De laatste Eeklose thuisslachter Karel Naudts

Bron: Heemkundige bijdragen uit het Meetjesland

20 ste jaargang 2006-4 de trimester

Auteur: Paul Van De Woestyne

(vervolg)

Karel Naudts werd de wittekop van Raverschoot genoemd. Bang was hij niet, voor een weddenschap sprong hij
eens van Raverschootbrug in het water van het Schipdonkkanaal, wel zes a zeven meter diep,
niemand durfde het hem na te doen.

In januari 1935 verliet het gezin Naudts het café en verhuisde het naar nummer 129 van de Raverschootstraat.
In dat jaar begon Karel te werken als spinner bij Van Dammes in De Lieve aan ’t Kaaiken en het jaar daarop,
op 2 maart 1936, overleed zijn moeder op 39-jarige leeftijd in het kinderbed.

Op 28 juni 1936 werd de nieuwe Raverschootstraat in gebruik genomen. De oudste verbindingsweg tussen
Eeklo en Brugge was nog een aardeweg, modderig in de winter en zandig in de zomer. Het Eeklose stadsbestuur
liet van de Desiré Goethalsstraat tot Raverschootbrug een betonweg aanleggen en die werd met veel feestelijkheden
ingewijd. Karel werkte mee aan een praalwagen die deelnam aan de stoet. De wagen heette Het plekje bij den
molen, dat in 1935 beroemd werd door Willy Derby.

Op de wagen werd het lied gezongen door Albert Van De Voorde.

In het midden van de jaren dertig leerde hij varkens slachten bij Edgard De Loof uit de Desiré Goethalsstraat.
Hij ging mee naar de boeren als leerjongen om alles klaar te leggen, te helpen bij het kelen, bloedworst maken,
stukken versnijden en de boel nadien opruimen. In 1939 leerde hij de knepen van het vak en begon hij voor eigen
rekening te slachten. Hij werkte in de spinnerij bij voorkeur ’s morgens en ging na de middag bij de boeren slachten.
Veel mensen, ook dikwijls arbeiders, kweekten in die tijd een varkentje. Burgers en stadsmensen kochten bij de
boeren een zwijntje en lieten het daar dan slachten. Een goede tijd voor slachters dus.

De boeren zagen de slachter graag komen, ze betaalden hem vijf frank en het zwijn werd vakkundig geslacht en
versneden. Bij zijn aankomst stond de Hoorebeke klaar, een glaasje jenever voor men eraan begon, eentje na het
branden en een laatste druppel na het werk. Het slachten gebeurde in twee dagen, de eerste dag werd het varken
gekeeld en in twee stukken gesneden. De beestjes (sommige wogen meer dan 200 kg !)  werden aan de poten
 vastgebonden, op hun zij getrokken en in de keel gestoken. Aanvankelijk gebeurde dat zonder verdoving, maar
later werden de varkens met een hamerslag of met een pistoolschot verdoofd. Het bloed werd opgevangen in een
emmer, waarin iemand moest roeren om het stollen en klonteren van het bloed te vermijden. Dan werd het zwijn
gebrand met stro tot alle haar van de huidweggebrand was en werd de huid geschraapt tot die effen en proper was.
Daarna werd het varken in twee stukken gesneden en gekapt en in de kelder gelegd om te koelen en op te stijven,
vaak werden de twee helften op een ladder gehangen. De ingewanden die niet voor consumptie in aanmerking
kwamen, werden in de grond gestoken. De hele klus was na twee uren geklaard.
’s Anderendaags kwam de slachter dan terug om de twee helften te versnijden.

(Wordt vervolgd)

(Bewerkt door Jan Martens)

MEER VROUW OP STRAAT GAAT VOOR MEER VROUWELIJKE STRAATNAMEN

Van alle straten in Eeklo zijn er maar negen met een vrouwelijke straatnaam. Dat zien stad Eeklo en de adviesraad
voor cultuur (ARC) graag anders. Om in de toekomst vrouwenstraatnamen meer aanwezig in het straatbeeld
te brengen, lanceren we een oproep aan de inwoners om hun favoriete suggesties van vrouwenstraatnamen in
te dienen via https://ikdoemee.eeklo.be. Deze oproep loopt tot en met eind januari 2022.

De raad van bestuur van de ARC evalueert alle inzendingen in samenwerking met de stadsarchivaris. Nadien keurt
het college van burgemeester en schepenen de finale lijst goed. De ARC en de stadsarchivaris zullen de lijst raadplegen
wanneer het college hen de vraag voorlegt een vrouwennaam naar voren te schuiven voor de naamgeving
van een nieuwe straat, verkaveling, een nieuw plein, park en zo meer.

De negen bestaande vrouwenstraatnamen krijgen een nieuw straatnaambord waarop een korte vermelding komt te
staan wie de vrouwen juist zijn. Zo richten we meer aandacht op de redenen waarom de vrouwen in
kwestie een plaats in ons collectief geheugen verdienen.

“Vrouwen moeten eindelijk meer in beeld komen en naar waarde geschat worden. Eerbetoon in de vorm van
vrouwelijke straatnamen is een prima start”, zegt schepen van Cultuur Danny Plaetinck.
“Bij nieuwe naamgevingen wordt dit een prioriteit. En intussen halen we de bestaande
vrouwenstraatnamen uit de anonimiteit.” 

Meer info via www.eeklo.be/meer-vrouw-op-straat.

Vandaag werden de eerste aangepaste borden onthuld.

De laatste Eeklose thuisslachter Karel Naudts

Bron: Heemkundige bijdragen uit het Meetjesland

20 ste jaargang 2006-4 de trimester

Auteur: Paul Van De Woestyne

(vervolg)

Karel werd naar de stadsschool gestuurd. Daar leerde hij een buurjongen, Simon Pauwels (de latere brandweerman),
kennen, het werd een levenslange vriendschap. Dagelijks deden ze de afstand te voet van Raverschootbrug
naar de stadsschool in de Garenstraat, dat was 10 km heen en terug iedere dag, ook de zaterdag.

Als kind was Karel gebiologeerd door de Eeklose varkensmarkt op donderdag morgen: die krijsende biggen, de
varkensmanden, de boeren, de veehandelaars met hun vrachtwagens, het transport, Gust Carreau en anderen.

Iedere donderdagmorgen ging Karel ernaartoe en blauwde hij de school. Dikwijls werd hij er zwaar voor gestraft
op school en thuis door zijn moeder (zonder eten naar bed!), maar niets hielp, hij kon het niet laten. De
varkensboeren kenden de curieuze jongen op de duur zo goed dat hij op een goede donderdag een viggen
(big) cadeau kreeg. Hij was zo fier toen hij er mee thuis kwam en ook zijn moeder was er gelukkig mee,
want hij heeft nadien nooit nog straf gekregen.

Vooral met Raverschootkermis was er veel ambiance in de drie cafés op Raverschoot. Over de brug hield Jules
Schoonackers het Stadhuis van Raverschoot open, bekend voor zijn mooie bolbanen. In ’t Schippershuis, café
en winkel, uitgebaat door bakker August Houwenhuyse en zijn ndrie dochters Clara, Aline en Germaine. Daar
werd gedanst op de muziek van een fonograaf en was het altijd vollen bak. In de herberg bij Kamielken stond
een orgel te spelen en was er altijd plezier. Tot in de vroege uurtjes speelde accordeonist Henrietjen Aers ten
dans en na afloop werd er rondgegaan voor de speelman.

Bij Schoonackers was er prijsbolling en bij Houwenhuyse boogschieting. Karel mocht pijlen rapen en kreeg daar
wat speelgeld voor. Toen renners zoals Rik Van Steenbergen, de witte Meersschaut, Fiele De Vlaeminck of
André Van Heule in de omtrek koersten, kwamen ze altijd een goeie dag zeggen op Raverschoot.

De laatste Eeklose thuisslachter Karel Naudts

Bron: Heemkundige bijdragen uit het Meetjesland

20 ste jaargang 2006-4 de trimester

Auteur: Paul Van De Woestyne

Karel Naudts werd in Adegem geboren op 28 mei 1921 als tweede zoon van Kamiel Naudts en Martha Van Hulle.
Zijn vader had tijdens de eerste wereldoorlog als Belgisch soldaat vier jaar achter de IJzer gelegen en had in
november 1918 Eeklo helpen bevrijden. Hij kreeg daarvoor de schitterende medaille van de Vuurkruisen,
die Karel uit piëteit voor zijn vader als een familiestuk bewaart.

Kamiel had geen werkzekerheid en hij kon als dagloner na de oorlog maar onregelmatig werken. Hij verhuisde
enkele keren in het Meetjesland en besloot in de Noord-Franse steenbakkerijen zijn geluk te beproeven.
Kamiel werkte daar als eerste steenzetter.

Uit zijn Franse tijd herinnert Karel zich de genezing van zijn broer Firmin door het water van de fontein van
Saint-Josse-sur-Mer. Firmin had een huidziekte die de dokter niet kon genezen. In gezelschap van de pastoor
trok het gezin naar het bos van Saint-Josse-sur-Mer. waar de jongen werd ingewreven met het water van
de bron, dat bekend stond om zijn geneeskrachtige werking. Na enkele malen waren de huidvlekken
verdwenen en was broer Firmin genezen.

Toen ook het werk in de Noord-Franse steenbakkerijen stilviel, keerde Kamiel Naudts in
december 1931 met zijn familie naar Eeklo terug.

In Eeklo nam het gezin zijn intrek in de Raverschootstraat 175, het café van Marina Roelands, de weduwe van
Leonard Claeys, het derde laatste huis aan de linkerkant voor Raverschootsbrug. Kamiel vond werk bij
Standaerts op Balgerhoeke en zijn vrouw baatte de herberg Bij Kamielken uit. Daar rechtover op de
rechterkant van de Raverschootstraat stond ’t Schippershuis het café van August Houwenhuyse.

(wordt vervolgd)

(bewerkt door Jan Martens)