Eten&Genieten - gezond genieten van eten & drinken
01-08-2009
Honing helpt tegen kater
Honing helpt tegen kater
Wie last heeft van een kater kan zijn heil zoeken in honing. Het hemelszoete goedje zou het ultieme redmiddel zijn tegen een pijnlijke hangover. Dat meldt de Amerikaanse National Headache Foundation.
De fructose, aanwezig in honing, zorgt ervoor dat je alcoholspiegel minder hard schommelt. Hierdoor voel je je stabieler en wordt de afbraak van alcohol versneld. Je kater verdwijnt er met andere woorden in een mum van tijd door. bron.gva.be
Non Solo Tè: eethuisje met zuiderse specialiteiten
Non Solo Tè: eethuisje met zuiderse specialiteiten
Het zuiders eethuisje Non Solo Tè (Niet enkel thee) heeft een beperkt aantal plaatsen en die zijn geliefd vanwege de pretentieloze sfeer en de no-nonsensekeuken.
Non Solo Tè (Niet enkel thee) heeft maar een beperkt aantal plaatsen en die zijn geliefd vanwege de pretentieloze sfeer en de no-nonsensekeuken. Kok Joris Verbruggen moet dagelijks hongerigen teleurstellen omdat er geen plaats meer vrij is in zijn restaurant. De keuze aan gerechten is bewust beperkt gehouden, want hij wil geen slaaf zijn van een uitgebreide spijskaart. Zo heeft hij tijd om s ochtends pickles in te leggen en brood te bakken.
Voor meer keukenruimte en betere sanitaire voorzieningen verhuisde Non Solo Tè recentelijk van de Museumstraat naar een hoekhuis 500 meter verder, in de Riemstraat. Niet alleen de pannen werden overgeheveld maar ook de kaart met zuiderse gerechten en specialiteiten als Op vel gebakken zeebaars met linzen (18,50 euro) en Kalfskroon met huisgemaakte pickles en rozemarijnaardappelen (19,50 euro). Mee kwamen ook Joris steun en toeverlaat Wendy Kegels, die ontvangt en bedient, en de schare trouwe klanten.
De nieuwe Non Solo Tè heeft een sobere, molgrijze inrichting en de spijskaart vermeldt vijf voor- en vijf hoofdgerechten en drie nagerechten. Op tafel kwamen kraakverse grijze garnalen om zelf te pellen. Wij kozen twee verschillende voorgerechten: vitello tonnato van plakjes rosé gebakken kalfsvlees met tonijnmayonaise en kappertjes (13 euro) en carpaccio van tonijn, ongebruikelijk gecombineerd met rode ui en granen (13 euro).
Hoofdgerechten waren: smakelijke ravioli met vulling van champignons en kruimels truffel (14 euro) en een zomerse lasagne met geitenkaas, spinazie en saus van verse tomaten (13,50 euro). Voor de wijnselectie is moeite gedaan. Ons glas werd gevuld met een innemende en oprechte Barbera dAsti, Garita DOC 2007 uit Piemonte (29 euro).
Om deze ontspannende en smakelijke maaltijd af te sluiten was er een punt huiselijke perentaart, opgediend met frambozencoulis (5 euro).
Garnalen zijn voor velen een ware lekkernij. En ze zijn nog gezond ook.
Vitamines Garnalen zitten boordevol vitamine B12 en B3. B12 is onder meer nodig voor de productie van rode bloedcellen en voor een goed werkend zenuwstelsel. Vitamine B3 helpt je lichaam energie te halen uit suiker, vet en eiwitten. Sommige soorten, zoals de Canadese garnaal, bevatten ook vitamine E. Die is goed voor je hart- en bloedvaten.
Calorieën Garnalen bevatten weinig calorieën en zijn dus goed voor de lijn. Al gaat die positieve eigenschap natuurlijk wel verloren als je de garnalen omhult in een vette saus.
Mineralen Garnalen bevatten ook heel wat broodnodige mineralen. Zo bevatten ze veel selenium, koper en jodium. Dit wordt aangevuld met een flinke dosis ijzer, zink en magnesium.
Omega 3 Net als andere zeevruchten bevatten garnalen kleine dosissen omega 3-vetzuren. Die zijn goed voor je hart.
Cholesterol? Er wordt wel eens gezegd dat garnalen veel cholesterol bevatten, maar daar hoef je je niet door te laten afschrikken. De cholesterol zit voornamelijk in de kop, en die verdwijnt doorgaans gewoon in de vuilnisbak. Bovendien bevatten garnalen weinig verzadigde vetzuren. En het zijn juist die verzadigde vetzuren die slecht zijn. Zo lang je niet elke dag garnalen eet, kan je gerust zijn.
Maar... Hoe groot de voedingswaarde van garnalen is, hangt ook nauw samen met hun soort. Zo lijken kweekgarnalen uit Azië minder goed te scoren wat de voedingswaarde betreft. Bovendien bevatten ze soms natriumfosfaat, een stof die tijdens het transformatieproces wordt toegevoegd om de diertjes zo veel mogelijk water te laten opnemen. Daardoor bevatten de garnalen soms meer water dan voedingsstoffen.
Het sobere kader van het sterrenrestaurant geeft ons het gevoel dat we ons in Parijs in een restaurantje langs de Seine bevinden. Kleine subtiele nuances, zoals Afrikaanse beelden of perfect in lijn opgehangen kaders, slagen er zo nu en dan in om deze illusie te doorbreken, terwijl de perfecte aankleding van de tafels de stijl van dit restaurant nog wat extra in de verf zet. Elegantie is hier duidelijk het sleutelwoord.
In de keuken roert Rocky Renaud in de kookpotten, in de zaal is het Pierre Duqué die de scepter zwaait. Zodra we onze tanden zetten in de aperitiefhapjes kleine blokjes foie gras vergezeld van een heerlijke mousse van granny smiths weten we dat we hier aan het goede adres zijn. Het moet wel gezegd dat we dit adresje al eerder bezocht hebben. Twee jaar geleden smulden we hier namelijk van een lunchmenu (25 euro) dat duidelijk maakte dat het woord banaal niet in het woordenboek van de chef-kok des huizes staat.
Dit keer hebben we à la carte gegeten. Ons smulfestijn begon met een cannelloni gevuld met noordzeekrab, opgediend met gegratineerde asperges (21 euro). Vervolgens opteerden we voor een mals melklam, geroosterd met naar tijm ruikende Ajowan-olie en geserveerd met een chutney van ananas en een sabayon van aardappelen (32 euro). Als afsluiter kozen we voor een crumble van verse geitenkaas (11 euro).
Een andere specialiteits des huizes, fijne, krokante sneetjes kalfszwezeriken met linzen (34 euro), bewijst op haar eentje de toewijding waarmee dit restaurant resoluut opteert voor de beste ingrediëten en de beste leveranciers. Een toewijding die ook tot uiting komt in het voorgestelde avondmenu: aperitiefhapjes, tonijn op een bedje van spinazie en ganzenlever, grietfilet en rivierkreeftjes, een mals stuk rundvlees en een dessert naar keuze, het geheel voor niet meer dan 50 euro. Je moet wel gek zijn, of op dieet, om niet in te gaan op zon verleidelijk voorstel.
Ginger bron; knackresto.rnews.be
Marcolini 'Ã la minute'
Marcolini 'à la minute'
Met de 'Manufacture' lanceert de Befaamde Brusselse chocolatier Pierre Marcolini specialiteiten die 'à la minute' worden bereid. Bedoeling is de klant te laten genieten van een product op het summum van zijn kwaliteit.
Het idee is ontsproten aan concept achter het uitgebreide assortiment kakelverse desserts die chef-koks in hun restaurants serveren. Pierre Marcolini kwam tot het besluit om een groot deel van het bakproces en de afwerking van de producten in het verkooppunt zelf te verrichten, zodat de consument absolute versheid in handen krijgt. Bovendien kan de klant ook toekijken hoe zijn 'bestelling' wordt afgewerkt om er daarna zo snel mogelijk van te genieten.
In de praktijk betekent dat het soezendeeg minstens vijf keer per dag wordt klaargemaakt (tot twaalf keer in het weekend) en de vulling en garnituur nèt voor de verkoop wordt aangebracht. De befaamde éclairs krijgen in Marcolini's herwerkte versie een versere smaak. Ook lekkernijen als cakes, cookies, amandelgebakjes, madeleines, speculooskoekjes met chocolade worden voor de ogen van de klant uit hun vorm gehaald en geconsumeerd nog voor ze afgekoeld zijn De crème brûlée wordt op bestelling geflambeerd en het seizoensgebonden Marcolini-ijs (met beperkte smaakaanbod) zal voortdurend omgeroerd worden, waardoor het smeuïg wordt en de suiker perfect kan inkoken.
Naast zijn laatste creaties (herwerkte makarons, zomerse witte drop, chocoladedelicatessen) brengt de chocolatier ook de klassiekers 'Fontainebleau' en 'Concorde' in stijlvol, doorzichtig glasverpakking.
De 'Manufacture' is momenteel ondergebracht in de eerste winkel van Marcolini op de Brusselse Zavel.
La Manufacture, Grote Zavel 39, 1000 Brussel Tel. 02/247.99.88. Open van dinsdag tot zondag van 10 tot 19 uur bron; het.gastronomen.net
Texel op de culinaire toer
Texel op de culinaire toer
Sinds dit jaar staat het Waddengebied op de Werelderfgoedlijst van de Unesco. De Waddenzee en de eilanden vormen dan ook samen een van de mooiste en grootste natuurgebieden in Europa, waar watervogels en zeehonden broederlijk naast elkaar leven. Maar de duinen, stranden en bossen maken de Waddeneilanden ook aantrekkelijk voor de mens. Op de eilanden kan je in alle rust genieten van de natuur, de ruimte en de frisse lucht.
In september en oktober staat Texel, het grootste Nederlandse Waddeneiland, in het teken van de gastronomie. Onder het motto '60 dagen proeven op Texel' kan je dagelijks deelnemen aan leuke, culinaire activiteiten.
Het evenement Texel Culinair, dat jaarlijks doorgaat in het tweede weekend van september, geniet de meeste bekendheid. Maar ook de workshops, demonstraties, rondleidingen en andere culinaire activiteiten zijn de moeite waard.
Annette van Ruitenburg, auteur van het boek, Onvergetelijke groenten', zet in haar kookworkshop vergeten' groenten en Texelse producten in de kijker. Het Wijnhuis Oosterend onthult alle geheimen van de productie van likeur. Na afloop krijgen de deelnemers een likeurtje mee.
Ook de Texelse shii-take-kwekerij en de Texelse Bierbrouwerij openen hun deuren. In het Maritiem & Jutters Museum maak je een demonstratie visroken mee. Na afloop mag je natuurlijk proeven van het resultaat.
Elke week bespreekt wijnkenner Herwig Van Hove eenvoudige wijnen die geen pijn doen in de portemonnee. Deze week: witte bordeaux.
Vandaag hebben we het over droge witte bordeaux, van Entre-Deux-Mers tot witte Haut-Brion. Tegenwoordig is Entre-Deux-Mers een aangename, frisse wijn en de witte versies van de grote kastelen uit het Gravesgebied, ten zuiden van de stad Bordeaux, delen mee in de prijsexplosie van hun rode broers, de grands crus classés . Maar dat is niet altijd zo geweest.
Na de Eerste Wereldoorlog, tot de jaren vijftig van vorige eeuw, was de meeste witte bordeuaxwijn van het banale, zoeterige type. De wijn verliet het chateau en vrac , onverpakt, en werd door de tussenhandel en de coöperatieven met alcohol versterkt en met suiker aangezoet om er een 'kleine sauternes' van te maken. Om het geheel stabiel te houden werden massale dosissen sulfiet toegevoegd en dat gaf aanleiding tot hoofdpijn. Tot op vandaag werkt deze kwalijke reputatie door. Veel Belgen werden tijdens de oorlog in die streek gestationeerd en brachten het hoofdpijnverhaal mee naar huis.
Vanaf midden vorige eeuw begonnen visionaire wijnbouwers, zoals André Lurton van Château Bonnet, op INAO-niveau te ijveren om orde op zaken te stellen. Met als resultaat dat op 23 september 1953 het fameuze decreet tot stand kwam waarbij Entre-Deux-Mers gedefinieerd werd als droge witte wijn die verplicht was samengesteld uit drie druivensoorten: sémillon, sauvignon en muscadelle. Van dan af moesten honderd procent sauvignonwijnen worden gedeclareerd als 'bordeaux' en was er van zoete Entre-Deux-Mers geen sprake meer. De productie van 600.000 hectoliter Entre-Deux-Mers viel op vijf jaar tijd terug tot 60.000 hectoliter: een tiende van voorheen. De verkoop en vrac werd ontmoedigd ten voordele van de botteling op het chateau en veertig jaar later, rond 1990, waren er al driehonderd kastelen die hun wijn onder eigen naam op de markt zetten.
Voor de witte graves van Pessac-Léognan (325 ha) waren de problemen veel minder urgent: ze dreven mee op de reputatie van hun rode broers en gingen apart staan met een eigen appellation vanaf 1985.
De grote graveswijngaard ten zuiden van Bordeaux-Stad omvat nu 3000 hectare, die bestaat uit praktisch gelijke delen wit en rood: een driehonderdvijftigtal chateaus maakt jaarlijks 45.000 hectoliter droge witte graves, 27.000 hectoliter zoete witte en een kleine 100.000 hectoliter rode.
Nog even dit: de meeste Entre-Deux-Mers in België verdwijnt nog altijd in de mosselpot. De reputatie van klein keukenwijntje geraakt maar niet afgebouwd. Zeker op restaurantkaarten komt men hem nog altijd veel te weinig tegen.
Château La France, Bordeaux Blanc Sec 2008 Heel bleke kleur maar wel een fijne, bloemige neus met fruit en sauvignonreliëf. Een goed presente smaakvulling, fris en met zelfs wat lengte. Moet passen bij het type gepocheerde vis. (Colruyt: 5,09 euro).
Château Cazeau, Entre-Deux-Mers 2006 Warme, diepgele kleur met groene schittering. Fijne neus met goede balans tussen fris fruit van sauvignon en bloemigheid van sémillon. Goed geconcentreerde smaakvulling met zelfs wat lengte. Past bij fijne, gepocheerde vis. (GB/Carrefour: 5,03 euro).
Entre-Deux-Mers 2008 Heel bleke kleur met een zeer lichte rode sluier. De neus is wat dun, met sémillon in de onderbouw, en muscadelle en sauvignonreliëf na walsen. In de smaak is zuurheid dominant. Geen gastronomische toepassingen. (Delhaize: 3,59 euro).
Entre-Deux-Mers 2008, Chantecaille Frisse, groengele kleur en een brede, fijne, goed gebonden neus van de multicépage . Frisse, presente smaak, goed gebonden en met wat lengte. Kan passen bij een mosselgerecht. (Colruyt: 3,55 euro).
La Croix Bacalan, Bordeaux 2007 Heel bleke kleur en een heel lichte neus met wat fruit en bloemen. De smaak is zuurdominant. Tuinwijn. (Delhaize: 2,49 euro).
Bordeaux Blanc Sec 2007 Frisse, groengele kleur en een frisse fruitneus met pompelmoes van de sauvignon. Goed gebouwde smaak. Aangename, eenvoudige, frisse wijn voor bij een aperitief met vishapjes. (GB/Carrefour: 3,99 euro).
Herwig Van Hove bron; het.gastronomen.net
De frisse toets van rabarber
De frisse toets van rabarber
Is het een vrucht of is het een groente? Rabarber is een plant die moeilijk in een hokje onder te brengen is, maar vast staat wel dat hij karakter heeft. Deze 'barbaarse' plant doet het goed in zowel zoete als hartige bereidingen.
Rabarber stamt uit het verre Azië, meer bepaald de noordwestelijke provincies van China. Daar werd de plant al in 2700 voor onze tijdrekening gewaardeerd om zijn uiteenlopende geneeskrachtige eigenschappen, onder meer voor de behandeling van koorts, geslachtsziekten en pest. Rabarber is een lid van de plantkundige familie van de duizendknoopachtigen, waartoe ook boekweit en zuring behoren.
De Latijnse naam Rheum rhaponticum verwijst naar de afkomst van rabarber. Rha is de oude Griekse naam voor de Wolga, en de plant gedijt op de oevers van die rivier. Een andere benaming, R. rhabarbarum , verwijst naar de Griekse en Romeinse gewoonte om vreemde planten als barbaars te beschouwen. Toch zouden ook deze volkeren mettertijd de geneeskrachtige, met name zuiverende en laxerende, eigenschappen van rabarber leren waarderen.
Vorstminnend
Rabarber is een winterhard gewas dat, eens geplant, jaar na jaar zal bloeien. Een goede nachtvorst is bevorderlijk voor de groei van de plant. Enkel de stelen, die tot een meter hoog kunnen groeien, zijn eetbaar. Ze variëren in kleur van roze tot donkerrrood of groen, en worden zo'n 2 tot 7 cm dik. Er is zelfs een reuzensoort met stelen zo dik als de arm van een volwassen man.
De bladeren van rabarber mogen onder geen beding geconsumeerd worden. Ze bevatten namelijk giftig oxaalzuur. Het seizoen van rabarber strekt van april tot september, maar in serres gekweekte rabarber is het hele jaar door verkrijgbaar. Rabarber is vrij vezelig en erg zuur van smaak, de plant is rauw nauwelijks eetbaar. Het is mogelijk om, net als bij witloof en asperges, rabarber onder potten te kweken of te 'forceren'. Hierdoor blijven de stelen roze van kleur en mals van structuur. Ook de smaak is dan een stuk milder, zodat deze rabarber zelfs rauw gegeten kan worden.
Geforceerde rabarber is een specialiteit van het Britse Yorkshire, waar een echte 'rabarberdriehoek' is ontstaan in de streek tussen de steden Wakefield, Leeds en Morley. Daar wordt rabarber geteeld in donkere ruimten met enkel kaarslicht als verlichting. Deze rabarber, ook wel 'champagnerabarber' genoemd, is de fijnste van allemaal en wordt erg op prijs gesteld door gastronomen en restaurateurs.
Rabarber in het bord
Rabarber is bij ons een beetje in de vergetelheid geraakt. Hoewel de plant botanisch gesproken een groente is, wordt rabarber voornamelijk als vrucht behandeld. In Angelsaksische landen is rabarber populair in crumbles, roomijs, vlaaien, gelei, kwarktaart enzovoort. Voeg tijdens de bereiding niet te veel water toe, want rabarber bevat zelf tachtig procent water en kookt daardoor zeer snel tot moes. Daarom is het aan te raden rabarber kort te pocheren, te grillen of in de oven te bakken als de plant niet verder tot een compote of puree verwerkt zal worden.
De zure smaak van rabarber vraagt om een royale schep suiker (of een andere zoetstof). Rabarber combineert goed met zogenaamd 'warme' aroma's - kaneel, vanille, gember en sinaasappel - maar ook met florale aroma's, zoals hibiscus, roos, vlierbloesem. Deze laatste passen vooral bij geforceerde rabarber.
Verder kan rabarber het best vinden met aardbeien, frambozen en appels. Zuivelproducten zijn ideale partners om de sterk smakende rabarber een beetje in te tomen. Een populair Engels nagerecht is rhubarb fool , opgeklopte slagroom gemengd met gestoofde rabarber en/of vanillevla. Geitenkaas heeft een bijzondere affiniteit met rabarber: probeer eens een kwarktaart met verse geitenkaas, gepocheerde rabarber en gekonfijte gember. Verrassend en tegelijk verfijnd van smaak.
In hartige bereidingen kan rabarber ook een rol van belang spelen, vooral in combinatie met vette vlees- en vissoorten zoals makreel, varken, lam en eend. Verwerk rabarber in dit geval tot een saus, chutney of relish. De zoetzure smaak zal prachtig contrasteren met het vette van de vis of het vlees. bron; het.gastronomen.net
Echte bolognese
Echte bolognese
En de tomaten zijn zo langzaam aan ook al op hun mooist en lekkerst. Ik maak een tomatensaus meestal met behulp van blikjes gepelde tomaten en tomatenpuree en een paar echte, maar in deze tijd gaan we natuurlijk echte verse mooie donkerrooie tomaten gebruiken. De saus is het belangrijkste, die voegt zich later helemaal om het vlees heen. Gebruik geen supermarktgehakt, dat valt zo erg uit elkaar, zeker wanneer je aanbiedingsgehakt gebruikt waar ook altijd zoveel vocht uitkomt dat het onsmakelijk wordt. Je kunt een pondje doorregen runderlappen door de slager een keer laten doordraaien op de grove plaat. Ideaal.
Maak van verse salie, rozemarijn en de tijm een bouguet garni. Goed samenbinden, zodat je het later gemakkelijk kunt uithalen. Prik de knoflook op een prikker. Zet de tomaten op in een hoge pan, heel klein beetje olie om te voorkomen dat ze aanbakken voordat ze vocht gaan afgeven. Laat met knoflook en garni staan tot de tomaten helemaal los zijn.
Passeer de brij zonder knoflook en garni door een zeef. Voeg naar smaak zout en peper toe. Bak het vlees in wat olie, mooi donker, alweer proeven en met zout en peper en oregano op smaak brengen. Voeg dan de saus toe en laat een halfuurtje heel zachtjes pruttelen. Echte bolognese, voor bij de spaghetti natuurlijk.
Felix Wilbrink
bron; telegraaf.nl
Recept moet imago knoflook verbeteren
Recept moet imago knoflook verbeteren
De Franse knoflook moet een jeugdiger imago krijgen en ook jongere koks of kookliefhebbers verleiden. Knoflookland Frankrijk verliest terrein en wil het tij nu keren.
Gebakken zeetong met aardappel, champignons en tartaar
Gebakken zeetong met aardappel, champignons en tartaar
Tip :
Serveer de vis onmiddellijk zodat het schuim, ontstaan door de hete boter nog zichtbaar is voor uw tafelgenodigde.
Benodigdheden : - voor 4 personen -
4 zeetongen (4 à 500 g stuk) 200 g boter 4 grote polderaardappelen 6 grote champignons 200 g mayonaise 40 g kleine kappertjes 50 g tuinkruiden (bieslook, dragon, peterselie, koriander ) 1 ui 1 ei 3 cl olijfolie paar druppels citroensap peper en zout
Bereidingswijze :
Snijd met een schaar de zijvinnen van de zeetong af. Was de tong zorgvuldig en dep droog.
Bak de tong aan beide zijden in weinig geklaarde boter. Kruid met peper en zout, voeg beetje bij beetje stukjes koude boter toe. Lepel de schuimende boter telkens over de zeetong.
Snijd de rauwe aardappelen in de gewenste vorm. (bv. dikke frieten)
Kleur deze zachtjes in boter, en plaats gedurende 15 minuten in de oven op 200°C. Laat nog even op het vuur kleuren en voeg zout toe.
Snijd de champignons fijn en steek uit in mooie gelijke rondjes. Bestrijk met olijfolie en citroensap.
Kook het ei hard. Plet fijne met een vork. Versnipper de ui, hak de kappertjes en de tuinkruiden. Voeg eventueel een mespuntje look toe. Meng alles samen tot een mooie tartaar.
Schik de aardappelen bovenaan op bord. Leg de tong met de champignons er onder. Lepel wat tartaar er rond. Doe de bakboter apart in een potje. bron; visinfo.be
"Snoeprepen moeten kleiner"
"Snoeprepen moeten kleiner"
Kleinere snoep- of chocoladerepen, zoals Mars of Snickers, kunnen helpen in de strijd tegen overgewicht. Dat zegt het Britse 'Food Standards Agency'. Hun voorstel is om de repen met 20 procent (gemiddeld zo'n 8 à 10 gram) te verminderen tegen 2012.
Ook frisdranken zouden in porties van 250 ml ipv 333 ml moeten verkocht worden, en hun suikergehalte moet 4 procent naar beneden Daarmee hopen ze consumenten onbewust te laten wennen aan minder suiker.
Daarmee volgt de FSA een trend in Noord-Amerika waar veel zoetigheden in pakketjes van 100 calorieën worden verkocht. In Europa zijn producenten nog in de ban van 'meer meer meer', met large en XL-versies van alles.
"Het is niet dat we mensen willen voorschrijven wat ze moeten en niet mogen eten. Maar we willen het wel gemakkelijker maken om een gezonde keuze te maken, zoals voedsel met verzadigde vetten of veel suiker vermijden. Een andere manier is kleinere porties aanbieden," legt Gill Fine van het FSA uit. (edp) bron; hln.be
Gezonde groenten uit de zee
Gezonde groenten uit de zee
Gezondheid
Ooit waren zeeplanten excentrieke ingrediënten. Vandaag vormen ze een hippe delicatesse en dat is een goede zaak. Hun gezondheidstroeven zijn indrukwekkend.
Voor vele mensen is alles wat groen is en uit de zee komt, zeewier maar dat is wetenschappelijk niet correct. "Wieren zijn verzamelingen van cellen met allemaal dezelfde structuur, terwijl zeegroente bestaat uit verschillende soorten cellen met andere functies", leert botanicus Joost Bogemans van de firma Serra Maris ons. Hij legt zich al jaren toe op het veredelen van groenten uit de zee, de zaadwinning ervan en de begeleiding van landbouwers die met het telen willen beginnen. "Dat zijn er almaar meer. Door de opwarming van de aarde verzilten steeds meer kustgebieden. Die ontpolderde gebieden zijn ideaal om planten op te kweken die altijd al op het gebied tussen land en zee groeiden. En er is een markt voor, de consument staat open voor groenten die een nieuw smaakpalet aanbieden: na zuur, zoet en bitter nu ook zout."
Het verschiltussen wier en plant
Iets hebben zeewier en vaste zeeplanten wél gemeen: ze bevatten een ruime variëteit aan voedingsstoffen, die - net omdat ze samen voorkomen - makkelijk door ons lichaam opgenomen worden. Ze zijn een bron van jodium, waar we doorgaans een tekort aan hebben. Iets minder goed is, dat ze naast de vezels, vitamine C en een hoop mineralen en sporenelementen, ook meestal vrij veel natrium bevatten, wat niet zo gezond is voor wie op zijn zoutopname moet letten. "Maar voor alle andere mensen is er geen probleem. Je eet dit soort groenten niet alle dagen in enorme hoeveelheden en de hoeveelheid zout die erin zit, is niet vergelijkbaar met die van rookworst, bijvoorbeeld. Bovendien proef je het zout hier. Het is dus minder verraderlijk dan het verborgen zout in nogal wat doordeweekse bereidingen, want daar zijn we ons enkel van bewust als we de ingrediëntenlijstjes uitpluizen."
Een ander potentieel nadeel is dat zeegroen gemakkelijk zware metalen uit water opneemt. Voor de verwerking van afvalwater is dit een voordeel, maar dat kun je bezwaarlijk beweren voor de voeding. "Dit is echter alleen een gevaar als je zelf in het wild planten gaat oogsten. Wat in de winkels en restaurants belandt, zijn planten die onder gecontroleerde omstandigheden geteeld zijn en geen gezondheidsrisico's opleveren."
Wier wordtvaak gedroogd
Wieren worden vaak gedroogd gebruikt, om sushi mee te bereiden of om een bepaald effect te bereiken zoals sneller indikken of opstijven. Of sneller gaar worden, zoals wanneer je kombu (ook kelp genoemd) toevoegt aan linzen. Wakame geeft een oester-achtig smaakje aan een gerecht. Dulse, zeesla (of zeelatuw) en zee-spaghetti zijn perfecte smaakmakers in een soep of een omelet, of als garnituur. En nori wordt in afslankmiddelen gebruikt omdat het volume ervan in de maag aanzienlijk vergroot, wat snel een verzadigd gevoel geeft.
Verwant met het land
"Eigenlijk zijn zeegroenten nauwer verwant met planten vanop het land dan met zeewier. De zeeaster is familie van sla, witloof en schorseneren. Zeevenkel heeft veel van de gewone venkel en zeekool behoort tot de kolenfamilie. Hét verschil is dat ze één tot twee keer per dag onder het zeewater komen te staan. Maar ze leven nu ook weer niet onder water zoals zeegras, dat overigens even oneetbaar is als het gazongras in onze tuin."
Zeekraal is de eerste plant tussen zee en land. Deze vetplantachtige vindt u het hele jaar door in de visafdeling van de warenhuizen. "Makkelijk te bereiden - zo'n drie minuten in de wok -, bewaart tien tot veertien dagen in de koelkast, maar is vers het lekkerst. Door zijn hoog saponinengehalte zou zeekraal celdelingen remmen en tuberculose bestrijden."
Iets verder naar het land toe groeit de zeeaster, ook wel zulte genoemd (én lamsoor maar dat is fout want de echte lamsoor is giftig). Vroeger was de zeeaster samen met de zeekraal een redmiddel voor arme mensen tijdens hongersnood. De plant is lekker bij mossel- of oestergerechten en snel klaar: even blancheren en vijf minuutjes opstoven volstaat. Zeeaster ligt vanaf half maart in de winkelrekken en is vrij courant verkrijgbaar.
Toekomstmuziek
"Naast deze gekende zeegroenten, zijn er nog delicatessen op komst", stelt Joost Bogemans. " Zeevenkel bijvoorbeeld wordt nu al mondjesmaat gecommercialiseerd. Door de 38 vluchtige oliën die hij bevat, is het een heel aromatische plant die in spleten op rotskusten groeit. Hij staat dus niet voortdurend met zijn wortels in het water, maar krijgt af en toe een mist van opspringend zeewater over zich heen. In het Middellandse Zeegebied wordt zeevenkel wel eens opgelegd in azijn. Qua culinaire waarde is het eerder een kruid dan een groente, zeg maar: de rozemarijn onder de zeeplanten. O esterblad, afkomstig uit Scandinavië en IJsland, is een andere specerij uit de zee die een oestersmaak aan een gerecht kan meegeven. Een zalig ingrediënt!"
Ook zeekool, dat op keienstranden voorkomt, staat te popelen om zijn opwachting te maken op uw bord én in uw lichaam. De groente is rijk aan glucosinaten, die de ontwikkeling van darmkanker zouden tegengaan. "Zeekool ziet eruit als broccoli, heeft een milde koolsmaak en z'n gebleekte stengel is heel knapperig."
Voor zeebiet zoekt onze botanicus nog de perfecte teelomstandigheden: "Hij kan onder meer gestoofd worden in een omelet en heeft een lichte notensmaak maar het zoutgehalte moet nog op punt gesteld worden."
Hoe dan ook ziet de toekomst van de zeegroenten er schitterend uit. "Het is een teelt die zich heel goed leent voor systeembouw. Bij het kweken van vissen of garnalen, zitten de telers met reststromen zout water die nuttig gebruikt kunnen worden voor de teelt van zoute groenten."
De beschikbaarheid voor de con- sument zal groter worden aangezien volop wordt geëxperimenteerd met het invriezen ervan.
U denkt dat een soufflé bereiden ingewikkeld is? Dat u er een hele tijd voor naar de keuken moet en uw gasten dus aan hun lot overlaten? Klopt niet! U kunt alles vooraf bereiden en de vorm vullen doet u net voor de maaltijd. Dus hoeft u die op het laatste moment enkel nog in de oven te schuiven. Het resultaat: een spectaculair dessert waarmee u indruk maakt op uw gasten!
Basisrecept
Dit basisrecept kunt u verrijken met een garnituur naar keuze. De recepten op deze en de volgende pagina's zijn maar enkele van de vele mogelijkheden.
Voor 4 personen
Ingrediënten
6 eieren
15g boter
3 soeplepels bloem
4 soeplepels suiker
eventueel 2cl likeur
een snuifje zout
1. Verwarm de oven voor op 180°C (thermostaat: stand 6). Breek de eieren en scheid de eiwitten van de dooiers. Zet ze opzij.
2. Laat de boter smelten in een kom, voeg er al roerend de bloem bij tot het mengsel wit wordt. Werk er de suiker onder, haal de kom van het vuur en laat het mengsel twee uur afkoelen in de koelkast.
3. Wanneer de crème afgekoeld is, voegt u er de eierdooiers en eventueel het glaasje likeur aan toe. Meng goed.
4. Klop alle eiwitten met een snuifje zout op tot een stevige sneeuw.
5. Meng eerst een derde van het opgeklopte eiwit onder het soufflédeeg. Werk er vervolgens de rest van het opgeklopte eiwit onder en hef daarbij het deeg voorzichtig op.
6. Vet een soufflévorm (1,5l) royaal in met boter en bestrooi hem met poedersuiker, zonder daarin te overdrijven. Stort het soufflémengsel in de vorm, strijk het oppervlak glad en plaats nog een halfuur in de voorverwarmde oven.
Extra ingrediënten:
1kg peren
120cl witte wijn
1/2 kaneelstokje
40g suiker
de schil en het sap van een halve citroen (onbespoten)
boter en paneermeel voor de vorm
bloem
1 glaasje perenbrandewijn
Soufflé met peren en likeur
1. Schil de peren, snijd ze in dunne plakjes en doe ze in een kom met de witte wijn, de kaneel, de suiker, het sap en de schil van de citroen. Laat 10 min sudderen onder deksel. Haal van het vuur en laat afkoelen.
2. Stamp een derde van de peren tot moes (nadat u er eerst het kaneelstokje hebt uitgehaald) en werk die moes samen met de eierdooiers onder het mengsel (zie stap 5 van het basisrecept).
3. Verdeel de rest van de peren over de vorm.
4. Vet de soufflévorm (1,5 liter) in met boter, bestrooi hem met paneermeel en stort er het soufflémengsel in.
5. Zet een halfuur in een voorverwarmde oven (180°C).
Soufflé met ricotta en frambozencoulis
1. Los de maizena op in 2 eetlepels koud water. Warm de melk op, voeg de maizena toe en haal van het vuur.
2. Klop de eierdooiers langdurig op met 4 eetlepels suiker tot het mengsel wit wordt. Werk er voorzichtig en onder voortdurend roeren eerst de ricotta en vervolgens de melk met maizena onder. Ga nu verder met stap 6 van het basisrecept.
3. Vul 4 ovenschaaltjes met de soufflébereiding en zet ze 15 minuten in de oven.
4. Wanneer u de schaaltjes uit de oven haalt, giet u een kleine soeplepel frambozencoulis in het kuiltje van elke soufflé. Bestrooi met poedersuiker en dien meteen op, eventueel versierd met enkele verse frambozen.
Extra ingrediënten:
135ml melk
30g maizena
135g ricotta
6cl frambozencoulis
poedersuiker
enkele verse frambozen ter versiering
Extra ingrediënten:
3 biologische sinaasappelen
1 glas Grand Marnier
Sinaasappelsoufflé
1. Snijd 2 sinaasappelen doormidden, haal er met een lepeltje het vruchtvlees uit en leg de uitgeholde sinaasappelhelften opzij.
2. Pers de overblijvende sinaasappel uit en rasp de schil fijn.
3. Klop 4 eierdooiers op met 4 eetl poedersuiker tot het mengsel wit wordt. Voeg er de geraspte schil, de Grand Marnier en 2 eetl sinaasappelsap aan toe. Laat 2 uur afkoelen in de koelkast en ga verder met stap 6 van het basisrecept.
4. Leg de uitgeholde sinaasappelhelften in 4 schoteltjes en vul ze met het soufflémengsel met behulp van een spuitzak.
5. Bak de soufflés nog 10 minuten in de oven (voorverwarmd, 180°C).
Soufflé met Nutella
1. Klop 4 eierdooiers op met 4 eet-lepels suiker tot het mengsel wit wordt. Werk er, voortdurend kloppend, de maizena onder.
2. Warm de melk op in een kom (zonder ze te laten koken) en giet ze bij het eiermengsel terwijl u roert.
3. Giet de crème opnieuw over in de kom, zet op een heel zacht vuurtje en roer om tot het mengsel indikt en aan de lepel blijft plakken. Haal nu de kom van het vuur en werk er de Nutella behoedzaam onder. Laat 2 uur afkoelen in de koelkast en ga dan verder met stap 6 van het basisrecept.
4. Vul 4 ovenschoteltjes met de soufflébereiding en zet ze nog 15 minuten in de oven.
Extra ingrediënten:
30g maizena
25cl melk
300g Nutella
Extra ingrediënten:
1 rijpe ananas
1 glaasje amberkleurige rum
250g suiker
Soufflé met amberkleurige rum en ananas
1. Snijd onderaan een stukje van de ananas zodat die rechtop kan blijven staan. Snijd er ook een 'dekseltje' af op ongeveer 2/3de van de hoogte.
2. Haal het vruchtvlees uit de ananas. Verwijder de harde kern en mix het vruchtvlees met 4 eetlepels suiker tot een fijne moes. Werk er het glaasje rum onder en laat de moes een tijdje weken in de koelkast.
3. Wikkel de ananas en het ananasdekseltje in vershoudfolie.
4. Doe 250g suiker met 1 glas water in een kom. Verwarm op een zacht vuurtje tot zich een lichtblonde stroop vormt. Giet deze op de ananasmoes, voeg er al roerend de eierdooiers bij en laat gedurende 2 uur afkoelen in de koelkast. Ga dan verder met stap 6 van het basisrecept.
5. Giet de bereiding behoedzaam in de uitgeholde ananas en zet nog 15 minuten in de oven.
6. Zet voorzichtig het deksel op de ananas en dien op.
Auteur: Françoise Plume - Foto's: Van Parys Media bron; .plusmagazine.be
29-07-2009
Landelijk genieten in Le Marche
Landelijk genieten in Le Marche
Horden toeristen trekken naar de landelijke streken van Toscane en Umbrië. Rijd eens wat verder tot bij hun onbekende buur: de Marken, in het Italiaans Le Marche (uitspreken met een k), ook gekend van het VTM-programma De Italiaanse Droom . In dit authentieke stukje Italië tussen de Adriatische zee en het Appenijnengebergte loop je -voorlopig - niet in elke straat tegen andere Belgische en Nederlandse vakantiegangers aan. En alles is er nog wat minder prijzig. Culinaire magazines roemen de streek om zijn keuken. Of wat denk je van een glas frisse Verdicchio-wijn, exclusieve truffels, verse visschotel en ambachtelijke worst?
De Marken zijn een goed bewaard geheim in Italië. Om de ongerepte natuur in alle rust te ontdekken moet je je zoals gezegd haasten. Het VTM-programma De Italiaanse Droom werd gefilmd in het dorpje Montelparo en verleidt momenteel heel Vlaanderen met adembenemende vergezichten. In Le Marche ben je te gast in colline, campagna e mare.
Colline of heuvels
Le Marche heeft een hechte band met Limburg. Veel Marchigiani verlieten in 1946 hun streek om in onze steenkoolmijnen te werken. Ook de Italiaanse heuvels van de Appenijnen herbergen zwarte bodemschatten: truffels. Acqualagna is dé truffelstad. Zomer en winter snuffelen honden naar de exclusieve zwammen. Wie wil, kan mee op truffeltocht. In het dorp zijn alle denkbare truffelvarianten te koop: truffelpasta, ingemaakte truffel, truffelolie en natuurlijk verse truffel. De typische indringende geur vergeet je nooit meer na zon winkelbezoek. Ga in de streek zeker een truffelgerechtje proeven. De risotto in Albergo Anticofurlo in Furlo vormt een aanrader. Het restaurant staat vermeld in de Michelingids en ook de paus schoof er de voeten onder tafel. Toch valt de prijs nog goed mee: voorgerechtjes en hoofdschotels voor prijzen van 10 tot 20 euro. Bij pizzeria LIntreccio op de Via Rinaldi in Jesi serveren ze voor minder dan 10 euro heerlijke truffelpizza, met zon dunne krokante bodem.
Campagna of het platteland
Boerderijen verkopen hun verse waar op het erf. Een trend die zich ook in Le Marche doorzet. Bij boer Trionfi Honorati in Jesi maken ze s morgens vroeg mozzarellabolletjes en yoghurt van de verse buffelmelk. De zwartbonte koeien leveren 500 liter melk voor smeuïge ricotta en harde kazen. Tijdens het weekend komen stadsmensen op daguitstap naar de kleurrijke boerderij. De muren van de stallen zijn bespoten met vrolijke graffiti. Als de winkel open is, mogen de kinderen naar de buffels en koeien op stal.
Italianen trekken steeds meer naar de buiten voor een streekeigen lunch of diner in een agriturismo. Il Gelso serveert zelfgemaakte salami van Fabriano, een pittige delicatesse. Het label van de worst is gedrukt op wereldberoemd papier uit Fabriano. Je kent een van de eerste papiersteden uit Europa niet? Toch wel, Fabrianos papier en watermerken worden gebruikt voor het drukken van geldbiljetten. Meer over de middeleeuwse productie van papier leer je in het museum Museo della Carta e della Filigrana.
Heel leuk in Fabriano: de streekshop Via Balbo 31 op het gelijknamige adres. Daar kies je zelf welke producten je wil proeven, de chef-kok bedenkt dan een verrassend gerechtje voor je lunch. En het is niet duur. Schotels kosten vijf tot acht euro. We adviseren de pecorino-kaas met honing van Matelica. Zeker een bezoek waard zijn enkele kleine dorpjes in de buurt. Frasassi is piepklein: een plein met een Romaans kerkje en een middeleeuws bruggetje. Vooral de grotten van Frasassi vormen een toeristische topper.
Het duizendjarige dorpje Offida staat bekend om de kant. Via openstaande deurtjes in kleine huizen kijk je naar vrouwen die de ambacht van het kantklossen nog beheersen. Culturele musts zijn Urbino met zijn Palazzo Ducale en Ascoli Piceno met ook nog een culinair symbool: grote gevulde en gefrituurde olijven.
Mare of de zee
De 170 kilometer lange kustlijn van Le Marche is een aaneenschakeling van idyllische dorpjes - vaak nog Romeinse vestingen zoals Fano - en prachtige zandstranden, zonder lelijke flatgebouwen. Portonovo vormt het ideale decor voor een romantische avond. De berg Conero maakt de kust er abrupt steil en rotsachtig: kliffen zakken in de Adriatische zee en vormen kleine adembenemende baaien, zeker bij zonsondergang. Het visrestaurant Giacchetti ligt in zon baai. Een goed adres voor immense schotels met zeevruchten en zeewier.
Ook in badsteden als Fano en San Benedetto del Tronto kies je best voor vis. Vergeet niet om een brodetto - soep met meer dan tien soorten vis - te proeven. Elke stad heeft haar eigen recept, en elke stad vindt het hare het beste, of wat had je gedacht.
Adriawijnen en anijslikeur
Wij houden van een frisdroge Verdicchio bij de vis. Deze Italiaanse zomerwijn is meteen ook de bekendste witte wijn uit de Marken. Herkenbaar aan de amforavormige fles. In Jesi, vlak bij de stad Ancona, vertoef je in het hart van deze wijnstreek. De wijnstokken in het achterland van de Adriatische stranden profiteren van de milde invloed van de zee. Naast fruitige Verdicchio-wijnen is het spectrum in de Marken verschoven naar rode wijnen, hoofdzakelijk van de druivensoorten Sangiovese en Montepulciano. De bekendste heet de Rosso Conero uit Ancona. In het zuiden van de Marken bottelen de wijnboeren de Rosso Piceno (vaak fruitige toets) en de Pecorino.
Waar ze in Noord-Italië grappa bij de koffie serveren, verkiezen ze in het midden van het land anijslikeuren. Familiestokerij Meletti is de bekendste producent in Le Marche. Proef een glaasje Anisetta Meletti in het stijlvolle Il Caffè Meletti - in Jugendstil - aan de Piazza del Popolo in Ascoli Piceno. Vele groten, onder wie schrijver Ernest Hemingway, gebruikten hier het aperitief.
PRAKTISCH
Hoe erheen:
-Met de auto: 1.450 kilometer rijden. Met een tussenstop kun je er in anderhalve dag geraken.
-Met het vliegtuig: wij vlogen via Rome op Ancona. Heen en terug: ongeveer 300 euro.
www.brusselsairlines.com
Verblijf:
Wij logeerden in de grotere hotels: Casale in Colli del Tronto (www.hotelcasale.it) en Federico II in Jesi (www.hotelfederico2. it). Om optimaal te genieten van het landelijke karakter kies je voor een agriturismo.
Italiaanse producten:
Voor gegevens over invoerders van Italiaanse wijnen en streekproducten kun je terecht bij het Italiaans Instituut voor Buitenlandse Handel (I.C.E.) in Brussel, telefoonnummer: 02- 229.14.30 en e-mail: bruxelles@ bruxelles.ice.it
- Agriturismo Il Gelso Fabriano: www.ilgelsoagriturismo.com
- Papiermuseum Fabriano: www.museodellcarta.com
- Grotten van Frasassi: www.frasassi.com
- Restaurant Anticofurlo: www.anticofurlo.it
- Visrestaurant Giacchetti, Via Portonovo 171, Ancona bron; hbvl.be
Melk beschermt tegen hartziekten en beroerten
Melk beschermt tegen hartziekten en beroerten
Het drinken van melk vermindert je kans om te sterven aan een hartaanval of een beroerte. Dat blijkt uit recent onderzoek.
Voorkomen Onderzoekers bestudeerden 324 studies over de effecten van melk op de gezondheid. Eerder kwam het drankje in diskrediet, wetenschappers beweerden dat het prostaatkanker zou veroorzaken. Maar deze nieuwe onderzoek toont aan dat melk de ontwikkeling van tal van ziekten voorkomt. Het beperkt ook je risico met 15 tot 20 procent om te sterven aan deze aandoeningen.
Helpen overleven "Met dit onderzoek ontdekten we dat melk drinken ons helpt te overleven. Het aanmoedigen van consumptie ervan zou de kost van medische behandelingen voor chronische ziekten kunnen beperken. Er moet wel nog meer onderzoek gebeuren naar wat melk nu zo gezond maakt", aldus onderzoeker Givens. (ep) bron; hln.be
Vijf goede redenen om te kiezen voor salade
Vijf goede redenen om te kiezen voor salade
Een slaatje (zonder vette sauzen) is een gezonde keuze, maar weet je ook hoe gezond? Deze vier redenen geven je extra zin om wél te kiezen voor dat slaatje. 1) Vezels Groenten bevatten veel vezels, die allerlei positieve effecten hebben: minder constipatie, minder cholesterol en het geeft je een verzadigd gevoel, waardoor je minder eet én uiteindelijk afvalt. 2) Tegen kanker (Donker) groene en oranje groenten hebben extra veel gezondheidsvoordelen: anitoxidanten, vitamines, foliumzuur, alfa- en betacarotenen. Zeker als je ze rauw eet, zoals in een salade. Samen verminderen ze de kans op kanker.
3) Minder calorieën, meer tevreden Uit studies blijkt dat een slaatje van maximaal 150 calorieën rapper een verzadigd gevoel geeft, wat het aantal calorieën opgenomen tijdens de maaltijd vermindert. Hoe groter het slaatje in volume, hoe beter: het wijst meestal op meer groenten en minder vette, calorierijke sausjes en dressings.
4) Goede vetten Vetvrij eten is niét gezond, maar je moet wel de foute vetten schrappen en de goede overhouden. Die goede vetten vind je onder meer in olijfolie, avocado en noten en zij helpen je lichaam beschermde chemicaliën opnemen, zoals lycopene uit tomaten en luteïne uit groene groenten. 5) Dagelijkse portie Door van een begeleidend slaatje een dagelijkse gewoonte te maken, verorber je zeker je portie groenten per dag waardoor je optimaal geniet van de voordelen van deze gezonde voedingsstoffen. Je lichaam bouwt geen tekorten op en beschermt je optimaal tegen ziektes.
Vuistregels voor een lekkere salade:
- kies een slasoort die je lekker vindt. Een krop geniet de voorkeur over voorverpakte porties
- speel met kleuren en smaken: gooi er al eens fruit of noten door, of gebruik groenten die je bijna niet eet.
- opgelet met sauzen en dressings: deze caloriebommen doen het slaatje naar binnen glijden, maar dat is niet de bedoeling. Op een salade moet je kauwen. Moet je na elke hap je mond afvegen, dan is er zéker te veel dressing. Probeer te werken met een beetje olijfolie en verse kruiden in plaats van mayonnaisesauzen.
- Beperk ook de porties kaas en vlees die je er bij gooit: een lekker extraatje, maar ook daar schuilt gevaar in. Kies voor mager vlees als ham of kip en beperk zeker de portie kaas.
De kippenfilets middendoor snijden, bedekken met huishoudfolie en goed plat kloppen met een houten plankje. De kippenfilets kruiden met peper en zout. De spinazie koken in gezouten water en goed laten uitlekken. De wortelen schillen en blancheren. De gekruide kippenfilets bedekken met spinazieblaadjes, een sneetje rookspek en een wortel. Dichtvouwen, opbinden met keukengaren en even laten rusten. Vervolgens gaar en goudbruin bakken in de hete boter. Intussen de saus bereiden. De paprika en de sjalot schoonmaken en laten gaarkoken in de kippenbouillon. Pureren met de staafmixer en door een fijne puntzeef gieten. Kruiden met peper en zout, de room erdoor roeren en laten doorwarmen. De kippenfilets uit de braadpan nemen, in schuine plakken snijden en serveren met de paprikasaus.
![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00645/tomaten_645982d.jpg"," ","null ",200,133);)
![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00646/knoflookFrankvander_646255d.jpg"," "," ",200,133);)
