Nâ ni da’k iet èm téige de pollies van sèrrewaurdeg, mor iërlaik gezèit vinne’k dâ de sjandèirme vâ vroeger toch miër oënzien kréige. As ge die manne zag afkomme, tèn begost ne mènsj al te bibbere nowô… Die zwèrte kostums, die-j-uëge kepies… Alléi ge zag ze vâ vèire komme in éiren dzjiep en iet of wâ loëter in éirem blaa kombie! D’r ongk azuë toch ewwâ miër dingen oen as sèrrewaurdeg. Komt dâ nâ omda’t den dag vâ vandoëg bekan ammel jonge gaste zain die pollies spéile of wâ? Allâ ge maugt er va zègge wâ dâ ge wiltj, vroeger was’t anders! De pakkemanne woëre tèn faitelaik ewwâ miër boemanne! xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

En alle lappe ouë’k et béit nowô. Gelaik woër of wanniër dâ’k mè manne vellau op de boën was koste’k stoppe. Op ne kiër moeste’k stoppe op de Kuërenoërt. Diën iëne sjandèirem stak zannen èirem déir de rouit van de kombie en â déi tiëken vèr on de kant te goën. Van ’t verschiete néipe’k nâ toch wel manne frèi-j-af zéiker. Im plotsj van te stoppe boldegeke voersj. Ondertisse was die sjandèirem al ouit die kombie gekraupe en stont dië toch wel zjust worda’k ik afkwam mè manne vellau zéiker. Ik poeftege d’r téige die zam biëne… Im ploitsj van datten weg zouë gesprongen èmme!

Azze’k zei da’k zjust manne frèi-j-afgenéipen ouë begost dië sjandèirem te lache. Diën andere was uëk al ouit de kombie en dië vroeg ô mei of d⠑k attait zuë-j-oërdeg déi azze’k moest stoppe!

Ik zei: “Mô bâ nië meniër, mor ‘k èm ier zjust manne frèi-j-afgenéipe”. Die twië stonte d’r te gréimele en diën iëne zei: “Dâ ge moest wéite oe dikkes dâ me wéir dad’ al g’uërd’ èmme nowô mènneke!”. Ik kost mè ni loëte van ’t antwaurde en ik zei: “Meniër ’t is pertang den iëste kiër dâ’k èm afnaip zènne!”.

Diën iëne worda’k d’r téige gevlauge was, die kéik nor zam broek vèr te zien of datter niks oen was. A zei dâ’k twië menniete sjans ouë dâ zam broek ni kapot ’n was, want dâ’t vrië diere broeke woëre.  Ik kost vanèigest man frangke smoel wèrral ni-j-ave en ik antwaurdegen èm datten zam vraa nor Iffra Zjanneke moest stiere in de Brisselsestroët, want dâ die goejekuëpe stofkes verkocht uëk! A trok er èm pessies ni véil van oën… A zei: “Alléi verouit, ’t is goe vèr iëne kiër, en loitj mor derèkt dië frèin moeke”… Ik was tewéig van ’t antwaurde: “Dâ zâ balange zuëvéil ni koste as e prossès!”, mor ik èm mannem bèbbel mor g’ave.

Die sjanèirme woëre al ’t iën en t’ander, mor tèn klappe’k nog ni van de zwointsjes! Dâ was nog ewwâd’ anders! As ge nikker vèr nen dag nor de zjië trok en ge zag ze stoën of afkomme in den achterouitkaikspiegel tèn begoste’t al te kraige nowô! Op ne kiër was’t prais. Ge wètj in de joëre séiveteg moeste d’r in iëne kiër die stomme vailegaitsgordel beginne droëge nowô. Wâ grouëde, ik was vanèigest de maine vergéiten oëndoen nowô. Al mè ne kiër kaike’k nèffest mèi en wâ ziene’k? Twië zwointsjes… Diën iëne déi-j-azuë mè véil komplemènte tiëken dâ’k moest on de kant goën. Azze’k gestopt was, kwamp d’r iëne van de twië nor mèi. A déi tiëken dâ’k man rouit moest nor benèje drouë. Van ambetantegait vonte’k derèkt diën drouër ni nowô. Im ploitsj van diën drouër ouëk mang klingk vast en doene’k toch wel man déir aupe zèiker! Klaitsj téige dâ zwointsje zam biën. Die kèirel vroeg wâ datter scholt? A zei: “Meniër is pessies em bitsje zéinewachteg?”. Ik antwaurdegen èm dâ’k wâ vroeg moeten opstoën ouë vèr nor de zjië te rein en dorméi… A bekéik mè zuë nekiër en â zei: “Meniër éi zanne gordel ni-j-oën!”. Ik was vanèigest wèrral te rap vèr t’ antwaurde nowô en ik flaptege d’r ouit datten èi-j-uëk ginne gordel oen ouë! A-j-at derèkt zan antwaurt klèir: “Ik moet dâ ni droëge, mor meniër wèl!”. Ik mocht mam papiere géive en de rest gingke’k touis wel in de bus kraige…

Piër van Tatjes.