Deze blog toont U maar één pagina. De andere worden in een archief geplaatst. Door onderaan de pagina op één der pijlen te klikken kom je verder. Je kan ook een onderwerp in onderstaande inhoud aanklikken. Oudere publicaties worden nog regelmatig bijgewerkt.
Van alles wat... ... over de enige échte Ros Beiaardstad! Het wel en wee van Dendermonde, veel fotomateriaal en af een toe een vleugje humor in ons dialect!
Bent u in het bezit van fotomateriaal van alles wat met Dendermonde (geen deelgemeenten) te maken heeft, en wenst u dit op het blog te zien verschijnen? Aarzel niet en geef ons een seintje op jpmc@skynet.be.
Wij danken u bij voorbaat!
En... mocht u dit blog goedvinden, kan u in de linkerkolom een waardering geven (beoordeel dit blog).
30-04-2009
Denderbrug...
De voorbereidingen voor de start van de werken aan de Denderbrug in de binnenstad zijn reeds volop aan de gang.
Even verderop ligt een noodbrug die een verbinding vormt tussen beide oevers.
In Het Laatste Nieuws las ik deze week een reportage over de heraanleg van het Dorpsplein in Oudegem. Ook daar vrezen de omwonenden dat er niet zal geluisterd worden naar de grieven van het opgerichte actiecomité. Dit maar om even te verwijzen naar de veronderstellingen van verschillende mensen die reageerden op dit blog bij de voorstellen van enkele weken geleden. Het stadsbestuur gaat binnenkort met de bouwheer aan tafel zitten om te zien of die akkoord kan gaan met de voorstellen die gebeuren vanuit het actiecomité. Is dat niet een beetje een manier om zich te verstoppen en de schuld naar anderen toe te schuiven?
Het seizoen 2008-2009 is voor KAVD minder goed verlopen dan het vorige, waar op een haar na de titel werd gemist. Toch kan het bestuur met vernieuwde krachten de heropbouw van stamnummer 57 verder zetten. Aan deze getrouwen van Dendermondes oudste sportclub alle lof. Tijdens mijn opzoekingen naar de geschiedenis van paars-blauw vond ik volgend artikel, geschreven door AB (Arthur Block?) (naar aanleiding van de promotie van den 'AVD' naar Eerste Klasse) van 24 mei 1950:
Een stukje geschiedenis
1928, 1929, één inzinking was genoeg om KAVD terug te werpen naar IIe Provinciaal. Maar in 1931 kwam het schitterend terug om in 1934 naar 1e Afdeling te promoveren en zich onmiddellijk te mengen in de titelstrijd welke de Denderzonen op een eerder ongelukkige wijze verloren tegen SC Anderlecht. KAVD heeft wellicht in de jaren 1934, 1935, 1936 het homogeenste team uit haar geschiedenis kunnen samenbrengen met spelers wier namen in het Guldenboek van KAVD geschreven staan en die thans nog niet uit de mond zijn van de talrijke supporters. We denken hierbij aan Frans Ghyssels, de gebroeders De Geest, Julien Mertens, Julien De Bilde, Charles Cooreman, Morel, Moernaut, Raemdonck, Wardje Boon, enz, enz
En toch heeft deze schitterende formatie niet kunnen verhinderen dat KAVD daarop in 2 jaar tijds afdaalde naar IIe Provinciaal waar het in 1938 terug postvatte aan de onderste sport van de ladder om alles terug van voor af aan te beginnen. En tijdens deze periode komen we ongetwijfeld aan de droevigste bladzijden van het KAVD-album. Moeilijkheden van alle aard tussen het bestuur en de spelers, tussen de spelers onderling, droeve geldkwesties rezen van alle kanten op en brachten de Dendermondse club zover dat men er ernstig ging aan denken den AVD te ontbinden. Tal van waardevolle elementen werden verkocht aan verschillende andere clubs van het land die gretig aasden op het schitterende spelersmateriaal van Dendermonde.
Het KAVD-schip dreef stuurloos rond, zinkens gereed en het is dank zij de vastberadenheid van de heren Frans Ring, Richard De Blende, Marcel Kelbaert, Richard Lannoy en Lucien Godin dat nummer 57 van de Belgische clubs niet uit de voetbalwereld verdween.
Onder impluls van hogergenoemde bestuursleden herbegon het harde, noeste werk, een arbeid die slechts een drietal jaren vergden om KAVD terug naar Bevordering te voeren. Dit gebeurde in 1941-1942 dank zij een schitterende eindcompetitie waarbij het toenmalige Dendermondse team, beter gekend onder Robert Verwilghen & Co, acht maal zegevierend uit de strijd kwam en in de finale Meulestede versloeg na een respectabele wedstrijd op het terrein van Racing Wetteren, een match die ons allen nog in het geheugen ligt.
De Heren van Dendermonde hadden een verdedigbare burcht op een eilandje in de Dender, maar dergelijke gebouwen boden meestal weinig comfort. Er werd gezorgd voor een tweede woning voor de lokale heren die niet te ver van hun burcht verwijderd was. Zo'n huis stond hier aan de Koornaard. De hoge gasten werden er en ontvangen en logeerden er. Wanneer in 1397 Maria van Vlaanderen en Ingelram Ossemont hun heerlijkheid verkopen aan de Franse koning, schenkt die het gebied een jaar later aan de Vlaamse graaf Lodewijk van Male. Deze heeft echter geen permanent verblijf in de stad nodig en het Prinsenhof wordt verkocht aan Geraerd van Maldegem. Hij stelde de belangen van de graaf veilig en controleerde de rechtspraak. Midden de 16e eeuw neemt Jan van Royen zijn intrek in het Prinsenhof. Later werd een deel van het gebouw verkocht aan de paters Capucijnen om er een klooster te stichten. Het overige deel van het Prinsenhof werd bewoond door de Spaanse gouverneur van Dendermonde, Juan de Alvarado y Bracamonte, wiens wapenschild te zien is in de zuilengalerij van het Zwijvekemuseum.
Het gebouw kreeg door de jaren heen nog verschillende bestemmingen. Wijzelf herinneren ons dat in het gebouw in de vijftiger jaren de 'waag' was gevestigd.
Op de Brusselse Forten drijven voortaan opgeblazen plastic dolfijnen. Het speelgoed moet de visvretende aalscholvers verjagen.
'De Dendermondse visvijvers worden al langer geplaagd door aalscholvers', zegt Schepen van Visserij Carine Verhelst. 'Die vijvers worden geplunderd, maar in België mag niet op aalscholvers gejaagd worden.' Er zijn plaatsen waar geprobeerd wordt aalscholvers te bestrijden met orka-geluiden. In Dendermonde dacht men er vorig jaar even aan een sonarsysteem te installeren op de Brusselse Forten. Dat zou de visdieven moeten verjagen. 'Maar volgens de dienst leefmilieu zou dat op lange termijn geen effect hebben, omdat de vogels snel aan het geluid wennen', zegt Verhelst. Toch moest er iets tegen de vogels ondernomen worden. De stad zet jaarlijks voor zo'n 13.000 euro aan nieuwe vissen uit op de Brusselse Forten. Een feest voor de aalscholvers die een voorkeur hebben voor vissen tussen 10 en 13 centimeter maar ook grotere soorten, zoals karpers, te lijf gaan. Die komen er dan meestal met pikwonden vanaf. 'Twee ervaren vissers brachten ons op een idee', aldus Verhelst. 'Zij ontdekten dat aalscholvers zich laten afschrikken door beweegbare spullen op het water. We testen dat nu uit. Als het werkt, hebben we een milieuvriendelijke oplossing voor het probleem.' De stad speelde leentjebuur bij de eigenaars van visvijvers in Moerzeke. 'En de dolfijnen zijn nog leuk om naar te kijken ook', glimlacht Verhelst.
Ondertussen zijn de jaarlijkse voorstellingen van het Dèrremons Theoater meer dan bekend. Dit gezelschap werd opgericht in 1997. Aan de wieg stond Emiel Ravijts. Onmiddellijk was het grote publiek te vinden voor de stukken die zij brachten in het plaatselijk dialect. Door persoonlijke contacten groeide een groep rond Ravijts en er kon een basis gevormd worden die onder meer bestond uit Pia Vertongen, André Pauwels, Odette Van Vossole, Denise Van Geel, Luc Peersman, Jacqueline Ducaju, Danny De Bock, Jozef Jacobs en Heidi De Ridder. Later werd de groep nog uitgebreid met onder andere Patrick Meulebroek, Pierre Van Den Brempt, Myriam Van Praet, An Abbeloos, Vera Vanden Abbeele, Jorry Korte, Willy Machiels, Myriam Van Praet. Elk jaar in oktober krijgen de Dendermondenaars enkele voorstellingen te zien van dit gezelschap.
We herkennen onder meer, staande vlnr. André Pauwels, Jacqueline Ducaju, X, Danny De Bock, Jozef Jacobs, Pia Vertongen. Zittend vlnr. Odette Van Vossole, Luc Peersman en Emiel Ravijts.
Het stuk 'Mirakelen op de Molenberg' met o.a. C. Dossche, Vera Vanden Abbeele, Patrick Meulebroek en Emiel Ravijts.
Optreden van de turn- en dansgroep 'De Rode Roos' onder leiding van Maria Cornelis. Ter gelegenheid van het SP-meiavondfeest werd een Russische dans op muziek van Luis Cobos opgevoerd.
De Aalsterse Draeckenieren hebben ter gelegenheid van de Erfgoeddag het Ros Balatum gekeurd. Zij vinden dat het Aalsterse Ros op alle vlakken beter scoort dan het (enige échte) Ros Beiaard van Dendermonde! Wij bekijken dat echter toch wel anders!
Het Aalsterse gedrocht moet worden voortbewogen op wielen, wellicht omdat geen enkele Ajuin in staat is het te dragen. Onze pijnders torsen het Paard op hun schouders en dansen ermee door de straten van onze aloude stede, terwijl het Balatumstuk wordt voortbewogen door, jawel, een motor!
Van folklore gesproken!
Volgens diezelfde Draeckenieren ziet het Ros Balatum er héél wat beter uit dan Ons Pèirt Als wij dat stuk Balatum gaan bekijken lijkt het wel of het besmet is met één of andere ernstige ziekte. De huidvlekken geven ons alvast geen gezonde indruk!
De kop van onze Dendermondse trots is volgens hen te klein Daar zouden we dan met een beschuldigende vinger naar Lieven Van De Velde moeten wijzen, die toch een Aalstenaar was
De Aalstenaars lopen overduidelijk gefrustreerd door het feit dat de propaganda voor de Ros Beiaardommegang van 2010 her en der verrijst.
Groot zal het aantal Ajuinen weer wezen dat met lede ogen de Ommegang zal bekijken op 30 mei van volgend jaar. Nederig en stil zullen ze tussen de massa toeschouwers vertoeven om Beiaard te aanschouwen in al zijn eer en glorie!
Zo luidde de vroegere naam van het plein dat wij thans kennen als de Vlasmarkt. Vanaf 1295 staat op de hoek van de Vlasmarkt en de Brusselsestraat het geboortehuis van Prudens Van Duyse (het Koornhuis).
In de middeleeuwen hebben steden aan grote waterwegen de voor handelaars onhebbelijke gewoonte om op de verkoop van levensbelangrijke producten bepaalde rechten in te voeren. Een handelaar die in Dendermonde graan op de markt wil brengen, is verplicht zijn goederen op te slaan in het 'Koornhuis'. Zo kan gemakkelijker controle uitgevoerd worden op de kwaliteit en de kwantiteit van het graan en kan er bovendien nog accijns worden geïnd. Op die manier is er ook steeds graan binnen de muren van de stad, om bij een belegering hongersnood te voorkomen. In het begin van de 15e eeuw werd door de zieltogende wolnijverheid de Lakenhal op de Grote Markt te ruim en wordt een deel ervan ingericht als 'koornhuis'. Het 'Koornhuis' aan de Koornaard komt op die manier leeg te staan. Op de Koornaard werd een wekelijkse markt georganiseerd op maandag, waar boter, fruit en vooral vlas wordt verkocht. De naam van het plein werd achteraf 'Vlasmarkt'.
De Vlasmarktbrug wordt van dinsdag tot en met donderdag afgesloten voor verkeer. Voetgangers kunnen de brug blijven gebruiken, wagens moeten omrijden via de brug aan de Veerstraat. De wekelijkse markt gaat gewoon door.
De brug moet nu al dicht omdat sonderingen mislukt zijn, doordat men op een zeer harde laag in de ondergrond is gestoten. Daarom moet men nu sonderen met zwaarder materiaal. De politie zal bij de start van de werken ter plaatse zijn om alles in goede banen te leiden.
Op donderdagavond 30 april 2009 wordt de Vlasmarktbrug opnieuw volledig opengesteld tot 6 mei 2009. Vanaf dan wordt de brug definitief onderbroken voor de vernieuwingswerken.
We willen het even hebben over de 'zuilengalerij' die te zien is aan de tentoonstellingszaal van de stedelijke musea aan de Nijverheidsstraat. Deze galerij is in 1690 door abdis Livina Mendez Correa gebouwd. Er werd gebruik gemaakt van arduinen zuilen uit de verwoeste abdij op de Zwijvekekouter. In de muur zijn een groot aantal gedenk-, gevel- en grafstenen ingemetseld, waarnaast meestal ook de herkomst is vermeld.
De smeedijzeren pompzwengel die er te zien is dateert uit het derde kwart van de 18e eeuw en is afkomstig van de vroegere Vismarkt achter het stadhuis. Opvallend is het restant van een gevelsteen met het wapen van Juan de Alvarade y Bracamonte, die tijdens de 80-jarige burgeroorlog tussen Spanjaarden en Geuzen de Spaanse gouverneur was in Dendermonde.
Het Brusselse animatiehuis Beast Productions heeft een subsidie gekregen van het Vlaams Audiovisueel Fonds (VAF) om de animatiefilm Beiaard te produceren. Beiaard moet een 26 minuut durende animatiefilm worden over een kleine jongen en het legendarisch Dendermondse Ros.
Veel informatie is voorlopig niet bekend, wel heeft Beast Productions op zijn website een teaser poster geplaatst. De film die zowel uit stop-motion als 2D animatie zal bestaan, wordt geregisseerd door Steven De Beul en Ben Tesseur. De productie van de animatieprent begint in juni 2009, zou klaar moeten zijn tegen 2010 - als het Ros Beiaard in Dendermonde zijn ronde zal doen.
"Op de trappe" wordt in de stad al eens gezegd wanneer men het heeft over het justitiepaleis. Ooit lag ongeveer op deze plaats de burcht van de heren van Dendermonde op een eilandje in de rivier. Later werd een karmelietenklooster op die plek gebouwd, dat na de bezetting van de Fransen (eind 18e eeuw) leeg komt te staan en als eerste gerechtshof wordt gebruikt. In 1822 is het klooster vervangen door een groot gerechtshof met neoklassieke tempelingang van vier hoge zuilen. In 1882 doet het dienst als krijgsarsenaal.
Ondertussen werd een kleiner neogotisch gebouw met spitsboogramen pal voor het andere gebouw gezet. Dit overleeft WO I niet, waardoor in 1923 wordt gestart met de bouw van een nieuw (het huidige) justitiepaleis.
De architect, Valentin Vaerewyck, zorgt voor een zakelijk gebouw van 100 m lang en 50 m breed met toch een Vlaamse toets in vorm en decoratie: de toren met achtkantige koperen bekroning draagt bovenaan een Ros Beiaard met zijn vier berijders. Het beeld is 6 meter hoog en is van de hand van kunstmid Isidoor Blanquaert. Op de torenhoeken staan 4 stenen uilen als wijsheidssymbolen. Deze werden gemaakt door Oscar Sinnia. Lager op het gebouw staan gevelreliëfs van Geo Verbank, met onder meer de wapenschilden van de kantons waarvoor de rechtbank is bevoegd.
De bouwkosten zijn indertijd zeer hoog opgelopen en dit was niet naar de zin van iedereen. Er waren op dat ogenblik nog heel wat gezinnen die in noodwoningen huisden ten gevolge van WO I. De officiële inhuldiging vond plaats in april 1927.
Foto genomen tijdens een schoolreis naar de Zoo van Antwerpen, tijdens het schooljaar 1945-1946 (RMJS). Verdere gegevens ontbreken. Wie kan ons helpen?
Op 21 oktober 2005 werd 'Coconut', de bronzen palmboom op de Grote Markt 'ingeplant'. Sommigen zullen toen gedacht hebben dat het om een stunt van een cafébaas of een vereniging ging ter decoratie van een beach-party. Het gaat om een bewust door het stadsbestuur gekozen merkpunt van het in 2004 vernieuwde marktplein. Het ontwerp is van de Antwerpse beeldhouwer Pieter Rogiers, die iets wilde neerpoten dat uitnodigt tot verpozen, zonder dat er een diepere bedoeling in schuilt. De boom is in bronskleur en heeft een hoogte van 5,50 meter. Niet iedereen heeft het op de palmboom begrepen... Moeten we dit misschien zien als een verwijzing naar de opwarming van de aarde. Vele stedelingen hebben het moeilijk met de kostprijs van 'Coconut' en de nodige commentaren zijn sedert de 'inplanting' niet uit de lucht...
V.l.n.r. op de eerste rij: Marleen Cleemput, Jenny De Somer, Eddy Van den Broeck, Raoul Verhaevert ,Huguette DHondt
Op de tweede rij: Ivan Verleyen, Gustaaf Verleyen, Karel Hermans, Janny Janssens, Norbert De Batselier.
1973 - JS in de 1 mei-stoet
V.l.n.r: Georges De Batselier, Peggy De Nil, Roger De Vos, X, Huguette DHondt, Patrick De Landtsheer, Viviane De Man, de kleine Jeska Verleyen, John Verleyen, Jeannine Verhofstadt.
Dendermonde ontpopt zich in de 12e eeuw tot een regionaal centrum van handel in geweven wollen stoffen. De stad wordt uitgebreid met een buitenwijk op de rechteroever van de Dender. Er wordt aldaar een gracht aangelegd om de wijk te beveiligen. De gracht sluit aan weerszijden aan op de Dender. Wanneer de gracht evolueert tot een belangrijke binnenhaven, worden aan beide zijden van het water huizen gebouwd. De 'Veste' werd in de middeleeuwen bewoond door 'pijnders' of middeleeuwse havenarbeiders. Ze vormen een groep die in hoog aanzien staat. Zo wordt het huwelijk met een 'pijnder' gezien als een gouden toekomst, omdat de man steeds behoorlijk betaald werk heeft. Omdat de pijnders gewoon zijn enig gewicht te torsen bij het laden en lossen van schepen en ook enige ervaring hebben in 'samenwerken' worden zij ook ingezet voor het blussen van branden. In die tijd was de techniek nog niet zo geëvolueerd en diende men emmers water door te geven vanaf de Dender of een nabije gracht tot op de plek waar het vuur woedde.
Op zaterdag 25 en zondag 26 april e.k. stelt de Dendermondse politie de deuren open! Tijdens dit weekend valt er heel wat te beleven. Wanneer je een bezoekje brengt, kan je kennismaken met de verschillende diensten en een kijkje achter de schermen nemen. Er zijn onder meer ook: -rondvaarten met politieboten op de Schelde -demonstraties geweldbeheersing -rondritten met politiepaarden en politievoertuigen -bezoeken aan het cellencomplex - ...
Mè ne knieval en blèitent van ontroeringk zienek duzende en duzende Dèrremontenèirs de gront kisse wordâ t Ros Bajjortpèirt zan vierentwinteg puëte zètj! k Zien onzen Dèrremonsen trots danse en stiëgere tot gruët jolait van de Kopvliësfrètters en tot t toppoeintj vâ naidegait van dAjoine. Alleman stoëd op, dem Bajjort spèld Ons Pèirt en giël t stat zingd in kuër t schoeinsjte lieke van de wèirelt
Gil t stat is wit en ruët, de zonne schaintsj miljoene stroële vâ gaut auver de Gruëte Mèrt! Alleman roept en tiert : Léive t Ros Bajjort, léive ons Pèirt! Al mè ne kiër schietek wakker van dâ lawait k Em wèrral isj gedrumt!
De lèsten tait druëmek alle doëge, en t is alle kiëre van t Ros Bajjort. Ik èm dr mè mannen doktaur al auver gesprauke mor â zegt datten mè dr niks kan vèr géive, en dât wèl zal auver goën van t zèlfst.
Dië kant goed ouitlègge en ontvange kan n uëk zonder probléime, mor ik zitj er wèl méi!
Ons madam éid al gezèit dâk s nachs in manne sloëp begin te zinge van t Pèirt en dâk begin te roepe: t Is dor! t Is dor! Ze zegt dâk begin te misse, mor ik pèis dâ ni zènne. Ik léivek ik méi mè man stat nowô! De lèsten tait goët er niks anders nimmer déir man gedachte as t Pèirt, en wâ kannek dr nâ-j-on doen? Mâ zister éir dochter is ne psicholaug en die zegt dâk dr niks moet achter zoeke en dât gilzéiker normoël is, aloewel dâ ze toch em bitsje twaifelt Ik pèis dâk iën van déis doëge nikker nor t statouis zâ goën en isj klappe mè den intèndant. Dië mènsj wètj k wéit ni-j-oevéil auver t Pèirt en dië zal ier of toër wel e rémméideke kènne vèr mè dr af t èlpe pèizek. Alléi t is t aupe, want ik moëk mè vantait toch wèl em bitsje ongerist. k Em al isj zitte zoeke in den ansekloppedie-j-uëk mor t stoët er ni-j-in t Kan mè faitelaik waineg schille. Azzek moest zot wèrre ist tèn toch van ons Pèirt!
In 1995 werd een bronzen Ros Beiaard geplaatst op de rotonde aan de Brusselse Poort. Het initiatief ging uit van Ronde Tafel 57, een serviceclub. Het 3,50 meter hoge bronzen paard weegt 1500 kg. De witte sokkel waarop het werd geplaatst is van Balegemse zandsteen. Het beeld werd gemaakt door Jan Desmarets en werd officieel ingehuldigd op 17 december 1995.
De 4 Heemskinderen zitten op de paardenrug als gebronsde kerels.
Schooljaar 1963 - '64 K.A. Dendermonde - Iste economische
1ste rij vlnr: Nelis Monique, Van der Jeught Jacqueline, Verstraeten Andrea, Holbrecht Nicole 2de rij: De Mesmaecker Paula, Moens Rachel, Mariën Magda, Haentjens Anita 3de rij: De Baets Luc, Drieghe Ivo, Perdaens Ghislaine, Van Keer Annie, 4de rij: Van den Heule Roger, De Blieck Eric, Huylebroeck Marcel, De Batselier François 5de rij: De Visscher Leo, Maes Luc, Van Swalm Octaaf Leraar:P. Timmerman (?) (foto Annie Van Keer)
In elke stad of ieder dorp kent men volkse figuren. Niettegenstaande zij tot het alledaagse leven behoren zijn deze mensen tot de folklore gaan behoren. In onze stad zijn eveneens dergelijke figuren gekend. De meeste hebben ons vele jaren al verlaten, denk maar aan Stantje Van Der Meersch, Péike Rammekessant, Gustje Mestdag, Tsjing-Boem,
Vorige week overleed Petrus De Bruyn, hij behoort eveneens tot de galerij van volkse figuren.
Petrus werd geboren op t Vestje op den Hof van Mie Kotsje, op 14 augustus 1912. Aan schoollopen had hij een broertje dood en zodoende was hij het gelukkigste kind van de wereld als hij niet op de schoolbanken moest gaan postvatten. Hij groeide op als een bengel van het zuiverste ras, en naar hij zelf ooit vertelde, kreeg hij bijna elke dag een doeffelingk vâ zanne péire Of het ooit geholpen heeft blijft nog steeds de vraag. Hij had zo zijn geliefde spelletjes, waaronder geloëzeke tikke, waarbij men een draad van donker garen aan een venster vastmaakte en een knop over de draad schoof. Wanneer men dan de garendraad ging opspannen tikte de knop tegen het raam. De bewoners dachten dat er werd geklopt, kwamen nietsvermoedend de voordeur openen, maar zagen nooit iemand. Deze handeling werd enkele keren herhaald.
In zijn puberteitsjaren vond Petrus het plezant om soms dagen van huis weg te blijven. Hij trok er dan op uit met de kano. In de regio voer hij de Schelde af en bleef slapen in openlucht onder de vele sterren. Aan eten had hij geen tekort. Een strop spannen in de wijde natuur was het beste middel om een konijntje te vangen. Er werden enkele stokjes gezocht en een vuurtje zorgde voor de rest. Als hij zijn geliefd Vestje begon te missen trok hij huiswaarts om dan zijn zoveelste rammeling van vader in ontvangst te nemen. En zo werd Petrus groot Groot is misschien wat overdreven, maar hij groiede toch uit tot een stevige bonk.
Peke verliet op 14-jarige leeftijd de school, waar hij meer afwezig dan aanwezig was geweest. Hij kreeg een baan op een binnenschip. Hij voer jaren met ladingen zoals grondstoffen, voeders en producten voor leden van en in opdracht van de Boerenbond. Later ging hij op een sleepboot werken. Nog later trok Petrus van geruime tijd op de lange vaart. Op zee was immers meer te verdienen. Toch was dit niet onmiddellijk zijn ding. Hij miste de charme van de binnenvaart, de afwisseling en de schipperscafés
Gans zijn leven is Peke bezorgd geweest om het Ros Beiaard dat hij zelf enkele keren door de stad droeg als pijnder. Zâ Pèirt, hij kon er niet over zwijgen en maakte er een aantal schilderijen van.. Schilderen was trouwens een hobby van Peke.
Ook het opzetten van dieren was een geliefde bezigheid van Petrus. Een hobby die hij leerde in Duitsland. Petrus bezat ooit een verzameling van 400 zelf opgezette dieren, 700 vlinders en zon 500 kevers. Meermaals kreeg Peke pater Anselmus over de vloer. De pater wilde zeer graag de knepen leren om zelf ook dieren te kunnen opzetten. Petrus die steeds een pallieter was geweest, liet de pater steeds in de wind staan. Elke keer dat Anselmus vroeg om hem het vak te leren antwoordde Peke: Dorvéir moe-j-iëst Latain liëre, en as ge dâ kèntj tèn kènde téis uëk!. Jagen was eveneens een bezigheid van Petrus. Toen hij eens een wild zwijn schoot, zette hij het op.
Zijn lievelingsgerecht was paardenworsten, pèirdekoetters zoals hij ze noemde. Ooit vertelde hij: Ik èm zuëvéil pèirdekoetters gefrètj dâ g' as ge ze moest achteriënlègge van ier tot im Brissel gerokt!.
In feite hebben we stof om wekenlang, elke dag een verhaal te publiceren van Petrus De Bruyn. Peke was thuis van vele markten, vond er plezier in anderen te tarten en pesterijen uit te halen en kon urenlang vertellen. Maar toch was hij met vele mensen begaan en steeds hulpvaardig. Petrus kreeg zelf graag ook eens een complimentje en vaak was dat terecht!
Péi is nu niet meer. Dendermonde en het Ros Beiaard zullen hem missen! Hij had zo graag de Ommegang van 2010 nog meegemaakt, maar het lot heeft hem dit ontnomen. Petrus De Bruyn kreeg een waardig afscheid op dinsdag 21 april 2009. Op zijn doodsprentje prijkt een tekst: Gelaik wordâk nortoe goën, mâ Pèirt zallek attait méidroëge
Petrus moge het je goed gaan waar je nu heen bent! Je hebt je rust verdiend na al wat je voor je stad presteerde.
* * * * * * Naar aanleiding van het overlijden van Petrus publiceren wij het gedicht dat wij ooit over hem schreven en dat reeds eerder op dit blog verscheen op 26 maart 2008.
Péi.
Gebaure in een écht Dèrremons nèstsje, kom Péike De Brouin van t Vèstsje. Nor t schaul goën, dâ moeste z èm ni vroëge, dr mocht ze nog ieren auver zoëge. A woeindege véil joëren op dem Biër mor dâ barakske stoët dr naa nemiër. Vandoër trok Péike nor t Gillen Oeitsje mè gil zannen annekesnèst en al zam proeitsje. Naa woeitnj n al joëre in t Zwaibéik in de Karréi zan ouis is zjust ne muséi, ge kènne t al zien van in den antréi. Gekèntj gelèk as ons Livve Vraa vâ Zéive Wiën veirdege Péi-j-in den tait op de zéive wèireltzjiën.
Ge kènd èm iere doen vertèlle en babbele
en op e gelloske bier moetn balange ni knabbele. As ge klapt auver de Réize en t Pèirt
tèn zegt n: Mènneke die zain miljoene wèirt.
A danstege dr onder en â danstege dr véir
assen wa van on de Dongstroët tot op t Kéir.
A kan vertelle auver d ofkes op t Vèstsje e giël veroël,
â kan schilljere, â kant allemoël!
Ons Ros Bajjort goë déir t vier zonder te béive,
en Péike De Brouin zal in Dèrremonde attait léive.
Reeds meer dan 100 jaar is de geschiedenis van de Heren van Dendermonde in feite onveranderd gebleven. Daarbij werd meestal een amalgaam gemaakt tussen degenen die als gerechte leden van de familie kunnen worden aanzien en degenen die de naam 'Heer van Dendermonde' droegen waar het enkel om de titel gaat of om de bestuursfunctie van een bezit. De auteurs Luc Goossens (Dendermonde) en Bernard Beghyn maakten er een studie over en deze werd te boek gezet.
Deze studie gaat na hoe de familiestamboom van die Heren van Dendermonde er uitzag. Daarbij komen een paar eigenaardige vaststellingen kijken. Eerstens is het zonder meer duidelijk dat er een einde kwam aan deze familiestamboom op het ogenblik dat Machteld van Dendermonde in het huwelijk trad met Willem van Bethune. Willem werd uiteraard Heer van de stad Dendermonde, maar maakte geen deel meer uit van die roemruchte familie van de Hoge Baronnen van Dendermonde. Anderzijds bleek op datzelfde ogenblik reeds een andere familie de Tenremonde te bestaan... De prangende vraag werd: "Bestaat er ja of neen een verband tussen de familie van Dendermonde en de familie de Tenremonde?", een vraag die met deze studie positief kan worden beantwoord. Een sleutel lag in het feit dat in de middeleeuwen en dat tot aan de Franse Revolutie de officiële naam van Dendermonde Tenremonde was. Het spreekt dus vanzelf dat onze eerste Heren ook de naam Tenremonde droegen. Er werd ook nagegaan hoe en waar in de geschiedenis beide families uit elkaar gegaan zijn en dat tot de dood van de laatste mannelijke loot van de Tenremondes in de 19de eeuw! De auteurs slaagden er bovendien in om vanaf de eerste Heer van Dendermonde een afstammingslijn in de diepte op te maken. Het resultaat is dat zij een werk kunnen voorleggen dat een periode van bijna 1500 jaren omvat!
De komende dagen publiceren wij een aantal foto's van oud-leraars van het Koninklijk Atheneum. Voor sommigen een prettig "weerzien", voor anderen misschien iets minder. Wie weet?
1ste rij vlnr: Perdaens Ghislaine, Haentjens Anita, Nelis Monique, Van Der Jeught Jaqueline, Mariën Magda, Holbrecht Nicole 2de rij: De Bisschop François,Van Swalm Octaaf, Moens Rachel, De Mesmaecker Paula, Van Keer Annie, Verstraeten Andrea 3de rij: De Brandt Eddy, De Baets Luc, Annemans Umberto,Drieghe Ivo, Van den Heule Roger, De Blieck Eric 4de rij: De Visscher Leo, Maes Luc, Huylebroeck Marcel, De Batselier François Leraar: L. Heirbaut (foto Annie Van Keer)
Graag wil ik even inpikken op sommige passages in de reacties op dit blog over Dendermonde-stad. Als inwoner van een deelgemeente moet ik zeggen dat het bestuur de term stadsvernieuwing té letterlijk neemt. Ik geef toe dat Appels, Grembergen en Sint-Gillis niet uit het oog verloren werden, maar er zijn nog deelgemeenten! Neem nu het dorpsplein van Baasrode. Een geasfalteerd plein in een woonkern. Het biedt een koele aanblik, ietwat verstoord opgefleurd door een schans voor skateboarders, die veel lawaai maken. Dan is er Oudegem. Een jarenlange discussie over de renovatie van het dorpsplein. Inmenging van een maatschappij die volkswoningen bouwt en verhuurt, maar weinig inspraak van de inwoners. Schoonaarde komt er al evenmin goed uit. Daar werd het gemeentehuis afgebroken om woongelegenheid te creëren, met of tegen de zin van de inwoners. Mespelare, daar zal ook af en toe wel eens iets veranderen zeker? Kortom, ik wil gewoon maar eens duidelijk stellen dat stadsvernieuwing niet altijd zozeer sterk vernieuwend moet zijn. Grootsteden zoals Brugge, Gent en nog andere houden meer rekening met het verleden van de stad, waar dat in Dendermonde haast niet het geval is. De schepen verduidelijkt in zijn reactie dat ooit de keuze werd gemaakt om een moderne look te kiezen. Elk zijn gedacht, maar geef mij maar de ouder uitziende panden in de eerder genoemde grootsteden!
Vooraleer de halfjaarlijkse modeshow bij te wonen, worden de Samenwerksters van Dendermonde en Appels, hun echtgenoten en kinderen, gefotografeerd in de Bagattenstraat in Gent recht tegenover Het Feestpaleis en het winkelmagazijn Vooruit (omschreven als de socialistische en coöperatieve tempel).
1ste rij vlnr: Martens Viviane, Perdaens Ghislaine, Nelis Monique, Verstraeten Andrea, Van Keer Annie 2de rij: De Mesmaecker Paula, Moens Rachel, Haentjens Anita, Mariën Magda, Allaert Luciaan, Paul Wim 3de rij: De Visscher Leo, Maes Luc,, De Brandt Eddy, Haentjes (?), De Baets Luc, De Bisschop François 4de rij: X , Annemans Umberto, Van den Eynde(?) , Van den Heule Roger, X 5de rij: Drieghe Ivo, Pieters Ronald, De Blieck Eric, Daman Jean-Pierre, X 6de rij: Huylebroeck Marcel, De Batselier François Leraar: F.Vanherterijck (foto Annie Van Keer)
Een foto uit 1946 van de kinderen van de plaatselijke Rijkswacht, op een herdenkingsplechtigheid van de Bevrijding. Op de foto staan o.m. (bij de jongens) Eric Heremans, Marcel De Croock, Eddy Ongena, Pieters, Leo Van Geel, Hoogewijs, en (bij de meisjes) Juliana Van De Voorde, Jalma ..., Francine Van Assche....
Foto genomen aan de kiosk tijdens de (eerste?) Sinksenbraderij aan de Bogaerdstraat-Dijkstraat. We herkennen op de foto Maria Beeckman (?) in 'Tiroler'-kleed, en Peter Beeckman (centraal op de trap zittend).
1ste rij vlnr:Van Duysen Christiane, Sanders Annie, Van Keer Annie, Cooreman Magda, Van Goethem Huguette 2de rij: Boone Guido, Lammens Willy, Van den Abbeele Johnny, Verhelst Marcel, Barth Willy 3de rij: Rumes Antoon, Roegies Eric, Devriendt Norbert, Daver Jean-Claude, Van den Hauwe Fernand Leraar: K. Van Den Bossche (foto Annie Van Keer)
1ste rij vlnr: Vermeulen Roger (?), Verhelst Marcel, Cooreman Magda, Van Keer Annie, Van Goethem Huguette, Sanders Annie, Spanoghe Guido, Macharis André 2de rij: Verbeke José (?), Van Baelen Henri, Bogaert Louis(?), Cayet Willy, Lammens Willy, Boone Guido 3de rij: Devriendt Norbert, Rumes Antoon, Van den Hauwe Fernand, Daver Jean-Claude, Claessens Johan, Barth Willy, Van den Abbeele Johnny Leraar: E.Heuninckx (foto Annie Van Keer)
16 mei 1976 Jaarlijse statutaire vergadering van D.D.S. op het stadhuis
Op de algemene vergadering, voor het eerst onder voorzitterschap van Lucien Willems, werd na het officiële gedeelte hulde gebracht aan Mark Vereecken, uittredend voorzitter.
Mark Vereecken tijdens de slottoespraak.
Aandachtig luisterend... We herkennen onder meer H. Burghgrave, A. Cool, J. Lenssens, C. Leybaert, M. Van Driessche, G. Van Gijseghem, E. Cooreman, F. Vermeir, J. Hermans, A. De Mol ...
Via de krant Het Nieuwsblad' vernamen we vorige week dat meer en meer kinderen van politici verschijnen op de lijsten. Met de nakende Vlaamse verkiezingen in het vooruitzicht gaan we hier even dieper op in en bekijken de situatie, weliswaar op lokaal vlak, in onze eigen stad.
26 Vlaamse verkozenen voor het Vlaams parlement, het Brussels parlement, de federale Kamer of de Senaat hebben een ouder die ook verkozen is of was voor een van de vier parlementen of die op lokaal niveau een topfunctie uitoefende. Vandaag hebben 123 Vlamingen zitting in het Vlaams parlement, 17 in het Brussels parlement, 88 in de Kamer en 41 in de Senaat. Dat maakt een totaal van 269 verkozen Vlamingen. Eén op de tien Vlaamse verkozenen is dus een kind-van, besluit de krant Het fenomeen is van alle tijden en leeft in alle partijen. "Maar er staan de laatste twintig, dertig jaar wel duidelijk meer kinderen-van op verkiesbare plaatsen", volgens politoloog Devos.
We citeren een reactie:
Jamaar, protesteren de betrokkenen, zonen van beenhouwers nemen toch ook de zaak van vader over. Er is inderdaad niks mis met het doorgeven van stielkennis. Maar slagers en bakkers leveren ambachtsproducten af. Zij oefenen geen macht uit, politici doen dat wel. En macht doorgeven van vader op zoon of van moeder op dochter leidt tot een democratie via erfopvolging. Dat tast de geloofwaardigheid van de politiek aan besluit de krant.
De kiezer heeft hier duidelijk ook enige schuld aan. Uiteindelijk moet hij de zonen en dochters wel met zijn stem legitimeren. En dat gebeurt massaal. Dat leren we trouwens uit de recentste verkiezingen. Toegegeven: zonen en dochters van bekende politici krijgen ook veel meer media-aandacht dan de doorsnee kandidaat, wat hun kans op verkiezing doet toenemen. En zo belanden we in een vicieuze cirkel
Maar hoe zit het nu in Dendermonde?
Piet Buyse, thans burgemeester, neef van Mariette Buyse, vroeger schepen van onze stad en senator.
Leen Dierick, dochter van oud-burgemeester Maurits Dierick.
Martine Van Hauwermeiren, schepen van onze stad en schoondochter van Desiré Van Hoorde, oud-schepen van de stad.
Thérèse Van Gucht, thans schepen van de stad. Dochter van Edmond Van Gucht, vroeger actief in de gemeentepolitiek Sint-Gillis. Bij de gemeenteraadsleden is er Kris Verberckmoes, zoon van Frans die vroeger gemeenteraadslid en volksvertegenwoordiger was. In feite is het fenomeen in onze stad nog matig te noemen. Zijn we iemand vergeten? Zo ja, laat het ons weten!
Drie foto's die waarschijnlijk genomen zijn in de RMMS tijdens het schooljaar 1947-'48. Wij hebben niet meer bijzonderheden. Kan iemand ons helpen? Op de bovenste foto herkennen we Mevr. Abbeloos-De Corte.
Het Ros Donckstraat in 1980, een creatie van FC Donckstraat, in de tuin van de Benedictijnerabdij, vergezeld van een aantal dragers en 'Het Klein Muzieksken.
We herkennen bovenaan, vlnr. Jozef Verstrepen (de Slinke), Paul Van Damme, Jozef Claessens, de abt, Pierre Van Damme, Dom Gregorius, Albert Govaert, Jozef Van Damme, Eddy Van Iersel, Wim Van Damme en Patrick Meulebroek. Onderaan vlnr. Dany Verstrepen, Eddy Straetman, X, Omer Van Wiele, R. Van Ransbeeck, Polly Van Wiele, Rudy Verstrepen, Herwig Van Damme, Danny De Kinder, Patrick Testard, Dany Verstrepen (Petat) en Luc Straetman. De Heemskinderen op het Ros zijn ons niet bekend.
Hoewel de voorstellen en de reacties op dit blog zeer interessant zijn, heb ik tot op heden nog niet willen reageren. Vooreerst was er onmiddellijk de twijfel of voorstellen via een blog op seniorennet wel opportuun zijn en vervolgens heb ik al enkele jaren ervaring met dergelijke voorstellen. Ik stel duidelijk dat ik noch politicus ben, noch een politiek ambt ambieer.
Stadsvernieuwing is naar mijn mening een zaak voor daartoe bevoegde diensten en ondernemingen die daar fiks voor betaald worden. De uitgebreide reglementering en de steeds maar strenger wordende bijkomende verordeningen zijn ware hindernissen die het ook bepaalde diensten moeilijk maken. Laat staan dat vanuit de burgerij voorstellen worden gedaan zoals dat van mevrouw Ingrid van de Vander. Dit neemt niet weg dat ik persoonlijk niet te vinden ben voor het voorstel. Ik sluit mij aan wanneer men opmerkt dat in andere steden zoals Gent en Brugge dergelijke sites voor een groot deel behouden blijven wanneer men vernieuwingen doorvoert. Dendermonde lijkt dit niet nodig te vinden en neemt de term stadsvernieuwing nogal letterlijk. Nochtans ben ik ervan overtuigd dat een vereniging zoals de Oudheidkundige Kring hier niet altijd onmiddellijk mee akkoord gaat. Het lijkt geen zorg van het stadsbestuur te wezen dat men daar al of niet mee akkoord gaat. Een spijtige zaak. Geef mij maar sites zoals het Gentse Patershol en de Brugse binnenstad. Het is er aangenaam vertoeven en je kan je zowaar inleven in de tijd van toen. Zo ben ik ook fan van de afleveringen van Aspe op televisie, alleen al om Van Hie en co door de binnenstad te zien floreren. We moeten uiteraard geen steen gooien naar het huidige stadsbestuur. Tijdens de vorige besturen werd ook geen aandacht geschonken om oudere sites te behouden. Een voorbeeld: het schrille contrast van de eeuwenoude Lakenhalle (stadhuis) en het Vleeshuismuseum met het marktplein (met die verduiveld gevaarlijke watermuren) is op geen enkel vlak te aanvaarden. Het is volgens mijn bescheiden mening één van de grootste verkrachtingen van het stadsbeeld geweest!
Hopelijk gaat men het nooit in het hoofd halen om het Begijnhof te vernieuwen op de gebruikelijke Dendermondse manier.
Vanwege den Bert (zal ook maar pseudoniem gebruiken...)
Het is te begrijpen dat sommige mensen die enkele weken geleden reageerden in verband met het voorstel waterpartij Oude Vest niet langer tijd en moeite steken in de discussie. Onbegrijpelijk is dat het stadsbestuur niet meer aandacht veil heeft voor dergelijke zaken.
Wat moet men denken? Schrik om verwikkeld te raken in zaken zoals het gevangenisdossier? Geen interesse, omdat het voorstel uit een klein hoekje komt? Of is het de algemene stelling die wordt aangenomen in verband met de inspraak van de burger? We kunnen ons misschien beter inlaten met zaken op te zoeken die interessant zijn voor het weblog waar wij toch een dagelijkse bezigheid mee hebben.
Ik was persoonlijk aanwezig op de infovergadering omtrent de gevangenis in CC Belgica. Niemand, maar dan ook niemand, blijkt tegen de inplanting van de gevangenis te zijn. De gevreesde overlast van het verkeer is blijkbaar het grote discussiepunt. Nochtans meen ik dat er daaromtrent een alternatief was. Werd niet voorzien dat het verkeer van en naar de nieuwe gevangenis zou geschieden langs de Denderboorden aan de Hooibrug? En mevrouw de schepen die daar in de buurt woont, heeft die daar geen mening over? En, welke kant kiest zij? Is zij van dezelfde mening als het actiecomité of deelt zij de mening van haar collegas bestuurders?
En dan is er de brief die gisteren verscheen op dit blog... De inhoud stemt tot nadenken... Spijtig dat we niet weten van wie de brief afkomstig is.
Staaf (ook nog eens boven (de) water(partij) gekomen)
Beste Staaf en andere 'reactie-inzenders', Persoonlijk vind ik het ook spijtig dat wij niet weten van wie de brief afkomstig is, maar het is begrijpelijk dat de afzender zich niet zomaar bekend maakt. Vooreerst zijn er misschien nog politieke bindingen die hem 'verplichten' onbekend te blijven, of het is om persoonlijke redenen. De verschillende ingezonden reacties komen ook van mensen die liever onder een pseudoniem schuilgaan (op een enkele uitzondering na) en ook dat is voor mij begrijpelijk. Zo lang de inhoud van de reacties waardig is ben ik bereid ze te publiceren.
Van 1996 tot 2006 werd telkenjare een medaille uitgegeven door het Karnavalcomité vzw. De medailles werden ontworpen door Gontran De Groodt en vertoonden telkens een element uit het Dendermonds patrimonium.
Dezelfde ontwerpen werden ook uitgebracht onder de vorm van een pin.
Reeds geruime tijd loop ik met de vraag waarom er in de stad geen initiatieven worden genomen om nog eens een degelijke 'Dèrremonse revue' op poten te zetten. Regelmatig verneem ik in de kranten dat in steden zoals Ninove, Aalst en nog andere, dergelijke initiatieven jaarlijks plaatsvinden. Nochtans zijn er in onze stad voldoende gezelschappen (én met alle respect voor de bestaande verenigingen) die dergelijke organisaties aankunnen. Zelfs een tweejaarlijkse organisatie met delegaties van de verschillende verenigingen lijkt mij haalbaar. Men hoeft mijns inziens niet steeds een Ros Beiaardommegang af te wachten om een revue op de planken te zetten. Aan stof zal het zeker niet ontbreken... Misschien moet ik wel even mijn archiefkast raadplegen. Enkele jaren geleden zette ik mij aan het schrijven met als resultaat een (zeer uitgebreide) basis voor, jawel, een "Dèrremonse revue"! Een tiental liedjes én een scenario onder de titel "Vroeger waster ammezoëse van in de Dongstroët tot on de Stoësse", liggen klaar om verder te worden uitgewerkt. De oorzaak van dit schrijfsel was niet ver te zoeken... Een affiche van het 'Dèrremons Tejoëter' inspireerde mij hiertoe. Ook heb ik een aangenaam terugdenken aan de revue "Ne zatten druëm is attait schuën", in de negentiger jaren gespeeld door leden van het carnavalcomité en de lokale carnavalgroepen.
Hopelijk neemt de schepen van cultuur af en toe eens een kijkje op ons blog en gaat er een lichtje branden. De eerste namen die me te binnen schieten zijn onder meer Guido Willems, Erna Dierickx, Emiel Ravijts, René Legat, Jan Vertongen, Dré Pauwels, Patrick Meulebroek, Wim De Decker en vele anderen... Ik ben er steevast van overtuigd dat zij volwaardige opvolgers kunnen zijn van degenen die indertijd furore maakten op de stedelijke podia, maar ons spijtig genoeg al zijn voorgegaan...
Petrus De Bruyn, in feite in onze stad beter gekend als 'Péi den Oëp' (met alle eerbied voor zijn persoon, maar met de traditionele bijnamen van vroeger in het achterhoofd), is overleden. Petrus keek nochtans vol ongeduld uit naar de Ros Beiaardommegang van 30 mei 2010. Hij stamde af van een pijndersfamilie en was zelf vier maal drager van het Ros Beiaard. De laatste keer droeg Petrus 'zijn' Pèirt in 1975. In 1990 en 2000 liep hij voor het Ros als 'Opper-deken'. Petrus was geobsedeerd door het Ros Beiaard. Hij maakte er trouwens verschillende schilderijen van en wist uren te vertellen over zijn ervaringen als pijnder. Vorig jaar overleed zijn echtgenote en Petrus leefde waarschijnlijk daardoor ietwat meer teruggetrokken. Dagenlang kon hij vertoeven aan zijn visput in 'de Weerd' in Bornem' en daar uren over vertellen in zijn gezapig Dendermonds dialect. Menige keer hadden wij een goed gesprek met Petrus en toen wij dan opperden dat hij gemakkelijk honderd jaar zou worden antwoordde hij steeds: "Mènneke daddis toch nog een tètteke zènne". Het overlijden van 'Péike' betekent een zware klap voor de vereniging der pijnders. De stad verliest met Petrus De Bruyn een ware volksfiguur. Hij werd 96 jaar.
In 1990 werd een 'Dèrremons praatcafé' ingericht op het stadhuis. Moderator Jean Van Houteghem mocht er als panelleden verwelkomen: Cornel Geeraert, Clement Steeman, Louise Van Gijseghem, Petrus De Bruyn en Frans De Mol. Het werd een gezellige bedoening waar de vele afwezigen ongelijk hadden. De diverse verhalen (in een gezapig Dèrremons dialect) van de panelleden brachten gedurende de hele avond de zaal aan het lachen.
Dâ kènde nâ wel pèize nowô, as die vaif éir stuëte beginne te vertèlle datter gelachen is... Dâ zouë véil miër moete gebéire... Wanniër komt er faitelaik nog isj ne goejen Dèrremonse revue??? 't Is tait, 't wèrd' uëgen tait!!!
Vlnr. Cornel Geeraert, Clement Steeman, Louise Van Gijseghem, Petrus De Bruyn en Frans De Mol
Sedert geruime tijd wordt op mijn weblog een discussie gevoerd omtrent bepaalde voorstellen. Sommige inzenders uiten hun misnoegdheid (om het met een groot woord te noemen) of willen hun grieven langs deze weg bekend maken. Opvallend is dat de inzendingen gebeuren door mensen die onder een pseudoniem schrijven, wat uiteraard niet verboden is. Ik moet vaststellen dat anderen dit dan weer minder positief vinden, wat hun volste recht is. Persoonlijk kan ik begrip opbrengen voor de pseudoniem-gebruikers. Ik heb dan ook steeds de ingezonden voorstellen en reacties gepubliceerd en toegelaten, omdat ze naar mijn mening binnen de normen en waarden blijven. Feit is dat ik van sommige mensen de reactie krijg dat zij het volledig afkeuren dat ik de (volgens hen) 'anonieme' reacties publiceer. Anderen vinden dat iedereen recht heeft op zijn privacy. Bij sommige reacties wordt zelfs vermeld dat zij bewust een schuilnaam kiezen om persoonlijke redenen. Ik wil u bij deze laten weten dat ik bereid ben geen inzendingen en reacties meer te publiceren indien mensen zich daaraan storen. Graag uw mening naar jpmc@skynet.be of via het emailformulier op dit blog. De bedoeling van mijn blog is deels onze stad te promoten via het wereldwijde web , het dialect in stand te houden en de rivaliteit tussen Dendermonde en Aalst in ere te houden. De inzendingen en reacties vallen dus niet onder mijn verantwoordelijkheid. Ze worden alle vooreerst gelezen door mezelf en ik moet nog de eerste reactie of inzending ontvangen die beneden de normen en waarden van deze maatschappij liggen. Hopelijk mag ik rekenen op uw begrip!
Ik ontving in mijn mailbox volgend bericht van schepen Van Malderen, dat ik graag publiceer!
(Bericht ontvangen op 16/04/2009 om 18.09 uur)
Beste Jempi, Op aandringen van een van je enthousiaste bezoekers, zou ik hierbij als schepen van stadsvernieuwing, kort willen reageren op de discussie die hier wordt gevoerd over een waterpartij op het Vestje. Ik denk dat we het allemaal eens zijn dat het huidige aanzicht van het Vestje beter, véél beter kan. Ook het vorige stadsbestuur was het daar al over eens. Daarom liet men een Ruimtelijk Uitvoeringsplan (RUP) Oude Vest opstellen. Dit plan is bindend voor zowel de overheid als voor particulieren. Het zou misschien een goed idee zijn om af te spreken dat we proberen om een afbeelding van de in dit RUP uitgewerkte toekomstvisie op je blog posten. Ik zou dan wel een beperkte digitale versie moeten vinden. Om kort te zijn voorziet dit RUP niet in een waterpartij. Wel in een overdekte gaanderij in het midden van de Oude Vest. IK wil ook nog opmerken dat dit RUP indertijd aan een openbaar onderzoek is onderworpen. Ondertussen zijn we bezig met de herziening van het structuurplan Dendermonde. Meer dan waarschijnlijk komt daarbij ook de binnenstad in het vizier. Het zou kunnen dat het bestaande RUP Oude Vest wordt herbekeken. De komende maanden zullen daarover uitsluitsel brengen.
Toch een paar bedenkingen met betrekking tot de voorstellen die ik hier in verschillende posts kon lezen. - De waterpartij Dit zou ongetwijfeld aansluiten bij het historische beeld van de Oude Vest. Water is een landschapselement dat rust, lucht en licht in een stadskern brengt. Een waterpartij op de Vest zou wel belangrijke invloed hebben op het parkeren daar. Mogelijks ook op de verkeersafwikkeling in de binnenstad. Hoe ver is men bereid te gaan ?
- Herstel van de historische puntgevels Het lopende beleid - zeker ook op Vlaams niveau - gaat uit van een maximale bescheming en behoud van het historisch erfgoed. Wat echter verloren is, wil men liever niet vervangen door historiserend bouwen, nabouwen van wat verloren is. Men geeft in die gevallen de voorkeur aan zo hoogstaand mogelijke eigentijdse architectuur. Er is in Dendermonde zeer veel beschermd, maar jammer genoeg ook veel afgebroken. - wie doet wat ? Er wordt in de voorstellen die hier zijn geformuleerd bijna altijd naar de stad of bij uitbreiding de overheid gewezen. Begrijpelijk maar vergeet ook niet dat het grootste deel van het patrimonium privaat bezit is. De sturende mogelijkheden voor de overheid zijn daar relatief beperkt. We proberen daar vooral begeleidend op te treden. Toegegeven, met wisselend succes. In elk geval heb ik er een beleidspunt van gemaakt dat we geen plannen meer maken om het plan. Er moet ook een uitvoering binnen een redelijke termijn aan gekoppeld zijn. Dit was met het lopend RUP Oude Vest niet het geval voor het openbaar domein.
Het vervolg van de tekst is duidelijk aan mij gericht, ondanks het feit dat ikzelf geen enkele schampere opmerking maakte aangaande cumul en zitdagen. Bij nader toezien werd hieromtrent een opmerking gemaakt in een reactie van 'Polle Kritiek'. Ik wens nogmaals te benadrukken dat de reacties ingezonden worden via het emailformulier van dit blog en zoals u zelf kan vaststellen steeds onder een pseudoniem. Opmerkingen of reacties, door mijzelf toegevoegd, worden dan ook door mezelf genaamtekend! Hierna het vervolg van de mail van de schepen:
Jempi, Wat betreft je schampere opmerkingen in verband met cumul en zitdagen. Ooit al aan gedacht dat we in Brussel zeker ook zaken voor Dendermonde binnen halen. Het gros van de dossiers die je zelf noemt zijn gewestbevoegdheden: Mechelse Steenweg, deelgemeentes (Grembergen, Oudegem, Schoonaarde,...) liggen aan gewestwegen, De Dender (oude en nieuwe) is bevoegdheid van het gewest, etc. Ik ben bewust afgestapt van het systeem van zitdagen. Iedere Dendermondenaar kent mijn GSM; ik antwoord 7/7. Meestal hebben de mensen die er om verzoeken binnen de twee dagen een afspraak, overdag of 's avonds. Dit lijkt mij efficienter dan één voormiddag per week zitdag houden. Ik wil daarover geen polemiek beginnen, gewoon even mijn perspectief geven.
Enfin, dit zijn maar een paar bedenkingen bij een discussie die ik zeer apprecieer omdat ze getuigt van de betrokkenheid van de Dendermondenaar bij de toekomst van hun stad.
Er werd bekend gemaakt dat begin 2010 een tentoonstelling wordt gehouden met als onderwerp 'Het Ros Beiaard'! Dat is pas goed nieuws voor de stad. Wij hopen hieromtrent zo vlug mogelijk meer nieuws te vernemen. De actualiteit volgen op de website www.rosbeiaard.be is alvast een hint!
Toen ik gisteren bij mijn thuiskomst na mijn dagtaak mijn brievenbus ledigde vond ik een omslag met als enige 'adres', "blogmaster weblog Dendermonde". Aan de achterzijde geen afzender... Een begeleidend briefje, in een prachtig handschrift, liet mij weten dat de 'afzender' met veel interesse regelmatig mijn blog bekijkt, "maar zelf niet over internet beschikt". Mijn aandacht werd gevraagd voor een bijgaand schrijven, dat ik hierna integraal publiceer...
Beste blogmaster,
Het is positief te kunnen vaststellen dat via uw blog inspanningen worden gedaan om de aandacht van het stadsbestuur te trekken. Verschillende mensen, die schrijven onder een pseudoniem (wat ik ten zeerste begrijp, maar daaarom niet altijd goedkeur), uiten hun ongenoegen over sommige dingen, of nemen zelfs het initiatief om bepaalde (goede) voorstellen te doen. Het ligt niet in mijn bedoeling om allen onmiddellijk te gaan teleurstellen, maar toch kan ik mededelen dat alle inspanningen tevergeefs waarschijnlijk zullen zijn.
Noch bij het vorige, noch bij het huidige bestuur wordt geluisterd (wat ook het geval was tijdens eerdere legislaturen)! De burger heeft geen inspraak, zowel op federaal als op lokaal vlak. Wanneer een actiecomité wordt opgericht om een bepaalde beslissing te gaan betwisten wordt steeds een reden gevonden om toch maar het gelijk aan de kant van het bestuur te krijgen. En zo is het altijd geweest in de politieke geschiedenis van Dendermonde. Ik zegde in een ver verleden de lokale politiek vaarwel, met als grootste reden, steeds gedwongen beslissingen te moeten nemen zonder dat ooit werd geluisterd naar de inwoners. Een goed stadsbestuur moet kunnen beslissen in samenspraak met de inwoners (door wie zij trouwens gekozen werden) Het voortdurende gezaag van mijn kiezers indertijd werd mij te veel. Ik moest toegeven dat mijn positie als gemeenteraadslid beneden het peil van mijn eigen verwachtingen lag, laat staan dat mijn kiezers het positief beoordeelden. Partijen die goede voornemens hebben en bereid zijn in samenspraak te besturen met de inwoners worden spijtig genoeg niet verkozen. De doorsnee burger laat zich steeds verleiden door politici die de particratie niet naast zich kunnen neerleggen, kortom de traditionele partijen die vanuit het headquarter worden bestuurd. Ooit kwam er verandering, de toenmalige CVP werd van de troon gestoten en de burger geloofde in een niet-traditionele partij die aan het roer kwam. Grote veranderingen waren er, maar de inspraak werd vergeten Thans worden wij opnieuw bestuurd door een CD&V-overmacht, geruggesteund door enkele socialisten (die trouwens niet goed meer weten tot welke socialisten ze nu eigenlijk behoren en die onderling mekaar afmaken om de postjes). Resultaten? Pover zou ik zeggen. Hoe kan het ook anders?
Zonder pseudoniem en naam (om bepaalde reden die u misschien wel zal begrijpen).
Dendermonde kende in het verleden ook het fenomeen van de bijnamen. Wij selecteerden er een aantal van vrouwen met de vermoedelijke voornaam Marie of Maria
Blijkbaar laten sommigen de moed zakken... Nochtans waren de inzendingen van enkele weken geleden sterk gemotiveerd. Ik begrijp de reacties wel, in het verleden is al genoeg gebleken dat inspraak van de burger meestal niet wordt opgevolgd, niettegenstaande de aanvankelijke belofte(n). Een actiecomité oprichten lijkt mij ook al niet zo'n goed initiatief. Laten we veronderstellen dat het stadsbestuur toch steeds aan het langste eind trekt. We moeten maar eens op zoek naar een initiatief dat van bij de eerste berichtgeving in het oog springt van de bestuurders, dan pas zal er misschien iets kunnen gerealiseerd worden dat de goedkeuring krijgt van onze bestuurders. Wie weet?
Ook de deelgemeenten zijn niet altijd tevreden. Kijk maar naar Grembergen. De werken die daar geruime tijd aansleepten kregen ook niet altijd de goedkeuring van de bevolking, en toch wist het stadsbestuur zich steeds uit de slag te trekken. Werken die gestart zijn kan men toch niet meer stoppen, waarom zou men zich aan de stad zorgen maken dat ze langer duren? We kunnen misschien ons hart vasthouden voor de geplande werken aan de Mechelsesteenweg en de pas aangekondigde herinrichting van het kruispunt aan de Vlassenbroekbrug...
Ik wil even reageren en de mensen die een reactie inzonden in verband met mijn voorstel omtrent de waterpartij, danken voor hun 'medewerking'. Ik gebruik 'medewerking' omdat wij die geenszins vanuit het bestuur niet moeten verwachten. Ik heb mij dan ook niet verder ingelaten met deel te nemen aan de discussie. We kunnen beter onze tijd nuttig gebruiken en onze energie in dingen steken waar het stadsbestuur aan de kant kan gelaten worden. Ik blijf alvast dit blog bezoeken. Er zijn genoeg interessante items te vinden. Misschien komt er eerstdaags nog eens een goed voorstel? Dan kunnen we weer van leer trekken.
Een foto van het Ros Donckstraat in 1953, ter gelegenheid van de inhuldiging van de Ros Beiaardstraat. We herkennen echter enkel Maurice Mannaert (staande, 3e van links) en Honoré Van Der Jeught (denken we (?) - zittend 1e van links)... Wie vult de namen verder aan?
Ik ben in feite een beetje verwonderd dat de reacties die eerder vlot binnenliepen nu uitblijven. Wat de oorzaak daarvan is kan ik niet onmiddellijk vastleggen, wel denk ik dat de non-interesse van het stadsbestuur weer maar eens aan de basis ligt. Ik neem dan ook het initiatief om de andere reactoren even wakker te schudden of hen naar hun verdere bevindingen te vragen. Voor mij persoonlijk is het niets nieuws dat voorstellen vanuit de kant van de inwoners , dat lijkt mij een steeds weerkerend fenomeen. Alleen wanneer verkiezingen nakend zijn lijkt men te luisteren. Eens de verkiezingen voorbij worden alle potjes kundig gedekt en komen enkel strakke politieke zaken aan bod. Dat zal dus nu ook weer het geval zijn waarschijnlijk.
Charel B. heeft het hoogstwaarschijnlijk wel bij het rechte eind in verband met inspraak van de bevolking vóór de verkiezingen en niet meer daarna, maar laten we niet vergeten dat wij hier in onze stad ook te maken hebben met een schepen van mobiliteit die een zeer druk programma af te werken heeft. Vooreerst zijn er verschillende lopende dossiers, denk maar aan de werken aan de Mechelsesteenweg, om dan nog van de deelgemeenten te zwijgen. Komt daarbij dat diezelfde persoon Vlaams parlementariër is en ook daar zijn dossiers zal moeten verdedigen en al dan niet waarmaken Wie spreekt hier nu weer van cumul? Heeft het dan nog zin om hier te gaan reageren? En even wat het uitblijven van reacties aangaat, zelf had ik problemen met de pc en tegen dat die waren opgelost begon het paasverlof zich op te dringen Dus vanaf nu ben ik opnieuw ter beschikking! Lets go!
Waar gaan we het over hebben? De gevangenisproblematiek? De Vlasmarktbrug en de jachthaven? De waterpartij op de Oude Vest? Tussen haakjes, zou er emand naar het spreekuur van de schepen zijn geweest?
Het slopen van krotten en de opbouw van nieuwe woningen was één van de aspecten waarmee het stadsbestuur de heersende welvaart en zogenaamde menslievende bedoelingen onderstreepten.
De aanwezigheid van krotwoningen wekte bij de goedgeaarde burger een gevoel van onbehaaglijkheid en meer en meer werd aangedrongen ze te laten verdwijnen. Het gebeurde misschien wel zonder te denken aan degenen die gedoemd waren om dergelijke krotten te bewonen, maar het gevoel van onbehaaglijkheid om de aanwezigheid ervan in de stad, bleek belangrijker. De bewoners van het Vestje werden door de evolutie gedwongen om hun vertrouwde omgeving te verlaten. Hun persoonlijke vrijheid en hun beslissingsrecht werd hen in feite ontnomen en ze werden verplicht de vooruitgang te aanvaarden, bij politieverordening.
Op het Keur kregen zij arbeiders- en bejaardenwoningen toegewezen. De hofkes met hun pittoresk verleden en hun charme - een soort dorpje binnen de stad - zouden onherroepelijk verdwijnen
De meeste bewoners waren echter zo vergroeid met hun omgeving dat een dergelijke beslissing op gemengde gevoelens werd onthaald. Zij dienden hun vertrouwde site te verlaten, het werd misschien wel een laatste verhuis in hun leven en velen vonden het dan ook een schande dat ze oude mensen zo durfden te behandelen. Sommigen onder hen hadden nooit ergens anders gewoond en dienden nu uit te wijken naar een woning waarvan de huurprijs (volgens henzelf) veel te hoog lag. Daarbij kwam ook nog dat de nieuwe wijk veel te ver van t stad lag. Weinigen wilden eigenlijk weg op t Vestje.
Anderen waren dan weer gelukkig dat ze uit de oude krotten weg konden. Ze zouden zich eindelijk eens een bad kunnen pakken en op een deftige wc hun behoefte kunnen doen.
De Nieuwstraat werd een nieuwe straat volgens sommigen
Binnenkort starten wij met een reeks onder de titel Verhalen op dhofkes van t Vestje.
De maatschappij De Ton is gesticht in het begin van WO I in het gelijknamig café dat gevestigd was op de Grote Markt. Enkele vrienden die dagelijks bijeenkwamen, kregen het idee om een tonbakmaatschappij op te richten, zonder enige politiek doel, doch alleenlijk tot tijdverdrijf. Op zekere avond werd op de tonbak gespeeld en de meesten waren niet in goeden doen. Na het drinken van enkele kummels (?) keerde het spel en iedereen begon beter te presteren. Eén van de gooiers lanceerde op dat moment een slogan door te zeggen Kummel geeft moed! en meteen was de naam van de club gevonden! In december 1916 werd op bevel van de Kommandatur der 4e Armee' het café gesloten. De cafébaas trok zich hier niet veel van aan en opende een salon de consommation op de eerste verdieping van zijn pand. De vergaderingen en bijeenkomsten konden dus worden verder gezet. In 1917 heropende het café en de maatschappij hernam de normale werkzaamheden. Enkele namen van leden die wij terugvinden zijn: Karel Moens, René Vertongen, Camiel Callens, August Mestdag, Jules Schrijver, Lucien Discry, Louis De Lentdecker, Jozef Heirweghe, Leon Philips, Robert De Smet en Julien Legat.
Wanneer men voor het eerst de bewoners van de Dender-delta voor kopvleesfretters heeft versleten zal wel geen sterveling weten. Feit is dat deze spotnaam niet zo oud is als sommigen zouden vermoeden, en geschriften die dateren van voor 1900 maken er, bij ons weten, geen melding van. Eén ding staat vast, tussen 1920 en 1940 was er in ons stadje kopvlees te bekomen van de bovenste plank.
Dendermonde was destijds bezaaid met beenhouwersfamilies die het als een erezaak opnamen, inzake kopvleesbereiding, vooraan in de top tien te prijken. Men had runds- en varkenskop. Bovendien gaf elke beenhouwer er een eigen cachet aan.
Deze smakelijke en goedkope vleespastei kon nochtans niet bogen op een Dendermonds brevet of monopolie. Gent had zijn huufvlakke, Brussel zijn kip-kap en de Hollanders hun hoofdkaas. Wat de Dendermondse bereiding van de andere deed verschillen was de samenstelling: ons kopvlees bevatte geen grote brokken en geen wiggel-wachel. Het hing omzeggens met vezels aaneen en de smaak was onovertroffen.
Het vlees kwam doorgaans de zaterdagmiddag op tafel, met of zonder mosterd en ajuinsaus. Sommigen warmden het op en pletsten het dan zo maar op hun bord samen met nem bèireg patatte.
Paté de Termonde wordt deze lekkernij al eens genoemd. En wie het nog nooit aandurfde om het te proeven kunnen wij aanraden dit zo vlug mogelijk eens te doen! In de jaarlijkse reuzenommegang kunnen fijnproevers steeds terecht voor een stukje heerlijk Dèrremons kopvliës met een stukje bruin brood en een kledde mostert!
Het wansmakelijke verhaal dat de Aalstenaars de wereld insturen omtrent de herkomst van ons kopvlees willen wij u besparen
Sinds 1963 is de stad een imposante brede laan rijker (anderen noemen het een brede lompe laan), waar nieuwe complexen uit de grond rezen en oude woningen werden gerestaureerd. De Oude Vest, de Nieuwstraat, de Wijngaardstraat en de Mechelsestraat waren geschiedenis geworden.
Van geschiedenis gesproken
Als we ons even verdiepen in de historie van de stad vinden we terug dat in de laatste jaren van de 12e en begin van de 13e eeuw een tweede stadsuitbreiding plaatshad waarbij een nieuwe gracht werd gegraven die de naam kreeg van Veste (in het Latijn Fista en later gekend als t Vestje) toen een deel van het grondgebied van Zwijveke bij de stad werd ingelijfd.
Over de Veste lag de Mechelse brug, later de Augustijnenbrug genaamd naar het klooster de Augustijnen, dat sinds 1632 daar werd opgericht. Op die terreinen werd nadien de Academie voor Schone Kunsten ingeplant en ook de gebouwen van de Christelijke Mutualiteiten (vroeger de stadsschool voor meisjes > den Aria). Verder lag over de Vest, zowat ter hoogte van de Lindanusstraat, de Palingbrug. Deze brug werd ook het houten brugske genoemd.
Voor de bewoners het Vestje als stort gebruikten kwamen regelmatig binnenschepen het kanaaltje opgevaren, die kwamen lossen of laden aan t katholiek fabriek (LaDendre).
De levendigste buurt was de Nieuwstraat. In menige woonst werd dagelijks geruzied en talloze bewoners dreigden er ooit mee zich te gaan verzuipen in t Vestje Weinigen zijn daar echter in geslaagd. Men kreeg er overigens de tijd of de gelegenheid niet voor om te verdrinken in die buurt. Zowat in iedere huisje stond als het ware achter de deur het nodige reddingsmateriaal klaar. Het volstond dat men een doffe plons in het water hoorde om bliksemsnel een legertje redders naar de boord van t kanaaltje te zien springen, voorzien van putemmers, koorden, ladders en stokken!
In die tijd zag men tussen de twee bruggen regelmatig zwemmers en ter gelegenheid van kermissen werden volksspelen ingericht of al eens een koers.
De witgekalkte geveltjes, de groene afgeschilderde luikjes en ietwat doorgezakte lage daken, de hobbelige straatkasseien en het Vestje waarin de zon scheen inspireerden menig schilder.
Onvergetelijk zijn de toenmalige zomeravonden in die buurt. Aan de huisjes op de vele hofkes zat iedereen buiten omdat het binnen te drukkend was met een schare volk. Om de muggen weg te houden werden op de arduinen boordstenen van de waterloop vuren aangestoken, wat soms fascinerende beelden opleverde. Hier en daar werd door een bewoner de accordeon bovengehaald en er werd dan in koor meegezongen. Soms werden zelfs tafels en stoelen buiten gehaald die prompt in de Nieuwstraat werden neergezet. De dames gingen dan aan het kiemen. Bij het vallen van de duisternis werd de kinké in gang gestoken. De mannen zaten ergens bij het licht van een gaslantaarn te kaarten of hielden zich bezig met een ander gezelschapsspel.
De sluiting van t katholiek fabriek zorgde weer voor miserie. De loskaai verdween, er legden geen schepen meer aan en het Vestje werd een stort Er deden geruchten de ronde dat het Vestje ging verdwijnen
Tussen de jaren dertig en vijftig organiseerden vele Vlaamse steden massaspelen met historische of religieuze achtergronden. Zo ook in onze stad hadden opvoeringen plaats.
Onze aandacht gaat naar het massaspel Mater Dolorosa.
De plannen voor de vertoning ontsproten aan het brein van enkele vooraanstaandeKatholieke Toneelliefhebbers. De regie van dit massaspel was in handen gegeven van Désiré Malbrain, Leon Vertongen, Willy Senepart en Cyriel De Beule. Voor de technische uitwerking zorgden architect Frans Van Severen (ontwerp), aannemer Prosper Engels (podium en toneel), Maurice Vercammen (muzikale versterking), Herman Willems (decoratie), Edgard Maes (kostumering) en Clement Delvoye (typering). Het uitvoerend comité bestond uit ridder Emmanuel Schellekens (voorzitter), Simon De Maesschalck (ondervoorzitter), Corneille Wielandts (algemeen secretaris), Francis Ghysbrecht (secretaris), D'Herde (schatbewaarder), E.H. Karel-Jozef Baeyens (proost) en de leden Dom Gregorius De Clercq o.s.b., Albert Bruynincx, Gerard Cassiman, Gustaaf De Beule, Georges De Vos, Clement Leybaert en Désiré Malbrain.
De uitvoering had plaats op 8 september 1946 op de Grote Markt. (naar A. Stroobants)
De Dendermondse studentenclub Scaldis schreef enkele maanden geleden een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van de rivaliteit tussen Aalst en Dendermonde. Ze lijfden Dirk Martens, die prijkt op de Aalsterse Grote Markt, in bij Dendermonde.
"Toen de datum van de nieuwe Ros Beiaard ommegang bekend werd gemaakt rees in de hoofden van de huidige Scaldis-generatie het idee om dit bekend te maken aan de Aalstenaars", legt Scaldiswoordvoerder Jern Vermeiren uit. "We willen Dirk Martens voor eens en voor altijd inlijven als Dendermondenaar en hoe kan dit beter gebeuren dan door hem lid te maken van de enige nog bestaande Dendermondse studentenclub: HSC Scaldis."
Op een dag brachten enkele leden van Scaldis het plan ter uitvoering. Het standbeeld werd door Jern Vermeiren een op maat gemaakt studentenlint aangemeten en getooid in de Dendermondse vlag. Ook verspreidt Dirk Martens voortaan de datum van de Ommegang. En nogmaals benadrukt Martens dan ons peird (Ros Beiaard) geen ajoinen lust. (bron: Het Nieuwsblad)
Dit gebouw op de parking van de gedempte Dender wordt in de volksmond "'t eletrikke kot" genoemd. Waarvoor het eigenlijk dienstig is kunnen we u niet meedelen. Weet iemand er meer over? Laat het ons dan weten!
Vele Dendermondenaars vernoemen bijna dagelijks t Vestje en meestal hebben ze het dan over de site van vele jaren geleden Het is nu eenmaal zo dat ingevolge de evolutie der tijden de stadsbeelden voortdurend wijzigen en zo gebeurde het ook met t Vestje
We blikken even terug en trachten een beeld te vormen toen t Vestje nog t Vestje was
In 1914 werd de stad verwoest en de bevolking verspreidde zich. Zowat de hele stad werd vernieuwd en heraangelegd. Voor Dendermonde bestond alvast de mogelijkheid om de oude stadskern, reeds eeuwenlang door forten omringd, meer vrij te maken. Er werd echter zonder veel nadenken gewerkt en het stadje werd volgens het oude plan, op enkele gewijzigde rooilijnen na, heropgericht. Talloze krotwoningen werden herbouwd of vergroot, nieuwe huizenblokken werden opgetrokken en verbouwingen aan beschadigde huizen zorgden voor een nieuw beeld
Wat de krotwoningen betrof was het Vestje en in het bijzonder de Nieuwstraat toonaangevend.
Het toenmalige stadsbestuur had meer oog voor eigen politieke belangen dan voor saneringsmaatregelen. t Was toch maar Vestjesvolk en er woonden weinig stemgerechtigden
De buurt bestond vooral uit bouwvallige en vochtige huisjes, met kleine smalle koertjes en langs donkere gangetjes bereikbaar. Het Vestje was overbevolkt. In de kleine woningen hokte men samen want in vele gevallen hadden de bewoners slechts één plaats ter beschikking die dienst deed als leef-, eet-, was- en slaapkamer. Dergelijke toestanden konden niet langer meer aanhouden en het stadsbestuur diende in te grijpen om jammerlijke gezondheidsvoorwaarden en besmettelijke ziekten in te dijken en te voorkomen.
De reinigingsdiensten in die tijden waren niet zoals we die vandaag kennen en zowel de Rammelaar als t Vestje waren stagnerende poelen geworden. De mensen wisten geen blijf met de afval en wierpen alles dan maar in het water. Bij hoge waterstand liep de buurt onder en het vervuilde water drong de hofkens binnen. Er moest iets gebeuren
Het dempen van de als stort gebruikte waterloop kwam ter sprake. Maar de bewoners hechten geen geloof aan de beloften van de politiekers omdat de demping reeds meerdere malen werd besproken. Ze waren het gewoon om stiefmoederlijk behandeld te worden en het zou wel weer een verkiezingsbelofte (zonder gevolg) kunnen zijn.
Einde 1948 stond iedereen versteld! De aanvang van de werken bracht heel de stad op de been. Het Vestje zou verdwijnen! Gedaan met de watermiserie, gedaan met de overlast van ongedierte en gedaan met de stank van de stortplaatsen die als het ware eilandjes vormden. En het werd een spectaculair gebeuren. De bomen werden geveld, de beide draaibruggen werden afgebroken. De werken vorderden langzaam maar zeker. Het Vestje werd opgespoten met tonnen nat zand, wat zowat twee jaar duurde. En nu was het wachten op de verbeteringswerken (wat uiteindelijk tot 1963 zou duren).
Mènneke Vis stoët er pessies toch mô tristeg bèi zènne... 'k Em dâ mènneke al nèiger zien lache as ier op dâ portrèt. Zouë Mènneke Vis uëk de planne gezien èmme messchin van de vernievinge dâ ze gon doen on de Dènjersbrigge en van de jachtoëve?
As 't azuë-j-is kan d'r è pessies toch ni nèig mè lache zènne... Faitelaik, dië stoët d'r in 't wiekènt nèig op zâ gemak nowô... Mor as die jachte d'r goën beginne auver en 't wéir vèire is 't ouit mè zan rist! Mènneke Vis zâ ni goe gezintj zain op dem bèrremiëster zèlle!!!
We trekken er even tussenuit tot maandag e.k. De items staan geprogrammeerd en als alles goed gaat zullen deze dus verschijnen de komende dagen. Reacties zullen even onbeantwoord blijven. We hopen op uw begrip te mogen rekenen.
Frank van Dendermonde in een stripverhaal van Lohengrin. "De Zwaanridder".
Lohengrin verslaat Frank van Dendermonde met behulp van een zwaan en trouwt met een prinses. Als deze een eed omtrent zijn herkomst verbreekt, wordt Lohengrin door zwanen voor altijd weggevoerd.
De heisa omtrent het al dan niet inplanten van een nieuwe gevangenis in de Boonwijk lijkt nu ten top. Een opgericht actiecomité in de Boonwijk is er absoluut tegen dat aldaar een strafinrichting wordt gebouwd. Als belangrijkste reden voeren zij de 'groene long' aan, en ook de overlast van het verkeer halen zij aan. Allemaal goed en wel, maar denken zij dan echt niet aan de economische aderlating indien de gevangenis niet op ons grondgebied wordt gebouwd, en men uitwijkt voor het project naar Aalst of Sint-Niklaas? Nochtans heeft het stadsbestuur reeds voldoende alternatieven voorgelegd en bewezen dat hun grieven niet altijd gegrond zijn. Houden die mensen dan écht geen rekening met de werkgelegenheid en met de aanleveringsbedrijven? Het is nochtans niet zo'n ideale tijd om dergelijke dingen naast zich neer te leggen, vooral dan niet uit 'eigen' belangen! Als u mij toestaat zou ik hier als persoonlijke mening willen aan toevoegen dat mijns inziens eerder 'eigen belangen' primeren. Vermoedelijk liggen er in de onmiddellijke omgeving van de voorziene site gronden van sommige leden van het actiecomité en willen zij kost wat kost vermijden dat deze worden onteigend of in waarde verminderen. Zelf hebben wij ervaren dat een bewoner van de Boonwijk dit argument aanhaalde bij de eerste handelingen van het actiecomité, maar tot onze grote verwondering staat deze persoon de laatste tijd op de foto's die omtrent dat item in de pers verschijnen... Laat ons hopen dat het tussen het actiecomité en het stadsbestuur een akkoord kan worden bereikt zodat de geplande gevangenis er toch komt! Op de website van 'Het Nieuwsblad' (regionaal) kan u reageren!
In 1960 speelde handbalploeg KAVD kampioen en promoveerde naar de hoogste reeks. Zittend vlnr. Sylvain De Corte, Seybel, De Landtsheer, Van De Voorde en Werner De Mol. Staande vlnr. Denis Ledegen, Guido Coppens, De Blende, Raemdonck, Delcart, De Loof en Sanderse.
Brief van een moeder aan haar zoon Mèng (Armand) die zijn legerdienst vervult als soldaat-milicien...
Beste Meng,
Ik schraif â déizem brief vèr te loëte wéite dâk â nikker schraif. As gèm ontvangen ètj tèn zèld èm wel gekréigen èmme nowô, en anders loitje mor iet wéite, tèn kannek èm nog isj opstiere.
Ik schraif diëm brief nogal troëg omdâk wéit dâ ge ni rap kèn léize.
Onze voëder éid auvertlèst ieveranst geléize dâ de miëst aksedènte op nog giëne killauméiter van â déir gebéire en dorméi zai me wéir ewwâ verder gon wuëne. t Zjust adderès wéitek nog ni want de die dad ier véire dad ouis ierdege èmme den ouisnummerau méigedoën.
k Em vèr aa van de wéik een nieve vèst gekocht en k zal opstiere, mor nongkel Fil éi gezèit dâ de knoppe te zwoer woëre en dâ t miër gingk koste vèr op te stiere. Ik èm er de knoppen afgedoën en in â zakke gestauke.
Ik èm uëk goe nies, onze paa-j-éid op zâ wèirek promausse gekréige. Aj-éi n-a vaifondert man onder èm, mè datten nâ t ges mag afrèin op t kèirekof.
A zister, ons Julia, is bevalle, We wéite faitrelaik nog ni of dât ne jonge of e mèsken is, zudus wéite mn uëk nog ni of dâ ge nongkel of tantsje gewèrre zait. Ast e mèsken is goën zet noeme nor mèi, mor ik vin dâ toch mor oërdeg van téige zuë-j-e klei kinneke mama te zègge.
Gepasséirde wéik éid â broer, onze Mil de déire van den ottau toegesloëge as de sléitels nog op t kontakt zoete. A-j-is mè dn ottaubis nor ouis moete rein vèr de résèirfsléitel te gon oële vèr ons ouit diën ottau te kènne loëte.
Dâ ge dor immant moest zien dâ mè kènne, doed éir isj de komplemènte, en as ge nimmant ni ziet tèn moeje niks zègge!
Ik gon slouite!
Ma
P.S. Ik zouë nog ewwâ sèngen opgestierd èmme mô den amvelop was al toegeplèkt!
Dennis Foster (10 jaar) en zijn zus Liliane (8 jaar) behaalden de eerste prijs met grootste onderscheiding op een internationale accordeonwedstrijd in Brussel.
Verlèje wéik kréige'k nen tèllefong vâ ne zjoernalist die vroeg of dâ'k isj mè-j-èm ni kost afspréike vèr een intervjoe auver Oilsjt... Ik vont dâ mor iet oërdeg, mor allâ, ik pèisdege azze'k op manne kivief bèn tèn kan d'r toch ni véil misluëpe... Zuë gezèit zuë gedoën en ik zèi toe vèr diën intervjoe.
't Sanderendogs kwamp dië kèirel on de déir. 't Zag er giëne konteroëren ouit, mor ik zag toch derèkt dâ't nen Oilsjtenèir was zènne... A begost d'r nen ouitleg te doen auver 't dait dâ ze mè-j-éir gazet réigelmoëteg iet gingke schraive auver de rivalletait tissen Oilsjt en Dèrremonde, en datten stillekesoën on't beginne was mè 't iën en 't ander te verzoëmele... 'k Pèisdegen i man èige: "Piër jonge, loitj â ni vange zènne!".... Dië kèirel vroeg wâ dâ mâ gedacht was auver die rivalletait. Ik zèi dâ'k dâ goe vin datter af en toe-j-isj ne stuët ouitgoiltj wèrt mor dâ ze wèl mè-j-éir twië puëte tegelaik van ons Pèirt moeste blaive! A bekéik mè-j-isj mè-j-e koppel uëge van 'k zal â gon èmme! Ik èm uëk gezèit dad' Oilsjt faitelaik mor em boereprochen is mè twië stroëte wordâ z' em basj kènnen auvertrèkke as't slecht wéir is, en dâ z'uëk ni te véil nimmer èmme vèr auver te klappe...
Den Iëndracht is uëk nimmer wâ dâ't gewéisd' zit en van den Okapi moej' uëk ni te véil nimmer verwachte... Voersj èmme'k nog gezèit dâ 't ginter e giël joër karnaval is en dâd' éire nieven bèrremiëster van dem balange gin Annie De Maght is! Dâ me wéir ier in Dèrremonde al véil langer tèllefong èmme as ze zéir, want wéir èmme 052 en zéir 053, dâ me wéir nog e schuëm Begainof èmme en dâ ge dad' In Oilsjt vèir moet gon zoeke... En dad' éir Ros Balatom op wiele giën sjik toebak wèirt is en dâ me wéir 't iëneg en 't écht Ros Bajjortpèirt èmme!
Dië mènsj éi zan zjat kafféi ouitgedrongke..., diën éi mè niks nimmer gevroëgt. A-j-éid' èm recht gezètj en is oëngegoën... ??? Was dië nâ koët of wâ?
Op 23/03/2009 verscheen een bericht omtrent een oproep. We herhalen even deze oproep om nogmaals de aandacht hierop te vestigen.
Een bewoner van onze stad doet opzoekingen naar de geschiedenis van KAVD (paarsblauw) en zoekt nog naar foto's en andere inlichtingen over volgende (oud-)spelers: Raoul De Herde en zijn broer, de gebroeders Cadron (Armand en Aloïs), de gebroeders De Maere, John en Désiré (?) Raemdonck, Alfons Saeys, de gebroeders De Geest, de Witte Gyssels, Morel, Wardje Boon, Boerewaerd, de Vander (Albert Vander Jeught), en De Bilde.
U kan via dit blog (email) laten weten of u materiaal bezit en eventueel bereid bent het uit te lenen.
Onze stadsgenoot belooft alle uitgeleende stukken (foto's, krantenknipsels, enz) binnen de kortste tijd terug te bezorgen.
Hartelijk dank aan iedereen.
Het gaat om een publicatie omtrent KAVD.
U kan ook rechtstreeks contact nemen met de persoon in kwestie:
De heer J. Vanden Eynde, bestuurslid van FKD laat ons weten: Sedert vorige zaterdag loopt in het Zwijvekemuseum de tentoonstelling " Filatelie in Dendermonde ". Er zijn enkele prachtstukken te bezichtingen zoals: oude Dendermondse brieven , uniek bord in porselein (stadhuis) - - wandeling door onze stad aan de hand van 100 oude postkaarten - "Dendermondse porseleinkaarten periode 1850", enzomeer... De tentoonstelling loopt nog tot 26 april e.k. Zeker en vast een kijkje waard!
De opgravingen, tijdens de werken aan de Grote Markt van enkele jaren geleden, hebben ontegensprekelijk bewezen dat het centrum van de stad al meer dan duizend jaar bewoond wordt en dat Dendermonde toen al grotendeels de structuur had van nu. Tijdens de archeologische verkenning werden geen sporen gevonden van menselijke activiteiten van vóór de tiende eeuw, maar dat is niet zo verwonderlijk. De eerste bewoners kozen vanzelfsprekend niet voor de laag gelegen gronden in het centrum, maar voor de hoger gelegen zandruggen langs de Dender. Bij de werken werden onder de markt een aantal graven ontdekt, waaronder ook kindergraven. Hierdoor wordt het belang van de stedelijke geschiedenis fors benadrukt. De ligging van de graven gaven duidelijk aan dat het hier een kerkhof uit het verleden betrof. Er werd tevens een fundering van een kapel ontdekt. Dit alles leidt tot de conclusie dat de huidige Grote Markt in feite een neerhof, of de voorburcht, was van de eigenlijke burcht op een eiland op de Dender. Toen de Heren van Dendermonde de stad in de twaalfde eeuw versterkten met indrukwekkende grachten, torens, muren en poorten, verloor de burcht haar militair belang, maar de Grote Markt kreeg steeds een belangrijke commerciële functie.
Hoogstwaarschijnlijk zijn er blogbezoekers die al eens een stortingsformulier van de stedelijke politie hebben ontvangen... Eén van de 'daders' die dergelijke 'ongemakken' veroorzaakt staat afgebeeld op onderstaande foto's...
Wie zich graag verdiept in de geschiedenis van onze stad kan steeds terecht in de stedelijke bib (voorlopig nog altijd gevestigd aan het Krijgshof II). Onder meer in de 'Gedenkschriften van de Oudheidkundige Kring' kan men daaromtrent heel wat vernemen.
Tripel abdijbier Dendermonde is een blond abdijbier van hoge gisting, gemaakt met de fijnste ingrediënten en gebrouwen volgens aloude en rijke tradities van monniken en brouwers.
Het prachtige etiket en glas tonen de abdijtorens van de abdij van Dendermonde, met daarin verwerkt het silhouet van een monnik. Op de achtergrond dansen tekst en muziek, fragmenten uit het werk van de Middeleeuwse abdis en kruidendame Hildegard von Bingen, wiens manuscript in de Dendermondse abdij door muziekliefhebbers werd ontdekt.
Het is een diep donkerblond bier met een volmondige, diepfruitige afdronk, gevangen in een fijn aroma en in een hemels boeket van edele Belgische hopsoorten en authentieke kruiden. Alcohol 8 vol.%. Serveertemperatuur : tussen de 8° en 10°.
Af en toe trèkke'k isj nor Oilsjt, kwèste van die dor ewwâ te gon koejonéire nowô... En ik kan éir verzéikere, d'r zain d'r ginter nen uëp die réidelaik rap op éir pèirt zitte zèlle! Verlèje wéik wazze'k nog isj tot ginter gegoën en 'k trok d'r op de mèrt e stammenéike binne vèr een zjat kafféi te gon dringke. 'k Was d'r nog nie goe binne of 't was al kèiremis... 'k Zat d'r op de bangk en on den tuëg stonte d'r e poër ajoine te babbele auver em bitsje vanalles... Op ne gegéive momèntj uëre'k d'r iëne van die manne beginne auver dië 'Zwèrte Maan' dë d'r op éir mèrt stoët, ge wètj wèl, den dië vâ Martes nowô! En pattatie en pattataa, en nog véil vaiven en zèsse... Faitelaik verstonte'k er ni véil van, want dad' Oilsjters daddis gewuën vèr 't vliegent schait van te kraige nowô. Ik kost nâ toch wèrral man taut ni-j-ave en 'k moest er isj tissekomme... Ik zèi téige die manne: "Ge zai géir ier auver den dië vâ Martes béizeg, mor wètje géir wèl dâ dië zan dzjoppeke van drukker in Dèrremonde komme liëren is!"...
Wèl mènsje lief! Azuë nen tallèirem. Ge moest dâ nikker g'uërd' èmme! Diën iëne moktegen èm effenaf koët! A vroeg ô mèi-j-of dâ 'k ni beschomt was vèr zèkken dinge te zegge auver dië mènsj... 't Was pessies of â-j-at èm gekost! Azuë-j-'n uëpe komplemènte! De kafféiboës kwamp nor mèi vèr te zegge dâ'k in zan stammenéi nimmer welkom was! Ik moest bouite! In 't bouitegoën èmme'k nog geroepe dâ den dië vâ Martes vazzeléive nog affisje gedrukt éit vèr de Ros Bajjortstoet!!!
De commotie rond de Denderbrug die opnieuw gaat vervangen worden door een beweegbare brug zet ons er toe aan om enkele beelden uit het verleden te tonen...
Een foto genomen voor aanvang van een voetbalwedstrijd gespeeld tussen F.C. Donckstraat (gestreepte truitjes) en F.C. Aquarius (Engeland). We herkennen op de foto: Staande vlnr. Freddy De Smedt, Jacques Testard (verdoken tussen twee Engelse spelers), Omer Van Wiele, Gustaaf Sterck, Isidoor Vanderstraeten, Alberic Pieters, de Engelse coach, Henri Van Haudt (half gehurkt met jas over de schouders), Maurice De Paepe (stichter en voorzitter van de ploeg) en Rik Smekens (scheidsrechter). Zittend vlnr. Ludwig Waterschoot, Jozef Heyvaert, Polly Van Wiele, Cor Van Tilburgh, Marc Macharis, Gerry De Man, Leo De Man. Bij de kinderen links herkennen we Dany Verstrepen, Patrick Cornelis, Danny De Kinder.
Onderstaande foto toont ons een gezelschap op de toren van de O.-L.-Vrouwekerk. Het jaartal is onbekend, alsook om welk gezelschap het gaat. We herkennen vooraan in het midden Pater Dom Gregorius van de Sint-Pieter- en Paulusabdij. Mocht u op de foto nog andere mensen herkennen, kan u ons dat gerust laten weten!
Ter ere van allen die den AVD een groot hart hebben toegedragen (alhoewel ze nu misschien de club liever in de miserie zien zitten), nóg
toedragen en misschien (opnieuw) zullen toedragen!
Toespraak ter gelegenheid van de inhuldiging van het clubvaandel op 5 februari 1950
Waarde Heer Voorzitter,
Geachte Bestuursleden,
Het is mij een eer en een genoegen hier in naam van de duizenden supporters van KAVD het woord te mogen voeren ter gelegenheid van de inhuldiging van de clubvlag van onze geliefde voetbalmaatschappij.
Als oud-speler en kapitein voel ik misschien meer dan een ander het ontroerende van dit ogenblik. Nooit hebben wij een clubvlag bezeten, ik voel mij waarlijk dertig jaar teruggaan en moet me inhouden om het niet nog eens te proberen. Spijtig genoeg zijn de jaren daar en is het niet meer de wil die telt maar wel de benen en de mijne beginnen reeds een beetje stijf te worden.
Mijne Heren, moge deze vlag het embleem worden van de strijd die we heden uitvechten voor de toekomst van onze club. Moge zij bijdragen tot de zege die we vandaag dienen te bevechten om zeker te kunnen zijn dat de hoop die we koesteren, terug naar de hogere regionen te kunnen verhuizen, regionen die we reeds éénmaal moesten verlaten, niet ijdel is.
Heren bestuursleden, aan uw ijver en stuwkracht is het te danken dat onze maatschappij terug de plaats inneemt die ze in de streek eenmaal ingenomen heeft. Wij zijn er u dankbaar voor om zoals we u dankbaar zijn voor de installatie die u ons geschonken heeft en waarop U terecht fier moogt zijn.
Moge het zicht van uw vlag u met trots vervullen en ieder maal als u deze vlag zult bezien, zult u kunnen zeggen : Ik ook heb het mijne bijgedragen om de KAVD omhoog te werken!
Vrienden spelers, u zijt gelukkiger dan wij ooit geweest zijn. U bezit een clubvlag, hetgeen wij nooit bezeten hebben. Vergeet niet dat deze vlag niet enkel een stukje stof is waarvan de kleuren min of meer goed uitkomen en waarvan gezegd wordt : Het is een mooie vlag!
Neen, zij is het zinnebeeld van de noeste strijd, van de overwinningen en ook van de verloren illusies die hier op ditzelfde plein reeds beleefd werden; ze is het zinnebeeld van het verleden, het heden en de toekomst, ze is het zinnebeeld van de strijd die u nu levert om uw club hoger op te voeren. Vergeet dit vooral vandaag niet en laat ons zien dat u ons begrepen hebt door ons een mooie overwinning te schenken.
Supporters, bij uitwedstrijden moet ge u niet in groepjes of alleen naar de speelpleinen begeven. Van nu af is dit afgelopen. Fier zult ge achter uw vlag kunnen opstappen en dit door uw eigen mild gebaar, gebaar dat de maaschappij toegelaten heeft zich dit embleem van solidariteit aan te schaffen. Wij danken u hiervoor.
Waarde Heer Voorzitter, in naam van de duizenden supporters, die het hunne bijgebracht hebben, om dit ogenblik te kunnen beleven, overhandig ik u deze clubvlag, die, hopen we, steeds ons strijdbanier moge blijven, en nog vele vreugdevolle seizoenen moge bezorgen!
Lang leve de supporters. Lang leve KAVD en zijn bestuur!
30 mei 1970 - Eerste JS-volleybaltornooi Wisselbeker A. Goossens
Vooraan Gustaaf en achteraan Ivan Verleyen op de speelplaats van het toenmalig RITO.
Vlnr aan het net: Eddy Van Den Broeck, Ivan Verleyen, Eddie Christiaens
Even ter informatie: Na de fusie met JS St.-Gillis werden heel wat successen geboekt in plaatselijke tornooien, in St.-Niklaas en in het Baasroods Liefhebbersverbond waar jarenlang deelgenomen werd aan een competitie. De volleybaltrainingen van de Jong Socialisten gingen eerst door in de deelgemeente Sint-Gillis, namelijk op het Marchantplein en op het Hippolyte Vandemeulebroeckeplein, later in het Bastion, in het RITO en in de Sporthal te Sint-Gillis.
Het lijkt wel of de storm geloeid is omtrent de waterpartij op de Oude Vest... Sedert dat het bericht verscheen 'Schepen heeft interesse' kregen wij geen enkele reactie meer binnen omtrent dit item. Zijn Charel B., Ingrid van de Vander, Egidius, Staaf en de Vojnne ervan overtuigd dat de bevoegde schepen interesse toont? Wel, beste mensen, ik moet u teleurstellen... Het bericht omtrent het feit dat schepen Van Malderen zijn spreekuur hier zou aan wijden was totaal uit de lucht gegrepen... Blijft de vraag of er zich nu mensen tot de schepen hebben gewend om over de bewuste waterpartij te spreken. Zijzelf zullen het ons wellicht niet laten weten. Wij gaan ons dan ook vergewissen op het Administratief Centrum of zich iemand aanbood... We verwachten dus vanaf nu weer enkele reacties van onze bloggers...
Sportkamp Huizingen (van het Koninlijk Atheneum) tijdens het schooljaar 1964-'65
Gerrit Cools - Buggenhout - Robert Luypaert - Marc Costers - Yves Broeckx - Eddie De Vel - Marc Roggeman -Michel Buys - JP De Donder - Eddie De Smet - Stefaan Verheyden - Jean-Paul Morel - Marc Hendrickx - Hermans - Hugo Hofmans
1982 - Voorbereiding gemeenteraadsverkiezingen van oktober 1982
Een week voor de verkiezingen riep Jos Wijninckx (uiterst L), voorzitter van de federatie van socialistische gepensioneerden, de aanwezigen in Bond Moyson op om te stemmen voor de SP-lijst.
De aanwezigheid van de tv-zender Kanaal 3 (nu TV-Oost) bracht ons indertijd op een idee om een aprilgrap te lanceren. Marc Van Gijseghem en ikzelf hadden een scenario uitgedokterd om de Dendermondenaars eens in de luren te leggen. Wij trokken onze stoute schoenen aan en contacteerden Kanaal 3. Het kwam tot een gesprek met toenmalig directeur Werther Van Der Sarren en hoofdredacteur Swa Collier.
Er zou een Dendermondse film worden gedraaid en daarvoor zocht men acteurs en figuranten. De film zou zich afspelen langs de boorden van de Dender. De melding werd enkele dagen via de tv-zender de stad ingestuurd. De daaropvolgende zaterdag (1 april) tussen 10 en 12 uur zouden er op het stadhuis screentests plaatsvinden en ieder die dat wenste kon die test afleggen met de kans op een hoofd-, een bij- of een figurantenrol. Om één minuut voor tien werden op de bewuste zaterdag de deuren van het stadhuis geopend. Een honderdvijftigtal kandidaten stonden nerveus te wachten op de Grote Markt. Ongelooflijk wie wij daar allemaal hebben aangetroffen!!! Een hostess van Kanaal 3 liet hen weten dat over enkele minuten de tests zouden starten. Er werd aan de kandidaten gevraagd om een 'kandidatenfiche' in te vullen waarop zij onder andere moesten laten weten voor welke rol zij kandideerden. Nadien werd een screentest afgelegd voor de camera en had nog een kort gesprek plaats met Swa Collier. Tijdens dit kort gesprek werd aan de kandidaten duidelijk gemaakt dat het om een aprilgrap ging! Om de teleurstelling een beetje te verzachten kregen de 'kandidaten' een zakje met paaseieren toegestopt, zodat ze niet met lege handen dienden huiswaarts te keren.
Zowat iedereen kon er om lachen, op één uitzondering na... Een dame (thans vooraanstaand politica in de stad) ging klacht neerleggen indien zij in beeld zou gebracht worden tijdens de uitzendingen van Kanaal 3. Ik moet zeggen, ik heb er nog steeds heel veel plezier in wanneer ik de videobeelden bekijk.
1 april 1991 - Scholengroep Zuidlaan, 3 - Installatie van de Lokale Schoolraad 265
Zittend (v.l.n.r.): secretaris en directeur van Basisschool Station A. VAN DER EECKEN, afgevaardigd-bestuurder en directeur van Middenschool I M. DE SMEDT, voorzitter Georges DE BATSELIER, ondervoorzitter Libert VANSYNGHEL, directeur van het K.A. M. VAN ONSEM-DAEMS, Willy PIETERS
Staand: Stefaan DEMEYER - W. DE COCK - K. COOLS - W. OP DE BEECK - Marjan ANSEEUW - René GOOSSENS M. JANSSENS Eddy VAN DEN BROECK - Pierre JANSSENS - E. MAES - Serge BEAUFAYS.
Wil je contact nemen met de blog voor het sturen van een foto, het geven van informatie of het vragen om inlichtingen, stuur uw email via het voorziene vak hieronder. U kan ons helpen bij de identificatie van personen. Herken je iemand dan vernemen we dit graag met een email.
