De zoëterdag ouë’k azuë ni te véil te doen. Ons madam was vèr ne gillen dag weg en ik was dem boës touis. Ik was tot oën de Vaugelalle gerèje bè den Ture achter ewwâ mouikes, ewwâ voejersel, e poër téike en now ewwâ brol vèr isj te gon visse op de Forte.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik vont mè dor e schuë ploitsjke en ‘k plasséirdege mè dor gelèk as nen echte.

Alléi, op e goed alvirke wazze’k g’installéirt. Manne lanséi doër ouë’k nen téik of twië-j-oëngedoën en dië lei d’r nèffest ne strouik. Man antlain van néige méiter ’n alf, doër ouëk e mouike of drèi-j-oëngedoën en ‘k was vertrokke.

Zoëleg, ni te kaat, ni te wèirem, ni tevéil wintj…, alléi mâ gelik kost ni-j-op.

Achter e goe kortier kwamp er al ewwâ brosselingk ô man solle.  

D’r kwamp d’r achter mei ne mènsj stoën en gelèk as dâ’k dâ va klainsj afoën geliërd’èm zei ‘k ik goejendag nowô. Die mènsj die kniktege nekiër…

Azze’k d’r een goed’ ier zat kréige’k man iëste schuën béit. Ne schuëne platte. Mor faitelaik pakke’k die ni gèire want dâ zain van die slaimballe nowô. Mor alléi, ‘k ouë toch korrozje, ’t zouë wel nikker kènne beginne.

                                          

E goe kortier nödien paktege d’r ne schuënem broësem. Gelèk as dâ’k die d’r on ’t afdoen bèn liep manne méilen af va manne lanséi! Dâ moet toch attait likke nowô.

Gelèk as dâ’k wil nor die lanséi pakke loëte’k vanèige diëm broësem ouit man ongewèje puëte valle. Boef ’t woëter in en weg! Ik snok manne lanséi d’r vast, ik sloëg oën en wâ grouëde? Siffelèt alles kwait, sollen en gil de sirk! ’t Zâ van tien néige ne schuëne kèirpel gewéisd’ èmme nowô.

Ik kéik azuë nikker schrailings achter mèi en dië mènsj die zat d’r nog attait op zannen ik. Die zat d’r nâ toch ä bekan een ier of twië. Mor allâ, as die mènsj niks’n zegt of ni zoëgt is dâ nâ niks nowô.

‘k Ouë middelerwail on die lanséi e poër majjiskes gedoën en dië dor vedrom op dâ zèlde ploitsjke gesméite van d’r véire. Al mè ne kiër sigaar… vedrom dië méile! A gingk mè van déize kiër ni-j-èmme zènne! Ik stak verzichteg man antlain in d’oëke en ‘k wachtegen em bitsjen af… ‘t Was vedrom ne kèirpel… ‘k Liet èm nog ewwâ doen.

Al mè ne kiër pèisdegeke dâ’t de momèntj wirt dâ’k toch ô manne méile begost te drouën. Nâ wille’k beginne drouë en dâ spel blokkéirt toch wel zéiker! Nog ginne sekont nôdien… klaitsj alles af! Faitelaik trèkke mè dâ ni-j-’n oën, dâ’s de sport nowô. Mor alléi langst den andere kant oële toch gèire isj iëne bauven uëk.

Middelerwail zatte’k d’r al miër as drèi-j-iere en die kèirel die zat d’r nog achter mei-j-op zannen ik. Dâ’k ik zuëlangk op mannen ik moest zitte, ze moeste mè nor de klennik voere. ‘k Geroktege vâzzeléive nimme recht!

Nog een ier loëter, zat die d’r nog attait op dâ zèlde ploitsjke. Die zat d’r nâ toch al een ier of vier, en ik kost mè ni loëte van te vroëge: “Awel makker, ge zitj zéiker op â gemak? Ge zoitj â béiter uëk een lain méibringe en komme visse”… En azuë-j-antwaurdege dië: “Doër èmme’k ik gië gediltj en ginnen tait véir zènne!!!”...