Van de wéik wazze’k mè de die va mèi-j-isj méigegoën tot op ’t Vèstsje. Ze moest d’r ier en toer ewwâ gerief èmme. Ik goën vanèigest nuët ni méi binne in die wingkels zènne. Ik stoën véil liever bouite een sigaret te smuëre en nor ’t jongk vraavolk te kaike! Doër is véil miër on te zien as on dâ gerief in die wingkels…xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

D’r liepe d’r twië azjènte ront, die d’r dem boel em bitsjen on ’t gouësloëge woëre en van tiennéige uëk on ’t kaike woëre of dâ ze gin bongske koste schraive vèr ’t parkéire.

Al mè nie kier stopt er d’r een vatuur. Ik ouë derèkt gezien dat er d’r een vrèmde ploët opstont. Die mènsj staptegen ouit en â gingk nor die twië azjènte. Faitelaik bènne’k nâ ni kerjéis oëngelèit, mor ik zèttege toch e stapte dichter vèr isj t’ uëre wâ datten gingk vroëge of zègge…

Die kèirel vroeg iet in ’t Ingels on die azjènte, en alletwië trokke z’éir schaars op. Nâ vroeg die dad’ in ’t Frans en ze trokke uëk éir schaars op. A-j-éige’t nog in twië drèi toële gevroëgt, mor die koste’k azuë derèkt ni touisbringe… Mor alle kiëre trokke alletwië die azjènte éir schaars op.

Dâ stak die mènsj gilzéiker téige en al broebelent staptege è vedrom in zannen ottau en a réi voersj…

Ik uërde diën iënen azjènt zègge téige diën andere: “Amai die kèirel kost nogal nen uëp toële seg!”. Diën andere antwaurdege: “Awel a-j-ister vet méi!!!...”