Een Dendermondse volksfiguur…xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Péike Rammekeszand luisterde naar de naam Petrus Alexander en werd geboren in onze stad op 15 juni 1849. Péike was een beetje simpel van geest en werd misschien ongewild een stukje Dendermonde is geworden.

Péike was een grote stevige kerel, steeds gekleed in een versleten jas en broek. Hij bewoog zich op houten klompen en een witrood gebolde zakdoen ontbraken nooit aan zijn outfit.

Hij bleef eeuwig vrijgezel en verbleef aan de Nieuwstraat (langs ’t Vestje) bij zijn zuster Nette. Hij kwam aan de kost als ‘zandman’ (zandverkoper) en elke dag deed hij zijn ronde, zowat in elk deurgat roepend: “Raa, niks vandoen?”.

Nast een aantal gedichten die Péike al eens voordroeg bracht hij ook al eens op verzoek zijn ‘leiderenrecital’. Zowat elk lied eindigde met ‘En wie ni drouin ’n wil, stoë stil…’.

Noch de Eerste Wereldoorlog, noch de veranderingen in de dagelijkse dingen de eerste jaren daarna konden Péike uit zijn lood slaan.

Toen Péike sukkelachtig werd, diende hij opgenomen in het Stedelijk Hospitaal. Toen de ‘masseurkes’ al eens vroegen aan Péike om een kruisteken te maken, lukte dit nooit! Péike deed dit als volgt: “In de naam des Vaders, en des Zoons en des Heiligen Geestes, Amen… op de kèiremis stoën de kramen, en dâ lèste mag ik er ni bèi zègge”…

Péike zou ‘gerust van het tegenwoordige, tot een beter leven zijn overgegaan’ volgens zijn doodsprentje. Hij stierf op 12 januari 1924.

Er bestaat een reus van Péike Rammekeszand, die volgens onze bronnen in het verleden steeds eigendom zou geweest zijn van de organisatoren van de Sinksenbraderij van de dekenij Bogaerdstraat-Dijkstraat. Telkenjare tijdens deze braderij, maakte Péike Rammeszand zijn rondgang. Hij werd gedragen door leden van de Pijndersgilde (reuzendragers). Wij bekwamen een foto van de reus die een rondgang maakt op een braderij in het stadscentrum (aan de Franz Courtensstraat) in de jaren tachtig.