TOEN DENDERMONDE NOG EEN BRUISENDE STAD WAS!
Ter ere van allen die den AVD een groot hart hebben toegedragen (alhoewel ze nu misschien de club liever in de miserie zien zitten), nóg
toedragen en misschien (opnieuw) zullen toedragen!
Toespraak ter gelegenheid van de inhuldiging van het clubvaandel op 5 februari 1950
Waarde Heer Voorzitter,
Geachte Bestuursleden,
Het is mij een eer en een genoegen hier in naam van de duizenden supporters van KAVD het woord te mogen voeren ter gelegenheid van de inhuldiging van de clubvlag van onze geliefde voetbalmaatschappij.
Als oud-speler en kapitein voel ik misschien meer dan een ander het ontroerende van dit ogenblik. Nooit hebben wij een clubvlag bezeten, ik voel mij waarlijk dertig jaar teruggaan en moet me inhouden om het niet nog eens te proberen. Spijtig genoeg zijn de jaren daar en is het niet meer de wil die telt maar wel de benen en de mijne beginnen reeds een beetje stijf te worden.
Mijne Heren, moge deze vlag het embleem worden van de strijd die we heden uitvechten voor de toekomst van onze club. Moge zij bijdragen tot de zege die we vandaag dienen te bevechten om zeker te kunnen zijn dat de hoop die we koesteren, terug naar de hogere regionen te kunnen verhuizen, regionen die we reeds éénmaal moesten verlaten, niet ijdel is.
Heren bestuursleden, aan uw ijver en stuwkracht is het te danken dat onze maatschappij terug de plaats inneemt die ze in de streek eenmaal ingenomen heeft. Wij zijn er u dankbaar voor om zoals we u dankbaar zijn voor de installatie die u ons geschonken heeft en waarop U terecht fier moogt zijn.
Moge het zicht van uw vlag u met trots vervullen en ieder maal als u deze vlag zult bezien, zult u kunnen zeggen : Ik ook heb het mijne bijgedragen om de KAVD omhoog te werken!
Vrienden spelers, u zijt gelukkiger dan wij ooit geweest zijn. U bezit een clubvlag, hetgeen wij nooit bezeten hebben. Vergeet niet dat deze vlag niet enkel een stukje stof is waarvan de kleuren min of meer goed uitkomen en waarvan gezegd wordt : Het is een mooie vlag!
Neen, zij is het zinnebeeld van de noeste strijd, van de overwinningen en ook van de verloren illusies die hier op ditzelfde plein reeds beleefd werden; ze is het zinnebeeld van het verleden, het heden en de toekomst, ze is het zinnebeeld van de strijd die u nu levert om uw club hoger op te voeren. Vergeet dit vooral vandaag niet en laat ons zien dat u ons begrepen hebt door ons een mooie overwinning te schenken.
Supporters, bij uitwedstrijden moet ge u niet in groepjes of alleen naar de speelpleinen begeven. Van nu af is dit afgelopen. Fier zult ge achter uw vlag kunnen opstappen en dit door uw eigen mild gebaar, gebaar dat de maaschappij toegelaten heeft zich dit embleem van solidariteit aan te schaffen. Wij danken u hiervoor.
Waarde Heer Voorzitter, in naam van de duizenden supporters, die het hunne bijgebracht hebben, om dit ogenblik te kunnen beleven, overhandig ik u deze clubvlag, die, hopen we, steeds ons strijdbanier moge blijven, en nog vele vreugdevolle seizoenen moge bezorgen!
Lang leve de supporters. Lang leve KAVD en zijn bestuur!
Maréchal, oud-kapitein KAVD jaren twintig.
