OUD-ARME KLARENKLOOSTER - Kerkstraat 42.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De arme klaren zijn gesticht door een timmermansdochter. Deze Nicoletta Boilet wordt in 1381 in Corbie geboren en timmert zelf haar verdere leven aan de weg, zonder man, en maagd gebleven. Eerst wordt ze begijn, één stap verder wordt ze non in het clarissenklooster van Corbie. Die orde is in de 13de eeuw gesticht door Chiara (Clara) Offreduccio, dochter van een rijke edelman uit het Italiaanse Assisi en de eerste volgelinge van stadsgenoot Franciscus. Het zijn dus vrouwelijke franciscanen.

Nicoletta groeit op tot Coleta en brengt de clarissen weer in het gareel, die intussen wat waren afgeweken van de regels van Clara. Ze sticht zelf zo maar even zeventien kloosters en wordt algemeen overste van de nonnen clarissen-coletinnen, die ook arme klaren worden genoemd. Coleta overlijdt in 1477 in Gent, maar moet nog flink wat geduld hebben voordat ze heilig wordt verklaard, want dat gebeurt pas in 1807. Coleta wordt aangeroepen voor een voorspoedige zwangerschap en bevalling. Dat lijkt wat vreemd voor iemand die haar hele leven maagd is gebleven. Maar het heeft alles te maken met haar eigen geboorte; haar moeder was al 60 toen ze Nicoletta ter wereld bracht. Doch moeder is niet heilig, dus moet je via de dochter je verzoek doen.

Voor mooi weer worden nog altijd eieren naar de clarissen gedragen. Dat heeft alles te maken met de Latijnse naam van de ordestichtster Clara, wat de vrouwelijke vorm is van clarus, helder, klaar.

In 1842 komen zes arme klaren uit Gent een klooster stichten in het 14de-eeuwse Heilig-Geesthuis (een instelling voor hulpbehoevende burgers), waar ook een godshuis als onderdak voor zestien arme vrouwen aan was verbonden. De middeleeuwse kapel van dat godshuis laten ze door de Gentse architect Arthur Verhaegen in 1877 vervangen door een neogotisch equivalent, waarvoor hij zelf de glasramen maakt. Ach, zoek er niet naar, 1914, alles gaat teloor. Maar collega-architect Frans Van Severen zorgt ervoor dat alles ook weer herrijst, waarbij hij de bouwtekeningen van Arthur nauwkeurig volgt. De zusters zijn echter de grote afwezigen. Zij zijn in 1919 naar Nederland getrokken en arriveren na lange omzwervingen langs Lokeren en Gent pas in 1951 weer in Dendermonde. Ze ontvangen hier eieren tot in de jaren ’80, wanneer deze nonnen afgelost worden door de Vincentiuszusters van even verderop aan de Kerkstraat. Zij brengen hun patroonheilige mee en sindsdien zie je hier Vincent als bodyguard bij de ingang staan.

In 2002 wordt het klooster gesloten. De gebouwen worden verkocht aan de Zusters van Vincentius, die het zelf betrekken.