Ik was (zoals men dat noemd) "een nakomertje" toen ik op 24 Maart 1961 geboren werd. Ik had twee broers Theo (7), Marcel (6), en een zus Erna (5). Ik werd geboren in Leuven, maar woonde in het nabijgelegen Herent. Mijn vader (31) was Uurwerkmaker-optieker, en we hadden een deels- uurwerken/juwelen/optiek winkel, en deels- Speelgoedwinkel. Mijn grootouders aan moeders-zijde hadden een speelgoed groothandel in het Brusselse, waardoor de zaak ook gedeeltelijk speelgoed was. Dat was natuurlijk wel leuk, het maakte dat wij op verjaardagen, Sinterklaas e.d. speelgoed uit de winkel kregen, zij het dan ........ in bruikleen. Uit mijn eerste levensjaren, herrinner ik mij nog levendig de grote afwezigheid van mijn vader, het slapen bij mijn moeder, en de ruzies die dat teweeg brachten tussen vader en moeder, wanneer vader (hopeloos dronken) in het midden van de nacht thuiskwam.
Mijn échte herinneringen starten rééds in 1964. Ik was toen 3. Ik kan me de juiste indeling van het huis niet meer voor de geest halen, maar ik weet dat ik een kleine, maar éigen slaapkamer had. In dat jaar '64 werd ik op een dag, in het holst van de nacht bruusk door moeder wakker gemaakt, ze verweet me allerlei dingen, waar ik niets van begreep, en sleurde me gillend en tierend de trappen naar de zolder op, waar ik in het donker werd opgesloten. Ik hoorde haar tegen mijn broers en zus verder tieren, en zeggen dat zij moesten gaan slapen. En toen ............ toen werd het stil. Ik stond doodsangsten uit, alléén op een donkere zolder. Ik hoopte op een snelle thuiskomst van mijn vader, maar dat gebeurde echter niet. Na een uurtje ongeveer, poogde ik me naar een klein dakvenster te bewegen, ik stootte daarbij tegen iets, wat een houten bankje moet geweest zijn. Ik bracht dit bankje tot onder het venster, ik klom erop en kon daardoor het raampje openen, en net mijn kopje naar buitenhouden, waarop ik zo luid als ik kon op vader begon te roepen. Na een tijdje (het moet midden in de nacht geweest zijn) reageerde de overbuur, ik poogde hem mijn situatie uit te leggen, maar tot mijn verbazing zegde hij me "naar bed" te gaan. Hij zag in het donker niet waar ik mij bevond. Ik antwoorde " ik heb hiér geen bed" waarop hij lachtte, en blijkbaar terug binnen ging. Ik zette mij op het bankje en begon te schreien. Plots hoorde ik gestommel, Pa dacht ik, en ik begon te roepen. Ik hoorde stappen de trappen opkomen, en vader deed de deur open, hij was stomdronken, vroeg géén uitleg, ik reptte mij naar mijn kamer, want ik wist wat er nu te gebeuren stond. Ik verstoptte mijn hoofd onder m'n kussen maar dat kon er niet voor zorgen dat ik hoorde wat er tussen "pa & ma" gebeurde. Ik leerde toen ook mijn eerste "verboden woorden". Na een tijdje keerde de rust terug, en viel ik in slaap.
De volgende ochtend verliep zoals gewoonlijk. Ik ging naar de kleuterklas, dewelke in dezelfde school was als Erna's lagere school in Herent. Theo en Marcel liepen school in Leuven. Ik werd gewekt door Erna (later begreep ik dat zij (op 8 jarige leeftijd reeds) de problemen kende, en mij onder haar hoede had genomen), en we hadden samen ontbijt. Van pa of ma was niets te bespeuren. We vertrokken allen tesamen naar school, Theo en Marcel met de bus, Ik lopend met Erna. S'namiddags thuiskomend, zat Pa, aan zijn bureel uurwerken te herstellen, Ma liep er ( niet ongewoon) bont en blauw bij. Het leven in dat eerste huisje verliep zoals eerder vermeld. Ik werd wel niet meer op zolder opgesloten, maar (zonder details te kennen) werd Erna (ook zonder enige aanleiding) op een winterse nacht, blootvoets uit haar bed gehaald en in de tuin buitengesloten, waar zij net als ik op zolder, wachtte op verlossing door pa. --------------------------------------------------------------------------------- 1969 Pa kocht een groter huis van een vriend, een 100-tal meter van ons huidig adres verwijderd. Er was een grote ruimte (speelkamer) genoemd, er werd een (voor die tijd) zéér moderne winkel gebouwd, en iedereen kreeg een grotere slaapkamer. Er zou wél geen speelgoed-afdeling meer zijn, maar al het speelgoed wat in de uitverkoop niet was verkocht mochten we delen. Wat kan je meer wensen als knaap van 8 ??? Pa, was méér en méér weg, en wanneer hij thuis was, was hij dronken, Ma lag meer en meer in bed. Het was dan ook pa, die zo goed mogelijk het huishouden runde. Hij deed de herstellingen (uurwerken) ondertussen de winkel, zorgde dat er iedere dag eten op tafel stond. Roza, kwam 2 maal per week poetsen. S'avonds ging mijn vader naar allerlei beurzen om juwelen, uurwerken, enz te verkopen, maar kwam dan steeds een stuk in de nacht en stomdonken thuis. Dit munte uit in 80% van de gevallen, tot heftige ruzie, en slagen. Moeder verplichtte mij hoe langer hoe meer bij haar te slapen, en hoe langer hoe meer dingen bij haar te doen, of dingen door haar bij mij te laten doen. Ik stond er niet écht bij stil. Ik werd namelijk steeds beloond met snoep, een ijsje enz. Op een bepaalde dag, was ( ik weet niet waarom) moeder bij mij komen liggen. Ik had niets gehoord (moet vast geslapen hebben) toen de deur bruusk door Pa werd opgegooid, hij roepte allerlei verwijten, ik was doodsbang, liet mij uit het bed rollen, op de grond hij sleurde ma bij de haren uit het bed, gooide haar tegen de muur, sloeg haar in die mate, dat ik me het bloed op het behangpapier nog herinner, hij sleurde haar uit mijn kamer, mij zeggende te gaan slapen. Het geruzie, en geslaan ging maar door, ik druktte mijn hoofd onder het kussen, tot plots Erna de kamer was binnen gekomen, en het kussen wegtrok. Ik herinner me niet wat ze gezegd heeft, maar het was in ieder geval voldoende om mij wat gerust te stellen. Een tweede van deze voorvallen, gebeurde kort nadien, ik sliep toen alléén in mijn kamer, had mij reeds verborgen voor wat er zich op de gang en andere kamer afspeelde. Mijn moeder vluchtte echter mijn kamer binnen, sloot de deur, dewelke al snel door mijn vader ingetrapt werd, waarna (ik nu besef) moeder mij als schild gebruikte, waardoor mijn vader de kamer verliet. Ik vond dat ik moeder diende te troosten, wilde dat ook, maar wat er dié nacht tussen ons gebeurde kan ik nu alléén bestempelen als sex.
Voor de buitenwereld waren wij een nette gelukkige familie. Dat poogden we toch. Het was echter een publiek geheim, dat mijn vader de nachten in "clubs" doorbracht, en een alcohol-probleem had, en dat mijn moeder verslaafd was aan allerlei medicatie (Valium-Perdolan,enz) dewelke ik met allerlei verschillende apothekers, zonder voorschrift maar met véél beloftes en leugens, ging halen. Door deze verslaving lag ze dan ook grote delen van de dag in bed. Maar toch gingen zij samen (pa en ma) opgedost naar Jaarlijks bal van de biljart, Burgemeester, enz,enz. Deze avondjes uit, eindigden steeds tot geweld, slagen,enz. We wisten dat, en bereiden ons daarop voor. Theo en Marcel (ondertussen Tieners) brachten de nacht door bij vrienden. Erna en ik zorgden ervoor dat we in bed waren tegen dat ze thuis kwamen.
Ik begreep het allemaal niet echt. Ik zag het van één zijde, van ma kreeg ik geregeld snoep en speelgoed, en wat is er belangrijker voor ne knaap van 9 ??? Pa zag ik héél weinig en dan de helft van die keren dronken, en geweldadig tegenover ma. Ik stond er ook niet bij stil, als ik in minder dan één jaar Ma, drie keer met "handelsreizigers" in de zetel of bed vond. -Tot een Vrijdagavond in Januari 1970.
Vrijdag was biljartavond voor pa. Het was een gewoonte geworden dat Ma, Erna en ik daar "ons" gezellig avondje voor tevee (cansonisima) met een thee, en koekjes van maakten. Theo en Marcel hingen dan steeds ergens rond, met of bij vrienden.
Die bepaalde Vrijdagavond deelde ma ons mee dat haar een "ultimatum" door pa was gesteld. Theo, en Marcel hadden gedreigd bij vrienden in te trekken, indien Ma het huis niet verliet, .... later vernam ik dat Erna hetzelfde had gedaan. Toen Ma over dat onderwerp begon, verliet Erna de living en ging naar boven naar haar kamer. Ma vertelde mij dat ze de daarop volgende Zondag bij Pa wegging, en bij "Bobbonne" (haar moeder) in Schaarbeek ging wonen. Ik kende "Bobbone" héél goed, bracht daar regelmatig vakanties door, Bompa stierf in 1965 aan een Hersenbloeding. Bobbonne runde een klein tweedehands&antiek winkeltje. Ik begrijp nog steeds niet waarom, maar ik antwoorde dadelijk positief, toen Ma me vroeg of ik met haar mee wilde. Het weinig zien, en dan bijna alléén dronken van mijn pa, het feit dat hij de "boeman" was die mij Ma sloeg, dewelke toch steeds "lief???" voor me was, speelgoed en snoep voor me kocht, en de goede relatie die ik had met Bobbonne maakten dat ik als"amper 9-jarige" niét moest nadenken.
Ik herinner me niet, de daaropvolgende zaterdg, iemand gezien, of over het onderwerp gesproken te hebben. Pa was zelden thuis onder de weekends. Die zaterdag werden mijn hoogst-noodzakelijke spulletjes door ma ingepakt. Ik ga er van uit dat er en afspraak was tussen Pa en Ma,dat hij dat weekend niét thuis zou komen...... ik weet het niet, ik "mocht" die zaterdagnacht weer bij ma slapen, we zouden de volgende ochtend vroeg de bus naar Leuven nemen, en vandaar de bus naar Schaarbeek. Héél vaag herinner ik me wél, iéts gezegt te hebben, over mijn vertrek met ma tegen Erna, en dat zij me had proberen op andere ideeén te brengen. De grond van dat gesprek herinner ik met echter niét.
Die zondag kwamen we dus in de vroege namiddag bij Bobonne aan. Ma, zou bij bobonne slapen, en ik kreeg de "gewoonlijk" logeerkamer, hetwelke eigenlijk een zolder-kamertje was, en waar ik écht niet van hield. Het was echter maar voorlopig, Ma zou vlug naar een eigen plaatsje verhuizen werd me verteld. Diezelfde zondagavond was er een zware discussie over de telefoon met mijn vader, over het feit dat ik was "meegenomen", wat er met de school gebeuren moest, en dat hij het hierbij niet zou laten. Ma vertelde me dat ik rekening diende te houden dat ik mischien "tijdelijk" terug bij pa moest, volgens haar deed hij dat alléén maar om het "kindergeld" op te strijken. Ik lag die eerste avond in mijn bed te denken, en huiverde bij de gedachte; Bij pa, zonder ma !?!. De dag nadien werd ik al vroeg gewekt door Bobonne. Ze vertelde me dat Pa beneden was, en dat ik terug met hem mee moest gaan, het zou niet voor altijd zijn, maar ik diende te wachten tot "Meneer de Rechter" zegde dat ik terug bij ma kon komen wonen. Zij pakte mijn spullen terug in, terwijl ze me verder suste. Ik ging met haar naar beneden...... Ma was nergens te bespeuren. In het winketje stond pa, met 2 agenten en nog 2 personen die (achteraf ge bleken) deurwaarder en advocaat waren. Ik kreeg plots een angst-aanval...... ik wilde niet mee met deze "boeman". Ik begon te roepen, schreeuwen, en in het rond te slaan en stampen. Er was echter geen ontkomen aan, de twee politieagenten brachten me naar pa zijn auto, waar Erna op me zat te wachten....... ze was waarschijnlijk meegekomen om mij te kalmeren.
Tijdens de terugrit naar Herent, kreeg ik allerlei verwijten van Pa naar mijn hoofd geslingerd; Wat dacht ik wel ??, deed hij niet genoeg voor ons ??, wat zou er met school gebeuren ?? hij poogde me op allerlei manieren te overtuigen dat dit de goede beslissing was, terwijl de woorden van Ma "Kindergeld" steeds weer in mijn hoofd opsprongen.
Ik liep ondertussen school in het Lager onderwijs "De slapperdoeken" bij Meester Trekker in het vierde leerjaar, in Leuven. Ik liep er steeds bij als een hoop lompen. Ik diende namelijk de kleren te dragen, waar eerst Theo, en nadien Marcel uitgegroeid waren. Mijn schooltijd was dus zeker géén makkelijke periode. Ik was zéér in mezelf gekeerd, had weinig tot géén vrienden, en werd omwille mijn "voorkomen" uitgescholden, uitgelachen, en geslagen. Kinderen kunnen nu éénmaal vreselijk hard zijn tegenover mekaar. Op school waren er die week géén veranderingen, mischien iets meer aandacht van de leraar(s) omwille het pas gebeurde, maar toch niet in dergelijke mate dat ik me ervan bewust was.
Het volgende weekend................. één week na het vertrek van Ma. Theo en Marcel waren terug veel meer thuis. Marcel was echter heel sportief, en ging s'avonds veel zwemmen, enz. Zaterdagnamiddag, kwam Pa thuis met een vrouw die hij voorstelde als Greta , zij was een klein, mollig, véél jonger vrouwtje als Pa. Hij zegde dat zij nu voor de winkel en "ons" zou zorgen. Vanaf het eerste moment had ik een verkeerde indruk, ik mocht haar niet, maar ja..... ik was wel de allerlaatste met enig recht op een stem. De anderen verwelkomden haar, al leek mij dat ook maar héél koél te gebeuren. Daags nadien ging ik met Pa mee om nog spullen van Greta op te halen. Ik was geschokt !!!!, pa stopte aan een woning in Heverlee, waar hij zeker 3 jaar geleden, mij ook liet wachten in de auto, terwijl hij "zogezegd" een speciale bestelling moest ophalen. Het verbaasde me toén reeds dat dit lang duurde, en ik niéts van een bestelling had gemerkt. Ik had het dan ook vlug door. Pa kende die Greta al jaren, en zij zou nu de rol van Ma komen spelen. Ik werd misselijk van die gedachte ........ ik moest die "Greta" van in het begin al niet, maar nu ...... nog véél minder. Pa was vrij goed bemiddeld, al begreep ik daar op die leeftijd weinig van. Hij had meerdere huizen in eigendom die hij verhuurde. Ik had reeds regelmatig gehoord dat dié, of dié zijn huur niet had betaald enz. Op Woensdagnamiddag ging hij met 2 vrienden "Sus en Remie" huizen bekijken, dewelke de daarop volgende Vrijdag in Openbare zitting verkocht werden. De Woensdag (na inhuizing vanGreta) ging ik met hem mee. Ik wilde de vrije namiddag niet met die"heks" alleen zijn, en had hem dan ook gevraagd of ik mee mocht. Ik had dat voordien nog gedaan, en vond Sus en Remie, die mij "flipper" noemden wel leuk, ze kochten mij steeds iets lekkers. Ondanks mijn zéér jonge leeftijd had ik diezelfde week reeds door, dat Greta alleen uit was op een "goed leventje" en zéér zéker niét de bedoeling had om zich érg druk over "ons" de kinderen te maken. Pa was plots, véél meer thuis, hij kookte ook het eten, enz. Ik miste Ma echter, er werd met geen woord over gesproken. Later diezelfde week, werd ik véél erger als gewoonlijk aangepakt op school. Ik herinner me niet de exacte reden, maar ik werd uitgemaakt voor "Stinkend varken" geschopt en geslagen. Toen ik thuis gekomen, dit probeerde te zeggen, werd ik volledig genegeerd, en toen we allen samen rond de tafel zaten voor de soep, poogde ik de aandacht te trekken, door niet van mijn soep te eten, ik zat met mijn ellebogen op tafel, één aan iedere zijde van mijn bord, en liet mijn hoofd met een "koppig" gezicht in mijn handen rusten. Mijn hoofd hing dus eigenlijk boven de soep, tot mijn vader plots tegen mijn elleboog sloeg, waardoor mijn hoofd in het bord soep viel. Dat werd op schaterlachen onthaald. Wéér werd ik uitgelachen, en nu nog wel "thuis". Ik was alles behalve boos, toen mijn vader zegde, als je geen honger hebt, ga dan maar naar je kamer. Wenend, en innerlijk kokend, liep ik de trappen op, ik hoorde ze nog altijd lachen. Ik zat op mijn kamer, en na een tijdje besloot ik van huis weg te lopen. Ik begon dit zo goed als mogelijk te plannen, ik zou terug naar Ma gaan...... dat zou ze leren mij voor de gek te houden. De volgende dag was een Vrijdag, nog steeds in Januari 1970, en amper twee weken na het vertrek van Ma. Zoals steeds werd ik gewekt door Erna, nét voor ze naar school vertrok. We liepen nu allemaal naar een andere school. Van Pa, of Greta geen spoor. Ik ging naar beneden, dronk wat van de overblijvende koffie, smeerde me (meer dan normaal) een broodje voor ontbijt, en enkele voor lunch-tijd. Ik was de laatste, en diende dan ook de tafel af te ruimen, van Theo,Marcel,Erna, het ontbijtservies af te wassen, én de tafel te dekken voor Pa en Greta. Ik deed dat zoals altijd. Nét voor ik het huis verliet, ging ik echter naar de winkel, ik opende de geldla, nam een biljet van 100 Frank, m'n hart bonste in mijn keel, toen ik snel langs de garage het huis verliet, en me naar het busstation (op 350 meter) begaf. Ik nam zoals steeds de bus naar school, in de wetenschap dat ik de bus niét terug huiswaarts zo nemen. De schooldag zélf verliep zoals gewoonlijk. Ik was zeer zeker géén voorbeeld leerling, mijn wekelijkse rapporten waren een standaard thuiskomst begroeting, van geroep, gevloek, een pak slaag, e.d.m. geworden.
Op het einde van het laatste lesuur, verstoptte ik me in de toiletten van de school. De bus stoptte namelijk vlak voor de school, ik wilde me dus verstoppen, tot de bus was vertrokken. Daarna liep ik door de schoolpoort, ik wist dat ik aan het station diende te geraken. Ik beseftte niet dat de bus van Leuven Station naar Schaarbeek, vlak voor de schoolpoort passeerde en ook nog een halte had. Ik liep, en liep, en liep, heel de Brusselstraat door, tot aan het stadhuis, en dan naar het station, alles bij mekaar schat ik toch wel 4 tot 5 kilometer. Het begon dan ook reeds donker te worden, toen ik moe, en met pijne voeten eindelijk aan het station was aangekomen. Ik stapte op de bus, en vroeg een tiketje voor Schaarbeek, de chauffeur ( blijkbaar niet verbaasd over een knulletje, om dit uur nog op weg naar Schaarbeek) vroeg me waar in Schaarbeek, dat kon ik hem niet zeggen. Ik zegde hem dat ik wist, dat het aan een kerk was, maar niet welke. Ik kreeg m'n ticketje, en plaatste me vooraan in de bus, want ik zou alleen weten wanneer ik moest afstappen, als ik de plaats (kerk) zag. Het duurde nog een tiental minuten, en het moet ondertussen wel na zes uur geweest zijn, toen de bus zijn reis naar Brussel aanvangde. Ik had een héél trots gevoel over mezelf en wat ik deed. Ik zou al vlug Ma en Bobonne terug zien.
