Eten&Genieten - gezond genieten van eten & drinken
24-09-2009
Tatjespap met gepocheerd ei en grijze garnalen
Tatjespap met gepocheerd ei en grijze garnalen
Aantal personen : 4
Tips : Tatjespap is een streekgerecht uit het Meetjesland.
Ingrediënten
500 g bintjes boter karnemelk 4 verse scharreleieren alcoholazijn 100 g versgepelde garnalen nootmuskaat peper en zout enkele stengels verse bieslook
Bereiding
Schil de aardappelen, snijd ze in stukken en doe ze in een kookpan. Zet ze volledig onder in karnemelk. Breng aan de kook en laat de aardappelen garen. Giet eventueel de overtollige karnemelk af en prak de aardappelen. Breng op smaak met peper, zout en nootmuskaat en voeg enkele klontjes boter toe. Meng goed door. Pocheer de eitjes in net niet kokend water met azijn. Serveer de smeuïge puree met de gepocheerde eitjes en de garnalen. Versier met gesnipperde bieslook.
Recept: Geert Van Der Bruggen bron; lekkervanbijons.be
Bereiding Maak de sla schoon. Snijd het tomaatje doormidden. Schraap de wortel. Snijd de wortel en de komkommer in julienne. Ontpit de paprika. Vul de paprika met de zachte geitenkaas en sprenkel er wat honing over. Breng op smaak met Provençaalse kruiden. Gril lichtjes. Leg enkele blaadjes sla op een bord en schik er de gevulde paprika op. Besprenkel met de dressing en eet er een sneetje volkorenbrood bij.
bron;.lekkervanbijons.be
'Oesters van goede kwaliteit'
Oesters van goede kwaliteit
De oesters die sinds maandag weer op de markt zijn, hebben een goede kwaliteit. Dat laat voorzitter Cees van Liere van de Nederlandse Oestervereniging weten, voor zijn vertrek naar Leuven waar hij het seizoen voor België opent.
In Leuven is een oesterbijeenkomst voor vijfhonderd mensen uit de politiek en de zakenwereld, onder wie oud-minister en burgemeester Louis Tobback van Leuven
bron; telegraaf.nl
Amandelcupcake met Amaretto-cream cheese
Amandelcupcake met Amaretto-cream cheese
Voor 12 stuks: 200 g zelfrijzend bakmeel ~ 1 tl bakpoeder ~ 150 g zachte boter ~ 150 g witte basterdsuiker ~ 4 eieren ~ 3 el amandelmeel ~ 1 tl Amaretto ~ vloeibare honing ~ Voor cream cheese: 300 g roomkaas ~ 60 g zachte boter ~ 2 el Amaretto ~ vanillesuiker ~ 4-5 el poedersuiker, gezeefd ~ spuitzak met spuitmond 2D
Mijn Marmite-potjes zijn terug. Op de richel boven mijn keukenkastjes had ik de lege potjes gespaard. Als ik dan ergens een mooie plant zie, neem ik er zaadjes van mee, en bewaar die veilig in het donkere glas. Dat komt jaren later nog op. Tot een beetje aangeschoten vriend dacht dat hij mijn keuken midden in de nacht moest opruimen. Hij was al naar de glasbak geweest ook, meldde hij de volgende dag blij. Je kan van hem zeggen wat je wilt, en dat heb ik ook gedaan, maar daar kwam hij aan, met dertig ook nog volle potjes. Deens recept met Marmite, ja, ja, er zijn mensen die het niet lekker vinden. Maar die het lekker vinden, zijn hier weer heel blij mee.
Tip, haal de pepers uit je molen, laat ze even dansen in een hete koekenpan, terug in de molen en je proeft, juist peper! Open de broodjes, meng de Marmite met de ricotta, smeer de broodjes hiermee ruim in. Maak de perziken schoon en snijd ze in schijfjes. Scheur de sla en ook de ham, leuke friezels, en leg het allemaal samen op het broodje. Het pittige van de Marmite maakt de perzik nog goddelijker. Nu ruim met de (warme) peper erover. Heeft iemand nog zaden van een zwarte hibiscus?
Breng ruim water aan de kook, voeg zout toe en kook hierin de courgettes gedurende ongeveer 5 minuten.
Verwarm de oven voor op 200°C. Neem de courgettes uit het kookvocht, laat ze uitdampen en snijd ze in de lengte doormidden. Hol ze uit door de zaadlijsten met een lepel te verwijderen.
Vul de holtes met de piccante saus en leg de helften snel weer op elkaar. Omwikkel elke gevulde courgette met twee plakken gerookt ontbijtspek.
Vet een ondiepe ovenschaal in met olijfolie en leg hierin de courgettes. Schuif het geheel ongeveer 15-20 minuten in de oven.
Farfalle alla boscaiola
Farfalle alla boscaiola
Kooktijd: 30 minuten
Aantal personen: 4
Soort gerecht: Vegetarisch
Ingrediënten
2 eetl olijfolie 1 ui, fijngehakt 2 teentjes knoflook, uit de pers 400 g gemengde (wilde) paddenstoelen, in dunne plakjes klein handje salieblaadjes, fijngehakt (een paar blaadjes in reepjes voor garnering) zout en versgemalen peper 400 g Farfalle 2 potjes FungiPorcini saus 200 g gorgonzola, verkruimeld
Bereidingswijze
Verhit de olijfolie in een pan en fruit hierin de ui tot de ui glazig is.
Voeg de knoflook, de plakjes verse paddenstoel, de fijngehakte salie en een beetje peper en zout toe. Bak alles al omscheppend ca. 5 minutenop middelhoog vuur.
Giet de paddenstoelensaus erbij en laat op zacht vuur sudderen.
Kook de farfalle al dente in een grote pan gezouten kokend water.
Roer ondertussen de gorgonzola door de paddenstoelensaus. Warm goed door en blijf roeren tot de kaas gesmolten is. Voeg naar smaak nog een beetje zout en peper toe.
Giet de farfalle af en meng door de saus.
Verdeel de pasta over 4 borden of schaaltjes en garneer met salie. Meteen serveren.
bron;.granditalia.nl
23-09-2009
Acht mosselrestaurants
Acht mosselrestaurants
Het 'Zeeuwse goud' kampt met problemen. Dit jaar zijn de mossels wisselvallig van kwaliteit en vooral duurder dan ooit. Wij bezochten anoniem acht mosseltempels en stelden vast dat Zeeuwse mosselen evolueren naar een exclusieve lekkernij. De tijd dat ze schampend 'de konijnen onder het zeewild' werden genoemd, ligt ver achter ons.
Vroeger werden mosselen alleen in de maanden met een R geconsumeerd. Dat had vooral te maken met het transport, dat niet gekoeld gebeurde en daardoor in de zomer onmogelijk was. Nu kan je al in juni van Zeeuwse mosselen genieten.
Zeeuwse mosselen worden vooral volgens bodemcultuur gekweekt, voorlopig nog maar een zeer klein deel via hangcultuur. Deze laatste is relatief nieuw in Zeeland. De weekdieren groeien daarbij in een ruim acht meter lange sok. Doordat ze in hoog water hangen, hebben ze geen last van krabbetjes, zand en gruis en kunnen ze in ijltempo volgroeien. Daardoor kunnen ze eerder worden verkocht, en daar houden de op winst beluste Zeeuwse producenten van. Ook in ons land is men bezig met hangcultuurmosselen.
Het gaat de Zeeuwse mosselkwekers de laatste tijd niet echt voor de wind. Je hoort ze klagen dat de 'milieumaffia' hun branche kapot maakt. Ze mogen, onder druk van de milieuregels, geen Iers mosselzaad meer zaaien in de Oosterschelde. Dat zou een bedreiging vormen voor de diversiteit van dieren in de Oosterschelde. Het maakt de natuur eenzijdiger en het zaad zou ziekten kunnen overbrengen.
Ondertussen werkt men koortsachtig aan proefbuismosselen. Om het tekort aan Zeeuws mosselzaad aan te vullen, worden in laboratoria larven ontwikkeld via gecontroleerde bevruchting. Zo bestaat de kans dat men binnenkort het hele jaar door volop mosselen kan eten.
Vlaanderen en Brussel tellen honderden, zoniet duizenden eetgelegenheden waar je terechtkunt voor een pan dampende mosselen. Wij kozen acht eethuizen uit waar men van mosselbereidingen zulke specialiteit heeft gemaakt, dat het volk van heinde en ver toestroomt.
Dit jaar ging het mosselseizoen zo enthousiast van start dat in juli al werd aangekondigd dat er tekorten zouden zijn. Door de snelle start en de ongunstige weersomstandigheden, bleek plotseling dat er slechts drie miljoen ton beschikbaar is, in plaats van de verwachte vier miljoen ton. Daardoor kon de groothandel prijsstijgingen doorvoeren van 25 procent voor de afnemers met wie geen prijsafspraken werden gemaakt.
Dat betekent dat de verbruiker meer betaalt in de supermarkt en dat, met wat geluk, de prijzen in de restaurants op hetzelfde niveau blijven. Globaal kan men ook stellen dat de mosselen in het begin van het seizoen klein en lelijk waren en niet het aangekondigde topjaar weerspiegelden. Naarmate het seizoen vordert, worden de mosselen groter. Het beste kan nog komen....
Willem Asaert en Pieter van Doveren Bron: Weekend Knack David Bitoune (Redacteur)
Kasteel Diependael: Bewerkelijke feestgerechten
Kasteel Diependael: Bewerkelijke feestgerechten
In het voormalige jachtgoed Kasteel Diependael is er geen drang meer naar vernieuwing. Na twee decennia koken op niveau hoeft chef-kok Noël Neckebroeck niets meer te bewijzen.
Noël Neckebroeck is 54 jaar en heeft het altijd als zijn taak beschouwd om vernieuwend te koken. Om niet achterop te geraken, schoolde hij zich geregeld bij. Maar de leeftijd en de excessen van de moleculaire keuken hebben de kok gezapig gemaakt: de drang naar vernieuwing is er niet meer: na twintig jaar koken op niveau hoeft hij niets meer te bewijzen.
Een eetzaal gevuld met tevreden klanten: daar draait het voor deze chef-kok om. Wij waren opnieuw onder de indruk van het jachtgoed en het twee hectaren grote park met terrassen en vijvers. Binnen wachten eetvertrekken met gepatineerde eikenhouten vloeren.
De spijskaart vermeldt zes voorgerechten voor 40 euro en meer en zes hoofdgerechten voor 40 tot 65 euro. Het merendeel van de klanten kiest het menu Culinaire Symfonie, dat in viergangenversie 65 euro kost (90 euro met wijn) en in vijfgangenuitvoering 75 euro (105 euro met wijn). De wijnkaart is Frans georiënteerd en er is keuze bij de duurdere flessen.
Wij opteerden voor het grote menu. Tartaar van bloemkool met rauwe langoustines en ijs van zomertruffel brachten verrukking. Zeetong met gamba, banaan-sinaasappelcrème en prei misten kracht. Een smakelijk stukje tarbot kwam met geplette aardappel, zuiderse kruiden en scheermesschelp. Het zachte vlees van reebokfilet verscheen met mousse van erwten, cantharel en chutney van abrikoos. Het wijnarrangement was licht: voor dezelfde prijs kies je beter zelf een lekker flesje.
Afsluiten deden wij met pralinécrème met frambozen, Catalaanse sabayon, mousse van chocolade, granny smith- en aardbeisorbet.
Kader: voormalig jachtgoed Hof Ter Borght Onthaal: door de vriendelijke vrouw des huizes Keuken: bewerkelijke feestgerechten
Pieter van Doveren bron; knackresto.rnews.be
Bier: Lucifer
Bier: Lucifer
Van Meulebeke naar Dentergem en van Dentergem over Breendonk naar Mechelen, dat is de lange odyssee die dit zware blonde bier heeft afgelegd. Nu wordt het gebrouwen door Het Anker. We proefden de nieuwe Lucifer in het gezelschap van brouwer Charles Leclef.
Mijn eerste Lucifer: dat moet zowat vijfentwintig jaar geleden zijn. Het was het zware blonde bier van Riva, de toenmalige brouwerij van Yvan De Splenter in Dentergem. Oorspronkelijk was dit bier amberkleurig en werd het gebrouwen door een brouwerijtje uit Meulebeke, samen met Vondel. Rodenbach uit Roeselare kocht het op, maar enkel om het te distribueren; met de merken deed men niets. Die kwamen uiteindelijk in het bezit van De Splenter.
Glorietijd We schrijven begin jaren tachtig en de speciale bieren beginnen aan een fameuze comeback, met 1984, het Jaar van het Bier, als hoogtepunt. Alle brouwers maakten opnieuw zware speciale bieren. Duvel lag toen in poleposition, want het was al meer dan tien jaar aan het duwen in de horeca. Op de terrasjes aan zee vielen ze wel op, die hoge Duvel-kelken. Lucifer volgde - net als heel wat andere 'goddeloze' bieren - in het kielzog, maar dan wel in een blondere versie. Lucifer deed het ook goed in het buitenland. De Splenter had een goede distributie in Italië, en vooral Lucifer had daar heel wat aantrek. Het merk rondde in zijn glorietijd vlotjes de kaap van 16.000 hectoliter, een record.
In de jaren negentig en in dit decennium deemsterde het bier wat weg, en de laatste jaren voor het faillissement van Riva/Liefmans werd Lucifer aan zijn lot overgelaten. Duvel-Moortgat nam het merk over van de curator, maar wist ook niet goed wat er mee aan te vangen. Tot Charles Leclef op de proppen kwam en interesse toonde.
Had hij dan zijn handen niet vol met het Gouden Carolus-gamma? Bij het inschenken van het nieuwe Lucifer-bier lacht hij: "Proef dit eens, en dan praten we voort." Ik proef een lichtvoetige blonde, mooi rond en met een zeer zuivere, cleane afdronk. De huisgist van Het Anker is goed herkenbaar. "Dit is dus een bier dat zo gemaakt is, dat het goed past bij ons bestaande gamma", vervolgt Charles. "Het is complementair aan de Gouden Carolus Tripel, die kruidig is, en ook aan de Hopsinjoor, die dan weer uitgesproken bitter is. We hadden duidelijke instructies gekregen van Duvel-Moortgat, het mocht zeker geen nieuwe Duvel-kloon worden."
Exportmarkten Dat wou Charles in elk geval vermijden. Geen me too-versie van Duvel, maar een bier met een eigen smaak. Hij heeft het merk immers niet gekocht (het is eerder een licentie op lange termijn, Duvel houdt nog een vinger in de pap, red.) om Duvel te beconcurreren, maar omdat het een merk is met 'heritage', en een bier met zo'n sterk verleden kan ook deuren openen voor Gouden Carolus. Lucifer is bekend in de exportmarkten: in Italië en in Frankrijk.
Charles Leclef heeft de look van het bier een tikje aangepast, voor een wat strakker uitzicht. En het bier zit niet langer in een Duvel-fles, maar in een ranke apo-fles zoals vroeger. Het is opnieuw verkrijgbaar in een grote 75 cl-fles, en dat kunnen onze biersommeliers alleen maar toejuichen. Charles Leclef is heel gelukkig met het resultaat: de huidige smaak van het bier is 'een goede start'. Van brouwen hebben ze beslist kaas gegeten, die maneblussers. (Ben Vinken)
Lucifer: 8 vol. % alc Uitzicht Blond, met mooi, wandklevend wit schuim. Aroma Fris parfum van rood fruit, heel wat anders dan wat we van de Anker-bieren gewoon zijn. Smaak en afdronk Zuiver, clean, maar toch met heel wat body, weinig hoppig in de afdronk. Smaak en saturatie vloeien mooi in mekaar over, met net genoeg prikkeling om de smaak te versterken. Een strak, doordrinkbaar en zacht bier. Foodpairing Dit zachte bier laten contrasteren met een spicy gerecht.
bron; demorgen.be
Restaurant biedt klanten helikoptervlucht van en naar huis aan
Restaurant biedt klanten helikoptervlucht van en naar huis aan
Sommige toprestaurants willen versoberen, maar dat geldt niet voor tweesterrenrestaurant Inter Scaldes uit Kruiningen in Zeeuws-Vlaanderen. Het restaurant begint een helikopterlijndienst om zijn klanten op te halen en weer naar huis te brengen.
Gasten hoeven niet eerst naar een nabijgelegen vliegveld. Inter Scaldes regelt een vergunning om bij hen in de tuin te landen. Het toprestaurant begint de nieuwe service samen met Helicon Helicopter Service uit Bergen Op Zoom. De helikopter is voorzien van een groot logo van Inter Scaldes.
Retourvlucht van 1.200 euro "We hebben al enkele jaren een helikopterplatform waar gasten vanuit België en Groot-Brittannië regelmatig gebruik van maken. Toevallig staat er nu een privéhelikopter uit Duitsland", zegt Claudia Brevet van Inter Scaldes vandaag.
Hoeveel klanten gebruik gaan maken van de nieuwe dienst, kan Brevet niet zeggen. "Het zal geen luchthaven voor de deur worden, maar het zal wel wat drukker worden". Een reisje met de heli is niet goedkoop. "Een retourvlucht vanuit Amsterdam kost rond de 1.200 euro", aldus Brevet. (anp/ka)
bron; demorgen.be
22-09-2009
Welke ketchup smaakt het best?
Welke ketchup smaakt het best?
Noem een gerecht en er is wel iemand die er ketchup bij lust. Tv-kok Jeroen De Pauw proefde blind tien merken en gaf er zijn ongezouten mening over. Daarna pas kreeg hij de fles te zien. Alle spuitflessen met de kop naar onder zijn handig, zegt hij. Maar ik heb toch liever de retro glazen flessen, ze zijn mooier op tafel.
Bio Ketchup: 0,57 euro/100 ml
Gekocht bij: Delhaize Prijs: 1,85 euro/320 ml Oordeel Jeroen: Deze ketchup ziet eruit als tomatenpuree en ruikt naar boontjes in tomatensaus. En zo smaakt hij dus ook. Heel zoet, maar niet slecht. Ik vind dit eerder een mengeling van saus en ketchup. Dit product kan perfect dienen als smaakversterker in soep of sauzen. De glazen fles ziet er wat retro uit, niet handig, maar zoveel mooier, zeker om bij te zetten op tafel.
Renilde Bleys
Pieter- Jan Vanstockstraten bron; destandaard.be
Mes & Vork: Bistro Novo Back to Basic
Mes & Vork: Bistro Novo Back to Basic
Na zijn overlijden besloot de moedige Tine De Wandel de rijke culinaire nalatenschap van haar man verder vorm te geven. Uit eerbetoon voegde ze 'back to basic' aan de restaurantnaam toe
Meestal als tegenreactie op een fenomeen of trend die het tegenovergestelde propageert, steekt de roep naar authenticiteit de kop op. Denk maar aan de complexe fusionkeuken uit de jaren negentig. Ook nu weer lijkt de 'doe maar gewoon'-eetcultuur wortel te schieten in een verlangen naar eenvoud en puurheid. Als antwoord op het moleculaire maniërisme. Zeg maar het stuntelige of misplaatst gebruik van nieuwe keukentechnieken. Veel vertoon, weinig inhoud en nog minder smaak.
Intense bistrokeuken De baseline 'back to basic' die Tine De Wandel aan haar restaurant Bistro Novo toevoegde, heeft een andere, tragische oorsprong maar is daarom niet minder relevant. Na het schielijk overlijden van haar echtgenoot Krist De Bruyn koos ze noodgedwongen voor een vereenvoudigde vorm van restaurant houden. De Bruyn, die in 2006 overleed, stond op het toppunt van zijn carrière met een elegante, intens smakende bistrokeuken waarop hij en hij alleen het patent leek te hebben. Die aanpak was het resultaat van jarenlange liefde voor de pure terroirkeuken waarin het product moest schitteren.
Decoratieve franje herleidde hij tot een klein maar toch smakelijk detail. De Bruyn genoot omwille van zijn eenvoud, visie en natuurtalent ook in het kleine wereldje van topchefs enorm aanzien. Ze klopten maar al te graag bij hem aan.
Nalatenschap Na zijn overlijden besloot de moedige Tine De Wandel de rijke culinaire nalatenschap van haar man verder vorm te geven. Uit eerbetoon voegde ze 'back to basic' aan de restaurantnaam toe. En misschien ook een beetje uit onterechte vrees. Schrik dat ze met haar team de fijne signatuur van De Bruyn niet zou kunnen kopiëren.
Intussen bezochten we Bistro Novo Back to Basic verschillende keren en de charismatische chef leeft verder in beklijvende klassiekers zoals onder meer de onvolprezen kalfskop. Daar moeten zelfs Ducasse en Robuchon de duimen voor leggen.
Dat Tine De Wandel niet graag bij de pakken blijft zitten, bewees ze dit jaar nog maar eens. Nadat haar chef onverwachts vertrok, nam ze zelf begin dit jaar het commando in de keuken over. En met succes. Sinds kort verwelkomt ze na negen maanden in de keuken opnieuw haar klanten en staat ze sterker dan ooit in haar schoenen, zowel bedreven in keuken- als in zaalwerk. Aankopen, voorbereidingswerk in de keuken en het hoofdstuk sauzen neemt ze nog steeds voor haar rekening.
Essentie We proeven van zacht gekonfijte zalm met sla en garnituur van onder meer avocado en abrikoos (18 euro). Eenvoudig van opmaak en puur van smaak. Kort gemarineerde jonge makreel (lisette) volgt daarop in een fijne geglaceerde tomatenbouillon waarin een paar langoustines voor extra body en textuur zorgen (22 euro). Ook in deze bereiding laat de chef de producten hun werk doen en keren we terug naar de essentie van koken: het optimaliseren van natuurlijke smaken. Geen betere plek om dan ook een klassiek ribstuk met groene-pepersaus, gebakken aardappeltjes en boterboontjes te proeven.
De Australische Angus oogt perfect geschroeid en doet door zijn intense vetverweving en rijke, intense smaak warempel aan het veel duurdere wagyu-rund denken. Enkel de prijs maakt duidelijk dat het stuk vlees van een minder nobel ras afkomstig is (24 euro). Voor het afsluiten met gekaramelliseerde perzik laten we ons nog even gaan bij de kalfskop en tortue (18 euro). Omwille van zijn presentatie, fraîcheur en rijk geschakeerd smaakspectrum in Bistro Novo Back to Basic nog steeds een monumentale bereiding. Alsof Krist De Bruyn zijn basis nooit verlaten heeft.
(Willem Asaert) Bistro Novo Back to Basic
Hugo Verrieststraat 12, 8800 Roeselare, 051/24.14.77. www.bistronovo.be Gesloten op zaterdagmiddag, zondag en maandag.
bron; demorgen.be
Mannen wild van chocolade met vleessmaak
Mannen wild van chocolade met vleessmaak
Een Nieuw-Zeelandse chocolatier creëerde een chocoladetruffel waarin gedroogd, zout vlees verwerkt zit. Deze wat vreemde lekkernij is alvast een hit bij mannen.
Salami Chocolatier Hanna Frederick geeft haar vleestruffels de vorm van een worstje. "Op het eerste gezicht is het een vreemde combinatie, maar het vlees en de chocolade passen wonderwel goed samen. De eerste indruk is rokerig, dan krijg je de sterke toets van de chocolade en je eindigt met salami."
Mannen "De snack is vooral populair bij mannen, vrouwen houden meer van fruitige, verfijnde smaken", aldus de chocolatier. Frederick kwam eerder al in het nieuws met haar chocoladecreaties met bier. (ep)
bron; hln.be
Paul Smith ontwerpt fles voor Evian
Paul Smith ontwerpt fles voor Evian
Modeontwerper Paul Smith staat dit najaar gegarandeerd te pronken op menig eettafel. Hij ontwierp namelijk de nieuwe designfles van het watermerk Evian.
De fles wordt gekenmerkt door de levendige kleuren en streepjespatronen van Paul Smith. De fles wordt in het najaar gelanceerd als startschot voor de eindejaarsfeesten.
Paul Smith is niet de eerste ontwerper die in zee gaat met Evian. Eerder ontwierpen ook al Christian Lacroix en Jean Paul Gaultier een fles voor Evian.
bron; gva.be
Handgepelde grijze garnaal met marjolein, geparfumeerde aardappelsla, platte kaas en mierikswortel
Handgepelde grijze garnaal met marjolein, geparfumeerde aardappelsla, platte kaas en mierikswortel
Door onze kustvissers 's nachts gevangen, direct gekookt aan boord en zonder toevoeging van bewaarmiddelen 's morgens op de markt (ongepeld) verkocht.
Benodigdheden : voor 4 personen
300 g handgepelde grijze garnaal
200 g nieuwe aardappelen
volle zachte kaas
radijs
zongedroogde tomaat
sap van 1 limoen
peterseliewortel
marjolein (oregano)
venkelbloempjes
grissini (soepstengels)
mierikswortelpasta olijfolie
Bereidingswijze :
1.Laat de nieuwe aardappelen in de pel een beetgaar koken. Pel de aardappelen en vermeng met de zongedroogde tomaat (zonder vel), sap van een limoen, fijngesneden radijs, venkelbloempjes en peterseliewortel.
2.Vermeng de zachte kaas met mierikswortelpasta en de fijngesneden marjolein.
3.Schik de zachte kaas in een glas, daarbovenop de aardappelsalade en overgiet met olijfolie. Werk af met de handgepelde garnaal, marjolein en grissini.
bron; visinfo.be
Zeetong met noten
Zeetong met noten
Tong is een zeer magere vis die toch veel eiwitten, vitaminen en mineralen bevat. Benodigdheden : - voor 4 personen -
4 zeetongen (kort geknipt door de vishandelaar) 2 eetlepels bloem 50 g gele rozijntjes 50 g pijnboompitten 50 g amandelschilfers ½ citroen 2 klontjes boter 2 scheutjes olijfolie 1 eetlepel fijngehakte bieslook peper en zeezout
Bereidingswijze :
Laat de rozijntjes een kwartier weken in lauw water.
Draai de gewassen en afgedroogde slibtongetjes in de bloem waar goed wat peper en zout zijn aan toegevoegd. Tik de overtollige bloem van de vissen.
Laat een pan met antikleeflaag warm worden op het vuur. Giet er een scheutje olijfolie in en, wanneer de olie begint te dampen, gaat er een klontje boter bij.
Bak de vis op hoog vuur gedurende 4 minuten, langs elke kant. Schep de tongen dan uit de pan en houd ze even warm in een lauwe oven, die staat afgesteld op 90°C. Wie niet over een grote pan beschikt kan de vis ook in twee shiften bakken.
Giet het gebruikte bakvet weg.
Zet de pan opnieuw op het vuur. Voeg wat olijfolie en een klontje boter toe. Giet er het citroensap bij. Voeg de uitgelekte rozijnen, pijnboompitten en amandelschilfers toe. Laat nog een minuut bakken.
Schep de inhoud van de pan over de zeetongen. Werk af met fijngehakte bieslook.
bron; visinfo.be
Gratis voedsel in supermarkt kan
Gratis voedsel in supermarkt kan
Goed, het moet een beetje vreemd zijn als op je pak hagelslag Philips staat. En op de boter het UPC-logo. Maar wat geeft dat als je die producten gratis uit de supermarkt hebt kunnen halen.
Brandenbarg: Jaarlijks besteden Nederlandse bedrijven 5 miljard euro aan reclame. En dan met name televisiereclame. Door de opkomst van digitale televisie wordt het echter steeds moeilijker de consument hiermee te bereiken. Tegelijkertijd kampen bedrijven met consumenten die de hand op de knip houden door de crisis. Met Free Food for All zouden die bedrijven consumenten op een sympathieke manier tegemoet kunnen komen door voedsel gratis te maken.
En de supermarkt profiteert ook. Want niet afrekenen betekent geen kassas, geen caissières enzovoort. Brandenbarg heeft het concept al jaren geleden bedacht. We hebben toen zelfs een gesprek met Albert Heijn gehad. Die vonden het fantastisch maar durfde het toen niet aan. Nu de tijden zijn veranderd misschien wel
bron;telegraaf.nl
Gratis voedsel in de supermarkt.
Ja, dat klinkt mooi he? Je gaat naar de Albert Heijn, je gooit je karretje vol en wandelt, legaal, zo weer naar buiten, gooit het achter in je auto en rijdt naar huis. En dat alles zonder dat de politie 10 minuten later aan je deur staat.
Dit geniale plan is vorige jaar al bedacht door Theo Brandenbarg, maar de Albert Heijn gooide roet in het eten. Het plan houdt in dat het voedsel gesponsert wordt, de verpakking wordt voorzien van reclame. De KPN drukt zijn reclame op een pak cornflakes en betaald daar mee het product, wat jij dan weer uit de winkel mag meenemen, want het is tenslotte al betaald. Prachtig plan, want al je al de bedrijfslogos voorbij ziet komen dan zie je ze toch niet meer.
Dat er nog al wat haken en ogen kleven aan het plan, wordt gemakshalve maar even vergeten door meneer Brandenbarg. Ondanks dat het enorm scheelt op de personeelskosten van de supermarkt, heb je toch personeel nodig en ook een pand. Als alles gratis is, wie controleert dan wat je mee neemt? Kan ik mij kar onbeperkt volgooien? Kan ik zo 20 dozen frikandellen mee nemen? Als ik in de aanbieding is dan worden mensen al inhalig, laat staan als het gratis is. Het is ook nog eens slecht voor de gezondheid, ik denk dat mensen allerlei luxe en dus vaak ongezonde dingen meenemen. En wat denk je van al die buitenlander? Die slaan massaal voedsel in om het naar het thuisfront te versturen. En komen mensen uit België en Duitsland of Polen hier massaal naar toe om boodschappen te halen? Stel dat de Albert Heijn dit zou doen, hoe zit het dan met de andere supermarkten? Je kunt nu niet meer van oneerlijke concurrentie spreken, er is helemaal geen concurrentie meer. Bovendien, komt er geen hond meer bij de Aldi, Jumbo of welke winkel dan ook.
Kortom een volstrekt onhaalbaar plan dus. De eerste Albert Heijn die de deuren open met dit concept is binnen een half uur leeggeplunderd. Reclame op verpakkingen om voedsel goedkoper te maken is een goed plan, gratis is volstrekt onhaalbaar.
De Cavendish, een dessertbanaan van dertien in een dozijn, werd in het begin van de vorige eeuw massaal gecommercialiseerd vanuit Midden-Amerika. Eerst naar de VSA, later ook naar Europa. De bananenexport werd gedomineerd door grote multinationals, en de exportlanden, die bloederige dictaturen kenden, stonden bekend als bananenrepublieken .
Toch was Europa al veel langer vertrouwd met deze tropische vrucht. Van oorsprong stamt de plant uit Papoea-Nieuw-Guinea. Daar werd ze ook voor het eerst gekweekt, al duizenden jaren voor onze tijdrekening. De banaan kwam naar Europa met de verspreiding van de islam. Griekenland, Zuid-Italië en vooral Spanje (Granada) kenden al bananenplantages vóór de tijd van Karel de Grote. Naar Amerika verhuisde de plant pas achthonderd jaar later. De banaan, Musa spp. (er zijn nogal wat soorten en hybriden), is een plant met een eigen familie: de Musaceae . Verwante planten zijn bijvoorbeeld de paradijsvogelbloemen ( Strelitzia ) en de gember.
Een bananenplant lijkt een soort uit de kluiten gewassen gras. Zeker geen boom, want de plant heeft geen houtige delen. De stam is niet echt, maar bestaat uit bladstengels die rond de bloeistengel groeien. Als u ooit in bananengebied komt, dan moet u echt eens vragen om een boom te mogen omhakken. Dat gaat zo makkelijk dat de slapste boekenwurm zich Indiana Jones waant.
Vanuit een wortelstok schiet het groen omhoog, en in enkele maanden vormen zich bovenaan een bloem en vruchten, zoals de aar op een graanstengel. Maar die bloeiwijze is zó zwaar dat ze onmiddellijk ombuigt en door gaat hangen als een geknakt grassprietje.
Oorspronkelijk hadden bananen harde pitten, maar door een ongelukje in de natuur ( triploïdie of een extra set chromosomen) verdwenen de zaden, en werd de plant reusachtig, maar steriel. Sindsdien vermeerderen de mensen ze vegetatief, met scheuten en stekken.
Met appelsmaak Sinds enkele jaren is er wat nieuws in ons bananenaanbod verschenen. De marketeers van de grote fruitbedrijven wilden variatie creëren (verscheidenheid doet meer verkopen) en zo kwamen er al minibanaantjes, soms met een appelsmaakje. Anderzijds brachten Afrikaanse migranten de kookbananen met zich mee. Bijna alle groentewinkels in de stad hebben ze ondertussen in voorraad, zelfs supermarkten zoals Colruyt. Ook de multinationals lijken zich meer en meer met kookbananen te willen bezighouden. Want in de rest van de wereld is de kookbanaan eerder norm dan uitzondering.
Banaan is naar tonnage het vijfde gewas ter wereld. Vooral in India worden er bananen geteeld, en dat is zeker niet om in een fruitschaal te leggen. Overal waar het warm en vochtig genoeg is, gedijen ze. Er is in de tropen geen erf of er staat wel een massiefje bananen. De vruchten worden gebruikt zoals andere zetmeelbronnen overal ter wereld: gekookt, gebakken, in puree, kroketten, tot meel verwerkt, tot bier gebrouwen of gedroogd... Ook de wortelstok wordt gegeten, de stengel wordt als groente gekookt in India en de bladeren worden gebruikt als bord of onderlegger (of als dakbedekking). Mooi rechthoekig gesneden bananenbladeren zijn op sommige plaatsen in de stad te koop. Voor een feestelijke gelegenheid, en nog composteerbaar ook! Ten slotte kennen we ook al eeuwen manillatouw. Dat is geslagen touw van de vezels van een bananensoort, Musa textilis .
Ongeschild We moeten echt eens aan de kookbananen. Ze zijn makkelijk te krijgen, niet zo duur en simpel te bereiden. Ik ben ervan overtuigd dat u er thuis geslaagd mee zult kunnen variëren.
(Het Nederlands in Suriname kent overigens duidelijke namen: de echt zoete dessertbananen worden er bakove genoemd, de kookbananen zijn gewoon banaan , en de Cavendish is een bananenbakove , mossel noch vis, zeg maar.)
Hoe minder uitgesproken de ribben van de banaan hoe ronder, zeg maar , des te beter de kwaliteit. Kies dus voor welontwikkelde, ronde vruchten. Ze zijn zowel groen als rijp (geel of roodachtig) bruikbaar, dat hangt van het recept af. Zwarte vlekken zijn, net zoals bij dessertbananen, geen goed teken.
Bewaar bananen altijd buiten de koelkast, goed verlucht plastic zakken of natte kou doen hen geen goed. Ten slotte is het mogelijk de rijpe banaan te pellen en in te vriezen voor later gebruik.
Het is niet nodig om groene bananen te pellen vooraleer ze te koken. De schil van rauwe groene bananen gaan er trouwens niet makkelijk af. De rijpe vruchten smaken fruitiger, maar zijn volgens mij vaak wat droger na bereiding.
Kook ze zoals aardappelen: u weet of ze gaar zijn door erin te prikken. Pel ze dan: een makkie. Snij de vrucht al of niet in stukken of repen. Dien op met een klontje boter en een beetje citroensap.
Denk aan alles wat u met aardappelen zou kunnen doen. Gebakken zijn bananen heerlijk, en dat kan ook direct met de rauwe (gepelde) vrucht. Voor wie extra kalium in zijn dieet nodig heeft, zijn kookbananen een beter alternatief dan piepers. En nog een laatste bereiding: in Suriname worden gekookte bananen tot puree gestampt en dan als ballen met de soep opgediend. Dat heet tomtom. Kies voor een kruidige, exotische soep. Smakelijk.