Deze blog toont U maar één pagina. De andere worden in een archief geplaatst. Door onderaan de pagina op één der pijlen te klikken kom je verder. Je kan ook een onderwerp in onderstaande inhoud aanklikken. Oudere publicaties worden nog regelmatig bijgewerkt.
Van alles wat... ... over de enige échte Ros Beiaardstad! Het wel en wee van Dendermonde, veel fotomateriaal en af een toe een vleugje humor in ons dialect!
Bent u in het bezit van fotomateriaal van alles wat met Dendermonde (geen deelgemeenten) te maken heeft, en wenst u dit op het blog te zien verschijnen? Aarzel niet en geef ons een seintje op jpmc@skynet.be.
Wij danken u bij voorbaat!
En... mocht u dit blog goedvinden, kan u in de linkerkolom een waardering geven (beoordeel dit blog).
01-11-2009
Het Laar...
'Het Laar' in de Zuidlaan.
Vroeger was hier een 'bewaarschool' (thans kleuterschool genaamd) van de Zusters Maricolen, waar wijzelf ook nog op de schoolbanken gezeten hebben (zie een foto op dit blog).
Alvorens toe te leven naar het nieuwe jaar komen wij nog even samen bij elkaar. Met bloemen, chrysanten met prachtige kleuren, gaan wij rustplaatsen van geliefde familie opfleuren.
Zij die niet meer zijn, staan die ene dag centraal. Wij herinneren ons en aanhoren hun levensverhaal. Over hun liefde, geluk, het lijden, het gaan en zoveel meer dat in onze herinnering blijft bestaan.
Wandelend op het kerkhof, van zerk tot zerk gaan hier en daar eens, bij familie of vrienden blijven staan. Een gebedje en een traan
5e jaar Kantoor. Boven: Robby Testard, Ivan "Swa" Haelvoet, Dennis Verhofstadt, Bjorn Schapmans, Filip Van Geertruyen, Klaas Uyttenhove Onder: Mario Moyson, Frans Junior Van Limbergen, André Govaert, Directeur Walter Deygers, Jurgen Vrancken, Roel Van Biesen
We herkennen onder meer Jean Van Houteghem, Clement Leybaert,Dirk Mertens, Rik Van Gucht, ... Willen is Kunnen. De vereniging voerde de stukken op in zaal Antikens op de Oude Vest.
Te herkennen: Alfons Van Weyenbergh, gebroeders Van Herreweghe, Rosa Machiels, ... Baeck, ... Speels podium. Was actief op de wijk het Keur in zaal 't Klokske.
In zijn boek 't Geloëzen Euske hekelt Georges Dierickx de 'stinkende' Dender uit de zeventiger jaren... Een bijhorende tekening 'Denderparfum' werd gepubliceerd...
De Ros Beiaardpins zijn een succes, ze vliegen de deur uit
Er rezen bij ons enkele vragen Wat zijn pins eigenlijk? Wanneer zijn ze ontstaan? Waar zijn ze ontstaan? We zochten een antwoord op deze vragen.
De meeste middeleeuwers liepen rond met een handig sieraadje dat als een speld op hun hoed of hun vest was geprikt. Deze insignes, soms vroom, soms scabreus, waren de pins of de badges van onze voorouders. Duizenden exemplaren werden in heel Europa al teruggevonden bij opgravingen, maar nergens waren ze zo talrijk en verscheiden als in onze streken. Pelgrims, bedelaars, vorsten, schutters, stadsmuzikanten: allemaal droegen ze insignes om hun status, hun devotie of hun overtuiging voor iedereen kenbaar te maken. Pins zijn een beeldtaal die iedereen in de middeleeuwen verstond en die recht uit het leven gegrepen waren. De lood-tinnen insignes waren een massaproduct. Ze moeten erg goedkoop geweest zijn. Insignes hoorden bijvoorbeeld tot de basisuitrusting van de pelgrims. Die droegen een speldje met de schelp van Sint-Jacob of met een voorstelling van Maria of een andere heilige. Deze ,,pelgrimstekens'' waren in de middeleeuwen alomtegenwoordig, want iedereen ging wel eens op bedevaart: de rijken naar Jeruzalem, het gewone volk naar Compostela of een genadeoord in de buurt. Als er maar een aflaat te verdienen viel. Het insigne was een herkenningsteken voor de andere pelgrims en later, als de reis voorbij was, werd het bewaard als souvenir van het avontuur.
De afbeeldingen staan heel dicht bij de volkscultuur en weerspiegelen zowat alle facetten van het leven. Leden van een schutterij droegen een insigne met pijl en boog, bedelaars liepen rond met het wapen van de stad waar ze ,,aan het werk'' waren, grapjassen en schuinsmarcheerders tooiden zich met een breed gamma van seksueel getinte voorstellingen. Fallussen die aan het spit gebraden worden, gekroonde vulva's, copulerende paren: veel speldjes getuigen van een vrijmoedige verbeelding die wij gewoonlijk niet met de middeleeuwen associëren. De sieraden moesten in de eerste plaats geluk brengen en het kwade afweren. In die zin zijn ze te vergelijken met de amuletten van niet-westerse culturen. Seksueel expliciete insignes werden waarschijnlijk als vruchtbaarheidssymbolen beschouwd, hoewel er ongetwijfeld ook een ruwe vorm van humor in meespeelde. Al die lopende en stoeiende fallussen en vulva's verbeeldden het onbeheersbare van de driften. Het valt trouwens op dat de gepeperde insignes na de veertiende eeuw niet meer voorkomen, wat wijst op een evolutie in de mentaliteit. In de vijftiende eeuw verdwenen de seksuele verwijzingen of werden ze meer gepolijst. De beeldtaal van de insignes is onwaarschijnlijk rijk aan motieven. Er circuleerden insignes met zeemeerminnen, wildemannen en duiveltjes; met paarden, leeuwen, hanen, draken en vliegende vissen; in de vorm van munten of letters. In Ieper werd een insigne teruggevonden versierd met het Ros Beiaard en de vier heemskinderen, in 's-Hertogenbosch vond men een insigne met de banderol Helpt God, het motto van de opstandige gilden van Gent in 1382. Vandaag zou men daar misschien een tattoo van maken of de boodschap op een T-shirt zetten. Of op een pin, natuurlijk.
De pin heeft ook zijn ingang gevonden in carnavalsmiddens. Menige vereniging maakt reclame bij middel van een dergelijk kleinood. De pins worden uitgereikt of verkocht, omdat ze goedkoper zijn dan medailles.
Een bijdrage over de schoenfabriek die door iedereen gekend was als de Nadia
Eerst een stukje geschiedenis over het schoenmakersambacht.
De Dendermondse schoenmakers waren sedert de 14de eeuw in één ambacht verenigd met de huidevetters of leerlooiers. Het ambacht, met als patroon de heilige Crispijn, kende in de 15de en 16de eeuw een grote bloei. Het was toen het derde belangrijkste ambacht van de stad, na dat van de wolwevers en de beenhouwers. Dendermonde was in de wijde omtrek vooral bekend om zijn leerlooierijen.
In de tweede helft van de 19de eeuw waren er in Dendermonde de leerlooierijen van de familie Van Steenbergen en van de jonge industrieel Emiel Casteel (1857-1891). Deze laatste richtte in 1887-88 op de hoek van de P. Van Duysestraat een nieuwe schoenfabriek en een leerlooierij op. De fabriek werd verwoest door een brand in 1909.
Omdat Dendermonde in 1906 van het Ministerie van Oorlog het statuut van open stad had verkregen, diende de fabriek niet meer binnen de stadsmuren herbouwd te worden, maar ging men zich vestigen op de wijk 't Keur aan de Mechelsesteenweg. Daar groeide de fabriek (merknaam Diamond Shoe) geleidelijk uit tot een complex van 1 ha 35 a.
In 1928 werd de fabriek gesplitst. De oude fabriek bleef in handen van de familie Schellekens (grootste aandeelhouders), terwijl op 24 mei een tweede bedrijf onder de benaming Chaussures de l' Escaut (merknaam Nadia) opgericht werd, met als grootste aandeelhouders de familie Vermeersch. De oppervlakte van de oorspronkelijke fabriek werd verdeeld onder deze twee firma's. De laatste firma vervaardigde vooral damesschoenen.
Ca. 1938 kwam het tot een fusie van beide firma's, waarvan de benaming in 1945 gewijzigd werd in Entreprises et Manufactures de l'Escaut. In de zestiger jaren raakte de schoennijverheid in ons land in een crisis, door de scherper wordende concurrentie met landen als Nederland, Italië en Spanje. Ook in Dendermonde liet deze crisis zich duidelijk voelen in deze fabriek en in een aantal kleinere bedrijven.
Om te kunnen blijven verder werken diende men een deel van het overtollige personeel te ontslaan. Dit is echter niet gebeurd, zodat men uiteindelijk met verlies ging werken. De faling werd in januari 1966 slechts vermeden door een belangrijke kapitaalsverhoging van de Amerikaanse maatschappij Genesco inc., gevestigd in Nashville. De benaming van de firma werd op 14 januari 1966 veranderd in N.V. Nadia.
In 1968 werd er nog een tweede firma, N.V. Studio Moda (nadien Nadia Sales), opgericht, doch de toestand bleef verslechteren. Uiteindelijk werd het bedrijf, dat in zijn bloeiperiode 800 werknemers had geteld, op 6 april 1973 failliet verklaard. De gebouwen werden, na verbouwing, in 1981 door de firma G.B. als supermarkt in gebruik genomen. Later vestigden zich op het terrein nog andere bedrijven zoals Brico.
Onderscheidingen bestaan ook in carnavalsmiddens. Er zijn de gewone onderscheidingen die de regerende prins overhandigt als teken van zijn aanwezigheid op evenementen, maar er zijn ook enkele héél bijzondere. Het Gulden Vlies bv. wordt toegekend aan personen die zich gedurende jaren verdienstelijk maken in carnaval. Deze erkenning wordt door vele carnavalisten gegeerd en is dan ook niet zo eenvoudig te bekomen. Het verkrijgen omvat een hele procedure.
De vereniging Centrum België (C.B.), waarvan we gisteren op ons blog het nieuwe prinsenpaar voorstelden, heeft iemand in zijn rangen die afgelopen weekend een nog hogere onderscheiding mocht in ontvangst nemen. Dendermondenaar Gontran De Groodt, secretaris van C.B. en al houder van het 'Gulden Vlies', kreeg de grote eer om de Gouden Uil te ontvangen. Een bijzondere onderscheiding, die niet vaak wordt toegekend.
Gontran is reeds méér dan 45 jaar actief in carnavalsmiddens. Hij maakte zich onder meer verdienstelijk als wagenbouwer, lid van het Dendermonds Karnavalcomité, ontwerper van medailles, garde van de Kanselarij van de Prins van België, penningmeester van de Federatie Europese Narren - afdeling België - en de laatste jaren als secretaris en duivel-doet-al van C.B. Kortom, een man met een carnavalshart op de juiste plaats.
Op voordracht van zijn vereniging werd de Hic Fuit Tyl von Europa hem toegekend door Ernst Mertens, Landespresident Deutschland van de Federatie der Europese Narren. Een hele eer! Laat ons maar zeggen 'hét van hét' in carnaval...
Bij de kapper moet je zijn om iets te vernemen Er is geen enkel persagentschap dat zoveel informatie verschaft als sommige mannen die daar hun haren komen laten bijknippen. De kapper zelf is ook wel van de laatste nieuwtjes meer dan goed op de hoogte. Alles wat in het salon wordt verteld, is de waarheid en niets dan de waarheid, want het komt van de kapper en de zijnen
Hoewel de kapper zelf nooit informatie vraagt, wordt ze hem steeds toegespeeld door zijn klanten, vers van de pers, zelfs verser
Er worden al eens wat zaken overdreven, maar ja, dat zal wel overal zo zijn. Eén ding is zeker, niets blijft geheim! De kruidenier, de bakker en de beenhouwer zijn ook wel van sommige dingen op de hoogte, maar de kapper blijkt toch wel dé bron bij uitstek te zijn.
Bij de mannelijke klanten gaat het over de serieuze dingen, nationale en lokale politiek, internationale en nationale rampen, beleggingskwesties, en zo van die dingen.
Als het salon gevuld is met dames, dan is alles aan de orde, de gevestigde roddelpers heeft er geen idee van wat de dames allemaal weten. De oplage van de gekende roddelblaadjes zou onmetelijk stijgen, als ze dat allemaal moesten publiceren Tussen de klassieke coiffeurstermen, zoals mijne frou-frou een beetje bijknippen, een beetje uitdunnen, maar niet korter vanachter, mijn balliage wat beter laten uitkomen en van die dingen meer, worden de nieuwe zwangerschappen van de kennissen besproken, de koppels opgesomd die gaan scheiden, de reizen besproken die familieleden of vrienden gaan maken en tal van die zaken.
En de kapper? Die man werkt ondertussen intens verder. In dergelijk gezelschap is het waarschijnlijk niet altijd zo eenvoudig. Misschien is hij soms meer vermoeid van het aanhoren van al de roddels dan van zijn beroepsbezigheden En toch komen er steeds lachende gezichten uit zijn magische winkel
De officiële start van carnaval heeft plaats op 11 november te 11.11 uur. Vorig weekend had toch reeds de verkiezing plaats van het prinsenpaar van Centrum België. Deze carnavalsvereniging, met zetel in Dendermonde, promoot carnaval in binnen- en buitenland.
Voorzitter Albert De Bock, secretaris Gontran De Groodt en commissaris (Provincie Oost-Vlaanderen) Jempi Verhofstadt waren niet weinig fier het nieuwe prinsenpaar met hun page te kunnen voorstellen.
(Foto: Marc Goossens / Het Laatste Nieuws)
Prinses Carine, Prins Johnny en page Luna.
De schepen van feestelijkheden, Thérèse Van Gucht, vereerde de vereniging met een bezoek.
6 september 1991 - Afscheid M. Van Onsem-Daems, directrice van het K.A.
Op de eerste rij (v.l.n.r.): voorzitter van de Vriendenkring Gustaaf VAN DEN BOSSCHE G. VAN ONSEM Judith DE SMEDT-VINCK directeur van de Middenschool M. DE SMEDT M. VAN ONSEM-DAEMS de nieuwe directeur M. JANSSENS directrice van de Basisschool A. VAN DER EECKEN
Verder: Libert Vansynghel, Marjan Anseeuw, Willy De Cock, Marc Cool
( ) Mijnheer de Directeur, uw erfenis is niet volwaardig, zeker voor verbeteringen vatbaar; het is echter een basis met maximale mogelijkheden voor een rijke opbloei van ons Koninklijk Atheneum. Getuige hiervan het groeiend aantal leerlingen. Ik wens U veel geluk
met uw nieuwe opdracht. Wees niet bevreesd voor een langzame vooruitgang. Wees alleen bang van een stilstand!
(Uit de speech van M. Van Onsem-Daems)
M. Van Onsem-Daems en de directeur van de Middenschool M. De Smedt (R)
W. OP DE BEECK (links), voorzitter van de personeelsclub PEKAD, verwelkomt de nieuwe directeur M. JANSSENS. Hij is de eerste oud-leerling én oud-leraar die directeur van het K.A. wordt.
Tekening van mevr. Van Onsem-Daems op de cover van het leerlingenblad 'Doewa'.
Nu maandag, 3 november, geeft De Post een blaadje uit. In deze speciale uitgifte brengt zij hulde aan de topstukken uit de Belgische filatelie. In het blaadje staat de duurste Belgische postzegel, nl. 'Dendermonde op zijn kop', centraal.
Het blaadje kost 1,30 euro en de waarde van de postzegel bedraagt 0,90 euro (is bestemd voor een zending naar Europa).
En de Bogaerdbrug? En de gedempte Dender? Wat moet daar nu mee? Ja, ik weet het, een eerste reactie is natuurlijk: waar moeten die auto's allemaal parkeren als de gedempte Dender opnieuw opengemaakt wordt? Wel, ik heb een oplossing! Als, ik zeg wel duidelijk 'als' ik de lotto win, ga ik onmiddellijk een geschikte locatie zoeken, de nodige aanvragen indienen en, indien mogelijk, investeren in een bovengrondse parking... En? Goed idee of niet? Eerste probleem, een locatie... Best niet te ver van het stads- en winkelcentrum, dus op loopafstand zoals ze dat tegenwoordig noemen. Volgend probleem, de goedkeuringen voor een dergelijk initiatief... Ik ben reeds hier en daar een kijkje gaan nemen in grootsteden, maar of men hier ergens zo'n betonnen scharminkel gaat tolereren, dat is andere koek...
Mocht ik natuurlijk genoeg winnen, zou ik niet aarzelen om een mooie façade te voorzien. Ik had al een locatie op het oog, maar of ze geschikt is? Ik tracht even te schetsen... Naast de kledingzaak JBC op de Oude Vest (rechtover het bouwproject op de hoek van de Leopold II-laan) ligt naar mijn bescheiden mening een ideaal stukje grond voor mijn plannen... Zelfs aan de Hollandse kazerne heb ik al gedacht...
Laatste probleem... Ik heb nog altijd niet gewonnen...
Het blijft duren met de commentaren over de nieuwe Vlasmarktbrug. Weinig positiefs als je't mij vraagt. Persoonlijk heb ik er ook een mening over, maar wat maakt het uit? De brug is er en iedereen zal zich er moeten bij neerleggen. Ingenieurs en andere 'geleerde hoofden' hebben een studie gemaakt, alles geëvalueerd (naar eigen goeddunken misschien), alles op papier gezet en ja, de veelbesproken brug ligt er.
Af en toe zullen we zien hoe ze zich beweegt, al dan niet tot grote ergernis van wie 'er voor staat'. Hoe het nu verder moet? De plannen, die bepalen wat er verder gaat gebeuren, zullen door 'degenen, die het mogen of moeten weten' wel gekend zijn. Naar mijn bescheiden mening is er geen informatiestop uitgevaardigd, maar toch weten we bitter weinig... Naast ons aller trots, het Ros Beiaard, heb ik nog maar weinig zaken geweten die zo veelvuldig zijn besproken als die bewuste brug. Velen lijken er niet gerust in en raken er niet over uitgepraat... Te laat! De verbinding tussen beide oevers is gemaakt. Een referendum, zoals in Antwerpen voor 'Lange Wapper', is er niet gehouden. Hier bij ons hadden we het dan wel een referendum voor 'Korte Wapper' kunnen noemen, of nog beter voor de 'Smalle Wapper'. Ach, wat doe je eraan? De brug ligt er en blijft er nu misschien wel...
De stedelijke bibliotheek, nog steeds gevestigd aan de Brusselse Forten, kampt al jaren met plaatsgebrek. Men hoopt om zo vlug mogelijk naar de nieuwe locatie in de Kerkstraat te kunnen verhuizen, maar als we schepen Leen Dierick mogen geloven, zal dit nog wel enige tijd duren...
Wil je contact nemen met de blog voor het sturen van een foto, het geven van informatie of het vragen om inlichtingen, stuur uw email via het voorziene vak hieronder. U kan ons helpen bij de identificatie van personen. Herken je iemand dan vernemen we dit graag met een email.
