Nor ’t schaul… Ier en toër zijje de leste doëge e poër verwaizinge nor’t fait dâ’t schaul vedrom begintj… Ik mag er ni-j-op pèize! In den tait was dâ vèr mèi déis doëge een mèrtelingk. E poër doëge véir d⠒t schaul begost ouë'k al van die-j-oërdege druëme. Ik zag mè-j-al vedrom gediereg op straf stoën, ik voejldege de réigel van de miëster al op man knauke en nog van die ambetante zoëke die-j-ammel mè ’t schaul te moëken èmme. Ik kost er ni van auver dâ dië miëster attait alles on ons moest vroëge… Diën ouë toch zelf uëk nor ’t schaul gewéist of ni? A wist alles al en toch vroeg diën alles on ons, pessies of â wist et ni!xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik èm nuët ni véil sjans g’at in ’t schaul… Gediereg moeste’k bè den derèktuir, ’t was attait iet! En pertang ik vont va mâ zèlve dâ’k ik em braaf kintsj was. Die-j-ander die vanalles ouitstake die moeste nuët ni-j-'n goën. Ik ouë attait den téigeslag azze’k tèn isj iet misdéi dâ ze’t gezien ouën nowô! Een uëpe komplemènte bè diën derèktuir en tèn touis uëk nog isj lagèir! Ik èm isj e joër g’at datter in mannen agendâ zuëdoëneg véil ruët stont dâ manne pa vroeg of dâ’t manne agenda was of ’t “ruët boekske vâ Mao”! Ik wist allènsj nog ni-j-auver wâ datten klaptege!
Nië mè-j-auver ’t schaul te klappe kènde mèi ni véil plezier doen. Oewèl, ‘k moet zègge dâ’t neig verbéitert is van azze’k nor de RITO gegoën bèn. Die miësters woëre d’r zuë kèrt ni-j-af en d’r koste nikker méi klappe. En dâ woëre mènsje dâ g’af en toe nikker zag op stammenéi goën. Dâ was van tien néige uëk de réide worrom dâ ze mènsjelaiker woëre nowô! Die-j-èmme mè faitelaik nog em bitsje kènne bèibringe. Ik bèn nâ nog ni van de slimste, mor alléi, de lèste joëre van ’t schaul èmme toch em bitsje g’olpe!