Eten&Genieten - gezond genieten van eten & drinken
07-08-2009
STOOFPEREN
STOOFPEREN
Dit smaakt fantastisch als een bijgerecht bij een luxe diner. Maar kan ook prima met een bolletje ijs dienen als nagerecht. Het is erg eenvoudig.
OMSCHRIJVING
1
Schil de peren. Laat ze wel heel of snijd ze in vieren. Verwijder dan wel het klokhuis.
2
Zet de peren op met de wijn, suiker en het kaneelstokje.
3
Laat het kaneelstokje 10 minuten meekoken en verwijder hem dan.
4
Laat de peertjes zachtjes stoven tot ze mooi rood zijn. Dit duurt ongeveer 3,5 uur. De saus is dan ook ingekookt en hoeft dus niet meer gebonden te worden.
Goed te combineren met Vanille roomijs
bron;.kookse.tv
INGREDIËNTEN
voor 4-6 personen
1 kg stoofperen 30 gr. suiker 4 dl rode wijn 1 kaneelstokje
Tapasroute aan de Costa del Sol
Tapasroute aan de Costa del Sol
Patatas bravas (aardappeltjes met pittige tomatensaus), gambas con ajo (gamba's in knoflookolie gebakken), tortilla de piemento (tortilla met paprika) en champiñónes marinar (gemarineerde champignonnetjes). Allemaal Spaanse tapas om je vingers bij af te likken. En waar kun je die nu beter eten dan in Spanje. De Fuengirola de Tapas is een gastronomische route die je langs de beste 49 tapasrestaurants van de gelijknamige plaats aan de Costa del Sol leidt. Bij de lokale VVV kun je een folder halen waarin de route staat.
Bijna was ik er voorbij gelopen: de tafel met wijnen van Bodegas La Legua uit de DO Cigales. Nog even het geheugen opfrissen: Cigales is een vrij onbekende DO in het noorden van Spanje, tegen Ribero del Duero, Toro en Rueda aan. De DO is echter stevig aan de weg aan het timmeren. De rosés zijn zeer de moeite waard, maar vooral de rode wijnen gaan naar alle waarschijnlijkheid een mooie toekomst tegemoet.
Er is zelfs een bodega, La Legua, die al Parkerpunten verzameld heeft. Om die reden liet ik de proeftafel in de Spaanse ambassade enkele weken geleden bijna links liggen. Gelukkig had mijn proefgenote Martine de wijnen wel geproefd, en zij raadde me aan toch maar even te gaan. Gelukkig maar. Anders had ik de mooiste rode wijnen van de middag gemist, plus een aardig gesprekje met managing director Maria Bartolomé Torre. Zij wist me onder andere te vertellen dat de Parkerpunten vooral hielpen bij de naamsbekendheid. Je brengt nu eenmaal makkelijker een wijn met een Parkerscore van 93 onder de aandacht van importeurs dan een wijn zonder... Of je nu Parkerfan bent of niet, zijn punten verkopen! La Legua heeft al importeurs in Duitsland, de VS, Zwitserland en bij onze zuiderburen, maar nog niet in Nederland. (Tenminste, een paar weken geleden nog niet.)
Overigens worden de wijnen uit Spanje, en dus ook die uit Cigales, niet door Robert Parker zelf beoordeeld, maar door medewerker Jay Miller, voormalig klinisch psycholoog. Miller is al sinds 1977 actief in de wijnindustrie en sinds 1985 betrokken bij de activiteiten van Parker.
La Legua ligt vlakbij Valladolid: om precies te zijn op een afstand van één legua, 6 kilometer. Het wijngoed is het bezit van Emeterio Fernández en omvat 80 ha. eigen wijngaarden. Wijn wordt hier al 300 jaar gemaakt, en misschien wel langer, aangezien de archieven niet verder teruggaan. In 1997 zijn nieuwe bedrijfsgebouwen gereedgekomen, met roestvrijstalen fermentatie- en opslagtanks. Daarnaast zijn er 500 barriques van 225 liter, voornamelijk Frans eiken, maar ook 30% Amerikaans en 10% Hongaars.
Doel van Fernández is het maken van een rode wijn met kwaliteit en karakter. De druiven, voornamelijk tempranillo naast 5% garnacha en 5% cabernet sauvignon, worden dan ook met de hand geplukt. Gemiddelde leeftijd van de stokken is 16 jaar; er staan circa 2200 stokken op een hectare. Opbrengst per hectare is 4.000 kg; omgerekend dus nog geen 2 kg per wijnstok! De bodem bestaat uit rivierafzetting met veel keien.
Van de druiven worden vier wijnen gemaakt: Joven, Roble, Crianza en in uitzonderlijke jaren Capricho. Het is de Capricho 2003 die in februari 2008 93 Parkerpunten kreeg. De Joven 2006 ontving er toen 89 en de Crianza 90. Over de Capricho 2003 zei Parker/Miller 'The 2003 Capricho (1,000 bottles produced) was barrel fermented and aged for 24 months in new 500-liter Hungarian oak. Inky purple and more marked by its barrel treatment, it has an alluring bouquet of pain grille, pencil lead, mineral, blackberry, and black raspberry. Ripe, spicy, balanced, and seamless, it will provide satisfaction through 2015.'
Zelf proefde ik de Capricho 2005, waar eveneens maar 1000 flessen van gemaakt zijn. De malolactische fermentatie vond plaats op vaten van 500 liter van Hongaars eiken. De rijping gebeurde gedurende 18 maanden in deels Franse, deels Hongaarse barriques. Pas na deze 18 maanden wordt besloten of een Capricho gebotteld gaat worden of niet. Alleen als de wijnen topkwaliteit hebben, wordt een Capricho gemaakt. Op dit moment wordt gekeken of de 2007 kwaliteiten genoeg heeft.... Na de vatrijping volgt nog 18 maanden flesrijping.
Om de een of andere vreemde reden vertoont mijn proeverijboekje geen proefnotities bij de Capricho. Waarschijnlijk was ik zo onder de indruk van de wijn, dat ik maar helemaal niets meer heb genoteerd. Want dat ik hem geweldig vond, dat herinner ik me nog goed! Een heerlijk complete wijn, heel afgerond, met zowel subtiel fruit als subtiele houttonen. En zeker niet wat je verwacht van een Parkerwijn. Maar die verwachting berust ongetwijfeld op vooroordelen....
Ook bij de Joven, de Roble en de Crianza heb ik niets meer genoteerd dan 'subtiel, kruidig, mooie wijn'. (Overigens kan dit ontbreken van notities ook te maken hebben met de heer naast mij die wel erg veel Old Spice op had. Het zou verboden moeten worden....) Wat mij betreft horen we meer van La Legua; ik hoop ze dan nog eens rustig opnieuw te kunnen proeven, én drinken! En voor de prijs zul je het niet hoeven laten. De inkoopsprijs van de Capricho komt niet boven de 14 euro uit.
Wijnboek van het jaar Pieter Nijdam
Wijnboek van het jaar
Wijn neemt al eeuwenlang een belangrijke plaats in aan de Nederlandse dis. Aan Wijn neemt al eeuwenlang een belangrijke plaats in aan de Nederlandse dis. Aan de populariteit van dit edele vocht lijkt geen einde te komen. Nog steeds neemt ieder jaar de consumptie van rood, wit en rosé toe. Dat geldt ook voor het aantal mensen dat wijn als hobby kiest. Naast het aanleggen van een wijnvoorraad lezen ze alles wat los en vast zit, als het maar over wijn gaat.
Hoe populair wijn in Nederland ook is, het aantal vaderlandse wijnschrijvers van internationale allure is maar op een hand te tellen. Sterker nog, je houdt dan slechts één vinger over: Hubrecht Duijker. Maar daar is daar plotsklaps Harry Karis. Voormalig restauranthouder en arts, maar toch vooral bevlogen wijnfanaat. Karis is al ruim een decennia in de ban van de zuidelijke Rhône, en vooral van de wijnen uit Châteauneuf-du-Pape, zeg maar de vaandeldrager van deze gezegende streek. Ook hij las alles wat los en vast zat over deze wijnen, maar kwam al snel tot de conclusie dat de informatie gefragmenteerd, rommelig en vaak zelfs onjuist was.
Tijd voor actie, moet Karis hebben gedacht. En zo startte hij een ambitieus boekproject. Het moest hét standaardwerk over Châteauneuf worden. Drie jaar duurde het voordat Karis alle info bijeen had. Het resultaat mag er wezen. The Chateauneuf-du-Pape Wine Book (Engelstalig) telt bijna 500 paginas en daarin staat zon beetje ieder detail over het wijngebied. Van de pauselijke geschiedenis tot de laatste trend om witte Châteauneuf-du-Pape te maken. Uitgebreide beschrijvingen van alle (maar dan ook echt álle) wijndomeinen en hun eigenaren. Zelfs aanbevelingen over wijn-spijs en toeristische tips worden niet geschuwd.
En dan het voorwoord. Welke beginnende wijnschrijver lukt het om een pagina lange aanbeveling los te krijgen van Robert Parker. De loftuiting van s wereld invloedrijkste wijngoeroe aan Karis adres is meer dan oprecht. De Amerikaanse wijncriticus deelt immers diens passie voor de zuidelijke Rhône.
Hebben we dan helemaal geen kritiek? Eigenlijk niet. Wel een opmerking. In de uitgebreide beschrijvingen missen we een beetje de persoonlijke voorkeuren van de auteur. Ik begrijp daarentegen dat een kwaliteitsoordeel op bezwaren stuit als je een handboek wilt schrijven. Het is dan immers van belang om met zoveel mogelijk wijnboeren op goede voet te staan. Dat is Karis wonderwel gelukt, want Rhône-boeren zijn nogal eigenzinnig.
Met recht het wijnboek van het jaar.
The Chateauneuf-du-Pape Wine Book door Harry Karis, uitgeverij: Kavino, www.cdpwebshop.com , 69
bron; telegraaf.nl
Geef de zomer meer smaak
Marineren of infuseren?
Geef de zomer meer smaak
Marineren of infuseren? Beide technieken voegen smaak toe aan gerechten. Ze zijn daarom zeer geschikt voor zomerse bereidingen, omdat je met een minimum aan moeite een maximum aan smaak bekomt.
De principes achter infuseren en marineren liggen tegenover elkaar: daar waar tijdens infuseren smaak wordt onttrokken, wordt tijdens marineren smaak toegevoegd.
Bij een infusie worden aromatische ingrediënten toegevoegd aan een vloeistof, bijvoorbeeld suikersiroop, room, olie of alcohol. Het geheel wordt dan verwarmd, waarna men het laat afkoelen en 'trekken'.
De warmte zorgt ervoor dat de 'transfer' van smaken kan gebeuren. Nadien kan deze infusie verder verwerkt worden in tal van gerechten, zoals sausen, soepen, roomijs en dergelijke.
Bij een marinade wordt een hoofdingrediënt (veelal vis of vlees, maar groente of fruit kan ook) enige tijd in een aromatisch mengsel gelegd. Bedoeling is dat de aroma's van de marinade indringen in het te marineren ingrediënt.
Marinades bevatten vaak een vloeibare component (wijn, vruchtensap, yoghurt), maar kunnen ook alleen uit droge elementen bestaan. Dan spreekt men van spice rubs, omdat het mengsel letterlijk in het product wordt gewreven. bron;het.gastronomen.net
Kaas maken
Kaas maken
Teus Hoogerwaard in Krimpenerwaard liet ons kennismaken met de werkwijze van de heerlijke Goudse Boerenkaas. Volgens Teus, een jonge boer vol kennis van kaas, is kaas die gemaakt is van gepasteuriseerde melk smakeloos. Om die reden moeten er vervolgens meer dan nodig zout en andere smaakmakers toegevoegd worden.
Bij de echte Goudse Boerenkaas zoals wij die gingen maken is niets van dat alles nodig. Verse melk (natuurlijk van eigen koeien), stremsel en zuursel. In een mini workshop vertelde Teus helder en duidelijk over allerlei manieren om kaas te maken. En natuurlijk hoe wij het gingen maken. En eigenlijk is dat kinderlijk eenvoudig. Feit is natuurlijk wel dat de basis, de melk, een goede samenstelling moet hebben. En de basis daarvoor is natuurlijk weer de voeding die de koe krijgt. Tijdens de procedure werd ons duidelijk gemaakt wanneer je karnemelk, boter, hangop, kwark en wei zou krijgen. Wij gingen door tot het echte kaasproduct. Alleen hebben we het rijpen niet afgewacht omdat dit minimaal een maand zou duren.
De lunch werd ons deze keer aangeboden door Moeder Natuur, ergens tussen Ouderkerk en Kinderdijk. Op een mooi en rustig plekje op onze fietsroute zagen we een leuk stekkie onder een boom waar we onze kruidenkaas en veel fruit aten. Met wat vers appelsap en heerlijk kraanwater waren de magen gevuld en vervolgden we onze fietstocht richting Kinderdijk.
De Kinderdijk kennen we van molens en heeft natuurlijk alles met water te maken. Veel toeristen (50% uit het buitenland) zien alleen 19 mooie molens uit 1738 in een prachtig landschap. Wat ze niet beseffen dat hier een hele waterhuishouding achter schuil ging en gaat. Inmiddels hebben gemalen de taak grotendeels overgenomen. De vele molens pompten het water vanuit de Nederwaard en overwaard naar twee kanalen. Op het laagste punt, bij Kinderdijk, werd het vervolgens bij eb in de rivier gepompt. Door het stijgen van de rivierstand heeft men echter weer een tussenstation gemaakt waar het water weer vanuit gepompt wordt. De stichting restaureert met zorg alle molens zodat ze in originele en werkbare staat blijven. 1 molen is open voor bezichtiging en dat is zeker de moeite waard. De andere worden bewoond door echte molenaars. Natuurlijk kan men er heerlijk wandelen en fietsen. Het oude gemaal wordt gebruikt voor ontvangst van grote groepen die geïnteresseerd zijn in het wel en wee van de waterhuishouding door de molens. De nog steeds werkende pompen geven een mooi industrieel karakter aan het interieur. Niet voor niets staat de kinderdijk met dit gebied op de lijst van Unesco Industrieel Erfgoed.
Op steenworp afstand en dus met een fraai uitzicht over deze molens ligt een prima a la carte grand café met de passende naam Buena Vista. Voor de mensen die een bezoek overwegen is dit fraai Cubaans aangeklede restaurant zeer de moeite waard. Is knoflook u niet vies probeer dan de overheerlijke scampis of knoflooksoep als voorgerecht. Als hoof gerecht is de zalm of tongrolletjes zeer aan te bevelen. Bij de cappuccino wordt een klein schatkistje met lekkers geserveerd. Wat daar in zit mag u zelf ontdekken.
Na 500 meter fietsen waren we al bij onze slaapstek van deze avond: Bed and Breakfast Kiwok. Gelegen tegen de dijk mochten wij de beneden etage inclusief tuinterras gebruiken. De zon was inmiddels gezakt en de temperatuur was nog steeds aangenaam. Een prima moment om de weblog even bij te werken
Meer informatie over de workshop zelf echte Goudse Boerenkaas maken : www.hoogerwaard.info
Meer informatie over de Kinderdijk: www.stichting-kinderdijk.nl
Meer informatie over grand café Buena Vista: www.grandcafebuenavista.nl
Meer informatie over Bed & Breakfast Kiwok: www.kinderdyk.nl
Meer informatie over diverse activiteiten in het Groene Hart: www.vvvgroenehart.nl
bron; telegraaf.nl
Lissabon; Romantische plekjes
Lissabon Romantische plekjes
Wie tijdens een verblijf in Lissabon naar een vleugje romantiek zoekt zal dat probleemloos weten te vinden. De Portugese hoofdstad is door de mooie ligging aan de Taag en door de sfeervolle volkse wijken een reisbestemming bij uitstek voor romantische zielen. In Lissabon vind je als nergens anders tientallen romantische en idyllische hoekjes.
De verborgen tuin: Jardim Botânico
In het hartje van de stad, op minder dan 300 meter van de Avenida da Liberdade - de Champs-Elysées van Lissabon - ligt weggestopt tussen de huizen een van de aangenaamste, romantische groene plekjes. De Jardim Botânico in de rua da Escola Politécnica is niet groter dan 4 ha, maar door de overdadige en dichte begroeiing helemaal afgesloten van de rest van de stad. Het is een tuin in twee niveaus, verbonden door een brede laan met hoge palmen. Het is er heerlijk wandelen over kronkelende paden, tussen 300 jaar oude platanen en ceders. Er komen weinig mensen en dat is verwonderlijk gezien de pracht en de centrale ligging.
Lissabon aan je voeten
Een plek waar je 's avonds naartoe moet om te genieten van de koelte en van het mooiste panorama op de stad, een plaats waar geliefden samenkomen en toeristen die van een romantisch hoekje houden. Het is de Miradouro de São Pedro de Alcântara. Eigenlijk is het een parkje aan de rand van de Bairro Alto en om er geraken hoef je zelfs niet te klimmen. Je neemt het meest romantische vervoermiddel van de stad, de Elevador da Gloria, een tramstel dat al sinds mensenheugenis bestaat en op zich een bezienswaardigheid is. Boven ga je op een bankje zitten en geniet je van Lissabon op zijn mooist.
Nostalgie in het museum
Portugal, dat is wegdromen bij de romantische klanken van de fado-muziek die alle harten beroert. Maar wat weet je over die droevige, melancholische liederen? Wat weet je over de Portugese ziel waarover in de eenvoudige teksten van de fadoliederen wordt verteld?
Na een wandeling door de romantische wijk Alfama kom je bijna automatisch bij het Museo do Fado, op de oever van de Taag. Dit mooie museum vertelt niet alleen over de geschiedenis van deze muziek, over de grootste fadozangers, de beroemdste fadohuizen maar hetdompelt je helemaal onder in een romantische, nostalgische sfeer zoals je alleen in dat museum kan aanvoelen. In het Museo do Fado kan je in een prachtig decor, een oude fado-herberg, naar de beroemdste liederen luisteren en helemaal wegdromen. Wie ook wat fado-romantiek wil meenemen als souvenir vindt er een uitgebreide collectie muziek-cd's.
Lekkere gebakjes, geheime recepten
Romantici gaan zeker niet voorbij aan wat in Lissabon als een instituut wordt aanzien: Confeitaria Nacional, op het Rossio-plein en gesticht in 1829. Al bijna tweehonderd jaar worden hier de lekkerste gebakjes van de stad gemaakt waarvan niemand het recept kent. De huidige nazaten van stichter Balthazar Roiz Castanheiro verleiden de klanten met dagverse Bolo Rei (koningscake) en Bolinhos de Ovo (eierkoeken), met heerlijke koffie en met droge Dão-wijn. Een bezoek aan deze pasteleria' is als een romantische reis terug in de tijd. Alles ruikt er naar oud en is er ook oud en authentiek. Niet verwonderlijk dat er continu inwoners van de hoofdstad in en uit lopen, gebakjes en een vleugje romantiek meenemen naar huis.
Lissabon zien met tram 28
Het beeld van de oude tramstelletjes die door de nauwe straten van Lissabon omhoog klimmen tot op de heuvels is bekend. Voor een romantisch ritje met zo'n trammetje waarbij je zowat de ganse stad doorkruist, moet je lijn 28 nemen. Dat kan je het beste doen van op het plein Martim Moniz. De tram dondert door de straatjes van Alfama, daalt daarna naar de benedenstad en klimt tenslotte naar de Bairro Alto en verder naar de wijk Prazeres. Neem er je tijd voor, zet je lekker op één van die oude houten bankjes en kijk je ogen uit want zowat alle grote bezienswaardigheden van Lissabon liggen langs het parcours. Soms moet de bestuurder het tramstel verlaten om een wissel te schakelen en wie van de tram wil, trekt aan de koord die de bel doet rinkelen. Nog een reisje terug in de tijd, heerlijk romantisch.
Aan tafel Aan eten hoef je in Lissabon geen fortuinen uit te geven. Anders dan in andere grote Europese steden kan je er voor weinig geld lekker tafelen. Het goedkoopst eet je in de zogenaamde Tasca's. Dit zijn kleine, eenvoudige restaurantjes.
De Portugese keuken is een zegen voor al wie verzot is op vis, schelp- en schaaldieren. Bovendien kan je genieten van enkele specialiteiten met varkensvlees, kip en geit. Om al dat lekkers door te spoelen zijn de Portugese wijnen zeer geschikt. In Portugal worden ook enkele goede biertjes gebrouwen.
Denk eraan dat de meeste restaurants maaltijden aanbieden in twee formaten. Voor één persoon volstaat de meia-dose. De dose is genoeg voor twee personen. Bij heel wat restaurants kan je opteren voor een menu (refeição completa of ementa turistica) of een dagschotel (prato do dia). Voor de maaltijd krijg je in Portugal vaak hapjes aangeboden. Hiervoor moet je apart betalen.
In Lissabon heb je een brede waaier aan restaurantjes. Vooral in de Bairro Alto en de Alfame zijn er een heleboel leuke adresjes. In de Baixa en Rossio zijn de restaurants een pak minder authentiek. Wie een hekel heeft aan opdringerige obers kan de Rua das Portas de Santo Antão beter links laten liggen. bron;mytrip.be
06-08-2009
Pasta recept Italiaanse maaltijd salade
Pasta recept Italiaanse maaltijd salade
Een lekker zomers pasta recept voor 4 personen
Dit is tegelijk een van mijn favoriete koude gerechten zonder vlees.
Heerlijk op een warme dag en vooral lekker, makkelijk en snel klaar.
Kies voor dit recept de aller-rijpste cherrytomaatjes!
Pasta recept ingredienten
Voor deze Italiaanse maaltijd salade klaar te maken voor 4 personen hebt u nodig:
300 g farfalle (pasta),
2 doosjes cherrytomaatjes (á 250 g),
1 klein uitje,
2 bolletjes mozzarella (kaas á 125 g),
50 g groene olijven zonder pit,
6 zongedroogde tomaten op olie,
½ dl Bread Dipping olijfolie (fles á 250 ml),
zout en
versgemalen peper
Pasta Recept koken
Lekker en snel klaar: het enige wat u moet koken voor deze Italiaanse maaltijd salade is de pasta!
Farfalle beetgaar koken volgens gebruiksaanwijzing.
In vergiet afgieten en afspoelen onder koud stromend water.
Tomaatjes wassen en halveren.
Ui pellen en snipperen.
Mozzarella in blokjes snijden.
Olijven halveren.
Zongedroogde tomaten in reepjes snijden.
Farfalle vermengen met twee soorten tomaat, ui, mozzarella, olijven en olijfolie.
Op smaak brengen met zout en peper.
Deze Italiaanse maaltijd salade is super lekker met focaccia-brood, besprenkeld met Bread Dipping (of andere olijfolie).
bron;.onskookboek.be- edsreceptensite.nl
Langoustines met kwarteleitjes, gerookte melk en kruidenboter
Langoustines met kwarteleitjes, gerookte melk en kruidenboter
Tip :
De gerookte melk geeft aan dit gerecht een specifieke smaak.
Benodigdheden : - voor 4 personen -
8 grote langoustines 300 g tuinkruiden (peterselie, dragon, bieslook, dille, koriander) 8 kwarteleitjes 3 dl melk 200 g boter vel van gerookte zalm 1 g sojalecitine
Bereidingswijze :
Rook de melk door het vel van een gerookte zalm 1 nacht te laten inweken.
Ontpanser de langoustines en verwijder het darmkanaal. Plet tussen plastiekfolie en doe in de gewenste vorm.
Breng water met wat azijn aan de kook, neem van het vuur en doe de kwarteleitjes erin. Laat de eitjes 1 minuut in het water. Koel direct af in ijswater.
Snijd de zijkantjes af en bewaar in een gesloten doos om nadien terug op te warmen in kokend water.
Snijd de tuinkruiden fijn. Warm de boter op. Warm voor het serveren de tuinkruiden op in de boter.
Mix de gerookte melk samen met 1 g sojalecitine.
Plaats de geplette langoustine op het bord en zet even onder grill of in de oven.
Nappeer er de kruidenboter en de kwarteleitjes over.
Schuim er wat gerookte melk op en versier met verse kruiden.
bron; visinfo.be
Altijd tijd voor tapas
Altijd tijd voor tapas
Wist u dat het woord tapa zowel in het Spaans als in het Catalaans dekseltje betekent? Vroeger hadden de Spaanse herbergiers de gewoonte om een glas sherry af te dekken met een sneetje ham of brood om te vermijden dat er een vlieg in terechtkwam. Gaandeweg zijn die tapas uitgegroeid tot verrukkelijke hapjes... die de zon op tafel brengen.
1/4 koffielepel piment d'Espelette (of een ander chilipepertje)
6 mooie takjes bladpeterselie
40 cl melk
frituurolie.
Visbeignets
Breek de eieren en scheid de eiwitten van de dooiers.
Spoel de visfilets schoon, droog ze af, snijd ze in stukjes en doe ze in een mengkom samen met de olie, de bloem, de piment d'Espelette, de bladpeterselie en de melk. Mix alles tot een homogeen en compact deeg. Werk daar vervolgens met een paar mixerbewegingen de eierdooiers onder.
Voeg nog twee eiwitten toe aan de twee eiwitten die u apart hebt gezet en klop ze met een snuifje zout tot stevige sneeuw. Werk ze dan voorzichtig onder de visbereiding.
Verhit de frituurolie tot 170°C, schep beignetdeeg op met een lepeltje en laat een aantal van die schepjes in de hete olie vallen (niet te veel tegelijk). Frituur de beignets circa 3 minuten (draai ze af en toe om met een schuimspaan), haal ze uit de olie en laat ze uitlekken op keukenpapier. Dien warm op.
Snijd het vlees in blokjes, voeg de pesto, look en olijfolie toe en laat het geheel gedurende ongeveer 3 uur marineren. Halveer ondertussen de paprika, verwijder de zaadjes en snijd de helften in blokjes. Schil de witte ui en snijd hem in schijfjes. Kruid de schijfjes met een straaltje citroensap en wat olijfolie.
Maak de brochettes door er afwisselend stukjes rundvlees, paprika en witte ui op te steken. Zodra de brochettes klaar zijn, laat u ze gedurende 5 minuten gaar worden en dient u ze onmiddellijk op. U kunt ze met geroosterd brood en pesto serveren.
bron; .leffe.com
05-08-2009
Vijftiental Belgische bieren bekroond met World Beer Award
Vijftiental Belgische bieren bekroond met World Beer Award
Het Britse gespecialiseerde tijdschrift Beers of the World heeft afgelopen week de World Beer Awards 2009 uitgedeeld. Buiten twee bieren van brouwerij Saint-Feuillien in Le Roeulx (Henegouwen), heeft de wedstrijd ook nog een vijftiental andere Belgische bieren, waaronder Blanche de Namur (Witbier van Namen), bekroond. Dat staat te lezen op de website www.tastingbeers.com. Internationale jury Een internationale jury maakte voor de prijzen een keuze uit honderden Europese, Noord-Amerikaanse en Australische bieren in verschillende categorieën. Gisteren raakte al bekend dat het bier Saison van brouwerij Saint-Feuillien als winnaar uit de bus kwam in de categorie seizoensbieren. Nog in Henegouwen kreeg de brouwerij van Brunehaut een award voor het witbier Mont-Saint-Aubert en voor het bruine bier Saint-Martin, dat eerste werd in de categorie 'Strong Dark Ale'. Witbier Ook de Naamse Brasserie du Bocq viel in de prijzen, en dat in een van de belangrijkste categorieën van de wedstrijd. Blanche de Namur werd bekroond als beste witbier en won in de categorie 'Best wheat beer' en 'Best grain only wheat beer'. Het bier Gauloise Ambrée kon de tweede plaats in de categorie 'Strong Pale Ale' veroveren. De brouwerij Oud Beersel kreeg voor de Oude Geuze de prijs voor beste kriek. Ook de Liefmans Kriek (Moortgat) werd door de jury aanbevolen.
De Halve Maan Brouwerij De Halve Maan in Brugge werd warm aanbevolen door de jury voor de blonde en bruine Brugse Zot (Strong Pale Ale Blonde en Standard Dark Strong Ale). Deze twee laatste categorieën werden gewonnen door twee andere Belgische bieren, de Malheur 10 van de gelijknamige brouwerij in Buggenhout en de Gouden Carolus Classic van brouwerij Het Anker. (belga/dea) bron;demorgen.be
Broccoli is gezonder in combinatie met tomaten
Broccoli is gezonder in combinatie met tomaten
Tomaten en broccoli hebben meer gezondheidsvoordelen als je ze samen eet. Maar er bestaan nog andere 'voedingsparen' die gezonder zijn dan de som van de delen. Kanker Broccoli wordt gelauwerd als een supergroente. Maar als je deze groente samen met tomaten eet nemen de gezondheidsvoordelen massaal toe. Broccoli bevat glucosinolaten en tomaten zitten vol lycopeen. Dit eerst bestanddeel verwijdert kankerverwekkende stoffen uit het lichaam, het zorgt er zelfs voor dat kankercellen 'zelfmoord' plegen. Tomaten verminderen het risico op prostaatkanker. De onderzoekers verdeelden de ratten met deze ziekte in drie groepen, de ene groep at enkel broccoli, de andere enkel tomaten, de laatste groep kreeg tomaten steeds in combinatie met broccoli. Daaruit bleek dat de ratten uit de laatste groep de kleinste tumoren ontwikkelden.
Maar ook tal van andere combinaties van ingrediënten werken beter dan apart: - Sardines voorzien het lichaam van vitamine D, een bestanddeel dat je lichaam moeilijk uit voeding kan halen. Als je dit samen met wit brood, een bron aan calcium, eet, heb je een wondermiddel voor sterke beenderen. Want calcium kan niet opgenomen worden zonder vitamine D. Andere goede combinaties zijn een salade van zalm met sperziebonen, een omelet met kaas en yoghurt van schapenmelk met muesli.
- Kikkererwten, een bron van ijzer, en taboulé, zit boordevol vitamine C, zijn een goede combinatie omdat plantaardige ijzer niet zo goed door het lichaam wordt opgenomen als dierlijke varianten. Maar de combinatie met vitamine C verbetert dit. Meng deze ingrediënten ook nog met look, tomaten, couscous en veel peterselie en je hebt een vitamine C-bom.
- Wortelen bevatten veel caroteen, als je deze groente roostert met olijfolie, dan helpen de olie en de hitte betacaroteen te vormen, waardoor bestanddeel makkelijker in het bloed wordt opgenomen. Deze stof helpt kanker te voorkomen en beschermt de huid tegen schade van de zon. Het maakt ook dat we beter in het donker kunnen zien en voorkomt cataract. Nog een andere goede combinatie is spinazie, voor gele caroteen, en fetakaas. (ep)
bron; hln.be
Verse kaas met radijs
Verse kaas met radijs
De verse kaas op smaak brengen met peper, fijngehakte sjalot en gesnipperd bieslook. Een sneetje brood besmeren met de kaas en afwerken met schijfjes radijs.
Groenten en eieren hebben iets met elkaar en laten zich eindeloos lekker combineren: als voedingsstoffen zijn ze perfect complementair terwijl het kleurrijke bord zorgt voor een sterke visuele aantrekking. Een ei is vanzelfsprekend een bron van eiwitten en precies daarom een uitstekende begeleider van groenten. Het bevat alle essentiële aminozuren in een goede verhouding. De dooier bevat ijzer, foliumzuur, vitamines als B2 en B12, E en D. Bovendien is een ei arm aan calorieën én aan verzadigde vetzuren. Het eiwit bevat geen cholesterol, de dooier zon 200 mg. Dat is niet weinig maar als vervanger van vlees en bij beperkt gebruik van andere vleeswaren, kaas en gebak past een ei uitstekend in een gezonde dagvoeding. Voeg daarbij de vezelrijke en vitaminerijke kracht van frisse lentegroenten en je creëert een heerlijke maaltijd die sterk maakt
Omelet met radicchio
Ingrediënten voor 4 personen:
4 vastkokende Flandria-aardappelen
1 kropje Flandria-radicchiosla
1 eetlepel lightsladressing
6 eieren
4 eetlepels magere melk
50 geraspte Parmezaanse kaas
1 bosje bieslook
peper en zout
Bereiding
Kook de geschilde aardappelen niet langer dan 18 minuten. Giet ze af en snijd ze in blokjes. Snijd de voet uit het slakropje en haal de bladeren uit elkaar. Spoel ze, droog ze en meng ze met de sladressing. Klop de eieren op met de melk, peper en zout. Bak zonder vetstof vier omeletten in een pan met een anti-aanbaklaag. Leg blokjes aardappel op de omeletten zodra ze beginnen te stollen en laat dan nog even verder laten stollen. Leg elke omelet op een bord en bestrooi ze met geraspte kaas en fijngehakte bieslook. Zet de borden eventjes in een warme oven tot de kaas gesmolten is. Serveer met de sla.
Omeletboterhammen
Nodig per kind:
2 sneden bruin brood
2 eieren
50 ml magere of halfvolle melk
2 plakjes lightkaas
Bereiding:
Breek de 2 eieren in een glazen potje en klop ze samen met de melk op. Giet het eimengsel in een hete pan totdat een stevige omelet ontstaat. Snijd de omelet en de plakjes kaas in reepjes. Beleg elke broodsnede met reepjes omelet en kaas. Sluit de boterhammen en verpak ze in vershoudfolie.
Andere mensen worden bij het horen van 'ravioli in blik' helemaal blij. De witte kussentjes in plakkende rode saus brengen midlifecrisissers zoals ik in een nostalgische bui. Ravioli was het schoolvoedsel dat we wél lekker vonden (als er maar geen schoolgekookte aardappelen bij waren, dan was alles al lekkerder). Op kampen en bij jeugdbewegingen sloten volle borden ravioli met raspkaas een dag van ravotten feestelijk af. Ik denk dat dit soort voedsel de Vlaamse jeugd tomaten heeft leren eten, want een generatie of twee geleden gingen die hoogstens in de soep, mét balletjes welteverstaan, anders wou niemand ze. Mijn moeder was ooit 'Chef Monitrice' in zo'n vakantiekolonie. Zij getuigt hoe de kinderen in de jaren 1950 alles lieten staan waar tomaat in zat. Vandaag kun je, in de laatste vakantiekolonies die er nog zijn, horen: "Als er geen tomatensaus over is, dan eten ze het niet." De tijden veranderen!
Mijn kinderen zijn er altijd dol op geweest, en voor mij hoeft ravioli ook niet zo nodig gevuld te zijn met verse spinazie/ricotta of truffel met zee-egelkuit. Ik toog op zoek naar het meest sprekende blik ravioli dat men zich kan bedenken, dat van Buitoni. Ik heb het weten evolueren van vierkante kussentjes over ronde tot de vorm van de letter B, van Buitoni.
Bij Carrefour hadden ze er geen, alleen huismerk. En ik ben tegen huismerken. Bij Delhaize: geen Buitoni-blik te zien. Dan naar Colruyt, die hebben er zeker. Welnee, alleen deze Zapetti (uitspreken op zijn Frans, dan krijgt het betekenis) en hun eigen goedkoopmerk, Econom. Het verschil tussen beide? Op Zapetti staat 'zuiver rundsvlees', op Econom 'zonder varkensvlees'. Nuance!
Misleiding Wat is er gebeurd met Buitoni? Dat symbool van Italië is ouder dan het land. In 1827 opende mevrouw Buitoni, geboren Giulia Boninsegni, een pastawinkeltje. Haar zoon bouwde het uit tot de eerste waarlijk industriële drogepastafabriek. Die opereert vandaag nog steeds in San Sepolcro, een stadje in Toscane. Buitoni diversifieerde en werd het grootste pastabedrijf ter wereld, tot het in de yuppe jaren 1980 van hot naar her werd verkocht en versmolten. Danone wou het, Carlo De Benedetti won het, maar verkocht het weer door aan Nestlé, en daar willen ze nu van de fabriek af. Het pastamaken wordt uitbesteed. Het is net als met de Guinness van enkele weken geleden. Zo'n prestigieus merk genereert veel geld, maar zelf hun handen vuil maken, ho maar, dat is er voor die grootgrutters te veel aan. Alleen de schijn telt.
Maar of men ze nu in Belarus of op de Seychellen maakt, waar zijn die blikken gebleven? Ik heb gezocht in winkels en het internet bevaren geen spoor. Tot ik op Zapetti stuitte. Als ik het goed begrijp, is de pasta-in-blik van Buitoni gekocht door het Franse Raynal et Roquelaure, een huis dat doorgaans cassoulets en zo inblikt. Vandaar de Franse naam met nep-Italiaanse schrijfwijze van het merk. Er zijn blijkbaar geen blikproducten van Buitoni meer in de handel. Wel 'verse' (nu ja) of diepvriesbuitoni's.
Tot zover de blikjes. De ravioli dan maar. Zijn die wel Italiaans? De oudste geschreven vermelding van ravioli zou in Engeland te vinden zijn, op een Anglo-Normandisch perkament uit 1290. Nu leverden de Normandiërs in die tijd koningen voor de helft van de Middellandse Zee, dus is een Arabisch-Italisch-Siciliaanse oorsprong niet onmogelijk. Vergelijkbare, in gekookt deeg verpakte hapjes vindt u overigens over heel de wereld. Gyoza is een specialiteit van Okinawa, die men onmiddellijk als ravioli herkent. Bij de Chinezen zijn er dimsum die op ravioli lijken. We mogen ook de won ton niet vergeten, ravioli-achtige wrongen die in bouillon worden geserveerd. De monniken van de abdij van Maulbronn in Zwaben vertellen dan weer dat hun versie, Maultaschen, bedoeld waren om Onze-Lieve-Heer te misleiden tijdens de vasten. Verpakt in pasta kon Hij van daarboven niet zien dat er vlees in zat.
Een recept ga ik u vandaag niet geven. Dit artikel begon immers als een ode aan kant-en-klaar blikvoer. Maar wie zelf ravioles of roffioelen wil maken: er zijn overal recepten voor de pasta te vinden. De vulling kiest u zelf. Zorg ervoor dat die gaar is vooraleer u gaat koken, dan kan het resultaat niet meer stuk. Alles kan, zelfs chocopasta.
Ik herinner me een televisiedocumentaire over de Zijderoute. In de film konden we zien hoe Chinese expeditieleden, ergens in Mongolië, een gazelle schoten voor het avondmaal. Groot evenement, een afwisseling van het blikjesvoer uit de voorraden. Dan toonde men hoe ze het verse gazellenvlees klein hakten (pas geschoten wild is natuurlijk veel te taai om als 'steak' te eten) en er stante pede... ravioli mee vulden. Een raar beeld. Het bewijst dat ravioli eten is voor ontdekkingsreizigers en scoutskampen. Maar ik zou dat nooit zelf bedenken, ik zou er mee hebben in blik. Smakelijk.
Bij brouwerij Cantillon in Anderlecht zijn maandagmorgen de befaamde Schaarbeekse krieken aangekomen. Maar die naam is misleidend. Aan het woord: bioboer Peter Vandendaele en brouwer Jean-Pierre Van Roy
Bij brouwerij Cantillon in Anderlecht zijn maandagmorgen de befaamde Schaarbeekse krieken aangekomen. Daarmee maakt de Brusselse brouwer een speciale kriek. Maar de krieken komen al lang niet meer uit Schaarbeek zelf.
Brouwerij Cantillon bestelde 890 kilo Schaarbeekse krieken. Maar die naam is wel misleidend. De krieken komen niet uit Schaarbeek maar van bioboer Peter Vandendaele uit Pepingen, bij Halle in het Pajottenland.
"De naam van die krieken verwijst naar Schaarbeek, maar ik heb nooit goed begrepen waarom. Het Pajottenland, waar de geuze en de kriek vandaan komt, is ook de streek waar men die bomen vindt," vertelt Peter Vandendaele.
De Schaarbeekse krieken zijn zoet en die suikers zijn uitermate geschikt voor de speciale Kriek Cuvé Lou Pépé van Cantillon. Dat is een kriek van lambic en een hoge concentratie fruit, 300 gram krieken per liter.
De krieken gaan nu in eiken vaten met een lambic van twee jaar oud. Eind oktober wordt de kriek gebotteld en dan begint de tweede gisting in de fles. Volgende zomer Cuvé Lou Pépé te degusteren.
Brouwerij Cantillon is de laatste brouwerij in Brussel en brouwt nog op traditionele wijze lambic.
Het is een van mijn eigen favorieten. En een ontdekking uit nood geboren. Ik had geen court-bouillon in huis. Court is een simpele basisbouillon, die je naar eigen smaak maakt en waar je later in kookt of pocheert. Bij mij lagen alleen nog maar bouillonblokjes .
Nodig voor 4 personen: 4 moten zalm of zalmfilet, niet te dun, 300 cl bouillon
Voor de saus tartaar: 4 eetlepels mayonaise, 1 fijn gesneden augurk, scheut Worcestershiresaus, scheutje tabasco, 2 theelepels citroensap
In ieder geval, er was niets anders en ik maakte de lekkerste zalm ooit
Breng bouillon aan de kook. Dan op het allerlaagste pitje met nog wat eronder. Het water moet heet blijven maar mag niet meer koken. Hou wat hete bouillon bij de hand en leg de zalm in de bouillon. Vul aan tot de zalm tot de helft in het vocht ligt.
Nu kijken, na een paar minuten zie je kleine vlokjes eiwit in de bouillon komen. Nu de zalm omdraaien en weer met rust laten tot er zich weer eiwit afscheidt. De zalm is nu klaar en perfect. Voor de saus tartaar alle ingrediënten door elkaar doen. Simpel, snel en overheerlijk. Felix Wilbrink bron; telegraaf.nl
Ik was stomverbaasd toen ik bij mijn Marokkaanse visboer een piepschuimbak vol van deze geelgroenglimmende rolronde visjes zag liggen. Hij lachte breed en zei: "Éperlans." Neen, goede man, diende ik hem van repliek, dit zijn geen spieringen, dit zijn smelten, zandspieringen, des lançons, des équilles.
Hij wilde nog tegensputteren, maar zag toen dat een verkoper in Rungis in vette zwarte letters équilles op het piepschuim had gestift. "Des éperlans?" Had hij zich laten rollen in de hallen van Parijs?
Wel, ja en nee. Smelten liggen haast nooit in de winkel. Dit is pas de tweede keer in mijn leven dat ik ze te koop vind voor menselijke consumptie. De eerste keer was aan de Minck in Duinkerke, rechtstreeks van een visser. Maar zelfs die brengen er zelden mee, want wie lançons vangt, gooit ze onmiddellijk terug. Het zijn ook zulke kleine, onnozele visjes. Deze hier waren hoogstens tien centimeter, al kunnen ze dertig centimeter halen.
Er bestaan verschillende soorten zandspiering, en ze komen in alle koude zeeën voor. De grote noemen we vaker smelt en dragen de naam Ammodytes lanceolatus. Tobis, zeggen de Duitsers, lançon voor de Fransen. De kleinere A. lancea kennen wij als zandspiering, équille in het Frans.
U hebt er nog nooit van horen spreken? En dat terwijl dit hou u vast de meest voorkomende vis in de Noordzee is! En niet alleen de meest voorkomende, het is ook de meest gevangen soort. In 1990 nog werd er een miljoen ton zandspiering bovengehaald, voornamelijk door de Denen. Daarmee vergeleken zijn de haring- en kabeljauwvisserijen in de Noordzee borrelnootjes.
Waar al die vis naartoe gaat? In Denemarken en Noorwegen staan fabrieken die de visjes verwerken tot vismeel en visolie. Vroeger was daar al wat vraag naar, maar voor de komst van de grootschalige viskweek stonden er in Denemarken ook elektriciteitscentrales die op visolie draaiden. Vandaag is visolie veel te duur om te verstoken. Denk maar aan de mode van de omega-3. Zonder zandspiering zou de kweek van Noorse en Schotse zalm, van tarbot, zeebaars of goudbrasem onmogelijk zijn. De sector van de viskweek kan nauwelijks groeien, omdat er te weinig visolie en -meel te vinden is. Laboratoria zijn op zoek naar alternatieven, maar de aquacultuur snakt naar steeds meer vismeel.
Zoiets moest wel nare gevolgen krijgen. In Schotland leven vogelsoorten die volledig afhankelijk zijn van deze visjes, de prachtige papegaaiduiker bijvoorbeeld. Op heel veel foto's ziet u ze met een bek vol zandspiering zitten. Maar ook sterns, alken en jan-van-genten hebben deze kleine visjes nodig om hun jongen te voeden. Om maar te zwijgen van de makrelen onder water. Die willen ook zandspiering. Zo weet de visser trouwens of er ergens makreel zit. Boven water cirkelen vogels waar een school makreel de zandspiering naar de oppervlakte jaagt. Dat is van kilometers ver te zien.
Door de overdreven vangst op deze industriële' vis verdween de zandspiering uit bepaalde gebieden van de Noordzee; de vogels moeten nu veel verder vliegen om vis voor hun jongen te vinden. Vanaf het jaar 2003 zien we de vangsten van zandspiering halveren. Was er niet méér te vangen, of werden de Europese regeringen verstandiger? Hoe dan ook, de wetenschappers raden aan om enkele jaren helemaal geen zandspiering meer te vissen, tot nut van iedereen. Eens kijken of de Denen dat kunnen.
In België wordt er niet op zandspiering gevist. De visjes die hier op mijn aanrecht belandden, kwamen uit een andere visserij, ergens in het Kanaal. Die populatie zou veilig moeten zijn: geen Denen in de buurt. En zoals ik al schreef: er is toch geen mens die zich voor deze kleine dingetjes interesseert. Vroeger was er wel een strandvisserij op smelt en zandspiering, ook in België. De diertjes kunnen zich met hun spitse snuit bijzonder snel in het zand ingraven. Zo wachten ze dan op de terugkeer van het tij. Daar werden ze vroeger gevangen met een hark of een spade, soms zelfs door het strand te bewerken met paard en ploeg.
Gefrituurd Culinair heeft de zandspiering zijn verdedigers. Er zijn heel weinig boeken die de vis vermelden, maar Henri Paul Pellaprat, een kookboekenkok uit het eerste deel van de twintigste eeuw, doet dat wél. Hij noemt met stip de gefrituurde équille: "servi bien croquant, c'est très bon." In een ander boekje, een bijlage van een Frans damesblad uit de jaren 1960, staat de soort beschreven als "een van de beste frituren die men zich kan wensen." Ik heb het me geen twee keer laten zeggen, en het was een succes bij al mijn huisgenoten.
Spoel de visjes en laat ze goed uitdruppen. Droog ze dan af en doe ze in een oude broodzak, samen met een schep bloem, wat peper en desnoods een snuif zout. Zak dichtplooien, goed schudden.
Laat olie heet worden in een pan. Dat hoeft geen diepe frituurpan te zijn, een gewone koekenpan of wok werkt ook. Haal een greepje bebloemde visjes uit de zak, schudt het teveel aan bloem eraf in een zeef en gooi ze in de zingende olie. Niet te veel ineens. Laat mooi krokant bruinen. Even in de zeef laten uitdruppen en met de vingers oppeuzelen in gezelschap van een goed glas bier. Smakelijk.
![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00647/CDP_0020_wine_0020__647706d.jpg"," "," ",200,200);)
Een lekker zomers pasta recept voor 4 personen 
Deze Italiaanse maaltijd salade is super lekker met focaccia-brood, besprenkeld met Bread Dipping (of andere olijfolie).
![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00647/zalmpie_647212d.jpg"," ","null ",200,130);)
