Nâ-j-èmme’k d’r mè dâ goe wéir isj rontgeluëpe in ’t stat, en man mémaure isj loëte wèirke… ’t Is wel ammel schuën zènne, mor ’t is toch Dèrremonde nemiër gelèk as da’t zouë moete zain… Dâ Vèstsje, ammel goed en wel… Dor lupt dor véil volk, d’r zain d’r véil wingkels, mor daddis uëk alles nowô… Worrom èmme ze nâ-j-ierlaik woër dâ woëter weggedoën? Ik èm d’r ston druëme binsjt dâ’k d’r stont te kaike vanop de Brisselsestroët. Ik kéik azuë in de richtingk van de Mechelsepuërt en ‘k was on’t pèize...dad’ouë nâ toch schuën gewéist datter ier azuë e woëter déirliep, â was’t nog mor tot oen ’t Prisongstroitsje… en tèn langst iën of twië kante ewwâ buëme… Ier en toer een brigske vèr van den iëne kant nor den andere te trèkke… Alléi ik kost er ni van auver… xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Mor wad’avans dâ ne mènsj d’r stoëd auver te dippe en te pèize, ’t is ammel véil te loet, ’t is ammel weg!

Auver’t lèst wazze’k im Brigge… awel doër èmme ze dâ g’arranzjéirt… Doër ister wel nog woëter in de stroitsjes gelèk as vroeger. Doër èmme ze die nostalzjie nog en ier ni, daddis ’t verschil.

‘k Ben tèn op mâ gemak mô vedrom nor ouis getrokke en i man èige wazze’k on ’t pèize op dâ gedichteke va Georges Dierickx… “’t Vèstsje, een lange stroët mè woëter…”.