Deze blog toont U maar één pagina. De andere worden in een archief geplaatst. Door onderaan de pagina op één der pijlen te klikken kom je verder. Je kan ook een onderwerp in onderstaande inhoud aanklikken. Oudere publicaties worden nog regelmatig bijgewerkt.
Van alles wat... ... over de enige échte Ros Beiaardstad! Het wel en wee van Dendermonde, veel fotomateriaal en af een toe een vleugje humor in ons dialect!
Bent u in het bezit van fotomateriaal van alles wat met Dendermonde (geen deelgemeenten) te maken heeft, en wenst u dit op het blog te zien verschijnen? Aarzel niet en geef ons een seintje op jpmc@skynet.be.
Wij danken u bij voorbaat!
En... mocht u dit blog goedvinden, kan u in de linkerkolom een waardering geven (beoordeel dit blog).
15-04-2009
Schakels...
Voorblad van het tijdschrift 'Schakels' (Heilig-Maagdcollege), en enkele inhoudelijke artikels.
Blijkbaar laten sommigen de moed zakken... Nochtans waren de inzendingen van enkele weken geleden sterk gemotiveerd. Ik begrijp de reacties wel, in het verleden is al genoeg gebleken dat inspraak van de burger meestal niet wordt opgevolgd, niettegenstaande de aanvankelijke belofte(n). Een actiecomité oprichten lijkt mij ook al niet zo'n goed initiatief. Laten we veronderstellen dat het stadsbestuur toch steeds aan het langste eind trekt. We moeten maar eens op zoek naar een initiatief dat van bij de eerste berichtgeving in het oog springt van de bestuurders, dan pas zal er misschien iets kunnen gerealiseerd worden dat de goedkeuring krijgt van onze bestuurders. Wie weet?
Ook de deelgemeenten zijn niet altijd tevreden. Kijk maar naar Grembergen. De werken die daar geruime tijd aansleepten kregen ook niet altijd de goedkeuring van de bevolking, en toch wist het stadsbestuur zich steeds uit de slag te trekken. Werken die gestart zijn kan men toch niet meer stoppen, waarom zou men zich aan de stad zorgen maken dat ze langer duren? We kunnen misschien ons hart vasthouden voor de geplande werken aan de Mechelsesteenweg en de pas aangekondigde herinrichting van het kruispunt aan de Vlassenbroekbrug...
Ik wil even reageren en de mensen die een reactie inzonden in verband met mijn voorstel omtrent de waterpartij, danken voor hun 'medewerking'. Ik gebruik 'medewerking' omdat wij die geenszins vanuit het bestuur niet moeten verwachten. Ik heb mij dan ook niet verder ingelaten met deel te nemen aan de discussie. We kunnen beter onze tijd nuttig gebruiken en onze energie in dingen steken waar het stadsbestuur aan de kant kan gelaten worden. Ik blijf alvast dit blog bezoeken. Er zijn genoeg interessante items te vinden. Misschien komt er eerstdaags nog eens een goed voorstel? Dan kunnen we weer van leer trekken.
Een foto van het Ros Donckstraat in 1953, ter gelegenheid van de inhuldiging van de Ros Beiaardstraat. We herkennen echter enkel Maurice Mannaert (staande, 3e van links) en Honoré Van Der Jeught (denken we (?) - zittend 1e van links)... Wie vult de namen verder aan?
Ik ben in feite een beetje verwonderd dat de reacties die eerder vlot binnenliepen nu uitblijven. Wat de oorzaak daarvan is kan ik niet onmiddellijk vastleggen, wel denk ik dat de non-interesse van het stadsbestuur weer maar eens aan de basis ligt. Ik neem dan ook het initiatief om de andere reactoren even wakker te schudden of hen naar hun verdere bevindingen te vragen. Voor mij persoonlijk is het niets nieuws dat voorstellen vanuit de kant van de inwoners , dat lijkt mij een steeds weerkerend fenomeen. Alleen wanneer verkiezingen nakend zijn lijkt men te luisteren. Eens de verkiezingen voorbij worden alle potjes kundig gedekt en komen enkel strakke politieke zaken aan bod. Dat zal dus nu ook weer het geval zijn waarschijnlijk.
Charel B. heeft het hoogstwaarschijnlijk wel bij het rechte eind in verband met inspraak van de bevolking vóór de verkiezingen en niet meer daarna, maar laten we niet vergeten dat wij hier in onze stad ook te maken hebben met een schepen van mobiliteit die een zeer druk programma af te werken heeft. Vooreerst zijn er verschillende lopende dossiers, denk maar aan de werken aan de Mechelsesteenweg, om dan nog van de deelgemeenten te zwijgen. Komt daarbij dat diezelfde persoon Vlaams parlementariër is en ook daar zijn dossiers zal moeten verdedigen en al dan niet waarmaken Wie spreekt hier nu weer van cumul? Heeft het dan nog zin om hier te gaan reageren? En even wat het uitblijven van reacties aangaat, zelf had ik problemen met de pc en tegen dat die waren opgelost begon het paasverlof zich op te dringen Dus vanaf nu ben ik opnieuw ter beschikking! Lets go!
Waar gaan we het over hebben? De gevangenisproblematiek? De Vlasmarktbrug en de jachthaven? De waterpartij op de Oude Vest? Tussen haakjes, zou er emand naar het spreekuur van de schepen zijn geweest?
Het slopen van krotten en de opbouw van nieuwe woningen was één van de aspecten waarmee het stadsbestuur de heersende welvaart en zogenaamde menslievende bedoelingen onderstreepten.
De aanwezigheid van krotwoningen wekte bij de goedgeaarde burger een gevoel van onbehaaglijkheid en meer en meer werd aangedrongen ze te laten verdwijnen. Het gebeurde misschien wel zonder te denken aan degenen die gedoemd waren om dergelijke krotten te bewonen, maar het gevoel van onbehaaglijkheid om de aanwezigheid ervan in de stad, bleek belangrijker. De bewoners van het Vestje werden door de evolutie gedwongen om hun vertrouwde omgeving te verlaten. Hun persoonlijke vrijheid en hun beslissingsrecht werd hen in feite ontnomen en ze werden verplicht de vooruitgang te aanvaarden, bij politieverordening.
Op het Keur kregen zij arbeiders- en bejaardenwoningen toegewezen. De hofkes met hun pittoresk verleden en hun charme - een soort dorpje binnen de stad - zouden onherroepelijk verdwijnen
De meeste bewoners waren echter zo vergroeid met hun omgeving dat een dergelijke beslissing op gemengde gevoelens werd onthaald. Zij dienden hun vertrouwde site te verlaten, het werd misschien wel een laatste verhuis in hun leven en velen vonden het dan ook een schande dat ze oude mensen zo durfden te behandelen. Sommigen onder hen hadden nooit ergens anders gewoond en dienden nu uit te wijken naar een woning waarvan de huurprijs (volgens henzelf) veel te hoog lag. Daarbij kwam ook nog dat de nieuwe wijk veel te ver van t stad lag. Weinigen wilden eigenlijk weg op t Vestje.
Anderen waren dan weer gelukkig dat ze uit de oude krotten weg konden. Ze zouden zich eindelijk eens een bad kunnen pakken en op een deftige wc hun behoefte kunnen doen.
De Nieuwstraat werd een nieuwe straat volgens sommigen
Binnenkort starten wij met een reeks onder de titel Verhalen op dhofkes van t Vestje.
De maatschappij De Ton is gesticht in het begin van WO I in het gelijknamig café dat gevestigd was op de Grote Markt. Enkele vrienden die dagelijks bijeenkwamen, kregen het idee om een tonbakmaatschappij op te richten, zonder enige politiek doel, doch alleenlijk tot tijdverdrijf. Op zekere avond werd op de tonbak gespeeld en de meesten waren niet in goeden doen. Na het drinken van enkele kummels (?) keerde het spel en iedereen begon beter te presteren. Eén van de gooiers lanceerde op dat moment een slogan door te zeggen Kummel geeft moed! en meteen was de naam van de club gevonden! In december 1916 werd op bevel van de Kommandatur der 4e Armee' het café gesloten. De cafébaas trok zich hier niet veel van aan en opende een salon de consommation op de eerste verdieping van zijn pand. De vergaderingen en bijeenkomsten konden dus worden verder gezet. In 1917 heropende het café en de maatschappij hernam de normale werkzaamheden. Enkele namen van leden die wij terugvinden zijn: Karel Moens, René Vertongen, Camiel Callens, August Mestdag, Jules Schrijver, Lucien Discry, Louis De Lentdecker, Jozef Heirweghe, Leon Philips, Robert De Smet en Julien Legat.
Wanneer men voor het eerst de bewoners van de Dender-delta voor kopvleesfretters heeft versleten zal wel geen sterveling weten. Feit is dat deze spotnaam niet zo oud is als sommigen zouden vermoeden, en geschriften die dateren van voor 1900 maken er, bij ons weten, geen melding van. Eén ding staat vast, tussen 1920 en 1940 was er in ons stadje kopvlees te bekomen van de bovenste plank.
Dendermonde was destijds bezaaid met beenhouwersfamilies die het als een erezaak opnamen, inzake kopvleesbereiding, vooraan in de top tien te prijken. Men had runds- en varkenskop. Bovendien gaf elke beenhouwer er een eigen cachet aan.
Deze smakelijke en goedkope vleespastei kon nochtans niet bogen op een Dendermonds brevet of monopolie. Gent had zijn huufvlakke, Brussel zijn kip-kap en de Hollanders hun hoofdkaas. Wat de Dendermondse bereiding van de andere deed verschillen was de samenstelling: ons kopvlees bevatte geen grote brokken en geen wiggel-wachel. Het hing omzeggens met vezels aaneen en de smaak was onovertroffen.
Het vlees kwam doorgaans de zaterdagmiddag op tafel, met of zonder mosterd en ajuinsaus. Sommigen warmden het op en pletsten het dan zo maar op hun bord samen met nem bèireg patatte.
Paté de Termonde wordt deze lekkernij al eens genoemd. En wie het nog nooit aandurfde om het te proeven kunnen wij aanraden dit zo vlug mogelijk eens te doen! In de jaarlijkse reuzenommegang kunnen fijnproevers steeds terecht voor een stukje heerlijk Dèrremons kopvliës met een stukje bruin brood en een kledde mostert!
Het wansmakelijke verhaal dat de Aalstenaars de wereld insturen omtrent de herkomst van ons kopvlees willen wij u besparen
Sinds 1963 is de stad een imposante brede laan rijker (anderen noemen het een brede lompe laan), waar nieuwe complexen uit de grond rezen en oude woningen werden gerestaureerd. De Oude Vest, de Nieuwstraat, de Wijngaardstraat en de Mechelsestraat waren geschiedenis geworden.
Van geschiedenis gesproken
Als we ons even verdiepen in de historie van de stad vinden we terug dat in de laatste jaren van de 12e en begin van de 13e eeuw een tweede stadsuitbreiding plaatshad waarbij een nieuwe gracht werd gegraven die de naam kreeg van Veste (in het Latijn Fista en later gekend als t Vestje) toen een deel van het grondgebied van Zwijveke bij de stad werd ingelijfd.
Over de Veste lag de Mechelse brug, later de Augustijnenbrug genaamd naar het klooster de Augustijnen, dat sinds 1632 daar werd opgericht. Op die terreinen werd nadien de Academie voor Schone Kunsten ingeplant en ook de gebouwen van de Christelijke Mutualiteiten (vroeger de stadsschool voor meisjes > den Aria). Verder lag over de Vest, zowat ter hoogte van de Lindanusstraat, de Palingbrug. Deze brug werd ook het houten brugske genoemd.
Voor de bewoners het Vestje als stort gebruikten kwamen regelmatig binnenschepen het kanaaltje opgevaren, die kwamen lossen of laden aan t katholiek fabriek (LaDendre).
De levendigste buurt was de Nieuwstraat. In menige woonst werd dagelijks geruzied en talloze bewoners dreigden er ooit mee zich te gaan verzuipen in t Vestje Weinigen zijn daar echter in geslaagd. Men kreeg er overigens de tijd of de gelegenheid niet voor om te verdrinken in die buurt. Zowat in iedere huisje stond als het ware achter de deur het nodige reddingsmateriaal klaar. Het volstond dat men een doffe plons in het water hoorde om bliksemsnel een legertje redders naar de boord van t kanaaltje te zien springen, voorzien van putemmers, koorden, ladders en stokken!
In die tijd zag men tussen de twee bruggen regelmatig zwemmers en ter gelegenheid van kermissen werden volksspelen ingericht of al eens een koers.
De witgekalkte geveltjes, de groene afgeschilderde luikjes en ietwat doorgezakte lage daken, de hobbelige straatkasseien en het Vestje waarin de zon scheen inspireerden menig schilder.
Onvergetelijk zijn de toenmalige zomeravonden in die buurt. Aan de huisjes op de vele hofkes zat iedereen buiten omdat het binnen te drukkend was met een schare volk. Om de muggen weg te houden werden op de arduinen boordstenen van de waterloop vuren aangestoken, wat soms fascinerende beelden opleverde. Hier en daar werd door een bewoner de accordeon bovengehaald en er werd dan in koor meegezongen. Soms werden zelfs tafels en stoelen buiten gehaald die prompt in de Nieuwstraat werden neergezet. De dames gingen dan aan het kiemen. Bij het vallen van de duisternis werd de kinké in gang gestoken. De mannen zaten ergens bij het licht van een gaslantaarn te kaarten of hielden zich bezig met een ander gezelschapsspel.
De sluiting van t katholiek fabriek zorgde weer voor miserie. De loskaai verdween, er legden geen schepen meer aan en het Vestje werd een stort Er deden geruchten de ronde dat het Vestje ging verdwijnen
Tussen de jaren dertig en vijftig organiseerden vele Vlaamse steden massaspelen met historische of religieuze achtergronden. Zo ook in onze stad hadden opvoeringen plaats.
Onze aandacht gaat naar het massaspel Mater Dolorosa.
De plannen voor de vertoning ontsproten aan het brein van enkele vooraanstaandeKatholieke Toneelliefhebbers. De regie van dit massaspel was in handen gegeven van Désiré Malbrain, Leon Vertongen, Willy Senepart en Cyriel De Beule. Voor de technische uitwerking zorgden architect Frans Van Severen (ontwerp), aannemer Prosper Engels (podium en toneel), Maurice Vercammen (muzikale versterking), Herman Willems (decoratie), Edgard Maes (kostumering) en Clement Delvoye (typering). Het uitvoerend comité bestond uit ridder Emmanuel Schellekens (voorzitter), Simon De Maesschalck (ondervoorzitter), Corneille Wielandts (algemeen secretaris), Francis Ghysbrecht (secretaris), D'Herde (schatbewaarder), E.H. Karel-Jozef Baeyens (proost) en de leden Dom Gregorius De Clercq o.s.b., Albert Bruynincx, Gerard Cassiman, Gustaaf De Beule, Georges De Vos, Clement Leybaert en Désiré Malbrain.
De uitvoering had plaats op 8 september 1946 op de Grote Markt. (naar A. Stroobants)
De Dendermondse studentenclub Scaldis schreef enkele maanden geleden een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van de rivaliteit tussen Aalst en Dendermonde. Ze lijfden Dirk Martens, die prijkt op de Aalsterse Grote Markt, in bij Dendermonde.
"Toen de datum van de nieuwe Ros Beiaard ommegang bekend werd gemaakt rees in de hoofden van de huidige Scaldis-generatie het idee om dit bekend te maken aan de Aalstenaars", legt Scaldiswoordvoerder Jern Vermeiren uit. "We willen Dirk Martens voor eens en voor altijd inlijven als Dendermondenaar en hoe kan dit beter gebeuren dan door hem lid te maken van de enige nog bestaande Dendermondse studentenclub: HSC Scaldis."
Op een dag brachten enkele leden van Scaldis het plan ter uitvoering. Het standbeeld werd door Jern Vermeiren een op maat gemaakt studentenlint aangemeten en getooid in de Dendermondse vlag. Ook verspreidt Dirk Martens voortaan de datum van de Ommegang. En nogmaals benadrukt Martens dan ons peird (Ros Beiaard) geen ajoinen lust. (bron: Het Nieuwsblad)
Dit gebouw op de parking van de gedempte Dender wordt in de volksmond "'t eletrikke kot" genoemd. Waarvoor het eigenlijk dienstig is kunnen we u niet meedelen. Weet iemand er meer over? Laat het ons dan weten!
Vele Dendermondenaars vernoemen bijna dagelijks t Vestje en meestal hebben ze het dan over de site van vele jaren geleden Het is nu eenmaal zo dat ingevolge de evolutie der tijden de stadsbeelden voortdurend wijzigen en zo gebeurde het ook met t Vestje
We blikken even terug en trachten een beeld te vormen toen t Vestje nog t Vestje was
In 1914 werd de stad verwoest en de bevolking verspreidde zich. Zowat de hele stad werd vernieuwd en heraangelegd. Voor Dendermonde bestond alvast de mogelijkheid om de oude stadskern, reeds eeuwenlang door forten omringd, meer vrij te maken. Er werd echter zonder veel nadenken gewerkt en het stadje werd volgens het oude plan, op enkele gewijzigde rooilijnen na, heropgericht. Talloze krotwoningen werden herbouwd of vergroot, nieuwe huizenblokken werden opgetrokken en verbouwingen aan beschadigde huizen zorgden voor een nieuw beeld
Wat de krotwoningen betrof was het Vestje en in het bijzonder de Nieuwstraat toonaangevend.
Het toenmalige stadsbestuur had meer oog voor eigen politieke belangen dan voor saneringsmaatregelen. t Was toch maar Vestjesvolk en er woonden weinig stemgerechtigden
De buurt bestond vooral uit bouwvallige en vochtige huisjes, met kleine smalle koertjes en langs donkere gangetjes bereikbaar. Het Vestje was overbevolkt. In de kleine woningen hokte men samen want in vele gevallen hadden de bewoners slechts één plaats ter beschikking die dienst deed als leef-, eet-, was- en slaapkamer. Dergelijke toestanden konden niet langer meer aanhouden en het stadsbestuur diende in te grijpen om jammerlijke gezondheidsvoorwaarden en besmettelijke ziekten in te dijken en te voorkomen.
De reinigingsdiensten in die tijden waren niet zoals we die vandaag kennen en zowel de Rammelaar als t Vestje waren stagnerende poelen geworden. De mensen wisten geen blijf met de afval en wierpen alles dan maar in het water. Bij hoge waterstand liep de buurt onder en het vervuilde water drong de hofkens binnen. Er moest iets gebeuren
Het dempen van de als stort gebruikte waterloop kwam ter sprake. Maar de bewoners hechten geen geloof aan de beloften van de politiekers omdat de demping reeds meerdere malen werd besproken. Ze waren het gewoon om stiefmoederlijk behandeld te worden en het zou wel weer een verkiezingsbelofte (zonder gevolg) kunnen zijn.
Einde 1948 stond iedereen versteld! De aanvang van de werken bracht heel de stad op de been. Het Vestje zou verdwijnen! Gedaan met de watermiserie, gedaan met de overlast van ongedierte en gedaan met de stank van de stortplaatsen die als het ware eilandjes vormden. En het werd een spectaculair gebeuren. De bomen werden geveld, de beide draaibruggen werden afgebroken. De werken vorderden langzaam maar zeker. Het Vestje werd opgespoten met tonnen nat zand, wat zowat twee jaar duurde. En nu was het wachten op de verbeteringswerken (wat uiteindelijk tot 1963 zou duren).
Mènneke Vis stoët er pessies toch mô tristeg bèi zènne... 'k Em dâ mènneke al nèiger zien lache as ier op dâ portrèt. Zouë Mènneke Vis uëk de planne gezien èmme messchin van de vernievinge dâ ze gon doen on de Dènjersbrigge en van de jachtoëve?
As 't azuë-j-is kan d'r è pessies toch ni nèig mè lache zènne... Faitelaik, dië stoët d'r in 't wiekènt nèig op zâ gemak nowô... Mor as die jachte d'r goën beginne auver en 't wéir vèire is 't ouit mè zan rist! Mènneke Vis zâ ni goe gezintj zain op dem bèrremiëster zèlle!!!
We trekken er even tussenuit tot maandag e.k. De items staan geprogrammeerd en als alles goed gaat zullen deze dus verschijnen de komende dagen. Reacties zullen even onbeantwoord blijven. We hopen op uw begrip te mogen rekenen.
Wil je contact nemen met de blog voor het sturen van een foto, het geven van informatie of het vragen om inlichtingen, stuur uw email via het voorziene vak hieronder. U kan ons helpen bij de identificatie van personen. Herken je iemand dan vernemen we dit graag met een email.
