De kippenfilets middendoor snijden, bedekken met huishoudfolie en goed plat kloppen met een houten plankje. De kippenfilets kruiden met peper en zout. De spinazie koken in gezouten water en goed laten uitlekken. De wortelen schillen en blancheren. De gekruide kippenfilets bedekken met spinazieblaadjes, een sneetje rookspek en een wortel. Dichtvouwen, opbinden met keukengaren en even laten rusten. Vervolgens gaar en goudbruin bakken in de hete boter. Intussen de saus bereiden. De paprika en de sjalot schoonmaken en laten gaarkoken in de kippenbouillon. Pureren met de staafmixer en door een fijne puntzeef gieten. Kruiden met peper en zout, de room erdoor roeren en laten doorwarmen. De kippenfilets uit de braadpan nemen, in schuine plakken snijden en serveren met de paprikasaus.
bron; skynet.be
Chocoladetruffels
Chocoladetruffels
Ingrdiënten
- 200 g roomboter - 250 g chocolade (puur) - 0.6 dl melk (halfvol) - 3 eierdooier - 100 g suiker - 2 eetlepel cacaopoeder
Bereiding
De melk in een pannetje gieten. De chocolade raspen, bij de melk voegen en smelten op een laag vuurtje.De boter smelten in een pannetje maar zeker niet laten koken.Onder voortdurend roeren de gesmolten boter met een houten lepel en op een zacht vuurtje bij de gesmolten chocolade gieten.Suiker en eierdooiers schuimig kloppen en door het boter-chocolademengsel spatelen.Laten afkoelen in een diepe schaal.Truffels rollen van het mengsel en door cacaopoeder rollen. Gedurende 24 uur laten opstijven in de koelkast. bron; skynet.be
Gevulde paprika
Gevulde paprika
Opeens zon zin in een klassieker. Maar dat komt omdat er mijn balkon een plantje staat waar zwarte paprikas aan moeten komen. Ik zie nog niet zo heel veel, helaas, het kwam uit een kas en kreeg door de afwisseling van heet zomerweer en herfst, de ene opdonder na de ander. Het plantje hangt trouwens ondersteboven in een zak. Ja, dat kan en het is een geweldige oplossing voor balkon bezitters die ook wat lekkers willen kweken. Zoek maar op het internet naar Topsy Turvy.
6 paprikas, 1 ui, gesnipperd, 3 tomaten, in stukjes zonder pitjes, 250 gr. lamsgehakt (hoh rundergehakt mag ook), 1 eetlepel olie, kwart theelepel tijm, kwart theelepel kummel, zout en peper,
Snij de kapjes van de paprika, haal voorzichtig de zaadlijsten eruit en de pitjes. Kapje bewaren natuurlijk. Fruit nu het uitje langzaam in de olie, doe er het lamsgehakt en de kruiden bij, en dan de tomaten, alleen bruin laten worden. Breng op smaak met zout en peper. Vul met dit mengsel de paprikas en strooi daar lekker kaas over. Kap je er weer op en allemaal keurig op een rijtje in een beboterde vuurvaste schaal in een oven van 180° C. Half uurtje. Rijst erbij. En volgend jaar je eigen paprikas telen.
bron; telegraaf.nl
Venetiaanse pizza's in Zuid-Frankrijk
Venetiaanse pizza's in Zuid-Frankrijk
Wij die altijd dachten dat je enkel in la bella Italia een goede pizza kunt eten, hebben dat idee moeten bijstellen. Ergens plompverloren op de weg naar het zuiden van Frankrijk, in de buurt van Chalon-sur-Saône, ligt het lieflijke dorpje Givry.
Op zoek naar een eetgelegenheid troffen we alleen maar gesloten restaurants aan of ook nog een bar-brasserie waarvan de baas ons wist te vertellen dat hij net die avond geen eten bereidde, maar ons wel vriendelijk doorverwees naar de enige plek waar we die avond konden eten. Een pizzeria.
Nooit hebben we een betere pizza gegeten. Deeg, beleg, smaak, alles was in orde. Na een gesprek met de uitbater bleek het om een rasechte Italiaan te gaan die zijn diploma "pizza bakken" in Venetië had behaald. Het pad van de liefde had hem naar Givry geleid.
Vergezeld van een (voor ons onbekende) Bardolino rosé kon onze avond niet meer stuk. (Gerard Miermans)
Pizzeria du Rempart, 8 Boulevard de Verdun, Givry
bron; demorgen.be
Brioches met passievruchtenconfituur
Brioches met passievruchtenconfituur
Dat Hollanders gierig zijn, was tot voor kort nog een cliché dat vlot over mijn lippen ging. Maar misschien moet ik die mening herzien. Enkele weken geleden las ik op de site van De Morgen dat de portaalsite van Amsterdam zomaar 1001 gratis (!) overnachtingen wegschonk in een van de vele Amsterdamse hotels. Met een aantal muisklikken slaagde ik erin om een kamertje te boeken voor mij en mijn vriend zonder ook maar 1 euro te betalen. Het lag vast, midden juni zouden we twee dagen naar Amsterdam gaan.
Aangezien we allebei nog jong zijn, leek het ons leuker om niet de typische toeristische bezienswaardigheden te bezichtigen, maar eerder op zoek te gaan naar de verborgen kanten van het grote Amsterdam. Zo kwamen we voor het ontbijt terecht in De Bakkerswinkel, een kleine, schattige ontbijtgelegenheid te midden van de talrijke erotisch getinte winkels en andere faciliteiten. Aan de buitenkant leek het nogal klein, maar binnenin was er veel ruimte. Enkele charmante dametjes liepen de hele tijd over en weer om het hun gasten zo goed mogelijk naar hun zin te maken.
De menukaart stond vol met huisbereide lekkernijen. Ik bestelde een warme chocolademelk met echte Callebautsnippers en twee brioches met jam en boter. Toegegeven, het was niet goedkoop, maar wel verdomd lekker. Vooral de zelfgemaakte passievruchtenconfituur, iets wat ik niet kende, maar waarvan ik achteraf erg blij was dat ik het geproefd had. Uiteindelijk vertrokken we met een groot gat in onze portemonnee, maar we waren enkele potten passievruchtenconfituur rijker. (Julie Parmentier)
De Bakkerswinkel, Warmoesstraat 69, Amsterdam bron; demorgen.be
De gepelde en ontpitte tomaten in vieren snijden.De schoongemaakte paprika's in reepjes verdelen en de gepelde uien en knoflook fijnhakken.De olie verhitten in een diepe braadpan en daarin de bouten aan alle kanten mooi laten kleuren.De uien en de knoflook toevoegen en glazig laten fruiten.De tomaten en de paprika's bij de kip voegen, kruiden met peper en zout en overgieten met de bouillon.Het deksel op de pan leggen en ongeveer 30 minuten laten sudderen op een laag pitje.Intussen de rijst gaarkoken, laten uitlekken en op smaak brengen met saffraan- en paprikapoeder.
Stoom de schoongemaakte boontjes en erwten apart gaar. Maak intussen de vinaigrette. Meng de olijfolie met de azijn en de mosterd. Kruid bij met peper en kruidenzout. Hak tijm, bonenkruid en driekwart van de salieblaadjes fijn. Voeg als extra kruiden de geperste knoflook, tijm, bonenkruid en de gehakte salieblaadjes toe. Schik de groenten per soort naast elkaar in een schaal en overgiet ze met de vinaigrette. Laat het gerecht afkoelen alvorens te serveren. Garneer met de overige salieblaadjes.
Meng het gehakt met de platte kaas, verse of gedroogde tijm, marjolein, citroenmelisse, dragon, salie, lavas en grote engelwortel (naar eigen smaak; meestal 3 takjes of blaadjes van elk kruid). Maak van het mengsel kleine balletjes. Rol ze in gedroogde goudsbloemblaadjes gemengd met curry. Verse blaadjes kunnen ook, maar die mix je dan het best eerst fijn. Bak ze op een niet te groot vuur in een beetje olijfolie. De blaadjes vlijen zich helemaal rond de balletjes. Je kan ze ook in gemalen brandnetelpoeder rollen. Misschien heb je liever fijngemalen citroenmelisse. Nog altijd niks voor jou? Wel, rol ze dan eens in paprikapoeder of curry.TIP: Deze hapjes kunnen niet alleen als aperitiefhapje geserveerd worden, maar kunnen eveneens geserveerd worden bij een rijstschotel of bij opgelegde krieken en grof brood.
bron; skynet.be
Osso-buco alla milanese
Osso-buco alla milanese
Ingrediënten (voor 4 personen) - 4 sneden kalfsschenkel - 2 eetlepels bloem - 1 ui - 2 takjes groene selder - 1 grote wortel - 200 g shiitake paddenstoelen - 10 cl droge witte wijn - 10 cl passata (tomatenpuree) - 5 dl kippenbouillon - 1 onbespoten citroen - 1 bosje verse basilicum - 1 takje verse rozemarijn - 2 eetlepels fijngehakte platte peterselie - olijfolie - peper en zout Bereiding 1 Hak de ui, selder en wortel in kleine stukjes. 2 Draai de stukken kalfsschenkel in de bloem. Tik er met de vingers de overtollige bloem af. 3 Laat in een pot, waarin de 4 stukken naast elkaar passen, wat olijfolie warm worden. Leg het vlees in de pan en laat langs alle kanten mooi goudbruin kleuren. 4 Schep het vlees uit de pan en houd apart. Voeg wat nieuwe olijfolie toe en doe de fi jngehakte groenten in de pan. Laat op een zacht vuur fruiten gedurende een kwartier. Roer regelmatig zodat de groenten niet te fel kleuren. 5 Giet de witte wijn bij de groenten. Laat koken tot de wijn bijna volledig verdampt is. Giet de gevogeltebouillon en de passata in de pot. Roer en breng aan de kook. 6 Schik de osso buccos naast elkaar in de saus. Het vlees moet volledig bedekt zijn met vocht. Indien dit niet het geval is: vul aan met bouillon. Zet het deksel op de pot en laat zacht stoven gedurende een uur. 7 Prik in het vlees met een mesje. Indien dit al zacht begint te worden, laten we nog een kwartier verder stoven zonder deksel. Indien niet laten we het deksel nog op de pan. Maar we laten in elk geval nog een kwartiertje stoven zonder deksel om de saus wat consistentie te laten krijgen. 8 Schil met een dunschiller de gele schil van de citroen. Snijd de gele schil in kleine stukjes. Hak de basilicum, de peterselie en de rozemarijn fijn. 9 Leg het vlees in de serveerschotel en giet er de saus over uit. Strooi de citroenschil en de kruiden uit over de osso bucco. Laat nog een minuut of twee rusten en serveer.
Hartje Zuid, aan de Waalsekaai om precies te zijn, vinden we restaurant Mich. Een schitterende ontdekking in een al even schitterend eigentijds decor waar comfort, lichte tinten, het bruin van het leder en de knipogen naar een koloniale cultuur perfect met elkaar versmelten. Bovendien is dit een restaurant waar je herademt, dankzij het ruimtelijke gevoel. Het pas geopende restaurant van Michel Bosiers profileert zich met een specialiteit van rood vlees. En dan spreken we over echt kwaliteitsvlees, met smaak. We weten allemaal dat talloze restaurants in België rood vlees op de kaart hebben staan, maar we weten dat je slechts zelden een echt degelijk stuk vlees op je bord krijgt. Hier spreken we niet over een correcte kwaliteit, maar over verrukkelijk vlees. Bij het aanbod wordt onderscheid gemaakt tussen vier vleessoorten: runds-, kalfs-, schapen- en paardenvlees. Ga bij Mich langs en laat je eerst inpakken door de attente bediening en nadien door de mooie producten en gerechten zoals de vitello tonato, beenham, toast met merg, escargots uit Bourgogne, Ierse zesrib, de bavette Robespierre of de paardenfilet. Wij houden van chefs die openbloeien in een eenvoudige maar eindeloos lekkere keuken. Want als we erover nadenken komen we tot het besluit dat er maar één ding is dat echt telt: smaak.
Open van12u tot 14u en van 18u tot 22u. Gesloten op zaterdagmiddag, zondag en maandagmiddag.
bron; skynet.be
CANCALE, gastronomische haven
CANCALE, gastronomische haven
De beste manier om Cancale binnen te rijden is langs de baai vanaf Mont-Saint-Michel: zo kan je vanop de kustweg naar de kaaien genieten van het uitzicht op de haven. De kust van Cancale wordt gekenmerkt door grote getijdenverschillen, waarbij bij eb een uitgestrekte oestervlakte wordt blootgelegd. Dankzij zijn platte oesters werd de oude vissershaven van Cancale beroemd, maar langzaamaan zijn de vissersboten uit het landschap verdwenen. Vroeger visten de lokaal vervaardigde Bretoense vissersboten met zwarte romp en hoge zeilen wilde oesters uit de zeebodem. Zo droegen ze bij aan de welvaart van de stad. Vandaag kan je nog de transportbanden in de haven van La Houle zien waarop de gekweekte oesters aangevoerd worden, die in de talrijke restaurants aan de kade worden geserveerd. Ook mosselen, in witte wijnsaus of met room (absoluut een aanrader!), staan op het menu, met heerlijke zeevruchtenschotels, Noordzeekrab en schaaldieren. Aan het uiteinde van de haven verkopen handelaars hun oesters rechtstreeks aan de klanten - je kan er ook ter plaatse proeven.
Het centrum van Cancale ligt hoog op de rotsen en kijkt uit op de havenwijk, de thuis van de vissers (en vandaag ook de restaurants). Tijdens de 19e en 20e eeuw zijn er verschillende zomerverblijven bijgebouwd, maar de stad heeft toch zijn architecturale samenhang bewaard. Prachtige woningen op de kliffen kijken uit op de kustlijn, de kreekjes, de zee en de eilandjes. Je kan mee genieten van het prachtige uitzicht dankzij de Sentier des Douaniers, een pad dat zich langs de kust uitstrekt, tussen de haven van La Houle en de Pointe du Grouin (een wandeling van 7 kilometer vol heuvels en dalen).
Of je nu te voet of met de wagen bent, de Pointe de Grouin is zeker een omweg waard. Het uitzicht strekt er zich uit van de Cap Fréhel tot Granville (schiereiland van Cotentin), over de baai en Mont-Saint-Michel, tot het eiland van Landes aan de overkant - een mooi, wild ornithologisch reservaat.
Achter de Pointe loopt de weg langs de kust naar Saint-Malo, doorheen bucolische velden, duinen en langs een turkooise kust. De duinen van Roz Ven en van de Pointe du Meinga zijn beschermd en grenzen aan paradijselijke stranden met helder zand (bij voorkeur te bezoeken buiten het hoogseizoen). Nog een mooie halte: de baai van Lupin, waar het dorpje Rotheneuf tussen de uitgesleten rotsen ligt.
Te bezichtigen, te doen: - La Ferme marine, op de weg naar de haven van Cancale, om er meer te leren over de lokale oestercultuur. - Gastronomisch adresje: de Maisons Bricourt van chef Roellinger met een verrassende kaart geïnspireerd door zijn reizen... bron; skynet.be
Spartelverse vis aan het Spaarne ; Vis & Ko
Vis & Ko
Spartelverse vis aan het Spaarne
Pieter Nijdam
Ook het barbecueën helemaal beu? Wij wel na zon mooie voorzomer. Even geen hamburgers, kippenpoten of vleesspiesen met die penetrante houtskoolsmaak. Best lekker hoor, maar alles op zn tijd. Wij hebben in ieder geval zin in vis. En waar kun je dan beter terecht dan bij s lands beste viskok?
Foto: Glenn Wassenbergh
Jawel, we hebben het natuurlijk over Imko Binnerts. De gezellige, sympathieke en bebaarde uitbater van Vis & Ko, die op de dag van ons bezoek ook nog eens jarig was. Tijd voor een visfeestje, zou je denken, maar eerst nog even iets over Binnerts.
Zwerven Het is alweer vijf jaar geleden dat deze chef met zijn zaak roemloos failliet ging op de IJmuidense visafslag. Die desolate plek bleek te moeilijk, te afgelegen. Behoorlijk aangeslagen ging Binnerts zwerven. Als een soort gastkok van zaak naar zaak. Even dacht hij zelfs aan emigreren naar Rusland. Maar weer een eigen restaurant? Nee, daar moest-ie voorlopig niets van weten.
Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Met krediet van de bank (we zaten nog net voor de crisis) en enkele kapitaalkrachtige vrienden werd een nieuw ambitieus project gestart. Acht maanden geleden opende Vis & Ko zijn deuren in hartje Haarlem aan het Spaarne. Een wonderschoon restaurant in een pand uit 1622. Van binnen groots opgezet, hoge plafonds en prettig eigentijds.
Centraal in de zaal een enorme open keuken. Het speelkwartier van Imko en zijn rechterhand Dennis, die ook al in IJmuiden werkte, maar na het faillissement ging koken bij La Rive en Fitou. Dennis heeft de dagelijkse leiding van de keuken, zodat Imko zich af en toe ook tussen de gasten kan begeven. Dat doet hij met verve. Zichtbaar relaxed neemt hij de tijd voor zijn publiek. Maar tegelijkertijd houdt hij nauwgezet in de gaten wat er in de keuken gebeurt. Als het even druk wordt, springt hij meteen bij. Met zijn 54 jaren een vakman pur sang.
U begrijpt uit deze inleiding natuurlijk allang dat we uitstekend hebben gegeten, daar aan het Spaarne. We waren er voor de lunch. Onder het genot van een heerlijk glas Domaine de LIdylle Vieille Vigne 2007 wat kan de Jacquèredruif uit de Savoie toch mooie witte wijnen voortbrengen en knapperig focaccia met makreeldip, kregen we de kaart.
We wilden dus vis. Niet zomaar vis, maar spartelverse vis. Dan moesten we nog even wachten, zei de ober. De visboer was onderweg van de afslag in Den Oever, maar hij had wat vertraging. Wat hij bij zich had? Een belletje naar zijn mobiel gaf meteen opheldering: in ieder geval dikke schol en zeeduivel.
Goed, tafelgenote ging voor het keuzemenu van drie gangen (32,50). De handgerolde garnalenkroketten met gefrituurde peterselie en mosterdmayonaise waren meteen de lekkerste kroketten van het jaar. Van buiten heerlijk krokant, van binnen romig en vol op smaak. Mijn voorgerecht van geroosterde tonijn met sesamzaad, ceviche van kersen, shiitake en Aziatische dressing (9,50) was heel verrassend. Het huwelijk tussen tonijn en kers deed het m. Prachtig!
Inmiddels was de visboer gearriveerd, dus kon chef Dennis aan de slag met de schol en zeeduivel. Van de schol werd een soort veredelde fish & chips gemaakt. In reepjes door een luchtig beslag en dan in de frituur. Samen met een fantastische Ceasar Salad (wat een knapperige sla) en lekker zoute ansjovisjes en wasabi-remouladesaus een geweldige combi. Alleen de huisgemaakte frieten vielen wat tegen. Te slap, waarschijnlijk maar één keer in de frituur geweest.
Zuiver Wat zeker niet tegenviel, was mijn hoofdgerecht: zeeduivel, geroosterde artisjokken, blokjes zomerbiet met appel, weidezwammetjes en dat alles in een lichte, rode wijnjus (25,50). Het stukje vis zo zuiver, perfect gebakken. Nog heerlijk zacht van binnen. Zo moet dat dus. En zeker in combinatie met het zoetzuur van de bietjes met appel en het bittertje van de artisjok. Yes!
Ruimte voor een toetje was er eigenlijk niet meer, maar het zat in het menu van tafelgenote en we blijven nou eenmaal Hollanders. Daar kregen we geen spijt van (ik mocht meelepelen). Irish coffee met espressosiroop, koffie-ijs, bavarois van Ierse whiskey en slagroom. Nee, niet uit zon spuitbus, maar vers geslagen.
Russen en bier was jaren geleden geen combinatie, maar nu is het gouden gerstenat niet aan te slepen. Bier is hier als een straffe frisdrank om de dorst mee te lessen, aldus Peer Swinkels van bierbrouwer Bavaria. Het familiebedrijf uit Lieshout viert zijn 20-jarig zakendoen met het land en Moskou is zondag het decor van City Racing waar Formule 1-auto's rondom het Kremlin scheuren.
De markt groeide de afgelopen jaren met dubbele cijfers. Dronk een Rus twintig jaar geleden nog 1 liter per hoofd van de bevolking, dat is opgelopen naar 60 liter. De wereldwijde recessie gooide roet in het eten. Volgens analist Sören Samsöe van Dankse Markets kromp de markt met hoge enkelvoudige cijfers in de eerste maanden van het jaar. Ook Bavaria merkt de terugloop. Het land is buiten Nederland en de Europese Unie het grootste exportland.
Zorgen maakt Swinkels zich niet, wel denkt hij dat de markt snel zal veranderen. Zwakke merken zullen echt gaan verdwijnen. Er komt een verdringingsmarkt zoals in Nederland. En volgens Swinkels biedt dat kansen voor Bavaria dat naar eigen zeggen in de twintig jaar een goede naam heeft opgebouwd. Het bedrijf wil met name in de horeca beter vertegenwoordigd zijn.
Samsöe ziet voor brouwers met name groeimogelijkheden in steden buiten de grote metropolen Sint-Petersburg en Moskou. In deze steden drinken Russen per hoofd van de bevolking minder bier dan het gemiddelde in Europa. De mondaine Moskovieten en bewoners Sint-Petersburg zouden niet méér bier, maar duurder en zogeheten premium bier kunnen gaan drinken.
Bavaria wordt in Rusland via een licentie-overeenkomst gebrouwen door het Turkse familiebedrijf Efes. Met een prijs in de supermarkt van 28 roebel (62 eurocent) voor een fles van 0,5 liter zit Bavaria onder de prijs van bekendere internationale merken als Heineken (48 roebel) en Carlsberg (36 roebel).
Bavaria's avontuur in Rusland begon vrijwel direct na de val van de Berlijnse muur. Het concern begon in Oost-Duitsland bier te verkopen aan kiosken en kwam zo in contact met daar gelegerde Russische soldaten. Al snel waren de eerste contacten gelegd en exporteerde Bavaria het gouden nat naar Rusland. Bavaria bleek een van de pioniers die in het voormalige Sovjetland zaken ging doen. In die eerste tijd waren we echt een soort Westerse droom voor de Russen. En zo hebben we een goede naam opgebouwd. In de hoogtijdagen verkocht Bavaria in Rusland 1 miljoen hectoliter bier en was het land goed voor een kwart van de totale omzet van het bedrijf. Tot die ene dag.
De Russische munt was in een dag vier keer zo weinig waard geworden. Ons bier werd in een klap vier keer zo duur. Dat is misschien goed voor je imago maar zeker niet voor de verkopen. De roebelcrisis bleek wel een keerpunt voor de Russische biermarkt. Andere grote internationale spelers betraden het speelveld. De komst van die Westerse brouwers heeft ook goed gedaan voor de bierproductie hier, aldus Swinkels. De standaard werd verhoogd en dat heeft ervoor gezorgd dat Russen meer bier zijn gaan drinken, aldus het directielid.
Anno 2009 is Rusland goed voor 500.000 hectoliter Bavaria-bier op een totaal volume van 650 miljoen hectoliter. Bavaria zette in 2008 501,5 miljoen euro om, waarvan 100,8 miljoen euro uit landen buiten de EU en Nederland. Ruim 90 procent van de totale Russische biermarkt is naast marktleider Baltika, in handen van 's werelds grootste bierconcerns. De Rus ondertussen kan zich in de hoofdstad vergapen aan de vele bierreclames en het ruime assortiment in kiosk en supermarkt. bron; telegraaf.nl
400 g wijtingfilet 1/2 kg mosselen 250 g champignons 35 g tomatenpuree 4 teentjes knoflook 1 ui 1 wortel 1 stengel bleekselderij 1 preiwit 1 takje tijm 1 blaadje laurier 1 eetlepel peterselie (fijngehakt) 1 eetlepel basilicum (fijngehakt) 10 cl olijfolie (extra vierge) 20 g boter (bakboter) peper en zout
Bereidingswijze : (15 + 30 minuten)
1. Snijd alle groenten in dobbelsteentjes. Pel de knoflookteentjes en hak fijn. Snijd de champignons in dunne schijfjes. 2. Rol de wijtingfilets op en steek vast met een cocktailprikkertje. 3. Fruit de helft van de ui en de bleekselderij samen de wortelen, de prei en de knoflook in de olijfolie. Laat een tiental minuten stoven, voeg de champignons toe en laat even meestoven. 4. Leg de wijtingfilets op dit groentebedje, voeg de tomatenpuree, de tijm en de laurier toe en kruid met peper en een weinig zout. Voeg water toe tot alles onderstaat, breng aan de kook en laat een kwartiertje sudderen. 5. Stoof de resterende ui en selderij met een nootje boter en voeg de mosselen toe. Kruid met peper. 6. Kook de mosselen gaar, haal uit de schelp en voeg het kookvocht bij de soep 7. Haal de groenten en de wijtingrolletjes met een schuimspaan uit de soep. Verwijder de cocktailprikkertjes. 8. Verdeel de groenten, de wijting en de mosselen over warme soepborden. Doe het soepvocht door een puntzeef, voeg basilicum en peterselie toe, mix en giet over de garnituur.
bron; visinfo.nl
Niet alle sapjes zijn gezond
Niet alle sapjes zijn gezond
Een lekker glas fruitsap of een smoothie: iedereen geniet er van. Maar ze zijn niet allemaal gezond. In het beste geval leveren ze een ton aan vitaminen, in het slechtste geval zijn ze niet veel beter dan vloeibaar suiker. Maar hoe kan je ze uit elkaar houden?
Beste keuze: Groentensap Groetensapjes zijn bij uitstel gezonder dan fruitsap: ze bevatten minder suiker en minder caloriën. Bovendien krijg je alle goede stoffen van de groenten binnen, op de vezels na tenzij je voor sap met veel pulp kiest.
Slechtste keuze: "Sapcocktails" Let op met sapjes die zichzelf verkopen als 'sapcockatil', 'fruitig sap' of 'fruitdrink'. Meestal bevatten ze geen echt fruitsap, maar bestaan ze vooral uit water en siroop. Je haalt er geen of weinig voedingsstoffen uit, maar wel veel suiker en clorieën.
Wat met 'ongezoet' sap? Fruitsap zonder toegevoegde suikers lijkt het summum van gezondheid, maar dat is niet zo. Het klopt dat deze vol vitamines en antioxidanten zitten, maar ze bevatten ook veel natuurlijke suikers en dus calorieën. Pure appelsap spant daarbij de kroon, en kan evenveel suiker als een snoepreep bevatten.
Wat zijn dan wel goede keuzes?
Granaatappelsap: veel suikers en calorieën, maar ook boordenvol antioxidanten. Werkt vooral tegen prostaatkanker
Veenbessensap: boordenvol vitamine C versterkt dit sapje je immuunsysteem en vermindert de kans op urineinfecties.
Blauwebessensap: houdt de hersenen gezond en beschermt tegen leeftijdsgebonden aandoeningen, zoals alzheimer en dementie.
Acaibessensap: dit sap zou nog een hogere concentratie aan antioxidanten kunnen bevatten dan alle andere bessen.
Kersensap: bevat zowel antioxidanten als stoffen die ontstekingen tegengaan. Wie het drinkt voor en na het sporten, vermindert de kans op spierpijn.
Blauwe druivensap: sap van blauwe of paarse druiven heeft dezelfde positieve werking als rode wijn: goed voor het hart. Het geheim zit vooral in het vel en de pitten van de druiven.
Pruimensap: verhelpt constipatie omdat het extreem veel vezels bevat en een natuurlijk laxeermiddel, sorbitol genaamd. Daarnaast zit het ook vol antioxidanten, ijzer en kalium.
Wat met sinaasappelsap? De basissap en de grootste favoriet is toch niet meteen de gezondste. Het bevat wel veel vitamine C en is vaak verrijkt met vitamine D en calcium, maar het bevat niet zoveel antioxidanten. Ongezoet sinaasappelsap bevat wel minder calorieën dan de meeste bessensappen. Geen echt slechte keuze dus. Kinderen en sappen Wegens hun hoge suikergehalte wordt aangeraden slechts één glas fruitsap per dag te drinken. Ook voor kinderen, en dan liefst een klein glas. Krijgen je kinderen niet genoeg van sap, leng het dan op met water. Zo kunnen ze meer sap drinken zonder extra calorieën binnen te krijgen.
Uiteindelijk is het fruit eten in plaats van drinken nog beter. Naast de voedingsstoffen krijg je ook de vezels binnen en stopt het de honger, wat sap nooit kan bewerkstelligen. (edp) bron; hln.be
Bosbessen-citroenmuffins
Bosbessen-citroenmuffins
Ingrdiënten
- 175 g roomboter - 120 g amandelpoeder - 0.5 citroenschil - 200 g poedersuiker - 100 g bloem - 5 eiwit - 200 g bosbessen
Bereiding
Laat de boter langzaam smelten in een pan tot hij goudbruin van kleur is. Doe de amandelen, geraspte citroenschil, poedersuiker en bloem in een schaal. Meng goed. Roer de eiwitten erdoor. Schenk de gesmolten boter erbij en meng alles goed door elkaar. Schenk het beslag in muffinvormpjes. Leg de bosbessen erbovenop. Bak de muffins ca. 15 minuten op 200 °C of tot ze goudbruin van kleur zijn. Laat de muffins op een rooster afkoelen.
Pladijs is omwille van zijn broos visvlees enkel geschikt voor korte bereidingen, klassiek gebakken in boter, gefrituurd of kort gepocheerd. Om een bereiding met pladijs wat extra kracht bij te zetten zijn vers gekookte mosselen een prima begeleider.
Benodigdheden :
- voor 4 personen
4 pladijzen, kraakvers, met vel 1 kg mosselen
100 g boter
2 rijpe tomaten
1 lepel kappertjes
stukje selder
2 uien
2 dl witte wijn bloem
takje peterselie peper en zout
Bereidingswijze : (15 + 15 minuten)
1. Spoel de vis, dep droog en haal door gekruide bloem.
2. Spoel de mosselen zorgvuldig, stoof ze 2/3 gaar met de wijn, de gesneden selder, de fijngesneden ui en een peterselietakje. Haal ze uit de schelp, houd apart en filter de jus, laat inkoken tot 2 dl.
3. Ontvel en ontpit de tomaten, snijd in blokjes.
4. Bak de pladijzen in een ruime pan à la meunière. Haal uit de pan, verwijder de bakjus en blus met mosseljus. Laat kort inkoken en voeg 40 g boter, de mosselen, tomaten en kappertjes toe. Breng op smaak.
5. Serveer met gekookte aardappeltjes.
bron; visinfo.be
Wijn: Zonder kurk graag
Wijn: Zonder kurk graag
Tijdens een privédiner dat de gastheer als alibi gebruikt om zijn indrukwekkende wijnkelder te laten plunderen, komt het onderwerp 'schroefdop' ter tafel. Als ik verklaar een voorstander van deze vorm van flesafsluiting te zijn - ook bij kostbare wijnen - wordt dat door één van de gasten met de nodige scepsis ontvangen. ''Als ik van mijn visite een fles wijn met een schroefdop krijg, gaat die linea recta de cadeaula in. Die geef ik weer weg. Echte wijn moet een kurk hebben,'' zegt hij.
Niet veel later wordt hij op zijn wenken bediend. Op het verzoek van de gastheer 'om maar iets moois van beneden te pakken' breek ik een nog onaangeroerde kist Château Mouton-Rothschild 1985 uit Pauillac open, een keuze die bij het gezelschap tot grote tevredenheid leidt. Maar die maakt al snel plaats voor teleurstelling: de inhoud van de vermaarde 1er grand cru classé uit Bordeaux blijkt 'kurk' te hebben, en niet zo zuinig ook. Deze Mouton ruikt als een dood schaap dat al drie weken in de regen op het destructiebedrijf ligt te wachten. Helaas blijkt ook de tweede fles uit de kist de fatale bacteriële infectie te hebben opgelopen. En ook fles nr drie is niet bepaald spatzuiver.
Aldus staat de gastheer 3 x 700 euro achter en is er nog geen druppel gedronken. ''Zal ik je van één van de flessen nog een glaasje inschenken?'' bied ik de schroefdopscepticus aan. Als ik de kelder induik om een aardige remplaçant te pakken (Château Trotanoy uit Pomerol), hoor ik 'm nog wat namopperen: ''En toch vind ik het niks.''
Vrij lang is ook bij de wijnproducenten weerstand geweest tegen verpakkinginnovaties. Waar de rest van de drankenindustrie onder andere schenktuitjes, tetrapakken en blik introduceerde, bleef de wijn fles en kurk trouw. Maar onder druk van de oplopende hoeveelheid klachten over kurk deed de kunststof afsluiter zijn intrede, gevolgd door de schroefdop. In eerste instantie louter bij de budgetmodelletjes, maar inmiddels werken ook de producenten van premium- en superpremiumwijnen met 'alternatieve sluitingen'. Zo heeft ruim 90 procent van de Nieuw-Zeelandse oogst een schroefdop.
De laatste tijd lijken ook de wijnproducenten in de traditionele wijnlanden om te gaan. Zelfs in oerconservatieve bastions als Bordeaux klinken nu schroefdopgeluiden. En niet bepaald bij de kneuterboertjes. Lurton heeft het wit van Couhins-Lurton, een hoog genoteerde Graves, van schroefdop voorzien. En zelfs bij Château Margaux, eveneens een 1er grand cru classé, denkt men aan de schroefdop, zij het bij wijze van experiment. In Bourgogne is J.C. Boisset die fase echter al voorbij, die heeft de helft van zijn 2005-oogst grand cru Chambertin geschroefdopt.
Duitsland en Oostenrijk zijn meer geporteerd van de Vino-Lok, een glazen stopje, omgord door een geur -en smaakloos kunststof ringetje, dat in de flessenhals klikt. Vooral producenten van witte wijnen als riesling en grüner veltliner stappen daarop over. Kurk is voor hen helemaal niet meer in Frage. Zij willen - los van het kurkbesmettingsgevaar - sowieso vermijden dat hun wijn met hout, in welke vorm dan ook, in contact komt, omdat dit de frisheid negatief kan beïnvloeden.
Bovendien zien zij de Vino-Lok als perfect alternatief voor de schroefdop, omdat deze beter past bij de heldere, strakke en kwieke stijl van wijn die zij nastreven. Ook visueel trouwens. Johan Müllner in het Oostenrijkse Krems heeft er zijn range mee afgesloten. En vooral zijn 'grüner' Spiegel 2008 bevalt mij zeer: een tikje exotische en zacht-rijpe stijl. Er wordt geflirt met banaan en kiwi. Voorts is daar een klein pepertje en een lichte kruidigheid. Veel sap, frissigheid en dynamiek.
Bijkomend voordeel van de Vino-Lok: u klikt 'm zo weer op de fles als die niet helemaal leeg is, waarna u hem lekvrij kunt wegleggen. Maar daar is het bij mij niet meer van gekomen. (HAROLD HAMERSMA) bron; parool.nl
Onthulling: wie mossels eet lust ze
Onthulling: wie mossels eet lust ze
Uit Yerseke komen berichten over volle schelpen, dus dikke mosselen. En dat al vroeg in de zomer. Foto ANP
Er zijn goedkopere manieren om iets te weten te komen. Maar het Productschap voor Vis, dat ook over mosselen gaat, liet het helemaal uitzoeken door het Nipo. Waarom eten mensen mosselen? Houd je goed vast aan je stoel of je geliefde. Het sensationele en verbijsterende antwoord luidt: omdat ze mosselen lekker vinden. Wie had dat ooit gedacht?
Maar nu iets anders. Niet iedereen eet mosselen. Het visproductschap heeft geen idee waarom niet. Dus ook dat moest het onderzoeksbureau te weten zien te komen. Om welke verborgen persoonlijke reden eet iemand liever geen mossel? Opnieuw worden we met stomheid geslagen om het antwoord. Dat luidt: 'Omdat die iemand mosselen niet lekker vindt.' Eindelijk zijn we er achter. Je hebt mensen (meer dan de helft van alle Nederlanders en bijna alle Belgen) die mosselen lekker vinden. En je heb er - 1 op de 5 Nederlanders en 1 op 25 Belgen - die mosselen niet lusten. Overigens, in het noorden van het land kon het Nipo nauwelijks mensen vinden die van mosselen houden. En juist in het noorden heb je mosselen voor het oprapen, een eindje fietsen van huis; bij laag water langs en in de Waddenzee. Tien kilo de man, denk er om.
In een vorig stukje over wat er aan kostelijk zeebanket te verzamelen is onder aan Waddenzeedijken ging het even over mensen die oesters rapen. Ze mogen er niet meer dan tien kilo van in hun tas te hebben. De politie patrouilleert met een weegschaal.
Ik was in Zeeland en had het geluk er een olijfgroene agent te treffen van de milieupolitie. Wat ik aan het doen was. Niks, zei ik. Ik zat onderaan een dijk wat mosselen te koken op een kampeerbrandertje. Dat mocht van hem, zei hij, als ik maar geen rommel achter zou laten. Toen kon ik het hem vragen. Of dat van die tien kilo ook in Zeeland geldt. Jazeker zei hij. En net als langs de Waddenzee zijn het ook in Zeeland vaak Aziaten die oesters verzamelen. 'Vietnamezen vooral, en weet u, die hebben soms wel 23 kinderen mee, allemaal tien kilo, haha.' Het gaat goed in Nederland want de milieupolitie lacht.
En het belooft een pracht van een mosselseizoen te worden. Uit Yerseke komen berichten over volle schelpen, dus dikke mosselen. En dat al vroeg in de zomer. Maar er is iets veranderd. Ze zijn niet ouderwets goedkoop meer. In eethuizen is het een duur gerecht. Daarom gaan in Nederland en België smulpapen minder vaak uit mosselen eten en halen ze liever een bak in eigen huis. Volgens een mosselman in Yerseke die de markt voortdurend verkent, kan een eethuis het helemaal vergeten als het mosselen voor meer dan 20 euro op de kaart zet. Het moet in elk geval minder zijn dan 20 euro, dan zijn er onder ons een paar die dat acceptabel vinden.
Maar dan nog. Het maakt uit hoe oud de gast is of hoe jong. Mensen van rond de vijftig waren in hun jonge jaren gewend om als ze een keer mosselen aten zich er helemaal aan over te geven. Ze aten er nooit weinig, altijd veel. Stuntende eethuizen lokten de veelvraten met 'onbeperkt mosselen eten' voor een niet al te fors bedrag. Dat werd van lieverlee 'onbeperkt spareribs eten' en stilaan zijn mosselen veel duurder geworden dan varkensvlees. Jongeren moeten volgens Yerseke niets hebben van veel, maar willen juist weinig. Ze waarderen mosselen vooral als avontuurlijk voorgerecht.
Zo kan er in de horeca toch wat aan verdiend worden. Je geeft ze gewoon weinig mosselen voor 10 euro. Iedereen tevreden. Het jonkie uit eten, weinig. En opa thuis zo veel als vroeger. (WOUTER KLOOTWIJK) bron; parool.nl
Zomerse smoothies
Zomerse smoothies
Smoothies - heerlijke drankjes op basis van vers fruit of groenten, met gestampt ijs en/of karnemelk - barsten van de vitamines. En experimenteren mag tot in het oneindige...
1. Vooraleer u de komkommer in tweeën snijdt, haalt u er vier fijne schijfjes af voor de versiering. Schil de rest van de komkommer, haal de zaadjes eruit en snijd hem in kleine blokjes.
2. Haal de blaadjes van de citroenmelisse en de munt, houd er enkele voor de versiering en hak de rest fijn. Meng de komkommer met de gehakte kruiden, mix alles fijn en haal (als u dat wenst) de puree door een zeef.
3. Voeg de gember toe, plus zout en peper. Doe er de citroensorbet bij en mix heel snel. Doe ijsblokjes in de glazen en giet de smoothie er-overheen. Versier met de schijfjes komkommer en enkele kruidenblaadjes.
Smoothie met kiwi, meloen en peer
Voor twee personen
1 kiwi, 150 g groene meloen, 1 kleine maar rijpe peer, 2 eetlepels citroensap, 2 eetlepels fijngestampt ijs, poedersuiker volgens smaak.
1. Schil de kiwi en de meloen en snijd ze in stukjes. Schil de peer, snijd ze in tweeën, haal het klokhuis eruit en snijd het vlees in kleine stukjes.
2. Leg de stukjes kiwi, de meloen en de peer met het citroensap en het fijngestampte ijs in een blender (of een mixer) en pureer. Voeg poedersuiker toe volgens smaak en dien onmiddellijk op.
![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00642/paprika_642988d.jpg"," ","null ",200,146);)
![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00642/visenkoGlennWassenb_642902d.jpg"," ","Glenn%20Wassenbergh ",200,159);)
