Deze blog toont U maar één pagina. De andere worden in een archief geplaatst. Door onderaan de pagina op één der pijlen te klikken kom je verder. Je kan ook een onderwerp in onderstaande inhoud aanklikken. Oudere publicaties worden nog regelmatig bijgewerkt.
Van alles wat... ... over de enige échte Ros Beiaardstad! Het wel en wee van Dendermonde, veel fotomateriaal en af een toe een vleugje humor in ons dialect!
Bent u in het bezit van fotomateriaal van alles wat met Dendermonde (geen deelgemeenten) te maken heeft, en wenst u dit op het blog te zien verschijnen? Aarzel niet en geef ons een seintje op jpmc@skynet.be.
Wij danken u bij voorbaat!
En... mocht u dit blog goedvinden, kan u in de linkerkolom een waardering geven (beoordeel dit blog).
30-08-2009
Ontsnappingsperikelen...
Na de spectaculaire ontsnapping uit de Brugse gevangenis is men zich gaan beraden over ernstige maatregelen. Zo worden er binnenkort aan de Belgische gevangenissen borden opgehangen (zie afbeelding hierna). Of ook aan de Dendermondse gevangenis een dergelijk bord wordt voorzien, is ons niet bekend...
Nor t schaul Ier en toër zijje de leste doëge e poër verwaizinge nort fait dât schaul vedrom begintj Ik mag er ni-j-op pèize! In den tait was dâ vèr mèi déis doëge een mèrtelingk. E poër doëge véir dâ t schaul begost ouë'k al van die-j-oërdege druëme. Ik zag mè-j-al vedrom gediereg op straf stoën, ik voejldege de réigel van de miëster al op man knauke en nog van die ambetante zoëke die-j-ammel mè t schaul te moëken èmme. Ik kost er ni van auver dâ dië miëster attait alles on ons moest vroëge Diën ouë toch zelf uëk nor t schaul gewéist of ni? A wist alles al en toch vroeg diën alles on ons, pessies of â wist et ni!
Ik èm nuët ni véil sjans gat in t schaul Gediereg moestek bè den derèktuir, t was attait iet! En pertang ik vont va mâ zèlve dâk ik em braaf kintsj was. Die-j-ander die vanalles ouitstake die moeste nuët ni-j-'n goën. Ik ouë attait den téigeslag azzek tèn isj iet misdéi dâ zet gezien ouën nowô! Een uëpe komplemènte bè diën derèktuir en tèn touis uëk nog isj lagèir! Ik èm isj e joër gat datter in mannen agendâ zuëdoëneg véil ruët stont dâ manne pa vroeg of dât manne agenda was of t ruët boekske vâ Mao! Ik wist allènsj nog ni-j-auver wâ datten klaptege! Nië mè-j-auver t schaul te klappe kènde mèi ni véil plezier doen. Oewèl, k moet zègge dât neig verbéitert is van azzek nor de RITO gegoën bèn. Die miësters woëre dr zuë kèrt ni-j-af en dr koste nikker méi klappe. En dâ woëre mènsje dâ gaf en toe nikker zag op stammenéi goën. Dâ was van tien néige uëk de réide worrom dâ ze mènsjelaiker woëre nowô! Die-j-èmme mè faitelaik nog em bitsje kènne bèibringe. Ik bèn nâ nog ni van de slimste, mor alléi, de lèste joëre van t schaul èmme toch em bitsje golpe!
Als ik even terugdenk aan mijn kindertijd, stond deze periode van het jaar volledig in het teken van terug naar school De boekentas werd opgediept en nagekeken of die wel nog geschikt was voor een volgend schooljaar. Hier en daar werden reeds enkele aankopen gedaan van algemene materialen, zoals een vulpen, een meetlat, een gom, een potlood. Kortom schoolgerief noemde men het Zelf had ik daar niet zon problemen mee, maar sommige van mijn vrienden konden er niet om lachen Het aankopen van dat gerief was het sein dat de school eerstdaags de deuren opnieuw zou openen. Schoollopen zagen ze als een onverdiende last die ze moesten dragen. Dagelijks op de schoolbank van 8.30 uur tot 11.30 uur, dan vliegensvlug even naar huis om te eten en dan terug op die stomme bank van 13.00 uur tot 16.00 uur. Het was alsof zij dagelijks zware arbeid dienden te verrichten. Misschien dachten sommigen er dan nog bij dat het een onbetaalde taak betrof. De leerstof leek voor sommigen niet te overzien. Wanneer ik nu de leerstof van de kleinkinderen bekijk, krab ik me ook al eens in het haar en denk: In onze tijd leek het mij eenvoudiger . De kleinkinderen reageren dan onmiddellijk met een kundige uitleg over hun opgedane kennis en al gauw steek je enkele begrippen op, toegevend dat het inderdaad niet zo moeilijk is Zij bekijken je dan met een paar ogen vol ongeloof en ook een beetje bewondering. Het is alsof ze dan denken dat opa toch wel een slimme en geleerde kerel blijkt te zijn De fierheid is wederzijds!
In oktober gaan de traditionele voorstellingen van het Dendermonds theater door op 2, 3, 5, 9, 10, 12, 16, 17, 21, 23, 24, 26, 30 en 31 oktober. Het verhaal (Rouge Baiser) is een idee van Ivo Maes dat werd bewerkt en geregisseerd wordt door Emiel Ravijts.
Rouge Baiser (originele titel Hot lips.... of de belevenissen van Charlotte).
Charlotte (een fotomodel) heeft het in haar hoofd gekregen om zeer beroemd te worden... Ze krijgt een aanbieding van een groot bedrijf, om een nieuwe lippenstift te promoten en heeft reeds allerlei plannen in haar hoofd... Plots krijgt ze onverwacht bezoek van haar zuster Mia, die problemen heeft met haar echtgenoot en een tijdje wil blijven logeren. Verder is er ook nog Jiji, de huisgenoot van Charlotte en modefotograaf, maar deze bekijkt het allemaal nuchter. Stafke, de concierge van het appartementsgebouw, komt op alle momenten te pas en te onpas binnengelopen. Hij is verplicht om steeds naar de pijpen van zijn bazige vrouw Jeannine te dansen. Verder is er ook nog minder snuggere lifthersteller Dolf die zijn bijdrage levert in de dagelijkse rompslomp. Als de grote baas van het bedrijf persoonlijk komt kennis maken met Charlotte om het contract te laten ondertekenen, gaan de poppen pas aan het dansen...
Het is een blijspel met tal van komische situaties.
De cast is dit jaar als volgt samengesteld: Mia: Myriam Van Praet Charlotte: Maggy Van den Abeele Jeanine: Ann Abbeloos Jiji: Danny De Bock Dolf: Peter Vermoesen Gust: Jorri Korte directeur: André Pauwels Patron: Patrick Meulebroek Stafke: Emiel Ravijts
God, wat baal ik van mensen die altijd zo negatief zijn Er mag niks gebeuren of ze staan op de eerste rij om commentaar te leveren. Neen, geen opbouwende kritiek, maar steeds negativisme! Wat brengt hen daartoe? Is de oorzaak van lichamelijke aard? Hebben die mensen een maagzweer? Is het van psychische aard? Is er iets in hun jeugd voorgevallen dat zij op alles en iedereen kritiek hebben?
Ooit maakte Wim Sonneveld een liedje over dergelijk volkje, met de titel Zij kon het lonken niet laten. Misschien had een titel als "Zij konden het zeuren niet laten" ook wel een goed idee geweest?
Ken je mensen in je omgeving die zo zijn? Hoe pak je ze aan? Wat zeg je daar tegen?
Een hoop vragen waarop vaak geen antwoord komt.
Niet dat ik geen kritiek kan hebben, hoor! Ik ben steeds opgezet met opmerkingen, als die maar positief bedoeld zijn. Daar kan je tenminste nog uit leren. Maar steeds zeuren over wat er gebeurt of kan gebeuren, maakt alles zo onaangenaam en moeilijk!
Naarmate een mens ouder wordt, kun je aan de ruststand van de mond zien wat er in zijn leven is gebeurd. Een mens die een leven vol zorgen heeft gehad heeft het vaak moeilijk om de mondhoeken op te trekken tot een brede grijns , zelfs op gelukkige momenten.
We hebben toch ooit wel de mogelijkheid gekregen om te lachen en om ietwat positief ingesteld te zijn. De spieren ontspannen is een goede manier om het leven iets aangenamer te maken. Ik weet ook wel dat er veel kommer en kwel is, zelfs in de hele wereld. Maar een lach en dat beetje positieve kan ons terugbrengen tot de kwetsbare mensen die zo goed en zo kwaad als we kunnen het leven proberen te leven Ik wil zeker niet gezegd hebben dat er nooit reden is om eens te zeuren of te kniezen, nee hoor! Maar ik heb het moeilijk met mensen die steeds maar weer de zeurkous gaan uithangen. In hun onmiddellijke omgeving zijn ze wellicht weinig te genieten! Ja, ik weet het, de ene dag is de andere niet, maar voor sommigen lijken alle dagen zo zwart als de nacht! Nooit eens iets goeds krijgen ze over de lippen. Altijd maar vinden ze iets om af te breken... En wees er maar zeker van, het zijn niet altijd de oudsten die zeuren!
Ik vond in een liedje een gedeelte tekst dat dit artikel perfect ondersteunt:
"niet kniezen, niet zeuren, dat is hartstikke fout. Soms lijkt alles triestig, zwarter dan de nacht. Maar het wordt weer helder, als je weer eens lacht
En nog even dit...
Niet kniezen, niet zeuren Das hartstikke fout Vergeet niet te leven Want straks ben je oud
Soms lijkt alles donker, zwarter dan de nacht Maar het wordt weer helder, als je weer eens lacht Lachen is een wonder, alles komt terecht Weg verdriet en zorgen, t leven is niet slecht
Niet kniezen, niet zeuren ...
Wie kan mij vertellen, waar de hemel is? Boven bij de vogels, beneden bij de vis? k Zal het u vertellen: De hemel dat is hier Daarom lieve mensen, maakt toch veel plezier!
Naar aanleiding van het artikel in verband met het weren van vrouwen als hellebaardier, dat wij gisteren publiceerden, legden wij ons oor te luisteren in de binnenstad. De meningen zijn alvast verdeeld Sommigen vinden het doodnormaal dat vrouwen niet kunnen fungeren als hellebaardier. Een afdoende reden kunnen ze evenwel niet geven. Eén persoon heeft hierover een mening. Hij laat ons weten dat hellebaardiers stoere mannen moeten zijn en we moeten maar eens kijken naar de wacht van de paus, naar zijn zeggen. Wij leggen niet onmiddellijk de link met de hellebaardiers die onze reuzen door de straten leiden, maar goed wij vroegen om een mening.
Anderen vinden het een verkeerde beslissing, vooral door het feit dat dames in het verleden wél als hellebaardier konden deelnemen aan de ommegang. Dat men terug wil naar oude tradities, vinden zij verkeerd. Folklore is er voor iedereen, vinden anderen dan weer en als vrouwen zich aandienen om mee te lopen in de stoet, moeten ze zeker en vast niet worden geweerd. Trouwens, voegen zij eraan toe, de kledij zorgt er wel voor dat het niet onmiddellijk duidelijk is of het om mannen of vrouwen gaat. Ook is dit volgens hen niet zo belangrijk. Het voornaamste is, dat de figurantenrollen ingevuld raken.
Nog anderen vermoeden dat het allemaal te maken heeft met de inkorting van de stoet. Ze denken dat er om die reden minder figuranten nodig zijn en men zich een selectie kan permitteren.
Hebt u hieromtrent nog een andere mening of wil u reageren? Stuur gerust uw mening of reactie binnen via het e-mailformulier op dit blog.
Via de krant 'Het Nieuwsblad' vernemen we dat er dit jaar geen vrouwen als 'hellebaardier' mogen fungeren in de middeleeuwse reuzenommegang. We publiceren hierna het artikel dat verscheen in voornoemde krant.
Hommeles rond de Gildenreuzen en Katuit. Na jaren mogen vrouwen geen hellebaardier meer zijn. Zij pikken dat niet, maar het Ros Beiaardcomité is onvermurwbaar: 'Wij willen terug naar de traditie.'
Ilse Callebaut uit de Sparrenlaan is boos. Na zeven jaar als hellebaardier voor de reus Mars te hebben gestapt in de reuzenommegang Katuit, mag dat plots niet meer. 'De vrouwen die de jongste jaren als hellebaardier mee in de stoet stapten, kregen nu geen uitnodiging meer', zegt Callebaut. Ze tilt daar zwaar aan. Een hellebaardier is een middeleeuwse figuur die zijn meester verdedigt met een hellebaard, een lange stok met een ijzeren punt en daaronder een bijl en een haak.
'De stoet is een moment waar ik elk jaar weer naar uitkeek omdat ik dan als Dendermondse voor 'mijn' reus mag lopen en ook omdat de hellebaardiers allemaal vrienden geworden zijn. We zouden nu nog een jaar Katuit doen om dan trots voor ons Peirt te kunnen lopen.'
Die droom spatte uiteen. 'Ik heb lang zitten wachten op een uitnodiging, net zoals andere jaren, maar die kwam maar niet. Mijn dochters kregen wel een brief waarin hen gevraagd werd als fakkeldrager te fungeren.'
Callebaut rook onraad en belde naar de toeristische dienst van de stad. 'Mijn vermoeden werd bevestigd: er mogen volgend jaar geen vrouwen als hellebaardier voor het Ros Beiaard lopen en nu dus ook niet meer voor de gildenreuzen. Tien jaar geleden mocht dat blijkbaar wel en nu plots niet, zonder dat dit gemotiveerd wordt. Ik vind dit pure discriminatie op basis van geslacht.'
De vrouw is ook razend omdat ze nergens een afdoend antwoord zegt te krijgen op haar vraag. Dat er naar de traditie verwezen wordt, vindt ze niet genoeg.
Franki Hervent, intendant van de Ros Beiaardorganisatie en ook verantwoordelijk voor de reuzenommegang Katuit, is op de hoogte van het ongenoegen van de dames. 'Dat er geen vrouwen als hellebaardier meer mogen fungeren, komt omdat wij teruggrijpen naar de pure traditie. In de middeleeuwen bestond het erecordon van het Ros Beiaard ook uitsluitend uit mannelijke hellebaardiers. Dat moet nu ook, vinden wij. Dat geldt overigens niet alleen voor de hellebaardiers, maar ook voor de pijnders en de Vier Heemskinderen. Ook daar mogen geen vrouwen bij.'
'Vijf à zes dames klagen dat zij geen hellebaardier meer mogen zijn', aldus Hervent nog. 'Ze hebben allemaal een andere plaats in de stoet gekregen, wat duidelijk maakt dat er zeker geen discriminatie in het spel is.'
Met de Ommegang van 30 mei 2010 in het vooruitzicht werd afgelopen weekend 'de wildeman gelopen'...
We publiceren hierna het verslag uit de krant 'Het Nieuwsblad'.
De gildenreuzen Mars, Goliath en Indiaan en het Ros Beiaard hebben er acht stevige bonken van pijnders bij. Zij overleefden de Wildemanloop.
Het was al van 2002 geleden dat er een Wildemanloop gehouden werd, en dat was te merken op de Grote Markt. Het regende nog een beetje en de terrasjes waren nat, maar toch kwamen tientallen mensen donderdag al in de vroege vooravond naar de Grote Markt, om toch maar niets van het spektakel te moeten missen. Aan het justitiepaleis stond de middeleeuwse kraan al klaar en voor het stadhuis was een loopplank boven een bak water aangelegd, allemaal om het de kandidaten toch niet al te gemakkelijk te maken. Rond zeven uur liepen de kerels allemaal de Grote Markt op, gekleed in alleen maar een zwembroek en onder luid applaus. Allemaal jonge mannen die ervan dromen ooit de reuzen en/of het Ros Beiaard te mogen dragen, en daar veel voor over hebben. En dus werden ze danig op de proef gesteld. Eerst en vooral smeerden gevestigde pijnders hen in met stroop, en er werd niet op een half kilootje minder of meer gekeken. Daarna moesten de kandidaten zich in een hoop pluimen wentelen. Tot grote hilariteit van de talrijk opgekomen kijklustigen overigens, want dit was echt wel een topper in de reeks donderdagse terrasjesavonden. Na de toestemming van de leiders van de Gilde der Vrije Pijnders om aan de Wildemanloop deel te nemen, werden de bepluimde kandidaten in hels tempo door de stad gejaagd, achterna gezeten door pijnders die erop los sloegen met varkensblazen, al waren dat deze keer ballonnen. Terug op de Grote Markt moesten de deelnemers met een loodzwaar geladen kruiwagen het plein rond en over een smalle plank boven een waterbad, waarna ze ook nog eens met twee gewichten van 25 kilo een rondje rond datzelfde plein moesten lopen. Dendermondenaars gaan immers niet over één nacht ijs als het over het Peirt gaat. Uiteindelijk besliste de jury dat alle acht kandidaten lid mochten worden van de Gilde der Vrije Pijnders. Maar toen kwam voor de nieuwe pijnders pas echt de kat op de koord. De traditie wil immers dat de nieuwelingen de oudere pijnders op heel wat bier trakteren, en dat werd in ere gehouden. Pijnlijk, maar straks volgt de beloning: de Ros Beiaardommegang. En toen dat lied weerklonk, zinderde het op heel de Grote Markt.
Via de krant Het Nieuwsblad vernemen wij het volgende nieuws
Derde kwartet opeenvolgende broers kandidaat Vier Heemskinderen
Op het Ros Beiaardsecretariaat hebben voor de derde keer vier broers zich gemeld als kandidaten voor de Vier Heemskinderen. 'Vier schitterende kandidaten', zegt intendant Franki Hervent. 'De leeftijd van de opeenvolgende broers klopt en ze werden alle vier in Dendermonde geboren, net als hun ouders en voorouders. Maar helaas wonen ze al een paar jaren in Hamme. Ze kunnen dus onmogelijk in aanmerking komen om op het Ros Beiaard plaats te nemen.'
Daardoor zijn nog altijd maar twee groepen broers kandidaat voor de Vier Heemskinderen. Eén daarvan komt uit Dendermonde zelf en maakt theoretisch het meeste kans, het tweede gezin komt uit Oudegem. Het reglement bepaalt dat de Vier Heemskinderen nu ook uit een deelgemeente mogen komen, áls er geen broers uit Dendermonde zelf zijn.
Wie het uiteindelijk zal worden, wordt pas later bekendgemaakt. Naast de broers uit Hamme vallen ook vier kandidaten uit Grembergen uit de boot. Niet om geografische redenen, maar omdat het zussen zijn.
Wil je contact nemen met de blog voor het sturen van een foto, het geven van informatie of het vragen om inlichtingen, stuur uw email via het voorziene vak hieronder. U kan ons helpen bij de identificatie van personen. Herken je iemand dan vernemen we dit graag met een email.
