver zit, dan zie ik dikwijls libellen. Ze kunnen uren rondzwermen vooraleer ze eventjes gaan zitten Hoe meer je hebt, hoe wantrouwiger je wordt. Je hebt schrik dat ze je komen bestelen en wat doe je? Je maakt van je huis een burcht waar niemand binnen mag. Je krijgt schrik van iedereen die komt aanbellen en de laatste stap is een wapen kopen. En morgen kom ik daar ocharme aanbellen voor het parochieblad Nu is mijn haar wat korter maar vroeger was het langer. Ze zouden onmiddellijk denken een onguur type en het zou erop zitten. Wie is dan het gelukkigste: de rijke industrieel? Of hij die niets heeft maar buitenkomt en daar kan genieten van een bonte specht? Dan ga je terug naar de essentie en kan je genieten van het scheppingsverhaal.
Een parochie moet mensen naar die essentie brengen? Naar de kern van de zaak?
Ja, een parochie moet doen zoals Jezus en goed doen voor de mensen. Maar wanneer kan ze dat? Als je zelf zo bent. Dus laat mij nu de mooiste theorieën aanbrengen, maar als de mensen zien dat dat niet strookt met hoe ik zelf leef Wat je verkondigt, daar moet je achterstaan. Als je dat niet doet, is dat bij mij schijn.
Geen woorden zonder daden?
Inderdaad.
Bedankt Omer.
Evelien Deketele, (overgenomen uit de de diaconale nieuwsbrief van Mechelen-Brussel. Waarvoor dank!)
Een dief had zich een toegang geforceerd tot een huis waarvan hij zeker wist dat de bewoners afwezig waren. Zonder moeilijkheden komt hij in de woonkamer terecht. Hij weet dat de brandkoffer achter een schilderij verscholen zit. Hij installeert zijn snijbrander om de zware deur van de koffer uit te snijden en haakt de schilderij van de muur. Plots hoort hij een stem: Jezus gaat je straffen. Hij springt recht van het verschieten. Hij was er nochtans, zeker en vast, van overtuigd dat er niemand thuis was! Met zijn zaklantaarn tast hij heel de living af en ontdekt dat de stem van een papegaai komt. Gerustgesteld gaat hij opnieuw aan het werk! Maar de papegaai herhaalt zijn dreigement: Jezus gaat je straffen! Geïrriteerd schreeuwt hij de papegaai toe dat hij moet zwijgen en legt zijn anorak over de kooi van de vogel, er van overtuigd dat de papegaai nu wel zijn bek zal houden. Maar de papegaai herhaalt voor de derde keer zijn verwittiging: Jezus zal je straffen! Waarna de dief, een beetje filosoof zijnde, het spel van de papegaai meespeelt:
- In de catechese hebben wij geleerd, toen ik klein was, dat Jezus niet straft.
- Jezus zal je straffen!
En, terwijl de dief bezig is in stilte de eerste deur van de geldkoffer met zijn koevoet te forceren, hoort hij een vreemd geluid achter de deur van de living, het geluid van een regelmatig krabben Daarna het geluid van een deurklink die men kordaat omlaag duwt. De deur gaat open op een kier. En de papegaai zegt: Jezus, dat is onze pit-bull!
Tegenwoordig hoor ik regelmatig beweren dat wij moeten vermijden aan kinderen te leren dat God een straffende God is. Het is beter dat wij volgende uitdrukkingen uit onze gesprekken verbannen: Jezuke zal je straffen of ook Wat heb ik God misdaan?, Hij (Zij) verdient het toch niet van ziek te worden of Als zij hun kind niet laten dopen, zal er hen een ongeluk overkomen.
Ik hoorde ooit de uitspraak (de auteur heb ik vergeten) over aids: God vergeeft altijd. De mens soms. De natuur vergeeft nooit.
Het is waar dat de grootste ongelukken de kwalijke gevolgen zijn van slechte keuzen door de mens die de natuur niet respecteert, van de mens die niet vertrouwt in de gebruiksaanwijzing die God ons geeft. Als wij met lucifers spelen in de nabijheid van vaten brandstof, lopen wij het risico dat de een of andere dag de boel in brand vliegt.
De natuur vergeeft nooit. De mens vergeeft soms, maar God laat niets over zich heen gaan, maar Hij vergeeft altijd de berouwvolle zondaar. Hij is ter zelfder tijd de Waarheid en de Barmhartigheid.
Een kluizenaar in Libanon was heel verzonken in zijn meditatie in een spleet van een grot. Toen hij zijn ogen opende ontdekte hij een onverwachte bezoeker rechtover hem gezeten. Het was de abt van een welbekend klooster.
- Wat zoekt U?, vroeg de oude kluizenaar.
De abt deed hem het verhaal van een ongeluksgeschiedenis. Hij had het meegemaakt dat zijn abdij wereldberoemd was, zelfs in de Westerse wereld. De cellen puilden uit van jonge kandidaten en, in zijn kerk, weerklonk het gezang van monniken. Maar toen kwamen de moeilijke tijden voor zijn klooster. De mensen kwamen niet meer talrijk opdagen om er hun geest te voeden, de toevloed van kandidaten was opgedroogd, en in de kerk heerste de desolate stilte. Er bleef nog een handvol monniken over die hun dagelijkse taken zonder geestdrift vervulden. Hun hart was bezwaard. En daarover wou de abt nu de kluizenaar raad vragen:
- Ligt de oorzaak bij een zonde die iemand onder ons kan hebben begaan en ons klooster tot een jammerlijke situatie heeft herleid?
- Ja, zegde de kluizenaar, een zonde van onwetendheid.
- Wat wil u daarmee zeggen?
- Iemand onder jullie is de Messias, maar de Messias heeft zich vermomd en jullie weten er blijkbaar niets van!
Dit gezegd zijnde sloot de kluizenaar opnieuw de ogen en hernam zijn meditatie.
Op de moeilijke terugweg naar zijn abdij ging het hart van de abt geweldig te keer bij de gedachte dat de Messias terug op aarde was en dat die Messias zich juist in hun eigen abdij ophield. Hoe kon het dat hij de Messias niet had herkend? En wie kon het wel zijn? Was het broeder kok? Of broeder koster? Op pater prior? Nee, niet die!: die had helaas te veel fouten! Maar de kluizenaar had toch gezegd dat hij vermomd was. Zouden deze fouten niet een van zijn beste vermommingen zijn die hij kon aannemen? Maar denk er eens aan! Elk van de broeders in de abdij hadden hun gebreken en een van hen moest de Messias zijn!
Terug in de abdij riep de abt alle monniken bij een en vertelde hun wat hij had ontdekt. Zij bekeken elkaar met ongeloof. De Messias, hier, in onze abdij? Dat in niet te geloven! Maar er wordt verondersteld dat hij hier aanwezig is onder vermomming. Wel, dan, misschien.. . En als het nu dinges was of dingen? Of die andere daar? Of er was een zekerheid: indien de Messias onder hen leefde onder een of andere vermomming, dan konden zij hem onmogelijk ontdekken. Daarom besloten zij elkaar te behandelen met eerbied en waardering.
- Wij weten nooit, zegden zij bij zichzelf, wanneer wij met hem in contact komen: misschien is het wel degene met wie ik nu praat?
Het resultaat van dit alles wat dat de abdij blijdschap begon uit te stralen. Het duurde niet lang of tientallen kandidaten vroegen toelating om binnen te treden in de orde en opnieuw klonken de heilige en vrouw gezangen van de monniken in de kerk. Alle monniken straalden de Geest van Liefde uit.
Moge de Heer ons bewaren van de zonde van onwetendheid.
DRAMATISCHE PRIJSSTIJGINGEN ZIJN EEN RAMP VOOR DE DERDE WERELD
Bron: Caritas
BRUSSEL (KerkNet/KathPress/RadVat) Franz Küberl, de voorzitter van Caritas Oostenrijk, is verontwaardigd door de voortdurende prijsstijgingen van voedsel, terwijl er anderzijds wereldwijd zoveel honger bestaat. Küberl wijst de rijke landen op hun plicht de armsten in de ontwikkelingslanden, die zelf geen geld hebben om voedsel te kopen, bij te staan. Volgens schattingen van de Verenigde Naties stegen de voedselprijzen in vergelijking met midden 2007 met de helft. Rijst werd zelfs 75% duurder. Ook voor maïs, soja en graan stegen de prijzen aanzienlijk. Een van de belangrijkste redenen voor die spectaculaire prijsstijgingen is de stijgende vraag door biobrandstoffen. Ook op de G7-top van afgelopen weekend luidde de Wereldbank daarover de alarmklok. De sterke prijsstijgingen is een van de onderliggende redenen van geweld, betogingen en plunderingen in vele arme landen. Het Wereldvoedselprogramma maakte pas bekend dat minstens 316 miljoen euro nodig is om haar voedselhulp voort te kunnen zetten.
Een emir was met vakantie in Nice. Hij had veel oliedollars bij zich die hij wenste te beleggen in Zwitserland.
Hij vraagt zijn chauffeur hem daar heen te brengen. Zij kiezen de Alpen over te steken langs een schilderachtige weg. Het is trouwens de eerste keer dat deze emir in Frankrijk verblijft. Hij is verrukt door de schoonheid van het landschap. In Arabië kent hij alleen maar de woestijn en boorplatforms. Die boren niet alleen naar olie, maar ook naar drinkbaar water, diep onder de grond. Bij het nemen van een bocht zien zij plots voor zich een waterval. De emir, die nog nooit zo een feeëriek schouwspel heeft meegemaakt, doet de auto dadelijk stil houden. Hij staat zonder ophouden de waterval te bewonderen. De chauffeur blijft ook een tijdje kijken, maar wordt het vlug moe. Na lang wachten, waagt hij het van te roepen: Wat doet U? Het is tijd om te vertrekken. Komt U niet?
De emir door de waterval als betoverd antwoordt zonder de waterval uit het oog te verliezen: Ik wacht tot het ophoudt.
Heer,
Maak van mij een waterval.
Heer U bent de Bron van Levend Water.
Maar U bent juist gekomen opdat U niet alleen zou zijn om bron te zijn.
Op de Calvarieberg hebt U in ons Uw water laten stromen, opdat wij door ons aan anderen te geven, Uw bron altijd aanwezig zou zijn.
Want, Heer, vele mensen sterven van dorst!
Zij die dorsten naar liefde en zij die dorsten naar vrede.
Maar ook zij die dorsten naar macht en degenen die dorsten naar bezit!
Zonder te spreken van degenen die dorsten naar leven omdat zij heel gewoon dorst hebben!
Voor degenen die dorste hebben naar liefde en vrede, laat uit mijn hart uw liefde en vrede stromen!
Voor degenen die dorsten naar macht en bezit, laat uit mijn handen de dienstbaarheid en het schenken stromen!
Er voor degenen die alleen maar dorst hebben, laat uit mij uw Aanwezigheid van Leven stromen!
Heer, maak mij open voor Uw Bron, opdat ik leven geve als een waterval en niet spaarzaam druppel na druppel! (naar Pierre Pythoud)
BRUSSEL (KerkNet/Bisdom Wenen) De Sociale brief van de christelijke kerkgemeenschappen in Oostenrijk is sinds deze week ook in het Engels beschikbaar. Met deze sociale verklaring leveren de Oostenrijkse kerken een bijdrage tot een sociaal Europa en wereldwijde gerechtigheid, zei bisschop Herwig Sturm, voorzitter van de Oostenrijkse Raad van Kerken, tijdens de persconferentie van 26 februari waar de brief werd voorgesteld. Volgens de bisschop nemen de christelijke kerken van Oostenrijk in deze brief een standpunt in over enkele actuele, sociale uitdagingen. Wegens de grote vraag uit het buitenland, besloten wij tot een Engelse vertaling die ook bij internationale ontmoetingen als uitgangspunt voor debat kan gebruikt worden. De brief is beschikbaar op www.sozialwort.at.
BRUSSEL (KerkNet/Caritas/EPD/Cathnews) De sterk gestegen prijzen voor levensmiddelen brengen hulpprojecten van Caritas Internationaal in Afrika, Azië en Latijns-Amerika in gevaar. Kosten voor voedselbedeling in scholen, het verstrekken van levensmiddelen in vluchtelingenkampen en bijkomende voeding voor aidspatiënten zijn vaak niet langer betaalbaar. Die alarmkreet slaan verschillende nationale Caritassecties, onder meer Caritas Duitsland. Caritas Duitsland wijst met een beschuldigende vinger naar het succes van biobrandstoffen, die de voedselprijzen in de derde wereld in de hoogte jagen. Voor voedsel en de biobrandstof worden dezelfde basisproducten gebruikt. Maar sinds 2000 stegen de prijzen door de boom van de biobrandstof met 90 procent, stelt de Duitse Caritashulpverlener Oliver Müller. Volgens Jack de Groot, voorzitter van Caritas Australië, dreigt het VN-wereldvoedselprogramma ermee haar voedselhulp terug te schroeven. Voor kleinere organisaties komt de voedselverstrekking daardoor in het gedrang. De stijging van de voedselprijzen doen de kosten miljoenen dollars oplopen, zegt De Groot. Toch kan de evolutie volgens de Duitse Caritasmedewerker Oliver Müller ook voordelen hebben: Stijgende prijzen zorgen misschien ervoor dat de markt in de derde wereld niet langer door landbouwproducten uit de Verenigde Staten en Europa overspoeld wordt. Voor de verstrekking van voedselhulp is men steeds sterker aangewezen op producten van de plaatselijke markt. Misschien kunnen plaatselijke landbouwers daarvan profiteren.
BRUSSEL (KerkNet) In Vaticaanse kringen wordt bevestigd dat Benedictus XVI in maart zijn derde encycliek publiceert. De datum is nog niet gekend, maar in de Italiaanse pers wordt 19 maart als publicatiedatum naar voren geschoven, de veertigste verjaardag van de sociale encycliek Populorum progressio. Inhoudelijk ligt de nieuwe encycliek in het verlengde van Populorum progressio (van Paulus VI) en Centesimus annus (van Joannes-Paulus II), maar er zijn opvallende verschillen. De wapenwedloop en de Koude Oorlog, evenals de spanningen tussen Oost en Westen hebben hun beste tijd gehad, terwijl de nieuwe encycliek niet voorbij kan aan de globalisering. Tegen de achtergrond van de klimaatverandering en de CO2-uitstoot is een ander onvermijdelijk thema het milieu, al ontkennen Vaticaanse verantwoordelijken dat het een groene encycliek wordt. De encycliek is nog anderszins uitzonderlijk: Joannes-Paulus II werkte tot kort vóór zijn dood aan een sociale encycliek. Passages daarvan zullen in de nieuwe encycliek, die in nauw overleg met de Vaticaanse dicasteries tot stand kwam, worden gebruikt. De nieuwe pausbrief doorbreekt het drieluik over geloof, liefde en hoop. De derde encycliek in deze cyclus, over het geloof, wordt wellicht in 2009 gepubliceerd.
BRUSSEL (KerkNet) Eén op vijf kinderen in de Europese Unie leeft in armoede, in totaal een verbluffende 19 miljoen kinderen. Dat blijkt uit het pas gepubliceerde rapport over sociale zekerheid van de Europese Commissie. Van betrokken kinderen leeft 23% in eenoudergezinnen en 27% in grote gezinnen. Van één kind op tien in de armoede blijken beide ouders werkloos. Ook kinderen van ouders jonger dan dertig lopen een groter risico in armoede op te groeien. Het cijfer 19 miljoen krijgt natuurlijk een grote echo in de Europese pers, maar volgens Annalisa Mazzella van Caritas Europa liggen de cijfers in het verlengde van de ervaringen tot nog. Wij publiceerden al drie rapporten over armoede in Europa. In 2004 wezen we al nadrukkelijk op de sterk de band tussen gezin en armoede. Wij wezen toen ook al op de armoede in eenoudergezinnen, in het bijzonder bij vrouwen. Ook in ons informatieverslag aan de permanente vertegenwoordiging van Slovenië bij de Europese Unie (huidig EU-voorzitter) in 2007 vestigden wij de aandacht op kinderarmoede. Wij onderkennen dus de problemen en plannen gerichte initiatieven op basis van duidelijk cijfermateriaal en gerichte doelstellingen. Caritas Europa vraagt dat de EU werk maakt van de strijd tegen kinderarmoede, in het bijzonder via een grotere steun aan de gezinnen. Wij vragen een gezinsvriendelijk beleid. Wij roepen de EU-lidstaten ook op tot maatregelen om gezin en werk beter met elkaar te verzoenen. De lidstaten kunnen ook hun eraringen hieromtrent uitwisselen. Wij vragen ook dat armoede niet enkel in economisch perspectief benaderd wordt, en willen in dat verband ook meer aandacht voor sociale en culturele uitsluiting. We vragen meer financiële steun voor de gezinnen. Vele kinderen stoppen te vroeg met hun studies en komen onvoorbereid terecht op de arbeidsmarkt, louter om hun gezin te helpen onderhouden. Voor kinderen van migranten stelt zich bijkomend het taalprobleem. Caritas Europa is ervan overtuigd dat kinderarmoede deel uitmaakt van de armoede binnen gezinnen. Kinderen lopen een groter risico op armoede, als zij moeten opgroeien in een eenoudergezin of wanneer hun ouders werkloos zijn.
NAASTENLIEFDE BRENGT ONS DICHTER BIJ ANDEREN EN GOD
Bron: Kerknet
VATICAAN (Kerknet/SIR/VIS) Naastenliefde brengt ons dichter bij de anderen en bij God, en zij kan een middel worden tot echte bekering en verzoening met Hem en met onze naasten. Dat schrijft Benedictus XVI in zijn boodschap naar aanleiding van de vasten. Telkens wanneer wij onze goederen delen met onze naasten ervaren wij de volheid van het leven, die wordt voortgebracht door de liefde. Wij ontvangen die terug als een zegen in de vorm van vrede, innerlijk geluk en vreugde. Wanneer christenen zichzelf vrijwillig wegschenken, dan getuigen zij dat niet de materiële rijkdom de levenswetten bepaalt, maar de liefde. De waarde van de naastenliefde wordt bepaald door de liefde die de verschillende vormen van liefdadigheid inspireert, overeenkomstig de middelen en de toestand waarin men zich bevindt. En de paus besluit zijn vastenboodschap: De vasten nodigt ons uit om geestelijk getraind te worden, deels door de praktijk van de naastenliefde, om in liefde te groeien en Christus in de armen te herkennen.
RUSSISCH-ORTHODOXE PATRIARCH WAARSCHUWT VOOR SAMENLEVING MET TWEE SNELHEDEN
BRUSSEL (KerkNet/OrthodoxNews/Interfax) De Russisch-orthodoxe patriarch Alexei II spreekt zijn bezorgdheid uit over de groeiende kloof tussen arm en rijk en roept op tot een hervorming van de Russische economie. Volgens de aartsbisschop dreigt de huidige stagnatie van de economie negatieve gevolgen te hebben voor de maatschappelijke en politieke stabiliteit in Rusland. Tegelijk wijst hij op de groeiende kloof tussen arm en rijk, onder meer omdat de winst van de export van natuurlijke rijkdommen onvoldoende terugvloeit naar de hele bevolking. De voorbije vijftien jaar bleef de kloof tussen arm en rijk groeien, terwijl de middenklasse wegens verscheidene redenen onvoldoende opleiding genoot. Een samenleving met zon basis kan niet voor lange tijd stabiel blijven. De Russisch-orthodoxe patriarch roept zowel politieke leiders als het zakenleven op hun verantwoordelijkheid te nemen. Liefdadigheid volstaat niet om de armoede het hoofd te bieden, zegt hij nog.
DERDE WERELD MOET HET STELLEN MET EEN FATA MORGANA
Bron: KerkNet
BRUSSEL (KerkNet) De toezegging van de Belgische overheid om werk te maken van de zogeheten millenniumdoelstellingen blijkt een lege doos. Als het erop aan komt haar beloften waar te maken, ontbreekt het aan politieke wil. Dat beweert de koepel van de Vlaamse Noord-Zuidbeweging 11.11.11. De paarse regering van lopende zaken talmde niet bij het schrappen van middelen voor ontwikkelingssamenwerking. Ze besliste eind oktober al tijdens haar begrotingscontrole 40 miljoen euro aan middelen van het budget ontwikkelingssamenwerking te gebruiken om een put bij het departement Financiën te dichten. In 2003 haalde de Belgische ontwikkelingssamenwerking zonder schuldkwijtschelding 0,38%. In 2006 strandde ze zonder schuldkwijtschelding op 0,38%. In 2007 verwacht 11.11.11 een vergelijkbaar cijfer, zegt Bogdan Vanden Berghe van 11.11.11. De koepel van de Vlaamse Noord-Zuidbeweging is ook niet verbaasd dat de Belgische ontwikkelingsuitgaven in 2007 een fikse duik maakten en vraagt daarom een extra inspanning in 2008. Hoe langer het aan politieke wil ontbreekt, hoe steiler de weg naar 0,7% in 2010. Volgens Bart Bode van Broederlijk Delen is zijn organisatie behoorlijk geschrokken door de cijfers over de Belgische uitgaven voor ontwikkelingssamenwerking in 2007: De twee opeenvolgende regeringen-Verhofstadt voorspelden een serieuze groei. Wij zegden vroeger al dat de federale cijfers voor ontwikkelingssamenwerking ernstig opgesmukt zijn, onder meer omdat de eenmalige schuldkwijtscheldingen daarin werden opgenomen. Bovendien wordt het budget ernstig vervuild door het opnemen van cijfers die hier niet thuishoren, zoals de uitgaven voor de opvang van migranten en vluchtelingen. Er moet eindelijk werk gemaakt worden van de millenniumdoelstellingen. De strijd tegen de klimaatverandering en de armoede vereist geld. Er worden wel engagementen uitgesproken en plannen aangekondigd, maar daarvoor moet ook daadwerkelijk geld vrijgemaakt worden. Dat is een kwestie van politieke wil. Bode erkent dat de Vlaamse overheid beter lijkt te presteren, maar hier zijn de uitgaven verspreid over de verschillende departementen: Dat is interessant, maar tegelijk ook een beetje gevaarlijk. Zo krijgt men moeilijk een duidelijk overzicht en kan er ook moeilijk een coherent beleid gevoerd worden.
BRUSSEL (KerkNet) Caritas Europa, de Comece, de Commissie voor Migranten in Europa en de Conferentie van Europese Kerken spreken in een gemeenschappelijke brief aan de voorzitters van de Europese instellingen hun bezorgdheid uit over het voorstel voor gemeenschappelijke EU-normen en procedures voor de terugkeer van illegalen. Wij hebben geen enkel bezwaar tegen een gemeenschappelijk Europees beleid, zegt Annalisa Mazzella van Caritas Europa. Volgens de hulporganisatie is het een goede zaak dat er eenvormigheid komt in de regels en procedures en dat de Europese Unie daarbij minimumstandaarden voorschrijft. Tegelijk dringt Caritas aan op een verbetering van het voorstel. Wij maken ons vooral zorgen over het feit dat in het ontwerp de mogelijkheid wordt gelaten om asielzoekers tot achttien maanden op te sluiten alvorens zij het land worden uitgezet. Dat is voor christelijke organisaties onaanvaardbaar. Dit mag nooit vastgelegd worden in een Europese wet. In de gemeenschappelijke brief wordt onder meer gewezen op de kosten van lange detenties en het feit dat deze onnodig en onmenselijk zijn, terwijl zij op geen enkele manier bijdragen tot een meer doeltreffende uitzetting. Mazzella noemt het verbod om na uitzetting binnen een periode van vijf jaar terug te keren naar een van de 27 EU-lidstaten absurd en manifest strijdig met de Vluchtelingenconventie van de Verenigde Naties. Daarin wordt gegarandeerd dat men niet mag teruggestuurd worden, als men vervolging riskeert of daardoor in gevaar gebracht wordt. Er wordt bovendien geen rekening mee gehouden dat de situatie in een land tijdens een periode van vijf jaar ingrijpend kan veranderen.
Er ligt niet alleen een blindedarm in het bed, maar een volledige mens
KARDINAAL LEHMANN UIT KRITIEK OP GEZONDHEIDSSYSTEEM
Kardinaal Lehmann Bron: KerkNet
BRUSSEL (KerkNet/DBC) Kardinaal Lehmann, de voorzitter van de Duitse bisschoppen, heeft kritiek op het Duitse gezondheidssysteem. De kardinaal waarschuwt voor de trend om een behandeling te beperken tot het medisch noodzakelijke. Er ligt niet enkel een blindedarm in bed, maar een volledige mens, aldus Lehmann gevat. De kardinaal stelt vast dat de Duitse overheid in haar gezondheidsbeleid voortdurend van strategie verandert en ook markteconomische motieven daarin in toenemende mate een rol spelen. Daardoor wordt een echt gezondheidsbeleid met een visie op de lange termijn haast onmogelijk. Volgens de Duitse kerkleider moet in ziekenhuizen altijd tijd blijven voor een gesprek.
NEDERLANDSE VERTALING SOCIALE CATECHISMUS IS BELANGRIJK HULPMIDDEL VOOR LEKEN
Bron: Kerknet
BRUSSEL (KerkNet) Met de publicatie van dit compendium beoogde de Pauselijke Raad voor Rechtvaardigheid en Vrede een systematische en volledige voorstelling weliswaar in de vorm van een overzicht van de sociale leer van de Kerk. Lekengelovigen, christelijke gemeenschappen en alle mensen van goede wil beschikken hiermee over een uitstekend hulpmiddel om situaties objectief te analyseren en te verhelderen in het licht van het evangelie. Aan het woord is professor Patrick De Pooter van het Internationaal Kanunnik Triestinstituut in Gent, aanleiding is de voorstelling van de Nederlandse vertaling van het Compendium van de sociale leer van de Kerk. De sociale leer van de Kerk stelt de mens in staat de hedendaagse realiteit te interpreteren en te zoeken naar gepaste wegen voor actie tot bevordering van een integraal en sociaal humanisme. En die realiteit omvat zowel het gezin, de menselijke arbeid en het economische leven, maar evenzeer de politiek, de internationale gemeenschap, het bevorderen van de vrede alsook de bescherming van het milieu. De Poortere is ervan overtuigd dat de Nederlandse vertaling een belangrijke bijdrage zal leveren tot de bevordering van het engagement van de lekengelovigen en verenigingen bij de uitbouw van een beschaving van liefde. Compendium van de sociale leer van de Kerk, Licap, Brussel, 2008, 350 blz., 20 euro, ISBN 978 90 6858 782 1.
PENSIOENEN MOGEN GEEN SLACHTOFFER WORDEN VAN SLECHT BEGROTINGSBELEID
Bron: Kerknet
BRUSSEL (KerkNet) De christelijke gepensioneerdenbeweging OKRA roept de regering op erover te waken dat de pensioenen niet het slachtoffer worden van een slecht begrotingsbeleid. Een budgettair deficit dreigt verregaande gevolgen te hebben voor de pensioenen, aldus woordvoerster Lieve Demeester. Enerzijds kondigde premier Verhofstadt aan dat de marge voor de ondersteuning van de koopkracht in 2008 zeer beperkt zal zijn. Anderzijds brengt het tekort ook de verdere aanleg van financiële reserves voor de toekomstige pensioenen via het Zilverfonds in het gedrang. Er bestaat voor OKRA, trefpunt 55+, geen twijfel over: de (interim-)regering moet in 2008 een strak begrotingsbeleid voeren. Het durven vastleggen van duidelijke prioriteiten is hierbij onontbeerlijk. OKRA eist dat de regering alvast voor de pensioenen prioriteiten vastlegt. De belangrijkste is het vrijwaren van de toekomstige betaalbaarheid van de pensioenen. De overheidsuitgaven voor de wettelijke pensioenen nemen immers toe als gevolg het toenemende aantal ouderen en de verlenging van de pensioenduur. Een andere prioriteit is het stoppen van de systematische verarming op latere leeftijd. Door een gebrekkige welvaartsaanpassing tijdens de voorbije jaren, hinkt het pensioenbedrag steeds meer achter op de welvaart, aldus OKRA. De organisatie eist de verdere opbouw van de financiële pensioenreserves via het Zilverfonds en het welvaartsvast maken van pensioenen, overigens een oude eis. OKRA kijkt met argusogen toe of en hoe deze eisen gerealiseerd worden, klinkt het nog.
Je kan je het niet voorstellen, maar het leven is dikwijls wonderbaarder dan onze fantasie. Om dat te bewijzen wil ik jullie het verhaal vertellen over een zeer vreemd begrafenisverzoek.
Er was eens een jonge dame die het slechte bericht kreeg dat zij nog maar drie maanden te leven had. Haar ziekte was onherroepelijk terminaal. De tijd die haar nog gegeven was gebruikt ze om alles in orde te brengen. Zij kende uit haar vrijwilligerswerk een diaken die veel energie in de rouwbegeleiding stak. Ze vroeg hem om langs te komen zodat alles geregeld was wanneer ze zou overlijden. Mits het akkoord van de pastoor, was het haar wens dat de diaken zou voorgaan in haar begrafenisdienst. Zij vertelde hem wat voor muziek zij wilde horen tijdens de dienst en welke lezingen er gelezen zouden moeten worden. Ze wees de jurk aan die zij wilde dragen en net toen de diaken weg wilden gaan zei ze tegen hem: Er is nog één ding dat ik wil: ik wil tijdens mijn begrafenis een vork in mijn rechterhand houden. Dat vond de diaken een vreemd verzoek: Hoe kom je daar nu bij? Het antwoord van de jonge vrouw was verbazend simpel: Mijn grootmoeder ze altijd: Als het hoofdgerecht geweest is, dan moet je je vork bewaren. Want na het hoofdgerecht komt er iets heel lekkers. Meestal was het taartje of een ijsje. Daarom wil ik in mijn kist opgebaard liggen met een vork in mijn hand. De mensen zullen dat zien en zich afvragen: Wat is er met dat vork? Ik wil hen laten weten: Blijf je vork vasthouden, beste mensen, want het beste moet nog komen. De diaken was ontroerd. Hij wist dat dit misschien de laatste keer was dat hij haar zag. Hij wist ook dat zij veel wijzer was dan hij, of andere mensen die twee maal zou oud waren als zij. Zij had een betere kijk op het hiernamaals dan menig ander. Toen de dag kwam en de mensen om de kist heen liepen hoorde hij ze allemaal zeggen: Wat is er met dat vork? De diaken vertelde toen aan iedereen wat dat vork betekende voor de jong vrouw. Hij kon niet meer stoppen met denken aan dat vork en hij hoopte dat zij eraan moesten blijven denken.
Elke keer als je jouw vork oppakt, bedenk dan: het beste moet nog komen!
De straat zak meestal lang zijn, de trappen steil en de armen wel eens ondankbaar. Jeanne, je zult gauw inzien dat de naastenliefde een veel zwaardere last is om te dragen dan de soepkom en de broodkorf. Maar houd je zachtheid en je glimlach. Het komt er niet alleen op aan om soep en brood te geven, dat kunnen de rijken even goed.
Zij (de armen) zijn je meesters, meesters die soms heel veeleisend kunnen zijn. Dat zul je gauw ondervinden. Hoe afstotelijk en vuil ze ook zijn, hoe onrechtvaardig en grof, je zult hun liefde moeten geven.
Het slechts om je liefde, alleen om je liefde, dat de armen het je zullen vergeven dat je ze brood geeft.
Gesprek tussen mijnheer Vincent en zuster Jeanne uit de film Monsieur Vincent
In het parochieblad las ik een interview met Professor pater Ernest Henau. Hij is ooit zondagonderpastoor geweest in Zandbergen. In dat interview heeft hij het over het religieus analfabetisme. De mensen kennen niets meer van het geloof! Juist! Maar je moet ook de haas gezien hebben. Waar haal ik dat vandaan? Uit een oud koptisch verhaal.
Een oud koptisch verhaal vertelt over twee woestijnvaders. De ene vraagt aan de andere: Hoe komt het toch dat zovelen het monnikenbestaan opgeven? De andere antwoordt: In het monnikenbestaan is het zoals met een hond die achter een haas aan zit. Hij jaagt hem op en blaft zich de longen uit het lijf. Veel andere honden worden door zijn geblaf opgeschrikt en sluiten zich bij hem aan. Ze jagen samen op de haas. Maar dan komt een moment dat de honden die de haas niet te zien hebben gekregen, moe worden. De ene na de andere geeft het op, staakt de jacht en keert naar zijn hok terug. Alleen zij die de haas wel kunnen zien, houden het vol tot het einde.
Met het geloof is het ook een beetje zoals met dat oude verhaal. In de loop van de geschiedenis heeft de kerk heel veel mensen achter zich aan gekregen en meegetrokken in haar zoektocht naar God en Waarheid. Er was een grote christelijke traditie, heette het. Maar vandaag haken velen af, omdat ze nu ook zich met de stroom laten meedrijven zonder te weten waarheen die gaat.
Zij hebben in de drukte van het kerkelijke leven, dat als vanzelfsprekend een beetje samenviel met het maatschappelijke leven, ook nooit de noodzaak gevoeld om zich af te vragen waarheen de reis trok. Ze zaten gewoon mee in de stroom. Maar in de confrontatie met de uitdagingen en de kritiek van onze samenleving blijven alleen zij het spoor volgen die hun geloof gericht houden op Christus, de aanvoerder en de voltooier van ons geloof (Hebr 12, 2). Zij die haas gezien hebben! De blaffende honden zitten vandaag buiten de kerk en lokken de nalopers weg. Tot ook die zich gaan afvragen waarheen de tocht gaat, en moe naar hun hok terugkeren.
