Deze blog toont U maar één pagina. De andere worden in een archief geplaatst. Door onderaan de pagina op één der pijlen te klikken kom je verder. Je kan ook een onderwerp in onderstaande inhoud aanklikken. Oudere publicaties worden nog regelmatig bijgewerkt.
Van alles wat... ... over de enige échte Ros Beiaardstad! Het wel en wee van Dendermonde, veel fotomateriaal en af een toe een vleugje humor in ons dialect!
Bent u in het bezit van fotomateriaal van alles wat met Dendermonde (geen deelgemeenten) te maken heeft, en wenst u dit op het blog te zien verschijnen? Aarzel niet en geef ons een seintje op jpmc@skynet.be.
Wij danken u bij voorbaat!
En... mocht u dit blog goedvinden, kan u in de linkerkolom een waardering geven (beoordeel dit blog).
08-06-2008
Ons pompiers...
Ge maugt er vâ zegge dâ ge wiltj, mor op ons pompiers doër mauge me fiër op zain. Ik èm ier van de wéik isj zitte kaike nor diën artikkel van den istoriek, awèl sjapau, ik wist ni dad' ons pompiers al zuë langk bestonte. Van die-j-iëste zèlle d'r van tien ni véil nimme bèi zain nowô. Vroeger wirt er al gemakkelaik isj gezèit dâ 't "bierpompers" woëre, mor ze moete zéir toch attait geriët stoën aster iet véire valt! Ik zâ nâ ni zegge dâ die mènsje nikker gië gellas bier dringke nowô, dad' uërde mè van dem balange ni zegge. D'n iëne zal uëk al isj em pintsj miër dringke as den andere, gelèk as auveral. Mor 'k zouë toch wel isj wille zègge dâ ze toch véil lawait moëke as ze moete bouiterèin vèr 't iën of 't ander. Mor ik èm mè loëte waismoëke dâ ze dâ doen vèr éir niev' ottaus te loëte zien... Of dâ 't woër is of ni, dâ wéite'k ni zènne. Vandoëg is't nor 't schaintj barbekjoe in 't arsenoël op 't Vèstsje. Dâ ze mor oppasse dâ die sirk d'r ni-j-im brant schitj... Mor allâ, de pompier moete ni vèir rèin as dâ véirevalt nowô. Ze zouën allènsj gië lawait moete moëke want ze zain d'r derèkt!
In de Kerkstraat tegenover het Kerkplein staat het Sint-Vincentiusinstituut dat in 1856 gesticht werd. We tonen u een beeld van 1922 en een tweede van vandaag.
Vandaag, zondag achtste juni van het jaar duizend negenhonderd twee en vijftig, doet de eeuwenoude Ommegang van het Ros Beiaard voor de derde maal deze eeuw, zijn ronde in de aloude en goede stede Dendermonde. Gij vreemdeling, die deze lage gronde betreedt, weet dat ons in de loop der tijden geen onheilen zijn gespaard gebleven. In elke eeuw hebben onmeedogende vijanden het volk van deze grond bloedig geslagen. Maar telkens heeft het zich weder opgericht en zijn vrijheidszin, zijn gehechtheid aan zijn grond en aan zijn schone tradities, met geestdriftige ontroering uitgezongen in de beroemde Ommegang van zijn Ros Beiaard. En Gij, volk van Dendermonde, zie, hier komt uw Ros, fors en hoog, en lenig tegelijk, bereden en gemend door de vier trotse Heemskinderen, geboren uit uw bloed, gegroeid in de schaduw van uw belfort. Zie, het Ros treedt naar de Markt, en daar is nu alles verenigd wat het symbool vormt van uw fiere wilskracht, van uw moed, van uw overwonnen smart, van uw vrijheidsliefde, van uw samenhorigheid. Op deze blijde dag treedt Gij uw nieuwe toekomst tegemoet.
Vandaag, precies 56 jaar geleden had de Ommegang van 1952 plaats. We tonen enkele beelden. Het was op dat ogenblik reeds 22 jaar geleden dat het Ros Beiaard zijn ronde had gemaakt in de stad. Om die reden bleek er een sterke volkwil te zijn ontstaan. De officiële reden van de Ommegang zou het 500-jarig bestaan van het stadhuis zijn geweest...
Dit weekend houdt de Gewestelijke Brandweer van Dendermonde opendeurdag. Een unieke gelegenheid om een tweetal foto's te laten verschijnen uit het verleden.
Vlnr. Brandweercommandant Achiel Van Driessche (+), Adjunct-politiecommissaris Spanoghe en Luitenant Eugène De Decker (+) op zoek naar de oorzaak van een grasbrand.
Luitenant Alfons Quisquater (+) en korporaal August Gijssels tijdens een oefening. Quisquater zou later de leiding van het korps overnemen als Kapitein-Dienstchef.
Waar vroeger de Sint-Blasiuskliniek was gesitueerd zijn thans ingrijpende werken aan de gang voor de nieuwe stadsbibliotheek. We tonen twee beelden: op de bovenste foto het Sint-Blasiusgasthuis in de vijftiger jaren van vorige eeuw. De foto onderaan toont een beeld van vandaag...
Georges Dierickx schreef naast zijn idioticon van het dendermonds ook nog een boek met als titel "In 't Geloëzen Euske of 't Kwintet der Girondijnen", een Dendermondse Zotternij. Het handelt over een handvol gewone stervelingen die regelmatig samenkomen in hun stamkroeg "In 't Geloëzen Euske" (Het Glazen Huisje). Een aantal teksten zijn in het Dendermonds dialect, andere dan weer in het 'burger-Dèrremons' en in het AN. Het is een aaneenschakeling van dagelijkse dingen die gebeuren, laat ons zeggen 'zo uit het leven gegrepen'... Het boek is verlucht met talrijke originele en onuitgegeven illustraties van Hugo D'Haen.
Het blijft de vraag of ons aller trots, het ros Beiaard nog lang zal gestald staan aan de oude Infanteriekazerne aan de Kazernestraat. Eind vorige maand bereikte ons het bericht dat de kazerne zou verkocht worden. Nieuws dat wel een deel van de bevolking van Dendermonde bezighoudt. Krijgen we nog een verhuis voor de Ommegang van 2010?
Nu we het even over een verhuis hadden... Herinnert u zich nog de gedwongen verhuis van het Peird van de Sint-Rochusstraat naar de kazerne... Velen vonden dit niet erg, uiteraard niet, ze konden het Ros nog maar eens aanschouwen zonder te moeten wachten op een Ommegang. Onderstaande foto tont ons een beeld op vandaag van de plaats waar ooit het magazijn stond waar het Ros en de Reuzen waren gestald. Zoveel jaren geleden was de verhuis nochtans dringend...
Beperkte historiek van het Stedelijk Brandweerkorps.
Op 25 november 1862 keurde de gemeenteraad het oprichten van een vrijwillig brandweerkorps goed. Het zou echter nog tot 2 juni 1865 duren vooraleer een korps wordt geïnstalleerd. De eerste bevelhebber was Luitenant Edouard Bouwens, die ook de functie van stadsarchitect uitoefende.
De brandweermannen waren vrijwilligers die tekenden voor minstens 5 jaar, hun diensten waren onbezoldigd.
In 1877 werd eengewapend vrijwillig gemeentekorps opgericht en de diensten van de pompiers werden toen wel vergoed. Het korps telde toen 5 officieren waaronder de kapitein-bevelhebber. De gehele bezetting bestond uit zon 60 leden. Op het einde van de 19e eeuw diende men een wachtlijst aan te leggen gezien de veelvuldigde kandidaturen om toe te treden tot het korps.
Het ging steeds maar beter met het korps. Verslagen leren ons dat er per jaar ongeveer 20 oefeningen werden gehouden.
Lang voor de brandweerwagens hun intrede deden beschikten de pompiers over zogenaamde sapeurkarren. Deze waren voorzien van een pomp, een ladder, emmers, schoppen, bijlen en spuitslangen. Het eerste arsenaal was gevestigd onder het stadhuis. Later kwam er een gedwongen verhuis naar de benedenverdieping van het Vleeshuis, waar op dat ogenblik op de eerste verdieping ook de muziekschool was gevestigd. Later zou de brandweer opnieuw een onderkomen krijgen in het stadhuis.
In 1880 werd het vijftienjarig bestaan gevierd. Het stadsbestuur voorzag een subsidie voor de feestelijkheden. Een banket op het stadhuis sloot de feestelijkheden af.
In 1911 kreeg het korps een (mobiele) ladder die door de Dendermondse nijverheidsinstelingen was bekostigd. WO I maakte een einde aan deze glorieperiode. Het uitbreken van de oorlog zorgde ondermeer voor het uitstellen van de feestelijkheden rond het 50-jarig jubileum. De feesten hadden plaats in 1922!
De werking van het korps onder de oorlog is beschreven in het boek Brandbestrijding te Dendermonde, te raadplegen in de stedelijke bibiliotheek.
Het korps op de Grote Markt midden de dertiger jaren van vorige eeuw. Kort na de Eerste Wereldoorlog poseren ondermeer Adolf Vergaelen, Henri Calbrecht, Jozef Van Nieuwenhuyse Maurice Maes, Jozef Vergaelen, Nestor Ducaju, ...
Het korps zou vanaf 1920 moeizaam weten te herrijzen na de oorlogsperiode.
In deze periode werd ook uitgeweken naar een arsenaal in de Kazernestraat. Zowat een jaar later werd nog maar eens verhuisd naar de kazematten van Bastion 8 aan het Sas. In 1928 werd de brandweerkazerne aan de Kerkstraat in gebruik genomen.
De vroegere brandweerkazerne aan de Kerkstraat
Men beschikte toen over een autopomp. In 1933en 1939 werden een tweede en derde voertuig aangekocht.
WO II zorgde weer voor een grijze periode, dus ook bij het stedelijk brandweerkorps.
Nadien kon men weer spreken van verbetering en de vernieuwing was zelfs niet meer te stuiten.
De zestiger jaren brachten een tijdperk van doorgedreven modernisering. Vooral het wagenperk werd gevoelig uitgebreid. In 1961 was er ondermeer de aankoop van de Magirus-ladder (32 meter).
Theo Pieters en José De Corte bij de 'Kleine Dodge'
Bij de eerste fusie in 1972 werd het Dendermondse korps versterkt door het korps van Sint-Gillis. De tweede fusie in 1977 bracht ook de korpsen van Baasrode en Oudegem als versterking.
Het korps kende op dat ogenblik een zeer goede reputatie, zoals dat nu nog het geval is.
Sedert januari 1980 werd ook de ambulancedienst 900 (nu 100) van het stedelijk ziekenhuis voor een deel verzorgd door de stedelijke brandweer.
In 1988 werd het nieuwe arsenaal aan de Oude Vest in gebruik genomen en thans is er sprake van dat ook dit onderkomen nog zal worden uitgebreid.
Binnenkort brengen wij nog fotomateriaal van ons stedelijk brandweerkorps op dit blog.
Enkele momentopnamen van een plezante avond in (het ondertussen verdwenen) Café 't Moleken aan de Franz Courtensstraat...
Briek Eeckeman geeft een serenade voor KAVD (zie kepie). Dergelijke kepies in de kleuren paars-blauw werden gedragen door het muziek van KAVD (met toendertijd Gustje Mestdag).
Vlnr. Briek Eeckeman, Peter Van Hoyweghen, Jempi en Mario Van Damme.
Een serenade door Rudy (Richard) Audenaert en Jempi aan Alice Devos.
Een gekend figuur in onze stad in het verleden was zeker Georges Moens. Een eenvoudig mens met een hart van goud! Gedurende ettelijke jaren zag men Georges in het stadsbeeld met zijn paard en kar. Hij stamde af van één der oudste Dendermondse vrachtvoerdersfamilies. Georges hield van zijn paarden, zij waren zijn grootste bekommernis. Eender onder welke omstandigheden hij thuis arriveerde, het eerste wat diende te gebeuren was de paarden "hun bestel" geven. Georges was als het ware met een paardencomplex geboren. Dag en nacht werkte hij voor heel wat firma's uit de streek. Toen men hem ooit vroeg waarom hij zich geen kamion aanschafte kwam er prompt een steevaste 'neen' als antwoord, omdat hij niet buiten de paarden kon.
Goerges was om geen frats verlegen en de verhalen die hij vertelde waren steeds met humor doorspekt. Hij had een massa vrienden, 'makkers' zoals hij ze noemde. Velen zullen zich samen met mij nog zijn typisch gebaar herinneren... Georges knelde de neus tussen wijs- en middenvinger van de rechterhand en vroeg toen: "Ejje mè ni-j-ewwâ vier?". Ook typisch voor hem was dat hij iedere man 'meester' noemde. Of hij de mannen die hem goeiedag zegden kende of niet, op het 'Dag Georges' volgde steeds een 'Dag miëster'... In het straatbeeld zag je hem op zijn kar zitten in amazonehouding, steeds links en rechts alles gadeslaand. In zowat alle Dendermondse stoeten, groot en klein zag je Georges Moens een wagen, getrokken door zijn paard(en), begeleiden. Jarenlang was hij ook voerder en begeleider van de 'corbeillard' (lijkkoets). Georges liet zich dan soms ontvallen dat 'hij weer iemand naar Appels moest voeren'...
Je zag hem meestal met een 'klak', maar als het nodig was droeg hij zijn hoed. Soms was hij verplicht met of tegen de zin een 'historisch' hoofddeksel te dragen voor bepaalde "kwesties" in één of andere stoet, en dat moest dan ook maar!
Er zijn heel wat anecdoten omtrent deze persoon, waarvan wij er één u niet willen onthouden: op zeker ogenblik vertoefde Georges aan het Stationsplein in café Regent, toendertijd gehouden door de gezusters De Cock. Het paard 'Juul' stond buiten in het gespan geduldig op zijn baasje te wachten. 'Juul' had om de één of andere reden "iets voor"... Het paard vertoonde een erectie... Toen Georges dit vanaan de toog opmerkte richtte hij zich tot enkele klanten die juist het café binnenkwamen en zei: "Mènsje, den dië die dâ d'r ouitgetrokken éit, kan mor zien datten dâ d'r vedrom instèkt uëk!"...
Georges Moens overleed in 1969. Dat hij geliefd was in zijn stad kon men duidelijk merken op zijn uitvaart. Een massa 'vrienden' en 'makkers' betuigden hun rouw bij het heengaan van deze volksfiguur.
Georges Moens (centraal beneden op de foto) als begeleider van de Stedelijke Prinsenwagen in de carnavalstoet van 1955.
Afbeeldingen van de Sint-Rochusstraat. Niettegenstaande het tijdsverschil valt het op dat de woning (1e aan de linkerzijde) nog steeds hetzelfde beeld geeft.
Beelden van de Dender achter de huizen van de Greffelinck aan de linkerzijde en aan de andere zijde van de Sint-Jorisgilde. Het tijdsverschil laat zich hier enigszins wel merken...
Het weekend van 7 en 8 juni 2008 is er traditioneel de 'Opendeur' bij de Stedelijke Brandweer. Men kan er ondermeer terecht voor demonstraties en rondritten voor de kinderen met een brandweerwagen. Hongerige magen kunnen gespijsd worden want de pompiers houden barbecue. Wij komen deze week nog terug op de Stedelijke Brandweer met een beknopte historiek, want de Dendermondse spuitgasten kennen een belangrijke historiek.
Een beeld dat velen zich nog zullen herinneren... Aan de 'de Bruynkaai' bevond zich het haventerrein waar twee matalen kranen stonden opgesteld waarmee vooral steenkool en bouwmaterialen gelost werden. In 1978 werd beslist het stedelijk havenbedrijf op te doeken doodrdat de werking van de haven door de geschiedenis niet zo gunstig evolueerde.
Een beeld in de buurt van de haven doch van veel vroeger: de Veerstraat. Het betreft hier een opname van rond 1935. We kijken in de richting van de Scheldestraat (thans Franz Courtensstraat). In vroeger tijden telde deze straat heelwat herbergen en zelfs enkele danszalen. In 1910 waren de uitbaters ondermeer de weduwe Bernardus, J. De Ridder, R. De Stobbeleir, E. Hermans, weduwe Mertens, R. Michiels, A. Neefs, weduwe Picquer, E. Roels, H. Spanoghe en L. Van Praet. In 1943 had men in de straat o.a. volgende herbergen 'Den Blak', 'Atlanta', 'Café Gent', 'Café Berlare', 'Sleepdienst', 'De Haven', 'Café Frituur', Café Appels', Café Bertos' en 'Den Atlas'.
In 1948 behoorde de straat tot de 1e wijk - 2e serie met als wijkagent Petrus Van Den Broeck en hielden ondermeer volgende personen een herberg open: Benoit Lievens, Florent Michiels, Vermeirssen, Frans de Jonge, Honoré Geussens, Oscar Van Damme, Alfred Van Hoorebeeck, Frans De Loof, Clestine Cleemput, Louis De Donder, Constant Van De Meersche, Felix Vergult, Frans Lievens en Joseph Van Den Bossche. Een telling door het stadsbestuur in opdracht van de overheid leert ons dat er in dat jaar in Dendermonde 181 herbergen waren gevestigd en dit voor een bevolking van 9328 inwoners op dat ogenblik. Een kleine berekening geeft als resultaat dat er 1 herberg was per 51 inwoners! De aanleg van de Noordlaan heeft deze buurt sterk doen wijzigen.
Wij ontvingen volgende reactie van Jern Vermeiren: Even ter verduidelijking dat café "sleepdienst" eigenlijk café De Donder heette en werd uitgebaat door Louis De Donder en Marie Pieters. Dit weet ik doordat dit het café was van mijn overgrootouders en ik nog wel over enkele foto's beschik.
De naam De Donder komt later nog weer in een café in de Veerstraat. In de vijftiger en begin zestiger jaren was aldaar ene caféhoudster Jeanneke De Donder. Het café was gevestigd op de hoek van de Veerstraat en het 'Stontstroitsje' aan de toenmalige Bond Moyson. Later verhuisde de uitbaatster naar een andere locatie in de Veerstraat. Ook daar hield zij een drankgelegenheid open (later café RTT en thans een krantenwinkel).
Het goedgeaard karakter van de Dendermondenaars laat zich steeds voelen ten overstaan van die van Aalst, niettegenstaande wij hier al eeuwenlang weten dat die van Aalst kwaad zijn. Maar dat laten de Kopvleesfretters niet aan hun hart komen! Op 30 mei 2010 worden de Ajuinen weer in de gelegenheid gesteld om iets uniek te beleven. Wij begrijpen dat de jaarlijks weerkerende 'cavalcade', met op kop het 'Balatumcorpus' wel degelijk begint te vervelen... Geen nood, beste Ajuinen, de Ommegang komt eraan! Vaak wordt beweerd dat hoegenaamd niemand van Aalst belang stelt in het fiere Dendermondse Ros, doch niets is minder waar! Zowel in 1975, in 1990 als in 2000 hebben wij persoonlijk het tegenstelde kunnen vaststellen. Telkens op de dagen van de Ommegangen waren heel wat Aalstenaars in onze stad aanwezig, zelfs al op de algemene repetities daags voor de grote dag. Zij aanschouwden het 'Peird' en verbleekten. Zij werden zelfs helemaal benauwd en stil toen het aan hen passeerde... Het was uit met kwinkslagen en cynische opmerkingen. Enkel nog eerbied en stille berusting. En dat zal in 2010 niet anders wezen. Alweer zullen vele Aalstenaars het Ros aanschouwen in al zijn eer en glorie, in al zijn schoonheid... Dendermonde wordt alvast op die dag weer grootser terwijl in Aalst sommigen tenonder gaan van pure nijd. Maandenlang zullen ze weer lopen piekeren... Begrijpe wie begrijpe kan, maar ja... 'Oilsjt, ajoin en bier mè schoim'... Wat wil je dan?
De Oude Vest was vroeger een levendige volksbuurt, en waar tal van cafés gevestigd waren. Arbeiders vonden er goedkoop onderdak. Op de bovenste afbeelding zien we links de vroegere Nieuwstraat en rechts de Oude Vest. De tweede afbeelding toont ons de vroegere Wijngaardstraat (links) en (rechts) de Mechelsestraat (later -steenweg). de laatste foto werd genomen vanaf de plaats waar thans het kruispunt ligt van de Oude Vest met de Dijkstraat en de Sint-Jacobsstraat. De demping van 'het Vestje' kwam er in 1949-1950...
Een momentopname van een demonstratie van de Stedelijk Brandweer t.g.v. een schoolfeest in het Koninklijk Atheneum aan de Geldroplaan (1983-'84). Er werd ondermeer gedemonstreerd met het afdalingstoestel "Davis" (evacuatie) o.l.v. OLt Roger Van Hove en Sgt W. De Looze.
Een wandeling langs de Tragel richting nieuwe Dender laat ons op zeker ogenblik aan de rechterzijde de volkstuintjes bewonderen. 'Het Werk van den Akker' zoals dat vaak wordt genoemd. Deze tuintjes hebben al een rijke geschiedenis. De afdeling Dendermonde werd gesticht in 1908 en bestaat 100 jaar! Na WOI, die uiteraard voor problemen zorgde kwam er forse uitbreiding wanneer het gewone leven zich hernam. Tijdens WOII bleef men de gronden bewerken doordat het toenamalig bestuur bleef ijveren voor de bevoorrading van plantgoed en meststoffen. Na de oorlog draaide de vereniging op volle toeren. De vergaderingen werden door de jaren heen gehouden in 'de Werkmanskring' (thans Deeltijds Onderwijs - Dijkstraat), 'de Antiekens' (Oude Vest), 'de Roxy (Sint-Jorisgilde) en de Mariakring (Kerkplein).
In 1958 vierde men het 50-jarig bestaan en kreeg de vereniging de titel 'Koninklijk'. Een tentoonstelling die werd gehouden t.g.v. het jubileum lokte maar liefst 1.750 bezoekers! In 1964 werd een perceel gelegen aan de Donckstraat onteigend voor de aanleg van de Noordlaan. Vanaf toen werd nog enkel de oppervlakte aan het Krijgem bewerkt.
Tijdens de economische groeiperiode aan het einde der zestiger jaren was er een lichte terugval van het ledenaantal.. Enkele jaren later vloeiden de kandidaturen voor een 'stukje' vlot binnen.
In 1983 vierde de vereniging het 75-jarig bestaan.
Wie ooit dacht dat de Volkstuinen zouden verdwijnen door de uitbreiding van de stad had het helemaal mis. De viering van het 100-jarig jubileum is hier het treffend bewijs van.
Het stationsplein in de jaren vijftig. Het gebouw werd gerealiseerd in 1942-1943, in vervanging van het houten gebouw (afbeelding onderaan). Het houten stationsgebouw werd in 1940 vernield door brand. Bemerk tegen de gevel van het gebouw de 'frituurbarak'.
De zoëterdag ouëk azuë ni te véil te doen. Ons madam was vèr ne gillen dag weg en ik was dem boës touis. Ik was tot oën de Vaugelalle gerèje bè den Ture achter ewwâ mouikes, ewwâ voejersel, e poër téike en now ewwâ brol vèr isj te gon visse op de Forte.
Ik vont mè dor e schuë ploitsjke en k plasséirdege mè dor gelèk as nen echte.
Alléi, op e goed alvirke wazzek ginstalléirt. Manne lanséi doër ouëk nen téik of twië-j-oëngedoën en dië lei dr nèffest ne strouik. Man antlain van néige méiter n alf, doër ouëk e mouike of drèi-j-oëngedoën en k was vertrokke.
Zoëleg, ni te kaat, ni te wèirem, ni tevéil wintj , alléi mâ gelik kost ni-j-op.
Achter e goe kortier kwamp er al ewwâ brosselingk ô man solle.
Dr kwamp dr achter mei ne mènsj stoën en gelèk as dâk dâ va klainsj afoën geliërdèm zei k ik goejendag nowô. Die mènsj die kniktege nekiër
Azzek dr een goed ier zat kréigek man iëste schuën béit. Ne schuëne platte. Mor faitelaik pakkek die ni gèire want dâ zain van die slaimballe nowô. Mor alléi, k ouë toch korrozje, t zouë wel nikker kènne beginne.
E goe kortier nödien paktege dr ne schuënem broësem. Gelèk as dâk die dr on t afdoen bèn liep manne méilen af va manne lanséi! Dâ moet toch attait likke nowô.
Gelèk as dâk wil nor die lanséi pakke loëtek vanèige diëm broësem ouit man ongewèje puëte valle. Boef t woëter in en weg! Ik snok manne lanséi dr vast, ik sloëg oën en wâ grouëde? Siffelèt alles kwait, sollen en gil de sirk! t Zâ van tien néige ne schuëne kèirpel gewéisd èmme nowô.
Ik kéik azuë nikker schrailings achter mèi en dië mènsj die zat dr nog attait op zannen ik. Die zat dr nâ toch ä bekan een ier of twië. Mor allâ, as die mènsj niksn zegt of ni zoëgt is dâ nâ niks nowô.
k Ouë middelerwail on die lanséi e poër majjiskes gedoën en dië dor vedrom op dâ zèlde ploitsjke gesméite van dr véire. Al mè ne kiër sigaar vedrom dië méile! A gingk mè van déize kiër ni-j-èmme zènne! Ik stak verzichteg man antlain in doëke en k wachtegen em bitsjen af t Was vedrom ne kèirpel k Liet èm nog ewwâ doen.
Al mè ne kiër pèisdegeke dât de momèntj wirt dâk toch ô manne méile begost te drouën. Nâ willek beginne drouë en dâ spel blokkéirt toch wel zéiker! Nog ginne sekont nôdien klaitsj alles af! Faitelaik trèkke mè dâ ni-j-n oën, dâs de sport nowô. Mor alléi langst den andere kant oële toch gèire isj iëne bauven uëk.
Middelerwail zattek dr al miër as drèi-j-iere en die kèirel die zat dr nog achter mei-j-op zannen ik. Dâk ik zuëlangk op mannen ik moest zitte, ze moeste mè nor de klennik voere. k Geroktege vâzzeléive nimme recht!
Nog een ier loëter, zat die dr nog attait op dâ zèlde ploitsjke. Die zat dr nâ toch al een ier of vier, en ik kost mè ni loëte van te vroëge: Awel makker, ge zitj zéiker op â gemak? Ge zoitj â béiter uëk een lain méibringe en komme visse En azuë-j-antwaurdege dië: Doër èmmek ik gië gediltj en ginnen tait véir zènne!!!...
De brandweer op oefening aan de Brusselse Forten. Er wordt geoefend met een nieuwe elevator (werkhoogte 27 meter. Deze nieuwe wagen is heel wat compacter dan de elevator met een werkhoogte van 32 meter. Benieuwd? Ga eens een kijkje nemen op de 'Opendeurdagen van de Brandweer' op 8 en 9 juni in de kazerne aan de Oude Vest!
De bovenste foto toont ons de Sint-Jacobsstraat rond 1920. Links zien we de Rijksgevangenis die door de jaren heen enkele veranderingen onderging, doch aan de buiotenkant bleef alles zowat ongewijzigd. Rechts en lange rij woningen. De onderste afbeelding toont ons dezelfde straat anno 2008. Velen zullen zich nog de benaming 'Magazijnstraatje' herinneren. In de volksmond werd en wordt deze straat ook al eens het 'Prinsongstroitsje' genoemd.
Rustend op de watermuur... Het zou zo een passage kunnen zijn uit een gedicht, doch het was enkel een fietser die afgelopen zondagnamiddag een rustpauze nam op de Grote Markt van Dendermonde... Tja, dan toch wel liever op een terrasje met een frisse ... (hier mag je zelf kiezen).
Of dâ zer nâ téige zain of ni, de gazèt va vandoëg loitj wéite dâ t nief prèzong on t Aat Kluëster komt in de Buëmait! Ze wéite dr al bei te vertèlle dât gebaa in de vèrrem van een stèrre zâ zain, dr komdn parkingk vèr t personiël en vèr de bezoekers.
Alléi verouit! Dâ wéite mn uëk wèrral
Faitelaik is dâ wèrral e stikske istaure dâ verdwaint in t aat Dèrremonde nowô. Nâ-j-is diëm bak al joëren en joëre in t Magazainstroitsje, of Prèzongstroitsje gelèk dâ get wiltj, en t moet uëk wèrral weg. k Ben isj kerjéis wâ dâ ze mè dâ gebaa dr gon doen Mor dor goë me wéir wèrral ni véil maugen auver wéite nowô.
t Nief prèzong goed aupe, alléi faitelaik aupe ist nâ ni t zjuste waurt. Ik wil zegge ze goën dâ spel in gebrouik pakke in 2011. Dr goën ze nâ toch uëk gië fiëst va moëke pèizek! Dâ zal tèn toch mor e fistsje zain mè ni te véil bouitestojners
t Schaintj dâ t vrië modern goë zain, alles ottematik De déire aupe en toe, ammel mè de kompjoeter. t Is t aupe dâ t spel ni te dikkes mangkéirt of die gardjèis geroëke af en toe ni nor ouis.
Ge moet dâ nâ téige ginnen iëne zègge, mor wéir èmme plans en véirstelle kènne zien van dâ nief prèzong. k Moet iërlaik zègge t is vrië schuën, mor k èm nâ pessies toch ni véil goestingk vèr dr te verblaive zènne Ze goën t nâ wel em bitsje modèrn en prauper installéire kwèste vèr t verblaif wad oëngenoëmer te moeke as in t aat prèzong en kwèste dâ de kostgangers zuë rap éir schip nimmer zouën afkouise as vroeger
Teneinde binnenkort enkele artikels te kunnen publiceren over 'het kloppend hart' van het vroegere Dendermonde, "het Vèstsje", zijn wij thans volop bezig hieromtrent documentatie op te zoeken en te verzamelen. Wij vragen dan ook aan de bezoekers van ons blog die daaromtrent enige documentatie bezitten, zoals fotomateriaal, anecdotes en dergelijke meer, zij dit ter beschikking willen stellen. Uiteraard wordt enkel en alleen gevraagd om dit materiaal even in bruikleen te krijgen. Het ligt in onze bedoeling alles zo vlug mogelijk aan de rechtmatige eigenaars terug te bezorgen. U kan ons hieromtrent mailen of berichten via 0477/42.80.73. Wij danken u reeds bij voorbaat.
In ons land zijn tal van plaatsen waar het Ros Beiaard zich thuis zou weten te voelen. In Virton zou de stal van het beroemde paard hebben gestaan. Ath bezit sedert 1948 een Ros, waar er vroeger nog al één zou bestaan hebben. Huy, Sprimont, Stroumùont, Remouchamps, Dinant, Robertville en Bertem beweren eveneens dat er sporen van het Ros Beiaard te vinden en te zien zijn. Toch blijft Dendermonde de plats bij uitstek, waar het Paard van de 4 Heemskinderen de dood vond. De sage van de 4 Aymons- of Heemskinderen en hun paard Beiaard vindt haar oorsprong in de fabelachtige wapenfeiten van Karel de Grote en zijn dappere ridders. Minnestrelen en troubadours interpreteren eerst die heldendaden volgens hun talent en de eigenschappen van hun land. De schrijvers die later hun verhalen overnemen laten van hun kant eveneens volle vrijheid aan hun verbeeldingskracht en vaderlandse gevoelens. Het oorspronkelijk feit is aldus niet meer één. Het heeft de grenzen van de plaats waar het ontstaan is overschreden, en mede telkens herboren, een nieuwe nationaliteit verworven.
De eerste geschreven legenden over het onderwerp, hetzij in het Frans, hetzij in het Nederlands of het Duits, dagtekenen uit de 13e eeuw. De eerste gedrukte Nederlandse tekst kwam van de pers te Antwerpen in 1619. De 4 Heemskinderen komen er voor als zonen van een prins der Ardennen. Georgius Salomons, Pater Augustijn te Dendermonde, publiceert nochtans in 1670 zijn relaas over 'het Artsch-Jubile van Duysent Jaeren binnen de Stadt Dendermonde'. Steunend op de 'Annalen van Tungres', waarin Heer Aymon van Dordona als vader van de Heemskinderen voorkomt, betwist hij de vroeger aangegeven afkomst. Indien voor de enen Dordona Dordogne betekent en voor de anderen een dorp nabij Laon, lijdt het voor de auteur geen twijfel dat 'Dordona' een vroegere spelling betreft van 'Dendermonde'... Aymon van Dordona is dus ontegensprekelijk een Heer van Dendermonde, en meer bepaald, de eerste Heer van de stad. Zijn vier zonen, geboren uit zijn huwelijk met Aya, zuster van Karel de Grote, zijn echte Dendermondenaren en hun Ros is het enige échte Ros Beiaard. Het is trouwens in Dendermonde dat het Ros zijn welgevulde loopbaan een einde vindt wanneer het geladen met rotsblokken (volgens de enen) of molenstenen (volgens anderen), op bevel van de Keizer in de samenvloeiing van Dender en Schelde geworpen wordt en slechts zinkt nadat het zich verlaten voelt door Reynout. Dendermonde heeft nochtans die, zo niet wetenschappelijke, dan toch welsprekende bevestiging van haar rechten op de Aymonszonen niet afgewacht om de roem van het Ros Beiaard in jaarlijkse ommegangen te vieren. De stadsrekeningen bewijzen dat het Ros reeds voor 1461de hoofdrol speelde in stoeten waaraan muzikanten van de naburige steden en dorpen, op uitnodiging van het stadsmagistraat, deelnamen.
"O Dendermondenaren, blijf altijd de roem bewaren van het 'Paard', zo wijd vermaard als de grootste man op aard"...
Onderstaande foto toont ons het beeld van het Aymonshof aan de Gentsesteenweg, dat ondertussen ook al geschiedenis is. Dit gebouw werd gebouw begn de jaren zestig. Het gedeelte uiterst rechts was een ontspanningsruimte voor de bewoners. Dit apart paviljoen werd indertijd geschonken door de familie Schellekens uit Dendermonde. Inmiddels staat op deze plaats een volledige nieuwbouw, waar bewoners en personeel sedert 2004 in een modern gebouw verblijven en werken.
Onderstaande foto toont ons een beeld van het nieuwe gebouw.
Eeuwenlang reeds wordt de verbinding tussen de Grote Markt en de Vlasmarkt gemaakt door een brug. Op de eerste afbeelding de ijzeren boogbrug die werd voorzien in1893 en toen een houten brug verving. De tweede afbeelding toont de ijzeren ophaalbrug die werd gebruikt sedert 1929 en die menigeen onder ons zich nog wel herinnert.
De brug vandaag. Er doen geruchten de ronde dat deze brug opnieuw zal vervangen worden door een ophaalbrug in optie van de jachthaven die zou worden gerealisseerd...
Wil je contact nemen met de blog voor het sturen van een foto, het geven van informatie of het vragen om inlichtingen, stuur uw email via het voorziene vak hieronder. U kan ons helpen bij de identificatie van personen. Herken je iemand dan vernemen we dit graag met een email.
