Als ik even terugdenk aan mijn kindertijd, stond deze periode van het jaar volledig in het teken van ‘terug naar school’… De boekentas werd opgediept en nagekeken of die wel nog geschikt was voor een volgend schooljaar. Hier en daar werden reeds enkele aankopen gedaan van ‘algemene materialen’, zoals een vulpen, een meetlat, een gom, een potlood. Kortom ‘schoolgerief’ noemde men het… Zelf had ik daar niet zo’n problemen mee, maar sommige van mijn vrienden konden er niet om lachen… Het aankopen van dat gerief was het sein dat de school eerstdaags de deuren opnieuw zou openen. Schoollopen zagen ze als een onverdiende last die ze moesten dragen. Dagelijks op de schoolbank van 8.30 uur tot 11.30 uur, dan vliegensvlug even naar huis om te eten en dan terug op die stomme bank van 13.00 uur tot 16.00 uur. Het was alsof zij dagelijks zware arbeid dienden te verrichten. Misschien dachten sommigen er dan nog bij dat het een onbetaalde taak betrof. 
De leerstof leek voor sommigen niet te overzien. Wanneer ik nu de leerstof van de kleinkinderen bekijk, krab ik me ook al eens in het haar en denk: “In onze tijd leek het mij eenvoudiger…”. De kleinkinderen reageren dan onmiddellijk met een kundige uitleg over ‘hun’ opgedane kennis en al gauw steek je enkele begrippen op, toegevend dat het inderdaad niet zo moeilijk is… Zij bekijken je dan met een paar ogen vol ongeloof en ook een beetje bewondering. Het is alsof ze dan denken dat opa toch wel een slimme en geleerde kerel blijkt te zijn… De fierheid is wederzijds!