Eten&Genieten - gezond genieten van eten & drinken
09-09-2009
Smaakparade bevolkt door enthousiaste en gekke mensen Eén groot feest
Smaakparade bevolkt door enthousiaste en gekke mensen
Eén groot feest
Felix Wilbrink
Drie dagen lang praten over eten, denken over eten, kijken naar eten, eten zien bereiden, eten proeven, ja, voor mij dan, de meeste bezoekers komen maar één dag. Maar wat een feest is het. De Smaakparade is geen beurs, maar een feest. En net als bij een feest gebeuren de gekste dingen.
Voor de grap liep ik die mooie Schaapskooi binnen en binnen twee minuten stond er een nieuw programma op de rol. Drie dagen lang de meest inspirerende grootheden uit de Nederlandse culinaire wereld interviewen. Een marathon. Voordat ik het wist, riep een enthousiaste collega: Dat ga ik opnemen en we laten het meteen op de website etenengenieten.nl zien.
Dit jaar is het al traditie. Ik verheug me mateloos op het gesprek met Robert Kranenborg, de chef der chefs, en met Dick Veerman, met zijn Foodlog.nl het geweten van culinair Nederland. Skye Gyngell natuurlijk, daarover meer op de volgende pagina. Zoveel interviews, drie dagen lang, nog nooit vertoond.
En nu is het weer zover, ik zit toevallig met een zeer bekende chef te praten. En twee minuten later hebben we The Mystery Chef bedacht. Dat wordt een heel leuke grap. De chef of cheffin, en geloof me, dit is er één die de nodige signature dishes heeft gemaakt, gaat direct na de opening langs de deelnemers. Waar hij/zij wil, neemt hij/zij wat lekkers mee. Daarvan wordt prachtig eten gemaakt dat tot zondagmiddag tentoon wordt gesteld. Jullie mogen raden wie de chef is, natuurlijk. En zondag, tatatata, laat hij/zij het allemaal nog een keer zien in het Kooktheater. Zo gaat dat op de Smaakparade. Ik ben benieuwd wat er tussen nu de Smaakparade zelf nog allemaal wordt bedacht.
Ik heb er helaas geen tijd meer voor, maar de Hobbykok van het Jaar is al jaren een lieveling van me. Nooit vergeet ik die ene kandidaat die bijna won met een recept van mij. Grrr, en hij mocht omdat het zo origineel was bij Ron Blaauw komen eten. Nog een Grrr. De winnares van vorig jaar is er ook. Charlottte Hendrix. Die staat inmiddels op zeer hoog niveau te koken. Alweer een feestje dus. Zelden zie je zon ontlading als wanneer daar de winnaar bekend wordt gemaakt. Maar achter de schermen is het ook leuk. Ik heb menig juryvergadering meegemaakt waar we elkaar haast de tent uitvochten.
Allemaal leuk en aardig, maar er is nog iets wat voor mij Smaakparade is: die kleine producenten. Die mensen die een jam in Italië proeven en daar zo gek op zijn dat ze er maar een handel in beginnen. Een slager die nergens lekkere paté kan krijgen en dan zelf maar een bedrijf in paté bakken begint. Ambachtelijke boerenchips, wat dat ook moge zijn, Engelse pies, in jaren niet gegeten, de mosselman komt. Die man belt me meerdere keren in de maand op. Met Gerard, de mosselman. En dan heeft hij weer een plan voor mosselpromotie. Ik hoop dat hij nog wat van zijn mosselkroketjes meeneemt.
Enthousiast en goed gek, neem dat maar van mij aan. Dat is de ziel van de Smaakparade.
Drie dagen genieten
De Smaakparade staat drie dagen bol van de culinaire hoogstandjes.
Van vrijdag 18 tot en met 20 september kunnen liefhebbers van 11.00 tot 18.00 uur terecht op Stadslandgoed De Kemphaan aan de Waterlandseweg in Almere.
Toegangskaarten kosten in de voorverkoop 10 (via Telegraaf Tickets) en aan de kassa 15 (SmaakCardhouders Î10). Kinderen tot met 12 jaar mogen gratis naar binnen.
Automobilisten kunnen kosteloos parkeren. Komt u met het openbaar vervoer, dan bent u vanaf station Almere Centrum in een kwartier met bus 156 of 159 op Stadslandgoed de Kemphaan. Op zaterdag en zondag zet de organisatie pendelbussen in die gratis zijn voor bezoekers. De bus vertrekt van 10.30 uur tot 18.30 uur elk kwartier vanaf Almere Stad CS.
Voor mensen die extra willen genieten, is er het Smaakparade vip-arrangement, in samenwerking met de VVV Almere en het Apollo Hotels & Resorts in Almere Centrum. Voor twee personen betaalt u 195. Het arrangement bevat twee toegangskaarten voor het evenement, overnachting in een ruime tweepersoonskamer, luxe ontbijt, een jaarabonnement op magazine Smaakwereld, fietshuur voor twee dagen, een VVV-fietskaart en de Kemphaanroute.
Reserveer vóór 15 september via telefoonnummer 036-5485041 onder duidelijke vermelding van het Smaakparade vip-arrangement
bron; telegraaf.nl
Loire-Atlantique prikkelt de zintuigen
Zon, zee, zout...
Loire-Atlantique prikkelt de zintuigen
door KIRSTEN COENRADIE
Het departement Loire-Atlantique aan de Franse westkust vormt in feite de toegang tot de regio Bretagne. Maar daar doen we deze streek ernstig mee tekort. De naam zegt het al: je hebt hier zowel de monding van de rivier de Loire als de Atlantische Oceaan bij elkaar. En dat contrast levert brede zandstranden op, zoutpannen, mondaine badplaatsen, intieme havenstadjes, waterrijke natuurgebieden, middeleeuwse vestingsteden en een indrukwekkende scheepvaart industrie.
Telkens weer vergapen we ons aan muren vol rozen, tuinen met hortensias en de Hans en Grietje-achtige vakwerkhuizen met hun rieten daken. Chaumières heten ze, en ze zijn onlosmakelijk verbonden met dit gebied vol rietlanden en moeras.
Mag fietsen een mooie manier zijn om het regionale natuurpark Brière te verkennen, nog mooier vinden we het ontspannen tochtje met een chaland, een platbodembootje dat wordt voortbewogen met een stok. Een beetje Giethoorn op zn Frans. Daniel Rambaud kent het gebied op zn duimpje en puntert ons door het Grand Canal naar de met rietkragen, gele irissen en wilgen omzoomde watergangen. Als je hier woont ben je mede-eigenaar van het gebied en mag je er jagen, vissen en riet snijden. Dat is in de 15e eeuw zo geregeld door Anne van Bretagne, zij is met twee Franse koningen getrouwd geweest waardoor Bretagne bij Frankrijk werd gevoegd.
Stille wereld
We varen door een wereld van stilte, slechts wat spatjes van de stok komen zacht op het water terecht. Rambaud wijst: vlak voor ons zwemt een beverrat. En er zijn wel 200 vogelsoorten in dit moerasgebied waaronder twintig eendensoorten. Kijk, een reiger. Die heeft een chemische stof aan zijn poten die vis aantrekt. Hij hoeft alleen maar te wachten. Dát wisten we nog niet. Even later zoekt hij in een drijvende pol naar rivierkreeftjes. Per ongeluk uit Louisiana hier terechtgekomen. Nu is het een plaag. Elk dorp in de Brière, vertelt Rambaud, heeft een eigen specialiteit. Van pottenbakken tot turfsteken en rieten manden maken. Zijn hand grijpt weer in wat groens: Ruik je het? Munt.
De zon doet de onderkant van de vleugels van een vlucht eenden oplichten als ze omzwenken. Het zoute water komt bij de monding van de Loire het gebied in maar men probeert het gebied zo zoet mogelijk te houden. De vissen zijn ook vooral zoetwatervissen. Geen elektriciteitsmasten hier, en geen huizen. We worden rozig van de zon en de stilte. Rambaud grijnst: Een uitstekend antistress tochtje hè?
Een heel andere uitstraling heeft de kust met zijn mondaine badplaatsen als La Baule en Pornichet. In de 19e eeuw zijn ze ontstaan en ze worden gekenmerkt door de vele weelderige villas met een bijzondere en fantasierijke architectuur. Bij de een zie je invloed van de Moren, bij een ander art deco of een Engels tintje met boogramen.
Of Le Croisic, de belangrijkste vissershaven van Frankrijk voor de roze garnaal. In de 17e eeuw werd dit levendige havenstadje vorm gegeven door de zouthandel. Schepen losten hier hun ballast aan keien voordat ze het witte goud aan boord haalden. Zo ontstonden twee heuvels en de stenen vakken in de haven. Aan de kades is het gezellig druk, maar loop je even een zijstraat in dan waan je je in een tijdmachine. Vijftiende-eeuwse huizen met een overhangende eerste verdieping van hout zo werd belasting op de grond bespaard en grote ramen op de begane grond die open konden voor de straathandel, bepalen het straatbeeld. Grappig is de kerk Notre Dame de Pitié met schepen boven het altaar. Voor de verdwenen zeelieden, lezen we. Ook in de gebrandschilderde ramen zien we angstaanjagende zeetaferelen. Volg je hiervandaan de weg naar het westen dan kom je terecht bij de zogeheten wilde kust met rotsen en kleine binnenzeetjes. Hier geen brede zandstranden zoals bij La Baule, maar een op de rotsen beukende zee.
Geschiedenis
Een duik in de geschiedenis maak je ook in de middeleeuwse ommuurde stad Guérande met zijn smalle geplaveide straatjes en uithangborden van smeedijzer. Een wandeling over de anderhalve kilometer lange vestingmuren gunt een kijkje op anders verborgen tuinen. En vanuit de klokkentoren van de Saint Aubin kijk je niet alleen op het stadje zelf uit met zijn koopluihuizen, maar ook op de nabijgelegen zoutmoerassen. In deze marais salants wordt nog steeds handmatig zout gewonnen. Een samenspel van mens, zeewater, wind en zon. Het zeewater wordt via een ingenieus gangenstelsel geleid naar mozaïekachtige bassins waar het zout kan neerslaan. Het mooiste zout, dat bij het oogsten bijna roze ziet, is de fleur de sel, het bovenste laagje.
Van zout naar oesters is maar een kleine stap. Jean-Luc Retailleau nodigt ons uit zijn oesterpark in Pen Bé tegenover Le Croisic te bezoeken. Hij haalt ons bij eb op met zijn tractor, we staan hoog en droog in een plastic krat achterop. Bij hoog water het water stijgt vier meter is er niets van het park te zien, bij laag water staan daar op 2,5 hectare slib eindeloos lange ijzeren tafels met zakken oesters erop. Er liggen hier 13.000 zakken, het proces begint met 800 heel kleine oesters per zak en naarmate ze groeien, komen er minder in een zak. Het werk is intensief, de zakken moeten regelmatig worden gekeerd om ervoor te zorgen dat de schelpdieren niet in de breedte groeien, maar enkel omhoog. Hij pakt een juweel van een oester uit een zak die na nog even doorspoelen met schoon water binnenkort in een restaurant zal belanden. Maar déze niet, want wij mogen proeven. Mmm, dát is nou geluk.
bron; telegraaf.nl
Ossenstaart met druiven
Ossenstaart met druiven
Waarom laten we toch zo veel van het dier liggen tegenwoordig. Slager-kaaskenner-traiteur en wat doet die man niet nog meer, Johan van Uden, van Chateaubriand in Heemstede, gaat binnenkort aan de hele vaderlandse culinaire pers een workshop orgaanvlees geven. Zo gek nog niet, in krappe tijden. Verhoudingsgewijs goedkoop en verrassend lekker eten. Gewoon pas vertellen wat je hebt gemaakt, na het eten. Oké, ik spaar jullie nog even. Ossenstaart, dat is toch niet eng?
Snijd het spek in dobbelsteentjes, hak de uien en de wortels fijn. Leg de spekjes in een flinke braadpan, leg daar de wortel op en begin met een laag vuur tot het spek begint te smelten. Leg hier weer de ossenstaartstukken op en het kruidenboeket. Haal de druiven van de tros, leg die weer boven op de ossenstaart. Afdekken en zet het geheel 3½ uur in de oven op 95 °C. Het vlees moet dan van het bot vallen. Haal het vlees en wat spek uit de saus, zet warm weg. Zeef de saus en laat even inkoken. Breng de saus indien nodig op smaak met wat zout en peper. Heerlijk bij puree.
bron; telegraaf.nl
08-09-2009
Een pittige salade met St. Maarten Light X-tra
Een pittige salade met St. Maarten Light X-tra light kaas
Bereiding: Snijd de St. Maarten Light X-tra kaas in blokjes of fijne reepjes. Ontblader de salades en het witloof. Snijd de appel en de tomaten in stukjes. Meng alles. Serveer met een luchtige vinaigrette en versier het geheel met de gepelde noten.
Bereidingstijd: 10 min.
St Maarten Light X-tra
Dit is echt een light kaas om van te genieten en bereid volgens een traditioneel Kempisch gerecht. Hij biedt al het goede van de Original maar heeft een vollere, geraffineerde smaak. Uiterst geschikt voor de de caloriebewuste fijnproever.
Streekbeschrijving : Moorslede, in het hart van West-Vlaanderen.
Absoluut vetgehalte : 19,8%
Calorieën : 284 Kcal
Uiterlijk : broodvormig, 3 kg, gele gecoate korst
Bijkomende smaak : volle, geraffineerde smaak
Bewaring : koelkast
Versnijding : in sneetjes of in blokjes
Tip : echte lichte delicatesse voor alle gelegenheden: in sneetjes bij het ontbijt, in blokjes voor in een gezond slaatje, in een croque of geraspt op pizza's, lasagnes, spaghetti.
La brouette of den cruywaeghen werd eertijds gebruikt door de gilde van de 'vettewarriers' of vetsmelters. Zij handelden in kaarsen en oliën van dierlijke en plantaardige vetten, maar zorgden ook voor de was die gebruikt werd om grote wielen kaas mee te 'verpakken'. Die kaas werd vervoerd op platte kruiwagens zoals afgebeeld op de gevel van dit pand.
Laat daar nu toevallig ook een van de meest authentieke en gezellige cafés op de Grote Markt gevestigd zijn. Mét terras.
Een ploeg van zeven uitgedoste en meertalige obers onder leiding van Paul-Louis De Gendt bedient er een cliënteel dat ondanks de toeristen uit zestig procent Brusselse habitués bestaat.
Elke dag van het jaar, vanaf acht uur 's morgens als het ontbijt klaarstaat, tot 's avonds laat, als ook de Italiaanse zakenman die boven de twee verdiepingen tellende gelagzaal woont stilaan gaat slapen.
Toeristen kunnen hier terecht voor een garnalenkroket of een selectie van bieren, geserveerd op een plankje dat verwijst naar de kruiwagen. Een donkere Affligem, een Brugse witte en een kriek van Mort Subite vormen samen de Belgische driekleur.
Maar ook wie de weg naar Manneken Pis komt vragen, wordt vriendelijk geholpen. Brusselaars die nog eens in een rijk gedecoreerd, inheems decor willen zitten, kunnen misschien eens de Flammkuchen proberen, een knapperige pizza-variant uit de Elzas. De dagschotel kost 8,90 euro.
:: La Brouette, Grote Markt 2-3, Brussel - 02-511.54.94 - info@atgp.be - www.atgp.be open: 7/7, 8.00 > 0.30 uur
Met een boek in de hand en nog zeker vijf naslagwerken op tafel is Jan-Henk Schutte op zoek naar informatie over de Gamerse Zuren. Een 'inheemse' appelsoort. Groen, hoekige boven- en onderkant, glanzend. Hij geeft het op.
"Nee, deze appel staat niet beschreven in de boeken, dus ik kan niet met zekerheid zeggen dat we er een nieuwe soort bij hebben. We moeten de eigenaar vertrouwen."
Schutte is lid van de Noordelijke Pomologische Vereniging (NPV), die als doel heeft oude appel- en perenrassen boven water te krijgen. Zondag staat hij met zijn kraampje op de derde fruitfair op het Kalverbos in Tiel. De eigenaar van de Gamerse Zuren heeft net zijn vijf appels bij hem afgegeven. "We kennen de soort, een echt streekras. De appels nemen we mee naar huis en gaan we onderzoeken", aldus Schutte.
Voorbijgangers blijken zeer geïnteresseerd in de witte plastic bordjes met appels en peren erop die de NPV vandaag heeft uitgestald. Sterappels, curéperen, grote en kleine exemplaren, rood en groen. "Maar die zijn uit eigen collectie hoor", zegt Schutte. " We zijn juist op zoek naar soorten die we nog niet hebben. Onze collectie bevat ongeveer achthonderd verschillende appels en peren. Maar over de hele wereld zijn er duizenden soorten." Trots toont hij een aantal 'Rode Williams'. Een grote, goedgevormde rode peer. Schutte: "Dat is de eerste keer dat die bij ons binnenkomt, erg mooi."
Dit is een fenomeen van de late zomer, en het duurt maar een paar weken: op de markten worden nu gesloten kolven maïs aangeboden.
Ons land staan vol maïs, zo lijkt het wel. Wie tegenwoordig rijdt langs Vlaamse wegen, komt overal maïsvelden tegen. In het begin lijkt het nog wel wat op een korenveld, maar al snel worden de stengels heel lang en dik en zie je de Vlaamse villawijken langzaam wegzinken in het groen van de Zea mays , een grassoort die oorspronkelijk uit Mexico komt. Waar gaat al dat groene geweld naartoe, vraagt een mens zich af? Zoveel maïs wordt er toch niet verkocht?
Vroeger, zo vertelden de Mayas in Midden-Amerika, waren de mensen van hout gemaakt, er stroomde geen bloed in hun aderen en ze hadden geen spieren. Met een houten hoofd konden ze daarenboven niet nadenken of hun goden vereren. En dat vonden de goden niet leuk. Ze riepen de wilde dieren bijeen om een voedsel te vinden dat de mensen verstand zou geven. Het waren Yac de boskat, Utiu de coyote, Quel de papegaai en Hob de kraai die hun vertelden waar ze witte en gele maïskorrels konden vinden: in het nest van de rode mieren. Door die vondst werden de mensen pas echt mens.
Kat, coyote, papegaai en kraai moesten eens weten wat ze hebben aangericht! De beschaving die de maïs veroorzaakte, werd door de Europeanen vernietigd, maar de revanche was niet van de poes. Om te beginnen bleek, buiten de traditionele context, maïs helemaal niet zon gezond voedsel (maar daar schreef ik lang geleden al over, naar aanleiding van pap en polenta), en in plaats van dat de mensen slimmer werden, werden ze er achterlijk door. Maar daarenboven domineerde het grote gras ook nog eens de hele wereldlandbouw. Een van de verantwoordelijken daarvoor was Richard Nixon.
Gesubsidieerd In de jaren zeventig van de vorige eeuw ging het niet goed met de Amerikaanse economie. In 1972, na enkele jaren van mislukte oogsten, kocht de Sovjet-Unie een fabelachtige hoeveelheid graan in de Verenigde Staten. De graanprijzen stegen prompt en de boeren steunden uit dankbaarheid massaal de herverkiezing van Nixon. Maar dat had een vervelende weerslag op de Amerikaanse boterhammendoos. Een jaar later waren alle voedselprijzen zo sterk gestegen dat er demonstraties van huisvrouwen kwamen voor de ingang van de supermarkten. Granen waren te duur om kippen mee te voederen, en zelfs de T-bone steak werd onbetaalbaar voor de middle class .
Het antwoord van de politiek aan de boeren was: plant zoveel je kunt, wij zorgen voor een inkomen en voor de afzet. En sindsdien wordt de wereld overspoeld met gesubsidieerde Amerikaanse maïs. En de overheid zorgde voor steeds nieuwe toepassingen voor die vloedgolf maïs, vandaag het goedkoopste voedsel ter wereld. Michael Pollan, die met dit verhaal zijn bestseller The omnivores dilemma uit 2006 begon, schat dat de westerse mens vandaag vooral uit maïs bestaat, want melkproducten, kweekvis, kip en rund zijn allemaal gekweekt op maïs, maar ook onze eigen Stella, alle softdrinks, meergranenbroden, frituurolie, stropen, energierepen en koekjes halen hun winst uit de goedkope stroom maïs en de glucosestroop die eruit wordt gewonnen, allemaal uit de VS van A.
Hier in ons land wordt gelukkig de hele plant gebruikt. Men kweekt hier nauwelijks maïs voor de kolven. Die kolven worden niet apart geoogst, maar voornamelijk vermalen met de hele plant en dan ingekuild als voeder voor het hele jaar ( silage ). Al dat groen rond de Vlaamse fermettes is gewoon beestenvoer. Misschien zien we er binnen enkele jaren nog meer van, want de hele plant wordt ook gebruikt om biogas en elektriciteit mee te maken.
Alcohol stoken is natuurlijk ook een optie. Heel wat Amerikaanse whiskeys zijn van maïs gemaakt. En aangezien er (veel) olie uit wordt gewonnen, behoort biodiesel ook tot de mogelijkheden.
En dat is nu waarom er, in tegenstelling tot de velden, zo weinig maïskorrels in de winkel liggen. Er is natuurlijk de popcorn in Kinepolis (stinken, jongens!), en de blikjes zoete maïs, maar ik heb nog nooit iemand ontmoet die die laatste lekker vond. Er zijn overigens meer dan driehonderd maïsvariëteiten, en de korrels die voor stroop worden gebruikt, zijn niet dezelfde als die voor popcorn, drankbekertjes, geneesmiddelen of voor sigarettenlijm.
Barbecue Als ze er zo dan groen bijliggen op de markt, gekleed in hun vezelrijke jasje, dan is dat toch eens de gelegenheid om echt maïs te eten. Dit is suikermaïs. Gedroogd zou ze misschien tot popcorn gepoft kunnen worden. Maar kies nu jonge en fris uitziende kolven. Men zegt mij dat de haren, die bovenaan uitsteken, er donker uitzien wanneer de maïs kookrijp is. Dat is nog niet volrijp, maar de korrels worden dan hard en zijn (ongepoft) niet lekker meer.
Hoe maken we nu suikermaïs klaar? Haal de bladeren er niet af. Laat ze een tijdje in wat water staan, dep ze dan droog en plop ze gewoon op de barbecue. Een tiental minuutjes misschien? Misschien iets langer. Je kunt ze ook stomen in een stomer of met een bodempje water, onder deksel op het keukenvuur twintig minuten, en dan opdienen met gesmolten boter. Smakelijk.
Nick Trachet bron;brusselnieuws.be
Proefkonijn: Si Versailles
Proefkonijn: Si Versailles
Si Versailles is een vaste waarde op de Zeedijk van Knokke-Zoute. Zo vast, dat er wel eens een wind mocht doorwaaien. Die wind kwam er in de persoon van Wim Van Gorp, die in Parijs het succesvolle restaurant Market op poten zette.
De evenwichtsoefening die hij moest maken was het juiste midden te vinden tussen vernieuwing en klassiekers waarvoor families met kinderen en kleinkinderen al jaren hierheen komen.
Het is een zonnige, maar winderige zondag, en de beschutte tafeltjes op de dijk zijn allemaal bezet. Binnen is er nog plaats genoeg. "Zou niet mogen op een dag als deze", zegt de kelner later, maar wij zijn er blij mee, want we komen onaangekondigd met het vage plan een garnaalkroketje te eten. Maar dan zie je de kaart en je ziet de gerechten passeren, en het wordt toch meer. Om alle verwarring te vermijden zijn de nieuwe gerechten aangegeven met een speciaal tekentje. Of er fishsticks met appelmoes zijn, wil de jongste weten? Dat staat niet op de kaart, maar de gastvrouw zal eens tot bij de kok lopen. Met gretige ogen zien wij een reusachtige zeevruchtenplateau passeren, een gezelschap Duitsers bestelt mosselen.
Evolution Wij houden het op garnaalkroketten (18 euro) en twijfelen tussen tartaar van tonijn met zwarte olijven (16 euro) of van rund, met gegrilde avocado (24 euro), beide op de kaart voorzien van een 'E' die staat voor Evolution of hedendaags.
Deze zaak is al sinds 1986 in handen van de familie Ponjaert, en zoiets voel je ook, onder meer aan de ontspannen manier waarop men met kinderen omgaat. Want kijk, daar verschijnt de montere kelner met 'huisbereide fishsticks' en zowaar een potje appelmoes. De jongste legt zijn tekengerief opzij en valt aan.
Intussen zitten wij al aan het verse brood, waarbij een potje lekkere, luchtige bieslookroom wordt geserveerd. Ook dat zal 'uitgelikt' terug naar de keuken gaan.
Donker en intens Onze garnaalkroketten, twee stuks, hebben een donker korstje, en ook de vulling is vrij donker en zeer intens van smaak. Eerder fumet-achtig dan pap, om het eenvoudig te omschrijven. Erbij komt, zoals het hoort, perfect gefrituurde peterselie, fijngehakt, en citroen.
De rundstartaar ziet er anders uit dan gewoonlijk. Hij is duidelijk met het mes gesneden, grof dus, aangemaakt met sojasaus, denken we, en versierd met enkele partjes avocado en een lepel viseitjes.
Ook hier geen gebrek aan smaak. De frieten zijn banaal, extra mayonaise komt er onmiddellijk. We hebben er nog een karafje rode huiswijn bijgenomen, die evenals de witte correct is, en zijn eigenlijk voldaan, maar de ogen van de jongste staan nog naar dessert. Hij mag twee soorten ijs kiezen, en die komen, verrassend gepresenteerd, op een dikke, ronde schijf ijs. Het lijkt wel een drijvende ijsschots.
Voor mij is er een schep chocolade-ijs met rode vruchten, in een soep van gele perziken. We vonden dit een aangenaam adres voor een zondagmiddag aan zee, met attente bediening en een goede balans tussen klassiek en vernieuwend. (Agnes Goyvaerts) Zeedijk 795, 8300 Knokke-Zoute, 050/60.28.50, www.siversailles.be Gesloten op woensdag
bron; demorgen.be
Drie Belgische bieren bekroond in Hongkong
Drie Belgische bieren bekroond in Hongkong
Drie Belgische bieren hebben vorige week een prijs behaald op de Hong Kong International Beer Awards. In deze wedstrijd worden in dertien categorieën de beste bieren onderscheiden die in Hongkong beschikbaar zijn. In drie afdelingen waren Belgische bieren de primus.
Als beste fruitbier werd de framboise van brouwerij Lindemans gekozen. Het witbier van Hoegaarden van biergroep AB InBev werd verkozen als beste 'licht speciaalbier' (Belgium Style Standard Strength Speciality Beer) met minder dan 6 pct alcohol.
Het hoge gistingsbier Delirium Tremens van brouwerij Huyghe uit Melle viel in de prijzen in de categorie sterke bieren (Belgium Style Strong Ale). Met een score van 86,5 punten tekende dit blond speciaalbier van 9 pct alcohol, met als logo een roze olifant, voor het tweede beste resultaat over alle categorieën. (belga/ka)
Op de Grote Markt stelden 43 brouwerijen hun producten voor. Samen boden ze meer dan 400 verschillende soorten bier aan. Heel wat bierliefhebbers uit binnen- en buitenland zakten speciaal af naar Brussel. Met 84.000 bezoekers ligt het bezoekersaantal een stuk hoger dan de 70.000 van vorig jaar.
Het Belgische bierweekend is een goede gelegenheid om de reputatie van het Belgisch bier klank bij te zetten, zegt organisator Alain De Laet. "België is een bierland en moet trots zijn op zijn bieren. Wij hebben een enorm assortiment."
In de Kartuizersstraat en de Oude Graanmarkt waren in de etalages oude bierkaartjes te bewonderen. En ook Manneken Pis deed mee aan de bierfeesten in zijn Leffe-kostuum. Maar het Manneken plaste geen Leffe, omdat het bier te fel schuimt.
De blauwgeaderde kaas gladroeren met de roomboter en er de gehakte tuinkruiden bijvoegen. De helft van de geschilde en gehalveerde peren beetgaar koken in de wijn met de suiker en het citroensap. De overige peren in dobbelsteentjes snijden, kort afbakken in boter en het kooknat van de halve peren erbij gieten. De honing erdoor roeren en laten indikken. De peerhelften bestuiven met kaneel en net voor het opdienen kort onder de ovengrill zetten. De konijnenfilets afbakken in boter, kruiden met peper en zout en warm houden. Het braadvet afgieten, deglaceren met de kippenbouillon en de room en laten inkoken. De kaasmengeling erdoor roeren tot een gladde smeuïge saus. De in plakken gesneden konijnenfilets opwarmen in de saus, op warme borden schikken en garneren met blokjes peer en halve peren met kaneel.
Ingrediënten voor 4 personen
400 g konijnenfilet
150 g Château d'Arville
100 g roomboter
4 peren (Conférence)
1 eetlepel honing (vloeibaar)
25 g boter (bakboter)
kaneelpoeder
5 dl wijn (wit/zoet)
4 eetlepels citroensap
5 g suiker
1 eetlepel peterselie (fijngehakt)
1 eetlepel bieslook (fijngehakt)
1 eetlepel kervel (fijngehakt)
2 eetlepels kippenbouillon
2 dl room
peper
zout
bron; flandria.vlam.be
Paprika en pompoen met scampi
Paprika en pompoen met scampi
De rauwe, gepelde scampi mengen met de suiker en het sap van de limoen. Een kwartiertje laten marineren. De rode, groene en gele paprika in reepjes snijden, het pompoenvlees in blokjes verdelen en de ananas in stukjes snijden. De scampi droogdeppen met keukenpapier en 2 tot 3 minuten roerbakken in de olie. De groenten en de ananas bijvoegen, alsook de geperste look. Nog even verder roerbakken. Besprenkelen met de limoenmarinade, de kippenbouillon en de sojasaus. Tip: om het geheel iets pikanter te maken, kan een mespuntje sambal oelek worden toegevoegd.
Broccoli is niet zomaar een groente die gegeten moet worden om aan de gewenste 'vijf stuks groentes en vruchten per dag' te komen, zo meldt de Sunday Telegraph. Wie broccoli eet, krijgt een beschermende laag aan de binnenkant van de slagaders en dat wil zeggen dat de kans op het dichtslibben van die aders, en dus op hartziektes, kleiner wordt. Bloemkool en andere koolsoorten hebben hetzelfde effect.
Verdedigingsmechanisme Dat blijkt uit onderzoek dat werd verricht onder leiding van dr. Paul Evans, van het Nationaal Hart en Long Instituut van het Londense Imperial College. Zijn ploeg ontdekte, bij proeven op muizen, dat de chemische substantie sulforafaan, dat in deze groentes natuurlijk voorkomt, het eiwit stimuleert dat zorgt voor een 'verdedigingsmechanisme' tegen schade aan de slagaders.
Ziekte afremmen "Sulforafaan", aldus dr. Evans, "tref je in natuurlijke vorm aan in broccoli, dus nu moeten we nagaan of het eten van die groente, en van andere groentes uit dezelfde 'familie' dezelfde beschermende uitwerking heeft. En ook moeten we nagaan of langs deze weg de ziekte in al aangetaste slagaders nog kan worden afgeremd".
Fascinerende ontdekking Volgens professor Peter Weissberg, medisch directeur van de Britse Hartstichting, "is hier sprake van een fascinerende ontdekking die de mogelijkheid biedt om door het eten van bepaalde groentes hartziektes te voorkomen. Dit kan leiden tot een meer gerichte aanpak, of medisch of via dieet, om de aandoeningen die kunnen uitmonden in hartaanvallen en beroertes, te voorkomen of te verminderen". (belga/lb)
bron; hln.be
06-09-2009
Kookboek 'La cucina di Isabella'
Kookboek 'La cucina di Isabella'
Een kookboek bespreken is een serieuze bezigheid! Ik kan het niet laten: Vloeiende bloem, beste Nederlandse lezers en lezeressen, dat bestaat niet bij in Nederland . Als je bloem wilt laten vloeien moet je het een keer of twee zeven. In België kan je dat zo in de winkel kopen, handig hoor, want het klontert niet. Vloeiende bloem is bloem van de zachtste soort, voor het maken van pasta dus ongeschikt want dat moet liefst harde bloem zijn.
Het kookboek La Cucina di Isabella heeft heel bruikbare recepten; het boek is, en dat is prijzenswaardig, gevuld met eenvoudige gerechten en eenvoudige en betaalbare ingrediënten. Naar gelang je kennis van de Italiaanse keuken vordert, kan je heel eenvoudig de eigen fantasie loslaten op de receptuur. De verhalen tussendoor geven een goed beeld van het opgroeien met twee culturen. Het boek is doorspekt met veel en mooie foto's, niet alleen van de gerechten maar ook van de plaatsen waar Isabella haar vakanties doorbracht.
Ik sprak met Isabella Cozzi in een van de weinige speciaalzaken voor kookboeken, Daem & Mollet, waar zij een kookdemonstratie gaf van de recepten uit haar boek.
Isabellas missie, als we het zo mogen noemen, is vooral om koken leuk te houden. Haar manier is dan ook gebaseerd op zoveel mogelijk interactie tussen kokers en eters, ook tijdens het maken van de gerechten.
Isabella is in Belgiëopgegroeid tussen een Italiaanse vader en een Belgische moeder en vanzelfsprekend veel Italiaanse ooms, tantes en grootouders afkomstig uit Ligurië aan de zijlijn.
Als ze later trouwt met een man uit Lazio, komen vanzelf de invloeden van de zuidelijke schoonfamilie in haar recepten. Zo heeft ze drie recepten voor het klaarmaken van courgette bloemen: die van tante Rita, die van tante Carmela en die van haar grootmoeder in Ligurië. Als een vrouw naar mijn hart zegt Isabella er direct bij, 'steek een paar zaadjes in de grond en je hebt de hele zomer courgette bloemen in je tuin staan'. Dat moet ook wel want behalve dat ze zelden te koop zijn in Nederland en België en, als ze er zijn erg duur, zijn de bloemen ook vaak niet vers genoeg meer om ze te gebruiken.
Als jullie opdracht is een boek voor de koffietafel te ontwerpen, heb ik niks gezegd. Maar als het doel is dat een kookboek gebruikt wordt, maak het dan zo dat we het kunnen lezen.
Een 12 pts witte tekst op een beige of lichtgroene achtergrond: Brrrrrrrr! Hoe komen jullie er op!
Een 10 pts grijze tekst op een off-white blad is prachtig, maar niet praktisch in de keuken tenzij je er een halogeen lamp vlak boven hangt.
Info: La Cucina di Isabella, vijftig Italiaanse familiegerechten van Isabella Cozzi Uitgever: Lannoo bv, Tielt (BE) ISBN 978 90 209 7772 Te koop bij: Daem & Mollet Kookboeken, Volksstraat 12, Antwerpen
Een bijdrage van :Nelleke Pruijs bron; dolcevia.com
Het kippenvlees gedurende 25 minuten pocheren in de court-bouillon. Laten uitlekken, het karkas en het vel verwijderen en het vlees warm houden.Alle groenten schoonmaken, in fijne reepjes snijden en ze gedurende 15 minuten gaarstoven in een bodempje bouillon.De gevogeltebouillon opwarmen en de magere kaas toevoegen. Goed roeren, de pan van het vuur nemen en de eierdooier door de bereiding kloppen. Op smaak brengen met peper, zout en nootmuskaat. Tot slot de groenten en het kippenvlees toevoegen. Versieren met versgehakt bieslook.
bron; skynet.be
Gratin van appelen en aardappelen
Gratin van appelen en aardappelen
Een manier om uw groenten thuis beter verkocht te krijgen. De schotels vergen niet echt veel voorbereiding. U kunt ze van tevoren klaarmaken en ze net voor het eten bakken. Hieronder vindt u alvast één van onze heerlijke recepten met gratin. Smakelijk!
Ingrediënten voor 4 personen
3 tot 4 middelgrote aardappelen
3 groene appelen
1 citroen
1 witte ui
20 gram geraspte kaas
1 flesje lichte room
nootmuskaat
zout, peper
Het recept
Schil de aardappelen en de appelen, snij ze in dunne ringen. Vul een slakom met water en een scheut citroen en leg ze er systematisch in om verkleuring te voorkomen.
Schil de ui en snipper hem fijn.
Verwarm de oven voor op 180 °C (gasstand 6).
Giet de appel- en aardappelschijfjes af en leg ze op een stuk keukenpapier. Dep ze droog. Breng op smaak met zout en peper. Rasp er wat nootmuskaat boven. Meng alles met de handen om de kruiden goed te verdelen.
Verdeel de schijfjes over een ovenschotel en wissel telkens af met een laag ui. Eindig met een laag aardappelen.
Giet er de room over en zorg dat die mooi verdeeld is over de schotel. Bestrooi met de kaas en zet 45 minuten in de oven.
Paule Neyrat, diëtiste bron;.e-gezondheid.be
Duitsland en Oostenrijk : synoniem voor de mooiste witte wijnen ter wereld ?
Duitsland en Oostenrijk
Duitsland en Oostenrijk : synoniem voor de mooiste witte wijnen ter wereld ?
Beide landen hebben de afgelopen jaren een bijzonder moeilijk en lastig parcours afgelegd. En nochtans, in de vorige eeuw waren de buren uit Duitsland wereldberoemd. Hun grote hoofdzakelijk witte riesling wijnen stonden zelfs duurder geprijsd dan de grands crus classés uit Bordeaux. Daarna viel het stil, in hoofdzaak omdat een hoop rommel naar onze contreien getransporteerd werd. Vandaag is Duitsland weer helemaal terug en kunnen de betere boeren nauwelijks de exportvraag volgen. Sinds Robert Parker de riesling ontdekte zijn fameuze uitspraak: riesling is trendy en hip, chardonnay oubollig en voorbij - zit het spel pas goed op de wagen. Duitsland kent vandaag vooral met zijn droog rieslinggamma. In regios als Mosel, Rheingau of Pfalz is die druif in staat één der mooiste witte wijnen ter wereld te produceren. Zo rijk, zo verfijnd en steeds weer anders. En wat te denken van het rode werk dat steeds meer opgang kent. Vooral in Baden wordt schitterende pinot noir gemaakt hier spätburgunder genoemd die al lang niet meer moet onderdoen voor zijn beroemde collegas uit Bourgogne. En dan is er nog de vereenvoudigde etiketreglementering. Vroeger geen barst van te begrijpen, vandaag almaar duidelijker en consument vriendelijker. Het begrip Classic (droge witte én rode kwaliteitswijnen) is hiervan het sprekend bewijs. Een absolute verkooptopper in onze rekken!
Oostenrijk vertoont eigenlijk heel wat gelijkenissen met Duitsland. Ook dat land heeft met de nodige tegenslagen te kampen gehad. Denk maar aan het fameuze anti vries schandaal in de jaren tachtig die de export in één klap tot nul herleidde. De Oostenrijkers bleven niet bij de pakken zitten en gingen drastisch te werk: vandaag heeft er geen enkel wijnproducerend land een strengere wetgeving dan de Oostenrijkers!
Ook Oostenrijk doet het uitstekend met zijn witte druivenrassen (zowel in droge als in zoete versie). Eén van de specialiteiten die u zeker dient te ontdekken is de autochtone grüner veltliner. Een bijzonder typisch druivenras dat zorgt voor hoogst uitzonderlijke frisse witte wijnen.
Toch zijn de geïmporteerde volumes kwaliteitswijn van beide landen bij ons nog vrij bescheiden. En dat is jammer want zowel Oostenrijk als Duisland hebben heel wat fraais te bieden. Vele restaurants hebben dit reeds begrepen en plaatsen almaar meer beide landen op hun wijnkaart. Hoog tijd dat de wijnliefhebber ze ook in huis haalt!
85 kilometer lang baant de Deutsche Weinstrasse zich een weg door schilderachtige dorpjes en welige wijngaarden tussen Rheinhessen en Frankrijk. In het zonnige klimaat van de Pfalz groeien de druivenstokken weelderig en brengen ze sensuele, volle en rijke wijnen voort. Met riesling, de belangrijkste druivensoort, weissburgunder en grauburgunder maakt men hier fijne en elegante wijnen, spätburgunder, dornfelder en de zeldzame st. laurent zijn de belangrijkste rode druivensoorten. Rivaner en portugieser zijn de favorieten voor dorstlessende wijntjes. Dit knappe gebied wordt ook wel eens het Duitse Toscane genoemd. Dat dankt het niet alleen aan zijn uitzicht maar ook het schitterende klimaat. Beschut door het Pfälzerwald worden hier gemiddeld veel hogere temperaturen opgetekend dan in de rest van Duitsland. Geen wonder dat hier oleanders en vijgenbomen probleemloos kunnen gedijen.
Bespreking: Mooie aromatische wijn die heel divers en verscheiden is. De kleur is medium tot goudgeel en mooi briljant. Rijp tot tropisch fruit in de neus, rijpe appel en gekonfijte citrusvruchten, perzik en abrikoos, aangevuld met zoete kruiden. Heel vlot en makkelijk in de mond, elegante wijn met veel fruit en een markante dosis zuren die het geheel speels en levendig houdt.
Bewaarpotentieel: best binnen het jaar te drinken!
Schenkservice: goed fris, 6 à 8°C
Wijn en gerecht: prima aperitiefwijn, maar kan ook bij niet al te rijke vissoorten is saus, of waarom niet, een heerlijke zuurkoolschotel.
Vanaf de jaargang 2000 gebruiken de Duitse wijnbouwers een nieuwe term voor wijnen van een hoog niveau en met een evenwichtige droge smaak. CLASSIC-wijnen moeten gemaakt zijn van een van de klassieke druivensoorten, zoals riesling, silvaner of spätburgunder (pinot noir). De bedoeling van dit nieuwe concept is de kwaliteit van deze wijnen beter te profileren. CLASSIC-wijnen zijn steeds evenwichtige droge wijnen met een volle, brede smaak en een rijk fruitig aroma. Hun prijs zit in het middengamma. De namen van wijngaarden werden bewust weggelaten op het etiket, dit om de leesbaarheid en duidelijkheid te bevorderen.
Bespreking: Een riesling zoals we die graag hebben: rijk maar toch elegant! Mediumgele kleur, briljant. Goed getypeerde rieslingneus met aromas van rijpe appel, citrus en peer, duidelijke minerale toetsen zoals vuursteen. Goed strak in de mond, knappe zuurstructuur die de wijn een extra dimensie geeft, mooi rijp fruit en duidelijke terroirtonen in finale. Een riesling uit het boekje die bijzonder levendig en expressief is.
Bewaarpotentieel: jong drinken maar heeft zeker nog een jaartje respijt.
Schenkservice: goed fris, 6 à 8°C
Wijn en gerecht: prima aperitiefwijn, maar ook bij de eerste mosselen, gegrilde vis en geroosterd gevogelte.
Druivenrassen : 100% grüner veltliner Het paradepaardje van de Oostenrijkse wijnbouw is zonder meer het druivenras de Grüner Veltliner. Met 30% aanplant is dit de meest voorkomende druif. Het is een ras dat sterk reageert op microklimaat en 'terroir' en dus in meerdere stijlen te vinden is. Aan de ene kant heb je de lichtere, fruitige variant (tot ca. 11,5% vol), en aan de andere kant de krachtigere, rijke variant (tot vaak 14,5% vol.). De lichtere variant is qua smaak enigszins vergelijkbaar met een sauvignon blanc. Het zijn fruitige wijnen met een aangename zuurgraad. In deze stijl kan de Grüner Veltliner het beste jong gedronken worden. De krachtigere variant, is meer vergelijkbaar met een chardonnay of pinot gris. Het zijn dan volle, rijke wijnen, met iets nootachtig en het zo kenmerkende pepertje. De krachtigere variant van de grüner veltliner is juist een uitstekende bewaarwijn en kan bij veel verschillende gerechten geserveerd worden.
Bespreking: Briljante mediumgele kleur met duidelijke groene tinten. De neus is eerst wat discreet maar na walsen mooie aromas van bloemen, rijp citrusfruit en zelfs een tikkeltje peper. Mooie consistentie en evolueert constant. Goed rijp en vol in de mond, verrassend vettig maar blijft elegant dankzij het frisse fruit dat toegedekt wordt door een prima zuurstructuur. Goed evenwichtige finale met opnieuw enkele kruidige impressies.
Bewaarpotentieel: vandaag perfect op dronk maar heeft nog een jaartje reserve.
Schenkservice: rond de 8 à 10°C
Wijn en gerecht: maaltijdwijn die niet zal misstaan bij wit vlees in saus, gegrilde vis en schaaldieren of vegetarische pasta.
bron; skynet.be
Sardines, boordevol omega 3!
Sardines, boordevol omega 3!
Sardientjes zijn helemaal niet duur en ze zitten bovendien boordevol omega 3. Die vetzuren hebben een positief effect op ons hart en onze bloedvaten. De onderstaande recepten zijn allemaal licht, cholesterolarm en bereid met olijfolie, op zich ook cholesterolarm. Iedereen wordt er beter van!
Laat de sardines door uw visboer schoonmaken en ontschubben. Verwarm de oven voor op 210°C. Was de tomaten, snij het voetje eruit en snij ze doormidden. Pers er met uw handen het sap en de zaadjes uit. Pel de teentjes look en hak ze fijn.
Leg de tomaten naast elkaar op een ovenplaat of in een grote ovenschotel, maar zorg dat ze niet tegen elkaar aan liggen. Strooi er de afgestroopte tijmblaadjes over en de look. Besprenkel met 2 eetlepels olijfolie. Zet 20 tot 25minuten in de oven.
Spoel intussen de sardines om er de laatste schubben af te halen en droog ze. Strooi er een klein beetje zout over. Was de peterselie, droog hem, stroop de blaadjes af en hak die fijn.
Haal de plaat of de schotel met de tomaten uit de oven als ze gaar zijn en leg er de sardines tussen. Besprenkel met 2 eetlepels olijfolie.
Zet de grill van de oven op en zet de plaat of de schotel nog eens 10minuten in de oven.
Haal het gerecht uit de oven. Geef een paar stevige draaien aan de pepermolen. Bestrooi met de peterselie en dien op.
Sardines puur natuur
Ingrediënten voor 4 personen
12 sardines
grof zout
1 glas ciderazijn
4 sjalotjes
1 bosje bieslook
2 eetlepels olijfolie
zout
versgemalen peper
Laat de sardines door uw visboer schoonmaken en ontschubben.
Was ze nog eens grondig, dep ze goed droog en leg ze naast elkaar in een schotel.
Strooi er grof zout over en laat ze minstens 12 uur in de koelkast marineren.
Was de sardines de volgende dag, snij de kop af, snij ze doormidden, maak ze schoon en verwijder de centrale graat. Droog ze grondig.
Maak de schotel schoon en doe de sardines er weer in. Giet de azijn erover en zet nog eens 2 tot 3 uur in de koelkast.
Pel de sjalotjes en snipper ze fijn. Was het bieslook, dep het droog en hak het fijn. Werk het onder de sjalot.
Haal de sardines uit de koelkast. Strooi er royaal peper over en verdeel er het sjalot/bieslookmengsel over. Besprenkel met enkele druppels olijfolie en dien op.
Een knaller van jewelste, in elke zin van het woord. VPX Black Pearl Vasodilator Libido Enhancer is vloeibare viagra, goed voor 8 dosissen per aankoop. De producent van dit pepmiddel raadt aan om niet meer dan een half flesje per beurt te drinken, omdat je testosterongehalte anders helemaal de pan uitswingt. Dit goedje intensief consumeren raden we je in ieder geval sterk af. Als je af en toe een slapeloze nacht wilt, is dit hét middel om in huis te halen.
Als we wetenschappers mogen geloven, is zowat elke fruitsoort goed voor ons libido. Hoor je ons klagen? Een van de recentste ontdekkingen is de granaatappel. Ene Christopher Forest van de universiteit van Los Angeles verzamelde 53 mannen met erectiestoornissen rond zich heen. Uit puur wetenschappelijk oogpunt uiteraard. Bijna de helft van de mannen die een maand lang dagelijks granaatappelsap dronken, kregen hun kletsmajoor nadien gemakkelijker en vaker overeind. Nog leuker: het sap verkleint het risico op hartaandoeningen en prostaatkanker. Christopher is tenslotte zo vriendelijk geweest om de ideale dagelijkse dosis sap mee te geven: exact 23,6 centiliter. Haal de maatbeker maar boven.