|
We publiceren de tekst van een lied, dat hoogstwaarschijnlijk ooit werd gezongen in een revue. De tekstschrijver is ons onbekend, alsook de wijze waarop het lied werd gezongen...
In Dèremonde is niks tekèrt
van oën de stoësse tot op de Mèrt.
Wingkels mè-j-uëpe
en ge kèn van diën stammenéi in d'ander luëpe.
de mensje zain ier iël sjantie,
en op 't Vèstsje noeme ze bekan ammel Mie.
Tot verwonderingk van iederiën,
dâ, dad' èmme wéir in Dèrremonde alliën.
Eite dâ kend' auveral,
en zouipe nog 't miest van al.
Ieder stat éi zan spésjalletait,
vèr iet te préparéire vèr 't ontbait.
Mor ier, in Dèrremonde, stoë m'n on de kop,
as g'er doed' een kladde mostoërt op.
Een schèlle kopvliës zonder biën,
dâ, dad' èmme wéir in Dèrremonde alliën.
Den Dejnner, dâ's 't siëroët van ons goeje stéide,
en 't mag gezèt wèrre mè réide,
â sierd' ons vajnsters en ons déire,
mè zan oëgenoëme géire.
Ons kauper en ons zilver, 't sloëgd' ammel ouit
wanniër kom er nâ toch dâ wétsjbeslouit.
Wéir zitte mè mikraubes van on onze kop tot on onze klainstjen tiën
daâ, dad' èmme wéir in Dèrremonde alliën.
Ons pompiers zain nâ-j-uëk gemodèrnizéirt,
't stat éi d'éir ne nieven ottau g'offréirt.
E stik van duuzende frange,
't is nâ t'aupe dâ z'er ni blaive mè-j-ange.
Nâ zain ze fiër mè-j-éir nieve spouit,
want éirezn ottau éid' uëk woëter in zannem bouik.
Spaiteg â-j-is ewwâ gruët!
Tot verwonderingk van iederiën,
dâ, dad' èmme wéir in Dèrremonde alliën.
Mor ons Ros Bajjortpèirt,
zanne kop alliën diën miljoene wèirt.
En vierentwinteg pajnners die-j-èm kènne droëge
omdâ die mènsje uëk ne goejen drippel kènne verdroëge.
Die van Oilsjt èmme 't isj wille ontvoere,
mor ons azjènte èmme 't éir loëte voele.
Ze trapten op d'Ajoinen éiren tiën,
want azuë-j-e Pèirt,
dâ, dad'èmme wéir in Dèrremonde alliën!
|
