Met een boek in de hand en nog zeker vijf naslagwerken op tafel is Jan-Henk Schutte op zoek naar informatie over de Gamerse Zuren. Een 'inheemse' appelsoort. Groen, hoekige boven- en onderkant, glanzend. Hij geeft het op.
"Nee, deze appel staat niet beschreven in de boeken, dus ik kan niet met zekerheid zeggen dat we er een nieuwe soort bij hebben. We moeten de eigenaar vertrouwen."
Schutte is lid van de Noordelijke Pomologische Vereniging (NPV), die als doel heeft oude appel- en perenrassen boven water te krijgen. Zondag staat hij met zijn kraampje op de derde fruitfair op het Kalverbos in Tiel. De eigenaar van de Gamerse Zuren heeft net zijn vijf appels bij hem afgegeven. "We kennen de soort, een echt streekras. De appels nemen we mee naar huis en gaan we onderzoeken", aldus Schutte.
Voorbijgangers blijken zeer geïnteresseerd in de witte plastic bordjes met appels en peren erop die de NPV vandaag heeft uitgestald. Sterappels, curéperen, grote en kleine exemplaren, rood en groen. "Maar die zijn uit eigen collectie hoor", zegt Schutte. " We zijn juist op zoek naar soorten die we nog niet hebben. Onze collectie bevat ongeveer achthonderd verschillende appels en peren. Maar over de hele wereld zijn er duizenden soorten." Trots toont hij een aantal 'Rode Williams'. Een grote, goedgevormde rode peer. Schutte: "Dat is de eerste keer dat die bij ons binnenkomt, erg mooi."
Dit is een fenomeen van de late zomer, en het duurt maar een paar weken: op de markten worden nu gesloten kolven maïs aangeboden.
Ons land staan vol maïs, zo lijkt het wel. Wie tegenwoordig rijdt langs Vlaamse wegen, komt overal maïsvelden tegen. In het begin lijkt het nog wel wat op een korenveld, maar al snel worden de stengels heel lang en dik en zie je de Vlaamse villawijken langzaam wegzinken in het groen van de Zea mays , een grassoort die oorspronkelijk uit Mexico komt. Waar gaat al dat groene geweld naartoe, vraagt een mens zich af? Zoveel maïs wordt er toch niet verkocht?
Vroeger, zo vertelden de Mayas in Midden-Amerika, waren de mensen van hout gemaakt, er stroomde geen bloed in hun aderen en ze hadden geen spieren. Met een houten hoofd konden ze daarenboven niet nadenken of hun goden vereren. En dat vonden de goden niet leuk. Ze riepen de wilde dieren bijeen om een voedsel te vinden dat de mensen verstand zou geven. Het waren Yac de boskat, Utiu de coyote, Quel de papegaai en Hob de kraai die hun vertelden waar ze witte en gele maïskorrels konden vinden: in het nest van de rode mieren. Door die vondst werden de mensen pas echt mens.
Kat, coyote, papegaai en kraai moesten eens weten wat ze hebben aangericht! De beschaving die de maïs veroorzaakte, werd door de Europeanen vernietigd, maar de revanche was niet van de poes. Om te beginnen bleek, buiten de traditionele context, maïs helemaal niet zon gezond voedsel (maar daar schreef ik lang geleden al over, naar aanleiding van pap en polenta), en in plaats van dat de mensen slimmer werden, werden ze er achterlijk door. Maar daarenboven domineerde het grote gras ook nog eens de hele wereldlandbouw. Een van de verantwoordelijken daarvoor was Richard Nixon.
Gesubsidieerd In de jaren zeventig van de vorige eeuw ging het niet goed met de Amerikaanse economie. In 1972, na enkele jaren van mislukte oogsten, kocht de Sovjet-Unie een fabelachtige hoeveelheid graan in de Verenigde Staten. De graanprijzen stegen prompt en de boeren steunden uit dankbaarheid massaal de herverkiezing van Nixon. Maar dat had een vervelende weerslag op de Amerikaanse boterhammendoos. Een jaar later waren alle voedselprijzen zo sterk gestegen dat er demonstraties van huisvrouwen kwamen voor de ingang van de supermarkten. Granen waren te duur om kippen mee te voederen, en zelfs de T-bone steak werd onbetaalbaar voor de middle class .
Het antwoord van de politiek aan de boeren was: plant zoveel je kunt, wij zorgen voor een inkomen en voor de afzet. En sindsdien wordt de wereld overspoeld met gesubsidieerde Amerikaanse maïs. En de overheid zorgde voor steeds nieuwe toepassingen voor die vloedgolf maïs, vandaag het goedkoopste voedsel ter wereld. Michael Pollan, die met dit verhaal zijn bestseller The omnivores dilemma uit 2006 begon, schat dat de westerse mens vandaag vooral uit maïs bestaat, want melkproducten, kweekvis, kip en rund zijn allemaal gekweekt op maïs, maar ook onze eigen Stella, alle softdrinks, meergranenbroden, frituurolie, stropen, energierepen en koekjes halen hun winst uit de goedkope stroom maïs en de glucosestroop die eruit wordt gewonnen, allemaal uit de VS van A.
Hier in ons land wordt gelukkig de hele plant gebruikt. Men kweekt hier nauwelijks maïs voor de kolven. Die kolven worden niet apart geoogst, maar voornamelijk vermalen met de hele plant en dan ingekuild als voeder voor het hele jaar ( silage ). Al dat groen rond de Vlaamse fermettes is gewoon beestenvoer. Misschien zien we er binnen enkele jaren nog meer van, want de hele plant wordt ook gebruikt om biogas en elektriciteit mee te maken.
Alcohol stoken is natuurlijk ook een optie. Heel wat Amerikaanse whiskeys zijn van maïs gemaakt. En aangezien er (veel) olie uit wordt gewonnen, behoort biodiesel ook tot de mogelijkheden.
En dat is nu waarom er, in tegenstelling tot de velden, zo weinig maïskorrels in de winkel liggen. Er is natuurlijk de popcorn in Kinepolis (stinken, jongens!), en de blikjes zoete maïs, maar ik heb nog nooit iemand ontmoet die die laatste lekker vond. Er zijn overigens meer dan driehonderd maïsvariëteiten, en de korrels die voor stroop worden gebruikt, zijn niet dezelfde als die voor popcorn, drankbekertjes, geneesmiddelen of voor sigarettenlijm.
Barbecue Als ze er zo dan groen bijliggen op de markt, gekleed in hun vezelrijke jasje, dan is dat toch eens de gelegenheid om echt maïs te eten. Dit is suikermaïs. Gedroogd zou ze misschien tot popcorn gepoft kunnen worden. Maar kies nu jonge en fris uitziende kolven. Men zegt mij dat de haren, die bovenaan uitsteken, er donker uitzien wanneer de maïs kookrijp is. Dat is nog niet volrijp, maar de korrels worden dan hard en zijn (ongepoft) niet lekker meer.
Hoe maken we nu suikermaïs klaar? Haal de bladeren er niet af. Laat ze een tijdje in wat water staan, dep ze dan droog en plop ze gewoon op de barbecue. Een tiental minuutjes misschien? Misschien iets langer. Je kunt ze ook stomen in een stomer of met een bodempje water, onder deksel op het keukenvuur twintig minuten, en dan opdienen met gesmolten boter. Smakelijk.
Nick Trachet bron;brusselnieuws.be
Proefkonijn: Si Versailles
Proefkonijn: Si Versailles
Si Versailles is een vaste waarde op de Zeedijk van Knokke-Zoute. Zo vast, dat er wel eens een wind mocht doorwaaien. Die wind kwam er in de persoon van Wim Van Gorp, die in Parijs het succesvolle restaurant Market op poten zette.
De evenwichtsoefening die hij moest maken was het juiste midden te vinden tussen vernieuwing en klassiekers waarvoor families met kinderen en kleinkinderen al jaren hierheen komen.
Het is een zonnige, maar winderige zondag, en de beschutte tafeltjes op de dijk zijn allemaal bezet. Binnen is er nog plaats genoeg. "Zou niet mogen op een dag als deze", zegt de kelner later, maar wij zijn er blij mee, want we komen onaangekondigd met het vage plan een garnaalkroketje te eten. Maar dan zie je de kaart en je ziet de gerechten passeren, en het wordt toch meer. Om alle verwarring te vermijden zijn de nieuwe gerechten aangegeven met een speciaal tekentje. Of er fishsticks met appelmoes zijn, wil de jongste weten? Dat staat niet op de kaart, maar de gastvrouw zal eens tot bij de kok lopen. Met gretige ogen zien wij een reusachtige zeevruchtenplateau passeren, een gezelschap Duitsers bestelt mosselen.
Evolution Wij houden het op garnaalkroketten (18 euro) en twijfelen tussen tartaar van tonijn met zwarte olijven (16 euro) of van rund, met gegrilde avocado (24 euro), beide op de kaart voorzien van een 'E' die staat voor Evolution of hedendaags.
Deze zaak is al sinds 1986 in handen van de familie Ponjaert, en zoiets voel je ook, onder meer aan de ontspannen manier waarop men met kinderen omgaat. Want kijk, daar verschijnt de montere kelner met 'huisbereide fishsticks' en zowaar een potje appelmoes. De jongste legt zijn tekengerief opzij en valt aan.
Intussen zitten wij al aan het verse brood, waarbij een potje lekkere, luchtige bieslookroom wordt geserveerd. Ook dat zal 'uitgelikt' terug naar de keuken gaan.
Donker en intens Onze garnaalkroketten, twee stuks, hebben een donker korstje, en ook de vulling is vrij donker en zeer intens van smaak. Eerder fumet-achtig dan pap, om het eenvoudig te omschrijven. Erbij komt, zoals het hoort, perfect gefrituurde peterselie, fijngehakt, en citroen.
De rundstartaar ziet er anders uit dan gewoonlijk. Hij is duidelijk met het mes gesneden, grof dus, aangemaakt met sojasaus, denken we, en versierd met enkele partjes avocado en een lepel viseitjes.
Ook hier geen gebrek aan smaak. De frieten zijn banaal, extra mayonaise komt er onmiddellijk. We hebben er nog een karafje rode huiswijn bijgenomen, die evenals de witte correct is, en zijn eigenlijk voldaan, maar de ogen van de jongste staan nog naar dessert. Hij mag twee soorten ijs kiezen, en die komen, verrassend gepresenteerd, op een dikke, ronde schijf ijs. Het lijkt wel een drijvende ijsschots.
Voor mij is er een schep chocolade-ijs met rode vruchten, in een soep van gele perziken. We vonden dit een aangenaam adres voor een zondagmiddag aan zee, met attente bediening en een goede balans tussen klassiek en vernieuwend. (Agnes Goyvaerts) Zeedijk 795, 8300 Knokke-Zoute, 050/60.28.50, www.siversailles.be Gesloten op woensdag
bron; demorgen.be
Drie Belgische bieren bekroond in Hongkong
Drie Belgische bieren bekroond in Hongkong
Drie Belgische bieren hebben vorige week een prijs behaald op de Hong Kong International Beer Awards. In deze wedstrijd worden in dertien categorieën de beste bieren onderscheiden die in Hongkong beschikbaar zijn. In drie afdelingen waren Belgische bieren de primus.
Als beste fruitbier werd de framboise van brouwerij Lindemans gekozen. Het witbier van Hoegaarden van biergroep AB InBev werd verkozen als beste 'licht speciaalbier' (Belgium Style Standard Strength Speciality Beer) met minder dan 6 pct alcohol.
Het hoge gistingsbier Delirium Tremens van brouwerij Huyghe uit Melle viel in de prijzen in de categorie sterke bieren (Belgium Style Strong Ale). Met een score van 86,5 punten tekende dit blond speciaalbier van 9 pct alcohol, met als logo een roze olifant, voor het tweede beste resultaat over alle categorieën. (belga/ka)
Op de Grote Markt stelden 43 brouwerijen hun producten voor. Samen boden ze meer dan 400 verschillende soorten bier aan. Heel wat bierliefhebbers uit binnen- en buitenland zakten speciaal af naar Brussel. Met 84.000 bezoekers ligt het bezoekersaantal een stuk hoger dan de 70.000 van vorig jaar.
Het Belgische bierweekend is een goede gelegenheid om de reputatie van het Belgisch bier klank bij te zetten, zegt organisator Alain De Laet. "België is een bierland en moet trots zijn op zijn bieren. Wij hebben een enorm assortiment."
In de Kartuizersstraat en de Oude Graanmarkt waren in de etalages oude bierkaartjes te bewonderen. En ook Manneken Pis deed mee aan de bierfeesten in zijn Leffe-kostuum. Maar het Manneken plaste geen Leffe, omdat het bier te fel schuimt.
De blauwgeaderde kaas gladroeren met de roomboter en er de gehakte tuinkruiden bijvoegen. De helft van de geschilde en gehalveerde peren beetgaar koken in de wijn met de suiker en het citroensap. De overige peren in dobbelsteentjes snijden, kort afbakken in boter en het kooknat van de halve peren erbij gieten. De honing erdoor roeren en laten indikken. De peerhelften bestuiven met kaneel en net voor het opdienen kort onder de ovengrill zetten. De konijnenfilets afbakken in boter, kruiden met peper en zout en warm houden. Het braadvet afgieten, deglaceren met de kippenbouillon en de room en laten inkoken. De kaasmengeling erdoor roeren tot een gladde smeuïge saus. De in plakken gesneden konijnenfilets opwarmen in de saus, op warme borden schikken en garneren met blokjes peer en halve peren met kaneel.
Ingrediënten voor 4 personen
400 g konijnenfilet
150 g Château d'Arville
100 g roomboter
4 peren (Conférence)
1 eetlepel honing (vloeibaar)
25 g boter (bakboter)
kaneelpoeder
5 dl wijn (wit/zoet)
4 eetlepels citroensap
5 g suiker
1 eetlepel peterselie (fijngehakt)
1 eetlepel bieslook (fijngehakt)
1 eetlepel kervel (fijngehakt)
2 eetlepels kippenbouillon
2 dl room
peper
zout
bron; flandria.vlam.be
Paprika en pompoen met scampi
Paprika en pompoen met scampi
De rauwe, gepelde scampi mengen met de suiker en het sap van de limoen. Een kwartiertje laten marineren. De rode, groene en gele paprika in reepjes snijden, het pompoenvlees in blokjes verdelen en de ananas in stukjes snijden. De scampi droogdeppen met keukenpapier en 2 tot 3 minuten roerbakken in de olie. De groenten en de ananas bijvoegen, alsook de geperste look. Nog even verder roerbakken. Besprenkelen met de limoenmarinade, de kippenbouillon en de sojasaus. Tip: om het geheel iets pikanter te maken, kan een mespuntje sambal oelek worden toegevoegd.
Broccoli is niet zomaar een groente die gegeten moet worden om aan de gewenste 'vijf stuks groentes en vruchten per dag' te komen, zo meldt de Sunday Telegraph. Wie broccoli eet, krijgt een beschermende laag aan de binnenkant van de slagaders en dat wil zeggen dat de kans op het dichtslibben van die aders, en dus op hartziektes, kleiner wordt. Bloemkool en andere koolsoorten hebben hetzelfde effect.
Verdedigingsmechanisme Dat blijkt uit onderzoek dat werd verricht onder leiding van dr. Paul Evans, van het Nationaal Hart en Long Instituut van het Londense Imperial College. Zijn ploeg ontdekte, bij proeven op muizen, dat de chemische substantie sulforafaan, dat in deze groentes natuurlijk voorkomt, het eiwit stimuleert dat zorgt voor een 'verdedigingsmechanisme' tegen schade aan de slagaders.
Ziekte afremmen "Sulforafaan", aldus dr. Evans, "tref je in natuurlijke vorm aan in broccoli, dus nu moeten we nagaan of het eten van die groente, en van andere groentes uit dezelfde 'familie' dezelfde beschermende uitwerking heeft. En ook moeten we nagaan of langs deze weg de ziekte in al aangetaste slagaders nog kan worden afgeremd".
Fascinerende ontdekking Volgens professor Peter Weissberg, medisch directeur van de Britse Hartstichting, "is hier sprake van een fascinerende ontdekking die de mogelijkheid biedt om door het eten van bepaalde groentes hartziektes te voorkomen. Dit kan leiden tot een meer gerichte aanpak, of medisch of via dieet, om de aandoeningen die kunnen uitmonden in hartaanvallen en beroertes, te voorkomen of te verminderen". (belga/lb)
bron; hln.be
06-09-2009
Kookboek 'La cucina di Isabella'
Kookboek 'La cucina di Isabella'
Een kookboek bespreken is een serieuze bezigheid! Ik kan het niet laten: Vloeiende bloem, beste Nederlandse lezers en lezeressen, dat bestaat niet bij in Nederland . Als je bloem wilt laten vloeien moet je het een keer of twee zeven. In België kan je dat zo in de winkel kopen, handig hoor, want het klontert niet. Vloeiende bloem is bloem van de zachtste soort, voor het maken van pasta dus ongeschikt want dat moet liefst harde bloem zijn.
Het kookboek La Cucina di Isabella heeft heel bruikbare recepten; het boek is, en dat is prijzenswaardig, gevuld met eenvoudige gerechten en eenvoudige en betaalbare ingrediënten. Naar gelang je kennis van de Italiaanse keuken vordert, kan je heel eenvoudig de eigen fantasie loslaten op de receptuur. De verhalen tussendoor geven een goed beeld van het opgroeien met twee culturen. Het boek is doorspekt met veel en mooie foto's, niet alleen van de gerechten maar ook van de plaatsen waar Isabella haar vakanties doorbracht.
Ik sprak met Isabella Cozzi in een van de weinige speciaalzaken voor kookboeken, Daem & Mollet, waar zij een kookdemonstratie gaf van de recepten uit haar boek.
Isabellas missie, als we het zo mogen noemen, is vooral om koken leuk te houden. Haar manier is dan ook gebaseerd op zoveel mogelijk interactie tussen kokers en eters, ook tijdens het maken van de gerechten.
Isabella is in Belgiëopgegroeid tussen een Italiaanse vader en een Belgische moeder en vanzelfsprekend veel Italiaanse ooms, tantes en grootouders afkomstig uit Ligurië aan de zijlijn.
Als ze later trouwt met een man uit Lazio, komen vanzelf de invloeden van de zuidelijke schoonfamilie in haar recepten. Zo heeft ze drie recepten voor het klaarmaken van courgette bloemen: die van tante Rita, die van tante Carmela en die van haar grootmoeder in Ligurië. Als een vrouw naar mijn hart zegt Isabella er direct bij, 'steek een paar zaadjes in de grond en je hebt de hele zomer courgette bloemen in je tuin staan'. Dat moet ook wel want behalve dat ze zelden te koop zijn in Nederland en België en, als ze er zijn erg duur, zijn de bloemen ook vaak niet vers genoeg meer om ze te gebruiken.
Als jullie opdracht is een boek voor de koffietafel te ontwerpen, heb ik niks gezegd. Maar als het doel is dat een kookboek gebruikt wordt, maak het dan zo dat we het kunnen lezen.
Een 12 pts witte tekst op een beige of lichtgroene achtergrond: Brrrrrrrr! Hoe komen jullie er op!
Een 10 pts grijze tekst op een off-white blad is prachtig, maar niet praktisch in de keuken tenzij je er een halogeen lamp vlak boven hangt.
Info: La Cucina di Isabella, vijftig Italiaanse familiegerechten van Isabella Cozzi Uitgever: Lannoo bv, Tielt (BE) ISBN 978 90 209 7772 Te koop bij: Daem & Mollet Kookboeken, Volksstraat 12, Antwerpen
Een bijdrage van :Nelleke Pruijs bron; dolcevia.com
Het kippenvlees gedurende 25 minuten pocheren in de court-bouillon. Laten uitlekken, het karkas en het vel verwijderen en het vlees warm houden.Alle groenten schoonmaken, in fijne reepjes snijden en ze gedurende 15 minuten gaarstoven in een bodempje bouillon.De gevogeltebouillon opwarmen en de magere kaas toevoegen. Goed roeren, de pan van het vuur nemen en de eierdooier door de bereiding kloppen. Op smaak brengen met peper, zout en nootmuskaat. Tot slot de groenten en het kippenvlees toevoegen. Versieren met versgehakt bieslook.
bron; skynet.be
Gratin van appelen en aardappelen
Gratin van appelen en aardappelen
Een manier om uw groenten thuis beter verkocht te krijgen. De schotels vergen niet echt veel voorbereiding. U kunt ze van tevoren klaarmaken en ze net voor het eten bakken. Hieronder vindt u alvast één van onze heerlijke recepten met gratin. Smakelijk!
Ingrediënten voor 4 personen
3 tot 4 middelgrote aardappelen
3 groene appelen
1 citroen
1 witte ui
20 gram geraspte kaas
1 flesje lichte room
nootmuskaat
zout, peper
Het recept
Schil de aardappelen en de appelen, snij ze in dunne ringen. Vul een slakom met water en een scheut citroen en leg ze er systematisch in om verkleuring te voorkomen.
Schil de ui en snipper hem fijn.
Verwarm de oven voor op 180 °C (gasstand 6).
Giet de appel- en aardappelschijfjes af en leg ze op een stuk keukenpapier. Dep ze droog. Breng op smaak met zout en peper. Rasp er wat nootmuskaat boven. Meng alles met de handen om de kruiden goed te verdelen.
Verdeel de schijfjes over een ovenschotel en wissel telkens af met een laag ui. Eindig met een laag aardappelen.
Giet er de room over en zorg dat die mooi verdeeld is over de schotel. Bestrooi met de kaas en zet 45 minuten in de oven.
Paule Neyrat, diëtiste bron;.e-gezondheid.be
Duitsland en Oostenrijk : synoniem voor de mooiste witte wijnen ter wereld ?
Duitsland en Oostenrijk
Duitsland en Oostenrijk : synoniem voor de mooiste witte wijnen ter wereld ?
Beide landen hebben de afgelopen jaren een bijzonder moeilijk en lastig parcours afgelegd. En nochtans, in de vorige eeuw waren de buren uit Duitsland wereldberoemd. Hun grote hoofdzakelijk witte riesling wijnen stonden zelfs duurder geprijsd dan de grands crus classés uit Bordeaux. Daarna viel het stil, in hoofdzaak omdat een hoop rommel naar onze contreien getransporteerd werd. Vandaag is Duitsland weer helemaal terug en kunnen de betere boeren nauwelijks de exportvraag volgen. Sinds Robert Parker de riesling ontdekte zijn fameuze uitspraak: riesling is trendy en hip, chardonnay oubollig en voorbij - zit het spel pas goed op de wagen. Duitsland kent vandaag vooral met zijn droog rieslinggamma. In regios als Mosel, Rheingau of Pfalz is die druif in staat één der mooiste witte wijnen ter wereld te produceren. Zo rijk, zo verfijnd en steeds weer anders. En wat te denken van het rode werk dat steeds meer opgang kent. Vooral in Baden wordt schitterende pinot noir gemaakt hier spätburgunder genoemd die al lang niet meer moet onderdoen voor zijn beroemde collegas uit Bourgogne. En dan is er nog de vereenvoudigde etiketreglementering. Vroeger geen barst van te begrijpen, vandaag almaar duidelijker en consument vriendelijker. Het begrip Classic (droge witte én rode kwaliteitswijnen) is hiervan het sprekend bewijs. Een absolute verkooptopper in onze rekken!
Oostenrijk vertoont eigenlijk heel wat gelijkenissen met Duitsland. Ook dat land heeft met de nodige tegenslagen te kampen gehad. Denk maar aan het fameuze anti vries schandaal in de jaren tachtig die de export in één klap tot nul herleidde. De Oostenrijkers bleven niet bij de pakken zitten en gingen drastisch te werk: vandaag heeft er geen enkel wijnproducerend land een strengere wetgeving dan de Oostenrijkers!
Ook Oostenrijk doet het uitstekend met zijn witte druivenrassen (zowel in droge als in zoete versie). Eén van de specialiteiten die u zeker dient te ontdekken is de autochtone grüner veltliner. Een bijzonder typisch druivenras dat zorgt voor hoogst uitzonderlijke frisse witte wijnen.
Toch zijn de geïmporteerde volumes kwaliteitswijn van beide landen bij ons nog vrij bescheiden. En dat is jammer want zowel Oostenrijk als Duisland hebben heel wat fraais te bieden. Vele restaurants hebben dit reeds begrepen en plaatsen almaar meer beide landen op hun wijnkaart. Hoog tijd dat de wijnliefhebber ze ook in huis haalt!
85 kilometer lang baant de Deutsche Weinstrasse zich een weg door schilderachtige dorpjes en welige wijngaarden tussen Rheinhessen en Frankrijk. In het zonnige klimaat van de Pfalz groeien de druivenstokken weelderig en brengen ze sensuele, volle en rijke wijnen voort. Met riesling, de belangrijkste druivensoort, weissburgunder en grauburgunder maakt men hier fijne en elegante wijnen, spätburgunder, dornfelder en de zeldzame st. laurent zijn de belangrijkste rode druivensoorten. Rivaner en portugieser zijn de favorieten voor dorstlessende wijntjes. Dit knappe gebied wordt ook wel eens het Duitse Toscane genoemd. Dat dankt het niet alleen aan zijn uitzicht maar ook het schitterende klimaat. Beschut door het Pfälzerwald worden hier gemiddeld veel hogere temperaturen opgetekend dan in de rest van Duitsland. Geen wonder dat hier oleanders en vijgenbomen probleemloos kunnen gedijen.
Bespreking: Mooie aromatische wijn die heel divers en verscheiden is. De kleur is medium tot goudgeel en mooi briljant. Rijp tot tropisch fruit in de neus, rijpe appel en gekonfijte citrusvruchten, perzik en abrikoos, aangevuld met zoete kruiden. Heel vlot en makkelijk in de mond, elegante wijn met veel fruit en een markante dosis zuren die het geheel speels en levendig houdt.
Bewaarpotentieel: best binnen het jaar te drinken!
Schenkservice: goed fris, 6 à 8°C
Wijn en gerecht: prima aperitiefwijn, maar kan ook bij niet al te rijke vissoorten is saus, of waarom niet, een heerlijke zuurkoolschotel.
Vanaf de jaargang 2000 gebruiken de Duitse wijnbouwers een nieuwe term voor wijnen van een hoog niveau en met een evenwichtige droge smaak. CLASSIC-wijnen moeten gemaakt zijn van een van de klassieke druivensoorten, zoals riesling, silvaner of spätburgunder (pinot noir). De bedoeling van dit nieuwe concept is de kwaliteit van deze wijnen beter te profileren. CLASSIC-wijnen zijn steeds evenwichtige droge wijnen met een volle, brede smaak en een rijk fruitig aroma. Hun prijs zit in het middengamma. De namen van wijngaarden werden bewust weggelaten op het etiket, dit om de leesbaarheid en duidelijkheid te bevorderen.
Bespreking: Een riesling zoals we die graag hebben: rijk maar toch elegant! Mediumgele kleur, briljant. Goed getypeerde rieslingneus met aromas van rijpe appel, citrus en peer, duidelijke minerale toetsen zoals vuursteen. Goed strak in de mond, knappe zuurstructuur die de wijn een extra dimensie geeft, mooi rijp fruit en duidelijke terroirtonen in finale. Een riesling uit het boekje die bijzonder levendig en expressief is.
Bewaarpotentieel: jong drinken maar heeft zeker nog een jaartje respijt.
Schenkservice: goed fris, 6 à 8°C
Wijn en gerecht: prima aperitiefwijn, maar ook bij de eerste mosselen, gegrilde vis en geroosterd gevogelte.
Druivenrassen : 100% grüner veltliner Het paradepaardje van de Oostenrijkse wijnbouw is zonder meer het druivenras de Grüner Veltliner. Met 30% aanplant is dit de meest voorkomende druif. Het is een ras dat sterk reageert op microklimaat en 'terroir' en dus in meerdere stijlen te vinden is. Aan de ene kant heb je de lichtere, fruitige variant (tot ca. 11,5% vol), en aan de andere kant de krachtigere, rijke variant (tot vaak 14,5% vol.). De lichtere variant is qua smaak enigszins vergelijkbaar met een sauvignon blanc. Het zijn fruitige wijnen met een aangename zuurgraad. In deze stijl kan de Grüner Veltliner het beste jong gedronken worden. De krachtigere variant, is meer vergelijkbaar met een chardonnay of pinot gris. Het zijn dan volle, rijke wijnen, met iets nootachtig en het zo kenmerkende pepertje. De krachtigere variant van de grüner veltliner is juist een uitstekende bewaarwijn en kan bij veel verschillende gerechten geserveerd worden.
Bespreking: Briljante mediumgele kleur met duidelijke groene tinten. De neus is eerst wat discreet maar na walsen mooie aromas van bloemen, rijp citrusfruit en zelfs een tikkeltje peper. Mooie consistentie en evolueert constant. Goed rijp en vol in de mond, verrassend vettig maar blijft elegant dankzij het frisse fruit dat toegedekt wordt door een prima zuurstructuur. Goed evenwichtige finale met opnieuw enkele kruidige impressies.
Bewaarpotentieel: vandaag perfect op dronk maar heeft nog een jaartje reserve.
Schenkservice: rond de 8 à 10°C
Wijn en gerecht: maaltijdwijn die niet zal misstaan bij wit vlees in saus, gegrilde vis en schaaldieren of vegetarische pasta.
bron; skynet.be
Sardines, boordevol omega 3!
Sardines, boordevol omega 3!
Sardientjes zijn helemaal niet duur en ze zitten bovendien boordevol omega 3. Die vetzuren hebben een positief effect op ons hart en onze bloedvaten. De onderstaande recepten zijn allemaal licht, cholesterolarm en bereid met olijfolie, op zich ook cholesterolarm. Iedereen wordt er beter van!
Laat de sardines door uw visboer schoonmaken en ontschubben. Verwarm de oven voor op 210°C. Was de tomaten, snij het voetje eruit en snij ze doormidden. Pers er met uw handen het sap en de zaadjes uit. Pel de teentjes look en hak ze fijn.
Leg de tomaten naast elkaar op een ovenplaat of in een grote ovenschotel, maar zorg dat ze niet tegen elkaar aan liggen. Strooi er de afgestroopte tijmblaadjes over en de look. Besprenkel met 2 eetlepels olijfolie. Zet 20 tot 25minuten in de oven.
Spoel intussen de sardines om er de laatste schubben af te halen en droog ze. Strooi er een klein beetje zout over. Was de peterselie, droog hem, stroop de blaadjes af en hak die fijn.
Haal de plaat of de schotel met de tomaten uit de oven als ze gaar zijn en leg er de sardines tussen. Besprenkel met 2 eetlepels olijfolie.
Zet de grill van de oven op en zet de plaat of de schotel nog eens 10minuten in de oven.
Haal het gerecht uit de oven. Geef een paar stevige draaien aan de pepermolen. Bestrooi met de peterselie en dien op.
Sardines puur natuur
Ingrediënten voor 4 personen
12 sardines
grof zout
1 glas ciderazijn
4 sjalotjes
1 bosje bieslook
2 eetlepels olijfolie
zout
versgemalen peper
Laat de sardines door uw visboer schoonmaken en ontschubben.
Was ze nog eens grondig, dep ze goed droog en leg ze naast elkaar in een schotel.
Strooi er grof zout over en laat ze minstens 12 uur in de koelkast marineren.
Was de sardines de volgende dag, snij de kop af, snij ze doormidden, maak ze schoon en verwijder de centrale graat. Droog ze grondig.
Maak de schotel schoon en doe de sardines er weer in. Giet de azijn erover en zet nog eens 2 tot 3 uur in de koelkast.
Pel de sjalotjes en snipper ze fijn. Was het bieslook, dep het droog en hak het fijn. Werk het onder de sjalot.
Haal de sardines uit de koelkast. Strooi er royaal peper over en verdeel er het sjalot/bieslookmengsel over. Besprenkel met enkele druppels olijfolie en dien op.
Een knaller van jewelste, in elke zin van het woord. VPX Black Pearl Vasodilator Libido Enhancer is vloeibare viagra, goed voor 8 dosissen per aankoop. De producent van dit pepmiddel raadt aan om niet meer dan een half flesje per beurt te drinken, omdat je testosterongehalte anders helemaal de pan uitswingt. Dit goedje intensief consumeren raden we je in ieder geval sterk af. Als je af en toe een slapeloze nacht wilt, is dit hét middel om in huis te halen.
Als we wetenschappers mogen geloven, is zowat elke fruitsoort goed voor ons libido. Hoor je ons klagen? Een van de recentste ontdekkingen is de granaatappel. Ene Christopher Forest van de universiteit van Los Angeles verzamelde 53 mannen met erectiestoornissen rond zich heen. Uit puur wetenschappelijk oogpunt uiteraard. Bijna de helft van de mannen die een maand lang dagelijks granaatappelsap dronken, kregen hun kletsmajoor nadien gemakkelijker en vaker overeind. Nog leuker: het sap verkleint het risico op hartaandoeningen en prostaatkanker. Christopher is tenslotte zo vriendelijk geweest om de ideale dagelijkse dosis sap mee te geven: exact 23,6 centiliter. Haal de maatbeker maar boven.
bron; skynet.be
wonderbes uit de Amazone
" wonderbes uit de Amazone"
Het paarse goud!
door Kieran Kaal
Açaí is bezig aan een internationale opmars. Welnesscentra dwepen ermee en in de supermarkt staan de pakken gewoon naast de jus. Hoog tijd voor een bezoek aan de thuisstreek van de hippe wonderbes, de Amazonedelta in Brazilië. Açaí vormt hier al eeuwen de pijler van het dieet. Maar dat je ervan zou afvallen, wordt door de lokale bevolking als een goede buitenlandse grap beschouwd.
Açaí wordt in sapbarretjes in Rio de Janeiro en São Paulo doorgaans geserveerd als een gezoete, ijskoude gelei. Menig toerist raakt lyrisch van de originele smaak, die wellicht het best is te omschrijven als een melange van bessen, noten en chocolade.
Kooplui Hier in Belém, in het hart van de provincie Pará waar de meeste açaí wordt geproduceerd, geeft men de voorkeur aan pure consumptie. Bij het krieken van de dag varen de boeren hun manden met bessen binnen op de Açai-markt in het bonte oude centrum van de stad. Van het koelruim gaat het de kade op, waar kooplui direct hun slag slaan. Verse açaí is beperkt houdbaar.
Eenmaal aangekomen op de Ver-o-peso-markt wordt de keiharde vrucht te weken gelegd in emmers met lauw water. Nog even malen en hup, de kom kan de toonbank op. De Brazilianen gooien er nog wat cassavevlokken bij (een enkeling ook suiker) en vallen aan. Ook ik slobber mijn bakje natuurlijk braaf leeg. Het lauwe goedje is niet zo smakelijk, maar het zorgt wel voor een aangenaam warme gloed in de maag.
Mede dankzij Oprah Winfrey is de vrucht van de açaípalm een internationale hype. Supervoeding nummer 1, aldus de website van Oprah. Amerikaanse en Europese importeurs spelen daar handig op in. Als je sommigen van hen mag geloven, is açaí een heus wondermiddel. Van kaalheid, kanker tot zwaarlijvigheid, het paarse goud biedt uitkomst!
Vooral de claim dat je ervan zou afvallen werkt op de lachspieren van de Braziliaanse connaisseurs. In de Amazonedelta geldt açaí juist als de ultieme maagvulling. Het is hier al eeuwen de pijler van het dieet. Als kind kreeg ik geen melk maar açaí, zegt Luis Oliveira Campeiro boven zijn kommetje. Kijk, allemaal van de açaí, lacht een kokkin terwijl ze over haar gebolde schort wrijft.
Pulp Even los van de volkswijsheden en marketingpraatjes: volgens het Braziliaanse landbouwonderzoeksinstituut Embrapa bulkt de bes van de antioxidanten, mineralen en vitaminen (vooral B1). In de pulp van de vrucht zitten meer eiwitten dan in melk. Gezond en voedzaam is açaí dus zeker.
In het kielzog van açaí staat een trits andere exotische vruchten te trappelen voor een kans in het buitenland. Cupuaçu, bacuri, taperebá, tucupi: de ene smaak is nog intenser en lastiger te definiëren dan de andere. De kracht van de evenaarzon op je tong! De vruchten worden verkocht als zakjes pulp op de Ver-o-peso (Zie-het-gewicht; de markt fungeerde in de koloniale tijd als een waag van de Portugese belastingdienst). De populaire nabijgelegen ijssalon Cairu is een geschikt proeflokaal. Pas op, er is één spelbreker op dit verwarrende feest voor de zintuigen: murici. Vruchtenijs dat naar Parmezaanse kaas smaakt? Dat wordt wat al te intens. Dan liever açaí!
Açaí da tigela ofwel açaí uit de kom is de gezoete variant die in Rio de Janeiro en São Paulo zeer populair is.
INGREDIËNTEN:
400 gram bevroren açaí-pulp
1 geprakte banaan (of ter variatie onsje aardbei, kiwi, etc.)
sap van 1 sinaasappel
rietsuiker naar smaak
BEREIDING: Alles in de mixer gooien (pulp licht ontdooid) en mengen tot het één geheel wordt. Meteen serveren en eventueel garneren met wat muesli, honing en schijfjes banaan.
bron; telegraaf.nl
05-09-2009
Bloemkoolquiche
Bloemkoolquiche
De spekblokjes kort aanbakken zonder vetstof in een pan met antikleeflaag. Uit de pan nemen. De in kleine roosjes gesneden bloemkool blancheren in kokend gezouten water. Laten uitlekken. Een ronde, platte taartvorm insmeren met boter en bekleden met het deeg. De deegbodem een paar keer inprikken met een vork. Daarop de spekblokjes en de bloemkoolroosjes verdelen. De eieren loskloppen met de melk en de room en kruiden met peper, zout en nootmuskaat. Over de bloemkolen en het spek gieten en bestrooien met de geraspte kaas. Gedurende 45 minuten laten bakken in een op 175 graden voorverwarmde oven. Serveren met een slaatje.
Jancis Robinson is de Grande Dame van de Engelse wijnschrijverij, OBE en Master of Wine en een van de toonaangevende autoriteiten op wijngebied in de wereld. Ze is tevens columnist voor de Financial Times. Bekend van de populaire televisieserie over wijn en spijs en van de Jancis Robinson Wine Course. Ze is de meest onderscheiden wijnschrijver aller tijden en runt een website www.jancisrobinson.com met betalende abonnees uit meer dan 70 landen.
Zoete wijn
Mount Horrocks Cordon Cut 2008 Clare Valley, Australië
Ik ben niet de enige die als een blok viel voor deze haarscherpe, superfrisse zoete wijn uit Australië. Mijn collega Tamlyn Currin is er ook verliefd op geworden. Ze ontmoette Stephanie Toole, eigenaar en wijnmaker van Mount Horrocks, en schrijft: Stephanie is klein, mooi en heel energiek. In 1993 kocht ze Mount Horrocks; de eerste planten die ze neerzette, waren de rieslingwijnstokken waarvan nu de Cordon Cut wordt gemaakt. Ze grijpt zo min mogelijk in in de wijngaard en de kelder. Alles, maar dan ook alles wordt met de hand gedaan en de productie is piepklein. Ze irrigeert zelden en de opbrengsten van de wijngaarden liggen heel erg laag.'
Zoete wijn, maar dan anders Cordon Cut is een zoete wijn, maar dan anders. Er komt geen botrytis aan te pas. Als de druiven rijp zijn, worden de scheuten doorgesneden zodat de druiven verschrompelen. Op die manier krijg je geconcentreerde smaken en veel suikers. Ik gaf de wijn 18 punten (van de 20) en vond hem heel opvallend. Helemaal niet zoals Duitse riesling met botrytis. Eerder preciezer, zij het minder complex. Ik ben het met Tam eens dat je er niets bij hoeft te eten (zie hieronder), maar deze wijn lijkt me wel heerlijk bij een dessert met zwarte en rode vruchtjes.
Pure en tere wijn Tamlyns indruk van de wijn: 'Intense geur van wilde honing en witte bloesem. Heel sappige mango, gedragen door fijngesponnen zuren en frisheid. Puur en teer! Abrikoos, limoenmarmelade, uiterste precisie. Als je een glas hiervan in je hand hebt, heb je geen toetje meer nodig. Je kunt hem nu drinken, maar ook kijken hoe hij zich in de loop van de tijd ontwikkelt als je de wilskracht van een monnik hebt.'
Meer weten? Kijk op www.jancisrobinson.com. Vertaling en bewerking: Anda Schippers bron; bythegrape.com
Bordeauxwijnen eregast op Megavino
Megavino - Brussel
Tentoonstellingpark, Brussel
Vrijdag, 16-10-2009 - Maandag, 19-10-2009
Bordeauxwijnen eregast op Megavino
Op de elfde editie van Megavino, de grootste wijnbeurs van de Benelux, worden dit jaar de Bordeauxwijnen als eregast onthaald. Megavino wordt dit jaar van 16 tot 19 oktober gehouden in het Tentoonstellingspark in Brussel.
België sleutelmarkt
Het 'Conseil Interprofessionnel du Vin de Bordeaux' (CIVB) is bijzonder gelukkig om aan deze belangrijke beurs te kunnen deelnemen. België is voor de Bordeauxwijnen een sleutelmarkt, niet alleen omwille van de verkochte volumes, maar ook omwille van de kennis van de consumenten en de vakkennis van de importeurs. Het is om die reden dat het CIVB, en meer in het algemeen ook de wijnhandelaren uit de Bordeaux, een hoog investeringsniveau in deze markt aanhouden, en dat ondanks een moeilijke conjunctuur.
100 hartveroverende Bordeauxwijnen
Het CIVB zal daarnaast van zijn aanwezigheid op Megavino gebruikmaken om in exclusiviteit een onuitgegeven selectie van 100 hartveroverende Bordeauxwijnen aan het publiek voor te stellen. Deze "100 harveronverende Bordeauxwijnen", in België beschikbaar van 4 tot 15 euro per fles (consumentenprijs), zullen worden geselecteerd door een uitsluitend Belgische expertenjury, om zo volledig te beantwoorden aan de smaak en de verwachtingen van de markt.
Deze selectie wenst de grote verscheidenheid en toegankelijkheid van de Bordeauxwijnen te onderstrepen, aangepast aan alle gebruiksmomenten in België, van dagelijks gebruik tot grote gelegenheden.
bron;bythegrape.com
Wrijving tussen Bourgogne en Beaujolais
Wrijving tussen Bourgogne en Beaujolais
Wijnboeren in de Beaujolais willen graag de term AOC Bourgogne op hun flessen mogen zetten. De wijnboeren in de Bourgogne zijn daar tegen.
De Beaujolais maakt officieel deel uit van de Bourgogne. En dus zouden producenten in diezelfde Beaujolais graag gebruik maken van de generieke appellation Bourgogne voor hun witte wijnen van chardonnay en hun rode van gamay. Bij hun collega's in de echte' Bourgogne is dat niet goed gevallen. Vooral de welwillende houding van hun eigen brancheorganisatie BIVB is niet goed gevallen. Bij het ontevreden Syndicat des Bourgognes, waarin producenten van AC Bourgogne verenigd zijn, begrijpt men niet hoe het BIVB voor een AC Bourgogne van 100% gamay uit de Beaujolais kan zijn, terwijl tot nu toe altijd gecommuniceerd werd dat rode Bourgogne enkel en alleen van pinot noir zou kunnen komen. Verder zouden de verontruste Bourgogneproducenten graag een moratorium zien op de in hun ogen veel te sterk toenemende aanplant van chardonnay in de Beaujolais.
Bron:bythegrape.com
04-09-2009
Konijn : een gezonde keuze !
Konijn : een gezonde keuze !
De Vlaamse konijnenhouderij bestaat uit familiale bedrijven, die vooral in West-Vlaanderen en Antwerpen gevestigd zijn. De konijnen worden er uitsluitend met plantaardig voer bestaande uit granen en luzerne, wat de gezondheid en de bevleesdheid van het konijn bevordert, gevoed. Konijnen worden in Vlaanderen gekweekt om hun uitzonderlijke vleeskwaliteit en niet om de pels. Het slachten gebeurt in gespecialiseerde slachterijen. Door de professionele manier van kweken en slachten is konijn nu een heel jaar door te verkrijgen bij de slager, poelier en grootwarenhuis, zowel vers als diepgevroren.
Konijn, een gezonde keuze!
Wie kiest voor konijn heeft overschot van gelijk. Konijnenvlees is mager, licht verteerbaar en heeft een relatief laag gehalte verzadigde vetzuren en cholesterol.
Konijn is een heerlijk stukje vlees uit onze traditionele keuken en het best gekend als stoofpot op grootmoeders wijze of met pruimen. Maar konijn past ook perfect in de hedendaagse keuken, waar wordt gestoomd en gewokt en waar de microgolfoven een handig instrument is. En konijn in een eenpansgerecht, op de barbecue of in een tajine misstaat al evenmin.
Waarom is konijn zo gezond ?
Mager vlees
Het vetgehalte van konijn varieert tussen 4,7 % en 12,5 %. De achterbouten bevatten zeer weinig vet en het voorkwartier het meest. Gemiddeld bevat een heel konijn 8,8 % vet. Door het zichtbare vet te verwijderen wordt het vetgehalte tot hooguit 4 à 5 % beperkt. Dat is reeds gebeurd bij versneden konijn.
De kwaliteit van het vet in konijn is bovendien gunstig door een relatief lage hoeveelheid verzadigde vetzuren, namelijk 38,4 % van de totale hoeveelheid vet. En meer onverzadigde vetzuren, waarvan 27,9 % enkelvoudig onverzadigde en 31,3 % meervoudig onverzadigde vetzuren. Essentieel ter voorkoming van hart- en vaatziekten.
Caloriearm en rijk aan ijzer
Met slechts 130 tot 174 kcal/100 g is konijn niet alleen mager maar ook caloriearm. Bovendien bevat konijnenvlees veel vitaminen uit de B-groep (bvb. vitamine B12: 2,30 µg/100 g), veel mineralen en eiwitten van hoogwaardige kwaliteit die het menselijk lichaam nodig heeft voor de opbouw bij kinderen als voor het onderhoud bij volwassenen. In het vlees zit vooral meer ijzer dan in andere vleessoorten, nl. gemiddeld 4,3 mg/100 g.
Evenwichtige vetzuursamenstelling
Konijnenvlees bevat in vergelijking met andere vleessoorten ook meer 'gezonde' vetzuren : linolzuur, een omega-6 vetzuur, en alfa-linoleenzuur, een omega-3 vetzuur. Dat zijn essentiële vetzuren die ons lichaam niet zelf aanmaakt en die de voeding moet aanbrengen. In konijnenvlees is er een gunstige verhouding linol- en alfa-linoleenzuur. De verhouding bedraagt gemiddeld 4 en voldoet hierdoor volledig aan de aanbeveling, namelijk 5 of lager.
Het cholesterolgehalte in konijnenvlees is gemiddeld lager dan 50 mg per 100 g vlees en dat is prima.
Licht verteerbaar
Gekweekte konijnen worden jong geslacht, als ze 12 tot 13 weken oud zijn. Het vlees van die jonge dieren is mals en bevat weinig collageen. Het vlees wordt ook niet taai tijdens de bereiding. Daarom is konijn een licht verteerbaar stukje vlees.
Smaak
Het konijnenvlees dat de Vlaamse leveranciers op de markt brengen, is van uitstekende kwaliteit en uitzonderlijk mals en sappig. Tegenover ingevoerd konijn heeft het een betere vlees/beenverhouding. Door een uitgebalanceerde, uitsluitend plantaardige, voeding heeft konijn een fijne smaak.