Hello evrybody,

1967

De jaren vlogen voorbij, en ik begon mij aan het grote Brussel aan te passen.
Maar toch bleef mijn hartje verpand aan het kleine Deftinge.
Elk weekend kwamen we terug naar ons kleine boerendorp, waar ik terug bij mijn oma en opa was.

Zij waren in feite de personen die mij hadden grootgebracht, en daar had ik dus een sterke band mee.

Brussel was in die jaren nog voor velen onbekend.

Niemand van den boerenbuiten had interesse om er naar toe te gaan.

Als de mensen van den boerenbuiten op reis gingen in die periode, dan was het naar Blankenberge of naar Dinant.

Op school had ik wel slechte punten omdat ik met paters rond mij zat die hun lessen niet echt aanpasten aan mijn interesseJ))

Maar één van die paters had mij al een paar keer opgemerkt in de kerk, waar ik braaf naast mijn moeke zat te bidden.

Bah, echt bidden was dat nu ook weer niet!

Het was naar de kerk gaan omdat da in dienen tijd moest hé.

Op nen dag was diene pater naar mijn moeke gestapt, en hij vroeg of ik geen misdienaar zou willen worden.

Terwijl het angstzweet mij uitbrak, knikte mijn moeke toch wel van ja zekerst!!

Ppfffffffff wat een affront!!

Allee, ga dat ne keer aan uw vrienden vertellen!

Den ééne is bezig over zijn wildste verhalen en den andere over het kattekwaad.

En gij moet daar dan komen tussen staan met uw verhaal als misdienaar.

Ze zouden mij uitlachen dat de stukken eraf vlogen.

Maar mijn moeke zei dat niet iedereen zomaar misdienaar kon worden.

Lap, ze hadden weer een uitzondering gemaakt voor mij.

Op nen dag in de school kwam de pater bij mij, om mij te vertellen dat ik woensdagnamiddag met hem naar de kerk mocht waar hij mij zou voorstellen aan de pastoor.

Lap, mijnen enigste vrije dag was er ook aan.

In de kerk liepen we naast elkaar, en we stapten de sacristie binnen.

Meneer pastoor zat daar al te gluren van achter zijn brilleke toen hij mij zag binnen komen.

Ik hoopte nog dat hij mij zou afkeuren, maar ik peis dat we in een periode zaten waar er misdienaars tekort waren.

Ja, en in zo’n interim kantoor gaat ge nu niet echt een affiche hangen dat ge op zoek zeit naar ne misdienaar hé!

-Ja, t’ziet er nen braven uit

zei hij nog tegen broeder Leo!

Ik peis echt dat diene mens niet goed zag.

De zuster kreeg de opdracht om mij mijn kledij te tonen die ik bij de eerst volgende mis mocht aantrekken.

Jongens, ge kunt u niet inbeelden hoe ge u als jonge gast die man wil worden voelt met die kleren aan.

Ik kreeg daar een wit kleed over mijne kop getrokken, en ik leek precies op zo nen mislukte engel die daar boven het altaar hing.

De pastoor nam mij bij mijne schouder, en hij liep met mij door de kerk.

Hij toonde mij het werk van misdienaar.

Ppfffffffffffffff toen we daar in die gangen liepen, voelde ik zelfs dat Jezus mij aan het uitlachen was!!

De St-Antonius had ook zijne lach teruggevonden, en zelfs zijn varken stond te grinniken .

Het lopen tussen al die heiligen van steen en hout, was een echt kruisweg voor mij.

Om nog maar te zwijgen van de eerste mis.

Soms kreeg ik zelfs vrijaf in t’school om een begrafenis of nen trouw te dienen.

De leerlingen stelden zich vragen waarom ik bevoordeeld was.

Maar het was te schaamtelijk om toe te geven dat ik bijna pastoor was en dat ik ook af en toe met zo ne rok moest rondlopen.

1968

Hoewel mijn studies minder en minder begonnen voor te stellen, begon ik redelijk goed Frans te praten.

Dit was dank zij mijn vrienden die geen woord Nederlands spraken, en waar ik mij dus maar moest aanpassen.

Om nog maar te zwijgen dat ik als misdienaar af en toe een woord Latijn kon nazeggen J)))

Ook de taken in de winkel van mijn ouders werden zwaarder.

In de winter werden de kolen rondgedragen, en als ge die zakken naar het derde of vierde verdiep moest sleuren, dan wist ge wat ge gedaan had als jonge gast.

Toen de meester mij dan wees op mijn slechte punten, had ik toch nen uitvlucht dat da kwam omdat ik thuis teveel moest werken en genen tijd had om te lerenJ))))

En dat ge als kolenmarschand  niet verder dan vijf moest kunnen tellen, want veel meer zakken kon ne mens toch niet dragen.

Ze hadden mij thuis al verwittigd dat als ik niet goed studeerde , ik in de mijnen zou moeten gaan werken of aan de vuilkar!

Wat de mijnen betrof, daar had ik gene schrik van, want ik was de laatsten tijd gewend van met kolen te sleurenJ))

En aan de vuilkar was dat blijkbaar ook nog ni zo slecht, want die mannen hadden om drie uur gedaan, terwijl de school tot vier uur duurdeJ)))).

En zo gingen de jaren voorbij!

Ik hoor ze nog zeggen dat alleen de beste leerlingen mee mochten op sneeuwklassen, en raad eens wie er als eerste op den trein zat naar Zwitserland!!

Ja ja, chauffeurkeJ)))

Dat was veel dreigen, maar voor de rest waren ze wreed content dat ik mee was om wat ambiance te zetten.

Dan was er nog die plechtige communie, waar gans de klas moest voor op catechismus gaan.

Ik was het al goed gewoon van met zo ne rok rond te lopen als misdienaar, maar nu stonden al deze die mij hadden uitgelachen hier ook met zo een onbevlekt kleed aan!

We moesten dan één voor één naar voor stappen, waar we voor het altaar gezalfd werden.

Jongens wa ne cinema!!

Ik zie mij daar nog staan terwijl diene daar een wreef uiervet op mijn voorhoofd wreef.

-chauffeurke ik zalf u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige geest amen.

-Merci zenne St-Niklaas.

Ja da was ééne die wreed op de sint trok, want den diene had ook zo ne mijter op zijne kop en zo ne kromme stok in zijn handen.

Ondertussen  was ik op stap naar mijn pubberteitsjaren, en kon ik niet veel langer het kleed van misdienaar onbevlekt dragenJ)))

Ik moest nog een paar examens goed mijn best doen en dan was ik er vanaf.

Ik zou mogen van school veranderen, en dan was het gedaan met de broeders en paters.

Gedaan met de rokken.

Eindelijk naar een mannen schoolJ)))

Hello evrybody,

1965

Dat was het jaar waar ik mijn universitaire studies had afgewerkt op de universitaire kleuterschool van Deftinge.

Met mijnen diplome van facadeklacher a la waterverf en mijn getuigschrift van kasteelbouwer in de zandbak, mocht ik naar de grote school.

Maar ik dacht de grote school te ontdekken in die kleine prutsschool van Deftinge waar al mijn vrienden gingen, maar dat was verkeerd gerekend.

Ik moest met mijn ouders mee naar het onbekende Brussel, waar ik niet alleen zou studeren dat de stukken eraf vlogen, maar ook blijven wonen.

Toen ik dat nieuws vernam, kwam er een vloedgolf uit mijn ogen!

Chauffeurke die tussen de koetjes en de kalfjes was opgegroeid moest naar de stad.

Gedaan met oma en opa elke dag te zien.

Gedaan met den boerenbuiten.

Gedaan met alles wat ik lief had.

Gedaan met de wereld waar ik in opgroeide.

Op nen dag was het zover, mijn valies werd in de koffer van de wagen gezet, en ik had mij nog zo goed vastgeklampt aan mijnen bompa zijne arm en mijn oma hare rok.

Maar t’was verloren moeite, een tijdperk werd hier afgesloten en ik zou onder de hoede van pa en ma vallen.

We reden via de Ninoofsesteenweg naar Brussel, en met tranen in mijn ogen liet ik den boerenbuiten achter mij en kwam ik de trams en de vele wagens tegen.

Toen de wagen voor het huis stopte, leek het daar één groot kiekekot.

Een huis met drie verdiepingen tussen rijhuizen zover je maar kon kijken.

Beneden was er het winkeltje waar mijne pa de groten baas was.

En in plaats van onze geburen naast ons te hebben, woonden ze hier boven ons!

Ik heb daar een ganse week zitten bleiten, tot ik in het weekend terug bij oma en opa mocht.

Maar mijnen bompa vertelde mij dat ik het er goed zou hebben, en dat da nu de gang van zaken was.

Als ik wou kon ik later als ik groot was, terug naar den boerenbuiten komen wonen.

Allee met de raad van mijnen bompa leek het allemaal minder erg, en nam ik het dan maar aan.

Mijn ouders gingen mij inschrijven in de grote school!

De St-Denijsschool van Vorst.

Hoewel mijn boekentas van de kleuterschool nog niet versleten was, kreeg ik een spiksplinternieuw.

Ik kreeg ne stylo , een potlood en ne gom.

Ne potloodscherper en een schrift.

Ik was precies professor Gobelijn die naar zijn werk vertrok.

Toen ik in die school aankwam, viel het mij op dat die mannen niet gekleed waren gelijk in de kleuterschool!

Nee da was hier precies carnaval!!

Die meesters waren gekleed in ne lange zwarte rok!

Toen ik dat daar aan ééne vroeg, wist hij mij te zeggen dat ik bij de paters zat!!

Jawadde!!!

Ze hadden mij in eens school gestoken om pastoor te worden!!

Normaal gezien zijn uw eerst twee schooljaren de beste!

Awel, daar was ik al een uitzondering!

Naar schijnt was het bij mij ni fameus;-))))

Op de oudervergadering kwam pater Leo tegen mijn ma zeggen dat het niet echt een probleem was, en dat ik maar privéles moest nemen.

Ze gingen hun eens met mij bezig houden.

Ppfffffffffffff, jawadde.

Als de bel ging om naar huis te gaan, moest ik nog één of twee uur blijven om te leren wat ik tijdens den dag niet verstaan had.

Dat was daar geen school voor mij, maar een concentratiekamp.

Ik wist al van in het begin, dat schoolgaan niets voor mij zou zijn, en dat ik er voor de rest van mijn leven een hekel zou aan overhouden.

1966

Ik was 7jaar en was met ne lange arm geslaagd om over te steken naar het tweede studiejaar!

Ik kon al op de tien vingers van mijn hand tellen met ééne vinger, en kon al wreed opstellen zuigen uit mijnen duim.

Het leren werd moeilijker en de paters strenger.

Het was den tijd waar er geen straf stond op mishandeling, en waar ik af en toe een paar lappen op mijne kop kreeg, of een lat op mijn vingers.

Al den ééne kant van de gang waar diene broeder steeds passeerde was mijn oor ook al een paar centimeters uitgerokken.

En ik moest minder bij de coiffeur gaan dan de gemiddelde leerling, want mijn haar trokken ze toch af en toe ne keer uitJ)).

Maar het was ook de periode waar ik in de winkel moest helpen als ik thuiskwam van school.

Het was de rekken vullen, of zakken hout vullen.

Kolen stapelen, of groenten schikken.

En af en toe keek ik door het winkelraam, en zag de kinderen spelen tussen de auto’s en de trams.

Maar ik had hier geen vrienden!

Op een dag kwam er een madam die naast ons woonde, en ze vroeg als ik wou komen spelen met hare zoon dat ik dat mocht.

Maar mijne pa moest daar nog ne keer over nadenken, want ik moest naar school gaan en werken in de winkel.

En dus had ik niveel tijd meer om mij met kinderachtige zaken bezig te houden.

Maar mijn moeder vond het beter als ik toch maar vrienden had en dat ik mij niet alleen zou voelen.

Op nen dag kwam die jongen mij halen om bij hem te gaan spelen.

Amai mijne frak!!

Ik sprak Deftings, en hij sprak Frans.

Da begon hier al goedJ)))

Maar we spraken veel met onze handen en door elkaar tekens te doen.

We waren precies de tolken van onze taal die we amper verstonden.

Maar het duurde niet lang, of we begonnen woorden te begrijpen, en ik leerde vlugger frans dan dat ik dat op school leerde.

Ondertussen leerde ik ook zijn andere vrienden kennen, en na enige tijd waren we een groepje die  één of ander appartement gingen op stelten zetten.

Ja bij mijne pa mochten we niet komen spelen, want dat was ni goed voor de commerce héJ))

Hello evrybody

1962

Chauffeurke was tussen 1961 en 1962 weer wreed gegroeid.

Met behulp van en paar schuppen onder mijn gat van mijne pa schoot ik de lucht in.

Ik kon naar schijnt al wreed goe klappen (praten) voor mijnen ouderdom, en dus ook heel wat afzagen

Ik was ter wereld gekomen in een periode waar niks voor niks was

Voor alles wat ik vroeg moest ik een tegenprestatie doen

Als ik ne trommel wou, moest ik proper eten

Als ik nen trompet wou, moest ik stil zijn aan tafel

Als ik ne velo wou, moest ik braaf zijn!

T’schoonste van al was dat ik dat allemaal al deed!!

Ik moest dan in feite nog meer doen om minder te krijgenJ)))

Af en toe gingen we wandelen, en gingen we langs een klein gebouw waar er kleine snotters (kinderen) op ne grote koer aan het lawaai maken waren

-Kijk chauffeurke, dat is nu de kleuterschool zie!!

Maar ik keek dan meestal naar den andere kantJ)

-En binnenkort mag ons chauffeurke hier ook komen leren en spelen

-Jamaal boma ikke ni willen lelen, ikke willen thuis blijven

-Maar chauffeurke, iedereen moet naar school gaan dus gij ook hé

-Nee ikke ni willen

-

Ja in diene tijd kon ik de R nog niet goed uitspreken héJ)))

Van mijnen bompa die mocht ik alles doen, en den diene was nooit kwaad op mij

Den diene verstond mij tenminste, dat ik maar alleen al breken en deugenieterij uit te steken iet kon leren in deze wereldJ)))

1963

Ik was vier jaar geworden en ze waren het thuis wa moe geworden dat ik daar altijd in hun voeten liep.

Op nen dag kwam mijn ma en mijne pa mij vertellen dat ze groot nieuws hadden!!

Ze gingen verhuizen naar Brussel om er ne winkel open te doen, en ik mocht bij boma en bompa blijven.

Maar vermits die ook niveel tijd hadden, mocht ik tijdens den dag naar de kleuterschool gaan.

Ik ben daar beginnen bleiten dat onze salon onder water stond en beginnen flauwvallen om toch maar te doen alsof ik al voor mijnen eerste dag een ziekenbriefke moest binnen doen.

Mijne pa den diene zei dat het beter was van de korte pijn te hanteren!

Ze pakten hun valiezen en ze vertrokken naar het verre Brussel.

Verweesd bleef ik achter bij boma en bompa.

Maar met mijnen bompa kon ik klappen!!

-Chauffeurke, volgende week gaat ge naar de grote kleuterschool gaan!

-Nee ikke ni willen gaan.

-Waarom wilt ge niet gaan chauffeurke??

-Ikke al alles weten en ikke vinden school ambetant zijn.

-Chauffeurke, in school gaan ze u leren rekenen en schrijven.

-Ikke nu ook al met fouten kunnen schlijven, en ikke niet moeten lekenen want ikke alles aan u vlagen.

-Chauffeurke, er zal nen dag zijn dat wij er niet meer zijn, en dan zult ge wel moeten kunnen rekenen en schrijven.

-En ikke toch ni glaag gaan!!!

-Chauffeurke, als ge naar school gaat dan zal ik u ne keer iet schoon kopen waar ge al lang goesting op hebt.

-Euh…..ja bompa???

-Ja

-En wa dadde dan zijn bompa?

-Awel als ge braaf zijt en naar school gaat en goe leert dan krijgt ge ne velo van mij.

-Joepiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiieeeee!!!!

Ja da was mijnen groten droom!!

In ons dorp woonden grote coureurs (wielrenners) en dat wou ik later ook worden.

Mijnen bompa kwam op nen dag niet alleen met ne velo toe, maar ook nog met een boekentas.

Hij had mij ne speciale velo gekocht, waar ze al een reservewiel aangezet hadden.

Ja, da was zo ééne op drie wielen.

Op nen dag was het zover, mijn boma had mij s’morgens aangekleed met mijn schoonste korte broek en mijne pull-over zonder gaten in.

Mijn benen nog ne keer gewassen en mijn haar nog ne keer gekamd.

Ze nam mijn boekentas en stak er een paar boterhammen in.

Ik keek triestig naar mijnen bompa die naast mijn veloke stond te kijken of alles goed was.

En toen ik hem aankeek trok hij een oogske naar mij.

Maar ik was zo triestig dat ik geen oogske kon weertrekken want ze zaten vol met tranen.

Mijnen bompa kwam tot bij mij en gaf mij een kruiske en wreef terug mijn haar in de war.

-Ga nu maar chauffeurke, en laat ze ne keer zien dat ge geene schrik hebt om naar school te gaan.En straks zal ik u komen halen aan de school.

-Echt waal bompa, gaat gij mij komen halen stlaks??

-Ja, chauffeurke!

Allee ikke vetrokken aan de hand van mijn boma.

Toen ik ginder aankwam stonden de moeders op de straat terwijl de kinderen achter een groot ijzeren hek verdwenen.

Ik was potverdekke beland in de gevangenis van Deftinge.

In de klas stond ne zandbak en er liep een schoon jufrouwke rond.

Allee da maakte al veel goed.

Om 10u mochten we buiten spelen en kregen we ook een fles chocomelk.

Ik mocht tekenen met krijt en plooien met papier.

Amai, t’is toch ongelooflijk wat ne mens allemaal moet leren om later chauffeur te worden héJ)))

1964

Ik had in 64 vijf kaarskes uitgeblazen.

Ik was de kleuterschool al goed gewoon geworden, en die ander snotters moesten maar plaats maken voor mij, want anders ging ik s’avonds alles tegen mijnen bompa vertellen.

Ondertussen was ik wreed aan het trainen voor de ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix.

Ik reed met mijn veloke tussen de pataten en de prei en in de sprint bleef ik wel ne keer tussen de spruiten hangen.

Ik had een paar vriendjes die thuis mochten komen spelen en ik groeide en groeide.

Mijn ouders kwamen elke zondag naar huis, en brachten dan wat snoep mee uit de winkel die ik nog maar een paar keer gezien had in het verre Brussel.

Ik had er nen tram gezien en hoge gebouwen, en tegen mijn kameraden was ik aan het stoefen (opscheppen) dat ik ver op reis geweest was.

Als ze mij vroegen waar dan wel, dan moest ik natuurlijk iet uit mijnen duim zuigen hé, want in de kleuterschool hadden we nog geen Aardrijkskunde gehadJ))

-Awel chauffeurke waar is dadde dat gij geweest zijt???

-Euh…..awel in euh….Amerika hé.

-Hoe in Amerika???

-Ja ja, in de states naaits!!

-Zeg ge zijt ons weer wa aan het wijsmaken hé.Om in Amerika te geraken moet ge het water oversteken!!

-Euh….awel vaneigens dadde, ik steek het water over als ik daar naartoe ga hé.

Da was wel den Dender dat ik overstak en het kanaal Brussel- Charleroi, maar die dommerikken wisten da toch ni liggen héJ)))

Tussen al mijn studie’s groeide ik op  in de pure natuur.

Den echte boerenbuiten waar vogeltjes nog floten en waar men van verre de mest op het land kon rieken.

Boer en paard liepen samen op het veld en het goudgele koren was nog zijn geld waard.

Kolen werden nog gebracht met een kar en de ijscréme kwam in de zomer met paard en karretje.
De melk kwam met een karretje getrokken door nen hond en de ganzen en barberies pikten aan mijn korte broek.

Ja, waar is den tijd naartoe hé???

Awel dat kunt ge lezen bij de volgende kalenderjarenJ)))

Groetjes chauffeurke

Hello evrybody

Het is tegenwoordig grote mode van ne kalender te maken!
Meestal moet ga daar dan met weinig kleren opstaan omdat hij toch bij de één of andere aan de muur zou hangen.

De mensen kijken dan nog alleen naar de foto die erop staat, zonder echt te weten hoeveel dagen er in de maand zijnJ))

Ik dacht ook ne kalender te maken, maar vermits ik met een valling zit kon ik mijne damart en mijne sjaal en mijne frak en mijn skipak niet uitdoen om daar in mijne blote flikker te poseren hé.

En vermits ik niet weet wat 2005 ons gaat brengen besloot ik maar van ne kalender te maken van de voorbije jaren.

Ja, ik kan natuurlijk maar terugkeren daar waar ik geboren ben hé.

Maar allee, t’zal misschien ne kalender zijn om mij iets beter te leren kennenJ))

Er staan geen dagen op, maar de jaren worden beschreven zoals ik ze beleefd heb.

Ik wens ieder van u dan nog veel geluk en leesgenot met mijne kalender van de voorbije jarenJ))

Hier volgt dan het eerste deel.

1959

Na expo 58 dachten ze in België alles gezien te hebben!

Mijne pa was nen echte uitvinder, en dacht van zelf ook ne keer iets ineen te steken.

In overleg met mijn ma waren ze wreed beginnen knutselen aan een nieuwe uitvinding.

T’was hem toch wel gelukt zekers!!

Mijn ma kreeg nen buik gelijk die bollen van t’atomium!!

Na negen maanden moest ze naar de kliniek van Opbrakel om hun knutselwerk op de wereld te zetten.

Normaal moest ik geboren worden op 1 april, maar ik vond da zo ne rare dag.
Het werd dan maar den 18^e, hoewel mij dat ook ni neig aanstond.

Terwijl den doktoor tegen mijn moeder riep dat ze moest duwen, riep de verpleegster tegen mijne pa dat hij moest stoppen met flauwvallen.

Ondertussen was ik daar wreed aan het tegenwringen omdat ik nog liever wat blijven zwemmen was in da warm water.

Ik was zo al ne keer komen kijken, en da stond mij hier niveel aan zenne!!

Den doktoor had da gezien, en hij had daar naast die tafel zo nen ontstopper staan voor de wc.

Den diene zet da spel daar toch wel op mijne kop zekerst!!

Hij zat daar te trekken, dat op een zeker moment mijn verstand al uitgerokken was en dat ik oren gelijk een konijn had.

Toen ik daar in de armen van mijn ma lag ben ik direct beginnen bleiten.

Ja hoe zou ge zelf zijn als ge uwe pa daar van den eerste dag al flauw ziet liggen, en als ge u in de spiegel ziet met zo ne stok van de wc op uwe kop!

Ja ja, chauffeurke was geboren!!

Zonder dat diene doktoor mij kende zij hij tegen mijn moeder:

-Proficiat madam t’ziet er ne slimme uit, daar gaan we nog horen van klappen (spreken).

Awel merci, t’is wreed hoe ge bij uw geboorte al veroordeeld wordt héJ))

De eerste maanden kwam gans Deftinge aan mijn wieg voorbijgewandeld.

De mensen stonden dan met ne gemaakte lach en met hun snotvalling boven mijn wieg.

Ja ja, ik had direct gezien dat da hier geene zever zou zijn om op te groeien in de omgeving waar ze mij te wiegen hadden gelegd.

1960

Op 18 april 1960 kwamen ze mij uit mijne siësta halen, omdat het naar schijnt mijne eerste verjaardag was.

Ppfffffffffff moeten ze daarvoor ne mens wakker maken??

Mijne pa had mij onder zijnen arm gepakt, terwijl ik al op eigen benen kon staan als ze mij goed vasthielden.

Gans de famille zat daar aan tafel, en voor mijne kakstoel hadden ze een grote taart gezet met één onnozel kaarske in!!

Jawadde zeg , ik was er nog maar één jaar en ze keken al op ne frank.

Allemaal zaten ze te kijken naar mijn vies gezicht, terwijl dat mijnen bompa vroeg van ne keer schoon te lachen voor zijne spiksplinternieuwe okkazie kodak.

Er moest gelachen worden???

Awel ik zou ze ne keer doen lachen!!

Ik daar ne keer mijne aanloop genomen en met mijn hand recht in die taart geklopt.

-Hhahahahahahahahaha boehoe hahahaha waha woehoe hahahaha

Amai, azo gelachen dat ik daar heb!!

Ja, de rest aan tafel zo niet hé!

Nee nee, mijn tante Marie hare vison hing vol créme fraiche, en tante Amandine had zo een kers in haar oor gekregen.

Mijn Tante Esther hare fourure frak stond in brand van die kaars die op hare schoot gevlogen was, en mijne nonkel Theodore den diene had al ne stamp tegen zijn schenen gekregen omdat hij van mijn tante moest stoppen met lachen..

Mijnen bompa had die taart weer een beetje bij elkaar geschept, en die kaars weer schoon in het midden geduwd.

Mijne pa moest mijn armen dan vast houden, terwijl ze mij vroegen van ne keer schoon te blazen om die kaars uit te krijgen.

Allee, om van da spel rap vanaf te zijn had ik daar ne keer geblazen, maar als ge zo klein zijt hebt ge nog niveel asem hé!!

Als ik zo een paar keer geblazen had zonder dat er veel lucht uit mijne mond kwam, ging gans de famille meeblazen omdat ze vonden dat het lang genoeg geduurd had.

Amai zeg, ik was daar bijna zat van hunnen asem in mijn krulhaar te krijgen.

Terwijl ze daar allemaal zaten van die taart te fretten dat de stukken eraf vlogen, mocht ik mijn cadeautje’s open doen.

Ppffffffff jawadde!!!

Ne nieuwe tutter!

Ne rammelaar.

Een piepend konijn.

En nen draaimolen om boven mijn wieg te hangen, en waar ik mij scheel op gekeken heb.

Om nog maar te zwijgen van die muziekskes die daar uitkomen als ge da spel opwind!

Allee, allemaal geschenken om u vlug weer in uw bed te steken.

1961

Ik was 2 jaar geworden, en ik kon al goed rondcrossen!!

Mijn ouders waren al een paar vazen armer, en onze kat hare staart was al een stuk langer geworden.
Ik kon al alleen in mijne neus peuteren, en gans alleen uit mijne kakstoel vallen.

Mijnen bompa zette mij vaak op zijne schoot om paardje te spelen en mijn boma ging dikwijls met mij wandelen.

Ik lag daar dan fier gelijk palieter op mijne rug, terwijl mijn boma da spel de muur van Geraardsbergen moest opduwen.

Ik mocht ene keer in de week een bad pakken in zo’n zinken kuip die hier nu in de weide voor de koeien staat.

En vermits dat altijd ging per ouderdom, mocht ik in da vuil koud water van iedereen die voor mij geweest was ppfffffffff.

Jawadde zeg, t’was nogal veel de moeite van mij daar in te wassen, ik kwam er nog vuiler uit dan dat ik erin gegaan wasJ))).

Maar allee, ik kon dan toch weer zeggen dat ik gewassen wasJ))

Op mijnen tweede verjaardag was er al veel minder volkJ))

Ja, ze hadden er twee kaarsen opgezet maar mijn tante’s hun frakken waren nog ni afbetaald héJ))

Ik was van de borst afgestapt, omdat mijne mond vol tanden stond van die melk hé.

Ik kan al een ei eten, en ook da kieken waar dat uitkwam.

Ik kon al botermelk drinken en chocolat eten dat ik precies een negerke was.

Chauffeurke groeide dat de stukken eraf vlogen, maar het vervolg leest ge op het volgende stuk kalender héJ))))

Groetjes chauffeurke

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het SeniorenNet-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
SeniorenNet-team